Podstawowym celem ustawy jest modyfikacja formuły stabilizującej reguły wydatkowej oraz umożliwienie zwiększenia limitu wydatkowego w przypadku przewidywanej realizacji w roku budżetowym istotnych działań jednorazowych i tymczasowych. Ustawa wprowadza również zmiany o charakterze porządkującym.
W obowiązującej konstrukcji stabilizującej reguły wydatkowej wyróżnia się część realną i nominalną. Część realna to ośmioletnia średnia realnej dynamiki PKB, natomiast część nominalną stanowi prognozowany wzrost cen, tj. dynamika CPI uzupełniona o korektę błędnych prognoz. W ocenie projektodawców związana z rosnącą zmiennością inflacji nieprzewidywalność tej kategorii stanowi czynnik znaczącej niepewności w procesie budżetowym. W związku z powyższym ustawa przewiduje zastąpienie jednorocznego wskaźnika CPI i korekty błędów prognoz CPI celem inflacyjnym NBP (obecnie 2,5 proc.). Istotą drugiej z wprowadzonych zmian jest umożliwienie zwiększenia limitu wydatkowego w przypadku przewidywanej realizacji w roku budżetowym istotnych dochodów z działań jednorazowych i tymczasowych. Pozostałe zmiany mają charakter porządkujący i dostosowujący.
W myśl przepisów przejściowych przy obliczaniu nieprzekraczalnego limitu wydatków na rok 2016 (przy zastosowaniu zmodyfikowanej reguły wydatkowej), uwzględnia się planowane koszty Narodowego Funduszu Zdrowia określone w planie finansowym Funduszu obowiązującym na 1 grudnia 2015 r. Do obliczenia limitu wydatków według zmodyfikowanej reguły wydatkowej na rok 2016 przyjmuje się kwotę wydatków w wysokości 689 654 826 tys. zł. Znowelizowane przepisy dotyczące stabilizującej reguły wydatkowej stosuje się po raz pierwszy do projektu ustawy budżetowej na rok 2016 oraz do ustawy budżetowej na rok 2016.
Ustawa z 10 grudnia 2015 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych (Dz. U. poz. 2150) weszła w życie 20 grudnia 2015 r.
| Dowiedz się więcej z książki | |
 |
Finanse publiczne. Przepisy
|