Urzędowe świadectwa zdrowia.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ZDROWIA PUBLICZNEGO

z dnia 1 lipca 1920 r.

w przedmiocie urzędowych świadectw zdrowia. ^*

Na mocy art. 2 p. 24 zasadniczej ustawy sanitarnej z dnia 19 lipca 1919 roku (Dz. Pr. P. P. № 63 poz. 371) zarządzam, co następuje:

Art.  1.

Wydawanie urzędowych świadectw zdrowia należy do obowiązków państwowych urzędów administracyjnych I instancji.

Art.  2.

Urzędowe świadectwa zdrowia mogą być wydawane również przez państwowe urzędy administracyjne II instancji.

Art.  3.

Na pisemne żądanie wszelkich władz państwowych urzędy w art. 1 niniejszego rozporządzenia wymienione obowiązane są wydawać wszelkie urzędowe świadectwa zdrowia bezpłatnie, przesyłając je bezpośrednio do tej władzy, która wydania świadectwa zażądała,

Art.  4. ¹

Na prośbę osób zainteresowanych, złożoną na piśmie z należycie uiszczoną opłatą stemplową; urzędy wymienione w art. 1 są obowiązane, a urzędy wymienione w art. 2 mogą wydawać wszelkie urzędowe świadectwa zdrowia, jeżeli świadectwa te mają być przedłożone władzom państwowym z obowiązkowem oznaczeniem w tych świadectwach celu, w jakim zostały wystawione.

Urzędy, wydające badanym świadectwa powyższe, pobierają opłatę, w wysokości 5.000 mk., z których 25% na korzyść lekarza badającego, a reszta na rachunek dochodów Ministerstwa Zdrowia Publicznego. Koszta przejazdu lekarza pokrywa strona zainteresowana. Osoby, składające prawomocne świadectwo ubóstwa, mogą być zwolnione całkowicie lub częściowo z opłaty, co musi być zaznaczone w świadectwie i w podaniu.

W świadectwie musi być zaznaczone: a) na zasadzie jakich dokumentów stwierdzono tożsamość osoby badanego i b) wysokość pobranej przez lekarza opłaty.

Art.  5.

W razach, kiedy dla wydania urzędowego świadectwa zdrowia koniecznem byłoby dokonanie badania przez specjalistę, urząd winien oświadczyć o tem na piśmie władzy, która żądała wydania świadectwa (art. 3) względnie osobie zainteresowanej (art. 4).

Art.  6.

Wzbronionem jest wydawanie urzędowych świadectw zdrowia osobom, podlegającym poborowi wojskowemu, lub będącym w czynnej służbie wojskowej, o ile świadectwa te mają być przedłożone władzom poborowym, lub wojskowym bez żądania ze strony tych władz.

Art.  7.

Rozporządzenie niniejsze nie dotyczy urzędowych świadectw zdrowia dla kandydatów do służby państwowej oraz dla osób, pozostających na służbie państwowej, a zgłaszających się dla zbadania celem: a) otrzymania urlopu z powodu choroby, b) przyznania emerytury, c) przyznania odszkodowania z powodu utraty zdrowia podczas lub z powodu pełnienia obowiązków służbowych, d) reaktywowania do służby po spensjonowaniu.

Art.  8.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i obowiązuje na obszarze b. zaboru rosyjskiego i Małopolski.

* Opłaty za urzędowe świadectwa zdrowia ustanowione w art. 4 ust. 2 niniejszego rozporządzenia zostały podwyższone zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 6 czerwca 1921 r. (Dz.U.21.50.312) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 czerwca 1921 r.

1 Art. 4:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 3 września 1921 r. (Dz.U.21.89.663) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 listopada 1921 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 7 października 1922 r. (Dz.U.22.90.841) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 października 1922 r.

• Identyfikator: Dz.U.1920.58.365
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Urzędowe świadectwa zdrowia.
• Data aktu: 01/07/1920
• Data ogłoszenia: 20/07/1920
• Data wejścia w życie: 20/07/1920