Podatniczka złożyła wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania darowizny znaku towarowego na rzecz męża. Przedstawiła stan faktyczny i własne stanowisko w sprawie, które organ podatkowy uznał za nieprawidłowe.
Co jest podstawą opodatkowania?
Istota sporu pomiędzy organem a podatniczką sprowadza się do wykładni art. 29a ust. 5 ustawy o VAT tj. określenia podstawy opodatkowania w przypadku nieodpłatnego przekazania (darowizny) znaku towarowego na rzecz męża jako nieodpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.
Podatniczka uważała, że podstawa opodatkowania VAT w przedmiotowej sytuacji powinna zostać określona na podstawie art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, tj. w wysokości kosztu świadczenia tej usługi poniesionego przez podatniczkę, czyli powinna obejmować wydatki poniesione na uzyskanie praw ochronnych do tego znaku.
W ocenie podatniczki, kosztem wytworzenia znaku towarowego w sytuacji będącej przedmiotem wniosku o interpretację są jedynie wydatki związane z uzyskaniem prawa ochronnego na znak. Stwierdziła, że za koszt w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (lub jakiejkolwiek innej ustawy podatkowej) trudno jest uznać nakład pracy własnej oraz własny czas. Zgodnie bowiem z ustaloną praktyką kosztem może być jedynie zmniejszenie aktywów podatnika (bądź ewentualnie zwiększenie jego zobowiązań), a zatem zdarzenie mające wpływ na wartość (stan) majątku podatnika. Włożony nakład pracy i poświęcony czas z pewnością nie oddziaływają na wartość majątku podatniczki - co najwyżej mają wpływ na jej samopoczucie (mogą np. wywołać stan zmęczenia).
Jednocześnie podatniczka podniosła, że pojęcie kosztu wytworzenia zostało zdefiniowane w art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.
Zobacz również: Skarbówka coraz chętniej stosuje klauzule dotyczące unikania opodatkowania >>
Zdaniem organów liczy się też praca własna
Organy skarbowe uznały to stanowisko za nieprawidłowe. Ich zdaniem, praca własna podatniczki na rzecz wytworzenia darowanego znaku powinna być wliczona do podstawy opodatkowania.
Dokonując kontroli zaskarżonej interpretacji indywidualnej WSA doszedł do przekonania, że akt ten narusza prawo w zakresie powodującym konieczność wyeliminowania go z obrotu prawnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 21 czerwca 2017 r. sygn. akt III SA/Gl 252/17 podzielił stanowisko podatniczki. Praca własna podatniczki jego zdaniem nie powinna wchodzić w podstawę opodatkowania VAT.
Cena promocyjna: 79.2 zł
|Cena regularna: 99 zł
|Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: 70.3 zł
NSA: Praca własna nie jest wydatkiem
Szef KAS wniósł skargę kasacyjną od tego wyroku. Jednak NSA podzielił argumentację podatniczki i WSA w Gliwicach. NSA stwierdził, że w sprawie istotny jest fakt, że znak towarowy był wytworzony przez podatniczkę i przekazany następnie jej mężowi na cele nie związane z działalnością gospodarczą. NSA twierdził, że na gruncie przepisów krajowych znaczenie ma art. 29 a ust. 5 ustawy o VAT a na gruncie przepisów unijnych art. 75 Dyrektywy 112. NSA podkreślił, że mowa jest tam o koszcie i całkowitych wydatkach poniesionych przez podatnika. Zatem należy przyjrzeć się definicji określenia wydatek i zastanowić nad tym czy nakład pracy własnej poniesiony na wytworzenie znaku towarowego jest takim wydatkiem.
Zdaniem NSA, ponieważ przepisy nie definiują tego pojęcia należy sięgnąć do definicji słownikowej, gdzie wydatek definiowany jest jako suma, która została wydana.
Biorąc pod uwagę wskazane regulacje krajowe i unijne należy podzielić pogląd WSA, że w przypadku nakładu pracy własnej nie można mówić o rozchodzie środków pieniężnych. W przypadku pracy własnej przedsiębiorca nie ponosi żadnych wydatków. Nie ma zatem powodu by do podstawy opodatkowania VAT, w przypadku wytworzonego znaku towarowego przez podatniczkę i darowania go mężowi na cele nie związane z działalnością gospodarczą, wliczać wkład pracy własnej.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 lutego 2020 r., sygn. akt I FSK 1574/17
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
