Prawo.pl

Akty Prawne
Dziennik Ustaw
Dz.U.1933.15.99

Światowa Konwencja Pocztowa, Porozumienie o listach i pudełkach z podaną wartością, Porozumienie o paczkach pocztowych, Porozumienie o przekazach pocztowych, Porozumienie o pocztowych przelewach pieniężnych, Porozumienie o zleceniach pocztowych, Porozumienie o prenumeracie czasopism i wydawnictw perjodycznych. Londyn.1929.06.28.

UMOWY ŚWIATOWEGO ZWIĄZKU POCZTOWEGO:

Światowa Konwencja Pocztowa, Porozumienie o listach i pudełkach z podaną wartością, Porozumienie o paczkach pocztowych, Porozumienie o przekazach pocztowych, Porozumienie o pocztowych przelewach pieniężnych, Porozumienie o zleceniach pocztowych, Porozumienie o prenumeracie czasopism i wydawnictw periodycznych, podpisane w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 r.

(Ratyfikowane zgodnie z ustawą z dnia 18 lutego 1932 r. - Dz. U. R. P. Nr. 24, poz. 180)

Przekład.

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dwudziestego ósmego czerwca tysiąc dziewięćset dwudziestego dziewiątego roku. podpisane zostały w Londynie: Światowa Konwencja Pocztowa. Porozumienie o listach i pudełkach z podaną wartością, Porozumienia o paczkach pocztowych, Porozumienie o przekazach pocztowych, Porozumienie o pocztowych przelewach pieniężnych, Porozumienie o zleceniach pocztowych, Porozumienie o prenumeracie czasopism i wydawnictw perjodycznych, o następującem brzmieniu dosłownem:

Zaznajomiwszy, się z powyższemi konwencją i porozumieniami, uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości jak i każde z zawartych w nich postanowień; oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

NA DOWÓD CZEGO wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 8 kwietnia 1932 r.

ZAŁĄCZNIK

ŚWIATOWA KONWENCJA POCZTOWA.

Treść.

CZĘŚĆ PIERWSZA.

ŚWIATOWY ZWIĄZEK POCZTOWY.

CZĘŚĆ TRZECIA.

POSTANOWIENIA, DOTYCZĄCE PRZESYŁEK LISTOWYCH.

Rozdział I.

Przepisy ogólne.

32. Przesyłki listowe.

33. Opłaty i ogólne warunki przesyłania.

34. Opłacanie.

35. Dopłata w razie zupełnego lub częściowego braku opłaty.

36. Opłaty dodatkowe.

37. Opłaty specjalne.

38. Przesyłki, podlegające należnościom celnym.

39. Kontrola celna.

40. Należność za pośrednictwo przy cleniu.

41. Należności celne i inne, niepocztowe.

42. Przesyłki wolne od opłat.

43. Umarzanie należności celnych.

44. Przesyłki ekspresowe.

45. Zakazy.

46. Sposób uiszczania opłat.

47. Przesyłki wolne od opłat pocztowych,

48. Kupony na odpowiedź.

49. Wycofywanie przesyłek listowych. Zmiana adresu.

50. Dosyłanie. Przesyłki niedoręczalne.

51. Reklamacje.

Rozdział III.

Przesyłki za pobraniem.

61. Opłaty i warunki przesyłania. Wyrównywanie sum zainkasowanych.

62. Unieważnienie lub zmniejszenie sumy pobrania.

63. Odpowiedzialność w razie zaginięcia przesyłki za pobraniem.

64. Odpowiedzialność za sumy prawidłowo zainkasowane.

65. Odszkodowanie w razie niezainkasowania albo zainkasowania sumy niższej, lub, gdy przy inkasowaniu popełniono oszustwo.

66. Sumy prawidłowo zainkasowane. Oszkodowanie. Wypłata i prawo zwrotnego poszukiwania (regres).

67. Termin wypłaty.

68. Ustalenie odpowiedzialności.

69. Zwrot sum wypłaconych zaliczkowo.

70. Przekazy pobraniowe i zawiadomienia o wpłacie.

71. Podział opłat za pobranie.

Rozdział IV.

Przyznanie opłat. Należności tranzytowe. Składowe.

72. Przyznanie opłat.

73. Należności tranzytowe.

74. Składowe.

75. Zwolnienie od należności tranzytowych.

76. Połączenia nadzwyczajne.

77. Wypłata i rozrachunek.

78. Wymiana odsyłek ze statkami wojennemi.

Różne postanowienia.

79. Nieprzestrzeganie wolności tranzytu.

80. Zobowiązania szczególne.

Postanowienia końcowe.

81. Wejście w życie i czas trwania konwencji.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY KONWENCJI.

I. Wycofywanie przesyłek listowych. Zmiana adresu.

II. Równowartość. Granice najwyższe i najniższe.

III. Nadawanie przesyłek zagranicą.

IV. Uncja wagi handlowej angielskiej.

V. Kupony na odpowiedź.

VI. Należność za polecenie.

VII. Poczta lotnicza.

VIII. Należności specjalne za tranzyt przez Syberję.

IX. Należności specjalne za tranzyt przez Urugwaj.

X. Składowe.

XI. Protokół otwarty dla krajów, które nie były reprezentowane.

XII. Protokół otwarty dla podpisów i przystąpień krajów, które były reprezentowane.

XIII. Termin zawiadomienia o przystąpieniach.

XIV. Komisja przygotowawcza.

ŚWIATOWA KONWENCJA POCZTOWA.

którą zawarły:

Afganistan, Unja Południowo - Afrykańska, Albanja, Niemcy, Stany Zjednoczone Ameryki, Zespół Wysp stanowiących posiadłości Stanów Zjednoczonych Ameryki prócz Wysp Filipinów, Wyspy Filipiny, Republika Argentyna, Commonwealth Australijskie, Austrja, Belgia, Kolonja Kongo Belgijskie, Boliwja, Brazylja, Bułgaria, Kanada, Chili, Chiny, Republika Kolumbja, Republika Kostarika, Republika Kuba, Danja, Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Egipt, Ekwador, Hiszpanja, Zespół Kolonij Hiszpańskich, Estonja, Abisynia, Finlandja, Francja, Alger, Kolonje i Protektoraty Francuskie w Indochinach, Zespół innych Kolonij Francuskich, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, Grecja, Gwatemala, Republika Haiti, Królestwo Hedżas i Nedżed z Posiadłościami, Republika Honduras, Węgry, Indje Brytyjskie, Irak, Wolne Państwo Irlandji, Islandja, Włochy, Zespół Kolonij Włoskich, Japonja, Chosen, Zespół innych Posiadłości Japońskich, Łotwa, Republika Liberia, Litwa, Luksemburg, Marokko (z wyjątkiem Strefy Hiszpańskiej), Marokko (Strefa Hiszpańska), Meksyk, Nikaragua, Norwegja, Nowa Zelandja, Republika Panama, Paragwaj, Holandja, Indje Holenderskie, Kolonje Holenderskie w Ameryce, Peru, Persja, Polska, Portugalja, Kolonje Portugalskie w Afryce, Kolonje Portugalskie w Azji i Oceanji, Rumunja, Republika San Marino, Republika Salwador, Terytorjum Sarry, Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców, Syjam, Szwecja, Szwajcarja, Czechosłowacja, Tunis, Turcja, Związek Socjalistycznych Republik Rad, Urugwaj, Państwo Watykanu i Stany Zjednoczone Wenezueli.

Podpisani, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów, zebrani na kongresie w Londynie, na mocy artykułu 12 Światowej Konwencji Pocztowej, zawartej w Sztokholmie, dnia 28 sierpnia 1924 roku, przeprowadzili, za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji, rewizję tej konwencji w sposób następujący:

CZĘŚĆ PIERWSZA.

ŚWIATOWY ZWIĄZEK POCZTOWY.

Rozdział I.

ORGANIZACJA I ZAKRES DZIAŁANIA ZWIĄZKU.

Artykuł 3.

Konwencja i Porozumienia Związku.

Postanowienia konwencji normują służbę przesyłek listowych.

Inne gałęzie służby, w szczególności: wymiana listów i pudełek z podaną wartością, paczek pocztowych, przekazów pocztowych, pocztowych przelewów pieniężnych, zleceń pocztowych, oraz prenumerata czasopism i wydawnictw periodycznych, stanowią przedmiot porozumień między krajami, należącemu do Związku.

Porozumienia te obowiązują tylko kraje, które do nich przystąpiły.

Przystąpienie do jednego lub kilku z tych porozumień podlega postanowieniom artykułu poprzedniego.

Artykuł 5.

Specjalne porozumienia i traktaty. Związki ściślejsze.

Artykuł 8.

Kolonje, Protektoraty i t. p.

W rozumieniu konwencji i porozumień uważa się jako jeden kraj albo jeden Zarząd, należący do Związku, przedewszystkiem, gdy to dotyczy prawa głosowania na kongresach, konferencjach i w przerwach między Zjazdami, jako też udziału w wydatkach międzynarodowego Biura Światowego Związku Pocztowego:

1. Zespół Wysp stanowiących posiadłości Stanów Zjednoczonych Ameryki, prócz Wysp Filipinów, obejmujący Wyspy Hawai, Porto-riko, Guam i Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych Ameryki;

2. Wyspy Filipiny;

3. Kolonje Kongo Belgijskie;

4. Zespół Kolonij Hiszpańskich;

5. Alger;

6. Kolonje i Protektoraty Francuskie w Indochinach;

7. Zespół innych Kolonij Francuskich;

8. Zespół Kolonij Włoskich;

9. Chosen (Korea);

10. Zespół innych Posiadłości Japońskich;

11. Indje Holenderskie;

12. Kolonje Holenderskie w Ameryce;

13. Kolonje Portugalskie w Afryce;

14. Kolonje Portugalskie w Azji i Oceanji.

Artykuł 9.

Przynależność do Związku.

Jako należące do Światowego Związku Pocztowego uważa się:

Artykuł 10.

Sąd polubowny.

W razie różnicy zdań, wynikłej między dwoma lub kilkoma członkami Związku przy wykładni konwencji i porozumień, lub w zakresie odpowiedzialności, wynikającej dla któregokolwiek Zarządu z zastosowania uchwał Związku, sprawę sporną rozstrzyga sąd polubowny. W tym celu każdy z zainteresowanych Zarządów wybiera jednego członka Związku, niezainteresowanego bezpośrednio w danej Sprawie.

Jeżeli jeden z Zarządów, między któremi istnieje rozbieżność zdań, w terminie sześciomiesięcznym, lub dziewięciomiesięcznym dla krajów odległych, nie poczyni kroków w sprawie zaproponowanego mu sądu polubownego, wówczas Biuro międzynarodowe, na żądanie zainteresowanego Zarządu, może ze swej strony zwrócić się do Zarządu zwlekającego, o wskazanie sędziego polubownego, lub też samo wyznaczy go z urzędu.

Rozdział II.

KONGRESY. KONFERENCJE. KOMISJE.

Artykuł 12.

Kongresy.

Pełnomocnicy krajów, należących do Związku, zbierają się na kongresach najpóźniej po upływie pięciu lat od dnia wejścia w życie uchwał, powziętych na poprzednim kongresie, w celu poddania rewizji lub uzupełnienia tych uchwał.

Każdy kraj może być reprezentowany na kongresie przez jednego lub kilku delegatów, zaopatrzonych przez swój Rząd w niezbędne pełnomocnictwa. Kraj ten może być reprezentowany, w razie potrzeby, również przez delegację innego kraju. Zastrzega się jednak, że jedna delegacja może być upoważniona do reprezentowania nie więcej niż dwu krajów, łącznie już z krajem, który pierwotnie udzielił jej pełnomocnictw uwierzytelniających.

Przy powzięciu, uchwał, każdy kraj rozporządza jednym tylko głosem.

Artykuł 13.

Ratyfikacja. Wejście w życie i okres czasu ważności Akt kongresowych.

Akty kongresowe należy ratyfikować, o ile możności, jak najprędzej; dokumenty ratyfikacyjne winny być doręczone Rządowi kraju, w którym odbył się kongres, ten zaś Rząd zakomunikuje je - Rządom, krajów umawiających się.

Gdyby jedna lub kilka ze Stron umawiających się nie ratyfikowały jednego lub kilku z podpisanych porozumień, niemniej jednak będą one ważne dla Państw, które je ratyfikowały.

Porozumienia niniejsze wchodzą w życie jednocześnie i okres czasu ich ważności jest jednakowy.

Z dniem wejścia w życie porozumień, przyjętych na danym kongresie, tracą moc obowiązującą wszelkie akty kongresu poprzedniego, o ile nie postanowiono inaczej.

Rozdział III.

WNIOSKI W PRZERWACH MIĘDZY ZJAZDAMI.

Artykuł 18.

Składanie wniosków.

W przerwach między zjazdami, każdemu Zarządowi przysługuje prawo przedstawiania innym Zarządom, za pośrednictwem Biura międzynarodowego, wniosków, dotyczących konwencji, jej regulaminu i odnośnych protokółów końcowych.

To samo uprawnienie przyznaje się Zarządom, uczestniczącym w porozumieniach, w zakresie, dotyczącym tych porozumień, ich regulaminów i odnośnych protokółów końcowych.

Aby wniosek, złożony przez Zarząd w przerwach między zjazdami, mógł być przedmiotem rozpatrywań, winien być poparty przynajmniej przez dwa inne Zarządy. Wnioski te nie podlegają rozpatrywaniu, jeżeli Biuro międzynarodowe nie otrzyma jednocześnie wymaganej ilości oświadczeń o poparciu.

Artykuł 19.

Postępowanie z wnioskami.

Każdy wniosek podlega następującemu postępowaniu:

Zarządom pozostawia się sześciomiesięczny okres czasu dla rozważania wniosku i dla przedstawienia Biuru międzynarodowemu możliwych swoich uwag. Wprowadzenie zmian do wniosku jest niedopuszczalne. Biuro międzynarodowe zestawia odpowiedzi i przesyła je do wiadomości Zarządom z zaproszeniem wypowiedzenia się za wnioskiem lub przeciw niemu. Zarządy, które w ciągu sześciu miesięcy nie oddadzą swego głosu, będą uważane za wstrzymujące się od głosowania. Terminy powyższe liczy się od daty odnośnych okólników Biura międzynarodowego.

Jeżeli wniosek dotyczy porozumienia, jego regulaminu lub odnośnych protokółów końcowych, wówczas udział w wyżej opisanem postępowaniu mogą wziąć tylko zarządy, które przystąpiły do tego porozumienia.

Artykuł 20.

Warunki uchwalania wniosków.

Aby wnioski stały się uchwałą, musi się za niemi wypowiedzieć następująca ilość głosujących:

Artykuł 21.

Ogłaszanie uchwał.

Nowe postanowienia i zmiany postanowień, wprowadzone do konwencji, porozumień i do odnośnych protokółów końcowych, otrzymują moc obowiązującą na podstawie noty dyplomatycznej, którą Rząd Związku Szwajcarskiego sporządza i na żądanie Biura międzynarodowego przesyła Rządom umawiających się krajów.

Nowe postanowienia i zmiany, wprowadzone do regulaminów i odnośnych protokółów końcowych, stwierdza i ogłasza Zarządom Biuro międzynarodowe. To samo dotyczy wykładni wymienionych pod literą c artykułu poprzedniego.

Rozdział IV.

BIURO MIĘDZYNARODOWE.

Artykuł 23.

Ogólny zakres działania.

Organ centralny, czynny w Bernie pod nazwą "Bureau international de l'Union postale universelle" (Biuro międzynarodowe Światowego Związku Pocztowego), podlegający zwierzchniemu nadzorowi szwajcarskiego Zarządu pocztowego, służy krajom związkowym do utrzymywania łączności, udzielania informacyj i wydawania opinij.

Zadaniem tego Biura jest w szczególności zbieranie, uzgadnianie, ogłaszanie i rozsyłanie wszelkiego rodzaju wiadomości, dotyczących międzynarodowej służby pocztowej; wydawanie, na żądanie stron zainteresowanych, opinij w sprawach spornych; wdrażanie postępowania co do zmiany uchwał kongresu; ogłaszanie przyjętych zmian i wogóle zajmowanie się badaniami i pracami redakcyjnemi lub wydawniczemu jakie nakładają na to Biuro konwencja, porozumienia i odnośne regulaminy, lub też jakie mu bada przekazane w interesie związku.

Artykuł 24.

Wydatki Biura międzynarodowego.

CZĘŚĆ DRUGA.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Jedyny rozdział.

Artykuł 25.

Wolność tranzytu.

Wolność tranzytu paczek pocztowych ograniczona jest do obszarów krajów, biorących udział w tej gałęzi służby.

Przesyłki z podaną wartością mogą być przewożone w odsyłkach zamkniętych przez obszar krajów, które nie pełnią tego rodzaju służby, lub zapomocą połączeń morskich, dla których nie przyjęto odpowiedzialności za przesyłki z podaną wartością, jednak odpowiedzialność odnośnych krajów ogranicza się do odpowiedzialności, przewidzianej dla przesyłek poleconych.

Tranzyt pakiecików przez terytorjum krajów, niedopuszczających tego rodzaju przesyłek, nie jest obowiązkowy.

Artykuł 30.

Formularze. Język.

Artykuł 31.

Karty tożsamości.

CZĘŚĆ TRZECIA.

POSTANOWIENIA, DOTYCZĄCE PRZESYŁEK LISTOWYCH.

Rozdział I.

PRZEPISY OGÓLNE.

Artykuł 33.

Opłaty i ogólne warunki przesyłania.

Opłaty za przewóz przesyłek listowych w obrąbie całego obszaru Związku, wraz z, doręczeniem ich do domu w tych krajach, w których służba doręczeń jest zorganizowana lub dopiero będzie zorganizowana, oraz granice wagi i wymiarów, ustala się według danych, zawartych w następującej tabeli:

grafika

Wbrew przepisom ustępu 1, Zarządy mogą pobierać za doręczanie adresatom pakiecików specjalną należność za doręczenie, która nie może przekraczać 25 centymów, od pakieciku.

Każdy Zarząd w stosunkach z Zarządami, które się na to zgodziły, może udzielać 50% zniżki od ogólnej taryfy dla druków - czasopismom i wydawnictwom wysyłanym bezpośrednio przez wydawców lub ich zastępców. Zniżce tej nie podlegają, bez względu na okresy wydawania, druki handlowe, jako to: katalogi, prospekty, cenniki i t. p.

Zarządy, bez względu na wysyłającego, mogą udzielać tej samej zniżki i w tych samych stosunkach dla książek, broszur i nut, z wyjątkiem wszelkich ogłoszeń lub reklam, innych aniżeli te, które figurują na okładce lub na ochronnych kartkach tomów.

Papiery handlowe, druki wszelkiego rodzaju, próbki towarów i pakieciki nie mogą zawierać listów, notatek ani też dokumentów, mających charakter korespondencji bieżącej i osobistej; poza wyjątkami, przewidzianemi w regulaminie, winny być w ten sposób opakowane, aby zawartość ich można było łatwo sprawdzić.

Wolno jest wkładać do pakiecików fakturę otwartą, zawierającą tylko najistotniejsze dane, jak również zwykłą kopję adresu przesyłki z podaniem adresu nadawcy.

Poza wyjątkami, przewidzianemi w konwencji i jej regulaminie, wykluczone są od przewozu przesyłki, które nie odpowiadają warunkom wymaganym w niniejszym artykule oraz w odpowiednich artykułach regulaminu.

Przesyłki przyjęte wbrew przepisom, mogą być zwrócone do miejsca nadania. Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia, którego przepisy wewnętrzne zezwalają na to, może przesyłki takie doręczać adresatom. W tym wypadku Zarząd ten winien, o ile zachodzi tego potrzeba, zastosować opłaty i dopłaty przewidziane dla tego rodzaju przesyłek listowych, do którego one rzeczywiście należą. Co się tyczy przesyłek, które przekraczają najwyższe granice wagi, ustalone w § 1 niniejszego artykułu, to może być za nie pobierana opłata według ich wagi rzeczywistej.

Artykuł 35.

Dopłata w razie zupełnego lub częściowego braku opłaty.

W razie zupełnego lub częściowego braku opłaty i poza wyjątkami, przewidzianemi w artykule 45, §§ 3, 4 i 5 regulaminu dla pewnych rodzajów przesyłek dosyłanych, całą brakującą opłatę za listy i kartki pocztowe pojedyncze ściąga się od odbiorcy w wysokości podwójnej, przyczem powyższa dopłata nie może być niniejszą od 10 centymów.

To samo postępowanie może być stosowane, w wypadkach wyżej wskazanych, przy innych przesyłkach listowych, któreby wbrew przepisom wysłano do kraju przeznaczenia.

Artykuł 36.

Opłaty dodatkowe.

Oprócz opłat, ustalonych w artykule 33, za każdą przesyłkę, przy której przewozie korzysta się z nadzwyczajnych połączeń, wymagających specjalnych kosztów, można pobierać opłatę dodatkową, odpowiadającą tym kosztom.

Jeżeli opłata taryfowa pojedynczej kartki pocztowej zawiera w sobie opłatę dodatkową, uzasadnioną poprzednim ustępem, wówczas taką samą opłatę należy stosować do każdej z obydwu części kartki pocztowej z opłaconą odpowiedzią.

Artykuł 42.

Przesyłki wolne od opłat.

W obrocie z krajami, które się na to zgodziły, nadawcy na podstawie złożonej uprzednio w urzędzie nadawczym deklaracji, mogą przyjąć na siebie wszelkie opłaty pocztowe i niepocztowe, któremi przesyłki mogą być obciążone przy doręczeniu.

W tym wypadku nadawcy winni zobowiązać się do uiszczenia sum, których zażądać może urząd przeznaczenia i wpłacić odpowiednią kaucję.

Zarząd, który wpłaca zaliczkowo należności na rachunek nadawcy, jest upoważniony do pobierania z tego tytułu należności za pośrednictwo, nieprzekraczającej 50 centymów od przesyłki. Należność tę pobiera się niezależnie od należności za pośrednictwo przy cleniu, przewidzianej w poprzednim artykule 40.

Artykuł 44.

Przesyłki ekspresowe.

Artykuł 45.

Zakazy.

Zabrania się wysyłać:

wszelkie przedmioty, których przywóz lub obrót w krajach nadania lub przeznaczenia jest wzbroniony.

Prócz tego zakazane jest wysyłanie, zarówno w przesyłkach niepoleconych, jak i w pakiecikach poleconych lub niepoleconych: monety brzęczącej, biletów bankowych i biletów zdawkowych lub jakichkolwiek papierów wartościowych na okaziciela, platyny, złota i srebra albo wyrobów z tych metali, drogich kamieni, biżuterji i innych kosztowności.

Przesyłanie znaczków pocztowych, unieważnionych lub nieunieważnionych, w kopercie otwartej jest zabronione.

Przesyłki, podpadające pod powyżej wymienione zakazy, a przyjęte do przewozu wbrew przepisom, podlegają następującemu postępowaniu:

przedmioty zaś wyliczone pod c, jak również w dwóch ostatnich ustępach § 1, mają być zwracane do Zarządu kraju nadania, o ile Zarząd kraju przeznaczenia nie zechce w drodze wyjątku doręczyć ich adresatom.

W razie, gdy przesyłki, przyjęte do przewozu wbrew przepisom, nie podlegają ani zwrotowi do miejsca nadania, ani też nie mogą być doręczone adresatowi, Zarząd kraju nadania winien być powiadomiony w sposób dokładny o postępowaniu, zastosowanem do tych przesyłek, w celu wydania odpowiednich zarządzeń.

Artykuł 46.

Sposób uiszczania opłat.

Uważa się za należycie opłacone: kartki na odpowiedź opatrzone wydrukowanemi lub naklejonemi znaczkami pocztowemi kraju wydania tych kartek, przesyłki należycie opłacone za przewóz do pierwotnego miejsca przeznaczenia, których opłatę uzupełniono przed dosłaniem, jako też czasopisma lub pakiety z czasopismami i wydawnictwami perjodycznemi, w których adresie umieszczono napis "Abonament - poste" (Abonament pocztowy), przesyłane na podstawie Porozumienia, dotyczącego prenumeraty czasopism i wydawnictw perjodycznych.

Przesyłki listowe, złożone bądź do skrzynki listowej okrętu na pełnem morzu, bądź do rąk urzędników pocztowych, pełniących służbę na statku, bądź do rąk komendantów okrętów, można opłacać, o ile Zarządy zainteresowane nie zawarły porozumienia odmiennego, zapomocą znaczków pocztowych i według taryfy tego kraju, do którego należy lub od którego zależy dany okręt. Jeżeli nadanie przesyłki na okręcie ma miejsce podczas postoju w jednym z dwóch krańcowych punktów drogi lub w jednym z portów pośrednich, to opłata jest ważna, gdy dokonano jej zapomocą znaczków pocztowych i według taryfy kraju, na którego wodach znajduje się okręt.

Artykuł 47.

Przesyłki wolne od opłat pocztowych.

Przesyłki listowe, z wyjątkiem przesyłek za pobraniem, przeznaczone dla jeńców wojennych lub przez nich nadawane, są również zwolnione od wszelkich opłat pocztowych tak w krajach nadania i przeznaczenia, jak i w krajach pośredniczących.

To samo postanowienie stosuje się przy przesyłkach listowych, dotyczących jeńców wojennych, wysyłanych lub otrzymywanych już to bezpośrednio, już to pośrednio przez biura wywiadowcze, które przypuszczalnie byłyby urządzone dla tych osób, czy to w krajach prowadzących wojnę, czy to w krajach neutralnych, które na swojem terytorium dały schronienie wojskowym stron walczących.

Wojskowi stron walczących, przyjęci przez kraj neutralny i tam internowani, pod względem stosowania powyższych postanowień, uważani są narówni z właściwymi jeńcami wojennymi.

Artykuł 48.

Kupony na odpowiedź.

Kupony na odpowiedź sprzedawane są w krajach należących do Związku.

Cenę sprzedażną kuponu ustalają zainteresowane Zarządy, cena ta jednak nie może być mniejszą od 37¹/₂ centymów lub od równowartości tej sumy w monecie kraju wydającego kupon.

Każdy kupon podlega we wszystkich krajach wymianie na jeden lub kilka znaczków pocztowych, przedstawiających opłatę za list pojedynczej wagi w obrocie zagranicznym kraju wymieniającego kupon.

Ponadto każdy kraj może wymagać, ażeby kupony na odpowiedź przedstawiano do wymiany równocześnie z przesyłkami listowemi, do których opłaty mają służyć te kupony.

Artykuł 50.

Dosyłanie. Przesyłki niedoręczalne.

Okres czasu przechowywania przesyłek do dyspozycji adresatów lub adresowanych "Poste restante" ustalają przepisy kraju przeznaczenia. Jednakże okres ten nie może zasadniczo przekraczać dwóch miesięcy; wyjątek stanowią wypadki szczególne, kiedy Zarząd kraju przeznaczenia uważa za niezbędne przedłużyć czas ten w drodze wyjątku, najwyżej do czterech miesięcy. Przesyłkę zwraca się do kraju nadania w krótszym terminie, jeżeli nadawca tego zażądał przez umieszczenie na stronie adresowej odpowiedniej uwagi w języku znanym w kraju przeznaczenia.

Artykuł 51.

Reklamacje.

Rozdział II.

PRZESYŁKI POLECONE.

Artykuł 52.

Opłaty.

Artykuł 55.

Wyjątki od zasady odpowiedzialności.

Zarządy zwolnione są od wszelkiej odpowiedzialności za zaginięcie przesyłek poleconych:

Artykuł 56.

Wygaśnięcie odpowiedzialności.

Zarządy przestają ponosić odpowiedzialność za przesyłki polecone, których doręczenie odbyło się stosownie do ich przepisów wewnętrznych.

Odpowiedzialność za przesyłki adresowane "Poste restante" (Do podjęcia na poczcie) lub przechowywane do dyspozycji adresatów, ustaje z chwilą wydania ich osobie, która udowodniła swoją tożsamość, w myśl istniejących w kraju przeznaczenia przepisów, i której nazwisko i tytuł odpowiadają wskazówkom podanym w adresie.

Artykuł 58.

Termin wypłaty.

Artykuł 59.

Ustalenie odpowiedzialności.

Aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych, odpowiedzialność za zaganiacie przesyłki poleconej ciąży na Zarządzie, który przyjąwszy przesyłkę bez zastrzeżeń i otrzymawszy wszelkie przewidziane przepisami dane, potrzebne do przeprowadzenia dochodzeń, nie może udowodnić wydania przesyłki adresatowi, lub też przepisowego przekazania jej Zarządowi następnemu.

Jednakże Zarząd pośredniczący lub Zarząd kraju przeznaczenia nie ponosi odpowiedzialności, jeżeli może udowodnić, że otrzymał reklamację po zniszczeniu dokumentów służbowych, dotyczących poszukiwanej przesyłki, ponieważ upłynął czas przechowywania, przewidziany w artykule 78 Regulaminu. Zastrzeżenie to nie narusza w niczem praw osoby reklamującej.

Jeżeli zaginięcie nastąpiło podczas przewozu i nie można ustalić kraju, na którego terytorjum lub w którego służbie wypadek ten miał miejsce, to odnośne Zarządy ponoszą szkodę w równych częściach. Jednakże całkowite odszkodowanie winien wypłacić Zarządowi kraju nadania pierwszy Zarząd, który nie może ustalić dalszego przepisowego przekazania reklamowanej przesyłki. Jest rzeczą tego pierwszego Zarządu uzyskać od Zarządów, ponoszących wspólną odpowiedzialność, zwrot udziałów każdego z nich w odszkodowaniu wypłaconem osobie uprawnionej.

Artykuł 60.

Zwrot odszkodowania Zarządowi kraju nadania.

Zarząd, ponoszący odpowiedzialność lub Zarząd, na którego rachunek uskutecznia się wypłatę w myśl postanowień artykułu 58, obowiązany jest zwrócić Zarządowi kraju nadania, w ciągu trzech miesięcy od daty otrzymania zawiadomienia o wypłacie, sumę rzeczywiście wypłaconą nadawcy.

Zwrot ten ma być dokonany bez kosztów dla Zarządu-wierzyciela, bądź przekazem pocztowym, czekiem lub wekslem płatnym na okaziciela w stolicy lub w jakimkolwiek ośrodku handlowym kraju-wierzyciela, bądź gotówką w walucie obiegowej tego kraju. Po upływie trzech miesięcy, suma należna Zarządowi kraju nadania, podlega oprocentowaniu po 7% rocznie, licząc od dnia upływu wskazanego terminu.

Rozdział III.

PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

Artykuł 61.

Opłaty i warunki przesyłania. Wyrównywanie sum zainkasowanych.

Przesyłki listowe polecone można wysyłać za pobraniem w obrocie z krajami, których Zarządy zgodziły się na zaprowadzenie tej służby.

W braku porozumienia odmiennego, suma pobrania winna być podana w walucie kraju nadania przesyłki.

Suma najwyższa pobrania odpowiada sumie ustalonej dla przekazów pocztowych, przeznaczonych do kraju nadania przesyłki.

Przesyłki za pobraniem podlegają formalnościom i opłatom, stosowanym przy przesyłkach poleconych.

Nadawca uiszcza ponadto należność stałą, która nie może przewyższać 50 centymów od przesyłki oraz należność nieprzekraczającą ¹/₂% sumy pobrania.

Każdy Zarząd może dla pobierania należności procentowej ustalić skalę, najbardziej odpowiadającą warunkom jego służby.

Zarządy mogą porozumieć się co do innego sposobu wyrównywania sum zainkasowanych. Mogą one w szczególności podjąć się przekazywania sum na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia przesyłki.

W tym wypadku, o ile nie zawarto porozumienia odmiennego, suma pobrania winna być podana w walucie kraju przeznaczenia. Oprócz opłat, przewidzianych za przesyłkę poleconą, pobiera się od nadawcy należność stałą nieprzekraczającą 25 centymów. Zarząd kraju przeznaczenia przekazuje na konto czekowe zapomocą zawiadomienia o wpłacie obrotu wewnętrznego sumę zainkasowaną od adresata po potrąceniu należności stałej, wynoszącej najwyżej 25 centymów, i opłaty zwykłej za przekazanie, stosowanej w jego służbie wewnętrznej.

Artykuł 65.

Odszkodowanie w razie niezainkasowania albo zainkasowania sumy niższej, lub, gdy przy inkasowaniu popełniono oszustwo.

Jeżeli przesyłkę wydano odbiorcy bez zainkasowania sumy pobrania, to nadawca ma prawo do odszkodowania, o ile wniósł reklamację w terminie, przewidzianym w artykule 51, § 2, i o ile to niezainkasowanie nie wynikło z jego własnej winy lub niedbalstwa, albo też o ile zawartość przesyłki nie podpada pod zakazy, przewidziane w artykule 45.

Te same zasady stosują się w wypadku, gdy od odbiorcy zainkasowano sumę niższą od podanej sumy pobrania, albo też, gdy przy zainkasowaniu popełniono oszustwo.

Odszkodowanie w żadnym wypadku nie może przekraczać sumy pobrania.

Artykuł 68.

Ustalenie odpowiedzialności,

Wypłatę sum pobrania, prawidłowo zainkasowanych, jak również wypłatę odszkodowania, przewidzianego w artykule 65, uskutecznia Zarząd kraju nadania, na rachunek Zarządu kraju przeznaczenia. Zarząd kraju przeznaczenia ponosi odpowiedzialność, o ile nie będzie w stanie udowodnić, że omyłka nastąpiła skutkiem nieprzestrzegania jakiegokolwiek przepisu regulaminowego przez Zarząd kraju nadania.

Jeżeli sumę, ciążącą na zaginionej w służbie pocztowej przesyłce za pobraniem, zainkasowano w sposób oszukańczy, odpowiedzialność Zarządów zainteresowanych ustala się według zasad artykułu 59, dotyczących zaginięcia przesyłki poleconej bez pobrania.

Jednakże odpowiedzialność Zarządu pośredniczącego, nieuczestniczącego w wymianie przesyłek za pobraniem, ograniczona jest tylko do odpowiedzialności, przewidzianej w artykułach 54 i 55 za przesyłki polecone.

Inne Zarządy pokrywają w równych częściach sumę odszkodowania, przypadającą na Zarząd nieuczestniczący.

Artykuł 70.

Przekazy pobraniowe i zawiadomienia o wpłacie.

Sumy przekazu pobraniowego, niewypłaconej z jakiegokolwiek powodu adresatowi, nie zwraca się Zarządowi, który przekaz wystawił. Zarząd kraju nadania przesyłki za pobraniem przechowuje wspomnianą sumę do dyspozycji osoby uprawnionej; z chwilą zaś upływu okresu czasu prawnego przedawnienia suma ta przechodzi ostatecznie na rzecz tego Zarządu.

Pod każdym innym względem i z zastrzeżeniami, przewidzianemi w regulaminie, przekazy pobraniowe podlegają przepisom, ustalonym w porozumieniu o przekazach pocztowych.

Rozdział IV.

PRZYZNANIE OPŁAT. NALEŻNOŚCI TRANZYTOWE. SKŁADOWE.

Artykuł 73.

Należności tranzytowe.

Przesyłki listowe, wymieniane w odsyłkach zamkniętych między dwoma Zarządami, przy współudziale jednego lub kilku innych Zarządów (Zarządy trzecie), podlegają należnościom tranzytowym, podanym w poniżej umieszczonej tabeli, na korzyść każdego kraju, przez który przechodzą, lub którego połączenia pocztowe biorą udział w przewozie.

	Od kilogramu
	listów i kartek pocztowych Fr. c.	innych przedmiotów Fr. c.
1. Przewóz drogą lądową: do 1.000 km.	-,75	-,10
ponad 1.000 " 2.000 "	1,-	-,15
" 2.000 " 3.000 "	1,50	-,20
" 3.000 " 6.000 "	2,50	-,30
" 6.000 " 9.000 "	3,50	-,4-
" 9.000 km.	4,50	-,50
2. Przewóz drogą morską:
do 300 mil morskich.	-,75	-,10
ponad 300 do 1.500 mil morskich	2,-	-,25
między Europą i Ameryką Północną	3,-	-,40
ponad 1.500 do 6.000 mil morskich	4,-	-,50
ponad 6.000 mil morskich	6,-	-,75

Jeżeli przewóz morski wykonywany jest przez dwa lub więcej Zarządów, należności za cały przewóz nic mogą przekraczać 6 franków od kilogramu listów i kartek pocztowych i 75 centymów od kilogramu innych rodzajów przesyłek listowych. Jeżeli łączne należności tranzytowe przekraczają 6 franków lub 75 centymów, podlegają one podziałowi między Zarządy, biorące udział w przewozie w stosunku do długości przebytej drogi, o ile strony zainteresowane nie umówią się inaczej.

Artykuł 75.

Zwolnienie od należności tranzytowych.

Zwolnione są od wszelkich należności tranzytowych za przewóz zarówno lądowy jak i morski: wolne od opłat pocztowych przesyłki listowe, wyszczególnione w artykule 47, kartki pocztowe, stanowiące część przeznaczoną na odpowiada, odsyłane do kraju nadania, przesyłki listowe odsyłane, niedoręczalne, zwrotne poświadczenia odbioru, przekazy pocztowe i wszelkie inne dokumenty, dotycząca służby pocztowej, w szczególności zaś przesyłki, dotyczące pieniężnych przelewów pocztowych.

Należności tranzytowe i składowe za odsyłki mylnie skierowane uiszcza się według ich normalnej drogi przesyłania.

Artykuł 77.

Wypłata i rozrachunek.

Artykuł 78.

Wymiana odsyłek ze statkami wojennemi.

Artykuł 80.

Zobowiązania szczególne.

Kraje umawiające się przyjmują na siebie obowiązek wydania lub zaproponowania swoim władzom ustawodawczym zarządzeń niezbędnych:

Artykuł 81.

Wejście w życie i czas trwania konwencji.

Konwencja niniejsza wejdzie w życie z dniem 1 lipca 1930 roku i pozostanie w mocy przez czas nieograniczony.

Na dowód czego, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów podpisali niniejszą konwencję w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, a odpis doręczony będzie każdej Stronie.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA AFGANISTAN:

ZA UNJĘ POŁUDNIOWO-AFRYKAŃSKĄ:

J. N. Redelinghuys

D. J. O'Kelly

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI:

Za Joseph Stewart:

E. R. White

Eugene R. White

ZA ZESPÓŁ WYSP STANOWIĄCYCH POSIADŁOŚCI STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI PRÓCZ WYSP FILIPINÓW:

Eugene R. White

ZA WYSPY FILIPINY:

C. E. Unson

José Topacio

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA COMMONWEALTH AUSTRALJI:

M. B. Harry

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLON JE KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA KANADĘ:

L. J. Gaboury

Arthur Webster

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu - fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KOSTARIKA

Percy C. Harrison

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanisław Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA EKWADOR:

E. Chacón Q.

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH

J. Cassagnac

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO W. BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

F. C. G. Twinn

F. R. Radice

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA GWATEMALĘ:

José Matos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco - Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA IRAK:

Douglas W. Gumbley

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Óh - Éigeartaigh

R. S. O'Cruimín

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA MEKSYK:

Lino B. Rochin

José V. Cháυez

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez - Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. Mc Namara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoagewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERU:

M. de Freyre y S.

A. S. Salazar

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA REPUBLIKĘ SALWADORU:

Antonio Reyes - Guerra

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ.

Dr. Otokar Rŭžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugène Hirschfeld

M. Khodeeff

E. Syreυitch

ZA URUGWAJ:

F. A. Costanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

PROTOKÓŁ KOŃCOWY KONWENCJI.

Przystępując do podpisania Światowej Konwencji Pocztowej, zawartej dnia dzisiejszego, podpisani Pełnomocnicy zgodzili się na to, co następuje:

II.

Równowartość. Granice najwyższe i najniższe.

Każdy kraj może, przewidziane w artykule 33, § 1 opłaty, podwyższać najwyżej o 50%, lub zniżać najwyżej o 20%, stosownie do wskazówek umieszczonych w niżej podanej, tabeli:

	Granice najniższe	Granice najwyższe
	centymów
Listy: I-sza jednostka wagi	20	37,5
za każdą dalszą jednostkę wagi	12	22,5
Kartki pocztowe: pojedyncze	12	22,5
z opłaconą odpowiedzią	24	45
Papiery handlowe, za każde 50 gramów	4	7,5
opłata najniższa	20	37,5
Druki, za każde 50 gramów	4	7,5
Druki wypukłe dla ociemniałych, za każde 1.000 gramów.	4	7,5
Próbki towarów, za każde 50 gramów	4	7,5
opłata najniższa	8	15
Pakieciki, za każde 50 gramów	12	22,5
opłata najniższa	40	75

Między opłatami ustalonemi należy, w miarę możności, zachować ten sam stosunek, jaki istnieje między opłatami zasadniczemi, przyczem. każdy Zarząd może zaokrąglać opłaty zależnie od potrzeb swego systemu monetarnego.

III.

Nadawanie przesyłek zagranicą.

Kraje nie są obowiązane ani wysyłać, ani też doręczać adresatom przesyłek, które, nadawcy, zamieszkali na ich obszarze, nadają lub polecają nadawać w kraju obcym, celem korzystania z opłat, niższych, tam obowiązujących. Postanowienie to stosuje się, bez różnicy, tak do przesyłek przygotowanych w kraju, w którym mieszka nadawca, i przewiezionych następnie przez granicę, jak i do przesyłek sporządzonych w kraju obcym. Zarząd zainteresowany może zwracać odnośne przesyłki do miejsca nadania lub obciążać je swemi opłatami wewnetrznemi; sposób pobierania opłat pozostawia się uznaniu tego Zarządu.

VII.

Poczta lotnicza.

Postanowienia, dotyczące przewozu poczty listowej drogą powietrzną, włączone są do światowej konwencji pocztowej i uważa się je jako nierozdzielną część konwencji i jej regulaminu.

Jednakże wbrew postanowieniom ogólnym konwencji, zmiana tych postanowień może być przeprowadzona od czasu, do czasu przez Konferencję, składającą się z przedstawicieli Zarządów bezpośrednio zainteresowanych.

Konferencja ta może być zwołana za pośrednictwem Biura międzynarodowego na żądanie co najmniej trzech z pomiędzy tych Zarządów.

Wszystkie postanowienia, proponowane przez tę Konferencję, mają być poddane za pośrednictwem Biura międzynarodowego pod. głosowanie krajów, należących do Związku. Uchwała będzie zapadać większością oddanych głosów.

XIV.

Komisja przygotowawcza.

Biuro międzynarodowe wykonywa prace związane z kancelarią Komisji.

Na dowód czego, podpisani Pełnomocnicy sporządzili niniejszy protokół, który będzie mieć tę samą moc obowiązującą i to samo znaczenie, jak gdyby zawarte w nim postanowienia podane były w tekście konwencji, do której się odnosi, i podpisali protokół w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, a odpis doręczony będzie każdej Stronie.

Sporządzono w Londynie, dnia, 28 czerwca 1929 roku.

ZA AFGANISTAN:

ZA UNJĘ POŁUDNIOWO-AFRYKAŃSKĄ:

J. N. Redelinghuys

D. J. O'Kelly

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI:

Za Joseph Stewart:

E. R. White

Eugene R. White

ZA ZESPÓŁ WYSP STANOWIĄCYCH POSIADŁOŚCI STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI PRÓCZ WYSP FILIPINÓW:

Eugene R. White

ZA WYSPY FILIPINY:

C. E. Unson

José Topacio

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA COMMONWEALTH AUSTRALJI:

M. B. Harry

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA KANADĘ:

L. J. Gaboury

Arthur Webster

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu - fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KOSTARIKA:

Percy C. Harrison

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanislaw Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA EKWADOR:

E. Chacón Q.

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH

J. Cassagnac

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO W. BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

F. C. G. Twinn

F. R. Radice

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA GWATEMALĘ:

José Matos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco - Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA IRAK:

Douglas W. Gumbley

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Óh - Éigeartaigh

R. S. O'Cruimín

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Noboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA MEKSYK:

Lino B. Rochin

José V. Cháυez

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez - Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. Mc Namara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoagewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERU:

M. de Freyre y S.

A. S. Salazar

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLON JE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA REPUBLIKĘ SALWADORU:

Antonio Reyes - Guerra

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ.

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugène Hirschfeld

M. Khodeeff

E. Syreυitch

ZA URUGWAJ:

F. A. Costanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

REGULAMIN WYKONAWCZY ŚWIATOWEJ

KONWENCJI POCZTOWEJ.

Treść.

CZĘŚĆ DRUGA.

WARUNKI PRZYJMOWANIA PRZESYŁEK LISTOWYCH.

CZĘŚĆ CZWARTA.

PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

Jedyny rozdział.

Art.

28. Oznaczanie przesyłek.

29. Nalepka pobraniowa.

30. Przekaz pobraniowy.

31. Przekazywanie na pocztowe konto czekowe.

32. Przeliczanie sumy pobrania.

33. Różnice w podanych sumach pobrania.

34. Termin wpłaty.

35. Zmniejszenie lub unieważnienie pobrania.

36. Dosyłanie.

37. Sporządzanie przekazu pobraniowego lub zawiadomienia o wpłacie.

38. Formularze przekazów pobraniowych i zawiadomień o wpłacie, unieważnione lub zastąpione nowemi.

39. Przekazy pobraniowe, niedoręczalne lub niezainkasowane.

40. Rozrachunki, dotycząca przekazów pobraniowych.

CZĘŚĆ PIĄTA.

CZYNNOŚCI PRZY ODPRAWIE I NADEJŚCIU PRZESYŁEK.

CZĘŚĆ SIÓDMA.

POSTANOWIENIA O NALEŻNOŚCIACH TRANZYTOWYCH I SKŁADOWYCH.

Rozdział I.

Czynności statystyczne.

Art.

60. Statystyka należności tranzytowych.

61. Sporządzanie i oznaczanie odsyłek zamkniętych w okresie statystyki.

62. Stwierdzanie ilości worków i wagi odsyłek zamkniętych.

63. Sporządzanie wykazów C 17 odsyłek zamkniętych.

64. Spis tranzytowych odsyłek zamkniętych.

65. Wymiana odsyłek zamkniętych ze statkami wojennemi.

66. Zawiadomienie o tranzycie.

67. Statystyka luźno wysyłanych przesyłek listowych.

68. Statystyka odsyłek przechowywanych na składzie.

69. Połączenia nadzwyczajne.

CZĘŚĆ DZIEWIĄTA.

BIURO MIĘDZYNARODOWE.

Jedyny rozdział.

80. Kongresy i Konferencje.

81. Informacje. Wnioski, dotyczące zmiany przepisów.

82. Wydawnictwa.

83. Sprawozdanie roczne.

84. Język urzędowy Biura międzynarodowego.

85. Kupony na odpowiedź. Karty tożsamości. Tabela równowartości.

86. Bilans i wyrównywanie rachunków.

87. Sporządzanie rozrachunków.

88. Bilans ogólny.

89. Wypłata.

90. Komunikaty, które należy przesyłać do Biura międzynarodowego,

91. Statystyka ogólna.

92. Wydatki Biura międzynarodowego.

Postanowienia końcowe.

93. Wejście w życie i okres czasu ważności Regulaminu.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY REGULAMINU.

I. Wypłata salda z rozrachunku należności tranzytowych.

II. Sporządzanie odsyłek.

Załączniki

Formularze C 1 do C 30.

REGULAMIN WYKONAWCZY ŚWIATOWEJ KONWENCJI POCZTOWEJ.

Podpisani, w myśl artykułu 4 Światowej Konwencji Pocztowej, zawartej w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku, uchwalili w imieniu swoich Zarządów, za wspólną zgodą, następujące zarządzenia, mające na celu zapewnienie wykonania wspomnianej konwencji:

CZĘŚĆ PIERWSZA.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Jedyny rozdział.

Artykuł 2.

Wymiana w odsyłkach zamkniętych.

Artykuł 3.

Kierowanie przesyłek listowych.

Artykuł 5.

Ustalanie równowartości.

Zarządy ustalają równowartość opłat i należności, przewidzianych w konwencji i porozumieniach, w porozumieniu z Zarządem poczt szwajcarskich, do którego należy ogłaszanie równowartości, za pośrednictwem Biura międzynarodowego.

Każdy Zarząd przesyła wprost do Biura międzynarodowego ustaloną równowartość odszkodowania, przewidzianego w artykule 54 konwencji.

Równowartości mogą wchodzić w życie tylko z dniem pierwszym miesiąca i najwcześniej w czternaście dni po ich ogłoszeniu przez Biuro międzynarodowe.

Biura to zestawia według poszczególnych krajów tabelę, zawierającą równowartości opłat i należności, wymienionych w ustępie 1-szym i wskazującą wysokość procentu zwyżki lub zniżki opłaty, stosowanej według artykułu II protokółu końcowego konwencji.

Artykuł 6.

Znaczki pocztowe i nadruki opłaty.

Znaczki pocztowe, przedstawiająca opłaty zasadnicze Związku lub ich równowartości w walucie poszczególnych krajów, należy oporządzać w następujących kolorach:

w kolorze ciemno-niebieskim - znaczek, przedstawiający opłatę listu pojedynczej wagi;

w kolorze czerwonym - znaczek, przedstawiający opłatę kartki pocztowej;

w kolorze zielonym - znaczek, przedstawiający opłatę jednostki wagi druków.

Nadruki, wytłaczane zapomocą maszyn do frankowania, winny być wykonane w kolorze jasno-czerwonym, niezależnie od wartości, którą przedstawiają.

Na znaczkach pocztowych i nadrukach, opłaty, ma być uwidoczniona, o ile to jest możliwe, pismem łacińskiem, nazwa kraju pochodzenia i wartość według tabeli przyjętych równowartości. Ilość jednostek monetarnych lub ich ułamków, służących do oznaczenia tej wartości, należy podawać za pomocą cyfr arabskich. Przy drukach, opłacanych zapomocą nadruków prasy drukarskiej, nazwę kraju pochodzenia i podanie wartości można zastąpić nazwą urzędu nadawczego i napisem "Taxe perçue" (Opłata pobrana), "Port payé" (Porto opłacone) lub tym podobnem wyrażeniem.

CZĘŚĆ DRUGA.

WARUNKI PRZYJMOWANIA PRZESYŁEK LISTOWYCH.

Rozdział I.

PRZEPISY, DOTYCZĄCE PRZESYŁEK WSZELKIEGO RODZAJU.

Artykuł 7.

Przygotowanie i adres przesyłek.

Zarządy mają polecać nadawcom przesyłek, aby:

Artykuł 9

Przesyłki w kopertach z polem przezroczystem.

Dopuszcza się przesyłki listowe w kopertach z polem przezroczystem z pod następującemi warunkami:

Artykuł 10

Przesyłki, podlegające kontroli celnej.

Przesyłki, podlegające kontroli celnej, mają być opatrzone na Stronie adresowej nalepką zieloną, według dołączonego wzoru C 1. Co się tyczy pakiecików, to postanowienie to stosuje się do wszystkich tych przesyłek bez wyjątku.

Do przesyłek, wymienionych w powyższym ustępie, dołącza się, jeżeli nadawca to woli lub kraj przeznaczenia tego żąda, oddzielną deklarację celną, według dołączonego wzoru C 2. Deklarację tę przymocowuje się na zewnętrznej stronie przesyłki w sposób trwały, sznurkiem związanym na krzyż lub też wkłada się wewnątrz przesyłki. W tym wypadku tylko górną część nalepki C 1 nakleja się na przesyłce.

Artykuł 11.

Przesyłki wolne od należności.

Rozdział II

PRZEPISY SPECJALNE O POSZCZEGÓLNYCH RODZAJACH PRZESYŁEK.

Artykuł 13.

Kartki pocztowa pojedyncze.

Dołączanie lub przymocowywanie do kartek pocztowych próbek towarów lub innych tym podobnych przedmiotów. jest wzbronione. Jednakże: winiety, fotografje, wszelkiego rodzaju znaczki, nalepki lub połączone z kartka paski do zaginania przeznaczone na adres, etykiety i różne wycinki, mogą być na kartki naklejane, o ile nie zmieniają ich cech zasadniczych, zrobione są z papieru lub innego bardzo cienkiego maierjału i w zupełności przylegają do kartek. Przedmioty te wolno naklejać tylko na stronie nieadresowej lub na lewej połowie strony adresowej kartek pocztowych. Wyjątek stanowią przeznaczone na adres paski papieru lub nalepki, które mogą zajmować całą stronę adresową. Wszelkiego rodzaju znaczki, które możnaby uważać za znaczki pocztowe, dopuszcza się tylko na nieadresowej stronie kartki.

Artykuł 14.

Kartki pocztowe z opłaconą odpowiedzią.

Kartki pocztowe z opłaconą odpowiedzią mają posiadać na stronie adresowej pierwszej części, napis w języku francuskim: "Carle postale avec réponse payée" (Kartka pocztowa z opłacaną odpowiedzią), na stronie adresowej drugiej części, napis: "Carte postale-réponse" (Kartka pocztowa na odpowiedź). Pozatem każda z obu części ma odpowiadać wszelkim innym warunkom, przewidzianym dla pojedynczych kartek pocztowych; obie części składa się jedną ma drugą w ten sposób, aby zagięcie tworzyło brzeg górny; kartek złożonych nie wolno zamykać w ten lub inny sposób.

Artykuł 15.

Papiery handlowe.

Za papiery handlowe uważa się wszelkie akta i wszelkie dokumenty w całości lub w części pisane tub rysowane, które nie posiadają charakteru korespondencji bieżącej i osobistej, jako to: otworzone listy i kartki pocztowe z dawniejszej daty, które cel swój pierwotny już osiągnęły, akta sądowe, wszelkiego rodzaju dokumenty, wystawione przez urzędników publicznych, listy przewozowe lub konosamenty, faktury, niektóre dokumenty towarzystw ubezpieczeniowych, odpisy lub wyciągi z akt prywatnych, pisane na papierze stemplowanym lub niestemplowanym, partytury lub odręcznie pisane nuty, rękopisy literackie lub dziennikarskie, wysyłana oddzielnie, oryginalne lub poprawione wypracowania uczniowskie, z wykluczeniem uwag, niedotyczących bezpośrednio wykonania pracy.

Do dokumentów tych można dołączyć karteczki objaśniające lub wykazy z następującemi napisami, lub tym podobnemi wskazówkami, jako to: wyliczenie załączników, tworzących przesyłkę, powołanie się na wymianę pism między nadawcą i adresatem, n. p.:

"Załącznik do naszego pisma z dnia ...... do P ...... Nasze pisma poprzednie ..... Pisma poprzednie klijenta ......".

Artykuł 16.

Druki.

Jako druki uważa się: czasopisma i wydawnictwa perjodyczne, książki zbroszurowane lub oprawione, broszury, nuty (z wyjątkiem papieru dziurkowanego, przeznaczonego do użytku w automatycznych instrumentach muzycznych), bilety wizytowe, karki reklamowe, korekty druków wraz z odnośnemi rękopisami lub bez nich, sztychy, fotografje i albumy z fotografjami, obrazy, rysunki, plany, mapy geograficzne, katalogi, prospekty, ogłoszenia i różne zawiadomienia, drukowane, sztychowane, litografowane lub autografowane i wogóle wszelkie odbitki lub reprodukcje, otrzymywanie na papierze, pergaminie lub kartonie zapomocą typografji, sztychowania, litografii i autografji, lub zapomocą wszelkiego innego, łatwego do rozpoznania sposobu mechanicznego z wyłączeniem kalki, stempli z literkami ruchomemi lub nieruchomemi i maszyny do pisania.

Artykuł 18.

Druki. Napisy dozwolone.

Zezwala się zewnątrz i wewnątrz wszystkich druków:

Dozwolone jest ponadto wskazywać lub dodawać odręcznie albo sposobem mechanicznym:

Artykuł 19.

Druki. Opakowanie.

Artykuł 20.

Próbki towarów. Napisy dozwolone.

Zerwała się podawać zapomocą napisów, wykonanych odręcznie lub sposobem mechanicznym, zewnątrz lub wewnątrz przesyłki: nazwisko, stanowisko, zawód, firmę i adres nadawcy i odbiorcy, datę wysłania, podpis, numer telefoniczny, adres i kod telegraficzny, pocztowe lub bankowe konto czekowe nadawcy, znak fabryczny lub handlowy, numery porządkowe, ceny i wszelkie inne wskazówki bądź dotyczące wagi, wymiarów, objętości i rozporządzalnej ilości towaru, bądź potrzebne do dokładnego określenia pochodzenia i rodzaju towaru.

Artykuł 21.

Próbki towarów. Opakowanie.

Przedmioty szklane lub inne przedmioty łamliwe, przesyłki z płynami, olejami, tłuszczami, suchemi proszkami zarówno barwiącemi, jak i niebarwiącemi, tudzież przesyłki z żywemi pszczołami, pijawkami i jajkami jedwabników, można przesyłać jako próbki towarów, o ile zachowane będą warunki następujące:

Artykuł 22.

Przedmioty, zaliczone do próbek towarów.

Za opłatą, ustaloną dla próbek, dopuszcza się również klisze drukarskie, oddzielne klucze, świeże kwiaty cięte, okazy przyrody (zwierzęta i rośliny zasuszone lub zakonserwowane, okazy geologiczne i t. p.), ampułki z surowicą i przedmioty patologiczne, unieszkodliwione przez odpowiednie spreparowanie i opakowanie. Wszystkie te przedmioty nie mogą być przesyłane w celach handlowych; wyjątek stanowią ampułki z surowicą, wysyłane w interesie ogólnym przez laboratorja i instytucje urzędowo uznane. Opakowania tych przesyłek powinny odpowiadać ogólnym przepisom dla próbek towarów.

Artykuł 23.

Przesyłki mieszane.

Łączenie w jedną przesyłkę różnych rodzajów przesyłek ogranicza się do papierów handlowych, druków, z wyjątkiem druków dla ociemniałych, i próbek towarów, o ile zachowane będą następujące warunki:

CZĘŚĆ TRZECIA.

PRZESYŁKI POLECONE. ZWROTNE POŚWIADCZENIE ODBIORU.

Jedyny rozdział.

Artykuł 25.

Przesyłki polecone.

Przesyłki polecone należy opatrzyć w górnym lewym rogu strony adresowanej nalepką jednakową lub podobną do dołączonego wzoru C 5. Na tej nalepce podaje się pismem łacińskiem literę "R", nazwę urzędu nadawczego i numer porządkowy, pod którym daną przesyłkę wciągnięto do rejestru tegoż urzędu.

Zarządy, których obecne przepisy wewnętrzne nie zezwalają na używanie nalepek, mogą odroczyć stosowanie niniejszego przepisu i używać do oznaczania przesyłek poleconych stempli z napisem "Récommandé" lub "R", obok których ma być podana nazwa urzędu nadania i numer porządkowy. Stemple te należy przykładać również w lewym, górnym rogu strony adresowej.

Zarządy pośredniczące nie powinny na strome adresowej przesyłek poleconych umieszczać numerów porządkowych i t. p., a to w celu zamknięcia omyłek, o ile chodzi o numer rejestracyjny urzędu nadawczego.

Artykuł 26.

Zwrotne poświadczenie odbioru.

Artykuł 27.

Zwrotne poświadczenie odbioru, żądane po nadaniu.

Gdy nadawca żąda zwrotnego poświadczenia odbioru przesyłki poleconej, po jej nadaniu, wówczas urząd nadawczy wypełnia formularz C 6.

Formularz ten dołącza się do reklamacji, wzór C 13 z naklejonym na niej znaczkiem pocztowym, którego wartość odpowiada przepisowej należności i postępuje się z nim według przepisów poniżej podanego artykułu 51, z tym tylko wyjątkiem, że w razie prawidłowego doręczenia przesyłki, urząd przeznaczenia zatrzymuje formularz C 13, formularz zaś C 6 zwraca do miejsca nadania w sposób, przepisany w § 3 artykułu poprzedniego,

CZĘŚĆ CZWARTA

PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

Jedyny rozdział.

Artykuł 28.

Oznaczanie przesyłek.

Nadawca ma na adresowej stronie przesyłki podać literami łacińskiemi swoje nazwisko i adres. Jeżeli sumę zainkasowaną należy przekazać na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia, to ponadto na adresowej stronie przesyłki należy umieścić następujący napis w języku francuskim lub innym, znanym w kraju przeznaczenia:

"A porter au crédit du compte des chéques postaux No ...... de M ...... à ...... tenu par le bureau des chéques d ......" (Zaliczyć na pocztowe konto czekowe Nr ...... P ...... w ...... prowadzone przez urząd czekowy ......).

Artykuł 30.

Przekaz pobraniowy.

Poza wyjątkami, przewidzianemi w artykule poniżej podanym, do każdej przesyłki za pobraniem należy dołączyć formularz przekazu pobraniowego z trwałego kartonu koloru jasno-zielonego, według dołączonego wzoru C 8. Na formularzu tym należy sumę pobrania oznaczyć w walucie kraju nadania, a jako odbiorcę przekazu wskazywać stale nadawcę przesyłki. Jednakże każdy Zarząd może wymagać, ażeby przekazy, dotyczące przesyłek, pochodzących 2 jego kraju, przesyłano do urzędów nadawczych lub też do innych z pośród jego urzędów. Na odcinku przekazu pobraniowego należy podać nazwisko i adres odbiorcy przesyłki za pobraniem, jak również miejsce i dzień jej nadania.

Przekaz należy przymocować w sposób trwały do przesyłki, do której się odnosi.

Artykuł 31.

Przekazywanie na pocztowe konto czekowe.

Do każdej przesyłki, której suma zainkasowana ma być przekazana na pocztowe konto czekowa w kraju przeznaczenia, o ile nie zawarto porozumienia odmiennego, należy dołączyć zawiadomienie o wpłacie według formularza przepisanego dla obrotu wewnętrznego tego kraju. Na zawiadomieniu należy wskazać właściciela konta, na które suma zainkasowana ma być przekazana, jak również uskutecznić wszelkie inne wpisy wymagane nadrukiem formularza, z wyjątkiem podania sumy, którą wpisuje Zarząd kraju przeznaczenia po zainkasowaniu sumy pobranej. Jeżeli do zawiadomienia o wpłacie dołączony jest kupon, nadawca umieszcza na nim swoje nazwisko i adres oraz inne dane, które uważa na niezbędne.

Zawiadomienie o wpłacie należy trwale przymocować do przesyłki.

Artykuł 33.

Różnice w podanych sumach pobrania.

W razie różnicy między sumą pobrania podaną na przesyłce i na przekazie, należy od adresata zainkasować sumę większą.

Jeżeli adresat odmawia uiszczenia tej sumy, można, poza wyjątkami poniżej przewidzianemi, wydać przesyłkę po wpłaceniu sumy mniejszej, lecz z tem zastrzeżeniem, że po otrzymaniu wyjaśnień Zarządu wysyłającego będzie uiszczona dopłata. Jeżeli adresat nie zgodzi się na ten warunek, doręczenie przesyłki odracza się.

W każdym razie żądanie wyjaśnień przesyła się niezwłocznie Zarządowi kraju nadania, który winian odpowiedzieć w terminie jak najkrótszym, określając dokładnie sumę pobrania.

Jeżeli adresat jest w przejeździe lub musi wyjechać, można zażądać wpłaty wyższej sumy pobrania. W razie odmowy, przesyłkę doręcza się dopiero po otrzymaniu odpowiedzi na żądane wyjaśnienia.

Artykuł 34.

Termin wpłaty.

Suma pobrania ma być wpłacona w ciągu siedmiu dni, licząc od dnia następującego po dniu nadejścia przesyłki do urzędu przeznaczenia. Termin ten może być przedłużony najwyżej do miesiąca przez Zarządy, których ustawodawstwo tak postanawia. Po upływie terminu przechowywania, przesyłka podlega zwrotowi do urzędu nadania. Jednakże nadawca może żądać zapomocą stosownego napisu niezwłocznego zwrotu przesyłki, w razie odmowy ze strony odbiorcy wpłacenia sumy pobrania przy pierwszem przedstawieniu do zapłaty.

Artykuł 35.

Zmniejszenie lub unieważnienie pobrania.

Żądania unieważnienia lub zmniejszenia sumy pobrania podlegają przepisom i formalnościom, przewidzianym w niżej podanym artykule 48.

Żądanie telegraficzne ma być potwierdzone zapomocą żądania pocztowego przesłanego najbliższą pocztą wraz z dokładnym wzorem, o którym mowa w artykule 48, § 1 i opatrzonym w nagłówku następującym napisem, podkreślonym ołówkiem kolorowym: "Confirmation de la demande télégraphique du ......" (Potwierdzenie żądania telegraficznego z dnia ......).

W tym wypadku urząd przeznaczenia, po otrzymaniu telegramu, ogranicza się do zatrzymania przesyłki i czeka z wykonaniem żądania do nadejścia potwierdzenia drogą pocztową.

Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia może, na własną odpowiedzialność, wykonać żądanie, przesłane drogą telegraficzną nie czekając na potwierdzenie.

Artykuł 36.

Dosyłanie.

Przesyłki polecone za pobraniem można dosyłać tylko w tych wypadkach, gdy między nowym krajem przeznaczenia, a krajem nadania odbywa się wymiana przesyłek tego rodzaju. W tym wypadku dołącza się do przesyłek formularza przekazów pobraniowych wystawione przez Zarząd kraju nadania. Zarząd nowego kraju przeznaczania załatwia czynności połączone z pobraniem, tak, jak gdyby przesyłki były bezpośrednio do niego skierowane.

Nie można dosyłać przesyłek, których suma zainkasowana ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w pierwotnym kraju przeznaczenia.

Artykuł 37.

Sporządzanie przekazu pobraniowego lub zawiadomienia o wpłacie.

Niezwłocznie po zainkasowaniu sumy pobrania, urząd oddawczy lub inny urząd przez Zarząd kraju przeznaczenia do tego wyznaczony, wypełnia na przekazie pobraniowym część oznaczoną napisem "Indicatbn de service", wytłacza odcisk datownika i wysyła przekaz bez opłaty, według wskazanego adresu.

Jeżeli do Zarządu kraju nadania zostało przesłane żądanie wyjaśnienia dokładnej sumy poorania, należy z wysłaniem przekazu wstrzymać się aż do czasu otrzymania odpowiedzi na to żądanie.

Sumy przekazów pobrań owych wypłaca się nadawcom przesyłek według przepisów określonych przez każdy Zarząd.

Z zawiadomieniami o wpłacie, dotyczącemi przesyłek za pobraniem, których suma ma być przekazana na pocztowe konto czekowe, należy postępować w myśl przepisów wewnętrznych, obowiązujących co do czeków i przelewów pocztowych tego kraju.

Artykuł 38.

Formularze przekazów pobraniowych i zawiadomień o wpłacie, unieważnione lub zastąpione nowemi.

Artykuł 39.

Przekazy pobraniowe, niedoręczalne lub niezainkasowane.

Przekazy pobraniowe, których nie można doręczyć adresatom, kwituje Zarząd kraju nadania przesyłek, których te przekazy dotyczą po poddaniu ich W razie potrzeby formalnościom pouczonym ź przedłużeniem czasu 'Ważności, i zapisuje na rachunek Zarządu, który przekazy wystawił.

To samo dotyczy przekazów pobraniowych które doręczono odbiorcom, lecz których sumy niż zostały podjęte. Jednakże przekazy te należy poprzednio zastąpić upoważnieniami do wypłaty, które wystawia Zarząd kraju nadania przekazów.

Artykuł 40.

Rozrachunki, dotyczące przekazów pobraniowych.

CZĘŚĆ PIĄTA.

CZYNNOŚCI PRZY ODPRAWIE I NADEJŚCIU PRZESYŁEK.

Jedyny rozdział.

Artykuł 41.

Używanie datownika.

Artykuł 43.

Przesyłki nieopłacone lub niedostatecznie opłacone.

Artykuł 44.

Zwrot ceduł należnościowych. Inkasowanie sum wypłaconych zaliczkowo.

Po doręczeniu adresatowi przesyłki walnej od należności, urząd, który uiścił należność, celne lub inne na rachunek nadawcy, uzupełnia dana, o ile go dotyczą, na odwrotnej stronie ceduły należnościowej i przesyła cedułę wraz z dowodami urzędowi nadawczemu w kopercie zamkniętej, nie wyszczególniając zawartości.

Każdy Zarząd może jednak odsyłanie wypełnionych ceduł należność owych powierzyć tylko pewnym specjalnie do tego wyznaczonym urzędom i żądać, by ceduły zwracane z zagranicy, przesyłano do wyznaczonego w tym celu urzędu. W tym ostatnim wypadku nazwa urzędu, do którego ceduły nalepy odsyłać, ma być wskazana przez urząd nadania przesyłki na adresowej stronie ceduły należnościowej.

Po odebraniu ceduły należnościowej, wykazującej sumę wypłaconą zaliczkowo przez Zarząd kraju przeznaczenia, Zarząd kraju nadania przelicza powyższą sumę na swoją walutę według kursu, który nie może być wyższy od kursu ustalonego przy przeliczaniu sum przekazów pocztowych, przeznaczonych do odnośnego kraju. Sumę otrzymaną przez przeliczenie wypisuje urzędnik, który przeliczenia dokonał, na głównej części i na bocznym odcinku ceduły i stwierdza ją swoim podpisem. Urząd nadawczy po zainkasowaniu należności wydaje nadawcy odcinek ceduły i, w danym razie, także dowody.

Artykuł 45.

Przesyłki dosyłane.

Należności celne i inne, niepocztowe, których umorzenia nie można było uzyskać przy dosłaniu lub przy zwrocie do miejsca nadania (art. 47) ściąga się, w drodze pobrania, od Zarządu nowego miejsca przeznaczenia. W tym wypadku Zarząd pierwotnego miejsca przeznaczenia dołącza do przesyłki notatkę objaśniającą i przekaz pobraniowy (wzór C 8).

Jeżeli w obrocie między zainteresowanemi zarządami niema wymiany przesyłek za pobraniem, odnośne należności ściąga się w drodze korespondencji.

Artykuł 46.

Koperty do dosyłania.

Artykuł 47.

Przesyłki niedoręczalne.

Przed zwróceniem Zarządowi nadawczemu przesyłek listowych z tych lub innych powodów niedoręczonych, urząd przeznaczenia obowiązany jest wskazać na stronie nieadresowej tych przesyłek w języku francuskim w sposób jasny i zwięzły przyczynę niedoręczenia, posiłkując się następującymi napisami: inconnu (nieznany), refusé (nieprzyjęty), en voyage (w podróży), parti (wyjechał), non réclamé (niepodjęty), décédé (zmarł), lub innem odpowiedniem słowem. Przy kartkach pocztowych i drukach w formie kartki, przyczynę niedoręczalności należy podać na prawej połowie strony adresowej.

Napis ten można uskutecznić zapomocą stempla lub przez naklejenie nalepki Każdy Zarząd może napis o przyczynie niedoręczenia uzupełnić napisem w języku krajowym oraz innemi wskazówkami, które uzna za celowe.

Następnie urząd przeznaczania skreśla nazwę miejscowości pierwotnego przeznaczenia i obok odcisku datownika urzędu nadawczego umieszcza uwagę "Retour". Ponadto umieszcza odcisk własnego datownika na nieadresowej stronie listów i aa stronie adresowej kartek pocztowych.

Artykuł 48.

Wycofywanie przesyłek. Zmiana adresu.

Żądania, dotyczące wycofania przesyłek listowych lub zmiany adresu, sporządza nadawca na formularzu, zgodnie z dołączonym wzorem C 11; jeden egzemplarz może być użyty do kilku przesyłek nadawanych jednocześnie w tym samym urzędzie, przez jednego nadawcę pod adresem jednego i tego samego odbiorcy. Wnosząc takie żądanie w urzędzie pocztowym, nadawca obowiązany jest udowodnić swoją tożsamość i przedstawić dowód nadania, o ile go posiada. Po należytem sprawdzaniu przedstawionych dowodów, za co ponosi odpowiedzialność Zarząd kraju nadania, postępuje się dalej w sposób następujący:

Każdy Zarząd może wymagać, zapomocą urzędowego zawiadomienia skierowanego do Biura międzynarodowego, by wymiana żądań, dotyczących jego służby, odbywała się za pośrednictwem jego Zarządu centralnego lub urzędu, specjalnie wyznaczonego.

W razie pośrednictwa Zarządów centralnych, żądania przesyłane wprost z urzędów nadania do urzędów przeznaczenia należy uwzględniać o tyle, że aż do nadejścia żądania z Zarządu centralnego, odnośnych przesyłek nie doręcza się.

Zarządy, które korzystają z uprawnień, przewidzianych w pierwszym ustępie niniejszego paragrafu, przyjmują na siebie wszelkie kaszta, połączone z wymianą w ich służbie wewnętrznej, odnośnej korespondencji czy to pocztowej, czy też telegraficznej z urzędem przeznaczenia.

Użycie drogi telegraficznej jest obowiązujące w tych wypadkach, gdyby sam nadawca użył tej drogi i gdyby urzędu przeznaczenia nie można, było na czas powiadomić drogą pocztową.

Artykuł 50.

Reklamacja przesyłek zwykłych.

Każda reklamacja zwykłej przesyłki podlega następującemu postępowaniu:

Artykuł 51.

Reklamacja przesyłek poleconych.

W wypadku, przewidzianym w powyżej podanym § 1, urząd oddawczy, jeżeli może udzielić wyjaśnień co do ostatecznego losu przesyłki, wypełnia formularz i zwraca go urzędowi nadawczemu.

Jeżeli urząd przeznaczenia nie może natychmiast ustalić losu przesyłki, fakt ten stwierdza na formularzu i zwraca go urzędowi nadawczemu, dołączając do formularza, o ile to możliwe, oświadczenie odbiorcy o nieotrzymaniu przesyłka. W tym wypadku, Zarząd kraju nadania uzupełnia formularz danemi, dotyczącemi dalszego przesłania pierwszemu Zarządowi pośredniczącemu, poczerń przesyła formularz temu Zarządowi pośredniczącemu, który po wpisaniu do formularza swoich danych, dotyczących przesyłki, odsyła go Zarządowi następnemu. W ten sposób reklamacja przechodzi od Zarządu do Zarządu, aż los przesyłki reklamowanej zostanie ustalony. Zarząd, który, doręczył przesyłkę adresatowi lab który nie może ustalić ani doręczania przesyłki adresatowi, ani prawidłowego przekazania jej innemu Zarządowi, stwierdza fakt ten ma formularzu i zwraca formularz do Zarządu kraju nadania.

Każdy Zarząd zapomocą zawiadomienia, skierowanego do Biura międzynarodowego, może żądać, aby reklamacje, dotyczące jego służby, kierowano bądź da jego Zarządu centralnego, bądź do urzędu, specjalnie wyznaczonego, lub, gdy Zarząd ten pośredniczy tylko w przewozie, do urzędu wymiany, do którego przesyłka była skierowana.

Formularz C 13 wraz z załącznikami winien w każdym razie wrócić do Zarządu kraju nadania reklamowanej przesyłki, w terminie, który nie może przekraczać sześciu miesięcy od dnia zgłoszenia reklamacji. Termin ten przedłuża się do dziewięciu miesięcy w stosunkach z krajami odległemi.

CZĘŚĆ SZÓSTA.

WYMIANA PRZESYŁEK.

Jedyny rozdział.

Artykuł 53.

Karty listowe.

W części nr. 11 podaje się numer porządkowy odsyłki, nazwę statku, drogę przewozu a ilość worków tworzących odsyłkę.

W braku porozumienia odmiennego, urzędy wysyłające numerują karty listowe według serji rocznej oddzielnie dla każdego urzędu przeznaczenia. Każda odsyłka otrzymuje nowy numer porządkowy, nawet wówczas, gdy jest tylko odsyłką dodatkową, przewożoną tą samą drogą i tym samym statkiem, co i odsyłka zwykła.

Rok rocznie, przy pierwszej odprawie, należy wskazać w karcie listowej, oprócz numeru porządkowego odsyłki. także numer ostatniej odsyłki z roku poprzedniego.

Nazwę okrętu, przewożącego odsyłkę, podaje się tylko wówczas, gdy nazwa ta jest urzędowi wysyłającemu znana.

Do ilości worków, tworzących odsyłkę, dodaje się również wory, zawierające zwracane worki próżne.

W części nr. III podaje się:

W części nr. IV wpisuje się oddzielnie ilość zwróconych worków, należących do Zarządu odbierającego, oraz ilość worków, użytych do sporządzania odsyłki, należących do Zarządu wysyłającego, licząc w to worki, użyć do przesyłek poleconych. W tym wypadku, ilość worków próżnych, należących do innego Zarządu, aniżeli Zarząd, do którego odsyłki jest przeznaczona, należy wykazać osobno, z nadmienieniem nazwy tego Zarządu.

W części tej zaznacza się ponadto otwarte pisma służbowe i różne doniesienia, oraz uwagi urzędu wysyłającego, dotyczące służby wymiany.

Artykuł 54.

Wysyłanie przesyłek poleconych.

Z przesyłek poleconych, a także i z osobnych spisów, przewidzianych w § 5 artykułu poprzedniego, sporządza się jeden lub kilka oddzielnych pakietów lub worków, które po należytem opakowaniu lub zamknięciu należy opieczętować lub zaplombować w sposób, zabezpieczający ich zawartość. Przesyłki polecone układa się w każdym pakiecie w porządku ich wpisania. W razie sporządzenia, kilku osobnych spisów, każdy z mich należy zapakować razem z przynależnemi do niego przesyłkami poleconemu.

W żadnym wypadku nie należy mieszać przesyłek poleconych z przesyłkami zwykłemi.

Artykuł 55.

Wysyłanie przesyłek ekspresowych.

Zwykle przesyłka ekspresowe łączy się w specjalną wiązankę, oznaczoną nalepka z napisem wykonanym dużemi literami "Exprès", którą urząd wymiany wkłada do koperty, zawierającej kartę listową danej odsyłki.

Jednakże, jeżeli, koperta ma być przymocowana do szyjki worka z przesyłkami poleconymi (§ 2, artykułu poprzedniego), wiązankę z przesyłkami ekspresowemi wkłada się do worka zewnętrznego. Fakt, że w odsyłce znajdują się tego rodzaju przesyłki, zaznacza się przez umieszczenie odpowiedniej kartki w kopercie, zawierającej kartę listową. Podobnie należy postępować, jeżeli nie, można było połączyć przesyłek ekspresowych z kartą listową z powodu ich ilości, formatu lub rozmiarów.

Artykuł 56

Sporządzanie odsyłek.

Zasadniczo przesyłki dziali się i układa podług ich rodzajów, przyczem listy i kartki pocztowe umieszcza się w jednej wiązance, czasopisma zaś i wydawnictwa perjodyczne - oddzielnie od wiązanek, zawierających druki zwykłe. Listy, kartki pocztowe i druki małych rozmiarów należy układać w kierunku odpowiadającym położeniu adresów. Przesyłki opłacone oddziela się od przesyłek nieopłaconych lub niedostatecznie opłaconych, a na kartkach wiązankowych przesyłek nieopłaconych lub niedostatecznie opłaconych umieszcza się odcisk stempla "T".

Listy, noszące ślady otwarcia, uszkodzenia lub użytku zawartości, należy opatrzyć odpowiednią uwagą i odciskiem datownika tego urzędu, który ślady powyższe stwierdził.

Z przekazów pocztowych przesyłanych luźno sporządza się oddzielny pakiet.

Odsyłki mają być zawarte w workach należycie zamkniętych, opieczętowanych lub zaplombowanych i opatrzonych chorągiewkami. Przy użyciu sznurka należy okręcić nim dwa razy szyjkę worka przed związaniem. Na odciskach pieczęci i plombach mają być umieszczone czytelne napisy literami łacińskiemi.

Chorągiewki odsyłek mają być sporządzone z płótna, grubego kartonu, pergaminu lub z papieru naklejonego na deszczułkę w stosunkach pomiędzy urzędami krajów ościennych można używać chorągiewek z grubego papieru.

Chorągiewki sporządza się w następujących kolorach:

jasno-niebieskim, dla worków zawierających wyłącznie inne przesyłki zwykle.

Worki, zawierające korespondencie zwykłą mieszaną (listy, kartki pocztowe i inne przedmioty), mają być opatrzone chorągiewką białą.

Jednakże używanie chorągiewek białych i jasno-niebieskich obowiązuje tylko te Zarządy, których przepisy wewnętrzne nie sprzeciwiają się temu.

Na chorągiewkach umieszczone będą: nazwa urzędu wysyłającego, wydrukowana małemi literami łacińskiemi i nazwa urzędu przeinaczenia - dużemi literami łacińskiemi, obydwie nazwy poprzedzona słowami "de" względnie "pour". Przy przewozie drogą morską, wykonywanym w terminach nieokreślonych i jeżeli Zarząd zainteresowany tego żąda, napisy te należy uzupełnić podaniem dnia wysłania, numeru odsyłki i nazwy portu wyładowania.

Na workach należy umieszczać w sposób czytelny, literami łacińskiemi, nazwę urzędu lub kraju pochodzenia i napis "Postes" lub jakikolwiek inny napis podobny, oznaczający je jako odsyłki pocztowe.

W braku porozumienia odmiennego, odsyłki małej objętości lub próżne należy owinąć tylko w gruby papier, w sposób zapobiegający wszelkiemu uszkodzeniu zawartości, następne obwiązać sznurkiem i zapieczętować lub zaplombować.

Przy plombowaniu należy odsyłki sporządzać w ten sposób, aby sznurka nie można było rozwiązać. Jeżeli odsyłki te zawierają tylko przesyłki zwykłe, mogą być one zamknięte zapomocą pieczęci najmowanych z wydrukowaną nazwą urzędu lub Zarządu wysyłającego. Adresy pakietów winny odpowiadać co do napisów drukowanych i kolorów przepisom poprzedniego § 2, przewidzianym dla chorągiewek, umieszczanych na workach z korespondencją.

Gdy ilość lub objętość przesyłek wymaga użycia więcej niż jednego worka, należy przeznaczać osobne worki:

na przesyłki innych rodzajów; o ile zachodzi potrzeba, używa się jeszcze oddzielnych worków dla pakiecików; na chorągiewkach worków z pakiecikami umieszczony będzie napis "Petits paqucts" (Pakieciki).

Pakiet lub worek z przesyłkami poleconemi, połączony z kartą listową w sposób, przewidziany w artykule 54, § 2, należy włożyć do worka z listami lub do worka specjalnego; worek zewnętrzny ma być opatrzony w każdym wypadku chorągiewką koloru jasno-czerwonego. Jeżeli jest więcej niż jeden worek z przesyłkami poleconemi, to worki dodatkowe zawierające tylko przesyłki polecone inne, aniżeli listy i kartki pocztowe, można przesyłać luźno po umieszczeniu na nich chorągiewki jasno-czerwonej.

Worek lub pakiet, zawierający kartę listową, oznacza się prócz tego w sposób widoczny literą "F" na chorągiewce jasno-czerwonej. Tak oznaczonej chorągiewki używa się również przy odprawie odsyłki próżnej.

Artykuł 57.

Przekazywanie odsyłek.

Artykuł 58.

Sprawdzanie odsyłek.

Urząd pośredniczący, który ma przepakować odsyłkę, sprawdza jej zawartość, jeżeli można przypuszczać, że zawartość została naruszona.

W tym wypadku, stosując się do postanowień poniżej podanego § 3, urząd wspomniany sporządza zawiadomienie według dołączonego wzoru C 16. Zawiadomienie to przesyła się do urzędu pośredniczącego, od którego otrzymano odsyłkę: z dwóch zaś odpisów tego zawiadomienia jeden, przekazuje się urzędowi, który sporządził odsyłkę, drugi wkłada się do przepakowanej odsyłki.

Urząd przeznaczenia sprawdza, czy odsyłka jest w całości i czy wpisy w karcie listowej, jako też w osobnych spisach są dokładne. W razie braku bądź całej odsyłki, bądź jednego lub kilku worków, należących do odsyłki, przesyłek poleconych, karty listowej lub osobnego spisu albo taż, jeżeli chodzi o jakąkolwiek inną nieprawidłowość, fakt tan winien być niezwłocznie stwierdzony przez dwóch funkcjonarjuszów, którzy przeprowadzają w kartach listowych lub osobnych spisach niezbędne poprawki, przekreślając błędne wpisy w ten sposób, by pierwotne wpisy pozostały czytelne. Poza widocznemi omyłkami, dane, wykazane w sprostowaniach, mają większe znaczenie, aniżeli dane pierwotnego wpisu.

O faktach stwierdzonych przesyła się zawiadomienie do urzędu, z którego pochodzi odsyłka, a w wypadku rzeczywistego braku - również do ostatniego urzędu pośredniczącego, pierwszą pocztą, której można użyć po całkowitem sprawdzaniu odsyłki.

W zawiadomieniu należy wyszczególnić jak najdokładniej worek, pakiet lub przesyłkę, o którą chodzi.

Duplikat zawiadomienia przesyła się w taki sam sposób, jak oryginał, Zarządowi, któremu podlega urząd wysyłający odsyłkę, jeżeli Zarząd ten żąda duplikatu. O ile chodzi o ważne nieprawidłowości, pozwalająca domyślać się zaginięcia lub obrabowania, to do zawiadomienia, przeznaczonego do urzędu pochodzenia odsyłki, dołącza się worek lub opakowanie i pieczęć użytą do zamknięcia pakietu lub worka i przesyłkami poleconemi.

Jeżeli urząd przeznaczenia nie może odnaleźć pakietu lub worka z przesyłkami poleconemi i jeżeli może wskazać z całą pewnością, w którym worku i listami powinny się one znajdować, dołącza wtedy do wspomnianego zawiadomienia ten worek wraz ze sznurkiem, chorągiewką i pieczęcią zamknięcia worka.

W obrocie z Zarządami, która wymagają nadsyłania duplikatów, dowody rzeczowe wyżej przytoczone dołącza się do duplikatów.

Zawiadomienia i duplikaty należy przesyłać jako przesyłki polecone.

Ponadto, w wypadkach, przewidzianych w §§ 1 i 2 niniejszego artykułu, można zawiadomić w drodze telegraficznej, na koszt Zarządu, wysyłającego telegram, urząd pochodzenia odsyłki i, w razie potrzeby, ostatni urząd pośredniczący.

Zawiadomienie telegraficzne należy przesłać każdorazowo, jeżeli odsyłka nosi widoczne ślady obrabowania, a to w tym celu, aby urząd wysyłający lub pośredniczący przystąpił niezwłocznie do wyjaśnienia sprawy i o ile zachodzi potrzeba, zawiadomił drogą telegraficzną Zarząd poprzedni, celem przeprowadzenia dalszych dochodzeń.

Gdy odsyłka nie nadeszła wskutek nieosiągnięcia połączenia lub, gdy w wykazie zdawczym wyjaśniono w sposób zadawalający przyczynę braku odsyłki, i gdy odsyłka to nadejdzie do urzędu przeznaczenia najbliższą pocztą, nią sporządza się zawiadomienia, przewidzianego w §§ 1 i 3.

Przewidziane w § 3 przesłanie duplikatu można odłożyć, jeżeli się przypuszcza, że powodem braku odsyłki jest jej opóźnienie lub mylne skierowanie.

W razie późniejszego nadejścia odsyłki, o której braku zawiadomiono urząd pochodzenia, lub też ostatni urząd pośredniczący, należy niezwłocznie wystosować do tych urzędów drugie zawiadomienie, oznajmiające odbiór tej odsyłki.

Urzędy, do których zostały przesłane zawiadomienia, przewidziane w artykule niniejszym, zwracają je jak najszybciej, po ich zbadaniu i umieszczeniu na nich swoich uwag.

W każdym razie, jeżeli zawiadomienia nie zostaną zwrócone Zarządowi, od którego pochodzą, w terminie dwumiesięcznym od dnia, ich wysłania, będą one uważane, aż do chwili złożenia dowodów przeciwnych, jako uznane przez urzędy, do których zostały przesłane.

Termin ten w obrocie z krajami odległemi przedłuża się do czterech miesięcy.

Gdy urząd odbiorczy, do którego należy sprawdzenie, nie prześle urzędowi wysyłającemu lub ostatniemu urzędowi pośredniczącemu, pierwszą pocztą, której można użyć po sprawdzeniu odsyłki, zawiadomienia o jakichkolwiek nieprawidłowościach, to aż do chwili złożenia dowodów przeciwnych, odsyłkę i jej zawartość uważa się za otrzymaną prawidłowo. To samo domniemanie dotyczy nieprawidłowości, o których nie wspomniano w zawiadomienia lub które podano niedokładnie.

Artykuł 59

Zwrot próżnych worków.

O ile zainteresowane Zarządy nie zawarły porozumienia odmiennego, worki próżne należy zwracać najbliższą pocztą w odsyłce bezpośredniej co kraju wysyłającego worki. Ilość worków zwróconych w każdej odsyłce wpisuje się w rubryce "Indicatioes de service", karty listowej.

Zwrot odbywa się między wyznaczonemi do tego urzędami wymiany.

Próżne worki należy poprzednio zwinąć, a następnie związać w odpowiednie pakiety. Deszczułki do chorągiewek wkłada się do zwracanych worków. Pakiety z próżnemi wiórkami należy opatrzyć chorągiewkami, wskazującemi nazwę urzędu wymiany, z którego worki otrzymano, jeżeli worki zwraca się za pośrednictwem innego urzędu wymiany.

Gdy ilość zwracanych próżnych worków jest nieznaczna, można je włożyć, do worków z przesyłkami listowemi; w przeciwnym razie należy je umieścić w osobnych workach opieczętowanych i opatrzonych chorągiewkami z adresem odnośnych urzędów wymiany. Chorągiewki należy opatrzyć napisem "Sacs vides".

Na podstawie wpisów umieszczonych w rubryce "Indications de service" karty listowej, każdy Zarząd może wykonywać, w zakresie swej służby, kontrolę zwrotu własnych worków. W razie, gdyby kontrola wykazała, że 10% ogólnej ilości worków, używanych w ciągu roku do sporządzania odsyłek, nie została zwrócona do końca tego roku, Zarząd, który nie jest w stanie ustalić zwrotu worków próżnych, ma wynagrodzić Zarządowi wysyłającemu wartość brakujących worków. Wynagrodzenie to należy się również w tym wypadku, jeżeli ilość worków nie dosięga wprawdzie 10%, ale przekracza 50 sztuk.

Każdy Zarząd usiała co pewien czas dla każdego rodzaju worków, używanych przez swe urzędy wymiany, jednolitą przeciętną wartość we frankach i podaje ją do wiadomości Zarządów zainteresowanych za pośrednictwem Biura międzynarodowego.

CZĘŚĆ SIÓDMA.

POSTANOWIENIA O NALEŻNOŚCIACH TRANZYTOWYCH I SKŁADOWYCH.

Rozdział I.

CZYNNOŚCI STATYSTYCZNE.

Artykuł 60.

Statystyka należności tranzytowych.

Koszta tranzytu, należne w myśl artykułu 73 i następnych konwencji, zestawia się na podstawie danych statystycznych, zbieranych co trzy lata, naprzemian, bądź podczas pierwszych - czternastu lub dwudziestu ośmiu dni miesiąca maja, bądź w ciągu czternastu lub dwudziestu ośmiu dni, następujących po dniu 14 października.

Odsyłki, sporządzane na okrętach, podlegają statystyce, jeżeli są wyładowywane podczas okresu statystyki.

Statystyka będzie wykonywana w drugim roku każdego okresu trzyletniego.

Statystyka z maja 1929 raku, jak również odnośne rachunki, zestawione według postanowień konwencji sztokholmskiej, będą obowiązywały przy wyrównywaniu kosztów za tranzyt do końca roku 1931.

Statystyka z października - listopada 1933 roku będzie stosowała się do lat 1932, 1933, 1934 itd.

Gdy w kierowaniu przesyłek listowych z jednego kraju do drugiego zachodzi ważna zmiana i gdy ta zmiana dotyczy jednego lub kilku okresów, wynoszących razem przynajmniej dwanaście miesięcy, wówczas każdy Zarząd zainteresowany może zażądać rewizji rachunków należności tranzytowych. W tym wypadku sumy, które imają zapłacić Zarządy krajów wysyłających, ustala się zależnie od połączeń pocztowych rzeczywiście używanych, lecz ogólna waga odsyłek, służąca za podstawę przy nowych obrachunkach, powinna być zasadniczo ta sama, co i waga odsyłek, odprawianych w okresie statystyki, o której mowa w § 1 niniejszego artykułu. Jeżeli nie można osiągnąć zgody co do sposobu podziału, należy przeprowadzić specjalną statystykę, celem uregulowania podziału wagi pomiędzy różne zainteresowane Zarządy. Nie może być uznana za ważną taka zmiana w kierowaniu przesyłek listowych do pewnego kraju, która nie spowodują zmiany ponad 5.000 franków rocznie w rachunkach między Zarządem kraju nadania i zainteresowanym Zarządem pośredniczącym. Rewizji rachunków, jako też przeprowadzenia specjalnej statystyki można żądać tylko wtedy, gdy zmiana w kierowaniu odnośnych przesyłek trwała co najmniej dziewięć miesięcy. Jednakże dane tej statystyki podlegają uwzględnieniu dopiero po upływie okresu dwunastomiesięcznego.

Jeżeli ustalona zostanie podczas statystyki specjalnej, że waga ogólna odsyłek, wymienianych między dwoma Zarządami, zwiększyła się 100% lub zmniejszyła przynajmniej o 50% w stosunku do danych z ostatniego okresu statystyki i jeżeli zmiany w rozrachunku Zarządu trzeciego przewyższał będą z tego tytułu 5.000 franków rocznie, nowa ustalona waga będzie służyła za podstawę przy obliczaniu należności tranzytowych, przypadających temu Zarządowi.

Również, jeżeli Zarząd pośredniczący stwierdzi w ciągu sześciu miesięcy, następnych po statystyce, że między odprawą któregokolwiek okresu statystyki a ruchem normalnym, istnieje różnica wynosząca co najmniej 20% ogólnej wagi transportu, Zarząd zainteresowany może wymagać przeprowadzenia nowej statystyki jeżeli zmiana w obrachunku pomiędzy dwoma Zarządami wyniesie ponad 5.000 franków rocznie.

Artykuł 61.

Sporządzanie i oznaczanie odsyłek zamkniętych w okresie statystyki.

Podczas okresu statystyki na odsyłkach, przewożonych w tranzycie, należy umieszczać oprócz chorągiewek zwykłych również chorągiewkę specjalną z napisem dużemi literami "Statistique", jak również z podaniem wagi 5 kilogramów, 15 kilogramów, lub 30 kilogramów zależnie od kategorji wagi (niżej podany art. 62, § 1).

Co się tyczy worków, których waga brutto nie przekracza 2 kilogramów lub, które zawierają tylko worki próżne, przesyłki listowe wolne od wszelkich należności tranzytowych (art. 75 konwencji) lub prożną kartę listową, należy umieszczać na nich po napisie "Statistique" słowo "Exempt" (Wolny).

Artykuł 62.

Stwierdzanie ilości worków i wagi odsyłek zamkniętych.

Gdy chodzi o odsyłki, za które przypadają należności za tranzyt, urząd wymiany wysyłający wpisuje do karty listowej dla urzędu wymiany kraju przeznaczenia ilość worków, dzieląc je stosownie do potrzeby, na następujące kategorje:

Napis na worku	Ilość worków których waga brutto
Napis na worku	przekracza 2 kg nie przewyższa jednak 5 kg (worki lekkie)	przekracza 5 kg. nie przewyższa jednak 15 kg (worki średnie)	przekracza 15 kg. nie przewyższa jednak 30 kg (worki ciężkie)
1	2	3	4
L. C.
A. O.
Wolny od należności tranzytowych	Ilość worków:

Ilość worków wolnych od należności tranzytowych, którą należy wpisać, ma się równać stosownie do powyżej podanego artykułu 61, § 3, ogólnej liczbie worków, opatrzonych napisem "Statistique-Exempt".

Wpisy w kartach listowych sprawdza urząd wymiany kraju przeznaczeni. Jeżeli urząd ten stwierdzi omyłkę w liczbach wpisanych, wówczas poprą via te wpisy w karcie listowej i o błędzie natychmiast daje znać wysyłającemu urzędowi wymiany zapomocą zawiadomienia, sporządzonego według wzoru C 24. Jednakże, gdy chodzi o wagę worka, wpisy urzędu wysyłającego należy uważać za ważne, o ile waga rzeczywista nie przewyższa o 250 gramów najwyższej wagi tej kategorji worków, do której odnośny worek został zaliczony.

Artykuł 63.

Sporządzanie wykazów C 17 odsyłek zamkniętych.

Jeżeli wykazy C 17 nie nadeszły lub też nadeszły w ilości niedostatecznej do urzędów wymiany Zarządu wysyłającego w ciągu trzech miesięcy (cztery miesiące w obrocie z krajami odległemi), licząc od dnia wystania ostatniej objętej statystyką odsyłki, urzędy te sporządzają same odnośne wykazy, w dostatecznej ilości, umieszczając w nich własne dane oraz uwagę "Les relevés C 17 du bureau destinataire ne sont pas parvenus dans le délai réglementaire" (Wykazy C 17 urzędu odbierającego nie nadeszły w terminie przepisanym). Poczerń przesyłają je do swego Zarządu centralnego w celu oddania ich Zarządom zainteresowanym.

Artykuł 64.

Spis tranzytowych odsyłek zamkniętych.

Artykuł 66.

Zawiadomienie o tranzycie.

Gdy droga oraz środki przewozowe, używane do. przewozu odsyłek podczas okresu Statystyki, są nieznane lub wątpliwe, Zarząd kraju wysyłającego obowiązany jest, na żądanie Zarządu kraju przeznaczenia, sporządzić dla każdej odsyłki zawiadomienie koloru - zielonego według dołączonego wzoru C 25. Zarząd kraju pochodzenia może również wysłać to zawiadomienie bez formalnego żądania Zarządu kraju przeznaczenia, jeżeliby okoliczności tego wymagały.

Karty listowe odsyłek, dla których sporządza się wspomniane zawiadomienie, maja być opatrzone w nagłówku bardzo widocznym napisem: "Bulletin de transit" (Zawiadomienia o tranzycie). Ten sam napis, podkreślony ołówkiem czerwonym, ma być umieszczony na chorągiewkach specjalnych "Statistique", 4 których mowa w artykule 61.

Zawiadomienie o tranzycie ma być przesłane luźno wraz z odsyłkami, których ono dotyczy, do różnych urzędów, biorących udział w ich przewozie. W każdym zainteresowanym kraju urząd wymiany wejściowy i wyjściowy, z pominięciem wszystkich innych urzędów pośredniczących, wpisuje do zawiadomienia dane, dotyczące tranzytu przez niego wykonanego. Ostatni urząd wymiany pośredniczący winien przesłać zawiadomienie C 25 wprost do urzędu przeznaczenia odsyłki. Zawiadomienie to zwraca Zarząd kraju przeznaczenia urzędowi wysyłającemu jako załącznik do wykazu C 17. Jeżeli brakuje zawiadomienia o tranzycie, żądanego lub zapowiedzianego w nagłówku karty listowej, urząd przeznaczenia odsyłki obowiązany jest reklamować je bezzwłocznie.

Artykuł 67.

Statystyka luźno wysyłanych przesyłek listowych.

Urzędy wymiany, wysyłające podczas okresu statystyki przesyłki listowe zwykłe i polecone, jako też listy i pudełka z podaną wartością, pochodzące bądź z własnego kraju, bądź z krajów poza nim leżących, jako pojedyncze sztuki, wpisuje je do karty listowej w sposób następujący:

"Nombre de correspondances à découvert ......"

(Ilość przesyłek listowych luźno wysyłanych ......).

Przesyłki listowe, zwolnione w myśl postanowień artykułu 75 konwencji, od wszelkich należności tranzytowych, nie podlegają zaliczeniu.

Dla ułatwienia sprawdzenia, wysyłający urząd wymiany winien z przesyłek listowych zwykłych, wykazanych ilościowo w karcie listowej, sporządzać specjalne wiązanki opatrzone napisem "Correspondances à découvert" (Przesyłki luźno wysyłane).

Artykuł 68.

Statystyka odsyłek przechowywanych na składzie.

Gdy chodzi o odsyłki, których przechowywane na składzie w porcie, w myśl przepisów artykułu 74 konwencji, podlega odpłatom na korzyść Zarządu przechowującego. Zarząd ten w ciągu czternastu lub dwudziestu ośmiu dni statystyki należności tranzytowych, sporządza dla poszczególnych krajów wysyłających wykaz dzienny według dołączonego wzoru C 21, w którym podaje cechy otrzymanych na przechowywanie z odnośnego kraju odsyłek, baz względu na dzień odprawy lub dalszego wysłania tych odsyłek.

Dane, zawarte w wykazach dziennych, zestawia się dla każdego kraju pochodzenia odsyłki, w wykazie ogólnym według dołączonego wzoru C 22, który przesyła się Zarządowi centralnemu odnośnego kraju, przy dołączeniu dotyczących wykazów, sporządzonych według wzoru C 21.

Wykaz ogólny C 22, uznany przez Zarząd wysyłający, należy wraz z wykazami C 21 przesłać Zarządowi centralnemu, któremu podlega urząd przechowujący odsyłki na składzie.

Rozdział II.

ROZRACHUNEK. WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.

Artykuł 70.

Obliczanie należności tranzytowych.

Wagę odsyłek zamkniętych, ilość przesyłek przewiezionych pojedynczo, wreszcie, ilość worków złożonych na składzie w porcie, mnoży się przez 26 lub 13, zależnie od wypadku, a iloczyn tworzy podstawę rachunków szczegółowych, ustalających we frankach sumy roczne, przypadające każdemu Zarządowi.

W wypadkach, gdy mnożnik 26 lub 13 nie odpowiada normalnej wymianie przesyłek któregokolwiek Zarządu, odnośne Zarządy porozumiewają się co do zastosowania innego mnożnika, miarodajnego na przeciąg lat, do których odnosi się statystyka.

Do zestawienia rachunków powołany jest Zarząd kraju-wierzyciela, który ja przesyła Zarządowi-dłużnikowi.

Artykuł 71.

Ogólny rozrachunek roczny. Pośrednictwo Biura międzynarodowego.

Skoro tylko wzajemne rachunki między dwoma Zarządami zostały przez oba Zarządy uznane lub skoro można je uważać za uznane (§ 5 poprzedniego artykułu), każdy Zarząd przesyła bez zwłoki do Biura międzynarodowego zestawienie (załączony wzór C 23), zawierające ogólne sumy rachunków. Po otrzymaniu takiego zestawienia od jednego Zarządu, Biuro międzynarodowe powiadamia o tem drugi Zarząd.

W saldzie opuszcza się centymy.

W razie stwierdzenia różnic między odpowiedniemi danemi dostarczonemi przez dwa Zarządy, Biuro międzynarodowe proponuje tym Zarządom porozumieć się i nadesłać mu cyfry ostatecznie ustalone.

Gdy jeden tylko Zarząd prześle zestawienie C 23, dane tego Zarządu będą miarodajne, o ile odpowiedni, wykaz Zarządu opóźniającego się nie nadejdzie do Biura międzynarodowego w odpowiednim terminie przed sporządzeniem najbliższego ogólnego rozrachunku rocznego.

W wypadkach, przewidzianych w § 5 artykułu poprzedniego, na zestawieniach umieszcza się uwagę "Aucune observation de l'Office débiteur n'est parvenue dans le délai réglamentaire" (Żadna uwaga Zarządu - dłużnika nie nadeszła w czasie przepisanym).

Gdy dwa Zarządy porozumiały się co do bezpośredniego wyrównywania rachunków, na zestawieniu C 23 umieszcza się uwagę "Compte réglé à part - à titre d'information" (Rachunek wyrównany oddzielnie - do wiadomości); zestawień takich nie wciąga się do ogólnego rozrachunku rocznego.

Biuro międzynarodowe z końcem każdego roku, na podstawie nadesłanych mu do tego czasu zestawień uznanych za dokładne, sporządza ogólny rozrachunek roczny należności tranzytowych. W tym wypadku, Biuro stosuje się do przepisów ustalonych w artykule 60, § 2, dla wypłat rocznych.

W rozrachunku tym podane są:

Artykuł 72.

Wyplata należności tranzytowych.

W braku odmiennego porozumienia, saldo otrzymane z ogólnego rozrachunku rocznego, sporządzonego przez Biuro międzynarodowe lub z odrębnych rozrachunków, jak również wypłatę, przewidzianą w artykule 60, § 2, Zarząd - dłużnik uiszcza odnośnemu Zarządowi w monecie złotej lub zapomocą czeków lub weksli na okaziciela, płatnych w stolicy lub ośrodku handlowym kraju - wierzyciela.

W razie dokonywania wypłat zapomocą czeków lub weksli, papiery te wystawia się w walucie kraju-wierzyciela na sumę odpowiadającą, według kursu z dnia kupna, wartości salda wyrażonego we frankach. Koszta wypłaty ponosi Zarząd - dłużnik.

Czeki lub weksle tego rodzaju mogą być wystawiane również na inny kraj, pod warunkiem jednak, by przedstawiały tę samą równowartość oraz, by koszta zdyskontowania ponosił Zarząd - dłużnik.

Wypłata wspomniana ma być dokonana możliwie bez zwłoki, najpóźniej jednak przed upływem czterech miesięcy, od dnia wysłania rozrachunku przez Biuro międzynarodowe lub od dnia wezwania płatniczego, przesłanego Zarządowi-dłużnikowi przez Zarząd - wierzyciela, jeżeli chodzi o rozrachunek, wyrównywany odrębnie. Termin ten może być przedłużony do pięciu miesięcy w obrocie z krajami odległemu.

Po upływie tych terminów sumy należne będą oprocentowane po 7% rocznie, licząc od dnia wygaśnięcia wspomnianych terminów.

CZĘŚĆ ÓSMA.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Jedyny rozdział.

Artykuł 73.

Kupony na odpowiedź.

Skoro dwa Zarządy uzgodnią ilość kuponów wymienionych w ich wzajemnym obrocie, każdy Zarząd sporządza wykaz (załączony wzór C 27), zawierający saldo bierne lub czynne i przesyła wykaz ten do Biura międzynarodowego. W razie braku uzgodnienia między dwoma Zarządami w ciągu sześciu miesięcy, Zarząd-wierzyciel zestawia swój rachunek i przesyła go do Biura międzynarodowego. Przy sporządzaniu wykazu kupon liczy się po 37¹/₂ centymów. Biuro międzynarodowe umieszcza saldo w rocznym obrachunku.

W razie, gdy jeden tylko Zarząd nadeśle wykaz (wzór C 27), dane tego Zarządu są miarodajne.

Artykuł 74.

Karty tożsamości.

Osoba, ubiegająca się o wydanie karty, ma złożyć swoją fotografię i udowodnić tożsamość swej osoby. Zarządy ogłoszą niezbędne przepisy, aby karty tożsamości były wydawane tylko po dokładnem sprawdzeniu tożsamości starającego się o kartę.

Funkcjonariusz wpisuje podanie do rejestru, wypełnia atramentem i literami łacińskiemi dane, wymagane nadrukiem formularza karty tożsamości, nakleja na niej fotografję w miejscu na to wyznaczonem, umieszcza znaczek pocztowy, odpowiadający pobranej należności w ten sposób, iż jedna połowa znaczka znajduje się na fotografji-druga na karcie, poczerń unieważnia znaczek bardzo wyraźnym odciskiem datownika.

Następnie umieszcza znowu odcisk datownika lub pieczęci urzędowej w sposób, by odcisk ten obejmował jednocześnie górną część fotografji i kartę, odtwarza ten sam odcisk na przedniej stronie karty, podpisuje ją i wręcza interesantowi, po uprzedniem przez niego podpisaniu.

Artykuł 75.

Wymiana odsyłek ze statkami wojennemu.

Adres takich odsyłek należy sformułować w sposób następujący:

Du bureau de ......

Pour

la division navale (narodowość) de

(oznaczenie eskadry) à ......

le bâtiment (narodowość) le (nazwa statku) á ...... (Kraj)

lub:

De la division navale (narodowość) de (oznaczenie eskadry) à ......

Du bâtiment (narodowość) le (nazwa statku) à ......

Pour le bureau de ...... (Kraj)

lub:

De la division navale (narodowość) de (oznaczenie eskadry) à ......

Du bâtiment (narodowość) le (nazwa statku) à ...... (Kraj)

Pour

la division navale (narodowość) de (oznaczenie eskadry) à ......

le bâtiment (narodowość le (nazwa statku) à ...... (Kraj)

O ile w adresie odsyłki, przeznaczonej dla eskadry lub statków wojennych, lub odsyłki od nich pochodzącej, nie podano specjalnej drogi, należy odsyłkę przewozić najszybszemi połączeniami pocztowemi w ten sam sposób, jak to ma miejsce przy przewozie odsyłek wymienianych miedzy urzędami pocztowemi.

Kapitan statku pocztowego przewożącego odsyłki, przeznaczone dla eskadry lub statku wojennego, przechowuje je do dyspozycji komendanta odnośnej eskadry lub statku wojennego, a to na wypadek, gdyby ten komendant w drodze zażądał od statku wydania mu odsyłek.

Artykuł 76.

Ceduły należnościowe. Rozrachunki, dotyczące należności celnych i t. p.

Rozrachunki, dotyczące należności celnych i t. p., wypłacanych przez jeden Zarząd na rachunek drugiego, odbywają się na podstawie szczegółowych rachunków miesięcznych, sporządzanych według załączonego wzoru C 4 przez Zarząd-dłużnika w walucie kraju-wierzyciela. Ceduły należnościowe wpisuje się do rachunku w porządku alfabetycznym nazw urzędów, które zaliczkowo uiściły należności i według numerów porządkowych, podanych na cedułach.

Jeżeli pomiędzy dwoma Zarządami odbywa się również wymiana paczek, mogą one w braku zawiadomienia odmiennego, w rachunkach, dotyczących ceduł należnościowych z obrotu pączkowego, umieszczać również rachunki, dotyczące wymiany przesyłek listowych.

CZĘŚĆ DZIEWIĄTA.

BIURO MIĘDZYNARODOWE.

Jedyny rozdział.

Artykuł 82.

Wydawnictwa.

Biuro międzynarodowe obowiązane jest wydać spis alfabetyczny wszystkich urzędów pocztowych całego świata, umieszczając specjalne wzmianki przy nazwach tych urzędów, które wykonywają pewne gałęzie służby pocztowej, ogólnie jeszcze nie stosowane. Spis ten uzupełnia się według stanu faktycznego zapomocą dodatków lub w inny sposób, uznany przez Biuro międzynarodowe za odpowiedni.

Spis ten otrzymują Zarządy w ilości po 10 egzemplarzy na jednostkę, wyznaczoną poszczególnym Zarządom w artykule 24 konwencji. Egzemplarze dodatkowe, których żądałyby Zarządy, podlegają osobnej opłacie, po cenie kosztów własnych nakładu.

Artykuł 86.

Bilans i wyrównywanie rachunków.

Artykuł 87.

Sporządzanie rozrachunków.

Po wzajemnem sprawdzeniu i uzgodnieniu obustronnych rachunków szczegółowych, Zarządy-dłużnicy przesyłają Zarządom-wierzycielom, na każdy rodzaj czynności osobne uznanie długu, w którem podają we frankach i centymach sumę salda z obustronnych rachunków szczegółowych, wymieniając równocześnie tytuł wierzytelności i odnośny okres czasu.

O ile niema innego porozumienia, Zarząd który dla celów wewnętrznej rachunkowości pragnie posiadać rachunek ogólny, musi go sam sporządzić i przesłać do uznania odnośnemu Zarządowi.

Zarządy mogą porozumieć się co do odmiennego postępowania w stosunkach wzajemnych.

Każdy Zarząd przesyła do Biura międzynarodowego co miesiąc lub co kwartał, gdy to ze względu na specjalne warunki jest pożądane, wykaz, w którym podaje swój stan posiadania z tytułu poszczególnych rachunków i ogólną sumę, na jaką jest wierzycielem poszczególnych Zarządów związkowych; każda uwidoczniona w tych wykazach wierzytelność ma być stwierdzona uznaniem należności przez Zarząd-dłużnika.

Wykaz ten winien nadejść do Biura międzynarodowego najpóźniej w dniu 19 każdego miesiąca lub w ciągu pierwszego miesiąca każdego kwartału; w przeciwnym razie wykaz zostanie uwzględniony dopiero przy wyrównywaniu rachunków za następny miesiąc lub kwartał.

Artykuł 88.

Bilans ogólny.

Biuro międzynarodowe łączy wykazy i zestawienia w jeden ogólny bilans, zawierający:

sumy, które mają wypłacić Zarządy-dłużnicy i podział tych sum między Zarząd - wierzycieli.

Biuro międzynarodowe dokłada starań, by każdy Zarząd mógł uregulować swe zobowiązania zapomocą tylko jednej lub najwyżej dwóch oddzielnych wypłat.

Jednakże Zarząd, którego wierzytelność u innego Zarządu przekracza zazwyczaj sumę 50.000 franków, ma prawo żądać zaliczek.

Powyższe zaliczki wpisuje zarówno Zarząd-wierzyciel, jak i Zarząd-dłużnik w końcu wykazów, przesyłanych do Biura międzynarodowego.

Uznania długu, przesyłane do Biura międzynarodowego wraz z wykazami, układa się według Zarządów.

Uznania te służą za podstawę do zestawienia rozrachunku dla każdego zainteresowanego Zarządu. W rozrachunku tym podaje się:

ogólne sumy należne wszystkim Zarządom-wierzycielom z każdej gałęzi służby oraz ich sumę ostateczną.

Suma ostateczna musi się równać ogólnej sumie długu, uwidocznionego w zestawieniu.

W końcu zestawienia likwidacyjnego należy podać różnicę między ogólną sumą długu a ogólną sumą wierzytelności; ta ostatnia pozycja przedstawia wynik, otrzymany z wykazów, nadsyłanych przez Zarządy do Biura międzynarodowego. Suma nadwyżki długu lub wierzytelności powinna być równa saldu biernemu lub czynnemu, podanemu w bilansie ogólnym. Pozatem zestawienie powyższe wskazuje Zarządy, na których dobro Zarząd-dłużnik ma uskutecznić wypłatę.

Biuro międzynarodowe ma przesłać zestawienia likwidacyjne Zarządom zainteresowanym najpóźniej do dnia 22 każdego miesiąca.

Artykuł 89.

Wypłata.

Sumy, należne na podstawie zakończonego rozrachunku, wypłaca jeden Zarząd drugiemu Zarządowi w terminie możliwie najkrótszym, najpóźniej jednak w ciągu czternastu dni po otrzymaniu rachunku przez Zarząd-dłużnika. Co do innych warunków zapłaty, obowiązują przepisy § 1 artykułu 72. Przepisy § 2 tego artykułu stosuje się w wypadkach, gdy w terminie oznaczonym saldo nie zostało wpłacone.

Salda bierne lub czynne, nieprzekraczające 500 franków, mogą być przeniesione do rozrachunku za następny miesiąc, jednakże w tym tylko wypadku, gdy Zarządy zainteresowane nadsyłają Biuru międzynarodowemu wykazy miesięczne. To przeniesienie zaznacza się w zestawieniach i w rozrachunkach Zarządów dłużnika i wierzyciela. W odnośnych wypadkach Zarząd-dłużnik przesyła Zarządowi-wierzycielowi uznanie długu na należną sumę, celem umieszczenia w następnym wykazie.

Artykuł 90.

Komunikaty, które należy przesyłać do Biura międzynarodowego.

Zarządy obowiązane są przesyłać sobie wzajemnie za pośrednictwem Biura miedzynarodowego w szczególności:

Artykuł 91.

Statystyka ogólna.

Biuro międzynarodowe sporządza statystykę ogólną za każdy rok.

W tym celu Zarządy nadsyłają do Biura międzynarodowego możliwie wyczerpujące zestawienia danych statystycznych w formie wykazów, sporządzonych według załączonych wzorów C 29 i C 30. Wykazy C 29 należy nadsyłać z końcem lipca każdego roku; jednakże dane do części I, II i IV tego wykazu należy podawać tylko co trzy lata; wykaz C 30 należy również przesyłać co trzy lata w tym samym terminie. Dostarczone dane dotyczą zawsze roku ubiegłego.

Artykuł 92.

Wydatki Biura międzynarodowego.

Pod względem udziału w wydatkach, kraje, należące do Związku, podzielone są na klasy w sposób następujący:

1-a klasa: Unja Południowo - Afrykańska, Niemcy, Stany Zjednoczone Ameryki, Republika Argentyna, Federacja Australijska (Commonwealth of Australia), Kanada, Chiny, Francja, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanji i Irlandii Północnej, Indje Brytyjskie, Wolne Państwo Irlandji, Włochy, Japonia, Nowa Zelandja, Turcja, Związek Socjalistycznych Republik Rad;

2-a klasa: Hiszpanja, Meksyk;

3-a klasa: Zespół Wysp stanowiących posiadłości Stanów Zjednoczonych Ameryki prócz Wysp Filipinów, Belgia, Brazylja, Egipt, Alger, Kolonje i Protektoraty Francuskie w Indochinach, Zespół, innych Kolonij Francuskich, Grecja, Holandja, Indje Holenderskie, Polska, Rumunja, Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców, Szwecja, Szwajcarja, Czechosłowacja;

4-a klasa: Austrja, Danja, Finlandia, Węgry, Chosen, Norwegja, Portugalja, Kolonje Portugalskie w Afryce, Kolonje Portugalskie w Azji i Oceanji;

5-a klasa: Bułgarja, Chili, Republika Kolumbja, Estonja, Łotwa, Marokko (z wyjątkiem Strefy Hiszpańskiej), Marokko (Strefa Hiszpańska), Peru, Persja, Tunis;

6-a klasa: Afganistan, Albanja, Boliwja, Republika Kosta-Rika, Republika Kuba, Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Ekwador, Abisynja, Gwatemala, Republika Haiti, Republika Honduras, Litwa, Luksemburg, Nikaragua, Republika Panama, Paragwaj, Kolonje Holenderskie w Ameryce, Republika Salwador, Terytorjum Sarry, Syjam, Urugwaj, Stany Zjednoczone Wenezueli;

7-a klasa: Wyspy Filipiny, Kolonja Kongo Belgijskie, Zespół Kolonij Hiszpańskich, Królestwo Hedżas i Nedżed wraz z Posiadłościami, Irak, Islandja, Zespół Kolonij Włoskich, Zespół Posiadłości Japońskich prócz Chosen, Republika Liberja, Republika San Marino, Państwo Watykanu.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł 93.

Wejście w życie i okres czasu ważności regulaminu.

Niniejszy regulamin będzie stosowany od dnia wejścia w życie Światowej Konwencji Pocztowej. Będzie on obowiązywał przez ten sam przeciąg czasu co i konwencja, o ileby na podstawie ogólnego porozumienia zainteresowanych Zarządów nie został odnowiony.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA AFGANISTAN:

ZA UNJĘ POŁUDNIOWO-AFRYKAŃSKĄ:

J. N. Redelinghuys

D. J. O'Kelly

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI:

Za Joseph Stewart:

E. R. White

Eugene R. White

ZA ZESPÓŁ WYSP STANOWIĄCYCH POSIADŁOŚCI STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI PRÓCZ WYSP FILIPINÓW:

Eugene R. White

ZA WYSPY FILIPINY:

C. E. Unson

José Topacio

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA COMMONWEALTH AUSTRALJI:

M. B. Harry

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJE:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA KANADĘ:

L. J. Gaboury

Arthur Webster

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu - fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KOSTARIKI:

Percy C. Harrison

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA EKWADOR:

E. Chacón Q.

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH

J. Cassagnac

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO W. BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

F. C. G. Twinn

F. R. Radice

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA GWATEMALĘ:

José Matos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco - Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA IRAK:

Douglas W. Gumbley

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Óh - Éigeartaigh

R. S. O'Cruimin

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Noboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA MEKSYK:

Lino B. Rochin

José V. Cháυez

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez - Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. Mc Namara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERU:

M. de Freyre y S.

A. S. Salazar

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA REPUBLIKĘ SALWADORU:

Antonio Reyes - Guerra

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ.

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugène Hirschfeld

M. Khodeeff

E. Syreυitch

ZA URUGWAJ:

F. A. Costanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

PROTOKÓŁ KOŃCOWY REGULAMINU.

Przystępując do podpisania regulaminu wykonawczego konwencji, uchwalonej przez Światowy Kongres Pocztowy w Londynie, podpisani Pełnomocnicy zgodzili się na to, co następuje:

I.

Wypłata salda z rozrachunku należności tranzytowych.

Przy dokonywaniu wypłaty salda, przewidzianego w artykule 72, zapomocą czeków lub weksli, suma na czekach tych lub wekslach ma być podana w walucie kraju, w którym centralny bank emisyjny lub inna rządowa instytucja emisyjna kupuje i sprzedaje złoto lub dewizy w złocie za monetę krajową po kursie ustalonym ustawowo lub na zasadzie umowy z Rządem.

Jeżeli waluty kilku krajów odpowiadają wymienionym warunkom, kraj-wierzyciel oznacza walutę, jaka mu odpowiada. Przeliczanie odbywa się al pari w stosunku do monety złotej.

Na czekach lub wekslach może być również podana waluta kraju-wierzyciela, o ile między odnośnemi Zarządami nastąpiło porozumienie w tej sprawie. W tym wypadku, saldo przelicza się al pari w stosunku do monety złotej na walutę kraju, która odpowiada warunkom przewidzianym w paragrafie poprzednim. Otrzymaną sumę przelicza się następnie na walutę kraju-dłużnika, a z tej na walutę, kraju-wierzyciela, według kursu giełdowego stolicy lub jakiegokolwiek ośrodka handlowego kraju-dłużnika, w dniu wydania zlecenia kupna czeku lub weksla.

II.

Sporządzanie odsyłek.

Zarząd Stanów Zjednoczonych Ameryki może wkładać kartę listową do worka zawierającego listy zwykłe, byleby tylko znak "F" był wyraźnie uwidoczniony na chorągiewce tego worka.

Na dowód czego, podpisani Pełnomocnicy sporządzili niniejszy protokół, który będzie mieć tę samą moc obowiązującą i to samo znaczenie, jak gdyby zawarte w nim postanowienia podane były w tekście regulaminu, do którego się odnosi, i podpisali protokół w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, a odpis doręczony będzie każdej Stronie.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 r.

ZA AFGANISTAN:

ZA UNJĘ POŁUDNIOWO-AFRYKAŃSKĄ:

J. N. Redelinghuys

D. J. O'Kelly

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI:

Za Joseph Stewart:

E. R. White

Eugene R. White

ZA ZESPÓŁ WYSP STANOWIĄCYCH POSIADŁOŚCI STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI PRÓCZ WYSP FILIPINÓW:

Eugene R. White

ZA WYSPY FILIPINY:

C. E. Unson

José Topacio

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA COMMONWEALTH AUSTRALJI:

M. B. Harry

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA KANADĘ:

L. J. Gaboury

Arthur Webster

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu - fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KOSTARIKI:

Percy C. Harrison

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA EKWADOR:

E. Chacón Q.

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH

J. Cassagnac

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO W. BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

F. C. G. Twinn

F. R. Radice

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA GWATEMALĘ:

José Matos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco - Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA IRAK:

Douglas W. Gumbley

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Óh - Éigeartaigh

R. S. O'Cruimin

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA MEKSYK:

Lino B. Rochin

José V. Cháυez

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez - Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. Mc Namara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERU:

M. de Freyre y S.

A. S. Salazar

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA REPUBLIKĘ SALWADORU:

Antonio Reyes - Guerra

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ.

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugène Hirschfeld

M. Khodeeff

E. Syreυitch

ZA URUGWAJ:

F. A. Costanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

FORMULARZE

C 1 - C 30

grafika

POSTANOWIENI DOTYCZĄCE PRZEWOZU POCZTY LISTOWEJ DROGĄ POWIETRZNĄ.

Treść.

Rozdział VI.

Różne postanowienia.

Art.

22. Oznaczanie korespondencji lotniczej.

23. Częściowy przewóz powietrzny.

24. Sposób odprawiania korespondencji lotniczej w odsyłkach zwyczajnych.

25. Napis na kartach listowych i wartościowych i na chorągiewkach odsyłek, zawierających korespondencję lotniczą.

26. Kierowanie korespondencji lotniczej.

27. Clenie przesyłek listowych, podlegających cłu.

28. Stosowanie Postanowień Światowej Konwencji Pocztowej i Porozumień.

29. Wejście w życie i okres czasu ważności przyjętych Postanowień.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY POSTANOWIEŃ, DOTYCZĄCYCH PRZEWOZU POCZTY LISTOWEJ DROGĄ POWIETRZNĄ.

Załączniki

Formularze A V 1 do A V 4.:

POSTANOWIENIA, DOTYCZĄCE PRZEWOZU POCZTY LISTOWEJ DROGĄ POWIETRZNĄ.

Rozdział I.

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1.

Przesyłki listowe, dopuszczone do przewozu lotniczego.

Do przewozu lotniczego na całej lub na części linji dopuszcza się wszystkie przesyłki, wyszczególnione w artykule 32 Światowej Konwencji Pocztowej, a mianowicie: listy, kartki pocztowe pojedyncze lub z opłaconą odpowiedzią, papiery handlowe, pakieciki, druki wszelkiego rodzaju (wraz z drukami wypukłemi dla ociemniałych), próbki towarów, jak równe przekazy pocztowe i abonamenty pocztowe. Przesyłki te otrzymują wówczas nazwę "Correspondances-avion" (Korespondencje lotnicze).

Artykuł 3.

Opłaty a ogólne warunki przyjmowania korespondencji lotniczej.

Przesyłki lotnicze opłaca się na warunkach, przewidzianych w artykule 46 Światowej Konwencji Pocztowej. Jednakże, bez względu na rodzaj tych przesyłek, opłata może być uwidoczniona zapomocą napisu odręcznego w cyfrach z podaniem pobranej sumy, wyrażonej w walucie kraju nadania w następujący sposób:

"Affranchissement percu: Fr. c."

Napis ten może być sporządzony zapomocą stempelka, umieszczony na znaczku lub na nalepce specjalnej, albo też poprostu napisany na kopercie przesyłki w jakikolwiek sposób. W każdym jednak wypadku napis ma być stwierdzony datownikiem urzędu nadania.

Artykuł 4

Korespondencja lotnicza nieopłacona lub niedostatecznie opłacona.

Artykuł 5.

Doręczanie korespondencji lotniczej.

Artykuł 6.

Dosyłanie i zwrot przesyłek lotniczych.

Rozdział II.

PRZESYŁKI POLECONE LUB Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

II.

Przesyłki z podaną wartością.

Artykuł 9.

Przesyłki z podaną wartością.

Rozdział III.

PRZYZNAWANIE OPŁAT ZA PRZEWÓZ LOTNICZY. NALEŻNOŚĆ ZA PRZEWÓZ.

Artykuł 11.

Należności za przewóz lotniczy odsyłek zamkniętych.

Artykuł 12.

Należność za przewóz korespondencji luźno wysyłanej.

Rozdział IV.

BIURO MIĘDZYNARODOWE.

Artykuł 14.

Komunikaty, które należy przesyłać do Biura międzynarodowego.

Zarządy obowiązane są przesyłać sobie wzajemnie za pośrednictwem Biura międzynarodowego:

wykaz wszystkich krajowych lub zagranicznych linij powietrznych, używanych do przewozu przesyłek listowych, oraz czy linie te są czynne wewnątrz kraju, czy też prowadzą z jego portów lotniczych do krajów obcych; linie, prowadzące do krajów obcych, należy podawać w wykazie wraz z oznaczeniem przestrzeni, za którą korzystający z nich Zarząd przyjmuje odpowiedzialność za powierzone mu przesyłki listowe. Wykaz musi podać mianowicie, co do każdej linji, odległość i czas przewozu od portu odlotu do różnych lotniczych portów lądowania, okresowość służby, kraj, któremu się płaci należność za przewóz lotniczy na tej linji oraz warunki lub specjalne zastrzeżenia, którym podlega korzystanie z tej linji. W końcu podanych wiadomości o linjach wewnętrznych każdy Zarząd winien wskazać przeciętną odległość, według której pobiera należność za przewóz lotniczy przesyłek listowych, przeznaczonych dla miejscowości wewnątrz jego kraju;

Biuro międzynarodowe zestawia według nadesłanych zgłoszeń, zbiór informacyj ogólnych, dotyczących wykonywania służby poczty lotniczej i wymiany listów i pudełek z podaną wartością, ogólny wykaz pocztowych linij lotniczych, oraz ogólny wykaz krajów, obsługiwanych przez linje lotnicze. Dokumenty te będą rozdzielane bezzwłocznie pomiędzy Zarządy. Wykaz ogólny, sporządzany przez Biuro międzynarodowe, ma odpowiadać załączonemu wzorowi A V l.

Biuro międzynarodowe jest również obowiązane sporządzić mapę świata z linjami pocztowemi międzynarodowej komunikacji lotniczej, jako też mapy dodatkowe z linjami wewnętrznemi każdego kontynentu.

Rozdział V.

WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.

Artykuł 15.

Statystyka, dotycząca rozrachunków.

Artykuł 16.

Sporządzanie odsyłek zwyczajnych lub odsyłek lotniczych w okresie statystyki należności za przewóz lotniczy.

Postanowienia artykułu 61 Regulaminu wykonawczego Światowej Konwencji Pocztowej nie dotyczą statystyki, przeprowadzanej dwa razy do roku dla ustalenia należności za przewóz lotniczy. W okresie tej statystyki chorągiewki i napisy na odsyłkach, zawierających korespondencję lotniczą, winny zawsze zawierać bardzo widoczną uwagę "Statistique - avion" (Statystyka lotnicza).

Artykuł 17.

Stwierdzanie wagi korespondencji lotniczej.

Odnośne dane sprawdza urząd wymiany kraju przeznaczenia. Gdyby urząd ten stwierdził, że różnica miedzy wagą rzeczywistą a wagą podana przekracza 20 gramów, wówczas poprawia te wpisy w karcie listowej lub na chorągiewce i o błędzie powiadamia natychmiast urząd wymiany wysyłający osobnem zawiadomieniem, odpis zaś tego zawiadomienia przesyła każdemu Zarządowi pośredniczącemu. Jeżeli stwierdzona w wadze różnica nie przekracza wskazanych granic, wpisy urzędu wysyłającego należy uważać za ważne.

Artykuł 19.

Sporządzanie wykazów A V 3 i A V 4 odsyłek lotniczych.

Artykuł 20.

Rachunek należności za przewóz lotniczy.

Rozdział VI.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł 25.

Napis na kartach listowych i wartościowych i na chorągiewkach odsyłek, zawierających korespondencję lotniczą.

Artykuł 26.

Kierowanie korespondencji lotniczej.

Artykuł 29.

Wejście w życie i okres czasu ważności przyjętych postanowień.

Postanowienia niniejsze będą stosowane od dnia wejścia w życie Światowej Konwencji Pocztowej. Będą one obowiązywały i nadal przez ten sam przeciąg czasu co i konwencja, o ileby na podstawie ogólnego porozumienia Stron zainteresowanych nie zostały odnowione.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA AFGANISTAN:

ZA UNJĘ POŁUDNIOWO-AFRYKAŃSKĄ:

J. N. Redelinghuys

D. J. O'Kelly

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI:

Za Joseph Stewart:

E. R. White

Eugene R. White

ZA ZESPÓŁ WYSP STANOWIĄCYCH POSIADŁOŚCI STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI PRÓCZ WYSP FILIPINÓW:

Eugene R. White

ZA WYSPY FILIPINY:

C. E. Unson

José Topacio

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA COMMONWEALTH AUSTRALJI:

M. B. Harry

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA KANADĘ:

L. J. Gaboury

Arthur Webster

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu - fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garces B.

ZA REPUBLIKĘ KOSTARIKI:

Percy C. Harrison

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanisław Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA EKWADOR:

E. Chacón Q.

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH

J. Cassagnac

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO W. BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

F. C. G. Twinn

F. R. Radice

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA GWATEMALĘ:

José Matos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco - Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA IRAK:

Douglas W. Gumbley

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Óh - Éigeartaigh

R. S. O'Cruimin

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA MEKSYK:

Lino B. Rochin

José V. Cháυez

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez - Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. Mc Namara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERU:

M. de Freyre y S.

A. S. Salazar

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA REPUBLIKĘ SALWADORU:

Antonio Reyes - Guerra

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugène Hirschfeld

M. Khodeeff

E. Syreυitch

ZA URUGWAJ:

F. A. Costanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

PROTOKÓŁ KOŃCOWY POSTANOWIEŃ, DOTYCZĄCYCH PRZEWOZU POCZTY LISTOWEJ DROGĄ POWIETRZNĄ.

Jedyny artykuł.

Należności za przewóz lotniczy odsyłek zamkniętych.

Zarządy Indyj Brytyjskich i Związku Socjalistycznych Republik Rad mogą pobierać należności za przewóz, przewidziane w artykule 11 Postanowień, dotyczących przewozu poczty listowej drogą powietrzną, za każdy przelot na ich wewnętrznej sieci powietrznej.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA AFGANISTAN:

ZA UNJĘ POŁUDNIOWO-AFRYKAŃSKĄ:

J. N. Redelinghuys

D. J. O'Kelly

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI:

Za Joseph Stewart:

E. R. White

Eugene R. White

ZA ZESPÓŁ WYSP STANOWIĄCYCH POSIADŁOŚCI STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI PRÓCZ WYSP FILIPINÓW:

Eugene R. White

ZA WYSPY FILIPINY:

C. E. Unson

José Topacio

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA COMMONWEALTH AUSTRALJI:

M. B. Harry

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA KANADĘ:

L. J. Gaboury

Arthur Webster

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu - fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KOSTARIKI:

Percy C. Harrison

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanisław Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA EKWADOR:

E. Chacón Q.

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH:

J. Cassagnac

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO W. BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

F. C. G. Twinn

F. R. Radice

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA GWATEMALĘ:

José Matos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco - Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA IRAK:

Douglas W. Gumbley

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Óh - Éigeartaigh

R. S. O'Cruimin

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA MEKSYK:

Lino B. Rochin

José V. Cháυez

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez - Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. Mc Namara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERU:

M. de Freyre y S.

A. S. Salazar

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA REPUBLIKĘ SALWADORU:

Antonio Reyes - Guerra

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugène Hirschfeld

M. Khodeeff

E. Syreυitch

ZA URUGWAJ:

F. A. Costanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

FORMULARZE

A V 1 - A V 4

grafika

POROZUMIENIE O LISTACH I PUDEŁKACH Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

Treść.

Rozdział I.

Postanowienia ogólne.

Art.

1. Przedmiot Porozumienia.

2. Najwyższy wymiar podanej wartości.

3. Opłaty.

4. Ogólne warunki.

5. Dowód nadania.

6. Należność za pośrednictwo przy cleniu. Opłata za przesyłki adresowane poste restante.

7. Należności celne i inne należności niepocztowe. Przesyłki wolne od należności.

8. Doręczanie pośpieszne.

9. Fałszywe podawanie wartości.

10. Zakazy.

11. Przesyłki wolne od opłat.

12. Wycofywanie przesyłek. Zmiana adresu.

13. Zwrotne poświadczenie odbioru.

14. Dosyłanie. Przesyłki niedoręczalne.

15. Reklamacje.

Rozdział V.

Różne postanowienia.

30. Stosowanie przepisów konwencji.

31. Urzędy, pośredniczące w wymianie przesyłek wartościowych.

32. Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Postanowienia końcowe.

33. Wejście w życie i okres czasu ważności porozumienia.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY POROZUMIENIA.

Jedyny artykuł.

Największy wymiar podanej wartości.

POROZUMIENIE O LISTACH I PUDEŁKACH Z PODANĄ WARTOŚCIĄ,

które zawarły:

Albanja, Niemcy, Republika Argentyna, Austrja, Belgja, Kolonja Kongo Belgijskie, Boliwja, Brazylja, Bułgarja, Chili, Chiny, Republika Kolumbja, Republika Kuba, Danja, Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Egipt, Hiszpanja, Zespół Kolonij Hiszpańskich, Estonja, Abisynja, Finlandja, Francja, Alger, Kolonje i Protektoraty Francuskie w Indochinach, Zespół innych Kolonij Francuskich, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, Grecja, Republika Haiti, Królestwo Hedżas i Nedżed wraz z Posiadłościami, Republika Honduras, Węgry, Indje Brytyjskie, Wolne Państwo Irlandji, Islandja, Włochy, Zespół Kolonij Włoskich, Japonja, Chosan, Zespół innych Posiadłości Japońskich, Łotwa, Republika Liberja, Litwa, Luksemburg, Marokko (z wyjątkiem Strefy Hiszpańskiej), Marokko (Strefa Hiszpańska), Nikaragua, Norwegja, Nowa Zelandja, Republika Panama, Paragwaj, Holandja, Indje Holenderskie, Kolonje Holenderskie w Ameryce, Persja, Polska, Portugalja, Kolonje Portugalskie w Afryce, Kolonje Portugalskie w Azji i Oceanji, Rumunja, Republika San Marino, Terytorjum Sarry, Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców, Syjam, Szwecja, Szwajcarja, Czechosłowacja, Tunis, Turcja, Związek Socjalistycznych Republik Rad, Państwo Watykanu i Stany Zjednoczone Wenezueli.

Podpisani, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów, na mocy artykułu 3 konwencji, za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji, zawarli następujące porozumienie:

Rozdział I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Artykuł 1.

Przedmiot porozumienia.

Pod nazwą listów lub pudełek z podaną wartością mogą być przesyłane między umawiającemi się krajami listy, zawierające papiery wartościowe i cenne dokumenty, jak również pudełka, zawierające biżuterję i drogocenne przedmioty, z. ubezpieczeniem za-wartości na sunie deklarowaną.

Listy z podaną wartością, przesyłane pomiędzy krajami, które się na to zgodziły, mogą zawierać również przedmioty podlegające należnościom celnym.

W przesyłaniu pudełek z podaną wartością biorą udział tylko te kraje, które zgodziły się na zaprowadzenie tej gałęzi służby.

Artykuł 3

Opłaty.

Opłatę od listów i pudełek z podaną wartością uiszcza się przy nadaniu. Oplata ta składa się:

Artykuł 4.

Ogólne warunki.

Przesyłki z podaną wartością, które nie odpowiadają warunkom wymaganym i które byłyby przyjęte do przewozu wbrew przepisom, można zwracać Zarządowi kraju nadania. Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia, którego przepisy wewnętrzne zezwalają na to, może doręczyć przesyłki takie adresatom, stosując w tym wypadku, przepisy taryfowe, ustalone w artykule 33, § 8 konwencji. Okoliczność, że pudełko z podaną wartością zawiera list, notatkę lub dokument o charakterze korespondencji bieżącej i osobistej, nie może w żadnym razie być powodem do zwrotu nadawcy.

Artykuł 7.

Należności celne i inne należności niepocztowe. Przesyłki wolne od należności.

Należności skarbowe i koszta kontroli probierczej, wymagane przy przywozie, pobiera się od adresatów przy doręczaniu. Jeżeli, czy to wskutek zmiany przez adresata miejsca pobytu, czy też wskutek odmowy przyjęcia, lub z jakiegokolwiek innego powodu pudełko z podaną wartością ma być dosłane do innego kraju, biorącego udział w wymianie, lub zwrócone do kraju nadania, wymienione koszta, które nie podlegają umorzeniu przy dosyłaniu lub zwrocie, pobiera się od odbiorcy lub nadawcy.

Artykuł 9.

Fałszywe podawanie wartości.

Podana suma wartości nie może przekraczać rzeczywistej wartości przesyłki. Natomiast dozwala się podawać tylko część tej wartości. Przy dokumentach, przedstawiających wartość ze względu na koszta ich sporządzenia, suma podanej wartości nie może przekraczać wysokości kosztów, jakie w razie zaginięcia byłyby połączone z uzyskaniem nowych dokumentów.

Wszelkie podawanie w celach oszukańczych wartości wyższej, aniżeli rzeczywista wartość przesyłki, pociąga za sobą odpowiedzialność sądową według ustawodawstwa kraju nadania.

Artykuł 10.

Zakazy.

Nie wolno wkładać do pudełek z podaną wartością:

Rozdział II.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ.

Artykuł 16.

Zasady odpowiedzialności.

Zarządy ponoszą odpowiedzialność za zaginięcie, ubytek lub uszkodzenie zawartości przesyłek z podaną wartością, z wyjątkiem wypadków, przewidzianych w artykule następnym.

Odpowiedzialność ta dotyczy tak przesyłek wysyłanych luźne, jak również przesyłek przewożonych w odsyłkach zamkniętych.

Nadawca ma prawo do odszkodowania, odpowiadającego stracie w rzeczywistości poniesionej wskutek zaginięcia, ubytku lub uszkodzenia zawartości; odszkodowanie jednak w żadnym razie, nie może przewyższać sumy podanej wartości.

Artykuł 17.

Wyjątki od zasady odpowiedzialności.

Zarządy nie ponoszą żadnej odpowiedzialności:

Artykuł 18.

Wygaśnięcie odpowiedzialności.

Zarządy przestają ponosić odpowiedzialność za przesyłki z podaną wartością, których doręczenie odbyło się w sposób ustalony ich przepisami wewnętrznemi.

Jednakże odpowiedzialność nie ustaje:

Artykuł 20.

Ustalenie odpowiedzialności.

Aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych, odpowiedzialność ciąży na Zarządzie, który przyjął przesyłkę bez zastrzeżeń i otrzymawszy wszelkie przewidziane przepisami dane, potrzebne do przeprowadzenia dochodzeń, nie może udowodnić wydania przesyłki adresatowi, lub też przepisowego przekazania jej Zarządowi następnemu.

Jednakże Zarząd pośredniczący lub Zarząd kraju przeznaczenia zwolniony jest od wszelkiej odpowiedzialności, jeżeli może udowodnić, że otrzymał reklamację dopiero po zniszczeniu dokumentów służbowych, dotyczących poszukiwanej przesyłki, które to dokumenty zostały zniszczone po upływie terminu przechowywania, przewidzianego w artykule 78 regulaminu konwencji. Przepis ten nie narusza w niczem praw osoby reklamującej.

Aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych, Zarząd, który przekazał list lub pudełko z podaną wartością innemu Zarządowi, zwolniony jest od wszelkiej odpowiedzialności za te przesyłki, jeżeli urząd wymiany, któremu list lub pudełko zostało wydane, nie przesłał najbliższą pocztą po sprawdzeniu Zarządowi wysyłającemu protokółu, stwierdzającego brak lub naruszenie bądź to całego pakietu z przesyłkami wartościowemi, bądź też odnośnego listu lub pudełka.

Jeżeli zaginięcie, ubytek lub uszkodzenie zawartości nastąpiło podczas przewozu i nie można ustalić kraju, na którego terytorjum lub w którego służbie wypadek ten miał miejsce, wtedy Zarządy dotyczące ponoszą szkodę w równych częściach. W każdym razie, jeżeli ubytek lub uszkodzenie zawartości zostało stwierdzone w kraju przeznaczenia lub w razie zwrotu nadawcy, w kraju nadania, jest rzeczą Zarządu tego kraju udowodnić, że przesyłki te nie wykazywały widocznych śladów wadliwego opakowania i zamknięcia i że waga nie różniła się od wagi stwierdzonej przy nadaniu.

Jeżeli dowód taki został dostarczony przez Zarząd kraju przeznaczenia, lub też przez Zarząd kraju nadania, żaden z pozostałych Zarządów odnośnych nie może ze swej strony uchylać się od odpowiedzialności, powołując się na fakt przekazania przesyłki następnemu Zarządowi, który ją przyjął bez zastrzeżeń.

Jeżeli zaginięcie, ubytek lub uszkodzenie zawartości miało miejsce na terytorjum lub w służbie Zarządu pośredniczącego, który nie przystąpił do niniejszego porozumienia, reszta Zarządów zainteresowanych ponosi w równych częściach szkodę, niepokrytą przez ten Zarząd, w myśl postanowień, przewidzianych w artykule 25 konwencji. W tym wypadku koniecznem jest, by nadawca w sposób wiarogodny udowodnił, że zawartość przesyłki, była zupełna, nienaruszona i starannie opakowana.

Postępowanie, przewidziane w ustępie poprzednim, dla podziału wypłaty odszkodowania między zainteresowanemi Zarządami, stosuje się również do przewozu morskiego, jeżeli zaginięcie, ubytek lub uszkodzenie zawartości miało miejsce w służbie Zarządu uczestniczącego w porozumieniu, który nie przyjął na siebie odpowiedzialności (art. 17, lit. g).

Artykuł 21.

Ograniczenie odpowiedzialności.

Artykuł 22.

Zwrot odszkodowania Zarządowi kraju nadania.

Zarząd ponoszący odpowiedzialność lub Zarząd, na którego rachunek została uskuteczniona wypłata, obowiązany jest zwrócić Zarządowi kraju nadania, w terminie trzymiesięcznym po zawiadomieniu o wypłacie, sumę odszkodowania rzeczywiście wypłaconą nadawcy.

Zwrot ten ma być dokonany baz kosztów dla Zarządu - wierzyciela, bądź przekazem pocztowym, czekiem lub wekslem, płatnym na okaziciela w stolicy lub w jakimkolwiek ośrodku handlowym kraju-wierzyciela, bądź gotówką w walucie obiegowej lego kraju. Po upływie trzech miesięcy, suma należna Zarządowi kraju nadania podlega oprocentowaniu, po 7% rocznie, licząc od dnia upływu wskazanego terminu.

Rozdział III.

PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

Artykuł 26.

Odszkodowanie w razie niezainkasowania, albo zainkasowania sumy niższej lub, gdy przy inkasowaniu popełniono oszustwo.

Jeżeli przesyłkę wydano odbiorcy bez zainkasowania sumy pobrania, nadawca ma prawo do odszkodowania, o ile wniósł reklamację w terminie, przewidzianym w artykule 51, § 2 konwencji i o ile to nie-zainkasowanie nie wynikło z jego własnej winy lub niedbalstwa, albo też, o ile zawartość przesyłki nie jest objęta zakazami, przewidzianemi w artykułach 9 i 10.

Te same zasady stosują się w wypadkach, gdy od odbiorcy zainkasowano sumę niższą od podanej sumy pobrania, albo też, gdy przy zainkasowaniu popełniono oszustwo.

Odszkodowanie, w żadnym wypadku, nie może przekraczać sumy pobrania.

Rozdział V.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł 32.

Uchwalanie wniosków w przerwach miedzy Zjazdami.

Ażeby wnioski, zgłaszane w przerwach między Zjazdami (art. 18 i 19 konwencji), stały się uchwałą, musi się za niemi wypowiedzieć następująca liczba głosujących:

Artykuł 33.

Wejście w życie i okres czasu ważności porozumienia.

Porozumienie niniejsze wejdzie w życie z dniem 1 lipca 1930 i pozostanie w mocy przez czas nieograniczony.

Na dowód czego, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów podpisali porozumienie w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, a odpis doręczony będzie każdej Stronie.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu - fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanisław Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH

J. Cassagnac

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO W. BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

F. C. G. Twinn

F. R. Radice

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

R. S. O'Cruimin

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. McNamara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugène Hirschfeld

M. Khodeeff

E. Syreυitch

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

PROTOKÓŁ KOŃCOWY POROZUMIENIA.

Przystępując do podpisania porozumienia o listach i pudełkach z podaną wartością, zawartego w dniu dzisiejszym, podpisani Pełnomocnicy zgodzili się na to, co następuje:

Jedyny artykuł.

Największy wymiar podanej wartości.

Wbrew postanowieniu artykułu 2 porozumienia, które określa 10.000 franków jako granicę, poniżej której nie może być. wyznaczony najwyższy wymiar podanej wartości, uznano, że każdy kraj może zniżyć ten najwyższy wymiar do 5.000 franków, lub do sumy przyjętej w jego ruchu wewnętrznym, jeżeli suma ta. jest jeszcze niższą od 5.000 franków,

Na dowód czego, podpisani Pełnomocnicy sporządzili niniejszy Protokół, który będzie mieć tę samą moc obowiązującą i to samo znaczenie, jak gdyby zawarte w nim postanowienia podane były w tekście porozumienia, do którego się odnosi i podpisali go w jednym egzemplarza, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, a jego odpisy doręczone będą każdej Stronie.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu - fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanisław Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH

J. Cassagnac

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO W. BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

F. C. G. Twinn

F. R. Radice

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

R. S. O'Cruimin

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez-Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. McNamara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugène Hirschfeld

M. Khodeeff

E. Syreυitch

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O LISTACH I PUDEŁKACH Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

Treść.

Załączniki

Formularze VD1 do VD3.

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O LISTACH i PUDEŁKACH Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

Podpisani, w myśl artykułu 4 Światowej Konwencji Pocztowej, zawartej w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku, uchwalili w imieniu swoich Zarządów za wspólną zgodą następujące zarządzenia, mające na celu zapewnienie wykonania Porozumienia o listach i pudełkach z podaną wartością:

Rozdział I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Artykuł 1.

Udzielanie informacyj Zarządom.

Zarządy krajów, uczestniczących w porozumieniu, między któremi odbywa się bezpośrednia wymiana, podają sobie wzajemnie do wiadomości zapomocą wykazów, sporządzonych według dołączonego wzoru V D 1:

Artykuł 3.

Sposób przesyłania.

Wolno jednak Zarządom kraju nadania i kraju przeznaczenia porozumieć się między sobą co do wymiany przesyłek z podaną wartością w odsyłkach zamkniętych zapomocą połączeń jednego lub kilku krajów pośredniczących, biorących lub nie biorących udziału w porozumieniu. Zarządy pośredniczące należy zawiadomić o tem w czasie właściwym.

Zarządy zainteresowane mogą również porozumieć się między sobą co do zabezpieczenia przewozu pojedynczych sztuk połączeniami okrężnemi w tych wypadkach, gdyby przewóz drogą bezpośrednią nie dawał gwarancji co do odpowiedzialności na całej przestrzeni przewozu.

Rozdział II.

WARUNKI PRZYJĘCIA DO PRZEWOZU.

Artykuł 4.

Przygotowanie przesyłek.

Listy z podaną wartością dopuszcza się do przewozu tylko w kopertach zamkniętych zapomocą jednakowych pieczęci łąkowych dobrego gatunku, przedstawiających specjalny znak, a umieszczanych w pewnych odstępach w ilości dostatecznej do przytrzymania wszystkich skrzydeł koperty. Koperty muszą być trwałe, sporządzone z jednego kawałka i muszą zapewniać dokładne przyleganie pieczęci. Nie wolno używać kopert zupełnie przezroczystych lub z kolorowemi brzegami, jako też kopert z przezroczystem polem.

Artykuł 5.

Podawanie wartości. Deklaracje celne.

Rozdział III.

CZYNNOŚCI PRZY ODPRAWIE I NADEJŚCIU.

Artykuł 7.

Podawanie wagi przesyłek. Stemplowanie. Listy i pudełka wolne od należności.

Urząd nadawczy wytłacza na stronie adresowej przesyłki odcisk stempla wskazującego miejsce i dzień nadania. Prócz tego, każdą przesyłkę należy opatrzyć nalepką z podaniem nazwy urzędu nadawczego, literami łacińskiemi, i numeru porządkowego, pod którym przesyłkę wpisano do księgi nadawczej tego urzędu, jak również nalepką koloru czerwonego z napisem dużemi literami "Valeur déclarée".

Jednakże, zamiast dwóch nalepek, przewidzianych w ustępie poprzednim, wolno Zarządom używać tylko jednej nalepki koloru czerwonego według załączonego wzoru V D 2 z podaniem, pismem łacińskiem litery V, nazwy urzędu nadania i numeru porządkowego, pod którym przesyłkę wpisano do księgi nadawczej tego urzędu.

Artykuł 8.

Karty wartościowe. Sporządzanie pakietów. Wkładanie do odsyłek.

Z listów i pudełek z podaną wartością wraz z kartą lub 'kartami wartościowemi, należy sporządzić jeden lub kilka osobnych pakietów, przewiązanych sznurkiem, zawinąć w trwały papier, następnie raz jeszcze obwiązać sznurkiem zewnętrznie i wszystkie zagięcia opieczętować dobrym lakiem, zapomocą pieczęci wysyłającego urzędu wymiany. Na pakietach takich umieszcza się napis: "Valeurs déclarées" (Przesyłki wartościowe) lub "Lettres de valeur déclarée" (Listy wartościowe) lub "Boites de valeur déclarée" (Pudełka wartościowe).

Zamiast sporządzania pakietu z listów z podaną wartością, można je włożyć do koperty z trwałego papieru, którą zamyka się pieczęciami lakowemi.

Jeżeli ilość lub objętość listów i pudełek z podaną wartością tego wymaga, mogą one również być włożone do worka należycie zamkniętego i opieczętowanego lakiem lub zaplombowanego.

Artykuł 9.

Sprawdzanie pakietów. Różne nieprawidłowości.

Brak przesyłki, uszkodzenie lub inne nieprawidłowości, mogące spowodować odpowiedzialność dotyczących Zarządów, należy stwierdzać przez sporządzenie protokółu, który, o ile to okaże się możliwem, wraz z całkowitem opakowaniem (worek, koperta, sznurki i pieczęcie), wszystkich pakietów lub worków wewnętrznych i zewnętrznych, w których były zawarte przesyłki wartościowe, przesyła się jako przesyłkę poleconą Zarządowi centralnemu, któremu podlega wysyłający urząd wymiany. Niezależnie od tego przesyła się niezwłocznie do wysyłającego urzędu wymiany odpowiednie zawiadomienie. Równocześnie przesyła się odpis protokółu do Zarządu centralnego, któremu podlega odbierający urząd wymiany lub do innej władzy, wyznaczonej przez ten Zarząd centralny.

Bez względu na zastosowanie przepisów § 3, urząd wymiany, w razie otrzymania od obcego urzędu przesyłki niedostatecznie opakowanej lub uszkodzonej, obowiązany jest wysłać ją dalej po uprzedniem, jeżeli to potrzebne, przepakowaniu, zachowując, o ile to okaże się możliwem, opakowanie pierwotne.

Jeżeli uszkodzenie jest tego rodzaju, że zawartość przesyłki mogła być wyjęta, urząd winien przystąpić do urzędowego otwarcia przesyłki i sprawdzenia jej zawartości.

W obydwu powyższych wypadkach należy wagę przesyłki stwierdzić przed nowem opakowaniem i po niem, oraz zaznaczyć ją na opakowaniu. Obok oznaczenia wagi należy umieścić napis: "Remballé à..." (Przepakowano w...), odcisk datownika i podpisy funkcjonarjuszów, którzy dokonali przepakowania.

O wyniku sprawdzenia zawartości spisuje się protokół, którego kopję dołącza się do przesyłki.

Artykuł 10.

Dosyłanie. Przesyłki niedoręczalne.

Rozdział IV.

ROZRACHUNEK. WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.

Rozdział V.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł 14.

Wycofywanie przesyłek. Zmiana adresu.

Postanowienia artykułów 48 i 49 regulaminu konwencji stosują się do wycofywania przesyłek i zmiany adresu.

Jeżeli chodzi o zmianę adresu, zgłoszoną w drodze telegraficznej, żądanie to ma być potwierdzone żądaniem w drodze pocztowej, przesłanem, najbliższą pocztą wraz z wzorem, o którym mowa w artykule 48, § 1 regulaminu konwencji i zaopatrzonem w nagłówku W następujący napis podkreślony ołówkiem kolorowym: "Confirmation de la demande télégraphique du ......" (Potwierdzenie żądania telegraficznego z dnia ......).

W tym wypadku urząd miejsca przeznaczenia ogranicza się do zatrzymania przesyłki i czeka z wykonaniem żądania do nadejścia potwierdzenia w drodze pocztowej.

Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia, może na własną odpowiedzialność załatwić żądanie przesłane w drodze telegraficznej, nie oczekując na. nadejście potwierdzenia w drodze pocztowej.

Artykuł 15.

Komunikaty i ogłoszenia.

Zarządy, co najmniej na trzy miesiące przed wejściem w życie porozumienia, mają podać do wiadomości innym Zarządom za pośrednictwem Biura międzynarodowego:

Artykuł 16.

Wejście w życie i okres czasu ważności regulaminu.

Niniejszy regulamin będzie stosowany od dnia wejścia w życie Porozumienia o listach i pudełkach z podaną wartością. Będzie on, obowiązywał przez ten sam przeciąg czasu co i to porozumienie, o ileby na podstawie ogólnego porozumienia zainteresowanych Zarządów nie został odnowiony.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu-fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH

J. Cassagnac

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO W. BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

F. C. G. Twinn

F. R. Radice

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

R. S. O'Cruimin

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez-Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. McNamara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugène Hirschfeld

M. Khodeeff

E. Syreυitch

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

FORMULARZE

V D 1 - V D 3

WYMIANA LISTÓW I PUDEŁEK Z PODANĄ WARTOŚCIĄ MIĘDZY KRAJAMI NIEOŚCIENNEMI

grafika

POROZUMIENIE O PACZKACH POCZTOWYCH.

Treść.

Rozdział II.

Postanowienia, dotyczące wszystkich paczek.

2. Opłacanie. Opłaty.

3. Należność lądowa.

4. Należność morska.

5. Zniżka lub podwyżka należności lądowej.

6. Zniżka lub podwyżka należności morskiej.

7. Paczki ochronne. Opłata specjalna.

8. Opłata dodatkowa.

9. Należność za pośrednictwo przy cleniu.

10. Doręczanie adresatowi. Należność za doręczenie do domu.

11. Należności celne i inne należności niepocztowe.

12. Paczki wolne od należności.

13. Składowe.

14. Paczki ekspresowe.

15. Zakazy.

16. Paczki przyjęte do przewozu wbrew przepisom.

17. Paczki dla jeńców.

18. Wycofywanie paczek. Zmiana adresu.

19. Zwrotne poświadczenie odbioru.

20. Dosyłanie paczek.

21. Paczki niedoręczalne.

22. Umarzanie należności celnych.

23. Sprzedaż. Zniszczenie.

24. Paczki, których się zrzekł nadawca.

25. Pobieranie kosztów od nadawcy.

26. Reklamacje.

Rozdział III.

Paczki za pobraniem.

27. Opłaty i warunki przesyłania. Wyrównywanie sum zainkasowanych.

28. Unieważnienie lub zmniejszenie sumy pobrania.

29. Odpowiedzialność w razie zaginięcia, ubytku lub uszkodzenia zawartości.

30. Odszkodowanie w razie niezainkasowania albo zainkasowania sumy niższej, lub, gdy przy inkasowaniu popełniono oszustwo.

31. Ustalenie odpowiedzialności.

32. Stosowanie postanowień konwencji przy odszkodowaniach i wypłatach. Terminy wypłaty i zwrot wydatków.

33. Przekazy pobraniowe i zawiadomienia o wpłacie.

Rozdział VIII.

Różne postanowienia.

51. Stosowanie ogólnych postanowień konwencji.

52. Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Postanowienia końcowe.

53. Wejście w życie i okres czasu ważności porozumienia.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY POROZUMIENIA.

I. Eksploatacja służby pączkowej przez przedsiębiorstwa przewozowe.

II. Połączenia lotnicze.

III. Tranzyt.

IV. Opłaty dodatkowe za tranzyt.

V. Dodatkowe opłaty końcowe.

VI. Dodatkowe opłaty specjalne.

VII. Taryfy specjalne.

VIII. Paczki z podaną wartością.

IX. Wyjątki od zasady ponoszenia odpowiedzialności.

X. Wymiary i objętość.

XI. Paczki ochronne.

POROZUMIENIE O PACZKACH POCZTOWYCH.

które zawarły:

Albanja, Niemcy, Republika Argentyna, Austrja, Belgja, Kolonja Kongo Belgijskie, Boliwja, Brazylja, Bułgarja, Chili, Chiny, Republika Kolumbja, Republika Kostarika, Republika Kuba, Danja, Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Egipt, Ekwador, Hiszpanja, Zespół Kolonij Hiszpańskich, Estonja, Abisynja, Finlandja, Francja, Alger, Kolon je i Protektoraty Francuskie w Indochinach, Zespół innych Kolonij Francuskich, Grecja, Gwatemala, Republika Haiti, Królestwo Hedżas i Nędze d wraz z Posiadłościami, Republika Honduras, Węgry, Indje Brytyjskie, Islandia, Włochy, Zespół Kolonij Włoskich, Japonja, Chosen, Zespół innych Posiadłości Japońskich, Łotwa, Republika Liberia, Litwa, Luksemburg, Marokko (z wyjątkiem Strefy Hiszpańskiej), Marokko (Strefa Hiszpańska), Nikaragua, Norwegja, Republika Panama, Paragwaj, Holandja, Indje Holenderskie, Kolonje Holenderskie w Ameryce, Peru, Persja, Polska, Portugalja, Kolonie Portugalskie w Afryce, Kolonje Portugalskie w Azji i Oceanji, Rumunja, Republika San Marino, Republika Salwador, Terytorium Sarry, Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców, Syjam, Szwecja, Szwajcarja, Czechosłowacja, Tunis, Turcja, Urugwaj, Państwo Watykanu i Stany Zjednoczone Wenezueli.

Podpisani, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów, na mocy artykułu 3 konwencji, za wspólna zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji zawarli następujące porozumienie:

Rozdział II.

POSTANOWIENIA, DOTYCZĄCE WSZYSTKICH PACZEK.

Artykuł 3.

Należność lądowa.

Opłata za przewóz lądowy wynosi dla każdego kraju:

30	centymów	od	paczki do 1 kilogramu,
50	"	"	"	ponad	1	do	5	kilogramów,
100	"	"	"	"	5	"	10	"
150	"	"	"	"	10	"	15	"
200	"	"	"	"	15	"	20	"

Za paczki ponad 10 kilogramów stawka 150 i 200 centymów odnosi się tylko do należności za tranzyt lądowy. Opłaty od takich paczek, przypadające Zarządom kraju nadania i przeznaczenia, ustalane są w porozumieniu między wspomnianemi Zarządami.

Artykuł 4.

Należność morska.

Przy przewozie morskim każdemu Zarządowi, biorącemu udział w tym przewozie, należy się opłata w wysokości, jak następuje:

Długość rejsów	Paczki
Długość rejsów	do 1 kg	ponad 1 do 5 kg	ponad 5 do 10 kg	ponad 10 do 15 kg	ponad 15 do 20 kg
1	2	3	4	___	6
	Fr. c.	Fr. c.	Fr. c.	Fr. c.	Fr. c.
Do 500 mil morskich.	-,15	-,25	-,50	-,75	1,-
od 501- 1.000 mil morsk.	-,25	-,40	-,75	1,10	1,60
" 1.001- 2.000 " "	-,40	-,60	1,10	1,60	2,25
" 2.001- 3.000 " "	-,50	-,80	1,45	2,10	2,90
" 3.001- 4.000 " "	-,60	1,-	1,80	2,60	3,55
" 4.001- 5.000 " "	-,70	1,20	2,15	3,10	4,20
" 5.001- 6.000 " "	-,80	1,40	2,50	3,60	4,85
" 6.001- 7.000 " "	-,90	1,60	2,85	4,10	5,50
" 7.001- 8.000 " "	1,-	1,80	3,20	4,60	6,15
" 8.001- 9.000 " "	1,10	2,-	3,55	5,10	6,80
" 9.001-10.000 " "	1,20	2,20	3,90	5,60	7,45
i t. d. dodając za każde
1.000 mu lub część
1.000 mil	-,10	-,20	-,35	-,50	-,65

Długość rejsów oblicza się, w danym wypadku, według pośredniej odległości między odnośnemi portami obydwu krajów, biorących udział w wymianie.

Nie pobiera się należności za przewóz morski między dwoma portami tego samego kraju, jeżeli Zarząd tego kraju już otrzymuje wynagrodzenie za przewóz paczek drogą lądową.

Artykuł 5.

Zniżka lub podwyżka należności lądowej.

Kraje, które podpisały niniejsze porozumienie, mogą jednocześnie obniżać lub podwyższać przypadającą im należność lądową od przywożonych i wywożonych paczek, byleby przynajmniej na trzy miesiące naprzód powiadomiły o tem Zarząd poczt szwajcarskich. Zmiany tych należności będą obowiązywały począwszy od następujących dat: 1 stycznia, 1 lipca.

Zniżka lub podwyżka winna obowiązywać co najmniej jeden rok.

W żadnym jednak wypadku podwyżka nie może dla poszczególnych kategoryj wagi przekraczać należności, przewidzianych w powyżej podanym artykule 3.

Artykuł 7.

Paczki ochronne. Opłata specjalna.

Uważane są jako ochronne:

Artykuł 10.

Doręczanie adresatowi. Należność za doręczenie do domu.

Artykuł 12.

Paczki wolne od należności.

W obrocie z krajami, które się na to zgodziły, nadawcy, na podstawie złożonej uprzednio w urzędzie nadawczym deklaracji, mogą przyjąć na swój rachunek wszelkie należności pocztowe i niepocztowe, ciążące na paczkach przy ich wydaniu.

W tym wypadku, nadawcy winni zobowiązać się do uiszczenia sum, których zażądać może urząd przeznaczenia i złożyć odpowiednią kaucję.

Zarząd, który uiszcza zaliczkowo należności na rachunek nadawcy, może pobierać z tego tytułu, należność za pośrednictwo, nieprzekraczającą jednak 50 centymów od paczki. Należność ta jest niezależna od należności, przewidzianej w artykule 9.

Artykuł 14.

Paczki ekspresowe.

Artykuł 15.

Zakazy.

O ile nie zawarto porozumienia odmiennego, nie wolno wysyłać w paczkach:

Z paczkami, podpadającemi pod zakazy wymienione i przyjętemi do przewozu wbrew przepisom, należy postępować w sposób następujący:

Artykuł 17.

Paczki dla jeńców.

Paczki, adresowane do jeńców lub przez nich nadawane, z wyjątkiem paczek za pobraniem, wolne są od wszelkich, przewidzianych niniejszem porozumieniem, opłat zarówno w kraju nadania i przeznaczenia, jak i w krajach pośredniczących. Za paczki te nie zalicza się żadnych należności, ani też nie wypłaca się odszkodowania w razie ich zaginięcia, ubytku lub uszkodzenia zawartości.

Tym samym przepisom podlegają paczki, dotyczące jeńców wojennych, wysyłane lub otrzymywane już to bezpośrednio, już to pośrednio przez biura wywiadowcze, które przypuszczalnie byłyby urządzone dla tych osób w krajach prowadzących wojnę lub w krajach neutralnych, które na swojem terytorjum dały schronienie wojskowym stron walczących.

Wojskowi stron walczących, przyjęci przez kraj neutralny i tam internowani, pod względem stosowania powyższych postanowień uważani są narówni z właściwymi jeńcami wojennymi.

Artykuł 18.

Wycofywanie paczek. Zmiana adresu.

Nadawca może żądać wycofania paczki lub zmiany jej adresu pod przewidzianymi w artykule 49 konwencji warunkami, z tem zastrzeżeniem, że w razie zażądania zwrotu lub dostania paczki nadawca jest obowiązany zgóry zapewnić pokrycie należności za nowy przewóz.

Za paczki z podaną wartością, co do których żądano w drodze telegraficznej zmiany adresu, do opłaty za telegram dodaje się opłatę, pobieraną za list polecony pojedynczej wagi.

Artykuł 20.

Dosyłanie paczek.

Paczka może być dosłana z powodu zmiany miejsca pobytu adresata w kraju przeznaczenia bądź to na skutek żądania nadawcy lub adresata, bądź też bez specjalnego żądania, o ile na to zezwalają przepisy wewnętrzne kraju przeznaczenia.

Dosłanie paczki z jednego kraju do drugiego może nastąpić tylko na żądanie nadawcy lub adresata, o ile paczka odpowiada warunkom wymaganym dla tego nowego przewozu.

Nadawca może zastrzec się przeciw wszelkim dosyłaniom przez umieszczenie stosownej notatki na adresie pomocniczym i na paczce.

Za dosłanie paczek z jednego kraju do drugiego z powodu zmiany miejsca pobytu adresata pobiera się dodatkowe opłaty, określone w artykułach 3 do 8 i 34. Jeżeli paczka została dosłana wewnątrz kraju przeznaczenia, Zarząd tego kraju może pobrać opłatę za dosłanie według przepisów wewnętrznych. Wyżej wspomniane opłaty, podlegające zaliczeniu w razie dalszego dosłania lub zwrotu do kraju nadania, pobiera się od adresata lub, w razie potrzeby, od nadawcy, który ma zwrócić również należności celne i inne należności specjalne, na których umorzenie kraj przeznaczenia nie zgadza się.

Odnośnie do paczek, objętych którymkolwiek z zakazów, przewidzianych w artykule 15 niniejszego porozumienia, obowiązują te same przepisy.

Artykuł 21.

Paczki niedoręczalne.

Zwrot paczki niedoręczalnej winien nastąpić również niezwłocznie, jeżeli zarządzenie nadawcy, wyrażone na adresie pomocniczym i na paczce nie dało żądanego wyniku.

Jeżeli w odpowiedzi na zawiadomienie o niedoręczalności nadawca (lub osoba trzecia, o której mowa w artykule 8, § 1 regulaminu) wydał jedno lub kilka zarządzeń, wymienionych pod literami a, b, c, d lub e artykułu 37, § 1 regulaminu, i jeżeli mimo wykonania jego zarządzeń cel nie został osiągnięty, paczkę zwraca się do urzędu nadania.

Przy sposobności doręczenia nadawcy lub osobie trzeciej, o której mowa w artykule 8, § 1 regulaminu, formularza zawiadomienia o niedoręczalności paczki, przewidzianego w artykule 36 regulaminu, celem wydania zarządzeń można pobrać należność, nieprzekraczającą podwójnej opłaty listu pojedynczej wagi.

Jeżeli w ciągu jednego miesiąca od dnia wysłania zawiadomienia o niedoręczalności, urząd przeznaczenia nie otrzyma odpowiednich zarządzeń, paczkę zwraca się do urzędu nadania. Termin ten przedłuża się do czterech miesięcy w obrocie z krajami odległemi.

Paczki, o których nadejściu zawiadomiono adresatów, przechowuje się do ich dyspozycji przez dni czternaście lub najdłużej przez miesiąc, licząc od dnia następnego po wysłaniu zawiadomienia. Po upływie tego terminu paczkę uważa się za niedoręczalną.

Jeżeli nic można wysłać zawiadomienia, paczki, przechowywane do dyspozycji adresatów, jak również paczki, adresowane poste-restante, uważa się za niedoręczalne dopiero po upływie terminu, ustalonego przepisami kraju przeznaczenia. Jednakże termin ten zasadniczo nie może przekraczać dwóch miesięcy z wyjątkiem wypadku, o ile Zarząd kraju przeznaczenia uważa za stosowne przedłużyć termin przechowywania do czterech miesięcy najwyżej.

Paczkę należy zwrócić do kraju nadania w krótszym czasie, leżeli tego wymaga zarządzenie nadawcy, wyrażone na adresie pomocniczym i na paczce, w języku znanym, w kraju przeznaczenia.

Artykuł 22.

Umarzanie należności celnych.

Zarządy krajów zawierających porozumienie, obowiązują się do czynienia starań w odnośnych Zarządach celnych o umarzanie należności celnych od paczek, zwracanych do kraju nadania, paczek, których się zrzekł nadawca, paczek zniszczonych z powodu całkowitego zepsucia zawartości lub odsyłanych do trzeciego kraju.

Ten sam sposób postępowania będą stosować Zarządy co do paczek zaginionych, z ubytkiem zawartości lub uszkodzonych w ich służbie, z zastrzeżeniem, przewidzianem w artykule 42, § 3.

Artykuł 25.

Pobieranie kosztów od nadawcy.

Od nadawcy pobiera się koszta za przewóz oraz inne koszta, poniesione przez Zarządy z powodu niedoręczalności paczek, nawet w tym wypadku, jeżeli paczek tych zrzekł się nadawca, lub, gdy zostały one sprzedane albo uległy zniszczeniu. Kosztami temi obciąża się Zarząd kraju nadania.

Jeżeli nadawca podaje jako adres "Poste-restante" lub hotel, urząd nadawczy może pobierać kaucje na pokrycie kosztów, które mogą być spowodowane niedoręczeniem paczek.

Artykuł 26.

Reklamacje.

Rozdział III.

PACZKI ZA POBRANIEM.

Artykuł 27.

Opłaty i warunki przesyłania. Wyrównywanie sum zainkasowanych.

Zarządy mogą porozumieć się co do innego sposobu wyrównywania sum zainkasowanych. Mogą one w szczególności, na warunkach umówionych, podjąć się przekazywania sum na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia paczki.

W tym wypadku, o ile nie zawarto porozumienia odmiennego, suma pobrania winna być podana w walucie kraju przeznaczenia. Nadawca uiszcza wówczas oprócz opłaty za paczkę zwykłą lufo za paczkę z podaną wartością, należność stałą, nieprzekraczającą 25 centymów. Zarząd kraju przeznaczenia przekazuje na konto czekowe, zapomocą zawiadomienia o wpłacie obrotu wewnętrznego, sumę zainkasowaną od adresata, po potrąceniu należności stałej, wynoszącej najwyżej 25 centymów i opłaty zwykłej za przekazanie, stosowanej w jego obrocie wewnętrznym.

Artykuł 30.

Odszkodowanie w razie niezainkasowania albo zainkasowania sumy niższej, lub, gdy przy inkasowaniu popełniono oszustwo.

Jeżeli paczkę wydano odbiorcy bez zainkasowania sumy pobrania, nadawca ma prawo do odszkodowania, o ile wniósł reklamację w terminie, przewidzianym w artykule 26, i o ile to niezainkasowanie nie wynikło z jego własnej winy lub niedbalstwa i jeżeli zawartość paczki nie podpada pod zakazy, przewidziane w artykule 15, § 2, litery, b, c, d, e, f i w ostatnim ustępie, oraz jeżeli na paczce nie podano wartości fałszywej w celach oszukańczych.

Te same zasady stosują się w wypadku, gdy od odbiorcy zainkasowano sumę niższą od podanej sumy pobrania, albo też, gdy przy inkasowaniu sumy pobrania popełniono oszustwo.

Odszkodowanie w żadnym wypadku nie może przekraczać sumy pobrania.

Artykuł 31.

Ustalenie odpowiedzialności.

Wypłatę sum pobrania prawidłowo zainkasowanych, jak również wypłatę odszkodowania, przewidzianego w artykule 30, uskutecznia Zarząd kraju nadania na rachunek Zarządu kraju przeznaczenia. Zarząd kraju przeznaczenia ponosi odpowiedzialność, o ile nie będzie w stanie udowodnić, że omyłka nastąpiła skutkiem nieprzestrzegania przez Zarząd kraju nadania jakiegokolwiek przepisu regulaminowego lub, że na paczce i odnośnym adresie pomocniczym, w chwili przekazania jego służbie, nie było znamion, przewidzianych regulaminem, dotyczącym paczek za pobraniem.

Jeżeli sumę, ciążącą na zaginionej w służbie pocztowej paczce za pobraniem, zainkasowano w sposób oszukańczy, odpowiedzialność Zarządów zainteresowanych ustala się według zasad artykułu 42. Jednakże, odpowiedzialność Zarządu pośredniczącego, nieuczestniczącego w wymianie przesyłek za pobraniem, ograniczona jest tylko do odpowiedzialności, przewidzianej w artykułach 37 i 38 za paczki baz pobrania. Inne Zarządy pokrywają w równych częściach sumę odszkodowania, przypadającą na Zarząd nie-uczestniczący.

Artykuł 33

Przekazy pobraniowe i zawiadomienia o wpłacie.

Sumy przekazu pobraniowego, niewypłaconej z, jakiegokolwiek powodu adresatowi, nie zwraca się Zarządowi, który przekaz wystawił. Zarząd kraju nadania paczki za pobraniem przechowuje wspomnianą sumę do dyspozycji osoby uprawnionej; z chwilą zaś upływu okresu czasu prawnego przedawnienia suma przechodzi ostatecznie na rzecz tego Zarządu.

Pod każdym innym względem i z zastrzeżeniami, przewidzianemi w regulaminie, przekazy pobraniowe podlegają przepisom, ustalonym w porozumieniu o przekazach pocztowych.

Rozdział IV.

PACZKI Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

Artykuł 34.

Opłaty i warunki przesyłania.

Rozdział V.

PACZKI PILNE.

Artykuł 36.

Opłaty i warunki przesyłania.

Rozdział VI.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ.

Artykuł 37.

Zasady odpowiedzialności.

Z Wyjątkiem wypadków, przewidzianych w artykule następnym, Zarządy ponoszą odpowiedzialność za zaginięcie, ubytek lub uszkodzenie zawartości paczek pocztowych.

Z tego tytułu nadawcy przysługuje prawo do odszkodowania, odpowiadającego stracie rzeczywiście poniesionej wskutek zaginięcia, ubytku lub uszkodzenia zawartości paczki. Odszkodowanie za paczki zwykłe nie może przekraczać: 10 franków za paczkę do wagi 1 kilogramu, 25 franków za paczkę ponad 1 do 5 kilogramów, 40 franków za paczkę ponad 5 do 10 kilogramów, 55 franków za paczkę ponad 10 do 15 kilogramów i 70 franków za paczkę ponad 15 do 20 kilogramów. Odszkodowanie za paczki z podaną wartością nie może przekraczać wysokości podanej wartości we frankach złotych.

W tych wypadkach, gdy odszkodowanie należy się za zaginięcie, całkowite zniszczenie lub całkowity ubytek zawartości paczki, nadawca ma prócz tego prawo do zwrotu uiszczonych opłat i należności, z wyjątkiem przewidzianych w § 5 niniejszego artykułu. To samo stosuje się do paczek przez adresatów nie przyjętych z powodu złego ich staniu, o ile stan taki może być przypisany poczcie i powoduje jej odpowiedzialność.

Jeżeli zaginięcie, całkowite zniszczenie lub całkowity ubytek zawartości zostały spowodowane wypadkami siły wyższej i nie wypłaca się odszkodowania, nadawca ma prawo do zwrotu udziałów za niewykonany przewóz lub niewykonane czynności specjalne.

Artykuł 38.

Wyjątki od zasady odpowiedzialności.

Zarządy nie ponoszą żadnej odpowiedzialności:

Artykuł 41.

Termin wypłaty.

Artykuł 42.

Ustalenie odpowiedzialności.

Aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych, odpowiedzialność ciąży na Zarządzie, który, przyjąwszy paczkę bez zastrzeżeń i otrzymawszy wszelkie przewidziane przepisami damę potrzebne do przeprowadzenia dochodzeń, nie może udowodnić ani wydania paczki adresatowi, ani przekazania jej przepisowo następnemu Zarządowi.

Jednakże Zarząd pośredniczący lub Zarząd kraju przeznaczenia zwolniony jest od wszelkiej odpowiedzialności, jeżeli może udowodnić, że otrzymał reklamację po zniszczeniu dokumentów służbowych, dotyczących przesyłki poszukiwanej, ponieważ upłynął termin przechowywania, przewidziany w artykule 51 regulaminu. Zastrzeżenie to nie narusza w niczem praw osoby reklamującej.

Artykuł 43.

Zwrot odszkodowania Zarządowi kraju nadania.

Zarząd, ponoszący odpowiedzialność lub Zarząd, na którego rachunek w myśl artykułu 41 dokonano wypłaty, obowiązany jest zwrócić Zarządowi kraju nadania, w terminie trzymiesięcznym po zawiadomieniu o uskutecznionej wypłacie, sumę odszkodowania rzeczywiście wypłaconą nadawcy.

Zwrot ten uskutecznia się bez kosztów dla Zarządu-wierzyciela bądź przekazem pocztowym, czekiem lub wekslem, płatnym na okaziciela w stolicy lub w jakimkolwiek ośrodku handlowym kraju-wierzyciela, bądź gotówką w obiegowej walucie kraju-wierzyciela. Sumę odszkodowania można również pobrać przez wpisanie jej na rachunek kraju, ponoszącego odpowiedzialność, bądź wprost, bądź za pośrednictwem pierwszego Zarządu pośredniczącego, który ze swej strony obciąża Zarząd następny, przyczem postępowanie to powtarza się dopóty, dopóki sumy wypłaconej nie wpisze się na dług Zarządu, ponoszącego odpowiedzialność. Po upływie trzech miesięcy suma należna Zarządowi kraju nadania podlega oprocentowaniu po 7% rocznie, licząc od dnia upływu wskazanego terminu.

Rozdział VII.

PRZYZNANIE OPŁAT.

Artykuł 45.

Zaliczanie należności w razie dosłania lub zwrotu.

W razie dosłania lub zwrotu paczki Zarząd dosyłający lub zwracający zalicza na swoją korzyść Zarządowi następnemu przypadający mu udział oraz, w razie potrzeby:

Artykuł 46.

Należność za doręczenie pośpiesznie: specjalna i uzupełniająca.

Należność specjalna za doręczenie pośpieszne, przewidziana w § 2 artykułu 14, stanowi część wynagrodzenia, przypadającego Zarządowi kraju przeznaczenia.

Jeżeli paczkę ekspresową, której nie starano się doręczyć przez umyślnego posłańca, dosyła się do innego kraju, należność za umyślnego posłańca zalicza się na dobro nowego kraju przeznaczenia. O ile zaś kraj ten nie zajmuje się doręczaniem przesyłek przez umyślnego posłańca, należność przypada Zarządowi pierwszego kraju przeznaczenia; tak samo ma się rzecz z ekspresowemi paczkami niedoręczalnemi.

Artykuł 48.

Różne należności.

Rozdział VIII.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł 51.

Stosowanie ogólnych postanowień konwencji.

Postanowienia ogólne, zawarte w części pierwszej i drugiej konwencji, stosują się przy wymianie paczek.

Zarządy krajów, zawierających niniejsze porozumienie, które utrzymują wymianę paczek pocztowych z krajami nieuczestniczącemi w porozumieniu, zezwalają wszystkim innym Zarządom umawiającym się na korzystanie z tych połączeń przy wymianie paczek z temi ostatniemi krajami.

Odnośnie do tych paczek, które pochodzą z krajów, uczestniczących w porozumieniu, udziały za tranzyt ustalone są w artykułach 3, 4 i 6 a także 7, 34 i 36.

Gdy kraj, który życzy sobie przystąpić do niniejszego porozumienia, żąda przyznania mu prawa do pobierania od każdej paczki opłaty dodatkowej wyższej niż 25 centymów, wówczas Biuro międzynarodowe przedstawia prośbę o przystąpienie Zarządom uczestniczącym w porozumieniu. Jeżeli w ciągu sześciu miesięcy nie wniesie sprzeciwu więcej aniżeli trzecia część tych Zarządów, prośbę uważa się za uwzględnioną.

Artykuł 52.

Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Aby wnioski, zgłaszane w przerwach między Zjazdami (art. 18 i 19 konwencji) uzyskały moc uchwały, musi się za niemi wypowiedzieć następująca liczba głosujących:

Artykuł 53.

Wejście w życie i okres czasu ważności porozumienia.

Porozumienie niniejsze wejdzie w życie z dniem 1 lipca 1930 roku i pozostanie w mocy przez czas nieograniczony.

Na dowód, czego, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów podpisali niniejsze porozumienie w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, a odpis doręczony będzie każdej Stronie.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu-fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KOSTARIKI:

Percy G. Harrison

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanisław Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA EKWADOR

E. Chacón Q.

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH

J. Cassagnac

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA GWATEMALĘ:

José Matos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERU

M. de Freyre y S.

A. S. Salazar

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA REPUBLIKĘ SALWADORU

Antonio Reyes - Guerra

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA URUGWAJ:

F. A. Constanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

PROTOKÓŁ KOŃCOWY POROZUMIENIA.

Przystępując do podpisania Porozumienia o paczkach pocztowych, zawartego dnia dzisiejszego, podpisani Pełnomocnicy zgodzili się na to, co następuje:

I.

Eksploatacja służby pączkowej przez przedsiębiorstwa przewozowe.

Każdy kraj, w którym poczta obecnie nie zajmuje się przewozem paczek pocztowych, a który przystępuje do wyżej wymienionego porozumienia, może wykonywać jej postanowienia za pośrednictwem przedsiębiorstw kolejowych i żeglugi. Będzie również mógł ograniczyć tę gałąź służby do przewozu paczek tylko do miejscowości i z miejscowości, obsługiwanych przez te przedsiębiorstwa.

Zarząd pocztowy takiego kraju ma się porozumieć z przedsiębiorstwami kolei i żeglugi co do należytego wykonywania przez nie wszystkich postanowień porozumienia, w szczególności zaś co do zorganizowania służby wymiany.

Zarząd ten będzie pośredniczyć we wszystkich sprawach między temi przedsiębiorstwami a Zarządami pocztowemi innych krajów, zawierających porozumienie oraz Biurem międzynarodowem.

II.

Połączenia lotnicze.

Postanowienia, dotyczące przewozu paczek pocztowych drogą powietrzną, włączone są do Porozumienia o paczkach i uważane są jako nierozerwalna część tego porozumienia i jego regulaminu.

Jednakże, wbrew postanowieniom ogólnym porozumienia, zmiana tych postanowień może być przeprowadzona od czasu do czasu przez Konferencję, składającą się z przedstawicieli Zarządów bezpośrednio zainteresowanych.

Konferencja ta może być zwołana za pośrednictwem Biura międzynarodowego na żądanie co najmniej trzech z pomiędzy tych Zarządów.

Wszystkie nowe postanowienia, proponowane przez tę Konferencję, mają być poddane za pośrednictwem Biura międzynarodowego pod głosowanie umawiających się krajów. Uchwała ta będzie zapadać większością oddanych głosowy

IV.

Opłaty dodatkowe za tranzyt.

W drodze wyjątku od postanowień artykułu 3 niniejszego porozumienia:

V.

Dodatkowe opłaty końcowe.

W drodze wyjątku i tymczasowo opłatę dodatkową, przewidzianą w artykule 8, mogą podwyższyć:

do 40 centymów - Republika San-Domingo;

do 50 centymów-Bułgarja, Haiti i Islandja;

do 75 centymów każdy z niżej podanych Zarządów: Republika Argentyna, Austrja, Chili, Chiny, Hiszpania, Finlandja, Grecja, Gwatemala, Indochiny (dla niektórych odległych urzędów), Indje Brytyjskie, Nikaragua, Norwegja, Republika Panama, Polska, Republika Salwador, Syjam, Szwecja, Turcja azjatycka i Urugwaj; opłata dodatkowa 75 centymów, przyznana Turcji azjatyckiej, może być podwyższona do 2 franków od paczek do urzędów, oddalonych od kolei żelaznych i od wybrzeży morskich, a przewożonych drogą lądową;

do 1 franka - Egipt (dla urzędów Sudanu) i Marokko (z wyjątkiem Strefy Hiszpańskiej) oprócz urzędów: Casablanca, Mazagan, Mogador, Oudjda, Safi i Tanger;

do 1 fn. 25 c. - Brazylja, Ekwador, Peru, Stany Zjednoczone Wenezueli, jako też urzędy argentyńskie, położone na Wybrzeżu Południowem, w Ziemi Ognistej i na wyspach przyległych;

do 1 fr. 50 c. - Indie Holenderskie;

Boliwia ma prawo stosować tymczasowo 3 opłaty dodatkowe, wynoszące: 3, 7 i 14 franków, odpowiednio do każdej z 3 pierwszych kategoryj wagi, od paczek do lub z miejscowości innych, aniżeli La Paź i Oruro.

Republika Kolumbia ma prawo pobierać tymczasowo opłaty dodatkowe następujące: 1 fr. 25 c. od każdej paczki adresowanej do portów morskich i 1 frank od kilogramu lub części kilogramu od paczek przeznaczonych do innych miejscowości.

Etjopia ma prawo pobierać tymczasowo opłatę dodatkową, wynoszącą 40 centymów, 1 fr. 25 c. i 1 fr. 70 c. odpowiednio do każdej z 3 pierwszych kategoryj wagi.

Kolonja Kongo Belgijskie, Persja i Kolonje Portugalskie, Angola i Mozambik mają prawo zastosować do paczek, przewożonych poza swe urzędy wymiany, opłatę dodatkową, która nie może być wyższa od wewnętrznej opłaty pączkowej.

VI.

Dodatkowe opłaty specjalne.

Za przewóz między Hiszpanią kontynentalną a wyspami Balearskiemi, posiadłościami hiszpańskiemi w Afryce Północnej i urzędami Hiszpańskiej Strefy Marokka pobiera się opłatę dodatkową odpowiadającą należności, pobieranej za przewóz morski przy odległości do 500 mil morskich.

Za przewóz między Hiszpanią kontynentalną a wyspami Kanaryjskiemi pobiera się opłatę dodatkową, odpowiadającą należności, pobieranej za przewóz morski przy odległości do 1.000 mil morskich.

VIII.

Paczki z podaną wartością.

Wbrew postanowieniom artykułu 34:

Egipt może podwyższyć do 10 centymów od każdych 300 franków lub ich części należność asekuracyjną od paczek z podaną wartością, nadawanych lub otrzymywanych w Kongu Belgijskiem a przewożonych przez Sudan.

Od każdej paczki z podaną wartością, nadawanej bądź otrzymywanej w Korsyce lub Algerze, pobierana jest od nadawcy z tytułu należności lądowej dla Korsyki lub Algeru, dodatkowa należność asekuracyjna, wynosząca 5 centymów od każdych 300 franków lub ich części.

XI.

Paczki ochronne.

Wbrew postanowieniom artykułu 7, § 1, litera a, porozumienia Egipt (dla urzędów Sudanu) i Norwegja mogą w swoim obrocie z innemi krajami uważać jako ochronne paczki, których jeden z wymiarów przekracza 1 m. 10 cm., lub których długość łącznie z największym obwodem przekroju, mierzonym w kierunku innym aniżeli długość, przekracza 1 m. 85 cm.

Uważa się za ochronne paczki, przesyłane do miejscowości w Kolumbji prócz portów morskich, na których wymiary przekraczają 1 m. 5 cm., lub których długość łącznie z największym obwodem przekroju, mierzonym w kierunku innym niż długość, przekracza 1 m. 80 cm.

Na dowód czego, podpisani Pełnomocnicy sporządzili niniejszy protokół, który mieć będzie tę samą moc obowiązującą i to samo znaczenie, jak gdyby zawarte w nim postanowienia podane były w tekście porozumienia, do którego się odnosi, i podpisali go w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandiji Północnej, a jego odpisy doręczone będą każdej Stronie.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu-fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KOSTARIKI:

Percy G. Harrison

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanisław Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA AKWADOR:

E. Chacón Q.

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Huguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH

J. Cassagnac

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA GWATEMALĘ:

José Matos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco - Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez-Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERU:

M. de Freyre y S.

A. S. Salazar

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA REPUBLIKĘ SALWADORU

Antonio Reyes - Guerra

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA URUGWAJ:

F. A. Constanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O PACZKACH POCZTOWYCH.

Treść.

Rozdział III.

Paczki za pobraniem.

Art.

12. Oznaczanie pobrania na paczkach i na adresach pomocniczych.

13. Nalepka.

14. Przekaz pobraniowy.

15. Przekazywanie na pocztowe konto czekowe.

16. Przeliczanie sumy pobrania.

17. Różnice w podawaniu sumy pobrania.

18. Termin wpłaty.

19. Zmniejszenie lub unieważnienie pobrania.

20. Dosyłanie.

21. Sporządzanie przekazu pobraniowego lub zawiadomienia o wpłacie.

22. Formularze przekazów pobraniowych i zawiadomień o wpłacie, unieważnione lub zastąpione nowemi.

23. Przekazy pobraniowe, zarzucone, zaginione, zniszczone, niezrealizowane lub niedoręczone.

Rozdział VI.

Czynności przy odprawie i nadejściu.

31. Numer nadawczy i urząd nadawczy.

32. Odcisk datownika i podawanie wagi.

33. Paczki ekspresowe.

34. Zwrot ceduł należnościowych. Inkasowanie sum wypłaconych zaliczkowo.

35. Dosyłanie.

36. Paczki niedoręczalne. Zawiadomienie o niedoręczalności.

37. Paczki niedoręczalne. Zarządzenia nadawcy.

38. Zwrot paczek niedoręczalnych.

39. Sprzedaż. Zniszczenie.

40. Wycofywanie paczek. Zmiana adresu.

41. Reklamacje co do paczek lub przekazów pobraniowych.

42. Reklamacje co do paczek nadanych w innym kraju.

Rozdział VIII.

Rozrachunek. Wyrównywanie rachunków.

46. Rachunki, dotyczące należności.

47. Wyrównywanie rachunków.

48. Rachunki, dotyczące przekazów pobraniowych.

49. Ceduły należnościowe. Rozrachunki, dotyczące należności celnych i t. p.

Różne postanowienia.

50. Formularze do użytku nadawców.

51. Termin przechowywania dokumentów.

52. Komunikaty, które należy przesyłać do Biura międzynarodowego.

Postanowienia końcowe.

53. Wejście w życie i okres czasu ważności regulaminu.

Załączniki

Formularze C P 1 do C P 16.

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O PACZKACH POCZTOWYCH.

Podpisani, w myśl artykułu 4 Światowej Konwencji Pocztowej, zawartej w Londynie dnia 28 czerwca 1929 roku, uchwalili, w imieniu swoich Zarządów, za zgodą ogólną, następujące zarządzenia, mające na celu zapewnienie wykonania Porozumienia o paczkach pocztowych.

Rozdział I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Artykuł 1.

Kierowanie.

Artykuł 2.

Sposób przesyłania.

Stosowanie zamykanych schowków obowiązuje jednakże w tych wypadkach, gdy według zgłoszenia jednego z Zarządów pośredniczących ilość pojedynczych paczek jest tak znaczna, iż może utrudniać jego czynności służbowe.

Na schowkach należy umieścić bardzo wyraźny napis, wskazujący urząd lub kraj pochodzenia i w braku porozumienia odmiennego, numer porządkowy. Waga ich nie może przekraczać 50 kilogramów przy użyciu worków i 70 kilogramów przy użyciu innych schowków.

Schowki próżne należy najbliższą pocztą zwracać Zarządowi wysyłającemu.

Zarząd zwracający zaznacza w swych kartach pączkowych numery schowków odsyłanych z powrotem i ponosi odpowiedzialność za zaginięcie schowków, których zwrotu nie jest w stanie udowodnić.

Artykuł 3.

Udzielanie informacyj Zarządom.

Zarządy pocztowe, między któremi odbywa się bezpośrednia wymiana paczek, podają sobie wzajemnie do wiadomości zapomocą wykazów, sporządzanych według dołączonego wzoru C P 1:

Rozdział II.

POSTANOWIENIA, DOTYCZĄCE WSZYSTKICH PACZEK.

Artykuł 6.

Przygotowanie paczek.

Aby paczka mogła być przyjęta do przewozu, powinna posiadać:

opakowanie i zamknięcie, odpowiadające długości trwania przewozu i należycie zabezpieczające zawartość paczki przed dobraniem się do niej baz pozostawienia widocznego śladu naruszenia opakowania. Jednakże przyjmuje się bez opakowania przedmioty, które mogą być ułożone lub połączone w jedną całość zapomocą trwałego przewiązania, zakończonego plombą lub pieczęcią w ten sposób, że tworzą jedną nierozłączną paczkę. Również nie wymaga się opakowania paczek, których zawartość stanowią pojedyncze przedmioty, jak kawałki drzewa, metalu i t. p., których opakowanie nie jest przyjęte w stosunkach Handlowych.

Przedmioty, mogące zranić funkcjonarjuszów pocztowych lub uszkodzić inne przesyłki, mają być opakowane w sposób zapobiegający wszelkiemu niebezpieczeństwu;

Artykuł 7.

Opakowanie specjalne.

Płyny i ciała łatwo topniejące należy wysyłać w podwójnem opakowaniu. Między jednem opakowaniem (butelka, flakon, garnek, pudełko i t. d.) a drugiem (skrzynka metalowa, z trwałego drzewa lub z tektury falistej dobrego gatunku) należy, o ile możności, pozostawić próżnię, którą wypełnia się trocinami, otrębami lub inną materją, wchłaniającą lub ochraniającą.

Ten ostatni warunek jest nieodzowny, gdy pierwsze opakowanie jest niezwykle łamliwe.

Proszki suche barwiące, jak anilina i t. p. dopuszcza się tylko w pudełkach z trwałej białej blachy, włożonych do pudełek drewnianych. Próżnia między ściankami obu opakowań ma być wypełniona trocinami. Proszki suche niebarwiące należy wkładać do pudełek metalowych, drewnianych lub tekturowych, te zaś zkolei - do worków płóciennych lub pergaminowych.

Artykuł 8.

Adresy pomocnicze i deklaracje celne.

Do każdej paczki powinien być dołączony adres pomocniczy z trwałego kartonu koloru białego i deklaracje celne, według dołączonych wzorów C P 2 i C P 3; deklaracje celne należy mocno przytwierdzać do adresu pomocniczego.

Nadawca może umieścić na odcinku adresu pomocniczego informacje, dotyczące przesyłki. Ponadto nadawca na stronie odwrotnej adresu pomocniczego ma wskazać bądź pisemnie, bądź też podkreślając nadruk formularza, jak należy postąpić z paczką w razie jej niedoręczalności. Uwaga ta powinna być napisana w języku francuskim lub w języku znanym w kraju przeznaczenia, oraz powtórzona na samej paczce.

Nadawca może zarządzić tylko, co następuje:

Jeden adres pomocniczy oraz jedna deklaracja celna mogą być użyte dla kilku, nie więcej jednak niż dla trzech paczek zwykłych, wysłanych przez tego samego nadawcę do jednego adresata i podlegających tej samej opłacie. To postanowienie nie może być stosowane do paczek za pobraniem, z podaną wartością, jak również wolnych od wszelkich należności, dla których to paczek dokumenty zbiorowe nie są dopuszczone.

Jednakże każdy kraj może wymagać odrębnego adresu pomocniczego i odrębnej deklaracji celnej do każdej paczki.

Artykuł 9.

Paczki wolne od należności.

Artykuł 10.

Zwrotne poświadczenie odbioru.

Artykuł 11.

Zwrotne poświadczenie odbioru żądane po nadaniu.

Gdy nadawca żąda zwrotnego poświadczenia odbioru po nadaniu paczki, urząd nadawczy wypełnia druk C 6 (wzór załączony do regulaminu konwencji).

Druk ten przymocowuje się do reklamacji (wzór C P 5) z naklejonym znaczkiem pocztowym, którego wartość odpowiada wysokości opłaty, przewidzianej w artykule 55 konwencji, i postępuje się z nim według przepisów artykułu 41 niniejszego regulaminu z tym tylko wyjątkiem, że w razie prawidłowego doręczenia paczki, urząd przeznaczenia zatrzymuje formularz C P 5, formularz zaś C 6 zwraca do miejsca nadania w sposób, przepisany w § 3 artykułu poprzedniego.

Rozdział III.

PACZKI ZA POBRANIEM.

Artykuł 12.

Oznaczanie pobrania na paczkach i na adresach pomocniczych.

Nadawca winien podać na paczce i na przedniej stronie adresu pomocniczego swoje nazwisko i adres literami łacińskiemu Jeżeli suma zainkasowana ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia, umieszcza się ponadto na stronie adresowej paczki i adresu pomocniczego, następujący napis w języku francuskim lub jakimkolwiek innym, znanym w kraju przeznaczenia:

"A porter au crédit du compte des chèques postaux No ...... de M ...... à ...... tenu par le bureau des chèques à ......". (Zaliczyć na pocztowe konto czekowe Nr ..... P ... w ..... prowadzone przez urząd czekowy w ......).

Artykuł 14.

Przekaz pobraniowy.

Prócz wypadku, przewidzianego w poniżej podanym artykule 15, do każdej paczki za pobraniem należy dołączyć formularz przekazu pobraniowego i mocnego kartonu koloru białego, sporządzonego Według dołączonego wzoru C P 6. Na formularzu tym, złączonym z adresem pomocniczym, należy sumę pobrania oznaczać w walucie kraju nadania, a jako odbiorcę przekazu podać zasadniczo nadawcę paczki. Każdy Zarząd może wymagać, by przekazy pobraniowe do paczek z jego kraju skierowywano do urzędów nadania paczki lub do innych urzędów. Na odcinku przekazu należy podać nazwisko i adres odbiorcy paczki, jak również miejsce i datę nadania przesyłki.

Artykuł 15.

Przekazywanie na pocztowe konto czekowe.

Do każdej paczki, której suma zainkasowana ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia, dołącza się, o ile nie zawarto porozumienia odmiennego, zawiadomienie o wpłacie według formularza przepisanego dla obrotu wewnętrznego tego kraju. Na zawiadomieniu tem należy wskazać właściciela konta, na które przekazuje się sumę, jak również uskutecznić wszelkie inne wpisy wymagane nadrukiem formularza, z wyjątkiem podania sumy, którą wpisuje Zarząd kraju przeznaczenia po zainkasowaniu sumy pobrania. Jeżeli do zawiadomienia o wpłacie dołączony jest kupon, nadawca podaje na nim swe nazwisko i adres, oraz inne dane, które uważa za niezbędne.

Zawiadomienie o wpłacie należy trwale przymocować do adresu pomocniczego.

Artykuł 17.

Różnice w podawaniu sumy pobrania.

W razie stwierdzenia różnicy między sumą pobrania podaną na paczce, aa adresie pomocniczym i na przekazie należy od adresata zainkasować sumę najwyższą.

Jeżeli adresat odmawia uiszczenia tej sumy, to poza wyjątkiem przewidzianym poniżej, można wydać paczkę adresatowi po wpłaceniu przez niego sumy niższej, z tem jednak zastrzeżeniem, że, w razie potrzeby, po otrzymaniu wyjaśnień Zarządu kraju nadania adresat uiści dopłatę. Jeżeli adresat nie zgodzi się na ten warunek, doręczenie paczki odracza się.

W każdym jednak wypadku żądanie wyjaśnienia przesyła się niezwłocznie Zarządowi kraju nadania, który obowiązany jest udzielić odpowiedzi w najkrótszym terminie, podając dokładną sumę pobrania.

Jeżeli adresat jest w przejeździe lub zmuszony jest wyjechać, wówczas można żądać uiszczenia sumy najwyższej. W razie odmowy paczkę należy doręczyć dopiero po otrzymaniu odpowiedzi, na żądane wyjaśnienie.

Artykuł 18.

Termin wpłaty.

Suma pobrania ma być wpłacona w ciągu siedmiu dni licząc od dnia następnego po nadejściu paczki do urzędu przeznaczenia. Termin ten może być przedłużony najwyżej do miesiąca przez Zarządy, których ustawodawstwo tego wymaga. Po upływie terminu przechowania, paczka, jako niedoręczalna, podlega postępowaniu w myśl postanowień artykułu 21 porozumienia. Jednakże nadawca może żądać, by wydane przez niego zarządzenia w myśl artykułu 8, § 1 niniejszego regulaminu zostały natychmiast wykonane, jeżeli adresat przy pierwszej próbie doręczenia odmówił wpłacenia sumy pobrania,

Artykuł 20.

Dosyłanie.

Paczki za pobraniem można dosyłać tylko w tych wypadkach, gdy między nowym krajem przeznaczenia a krajem nadania odbywa się wymiana paczek tego rodzaju. W tym wypadku dołącza się do paczek formularze przekazów pobraniowych, wystawione przez Zarząd kraju nadania. Zarząd nowego kraju przeznaczenia załatwia czynności, połączone z pobraniem, tak, jak gdyby paczki były bezpośrednio do niego skierowane.

Nie można dosyłać paczek, których suma zainkasowana ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w pierwotnym kraju przeznaczenia.

Artykuł 21.

Sporządzanie przekazu pobraniowego lub zawiadomienia o wpłacie.

Niezwłocznie po zainkasowaniu sumy pobrania, urząd oddawczy lub inny urząd przez Zarząd kraju przeznaczenia do tego wyznaczony, wypełnia na przekazie pobraniowym część oznaczoną napisem: "Iradications de service", wytłacza odcisk datownika i wysyła przekaz bez opłaty do urzędu nadania paczki lub też do urzędu, specjalnie wskazanego na samym przekazie przez Zarząd kraju pochodzenia.

Jeżeli do kraju pochodzenia paczki zwrócono się z prośbą o wyjaśnienie co do dokładnej sumy pobrania, należy wstrzymać się z przesłaniem przekazu aż do chwili otrzymania odpowiedzi na to żądanie.

Każdy Zarząd ustala zasady, na jakich wypłaca przekazy pobraniowe nadawcom paczek.

Zawiadomienia o wpłacie, dotyczące paczek za pobraniem, których suma ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia, podlegają przepisom wewnętrznym, obowiązującym dla czeków i pocztowych przelewów pieniężnych tego kraju.

Artykuł 22.

Formularze przekazów pobraniowych i zawiadomień o wpłacie, unieważnione lub zastąpione nowemi.

Artykuł 23.

Przekazy pobraniowe zarzucone, zaginione, zniszczone, niezrealizowane lub niedoręczalne.

Rozdział IV.

PACZKI Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

Artykuł 24.

Podawanie wartości.

Artykuł 25.

Nalepki i znaczki pocztowe.

Na paczkach z podaną wartością, jako też na odnośnych adresach pomocniczych należy umieszczać nalepkę koloru czerwonego małych rozmiarów, według załączonego wzoru C P 7 z literą "V", pismem łacińskiem, nazwą urzędu nadania oraz numerem porządkowym, pod którym paczka zarejestrowana jest w tym urzędzie.

Jednakże Zarządy mogą umieszczać na paczkach z podaną wartością i na odnośnych adresach pomocniczych nalepkę C P 8, przewidzianą w artykule 31 niniejszego regulaminu, jako też nalepkę koloru czerwonego, małych rozmiarów, z napisem dużemi literami: "Valeur déclarée".

Jeżeli paczki zawierają monety, bilety bankowe, bilety zdawkowe lub jakiekolwiek inne walory na okaziciela, albo też platynę, złoto, srebro lub wyroby z tych metali, klejnoty, biżuterję i inne kosztowności, wówczas pieczątki i pieczęcie, zarówno jak i nalepki wszelkiego rodzaju oraz znaczki pocztowe należy umieszczać w pewnych odstępach, aby nie mogły posłużyć do ukrycia miejsca uszkodzenia opakowania. Nalepki i znaczki pocztowe nie mogą również być przegięte na dwie powierzchnie opakowania i w ten sposób zakrywać krawędzi paczki. Kartki, na których podano adres paczek tego rodzaju nie mogą być nalepione na samem opakowaniu.

Rozdział VI.

CZYNNOŚCI PRZY ODPRAWIE I NADEJŚCIU.

Artykuł 31.

Numer nadawczy i urząd nadawczy.

Każda paczka i odnośny adres pomocniczy muszą być opatrzone nalepką małych rozmiarów, wykonaną według załączonego wzoru C P 8, na której podany jest w sposób widoczny numer nadawczy i nazwa urzędu nadawczego. Przepis ten nie dotyczy paczek z podaną wartością opatrzonych nalepką C P 7, przewidzianą w artykule 25, ustęp 1 niniejszego regulaminu. Ten sam urząd nadawczy nie może równocześnie używać dwóch lub kilku seryj nalepek, z wyjątkiem wypadków, gdy serie uzupełniają znaki odróżniające.

Artykuł 34.

Zwrot ceduł należnościowych. Inkasowanie sum wypłaconych zaliczkowi.

Po doręczeniu adresatowi paczki wolnej od należności, urząd, który uiścił należności celne lub inne należności na rachunek nadawcy, uzupełnia dotyczące go dane na odwrotnej stronie ceduły należnościowej i przesyła cedułę wraz z dowodami urzędowi nadawczemu w kopercie zamkniętej, nie wyszczególniając jej zawartości.

Każdy Zarząd może jednak odsyłanie wypełnionych ceduł należnościowych powierzyć tylko pewnym specjalnie do tego wyznaczonym urzędom i żądać, by ceduły zwracane z zagranicy, przesyłano do wyznaczonego w tym celu urzędu. W tym ostatnim wypadku nazwa urzędu, do którego ceduły należy odsyłać, ma być wskazana przez urząd' nadania paczki na adresowej stronie ceduły należnościowej.

Po odebraniu ceduły należnościowej, wykazującej sumę wypłaconą zaliczkowo przez Zarząd kraju przeznaczenia, Zarząd kraju nadania przelicza powyższą sumę na swoją walutę według kursu, który sam ustala, a który nie może być wyższy od kursu ustalonego dla przeliczania sum przekazów pocztowych, przeznaczonych do odnośnego kraju. Sumę otrzymaną przez przeliczenie wypisuje urzędnik, który przeliczenia dokonał, na głównej części i na bocznym odcinku ceduły i stwierdza ją swoim podpisem. Urząd nadawczy po zainkasowaniu należności wydaje nadawcy odcinek ceduły, i jeżeli są, także dowody.

Artykuł 35.

Dosyłanie.

Paczek, dosyłanych wskutek mylnego skierowania, nie może Zarząd dosyłający obciążać ani należnościami celnemi, ani też żadnemi innemi należnościami.

Jeżeli wspomniany Zarząd zwraca paczkę Zarządowi który ją ostatni wysłał, wówczas przyznaje mu zwrot należności otrzymanych i powiadamia go o błędzie osobnem zawiadomieniem.

W innych wypadkach i, gdy należność przekazana Zarządowi dosyłającemu nie wystarcza na pokrycie kosztów dosłania, Zarząd ten przekazuje Zarządowi, któremu wydaje paczkę, koszta połączone z przesłaniem, następnie przypadającą mu różnicą obciąża ostatni urząd wymiany, który wysłał paczkę mylnie skierowaną. O przyczynie tego obciążenia donosi się urzędowi odpowiedniem zawiadomieniem.

Jeżeli paczkę z winy poczty przyjęto do wysłania nieprawidłowo i z tego powodu paczka podlega zwrotowi do kraju nadania, Zarząd, który zwraca paczkę, przyznaje Zarządowi, który mu ją przekazał, zwrot otrzymanych należności.

Jeżeli paczka podlega zwrotowi z winy nadawcy lub ze względu na którykolwiek z zakazów, przewidzianych w artykule 15 niniejszego porozumienia, koszta tego przewozu ponosi nadawca. Każdy Zarząd wpisuje do rachunku swój udział w sposób, wskazany w następującym § 3 przy dosyłaniu paczek.

Paczki, dostane wskutek zmiany przez adresata miejsca pobytu lub z winy nadawcy, Zarząd oddawczy obciąża na rachunek odbiorcy należnościami, składającemi się z udziałów, przypadających Zarządom pośredniczącym w dosłaniu.

Zarząd dosyłający wpisuje swoje należności do rachunku Zarządowi pośredniczącemu lub Zarządowi nowego miejsca przeznaczenia. W wypadku, gdy kraj dosyłający i kraj nowego miejsca przeznaczenia bezpośrednio ze sobą nie graniczą, pierwszy Zarząd pośredniczący, który otrzymuje dosłaną paczkę, wpisuje udział przypadający jemu i Zarządowi dosyłającemu do rachunku tego Zarządu, któremu paczkę wydaje; ten zaś ostatni ze swej strony, o ile jest tylko pośrednikiem, wpisuje do rachunku Zarządowi następnemu swój własny udział z udziałem, którym został obciążony przez Zarząd poprzedni. To samo postępowanie powtarza się w stosunkach między poszczególnemi Zarządami, biorącemi udział w przewozie, dopóki paczka nie dojdzie do Zarządu oddawczego.

Gdy należność, przypadającą za przewóz paczki, uiszczono przy dosłaniu, z tego rodzaju paczką należy postąpić, jak z paczką, bezpośrednio przesłaną z kraju dosyłającego do nowego miejsca przeznaczenia. W tym wypadku adresat nie uiszcza żadnej opłaty za przewóz.

Należności zwracane mają być podane szczegółowo (należności za przewóz, składowe, należności celne i t. p.) na adresie pomocniczym lub, o ile to nie jest możliwe, na kartce, dołączonej do adresu pomocniczego.

Artykuł 36.

Paczki niedoręczalne. Zawiadomienie o niedoręczalności.

Jeżeli nadawca wyraził życzenie w uwadze, umieszczonej na odwrotnej stronie adresu pomocniczego, i na paczce, aby paczkę uważano jako niedoręczalną, Zarząd kraju przeznaczenia przesyła jako list polecony Zarządowi kraju nadania, po uprzedniem wypełnieniu, zawiadomienie o niedoręczalności, według dołączonego wzoru C P 9. W zawiadomieniu tętn, do którego dołącza się oryginalny adres pomocniczy, należy, w odnośnych wypadkach, Wskazać wysokość należności celnych i innych należności, któremi paczka już została obciążona i tych, któremi może być jeszcze obciążona z powodu przeciągającego się przechowywania jej na składzie. Zawiadomienie to wraz z zarządzeniami nadawcy i adresem pomocniczym zwraca się urzędowi, który je wystawił.

Jeżeli zawiadomienie o niedoręczalności przesyła się osobie trzeciej, podanej na odwrotnej stronie adresu pomocniczego, wówczas nie dołącza się adresu pomocniczego do zawiadomienia.

Jeżeli paczka, o której zawiadomiono, że jest niedoręczalna, została podjęta lub dosłana przed nadejściem zarządzenia nadawcy, należy o tem natychmiast donieść nadawcy za pośrednictwem urzędu nadawczego. W razie przesłania zawiadomienia o niedoręczalności osobie trzeciej, podanej na odwrotnej stronie adresu pomocniczego, wspomniane doniesienie należy przesłać tej osobie trzeciej. Przy paczkach za pobraniem, jeżeli przekaz C P 6 został już przesłany nadawcy, zawiadamianie tegoż nadawcy nie jest konieczne.

Artykuł 37.

Paczki niedoręczalne. Zarządzenia nadawcy.

W odpowiedzi na zawiadomienie o niedoręczalności, które zostało nadawcy doręczone stosownie do przepisów artykułu poprzedniego, nadawca może zarządzić:

Artykuł 38.

Zwrot paczek niedoręczalnych.

Jeżeli nadawca lub osoba trzecia, której zostało przesłane zawiadomienie o niedoręczalności, wyda zarządzenie nieprzewidziane w artykule 37 niniejszego regulaminu, Zarząd kraju przeznaczenia może natychmiast zwrócić paczkę urzędowi nadania bez wystosowania nowego zawiadomienia. W ten sam sposób należy postąpić, jeżeli nadawca lub osoba trzecia odmawia zapłaty należności, przewidzianej w § 4, artykułu 21 porozumienia. Jeżeli nadawca lub osoba trzecia nie da odpowiedzi na zawiadomienie o niedoręczalności, paczkę zwraca się. nadawcy po upływie terminu, ustalonego we wspomnianym paragrafie.

Urząd, który zwraca paczkę nadawcy, winien zarówno na paczce, jak i na adresie pomocniczym podać w języku francuskim, w sposób jasny i zwięzły przyczynę niedoręczenia, posiłkując się następującemi napisami: inconnu (nieznany), refusé (nieprzyjęty), en voyage (w podróży), parti (wyjechał), non réclamé (niepodjęty), décédé (umarł), lub innem odpowiedniem słowem. Napis ten może być wykonany odręcznie, albo zapomocą stempla lub nalepki. Każdy Zarząd może uzupełnić napis o przyczynie niedoręczenia przekładem na język ojczysty i innemi wskazówkami, które uzna za celowe. Oryginały adresów pomocniczych, dotyczących paczek zwracanych, należy zwracać do miejsca nadania wraz z paczkami.

Artykuł 39.

Sprzedaż. Zniszczenie.

Artykuł 40.

Wycofywanie paczek. Zmiana adresu.

Postanowienia artykułów 48 i 49 regulaminu konwencji stosują się przy wycofywaniu paczek lub zmianie adresu.

Jeżeli chodzi o żądanie zmiany adresu paczki z podaną wartością w drodze telegraficznej, żądanie to ma być potwierdzone żądaniem pocztowem, przesłanem najbliższą pocztą, do którego należy dołączyć wzór, określony w artykule 48, § 1 regulaminu konwencji i opatrzyć u góry napisem podkreślonym ołówkiem kolorowym: "Confirmation de la demande télégraphique du ......" (Potwierdzenie żądania telegraficznego z dnia ......).

W tym wypadku urząd przeznaczenia po otrzymaniu telegramu ogranicza się do zatrzymania przesyłki i czeka z wykonaniem żądania do nadejścia potwierdzenia pocztowego.

Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia może na własną odpowiedzialność wykonać żądanie zmiany adresu przesłane telegraficznie, nie czekając na potwierdzenie.

Artykuł 41.

Reklamacje co do paczek lub przekazów pobraniowych.

Jeżeli w wypadku, przewidzianym w powyżej podanym § 1, Zarząd kraju przeznaczenia może udzielić wyjaśnień co do ostatecznego losu paczki lub przekazu pobraniowego, wówczas wypełnia formularz i zwraca go Zarządowi kraju nadania.

Jeżeli Zarząd kraju przeznaczenia nie może natychmiast ustalić losu paczki lub przekazu pobraniowego, fakt ten stwierdza na odnośnym formularzu i zwraca go Zarządowi kraju nadania, załączając oświadczenie adresata o nieotrzymaniu paczki. W tym wypadku Zarząd kraju nadania uzupełnia formularz wpisaniem danych, dotyczących przekazania paczki pierwszemu Zarządowi pośredniczącemu, następnie odsyła go temu Zarządowi, który, po wpisaniu do formularza swoich danych, odsyła go następnemu Zarządowi. W ten sposób reklamacja przechodzi od Zarządu do Zarządu, dopóki los paczki reklamowanej nie zostanie wyjaśniony. Zarząd, który doręczył paczkę adresatowi lub który nie może ustalić ani doręczenia, ani prawidłowego przekazania paczki innemu Zarządowi, stwierdza fakt ten w formularzu i zwraca formularz Zarządowi kraju nadania.

Każdy Zarząd, zapomocą urzędowego zawiadomienia skierowanego do Biura międzynarodowego, może żądać by pisma wywiadowcze, dotyczące jego służby, kierowano do jego Zarządu centralnego lub do urzędu specjalnie wyznaczonego, lub też, gdy Zarząd ten pośredniczył tylko w przewozie, do urzędu wymiany, do którego paczka była skierowana.

Formularz C P 5 wraz z załącznikami należy w każdym wypadku zwrócić Zarządowi kraju nadania raczki reklamowanej w terminie nieprzekraczającym sześciu miesięcy od daty wniesienia reklamacji. Termin ten przedłuża się do dziewięciu miesięcy w obrocie z krajami odległemi.

Rozdział VII.

WYMIANA PACZEK.

Artykuł 43.

Karta paczkowa.

Wysyłający urząd wymiany wpisuje paczki pocztowe do karty pączkowej sporządzonej według dołączonego wzoru C P 11, podając wszystkie szczegóły wymagane nadrukami formularza. Zarządy, biorące udział w wymianie, mogą jednak porozumieć się co do sumarycznego wpisywania do kart paczkowych paczek zwykłych, z podaniem ogólnej sumy należności za przewóz. Adresy pomocnicze, przekazy pobraniowe deklaracje celne i możliwie inne wymagane dokumenty (faktury, certyfikaty pochodzenia, świadectwa zdrowia i t p) jak również ceduły należnościowe i zwrotne poświadczenia odbioru należy dołączać do karty pączkowej.

Pośredniczące urzędy wymiany nie są obowiązane do sprawdzania dokumentów, dołączonych do karty paczkowej.

Paczki dla jeńców wojennych należy wpisywać do karty paczkowej, jednakże bez wykazywania należności; wyjątek stanowią paczki obciążone pobraniem.

3 W ruchu zamorskim, o ile nie zawarto porozumienia odmiennego, wysyłające urzędy wymiany obowiązane są w lewym górnym rogu karty pączkowej podawać jej numer porządkowy, ustalony według serji rocznej oddzielnie dla każdego urzędu wysyłającego i dla każdego urzędu przeznaczenia. Ostatni numer z roku ubiegłego należy podać, w pierwszej karcie pączkowej roku następnego. W ten sam sposób postępują się przy wymianie drogą lądowa, o ile wymiana ta jest wykonywana w terminach stałych. W ruchu zamorskim, o ile to okaże się możliwem, należy podać poci numerem nazwę okrętu, uskuteczniającego przewóz.

Artykuł 44.

Sprawdzanie przez urzędy wymiany. Stwierdzanie niedokładności, niepociągających za sobą odpowiedzialności Zarządów.

Jeżeli wspomniany urząd wymiany stwierdzi błędy lub przeoczenia w karcie pączkowej dokonywa natychmiast niezbędnych poprawek, przekreślając biedne wpisy w ten sposób by pierwotne wpisy można było odczytać Sprostowania te uskutecznia się przy współudział dwóch funkcjonarjuszów Poza widocznemi omyłkami, maja one większe znaczenie, niż dane pierwotnego wpisu.

Odbierający urząd wymiany sporządza oprócz tego odpowiednie zawiadomienie według dołączonego wzoru C P 12 i przesyła je niezwłocznie w liście poleconym do wysyłającego urzędu wymiany

Urzędy, do których przesłano zawiadomienia, zwracają je jak najszybciej po sprawdzeniu i poczynieniu w nich swych uwag o ile tego zachodzi potrzeba. Poczerń zawiadomienia te dołącza się do kart pączkowych, których dotyczą. Sprostowania, poczynione w karcie pączkowej, a niepoparte dokumentami dowodowemi, nie są brane pod uwagę.

Aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych, zawiadomienia niezwrócone do Zarządu kraju pochodzenia w terminie dwóch miesięcy od daty ich wysłania, uważa się za uznane przez urzędy do których zostały przesłane. Termin ten podwyższa się do czterech miesięcy w obrocie z krajami odległemi.

Artykuł 45.

Stwierdzanie niedokładności, pociągających za sobą odpowiedzialność Zarządów.

W razie stwierdzenia czy to braku paczki, czy też uszkodzenia lub nieprawidłowości, mogących spowodować odpowiedzialność odnośnych Zarządów, należy sporządzić zawiadomienie, które przesyła się w liście poleconym do Wysyłającego urzędu wymiany.

Jeżeli chodzi o paczkę z podaną wartością, należy oprócz tego sporządzić protokół, który przesyła się w liście poleconym do Zarządu centralnego, któremu podlega wysyłający urząd wymiany. Do protokółu tego dołącza się, w razie potrzeby, szpagat, pieczęcie lub plomby, służące do zamknięcia schowka, w którym paczki były zawarte. Równocześnie przesyła się odpis protokółu do Zarządu centralnego, któremu podlega odbiorczy urząd wymiany, lub do innej władzy wyznaczonej przez ten Zarząd centralny.

Niezależnie od zastosowania przepisów § 1, o ile przekazywanie paczek nie odbywa się z rąk do rąk, urząd wymiany obowiązany jest wysłać dalej otrzymaną od innego urzędu paczkę niedostatecznie opakowaną lub uszkodzoną; w razie potrzeby należy paczkę przepakować, zachowując, o ile to się okaże możliwem, pierwotne opakowanie.

Jeżeli uszkodzenie jest tego rodzaju, że zawartość przesyłki można wyjąć, urząd winien przedewszystkiem przystąpić do urzędowego otwarcia paczki i sprawdzenia jej zawartości.

W obydwu wypadkach należy wagę paczki stwierdzić przed nowem opakowaniem i po niem, oraz zaznaczyć ją na samem opakowaniu paczki. Obok oznaczenia wagi należy umieścić napis "Remballé à ......" (Przepakowano w..) i podpisy funkcjonarjuszów, którzy dokonali przepakowania.

Rozdział VIII.

ROZRACHUNEK. WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.

Artykuł 46.

Rachunki, dotyczące należności.

Każdy Zarząd poleca swoim urzędom wymiany sporządzać na wszystkie odsyłki, otrzymywane od jednego i tego samego Zarządu, wykaz miesięczny według dołączonego wzoru C P 13 sum, wpisanych do kart pączkowych.

Po sprawdzeniu i uznaniu, zestawienia C P 14 zwraca się zainteresowanemu Zarządowi najpóźniej do czasu upływu drugiego miesiąca po okresie, do którego się odnoszą. Termin ten przedłuża się do czterech miesięcy w obrocie z krajami odległemi. Z zestawień C P 14, sprawdzonych i uznanych przez obie strony. Zarząd-wierzyciel zestawia ogólny rachunek kwartalny Jednakże Zarządy zainteresowane mogą porozumieć się co do zestawienia ogólnych rachunków w terminie półrocznym lub rocznym.

Artykuł 47.

Wyrównywanie rachunków.

Artykuł 48.

Rachunki, dotyczące przekazów pobraniowych.

O ile miedzy Zarządami zainteresowanemi nie doszło do porozumienia odmiennego, rachunki, dotyczące przekazów pobraniowych, wypłaconych przez jeden Zarząd na rachunek drugiego Zarządu, wyrównywa się zapomocą załączników do miesięcznych rachunków przekazowych (załączony wzór C P 15).

W braku porozumienia odmiennego, rachunki miesięczne, dotyczące przekazów pobraniowych, wystawiane dla przesyłek listowych (art. 40 regulaminu konwencji), mogą służyć również dla rachunków przekazów pobraniowych, dotyczących paczek,

Artykuł 49.

Ceduły należnościowe. Rozrachunki, dotyczące należności celnych i t. p.

Artykuł 52.

Komunikaty, które należy przesyłać do Biura międzynarodowego.

Zarządy, co najmniej na trzy miesiące przed wejściem w życie porozumienia, mają podać do wiadomości innym Zarządom za pośrednictwem Biura międzynarodowego:

wydane przez siebie zarządzenia, dotyczące:

1° najwyższej wagi;

2° podawania wartości;

3° paczek ochronnych;

4° obciążenia pobraniem;

5° paczek ekspresowych i paczek pilnych;

6° ilaści paczek, które mogą być przesyłane przy jednej deklaracji celnej;

7° wymiarów i objętości paczek pocztowych przy przewozie morskim;

8° ilości deklaracyj celnych, wymaganych przy paczkach przeznaczonych do ich krajów i przy paczkach w tranzycie, jak również języków, w jakich deklaracje celne mogą być sporządzone;

Artykuł 53.

Wejście w życie i okres czasu ważności regulaminu.

Niniejszy regulamin, będzie stosowany od dnia wejścia w życie Porozumienia o paczkach pocztowych. Będzie on obowiązywał przez ten sam przeciąg czasu, co i porozumienie, o ileby na podstawie ogólnego porozumienia Stron zainteresowanych nie został odnowiony.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu-fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KOSTARIKI:

Percy G. Harrison

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA EKWADOR:

E. Chacón Q.

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH:

J. Cassagnac

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA GWATEMALĘ:

José Matos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez-Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERU

M. de Freyre y S.

A. S. Salazar

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

José Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA REPUBLIKĘ SALWADORU:

Antonio Reyes-Guerra

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA URUGWAJ

F. A. Constanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

FORMULARZE

C P 1 - C P 16

grafika

POSTANOWIENIA, DOTYCZĄCE PRZEWOZU PACZEK POCZTOWYCH DROGĄ POWIETRZNĄ.

Treść.

Art.

1. Paczki, przeznaczone do przewozu powietrznego.

2. Wolność tranzytu pocztowych paczek lotniczych.

3. Przesyłanie pocztowych paczek lotniczych.

4. Kierowanie pocztowych paczek lotniczych.

5. Oznaczanie pocztowych paczek lotniczych oraz odnośnych adresów pomocniczych.

6. Wymiary paczek lotniczych.

7. Należności lądowe, morskie i inne.

8. Opłata za przewóz powietrzny.

9. Należności przypadająca krajom, biorącym udział w przewozie powietrznym.

10. Należności asekuracyjne

11. Doręczania przez umyślnego posłańca.

12. Dosyłanie i zwrot pocztowych paczek lotniczych.

13. Karty pączkowe.

14. Schowki zamknięte.

15. Clenie pocztowych paczek lotniczych.

16. Odpowiedzialność.

17. Uiszczanie należności za przewóz lądowy, morski i lotniczy.

18. Uiszczanie należności asekuracyjnych.

19. Przeładowywanie.

20. Rozrachunek należności.

21. Zawiadomienia dla Zarządów.

22. Stosowanie Postanowień Porozumienia o paczkach pocztowych.

23. Wejście w życie i okres czasu ważności przyjętych Postanowień.

Załączniki

Formularze C P 17 i C P 18.

POSTANOWIENIA, DOTYCZĄCE PRZEWOZU PACZEK POCZTOWYCH DROGĄ POWIETRZNĄ.

Artykuł 1.

Paczki, przeznaczone do przewozu powietrznego.

Artykuł 2.

Wolność tranzytu pocztowych paczek lotniczych.

Artykuł 3.

Przesyłanie pocztowych paczek lotniczych.

W braku odmiennego porozumienia przesyłanie pocztowych paczek lotniczych odbywa się w przewozie otwartym jako sztuki pojedyncze. Zarządy zainteresowane mogą porozumieć się co do wymiany paczek w workach, koszach lub schowkach zamkniętych, na podstawie bezpośrednich kart pączkowych. Zamkniętych schowków należy używać obowiązkowo w tych wypadkach, jeżeli według oświadczenia jednego z Zarządów pośredniczących, przesyłanie w przechodzić otwartym utrudniałoby jego czynności służbowe.

Artykuł 4.

Kierowanie pocztowych paczek lotniczych.

Każdy Zarząd, który zajmuje się wymianą paczek lotniczych, obowiązany jest, pod zastrzeżeniami, przewidzianemi w artykule 2, § 2, kierować powierzone mu przez inny Zarząd paczki lotnicze drogami lotniczemi, których używa dla własnych przesyłek tego; rodzaju. Jeżeli z jakiejkolwiek przyczyny kierowanie inną drogą w pewnym szczególnym wypadku jest korzystniejsze od kierowania istniejącą stalą drogą powietrzną, paczki lotnicze należy skierować tą drogą i uważać je jako paczki pilne.

Jeżeli z jakiegokolwiek powodu nie jest możliwe użycie od początku do końca międzynarodowej linji lotniczej, Zarząd, który pobiera międzynarodową opłatę lotniczą, przewidzianą w artykule 8, obowiązany jest przesyłać paczki lotnicze na przestrzeni, na której nie można użyć linji lotniczej, najszybszemi środkami, jakich używa do przewozu swych paczek, i uważać paczki, te jako paczki pilne.

Poza tym wypadkiem Zarządy przesyłają paczki lotnicze drogami zwykłemi, o ile paczki nie są opatrzone napisem "Urgent" (Pilny) i o ile Zarząd zainteresowany nie zajmuje się wymiana paczek pilnych i nie otrzymał wynagrodzenia z tytułu wykonywania tej gałęzi służby Zarządy, nieuczestniczące w wymianie paczek lotniczych, przesyłają również drogami zwykłemi tego rodzaju paczki, które do nich nadchodzą. W razie przerwy częściowej lub całkowitej w przewozie lotniczym wewnątrz kraju, należy również zastosować sposób postępowania, przewidziany w ustępie poprzednim.

Artykuł 5.

Oznaczanie pocztowych paczek lotniczych oraz odnośnych adresów pomocniczych.

Artykuł 7.

Należności lądowe, morskie i inne.

Artykuł 9.

Należności, przypadające krajom, biorącym udział w przewozie powietrznym.

Kraj pochodzenia przesyłek, który podejmuje się przewozić pocztowe paczki lotnicze wewnątrz swego obszaru drogą powietrzną na całej drodze przewozu lub jej części między miejscem nadania i jednym ze swych lotnisk linji prowadzącej zagranicę, może pobierać wynagrodzenie specjalne za ten przewóz. Kraj przeznaczenia, który podejmuje się przesyłania paczek lotniczych na swym obszarze drogą powietrzną na całej drodze przewozu lub tej części między jednem ze swych lotnisk linji prowadzącej z zagranicy a miejscem przeznaczenia, ma prawo do wynagrodzenia specjalnego za ten przewóz.

Przytoczone należności i wynagrodzenia mają być jednolite dla wszystkich połączeń wewnętrznych tego samego kraju i są obliczane według przeciętnej odległości tych połączeń, przyjętej przy przewozie powietrznym poczty listowej.

Powyższe należności i wynagrodzenia nie należą się:

Artykuł 10.

Należności asekuracyjne.

Artykuł 11.

Doręczanie przez umyślnego posłańca.

Za opłatą specjalną, przewidzianą w artykule 14 Porozumienia, dotyczącego paczek pocztowych, i o ule Zarząd kraju przeznaczenia oświadczył, ze jest w stanie wykonywać tę służby, nadawcy mogą żądać doręczenia paczek w miejscu zamieszkania odbiorcy przez umyślnego posłańca, bezpośrednio po ich nadejściu.

Jednakże każdy Zarząd kraju przeznaczenia przesyłki może żądać, by opłata ekspresowa była ustalona według sławki niższej.

Artykuł 12.

Dosyłanie i zwrot pocztowych paczek lotniczych.

Dosłanie pocztowej paczki lotniczej drogą powietrzną do nowego miejsca przeznaczenia, na żądanie nadawcy lub adresata, w granicach, dopuszczonych postanowieniami ogólnemi Porozumienia o paczkach pocztowych, może nastąpić w tym wypadku, jeżeli uiszczenie kosztów ponownego przewozu powietrznego jest zapewnione. To samo obowiązuje jeżeli nadawca żąda zwrotu do miejsca nadania pocztowej paczki lotniczej.

Opłatą powyżej wspomnianą obciąża się Zarząd, który żądał dosłania lub zwrotu paczki.

Jeżeli dosłanie lub zwrot odbywa się zapomocą zwykłych środków pocztowych, nalepkę "Par avion" i wszelkie napisy, dotyczące przewozu drogą powietrzną, należy skreślić obowiązkowo dwiema grubemi kreskami poprzecznemi. Pocztowe paczki lotnicze, mylnie skierowane, należy przesyłać do miejsca przeznaczenia najkrótszą drogą powietrzną; jeżeli koszta przewozu, uiszczone Zarządowi dosyłającemu, nie wystarczają na pokrycie kosztów nowego przewozu powietrznego, różnicę ściąga się od Zarządu, który paczkę mylnie skierował.

Artykuł 13.

Karty pączkowe.

Artykuł 18.

Uiszczanie należności asekuracyjnych.

Zarząd kraju nadania za pocztowe paczki lotnicze z podaną wartością uiszcza każdemu Zarządowi pośredniczącemu, który podejmuje się przewozu paczek drogą powietrzną poza granice swego kraju, część należności asekuracyjnej, t. j. po 10 centymów od każdych 300 franków lub części 300 franków; wyjątek stanowi przewóz powietrzny połączony z nadzwyczajnem ryzykiem. Ten sam udział przypada Zarządowi kraju przeznaczenia, który przewozi pocztowe paczki lotnicze z podana wartością drogą powietrzną na obszarze swego kraju.

Artykuł 19.

Przeładowywanie.

W braku porozumienia odmiennego między zainteresowanemi Zarządami pocztowemi przy przeładowywaniu podczas transportu w tym samym porcie lotniczym pocztowych paczek lotniczych, przewożonych kolejno kilkoma oddzielnymi połączeniami lotniczemi, pośredniczy obowiązkowo Zarząd kraju, w którym odbywa się przeładowanie Przepis ten nie obowiązuje, gdy przeładowanie odbywa się między statkami powietrznemi, obsługującemi kolejne odcinki tej samej linji lotniczej.

Artykuł 21.

Zawiadomienia dla Zarządów.

Zarządy obowiązane są przesyłać sobie wzajemnie za pośrednictwem Biura międzynarodowego:

Zarządy, posiadające połączenia lotnicze dla przewozu pocztowych paczek lotniczych, podają sobie wzajemnie do wiadomości zapomocą wykazu według załączonego wzoru C P 18:

Artykuł 23.

Wejście w życie i okres czasu ważności przyjętych postanowień.

Postanowienia niniejsze będą stosowane od dnia wejścia w życie Porozumienia o paczkach pocztowych i będą obowiązywały przez ten sam przeciąg czasu, co i to porozumienie, o ileby nią podstawie ogólnego porozumienia Stron zainteresowanych nie zostały odnowione.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu-fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KOSTARIKI:

Percy G. Harrison

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanisław Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA EKWADOR:

E. Chacón Q.

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH

J. Cassagnac

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA GWATEMALĘ:

José Matos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez-Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERU:

M. de Freyre y S.

A. S. Salazar

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA REPUBLIKĘ SALWADORU:

Antonio Reyes-Guerra

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA URUGWAJ

F. A. Constanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

FORMULARZE

C P 17 - C P 18

grafika

POROZUMIENIE O PRZEKAZACH POCZTOWYCH.

Treść.

Rozdział VII.

Różne postanowienia.

32. Urzędy, uczestniczące w wymianie przekazów.

33. Udział Zarządów niepocztowych.

34. Stosowanie ogólnych postanowień konwencji.

35. Zakaz pobierania należności skarbowych lub innych.

36. Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Postanowienia końcowe.

37. Wprowadzenie w życie i okres czasu ważności porozumienia.

POROZUMIENIE O PRZEKAZACH POCZTOWYCH,

które zawarły:

Albanija, Niemcy, Republika Argentyna, Austrja, Belgjja, Boliwja Bułgarja Chlli Chiny Republika Kolumbja, Republika Kuba, Danja Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Egipt. Hiszpanja, Zespół Kolonij Hiszpańskich, Estonja, Abisynja, Finlandja, Francja, Alger, Kolonja i Protektoraty Francuskie w Indochinich, Zespół innych Kolonij Francuskich, Grecja, Królestwo Hedżas i Nedżed wraz z Posiadłościami, Republika Honduras, Wągry, Islandia, Włochy, Zespół Kolonii Włoskich, Japonja, Chosen, Zespół innych Posiadłości Japońskich, Łotwa, Republika Liberja, Litwa, Luksemburg, Marokko (z wyjątkiem Strefy Hiszpańskiej), Marokko (Strefa Hiszpańska), Nikaragua, Norwegja, Republika Panama, Paragwaj, Holandja, Indje Holenderskie, Kolonje Holenderskie w Ameryce, Peru, Persja, Polska, Portugalja, Kolonje Portugalskie w Afryce, Kolonje Portugalskie w Azji i Oceanji, Rumunja, Republika San Marino, Terytorjuim Sarry, Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców, Syjam Szwecja Szwajcaria, Czechosłowacji Tunis Turcja Urugwaj, Państwo Watykanu i Stany Zjednoczone Wenezueli.

Podpisani, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów, na mocy artykułu 3 konwencji, Za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji, zawarli następujące porozumienie:

Rozdział II.

SPORZĄDZANIE PRZEKAZÓW.

Artykuł 5.

Opłaty.

Artykuł 7.

Przekazy telegraficzne.

Rozdział III.

WYPŁATA PRZEKAZÓW.

Artykuł 11.

Suma najwyższa przy wypłacie.

O ile nie zawarto porozumienia odmiennego, suma najwyższa przy wypłacie przekazów równa się w każdym kraju sumie najwyższej przy nadaniu.

Jeżeli ten sam nadawca w tym samym dniu i w tej samej miejscowości nadał dla jednego i tego samego adresata kilka przekazów, których suma ogólna przekracza sumie najwyższą, ustaloną przez kraj przeznaczenia, wówczas urząd przeznaczenia upoważniony jest do wypłacania tych przekazów stopniowo w ten sposób, by suma wypłacona adresatowi w jednym dniu, nie przekraczała ustalonej sumy najwyższej.

Artykuł 16.

Doręczanie pośpieszne. Doręczanie przekazów telegraficznych.

Odbiorcę przekazu telegraficznego należy niezwłocznie i bezpłatnie powiadomić o nadejściu przekazu; jednakże, gdy odbiorca mieszka poza okręgiem bezpłatnego doręczania urzędu przeznaczenia, koszta doręczenia zawiadomienia przez umyślnego posłańca, o ile nie były opłacone przez nadawcę, można pobrać od odbiorcy.

Gdy zamiast zawiadomienia Zarząd kraju przeznaczenia doręcza do domu pieniądze, wolna mu z tego tytułu pobrać specjalną należność z uwzględnieniem uiszczonej przez nadawcę należności za umyślnego posłańca.

Artykuł 17.

Okres czasu ważności przekazów.

Rozdział IV.

WYCOFYWANIE PRZEKAZÓW. ZMIANA ADRESU. DOSYŁANIE. NIEDORĘCZALNOŚĆ. REKLAMACJE.

Artykuł 20.

Dosyłanie przekazów.

Jeżeli dosyłanie przekazów zwykłych lub telegraficznych odbywa się drogą pocztową do kraju nowego miejsca przeznaczenia, który z krajem nadania utrzymuje wymianę przekazów pocztowych na podstawie niniejszego porozumienia, nie pobiera się z tego tytułu żadnej należności dodatkowej. Jeżeli kraj nowego miejsca przeznaczania nie utrzymuje wymiany przekazów z krajem nadania, wówczas dostanie odbywa się zapomocą nowego przekazu; opłatę za ten przekaz potrąca się z sumy, którą należy dosłać.

Przekazy zwykłe lub telegraficzne, pochodzące z krajów nieuczestniczących w niniejszem porozumieniu, które jednak wymieniają przekazy pocztowe z jednym z krajów uczestniczących, można, o ile porozumienia specjalne nie stoją temu na przeszkodzie, dosyłać w drodze pocztowej lub telegraficznej z tego ostatniego kraju do trzeciego kraju również uczestniczącego w porozumieniu. Tego rodzaju dostanie odbywa się zapomocą nowego przekazu, którego opłatę potrącą sną z sumy dostanej.

W ten sam sposób przekazy zwykłe lub telegraficzne, pochodzące z krabów, uczestniczących w porozumieniu, mogą być dopytane do krajów, nieuczestniczących w porozumieniu.

Artykuł 21.

Przekazy niedoręczalne.

Artykuł 22.

Reklamacje.

Rozdział V.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ,

Artykuł 23.

Zasady odpowiedzialności.

Za sumy, wpłacone na przekazy pocztowe, Zarząd pocztowy odpowiada wobec nadawców, w okresie przedawnienia, ustalonym przez ustawodawstwo kraju nadania, aż do chwili prawidłowej wypłaty przekazów.

Odpowiedzialność ciąży na Zarządzie kraju nadania, z wyjątkiem wypadku, gdy Zarząd wypłacający nie może udowodnić dokonania wypłaty według swych przepisów wewnętrznych.

Po upływie terminu rocznego, przewidzianego w artykule 22, § 2, Zarządy przestają ponosić odpowiedzialność za mylną wypłatę.

Artykuł 25.

Wypłata sum reklamowanych.

W razie zaprzeczenia prawidłowej wypłaty przekazu i o ile poczta ponosi odpowiedzialność, obowiązek wypłacenia odszkodowania ciąży na Zarządzie kraju przeznaczenia, jeżeli gotówkę należy wypłacić adresatowi, na Zarządzie zaś kraju nadania, jeżeli wspomnianą gotówkę należy zwrócić nadawcy.

Zarządowi, który wypłacił odszkodowanie osobie reklamującej, przysługuje prawo zwrotnego poszukiwania (regres) do Zarządu, ponoszącego odpowiedzialność za nieprawidłową wypłatę.

Artykuł 26.

Termin wypłaty odszkodowań.

Odszkodowanie należy wypłacić osobie reklamującej jak najrychlej, najpóźniej jednak w ciągu sześciu miesięcy, licząc od dnia następnego po wniesieniu reklamacji. W stosunkach z krajami odległemi termin ten wynosi dziewięć miesięcy.

Zarząd kraju nadania może, w drodze wyjątku, odroczyć wypłatę odszkodowania poza termin, przewidziany w ustępie poprzednim, jeżeli, mimo wszelkich starań ze strony Zarządów w celu zbadania sprawy, termin ten okazał się niedostatecznym dla ustalenia odpowiedzialności.

Artykuł 27.

Zwrot odszkodowania Zarządowi kraju nadania.

Zarząd kraju przeznaczenia, na którego rachunek Zarząd kraju nadania wypłaci odszkodowanie osobie reklamującej, obowiązany jest wypłaconą sumę odszkodowania zwrócić Zarządowi kraju nadania w terminie trzymiesięcznym od daty otrzymania zawiadomienia o uskutecznieniu wypłaty.

Zwrot ten ma być dokonany bez kosztów dla Zarządu-wierzyciela bądź przekazem pocztowym, czekiem lub wekslem, płatnym na okaziciela w stolicy lub w jakimkolwiek ośrodku handlowym kraju-wierzyciela, bądź gotówką w walucie obiegowej kraju-wierzyciela, bądź wreszcie, za wspólną zgodą, przez wpisanie na dobro kraju-wierzyciela w rachunku przekazowym. Po upływie trzech miesięcy, suma należna Zarządowi kraju nadania podlega oprocentowaniu po 7% rocznie, licząc od dnia upływu wskazanego terminu.

Rozdział VI.

ROZRACHUNEK. PRZEKAZY PRZEDAWNIONE.

Artykuł 28.

Podział opłat i należności.

Artykuł 29.

Rozrachunek.

Zarządy pocztowe sporządzają co miesiąc rachunki, w których wyliczają wszystkie sumy wypłacone przez ich urzędy. O ile nie zawarto porozumienia odmiennego, w tych wypadkach, gdy przekazy wypłacone były w różnych walutach, wierzytelność niniejszą przelicza się na walutę wierzytelności większej, przyczem za podstawę przeliczenia służy przeciętny kurs urzędowy giełdy kraju-dłużnika za okres rozrachunkowy.

Zarząd dłużny wyrównywa rachunki w terminie ustalonym w regulaminie.

Rozdział VII.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł 33.

Udział Zarządów niepocztowych.

Kraje, w których czynności przekazowych nie wykonywa Zarząd pocztowy lecz inny, mogą brać udział w wymianie, normowanej przepisami niniejszego porozumienia.

Jest rzeczą Zarządu, który wykonywa czynności przekazowe w owym kraju, porozumieć się z Zarządem pocztowym, co do należytego zabezpieczenia wykonania wszystkich warunków porozumienia. Zarząd pocztowy będzie pośredniczył przy porozumiewaniu si«ę wspomnianego niepocztowego Zarządu z Zarządami pocztowemi innych krajów, uczestniczących w porozumieniu i z Biurem międzynarodowem.

Artykuł 36.

Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Aby wnioski, zgłaszane w przerwach między Zjazdami (art. 18 i 19 konwencji), stały się uchwałą, musi się za niemi wypowiedzieć następująca liczba głosujących:

Artykuł 37.

Wprowadzenie w życie i okres czasu ważności porozumienia.

Porozumienie niniejsze wejdzie w życie z dniem 1 lipca 1930 roiku i pozostanie w mocy przez czas nieograniczony.

Na dowód czego, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów podpisali niniejsze porozumienie w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandji Północnej, a odpis doręczony będzie każdej Stronie.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu-fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanisław Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH:

J. Cassagnac

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez-Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERU:

M. de Freyre y S.

A. S. Salazar

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

José Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA URUGWAJ:

F. A. Constanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O PRZEKAZACH POCZTOWYCH.

Treść.

Załączniki

Formularze M P 1 do M P 5.

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O PRZEKAZACH POCZTOWYCH.

Rozdział I.

NADAWANIE. PRZESYŁANIE. WYPŁATA.

Artykuł 2

Wypełnianie formularzy. Wiadomości prywatnie.

Artykuł 4.

Przekazy telegraficzne.

Przekazy telegraficzne sporządza nadawczy urząd pocztowy i adresuje je do urzędu pocztowego miejsca przeznaczenia.

O ile nie zawarto porozumienia odmiennego, przekazy należy sporządzać w języku francuskim i treść ich układać w sposób następujący:

(Możliwe uwagi służbowe).

Mandat (Pocztowy numer nadawczy).

Poste (Nazwa pocztowego urzędu przeznaczenia).

(Avis de payement. jeżeli jest żądane).

(Nazwisko wysyłającego).

(Suma przekazywana).

(Dokładne określenie odbiorcy, jego miejsca pobytu i, o ile to możliwe, jego mieszkania).

Dane te umieszcza się w telegramie zawsze w porządku wyżej wymienionym.

Jeżeli odbiorcą jest osoba płci żeńskiej, należy dodać przed nazwiskiem, nawet poprzedzonem imieniem, słowo: "Madame" lub "Mademoiselle", z wyjątkiem wypadku, gdy wskazówka ta, wobec podania godności, tytułu, zajęcia lub zawodu, które dają możność dokładnego określenia osoby odbiorcy, jest zbędnem powtórzeniem.

Można nie podawać nazwy miejsca pobytu adresata w tych wypadkach, gdy nazwa ta jest jednakowa z nazwą pocztowego urzędu przeznaczenia.

Nadawcę i adresata nie można oznaczać zapomocą skrótów lub umówionych słów.

Artykuł 5

Zwrotne poświadczenie wypłaty.

Postanowienia artykułu 26 i 27 regulaminu konwencji, dotyczące zwrotnego poświadczenia odbioru, stosują się również do zwrotnych poświadczeń wypłaty. Jeżeli jednak zwrotne poświadczenie wypłaty żądane jest po nadaniu przekazu, nie używa się formularza C 13, przewidzianego w konwencji, lecz formularza M P 3, ustalonego w porozumieniu niniejszem.

Rozumie się, że Zarządy, których przepisy wewnętrzne nie zezwalają na używanie formularzy, załączonych przez Zarząd kraju nadania, upoważnione są do sporządzania zwrotnych poświadczeń wypłaty, używanych w ich służbie.

Rozdział II.

RÓŻNE FORMALNOŚCI.

Artykuł 7.

Przekazy nieprawidłowe.

Przekazy zwykłe, których nie można, wypłacić z powodów następujących:

użyte zostały formularze nieprzepisowe,

należy zwracać, możliwie bez zwłoki, w kopercie, do urzędu miejsca nadania, w celu usunięcia nieprawidłowości, o ile zawiadomiony o nich adresat nie zażąda zastosowania przepisów, podanych poniżej w § 2.

Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia, w stosunku wzajemnym z krajami odległemi, może zarządzić wypłatę przekazów, których suma nie była podana w walucie dopuszczonej lecz innej, mianowicie w tych wypadkach, gdy jest w stanie uskutecznić przeliczenie według kursu stosowanego przez Zarząd, który przekaz przyjął i pod warunkiem niezwłocznego powiadomienia o tem odnośnego Zarządu. Odpowiedzialność za mylne przeliczenie ponosi Zarząd, który dokonał przeliczenia.

Jeżeli adresat zwykłego przekazu tego zażąda i zapewni zwrot połączonych z tem kosztów, wówczas wszelkie nieprawidłowości, stojące na przeszkodzie wypłacie przekazów, można sprostować w drodze telegraficznej zapomocą płatnej noty służbowej. W tym wypadku przekaz pozostaje w urzędzie miejsca przeznaczenia, który po otrzymaniu telegramu prostującego usuwa nieprawidłowość i dołącza telegram do przekazu.

Jeżeli telegram prostujący spowodowany został omyłką służbową, należy uiszczoną za telegram opłatę zwrócić osobie uprawnionej.

W sprawie przekazów telegraficznych, których nie można było wypłacić bądź wskutek niedostatecznego lub niedokładnego adresu, bądź z innej, od adresata niezależnej przyczyny, posyła się do urzędu miejsca nadania telegraficzną notę służbową, wyjaśniającą powód nie wypłacenia. Urząd nadania sprawdza, czy nieprawidłowość nie jest wynikiem omyłki służbowej W razie twierdzącym sprostowanie omyłki następuje natychmiast zapomocą telegraficznej noty służbowej. W razie przeciwnym powiadamia się o tem nadawcę, którego rzeczą jest sprostować niedokładność zapomocą płatnego zawiadomienia służbowego.

Usuwanie nieprawidłowości w przekazach telegraficznych, niesprostowanych w odpowiednim terminie zapomocą telegraficznej noty służbowej, uskutecznia się w sposób przepisany dla zwykłych przekazów pocztowych.

Nie wypłaca się przekazów telegraficznych na podstawie samego tylko zawiadomienia o wpłacie, które nadeszło przed otrzymaniem właściwego telegramu. Przedewszystkiem należy zapomocą telegramu służbowego reklamować telegram przekazowy. Brakujące zawiadomienia o wpłacie, które nie nadeszłyby do urzędu miejsca przeznaczenia pierwszą pocztą, odpowiadającą dacie nadania przekazu, należy reklamować zapomocą zawiadomienia, podobnego lub zgodnego z wzorem C 16, dołączonym do regulaminu konwencji.

Artykuł 8.

Przekazy zarzucone, zaginione lub zniszczone.

Gdy nadawca żąda zwrotu sumy, wpłaconej na przekaz zarzucony, zagubiony lub zniszczony, jest obowiązany dla poparcia swego żądania przedstawić dowód nadania. Zarząd kraju nadania przyznaje zwrot, upewniwszy się poprzednio, że Zarząd kraju przeznaczenia przekazu nie wypłacił i nie wypłaci.

Jeżeli Zarząd kraju przeznaczenia doniesie, że nie otrzymał przekazu, Zarząd kraju nadania może wystawić upoważnienie do wypłaty pod warunkiem, że przekaz ten nie figuruje w żadnym z rachunków miesięcznych, sporządzonych aż do upływu terminu ważności odnośnego przekazu. Jednakże, jeżeli Zarząd kraju przeznaczenia nie nadesłał żadnej odpowiedzi w okresie, przewidzianym w artykule 26 § 1 niniejszego porozumienia dla wypłacania odszkodowania osobie reklamującej, i jeżeli przekaz ten nie figuruje w żadnym z otrzymanych rachunków miesięcznych, sporządzonych do upływu tego terminu, Zarząd kraju nadania może, nie zważając na to, zwrócić sumę przekazaną. Zawiadomienie o zwrocie sumy przekazanej należy przesłać jako przesyłkę poleconą do Zarządu kraju przeznaczenia, a przekaz, uważany odtąd za ostatecznie zaginiony, nie może być później wniesiony do rachunku.

Artykuł 10.

Wycofywanie przekazów. Zmiana adresu.

Postanowienia artykułów 48 i 49 regulaminu konwencji należy stosować przy wycofaniu lub zmianie adresu. Jednak do żądań zmiany adresu, Zgłoszonych w drodze pocztowej, należy dołączać, wypisany na papierze zwykłym, wzór adresu odbiorcy wraz ze wszelkiemi niezbędnymi szczegółami.

Jeżeli chodzi o zmianę adresu przekazu, zgłoszoną w drodze telegraficznej, żądanie to ma być potwierdzone żądaniem w drodze pocztowej, przesłanem najbliższą pocztą i opatrzonem w nagłówku następującym napisem podkreślonym ołówkiem kolorowym "Confirmation de la demande télégraphique du ......" (Potwierdzenie żądania telegraficznego z dnia ......).

W tym wypadku, urząd miejsca przeznaczenia, po otrzymaniu telegramu, ogranicza się do zatrzymania przekazu i czeka z wykonaniem żądania do nadejścia potwierdzenia w drodze pocztowej.

Oprócz tego, urząd miejsca przeznaczenia przekazu telegraficznego, przed załatwieniem żądania zmiany adresu, winien posiadać zawiadomienie o nadaniu.

Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia może, na swoją odpowiedzialność, wykonać telegraficzne żądanie zmiany adresu, nawet nie czekając na nadejście potwierdzenia w drodze pocztowej, ani też, w danym wypadku, na zawiadomienie o nadaniu.

Artykuł 11.

Dosyłanie.

Urząd, dosyłający przekaz zwykły w drodze pocztowej, gdy tego zachodzi potrzeba, skreśla piórem oznaczenie sumy przekazowej w sposób, umożliwiający odczytanie pierwotnych wpisów. Wpis pod rubryką "Somme versée" (Suma wpłacona) powinien pozostać niezmieniony. Po przeliczeniu sumy przekazowej na walutę kraju nowego miejsca przeznaczenia, według kursu przyjętego dla przekazów, pochodzących z kraju dosyłającego, wspomniany urząd wpisuje słownie otrzymaną przy przeliczeniu sumę w odpowiedniem miejscu formularza przekazowego, jednakże, o ile możności, bezpośrednio ponad pierwotnym słownym wpisem tej sumy. Nowy wpis, umieszczony na przekazie, ma być podpisany przez odnośnego urzędnika. W ten sam sposób postępuje się przy następnych dosyłaniach.

Jednakże, w razie dosłania do kraju pierwszego miejsca przeznaczenia lub do kraju nadania, urząd dosyłający przywraca pierwotny napis, lub zastępuje go sumą, podaną w walucie kraju nadania w rubryce wpisów służbowych.

W razie dosyłania w drodze telegraficznej przekazu zwykłego, urząd dosyłający sporządza przekaz telegraficzny na sumę pozostałą po potrąceniu należności telegraficznych i pocztowych. Należność pocztową oblicza się od pierwotnej sumy przekazowej zmniejszonej o należność za telegram.

Przeliczenie sumy na walutę kraju nowego przeznaczenia uskutecznia się zgodnie z przepisami powyższego § 1.

Urząd dosyłający kwituje przekaz oryginalny i zalicza jako przekaz wypłacony, po umieszczeniu na nim uwagi: "Réexpédie le montant de ...... à ...... sous déduction de la taxe de .... ".

Odcinek przekazu oryginalnego dołącza się do zawiadomienia o nadaniu, celem doręczenia go adresatowi.

Artykuł 12.

Przekazy niedoręczalne.

Przekazy, które z jakichkolwiek przyczyn nie mogły być wypłacone adresatom, przed ich zwrotem do Zarządu kraju nadania, urząd przeznaczenia zapisuje dla pamięci i umieszcza na nich odcisk stempla lub nalepkę, których zastosowanie do listowych przesyłek niedoręczalnych przewiduje artykuł 47, § 1 regulaminu konwencji.

Zwracane telegramy przekazowe należy przesyłać w kopertach wraz z odnośnemi zawiadomieniami o nadaniu.

Jednakże przekazy, sporządzone na zasadach, przewidzianych w §§ 3, 4 i 5 artykułu 11, winny być przesłane do Zarządu, który je sporządził, ten zaś Zarząd oddaje sumę do dyspozycji Zarządu, z którego pochodzi przekaz oryginalny, albo zapomocą nowego przekazu, wolnego od opłaty, albo też zapomocą potrącenia w rachunku miesięcznym wypłaconych przekazów.

Artykuł 13.

Reklamacje.

Jeżeli urząd miejsca przeznaczenia jest w stanie udzielić wyjaśnień ostatecznych co do losu reklamowanego przekazu, wówczas zwraca urzędowi, który reklamację przyjął, powyższy formularz, uzupełniony danemi, otrzymanemi przy przeprowadzeniu dochodzeń. W razie dochodzeń bezowocnych lub w razie podania w wątpliwość faktu wypłaty, przesyła się formularz za pośrednictwem Zarządu kraju przeznaczenia do Zarządu kraju nadania przy dołączeniu, w miarę możności, oświadczenia adresata, stwierdzającego nieotrzymanie sumy przekazanej.

Rozdział III.

ROZRACHUNEK.

Artykuł 15.

Rachunki miesięczne.

Każdy Zarząd przy końcu każdego miesiąca sporządza dla każdego innego Zarządu rachunek miesięczny, według dołączonego wzoru M P 4, w którym to rachunku wyszczególnia się. w porządku możliwie chronologicznym i alfabetycznym nazwy urzędów nadawczych, wszystkie przekazy, wypłacone w miesiącu poprzednim przez własne urzędy na rachunek danego Zarządu.

Do tego rachunku Zarząd wpisuje również sumę opłat i należności, które mu przypadają w myśl § 1, artykułu 28 porozumienia za przekazy wypłacone przez jego urzędy, jako też odszkodowania i procenty od nich, przewidziane w artykułach 27 i 30 porozumienia.

Rachunek miesięczny wraz z pokwitowanemi przekazami pocztowemi i telegraficznemi oraz dołączonemi do nich, o ile to okaże się możliwem, odnośnemi zawiadomieniami o nadaniu, przesyła się Zarządowi - dłużnikowi najdalej w końcu miesiąca, następującego po miesiącu, którego rachunek dotyczy.

Zawiadomienia o nadaniu, które nadchodzą do Zarządu miejsca przeznaczenia po wysłaniu rachunku, do którego wpisana zostały odnośne przekazy telegraficzne, zwraca się Zarządowi kraju nadania, jako załącznik do jednego z rachunków następnych.

Artykuł 16.

Rachunki ogólne.

Artykuł 17.

Wyrównywanie rachunków. Zaliczki.

Rozdział IV.

KOMUNIKATY I OGŁOSZENIA. FORMULARZE.

Artykuł 18.

Komunikaty i ogłoszenia.

Każdy Zarząd winien podać do wiadomości innym Zarządom, za pośrednictwem Biura międzynarodowego, co najmniej na trzy miesiące przed wejściem w życie porozumienia, następujące szczegóły:

Artykuł 20.

Wprowadzenie w życie i okres czasu ważności regulaminu.

Niniejszy regulamin będzie stosowany od dnia wejścia w życie porozumienia o przekazach pocztowych.

Będzie on obowiązywał przez ten sam przeciąg czasu co i to porozumienie, o ile nie zostanie odnowiony na podstawie ogólnego porozumienia Stron zainteresowanych.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu-fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH

J. Cassagnac

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez-Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERU:

M. de Freyre y S.

A. S. Salazar

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

General Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubois

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA URUGWAJ:

F. A. Constanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

FORMULARZE

M P 1 - M P 5

grafika

POROZUMIENIE O POCZTOWYCH PRZELEWACH PIENIĘŻNYCH.

Treść.

Rozdział VI.

Różne postanowienia.

20. Wykaz właścicieli kont.

21. Stosowanie ogólnych postanowień konwencji.

22. Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Postanowienia końcowe.

23. Wprowadzenie w życie i okres czasu ważności porozumienia.

POROZUMIENIE O POCZTOWYCH PRZELEWACH PIENIĘŻNYCH,

które zawarły:

Albanja, Niemcy, Austrja, Belgia, Boliwja, Republika Kuba, Danja, Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Hiszpanja, Zespół Kolonii Hiszpańskich, Estonja, Abisynja, Francja, Alger, Grecja, Królestwo Hedżas i Nedżed wraz z Posiadłościami, Republika Honduras, Węgry, Włochy Zespół Kolonii Włoskich, Japonja, Chosen, Zespół innych Posiadłości Japońskich, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Marokko (z wyjątkiem Strefy Hiszpańskiej), Marokko (Strefa Hiszpańska), Paragwaj, Holandja, Polska, Portugalja, Kolonje Portugalskie w Afryce, Kolonie Portugalskie w Azji i Oceanji, Republika San Marino, Terytorjum Sarry, Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców, Szwecja Szwajcarja Czechosłowacja, Tunis, Państwo Watykanu i Stany Zjednoczone Wenezueli.

Podpisani, Pełnomocnicy Rządów krajów powyżej wymienionych, na mocy artykułu 3 konwencji, za wspólna zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji, zawarli porozumienie następujące:

Rozdział I.

POSTANOWIENIA WSTĘPNE.

Rozdział II.

WARUNKI DOPUSZCZALNOŚCI I WYKONYWANIE ZARZĄDZEŃ PRZELEWÓW PIENIĘŻNYCH.

Artykuł 7.

Zawiadomienie o przelewach pieniężnych.

Artykuł 8.

Wymiana wykazów przelewów pieniężnych.

O zarządzonych przelewach pieniężnych Zarządy donoszą sobie każdego dnia roboczego zapomocą wykazów; jednakże mogą się porozumieć co do łączenia w tym samym wykazie przelewów pieniężnych z kilku dni.

Zawiadomienia o przelewach, przeznaczone dla właścicieli kont, na których dobro ma być uskuteczniony przelew, dołącza się do wykazu.

W braku porozumienia odmiennego, sumę przelewów pieniężnych należy w wykazach i zawiadomieniach o przelewach podawać w walucie kraju przeznaczenia.

Rozdział III.

UNIEWAŻNIENIE. REKLAMACJE.

Artykuł 10.

Unieważnienie zarządzeń przelewów.

Artykuł 11.

Reklamacje.

Rozdział IV.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ.

Artykuł 12.

Zasady odpowiedzialności.

Artykuł 14.

Wypłata sum, należnych reklamującemu.

Obowiązek wypłaty sumy, należnej reklamującemu, ciąży na Zarządzie, do którego wniesiono reklamację; Zarząd ten mą jednak zastrzeżone prawo zwrotnego poszukiwania (regres) do Zarządu odpowiedzialnego.

Zwrot sumy winien nastąpić, skoro tylko zostanie ustalona odpowiedzialność służby pocztowej.

Gdyby Zarząd, przypuszczalnie ponoszący odpowiedzialność, po otrzymaniu wezwania do zapłaty, nie udzielił odpowiedzi w ciągu sześciu miesięcy, uważa się, że Zarząd ten milcząco uznał swą odpowiedzialność.

Rozdział V.

ROZRACHUNEK.

Artykuł 17.

Rozrachunek przelewów. Ustalanie salda i procentów.

Artykuł 18.

Wypłata salda. Odsetki zwłoki.

Ze względu na wypłatę salda, każdy Zarząd może posiadać w jakiejkolwiek bądź formie u innego Zarządu kraju, uczestniczącego w porozumieniu, wkład w walucie tego kraju. Przelewy pieniężne zapisuje się na konto odbiorców, choćby wysokość tego wkładu nie wystarczała na wykonanie wydanych zarządzeń.

Wkład wspomniany może być również użyty do wyrównywania salda dłużnego, dotyczącego, innych rozrachunków pocztowych, telegraficznych lub telefonicznych. Wkładu w żadnym razie nie można użyć do innego celu bez zgody Zarządu, który wkład włożył.

Rozdział VI.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł 22.

Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Ażeby wnioski, zgłaszane w przerwach między Zjazdami, stały się uchwałą (art. 18 i 19 konwencji), musi się za niemi wypowiedzieć następująca liczba głosujących:

Artykuł 23.

Wprowadzenie w życie i okres czasu ważności porozumienia.

Porozumienie niniejsze wejdzie w życie z dniem 1 lipca 1930 roku i pozostanie w mocy przez okres czasu nieograniczony.

Na dowód czego, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów podpisali niniejsze porozumienie w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, a odpis doręczony będzie każdej Stronie.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanisław Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O POCZTOWYCH PRZELEWACH PIENIĘŻNYCH.

Treść.

Załączniki

Formularze VP1 do VP8.

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O POCZTOWYCH PRZELEWACH PIENIĘŻNYCH.

Rozdział I.

SPORZĄDZANIE. PRZESYŁANIE. ODBIÓR.

Artykuł 1.

Zawiadomienia o przelewach pieniężnych.

Artykuł 2.

Wykazy przelewów pieniężnych.

Artykuł 3.

Zawiadomienia o przesianiu.

Na zawiadomieniach o przesłaniu umieszcza się odcisk pieczęci urzędu pośredniczącego, który zawiadomienie wystawił, i podpisy urzędnika lub urzędników, których podpisy zostały umieszczone na wykazach przelewów pieniężnych Każde zawiadomienie otrzymuje numer porządkowy, którego serję odnawia się co miesiąc dla każdego urzędu pośredniczącego.

Na ostatniem zawiadomieniu o przesłaniu, wysłanem z końcem każdego miesiąca, należy umieścić napis "Dernière lettre d'envoi No ......" (Ostatnie zawiadomienie o przesłaniu Nr .....). Jeżeli urząd pośredniczący ostatniego dnia roboczego w miesiącu nie ma żadnego przelewu do przesłania urzędowi, z którym uskutecznia wymianę przelewów, to jednak winien przesłać próżne zawiadomienie o przesłaniu, opatrzone również napisem "Dernière lettre d'envoi No ......" (Ostatnie zawiadomienie o przesłaniu Nr ......).

Artykuł 5.

Odbiór przelewów.

Po nadejściu do urzędu pośredniczącego pakietów, zawierających zawiadomienia o przesłaniu, wykazy i zawiadomienia o przelewach, urząd ten przystępuje do sprawdzenia przesyłki. W razie stwierdzenia jakiejkolwiek nieprawidłowości lub przeoczeń, należy zawiadomić o tem wysyłający urząd pośredniczący pismem, zgodnem z załączonym wzorem V P 4 i żądać sprostowania. Wysyłający urząd pośredniczący winien najbliższą poczta nadesłać odpowiedź jako też duplikaty dokumentów brakujących.

Rozdział II.

RÓŻNE FORMALNOŚCI.

Artykuł 6.

Unieważnienie przelewów.

Żądanie unieważnienia zarządzenia przelewu właściciel obciążonego konta winien sporządzić na piśmie. Po uznaniu żądania za ważne, za co Zarząd kraju nadania przyjmuje odpowiedzialność, postępuje się w sposób następujący:

jeżeli żądanie wycofania przelewu ma być wysłane w drodze telegraficznej, wówczas urząd nadania przelewu lub urząd pośredniczący kraju nadania przelewu, przesyła płatny telegram służbowy, sporządzony według załączonego wzoru V P 6, wprost do urzędu miejsca przeznaczenia, prowadzącego konto. Telegram ten ma być niezwłocznie potwierdzony pismem w sposób powyżej podany pod a). W tym wypadku na formularzu V P 5, który winien przejść przez urzędy pośredniczące obydwóch krajów, należy umieścić w nagłówku napis, podkreślony czerwonym ołówkiem:

"Confirmation de la demande télégraphique expediée le ...... par le bureau des chèques postaux à ... à l'adresse du bureau des chèques postaux à ....".

(Potwierdzenie żądania telegraficznego, przesłanego dnia ...... przez pocztowy urząd czekowy w ...... do pocztowego urzędu czekowego w ......).

Artykuł 7.

Niewykonanie zarządzenia przelewa.

Jeżeli z jakiejkolwiek przyczyny zarządzenie przelewu nie może być wpisane na odnośne konto, należy je skreślić z wykazu, w którym je umieszczono, sumę zaś końcową, podaną w wykazie i w odnośnem zawiadomieniu o przesłaniu, należy sprostować czerwonym atramentem. O sprostowaniu tem należy zawiadomić wysyłający urząd pośredniczący pismem, wzór V P 4, do którego dołącza się zawiadomienie, dotyczące niewykonanego przelewu.

Jeżeli pierwotnie niewykonane zarządzenie przelewu zostało na nowo przesłane do odbierającego urzędu pośredniczącego, wówczas wysyłający urząd pośredniczący winien z niem postąpić jak z nowem zarządzeniem Odnośne pierwotne wpisy w wykazie i w zawiadomieniu o przesłaniu pozostają unieważnione.

Jednakże Zarządy mogą porozumieć się, aby nieuskutecznione przelewy były przenoszone do wykazu przelewów na dobro Zarządu kraju nadania. W tym wypadku przeliczenie odbywa się według kursu dziennego, jak przy przelewach zwykłych, a na zawiadomieniu o przelewie umieszcza się odpowiednią notatkę.

Artykuł 8.

Reklamacje.

Każdą reklamację w sprawie wykonania zarządzenia przelewu urząd czekowy, prowadzący obciążone konto, sporządza na formularzu według załączonego wzoru V P 7. Formularz ten przesyła się w danym wypadku przez urząd pośredniczący kraju nadania i urząd pośredniczący kraju przeznaczenia do urzędu czekowego, prowadzącego konto, na którego dobro zarządzono przelew.

Urzędy zainteresowane mają wypełnić formularz, w miarę możności, według umieszczonych na nim napisów.

Rozdział III.

ROZRACHUNEK I WYPŁATA SUM DŁUŻNYCH.

Artykuł 10.

Wypłata sum dłużnych.

Rozdział IV.

FORMULARZE. KOMUNIKATY.

Artykuł 11.

Wypełnianie formularzy.

Artykuł 12.

Komunikaty.

Zarządy przesyłają sobie w ilości niezbędnej dla potrzeb służbowych wzory odcisków pieczęci, używanych przez urzędy pośredniczące, jak również podpisy funkcjonarjuszów, upoważnionych w każdym z tych urzędów do podpisywania wykazów przelewów i dołączonych do nich zawiadomień o przesłaniu.

Jeżeli zachodzi potrzeba późniejszego podania do wiadomości nowych podpisów lub zastąpienia jakiegokolwiek złożonego podpisu, wówczas należy przesłać odnośnemu Zarządowi nowy wykaz wzoru podpisów wszystkich funkcjonarjuszów upoważnionych do podpisywania. Jednakże, o ile chodzi tylko o unieważnienie jakiegokolwiek podpisu, podanego do wiadomości, wystarczy skreślenie podpisu w istniejącym wykazie, który pozostaje w użytku.

Artykuł 13.

Wprowadzenie w życie i okres czasu ważności regulaminu.

Regulamin niniejszy będzie stosowany od dnia wejścia w życie Porozumienia o pocztowych przelewach pieniężnych. Będzie on obowiązywał przez ten sam przeciąg czasu co i samo porozumienie, o ileby na podstawie ogólnego porozumienia zainteresowanych Zarządów nie został odnowiony.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA POLSKĘ:

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

FORMULARZE

V P 1 - V P 8

grafika

POROZUMIENIE O ZLECENIACH POCZTOWYCH.

Treść.

Rozdział VII.

Różne postanowienia.

20. Przyznanie opłat.

21. Urzędy, uczestniczące w służbie zleceniowej.

22. Stosowanie ogólnych postanowień konwencji.

23. Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Postanowienia końcowe.

24. Wejście w życie i okres czasu ważności porozumienia.

POROZUMIENIE O ZLECENIACH POCZTOWYCH,

które zawarły:

Albanja, Niemcy, Austrja, Belgja, Boliwja, Chili, Republika Kuba, Danja, Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Egipt, Hiszpanja, Zespół Kolonij Hiszpańskich, Estonja, Abisynja, Finlandja, Francja, Alger, Grecja, Królestwo Hedżas i Nedżed wraz z Posiadłościami, Republika Honduras, Węgry, Islandja, Włochy, Zespół Kolonij Włoskich, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Marokko (z wyjątkiem Strefy Hiszpańskiej), Marokko (Strefa Hiszpańska), Norwegja, Paragwaj, Holandja, Indje Holenderskie, Kolonje Holenderskie w Ameryce, Polska, Portugalja, Kolonje Portugalskie w Afryce, Kolonje Portugalskie w Azji i Oceanji, Rumunja, Republika San Marino, Terytorjum Sarry, Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców, Syjam, Szwecja, Szwajcarja, Czechosłowacja, Tunis, Turcja, Państwo Watykanu i Stany Zjednoczone Wenezueli.

Podpisani, Pełnomocnicy Rządów krajów powyżej wymienionych, na mocy artykułu 3 konwencji, za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji, zawarli porozumienie następujące:

Rozdział II.

PRZEDMIOT SŁUŻBY ZLECENIOWEJ.

Rozdział III.

NADAWANIE ZLECEŃ POCZTOWYCH.

Artykuł 6.

Ilość i suma najwyższa dokumentów zleceniowych.

Rozdział IV.

INKASOWANIE DOKUMENTÓW.

Artykuł 9.

Należność za inkaso lub za okazanie do inkasa.

Artykuł 10.

Przesyłanie sum zainkasowanych.

Sumy zainkasowane, dotyczące jednego i tego samego listu zleceniowego, przesyła się nadawcy przekazem pocztowym po potrąceniu:

Artykuł 11.

Zwrot dokumentów niewykupionych.

Dokumenty, których nie można było zainkasować w terminach, określonych w regulaminie, a które nie mają być doręczone wskazanej osobie trzeciej, odsyła się bezpłatnie do urzędu nadania.

W braku dokumentów zainkasowanych lub, jeżeli sumy zainkasowane nie wystarczają na potrącenie w całości należności za okazanie, należności te pobiera się od nadawcy. Zarząd inkasujący nie jest zobowiązany ani do wszczynania kroków celem zabezpieczenia interesów wierzyciela, ani do stwierdzania w jakikolwiek sposób faktu niewykupienia dokumentów.

Rozdział V.

WYCOFYWANIE I SPROSTOWANIE ZLECEŃ. DOSYŁANIE I ZWROT. REKLAMACJE.

Artykuł 12.

Wycofywanie zleceń. Sprostowanie wykazów zleceniowych.

Dopóki dokumenty zleceniowe znajdują się w posiadaniu urzędu przeznaczenia, nadawca na warunkach określonych dla przesyłek listowych w artykule 49 konwencji, może wycofać całą przesyłką lub tylko poszczególne dokumenty w niej zawarte, albo też w razie omyłek zarządzić sprostowanie wpisów w wykazie zleceniowym.

Jeżeli chodzi o sprostowanie wykazu zleceniowego, żądane w drodze telegraficznej, wówczas do opłaty za telegram dolicza się opłatę, pobieraną za list polecony pojedynczej wagi.

Artykuł 13.

Dosyłanie. Dokumenty mylnie skierowane.

Jeżeli przesyłka zleceniowa zawiera wyłącznie dokumenty, których urząd przeznaczenia nie może zainkasować, należy ją zwrócić do urzędu nadawczego, chyba, że wszyscy dłużnicy mieszkają w okręgu innego urzędu kraju przeznaczenia; w tym wypadku przesyłkę należy skierować do tego urzędu.

Jeżeli część dokumentów, zawartych w przesyłce zleceniowej, nie może być zainkasowana przez urząd przeznaczenia, należy je zwrócić nadawcy, a następnie przystąpić do zainkasowania pozostałych dokumentów.

Rozdział VI.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ. PRZEKAZY ZLECENIOWE.

Artykuł 16.

Odpowiedzialność w razie zaginięcia listu zleceniowego lub dokumentów zleceniowych.

Artykuł 17.

Odpowiedzialność za sumy prawidłowo zainkasowane.

Za sumy prawidłowo zainkasowane, po potrąceniu opłat, przewidzianych w artykule 10, bez względu na to czy dokonano, czy też nie dokonano wpłaty sum zapomocą przekazów pocztowych, albo też zapomocą przelewów na pocztowe konto czekowe, Zarządy pocztowe odpowiadają wobec nadawcy na zasadach, przyjętych w porozumieniu o przekazach pocztowych lub też w przepisach, normujących obrót czeków i pieniężnych przelewów pocztowych.

Rozdział VII.

ROŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł 23.

Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Aby wnioski, zgłaszane w przerwach między Zjazdami (art. 18 i 19 konwencji), stały się uchwałą, musi się za niemi wypowiedzieć następująca liczba głosujących:

Artykuł 24.

Wejście w życie i okres czasu ważności porozumienia.

Porozumienie niniejsze wejdzie w życie z dniem 1 lipca 1930 roku i pozostanie w mocy przez czas nieograniczony.

Na dowód czego, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów podpisali niniejsze porozumienie w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, a odpis doręczony będzie każdej Stronie.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanisław Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

J. Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

José Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lagen

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O ZLECENIACH POCZTOWYCH.

Treść.

Załączniki

Formularze R P 1 do R P 3.

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O ZLECENIACH POCZTOWYCH.

Rozdział I.

NADAWANIE I INKASOWANIE DOKUMENTÓW ZLECENIOWYCH.

Artykuł 1.

Warunki przyjęcia dokumentów do inkasa.

Aby dokumenty mogły być przyjęte do inkasa powinny:

Artykuł 2.

Wykaz zleceniowy i koperta zleceniowa. Zawiadomienie o wpłacie.

Do każdej przesyłki zleceniowej, której suma zainkasowana ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia, o ile nie zawarto porozumienia odmiennego, należy dołączyć zawiadomienie o wpłacie, według formularza, przepisanego dla obrotu wewnętrznego tego kraju. Na zawiadomieniu tem należy wskazać właściciela konta, na które suma zainkasowana ma być przekazana, jak również uskutecznić wszelkie inne wpisy, wymagane nadrukiem formularza, z wyjątkiem podania sumy. którą wpisuje Zarząd kraju przeznaczenia po zainkasowaniu sumy zleceniowej Jeżeli zawiadomienie o wpłacie opatrzone jest kuponem, nadawca winien na nim podać swe nazwisko i adres oraz inne wskazówki, które uważa za niezbędne.

Zawiadomienie o wpłacie należy włożyć do koperty, o której mowa w paragrafie poprzednim.

Artykuł 3.

Wpisy i doniesienia niedozwolone.

Nie należy uwzględniać niedozwolonych wpisów lub doniesień, umieszczonych na wykazie zleceniowym. Oddzielne notatki lub listy należy uważać za przesyłki listowe nieopłacone, pochodzące z kraju nadania zlecenia, i doręczać adresatom za pobraniem odpowiedniej dopłaty; w razie odmowy przyjęcia należy z niemi postąpić jak z przesyłkami niedoręczalnemi i zwracać je do urzędu nadania.

Jeżeli wpisy niedozwolone umieszczono na samych dokumentach, należy dokumenty te dopuścić do inkasa i wydać po uiszczeniu odnośnej sumy oraz opłaty za list nieopłacony, pochodzący z kraju nadania zlecenia. W razie odmowy uiszczenia tej opłaty, można dokumenty wydać, lecz odnośna, opłatę należy potrącić z sumy, którą ma otrzymać nadawca. W tym wypadku do przekazu zleceniowego dołącza się notatkę wyjaśniająca.

Artykuł 6.

Okazanie dokumentów do inkasa. Termin płatności.

Dokumenty niewykupione przy okazaniu, o ile zapłaty nie odmówili wyraźnie i osobiście sami dłużnicy, pozostają do dyspozycji osób zainteresowanych przez siedem dni, licząc od dnia następnego po dniu okazania. Zarządy, których ustawodawstwo tego wymaga, mogą termin ten przedłużyć najwyżej do jednego miesiąca. W tym wypadku należy zawiadomić dłużników, że mogą się zgłaszać do urzędu w powyższych terminach w celu wykupienia zleceń. Jednakże nadawca może żądać zapomocą notatki, umieszczonej na wykazie zleceniowym, by po bezowocnem okazaniu dokumenty zostały mu niezwłocznie zwrócone lub doręczone osobom, imiennie w tym celu wskazanym.

Rozdział II.

WYKONANIE ZLECEŃ.

Artykuł 9.

Przesyłanie przekazów zleceniowych i dokumentów niewykupionych.

Przekazy, wystawione w celu wyrównania sum zainkasowanych, jak również dokumenty niewykupione przesyła się do urzędu nadania wraz z drugą częścią wykazu zleceniowego, na której przeprowadzono rozrachunek, stosownie do postanowień artykułu następnego. Do przesyłania używa się koperty zbliżonej lub zgodnej z załączonym wzorem R P 3; przesyłkę wysyła się jako służbowo-poleconą, o ile zawiera dokumenty niewykupione, w przeciwnym razie skreśla się na kopercie zbyteczne słowa.

W nagłówku przekazów zleceniowych należy umieścić napis: "Recouvrement".

Artykuł 10.

Rozrachunek.

Druga część wykazu zleceniowego, na której przeprowadza się rozrachunek, ma zawierać w szczególności:

Artykuł 12.

Wpisywanie na pocztowe konto czekowe.

W razie wpisania sumy zainkasowanej na pocztowe konto czekowe, należy na dowodzie wpłaty, przeznaczonym dla właściciela konta, umieścić napis: "Recouvrement" (Zlecenie).

Ponadto urząd inkasujący dopisuje na drugiej części wykazu zleceniowego w końcu rachunku uwagę: "Porté au crédit du compte de chèques postaux No ...... tenu par le bureau des chèques d ......" (Zaliczono na pocztowe konto czekowe Nr ...... prowadzone przez urząd czekowy w ......) i tę część wykazu przesyła do urzędu nadania przesyłki zleceniowej, w sposób, przewidziany w poprzednim artykule 9.

Rozdział III.

WYCOFYWANIE I SPROSTOWANIE. DOSYŁANIE. REKLAMACJE.

Artykuł 13.

Wycofywanie zleceń. Sprostowanie wykazu zleceniowego.

Postanowienia artykułów 48 i 49 regulaminu konwencji stosują się do żądań wycofania dokumentów zleceniowych lub sprostowania wykazu zleceniowego. Jednakże do każdego żądania sprostowania wykazu zleceniowego należy dołączyć duplikat tego wykazu.

Jeżeli chodzi o żądanie sprostowania wykazu zleceniowego, przesłane w drodze telegraficznej, żądanie to winno być potwierdzone listownie najbliższą poczta i zawierać w nagłówku następujący napis, podkreślony kolorowym ołówkiem: "Confirmation de la demande télégraphique du ......"

(Potwierdzenie żądania telegraficznego z dnia ......).

W tym wypadku urząd przeznaczenia, po otrzymaniu telegramu, ogranicza się do zatrzymania przesyłki, a z wykonaniem żądania czeka do nadejścia potwierdzenia w drodze pocztowej.

Jednakże Zarząd miejsca przeznaczenia może na własną odpowiedzialność wykonać żądanie telegraficzne sprostowania wykazu zleceniowego nie czekając na potwierdzenie pisemne.

Artykuł 14.

Dosyłanie.

Urząd, do którego dosłano wszystkie dokumenty, stanowiące wspólną przesyłkę, a który ma możność ich zainkasowania, postępuje tak, jak gdyby dokumenty były pierwotnie skierowane pod jego adresem.

W tym wypadku na wykazie zleceniowym należy umieścić uwagę: "Réexpédié par le bureau de..." (Dosłano przez urząd ......).

Gdy zaś dosłano tylko część dokumentów, zawartych w przesyłce, wówczas urząd, któremu powierzono częściowe inkaso, winien sumę zainkasowaną lub niewykupione dokumenty odesłać bezpłatnie do urzędu, do którego skierowany był wykaz; wyłącznie ten ostatni urząd obowiązany jest do przeprowadzenia rozrachunku z nadawcą.

Rozdział IV.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł 16.

Komunikaty i ogłoszenia.

Artykuł 18.

Wejście w życie i okres czasu ważności regulaminu.

Niniejszy regulamin będzie stosowany od dnia wejścia w życie porozumienia o zleceniach pocztowych.

Będzie on obowiązywał przez ten sam przeciąg czasu, co i to porozumienie, o ileby na podstawie ogólnego porozumienia zainteresowanych Zarządów nie został odnowiony.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco - Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

J. Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

ZA POLSKĘ:

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

FORMULARZE

R P 1 - R P 3

grafika

POROZUMIENIE O PRENUMERACIE CZASOPISM I WYDAWNICTW PERJODYCZNYCH.

Treść.

Rozdział V.

Różne postanowienia.

15. Stosowanie ogólnych postanowień konwencji.

16. Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Postanowienia końcowe.

17. Wejście w życie i okres czasu ważności porozumienia.

POROZUMIENIE O PRENUMERACIE CZASOPISM I WYDAWNICTW PERJODYCZNYCH,

które zawarły:

Albanja, Niemcy, Republika Argentyna, Austrja, Belgja, Boliwja, Bułgarja, Chili, Republika Kolumbja, Republika Kuba, Danja, Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Egipt, Hiszpanja, Zespół Kolonij Hiszpańskich, Estonja, Abisynja, Finlandja, Francja, Alger, Grecja, Królestwo Hedżas i Nedżed wraz z Posiadłościami, Republika Honduras, Węgry, Włochy, Zespół Kolonij Włoskich, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Marokko (z wyjątkiem Strefy Hiszpańskiej), Marokko (Strefa Hiszpańska), Norwegja, Paragwaj, Holandja, Polska, Portugalja, Kolonje Portugalskie w Afryce, Kolonje Portugalskie w Azji i Oceanji, Rumunja, Republika San-Marino, Terytorjum Sarry, Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców, Syjam, Szwecja, Szwajcarja, Czechosłowacja, Tunis, Turcja, Urugwaj, Państwo Watykanu i Stany Zjednoczone Wenezueli.

Podpisani, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów, na mocy artykułu 3 konwencji, za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji, zawarli następujące porozumienie:

Rozdział II.

WARUNKI PRENUMERATY. OPŁATY.

Artykuł 2.

Zamówienia.

Urzędy pocztowe każdego kraju przyjmują od publiczności zamówienia na czasopisma, wydawane w krajach, uczestniczących w porozumieniu, których wydawcy chcą korzystać z pośrednictwa poczty przy prenumeracie zagranicznej.

Przyjmują również zamówienia na czasopisma, wydawane we wszystkich innych krajach, o ile poszczególne Zarządy mogą takie czasopisma dostarczać.

Stosownie do postanowień artykułu 45, § 3 konwencji, każdy kraj może wyłączyć od prenumeraty czasopisma, których transport lub doręczanie wewnątrz jego kraju jest niedozwolone.

Artykuł 3

Cena dostawy.

Każdy Zarząd ustala ceny, za które dostarczać będzie innym Zarządom czasopisma własne oraz czasopisma innych krajów.

Ustanawia się jako zasadę, że ceny te nie mogą być wyższe od cen, jakie opłacają prenumeratorzy w kraju; do cen tych dolicza się należności tranzytowe i składowe, jakie Zarząd dostarczający ma wypłacić Zarządom pośredniczącym w myśl postanowień konwencji. Przy oznaczaniu ceny dostawy, należności tranzytowe i składowe oblicza się ryczałtowo zgóry zależnie od tego, jak często dane czasopismo wychodzi i jaka jest jego przeciętna waga.

Artykuł 4.

Cena prenumeraty.

Artykuł 7.

Okresy prenumeraty. Zamówienia spóźnione.

Artykuł 9.

Przyjmowanie prenumeraty wprost przez wydawców.

Zarządy mogą za wspólną zgodą upoważnić wydawców do przyjmowania ze swej strony prenumerat i do komunikowania adresów abonentów wprost urzędowi pocztowemu w miejscu wydania. Postępowanie to dozwolone jest tylko za zgodą abonenta.

W tym wypadku wydawca ma obowiązek pobierania ceny prenumeraty oraz uiszczania Zarządowi kraju wydawania czasopisma, dla przeprowadzenia rozdziału należności, przypadających Zarządom zainteresowanym.

Rozdział III.

DOSYŁANIE. REKLAMACJE. ODPOWIEDZIALNOŚĆ.

Artykuł 10.

Dosyłanie.

Prenumeratorzy, w razie zmiany miejsca pobytu, mogą żądać dosyłania czasopisma według nowego adresu, czy to wewnątrz kraju pierwotnego miejsca przeznaczenia, czy też do innego kraju, uczestniczącego w porozumieniu, nie wyłączając kraju wydawania czasopisma, czy też do kraju, nieuczestniczącego w porozumieniu.

Z tego tytułu Zarząd pierwotnego miejsca przeznaczenia pobiera od prenumeratora należność specjalną w wysokości 50 centymów na miesiąc za czasopisma, wydawane raz na tydzień lub w odstępach dłuższych, i w wysokości 1 franka za czasopisma, wydawane częściej aniżeli raz na tydzień. Należność tę wypłaca się Zarządowi kraju wydawania czasopisma według równowartości, ustalonej przez ten ostatni Zarząd.

Powyższe postanowienia dotyczą również czasopism w prenumeracie wewnętrznej (w razie dosłania do innego kraju.

Rozdział IV.

ROZRACHUNEK.

Artykuł 14.

Rachunki.

Rozdział V.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł 16.

Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Aby wnioski, zgłaszane w przerwach między Zjazdami (art. 18 i 19 konwencji), stały się uchwałą, musi się za niemi wypowiedzieć następująca liczba głosujących:

Artykuł 17.

Wejście w życie i okres czasu ważności porozumienia.

Porozumienie niniejsze wejdzie w życie z dniem 1 lipca 1930 roku i pozostanie w mocy przez czas nieograniczony.

Na dowód czego, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów podpisali niniejsze porozumienie w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, a odpis doręczony będzie każdej Stronie.

Sporządzono w Londynie, dnia 29 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BUŁGARJĘ

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanisław Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

J. Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA URUGWAJ:

F. A. Costanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O PRENUMERACIE CZASOPISM I WYDAWNICTW PERJODYCZNYCH.

Treść.

Załączniki

Formularze A P 1 do A P 10.

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O PRENUMERACIE CZASOPISM I WYDAWNICTW PERJODYCZNYCH.

Rozdział I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Artykuł 2.

Spis czasopism. Czasopisma zakazane.

Artykuł 4.

Okresy prenumeraty.

Rozdział II.

WYKONYWANIE ZAMÓWIEŃ.

Artykuł 5.

Wykaz zgłoszonych zamówień.

W końcu każdego kwartału urzędy wymiany sporządzają, według dołączonego wzoru A P 2, wykaz otrzymanych z urzędów swego kraju zamówień na prenumeratę. Wykaz ten powinien nadejść do odnośnego zagranicznego urzędu wymiany w czasie właściwym, by urząd ten miał możność dostarczać zamówione czasopisma od chwili rozpoczęcia prenumeraty.

Zamówienia, które nadchodzą już po wysłaniu wykazu ogólnego, wciąga się do wykazów uzupełniających. Dotyczy to również zamówień, które nadeszły, po zwykłych terminach odnawiania prenumeraty.

Artykuł 6.

Wysyłanie czasopism.

Artykuł 8.

Nieprawidłowości.

O opóźnieniach, przerwach, o mylnem skierowaniu lub innych niedokładnościach, które się wyłonią przy wykonywaniu prenumeraty, należy niezwłocznie powiadomić bądź urząd wymiany lub też urząd w miejscu wydania, bądź też Zarządy centralne, o ile tego zażądały.

W razie stwierdzenia przy nadejściu różnicy w ilości czasopism, przeznaczonych do doręczenia, urząd oddawczy lub urząd wymiany zawiadamia o różnicach tych pismem według załączonego wzoru A P 3, dołączając, o ile to możliwe, opaskę, użytą do przesyłki. Jeżeli prenumerator żąda pojedynczych numerów jako nienadeszłych, fakt ten należy zaznaczyć na zawiadomieniu według załączonego wzoru A P 4.

Reklamacje powinny być uwzględniane bezzwłocznie.

Artykuł 10.

Prenumeraty, przyjmowane wprost przez wydawców.

Wydawcy, którzy przyjmują prenumeratę bezpośrednio, wystawiają w podwójnym egzemplarzu dla każdego urzędu oddawczego karty dostawy, według załączonego wzoru A P 5, na których mają być wymienione w sposób jasny i wyraźny i w porządku alfabetycznym: nazwisko, zawód i adres prenumeratorów. Następnie przenoszą do zestawienia, według załączonego wzoru A P 6, sporządzonego w podwójnym egzemplarzu podług krajów przeznaczenia i w porządku alfabetycznym nazw urzędów oddawczych, dane zawarte we wszystkich kartach dostawy dla tego samego czasopisma i dla tego samego okresu prenumeraty. Zestawienia te wraz z odnośnemi kartami dostawy przesyła się za pośrednictwem urzędu pocztowego w siedzibie wydawania czasopisma do urzędu wymiany kraju wydawania czasopism. Ten ostatni urząd zatrzymuje duplikat zestawienia A P 6, a oryginał tego zestawienia wraz z kartami dostawy przesyła niezwłocznie do właściwego zagranicznego urzędu wymiany.

Duplikaty kart dostawy, oznaczone w nagłówku odpowiednim napisem, urzędy wymiany kraju wydawania czasopisma przesyłają bez zwłoki wprost do urzędów oddawczych.

W wypadkach uzasadnionych zezwala się wydawcom wypowiedzieć, przed upływem normalnego okresu, przyjęte bezpośrednio prenumeraty, po złożeniu uprzednio w urzędzie pocztowym miejsca wydawania czasopisma, żądania wypowiedzenia według załączonego wzoru A P 7. Ten ostatni urząd albo urząd wymiany kraju wydawania czasopism uzupełnia formularz i przesyła go bez opłaty do zainteresowanego urzędu oddawczego.

Jeżeli prenumerata, przyjęta przez wydawcę, nie może być z jakiejkolwiek przyczyny wykonana, urząd oddawczy zawiadamia o tem urząd miejsca wydawania czasopisma pismem według załączonego wzoru A P 8.

W razie wypowiedzenia lub nieuskutecznienia prenumeraty, przyjętej wprost przez wydawcę, należności z tytułu tej prenumeraty przypadają zainteresowanym Zarządom za cały okres odnośnej prenumeraty.

Artykuł 11.

Dosyłanie.

Jeżeli jakikolwiek kraj, uczestniczący lub nieuczestniczący w porozumieniu, zażąda dosyłania czasopisma, urząd oddawczy pierwotnego miejsca przeznaczenia zawiadamia o tem bezpośrednio urząd miejsca wydawania czasopisma zapomocą załączonego formularza A P 9. Dosyłanie odbywa się staraniem tegoż urzędu miejsca wydawania pisma pod adresem osobistym adresata, po umieszczeniu napisu: "Abonnements- poste" (Prenumerata pocztowa). Urząd oddawczy pierwotnego miejsca przeznaczenia winien w ten sam sposób dosyłać nadchodzące jeszcze numery po wysłaniu formularza A P 9.

Po wykonaniu niezbędnych formalności, urząd miejsca wydawania czasopisma przesyła zkolei formularz do urzędów wymiany swego kraju i kraju pierwotnego miejsca przeznaczenia, które pośredniczyły dotychczas przy przesyłaniu czasopisma.

Rozdział III.

ROZRACHUNEK.

Artykuł 12.

Rachunki kwartalne.

Z chwilą, gdy prenumeraty kwartalne można uważać za zamknięte i najpóźniej w dniu 20 drugiego miesiąca kwartału, każdy urząd wymiany, o ile nie zawarto porozumienia odmiennego, sporządza dla odnośnego urzędu wymiany rachunek specjalny według wzoru A P 10, do którego wpisuje w porządku alfabetycznym i według okresów prenumeraty, zaczynając od okresu najkrótszego, wszystkie czasopisma, dostarczane temu urzędowi od dnia sporządzenia poprzedniego rachunku. Do rachunku dołącza się, na żądanie, wykazy zgłoszonych zamówień. W razie potrzeby, w ciągu trzeciego miesiąca kwartału może być sporządzony rachunek uzupełniający.

Prenumeraty, zgłoszone po zastawieniu rachunku specjalnego, a w odnośnych wypadkach rachunku uzupełniającego, wpisuje się do rachunku za następny kwartał.

Rozdział IV.

KOMUNIKATY I OGŁOSZENIA.

Artykuł 14.

Komunikaty i ogłoszenia.

Zarządy winny podać sobie wzajemnie do wiadomości za pośrednictwem Biura międzynarodowego przynajmniej na trzy miesiące przed wprowadzeniem w życie porozumienia:

Artykuł 15.

Wejście w życie i okres czasu ważności regulaminu.

Niniejszy regulamin będzie stosowany od dnia wejścia w życie Porozumienia o prenumeracie czasopism i wydawnictw perjodycznych.

Będzie on obowiązywał przez ten sam przeciąg czasu co i to porozumienie, o ileby na podstawie ogólnego porozumienia zainteresowanych Zarządów nie został odnowiony.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BUŁGARJĘ

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

J. Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA POLSKĘ:

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA URUGWAJ:

F. A. Costanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

FORMULARZE

A P 1 - A P 10

grafika

Zmiany w prawie

ZUS: Renta wdowia - wnioski od stycznia 2025 r.

Od Nowego Roku będzie można składać wnioski o tzw. rentę wdowią, która dotyczy ustalenia zbiegu świadczeń z rentą rodzinną. Renta wdowia jest przeznaczona dla wdów i wdowców, którzy mają prawo do co najmniej dwóch świadczeń emerytalno-rentowych, z których jedno stanowi renta rodzinna po zmarłym małżonku. Aby móc ją pobierać, należy jednak spełnić określone warunki.

Grażyna J. Leśniak 20.11.2024

Zmiany w składce zdrowotnej od 1 stycznia 2026 r. Rząd przedstawił założenia

Przedsiębiorcy rozliczający się według zasad ogólnych i skali podatkowej oraz liniowcy będą od 1 stycznia 2026 r. płacić składkę zdrowotną w wysokości 9 proc. od 75 proc. minimalnego wynagrodzenia, jeśli będą osiągali w danym miesiącu dochód do wysokości 1,5-krotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez prezesa GUS. Będzie też dodatkowa składka w wysokości 4,9 proc. od nadwyżki ponad 1,5-krotność przeciętnego wynagrodzenia, a liniowcy stracą możliwość rozliczenia zapłaconych składek w podatku dochodowym.

Grażyna J. Leśniak 18.11.2024

Prezydent podpisał nowelę ustawy o rozwoju lokalnym z udziałem lokalnej społeczności

Usprawnienie i zwiększenie efektywności systemu wdrażania Rozwoju Lokalnego Kierowanego przez Społeczność (RLKS) przewiduje ustawa z dnia 11 października 2024 r. o zmianie ustawy o rozwoju lokalnym z udziałem lokalnej społeczności. Jak poinformowała w czwartek Kancelaria Prezydenta, Andrzej Duda podpisał ją w środę, 13 listopada. Ustawa wejdzie w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

Grażyna J. Leśniak 14.11.2024

Do poprawki nie tylko emerytury czerwcowe, ale i wcześniejsze

Problem osób, które w latach 2009-2019 przeszły na emeryturę w czerwcu, przez co - na skutek niekorzystnych zasad waloryzacji - ich świadczenia były nawet o kilkaset złotych niższe od tych, jakie otrzymywały te, które przeszły na emeryturę w kwietniu lub w maju, w końcu zostanie rozwiązany. Emerytura lub renta rodzinna ma - na ich wniosek złożony do ZUS - podlegać ponownemu ustaleniu wysokości. Zdaniem prawników to dobra regulacja, ale równie ważna i paląca jest sprawa wcześniejszych emerytur. Obie powinny zostać załatwione.

Grażyna J. Leśniak 06.11.2024

Bez konsultacji społecznych nie będzie nowego prawa

Już od jutra rządowi trudniej będzie, przy tworzeniu nowego prawa, omijać proces konsultacji publicznych, wykorzystując w tym celu projekty poselskie. W czwartek, 31 października, wchodzą w życie zmienione przepisy regulaminu Sejmu, które nakazują marszałkowi Sejmu kierowanie projektów poselskich do konsultacji publicznych i wymagają sporządzenia do nich oceny skutków regulacji. Każdy obywatel będzie mógł odtąd zgłosić własne uwagi do projektów poselskich, korzystając z Systemu Informacyjnego Sejmu.

Grażyna J. Leśniak 30.10.2024

Nowy urlop dla rodziców wcześniaków coraz bliżej - rząd przyjął projekt ustawy

Rada Ministrów przyjęła we wtorek przygotowany w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej projekt ustawy wprowadzający nowe uprawnienie – uzupełniający urlop macierzyński dla rodziców wcześniaków i rodziców dzieci urodzonych w terminie, ale wymagających dłuższej hospitalizacji po urodzeniu. Wymiar uzupełniającego urlopu macierzyńskiego będzie wynosił odpowiednio do 8 albo do 15 tygodni.

Grażyna J. Leśniak 29.10.2024

Identyfikator:	Dz.U.1933.15.99
Rodzaj:	Umowa międzynarodowa
Tytuł:	Światowa Konwencja Pocztowa, Porozumienie o listach i pudełkach z podaną wartością, Porozumienie o paczkach pocztowych, Porozumienie o przekazach pocztowych, Porozumienie o pocztowych przelewach pieniężnych, Porozumienie o zleceniach pocztowych, Porozumienie o prenumeracie czasopism i wydawnictw perjodycznych. Londyn.1929.06.28.
Data aktu:	28/06/1929
Data ogłoszenia:	09/03/1933
Data wejścia w życie:	01/07/1930

ZAŁĄCZNIK ŚWIATOWA KONWENCJA POCZTOWA.

CZĘŚĆ PIERWSZA. ŚWIATOWY ZWIĄZEK POCZTOWY.

Rozdział I. Organizacja i zakres działania Związku.

Rozdział II. Kongresy. Konferencje. Komisje.

Rozdział III. Wnioski w przerwach między Zjazdami.

Rozdział IV. Biuro międzynarodowe.

CZĘŚĆ DRUGA. POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Jedyny rozdział.

CZĘŚĆ TRZECIA. POSTANOWIENIA, DOTYCZĄCE PRZESYŁEK LISTOWYCH.

Rozdział I. Przepisy ogólne.

Rozdział II. Przesyłki polecone.

Rozdział III. Przesyłki za pobraniem.

Rozdział IV. Przyznanie opłat. Należności tranzytowe. Składowe.

CZĘŚĆ PIERWSZA. ŚWIATOWY ZWIĄZEK POCZTOWY.

Rozdział I. ORGANIZACJA I ZAKRES DZIAŁANIA ZWIĄZKU.

Rozdział II. KONGRESY. KONFERENCJE. KOMISJE.

Rozdział III. WNIOSKI W PRZERWACH MIĘDZY ZJAZDAMI.

Rozdział IV. BIURO MIĘDZYNARODOWE.

CZĘŚĆ DRUGA. POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Jedyny rozdział.

CZĘŚĆ TRZECIA. POSTANOWIENIA, DOTYCZĄCE PRZESYŁEK LISTOWYCH.

Rozdział I. PRZEPISY OGÓLNE.

Rozdział II. PRZESYŁKI POLECONE.

Rozdział III. PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

Rozdział IV. PRZYZNANIE OPŁAT. NALEŻNOŚCI TRANZYTOWE. SKŁADOWE.

I. Wycofywanie przesyłek listowych. Zmiana adresu.

II. Równowartość. Granice najwyższe i najniższe.

III. Nadawanie przesyłek zagranicą.

IV. Uncja wagi handlowej angielskiej.

V. Kupony na odpowiedź.

VI. Należność za polecenie.

VII. Poczta lotnicza.

VIII. Należności specjalne za tranzyt przez Syberję.

IX. Należności specjalne za tranzyt przez Urugwaj.

X. Składowe.

XI. Protokół otwarty dla krajów, które nie były reprezentowane.

XII. Protokół otwarty dla podpisów i przystąpień krajów, które były reprezentowane.

XIII. Termin zawiadomienia o przystąpieniach.

XIV. Komisja przygotowawcza.

CZĘŚĆ PIERWSZA. POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Jedyny rozdział.

CZĘŚĆ DRUGA. WARUNKI PRZYJMOWANIA PRZESYŁEK LISTOWYCH.

Rozdział I. Przepisy, dotyczące przesyłek wszelkiego rodzaju.

Rozdział II. Przepisy specjalne o poszczególnych rodzajach przesyłek.

CZĘŚĆ TRZECIA. PRZESYŁKI POLECONE. ZWROTNE POŚWIADCZENIE ODBIORU.

Jedyny rozdział.

CZĘŚĆ CZWARTA. PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

Jedyny rozdział.

CZĘŚĆ PIĄTA. CZYNNOŚCI PRZY ODPRAWIE I NADEJŚCIU PRZESYŁEK.

Jedyny rozdział.

CZĘŚĆ SZÓSTA. WYMIANA PRZESYŁEK.

Jedyny rozdział.

CZĘŚĆ SIÓDMA. POSTANOWIENIA O NALEŻNOŚCIACH TRANZYTOWYCH I SKŁADOWYCH.

Rozdział I. Czynności statystyczne.

Rozdział II. Rozrachunek. Wyrównywanie rachunków.

CZĘŚĆ ÓSMA. RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Jedyny rozdział.

CZĘŚĆ DZIEWIĄTA. BIURO MIĘDZYNARODOWE.

Jedyny rozdział.

Załączniki

CZĘŚĆ PIERWSZA. POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Jedyny rozdział.

CZĘŚĆ DRUGA. WARUNKI PRZYJMOWANIA PRZESYŁEK LISTOWYCH.

Rozdział I. PRZEPISY, DOTYCZĄCE PRZESYŁEK WSZELKIEGO RODZAJU.

Rozdział II PRZEPISY SPECJALNE O POSZCZEGÓLNYCH RODZAJACH PRZESYŁEK.

CZĘŚĆ TRZECIA. PRZESYŁKI POLECONE. ZWROTNE POŚWIADCZENIE ODBIORU.

Jedyny rozdział.

CZĘŚĆ CZWARTA PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

Jedyny rozdział.

CZĘŚĆ PIĄTA. CZYNNOŚCI PRZY ODPRAWIE I NADEJŚCIU PRZESYŁEK.

Jedyny rozdział.

CZĘŚĆ SZÓSTA. WYMIANA PRZESYŁEK.

Jedyny rozdział.

CZĘŚĆ SIÓDMA. POSTANOWIENIA O NALEŻNOŚCIACH TRANZYTOWYCH I SKŁADOWYCH.

Rozdział I. CZYNNOŚCI STATYSTYCZNE.

Rozdział II. ROZRACHUNEK. WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.

CZĘŚĆ ÓSMA. RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Jedyny rozdział.

CZĘŚĆ DZIEWIĄTA. BIURO MIĘDZYNARODOWE.

Jedyny rozdział.

ZAŁĄCZNIK

ŚWIATOWA KONWENCJA POCZTOWA.

CZĘŚĆ PIERWSZA.

ŚWIATOWY ZWIĄZEK POCZTOWY.

Rozdział I.

Organizacja i zakres działania Związku.

Rozdział II.

Kongresy. Konferencje. Komisje.

Rozdział III.

Wnioski w przerwach między Zjazdami.

Rozdział IV.

Biuro międzynarodowe.

CZĘŚĆ DRUGA.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

CZĘŚĆ TRZECIA.

POSTANOWIENIA, DOTYCZĄCE PRZESYŁEK LISTOWYCH.

Rozdział I.

Przepisy ogólne.

Rozdział II.

Przesyłki polecone.

Rozdział III.

Przesyłki za pobraniem.

Rozdział IV.

Przyznanie opłat. Należności tranzytowe. Składowe.

CZĘŚĆ PIERWSZA.

ŚWIATOWY ZWIĄZEK POCZTOWY.

Rozdział I.

ORGANIZACJA I ZAKRES DZIAŁANIA ZWIĄZKU.

Rozdział II.

KONGRESY. KONFERENCJE. KOMISJE.

Rozdział III.

WNIOSKI W PRZERWACH MIĘDZY ZJAZDAMI.

Rozdział IV.

BIURO MIĘDZYNARODOWE.

CZĘŚĆ DRUGA.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

CZĘŚĆ TRZECIA.

POSTANOWIENIA, DOTYCZĄCE PRZESYŁEK LISTOWYCH.

Rozdział I.

PRZEPISY OGÓLNE.

Rozdział II.

PRZESYŁKI POLECONE.

Rozdział III.

PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

Rozdział IV.

PRZYZNANIE OPŁAT. NALEŻNOŚCI TRANZYTOWE. SKŁADOWE.

I.

Wycofywanie przesyłek listowych. Zmiana adresu.

II.

Równowartość. Granice najwyższe i najniższe.

III.

Nadawanie przesyłek zagranicą.

IV.

Uncja wagi handlowej angielskiej.

V.

Kupony na odpowiedź.

VI.

Należność za polecenie.

VII.

Poczta lotnicza.

VIII.

Należności specjalne za tranzyt przez Syberję.

IX.

Należności specjalne za tranzyt przez Urugwaj.

X.

Składowe.

XI.

Protokół otwarty dla krajów, które nie były reprezentowane.

XII.

Protokół otwarty dla podpisów i przystąpień krajów, które były reprezentowane.

XIII.

Termin zawiadomienia o przystąpieniach.

XIV.

Komisja przygotowawcza.

CZĘŚĆ PIERWSZA.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

CZĘŚĆ DRUGA.

WARUNKI PRZYJMOWANIA PRZESYŁEK LISTOWYCH.

Rozdział I.

Przepisy, dotyczące przesyłek wszelkiego rodzaju.

Rozdział II.

Przepisy specjalne o poszczególnych rodzajach przesyłek.

CZĘŚĆ TRZECIA.

PRZESYŁKI POLECONE. ZWROTNE POŚWIADCZENIE ODBIORU.

CZĘŚĆ CZWARTA.

PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

CZĘŚĆ PIĄTA.

CZYNNOŚCI PRZY ODPRAWIE I NADEJŚCIU PRZESYŁEK.

CZĘŚĆ SZÓSTA.

WYMIANA PRZESYŁEK.

CZĘŚĆ SIÓDMA.

POSTANOWIENIA O NALEŻNOŚCIACH TRANZYTOWYCH I SKŁADOWYCH.

Rozdział I.

Czynności statystyczne.

Rozdział II.

Rozrachunek. Wyrównywanie rachunków.

CZĘŚĆ ÓSMA.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

CZĘŚĆ DZIEWIĄTA.

BIURO MIĘDZYNARODOWE.

CZĘŚĆ PIERWSZA.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

CZĘŚĆ DRUGA.

WARUNKI PRZYJMOWANIA PRZESYŁEK LISTOWYCH.

Rozdział I.

PRZEPISY, DOTYCZĄCE PRZESYŁEK WSZELKIEGO RODZAJU.

Rozdział II

PRZEPISY SPECJALNE O POSZCZEGÓLNYCH RODZAJACH PRZESYŁEK.

CZĘŚĆ TRZECIA.

PRZESYŁKI POLECONE. ZWROTNE POŚWIADCZENIE ODBIORU.

CZĘŚĆ CZWARTA

PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

CZĘŚĆ PIĄTA.

CZYNNOŚCI PRZY ODPRAWIE I NADEJŚCIU PRZESYŁEK.

CZĘŚĆ SZÓSTA.

WYMIANA PRZESYŁEK.

CZĘŚĆ SIÓDMA.

POSTANOWIENIA O NALEŻNOŚCIACH TRANZYTOWYCH I SKŁADOWYCH.

Rozdział I.

CZYNNOŚCI STATYSTYCZNE.

Rozdział II.

ROZRACHUNEK. WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.

CZĘŚĆ ÓSMA.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

CZĘŚĆ DZIEWIĄTA.

BIURO MIĘDZYNARODOWE.

I.

Wypłata salda z rozrachunku należności tranzytowych.

II.

Sporządzanie odsyłek.

Rozdział I.

Przepisy ogólne.

Rozdział II.

Przesyłki polecone lub z podaną wartością.

I.

Przesyłki polecone.

II.

Przesyłki z podaną wartością.

Rozdział III.

Przyznawanie opłat za przewóz lotniczy. Należność za przewóz.

Rozdział IV.

Biuro międzynarodowe.

Rozdział V.

Wyrównywanie rachunków.

Rozdział VI.

Różne postanowienia.

Rozdział I.

PRZEPISY OGÓLNE

Rozdział II.

PRZESYŁKI POLECONE LUB Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

I.

Przesyłki polecone.

II.

Przesyłki z podaną wartością.

Rozdział III.

PRZYZNAWANIE OPŁAT ZA PRZEWÓZ LOTNICZY. NALEŻNOŚĆ ZA PRZEWÓZ.

Rozdział IV.

BIURO MIĘDZYNARODOWE.

Rozdział V.

WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.