Chodziło o ustalenie wartości początkowej działki nabytej w 2003 r., którą podatnik zamierzał wprowadzić na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Problem sprowadzał się zatem do prawidłowego ustalenia wartości początkowej środka trwałego podlegającego amortyzacji.

 

Cena promocyjna: 129 zł

|

Cena regularna: 129 zł

|

Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: zł


W 2003 r. podatnik nabył działkę z przeznaczeniem na budowę domu na własne potrzeby. Z czasem przeznaczenie działki zostało zmienione. Podatnik postanowił wybudować na wyznaczonej części działki dwa domy jednorodzinne w zabudowie bliźniaczej, z przeznaczeniem na własne potrzeby oraz na sprzedaż. W 2013 r. wszedł w życie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego umożliwiający podział działki na mniejsze. Mężczyzna planował wybudować i sprzedać już zabudowane działki w 2014 r. W tym celu rozszerzył prowadzoną przez siebie działalności gospodarczą o budowę domów na sprzedaż. Następnie wniósł fragment podzielonej działki do swojej działalności po cenie rynkowej.

Zobacz również: Amortyzacja środków trwałych przy działalności sezonowej >>

Amortyzacja a koszty uzyskania przychodów >>

Wartość początkowa środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w podatku dochodowym od osób fizycznych >>

 

 

 

Cena ziemi po latach od pierwszego nabycia

Uważał, że nie jest znana cena nabycia przedmiotowej nieruchomości, ponieważ powstała ona w wyniku podziału działki nabytej przez niego. Mężczyzna wskazywał też na długi okres czasu jaki upłynął od zakupu ziemi do jej wniesienia do działalności. W jego ocenie w ciągu takiego okresu radykalnie zmieniła się rzeczywistość gospodarcza i w efekcie także wartość nieruchomości.  W związku z tym uznał, że powinien postąpić zgodnie z art. 22g ust. 8 ustawy o PIT, czyli ustalić wartość początkową nabytych środków trwałych, na podstawie wyceny dokonanej przez podatnika.

Zobacz również: Przepisy o cenie rynkowej nie są spójne? >>

Opłata za rozwiązanie umowy najmu nie może być kosztem >>

Jednak organ interpretacyjny był odmiennego zdania. Fiskus wskazywał, że nie było tak, aby ustalenie ceny działki było niemożliwe, ponieważ była ta cena znana z aktu notarialnego. W konsekwencji podatnik powinien zastosować ogólną zasadę z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT – wycenić środek trwały według ceny nabycia.

Ustalanie ceny rzeczy przeniesionej z majątku prywatnego do firmy

Z podatnikiem zgodził się Wojewódzki Sąd Administracyjny (III SA/Wa 608/15), który wskazał, że podatnik wprowadził do swojej firmy środek trwały. Jednak od momentu wprowadzenia do firmy jej celem jest uzyskiwanie przychodu przez podatnika, a wcześniej nie miała z firmą nic wspólnego. Sąd przyjął, że przepis art. 22g ust. 8 ustawy o PIT umożliwia podatnikom nabywanie na potrzeb działalności gospodarczej rzeczy stanowiących już ich własność, ale wykorzystywanych dotychczas jedynie prywatnie. W konsekwencji nabycie w inny nieodpłatny sposób może oznaczać także przekazanie przez podatnika rzeczy dotychczas używanej do celów osobistych podatnika dla celów prowadzonej działalności gospodarczej – stwierdził WSA.

18 września br. Naczelny Sąd Administracyjny (II FSK 1758/16) uznał, że rzeczywiście w tej sprawie będzie miał zastosowanie art. 22g ust. 8 ustawy o PIT, ale nie dlatego, że miało miejsce nieodpłatne nabycie. Podatnik jasno stwierdził, że nabycie było odpłatne, ale pozostaje niemożliwym ustalenie ceny wydzielonej działki i z tego powodu będzie miał zastosowanie powołany przepis – tłumaczył NSA.