Wobec podatnika wszczęto kontrole podatkowe, w wyniku których fiskus ustalił, że podatnik nienależnie odliczył podatek naliczony z faktur VAT za zdarzenia gospodarcze, które w rzeczywistości nie miały miejsca. Wobec tego naczelnik urzędu skarbowego wydał decyzję określającą wysokość zobowiązania podatkowego na ponad milion złotych oraz o zastosowaniu zabezpieczenia na majątku tej należności. Swoją decyzję organ argumentował faktem, że należność jest bardzo duża oraz tym, że podatnik osiąga przeciętne dochody, co stanowi uzasadnioną obawę o zapłatę zobowiązania.
Podatnik zanegował decyzję fiskusa. Jego zdaniem zgromadzony materiał dowodowy nie wskazuje na to, że zobowiązanie nie zostanie wykonane z uwagi na jego przewidywaną wysokość oraz sytuację majątkową. Ponadto podatnik twierdził, że z żadnego dokumentu nie wynika, iż świadomie odliczył podatek naliczony wskazany w fakturach, ani nie wskazują na to, że te faktury nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.
Następnie dyrektor izby skarbowej utrzymał w mocy decyzję naczelnika, przy czym stwierdził, że przedmiotem postępowania nie jest dokonanie wymiaru podatku, ani ustalenie wysokości przyszłego zobowiązania. Natomiast skala nieprawidłowości i wysokości przybliżonego zobowiązania uzasadniają przypuszczenie, że w przyszłości może być utrudnione zaspokojenie przewidywanych należności.
Podatnik nie zgodził się z decyzją organów podatkowych i wniósł skargę do WSA, w której powoływał się na fakt, że działał w dobrej wierze i z należytą starannością, ponieważ uzyskiwał od organów zaświadczenia o niezaleganiu z podatkami. Dodatkowo, zdaniem podatnika, stan uzasadnionej obawy musi realnie istnieć, nie może być zakładany, czy prognozowany do wystąpienia w przyszłości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (VIII SA/Wa 144/17) przyznał rację organom podatkowym. Sąd poparł argumentację fiskusa i dodał, że ustawodawca nie zdefiniował pojęcia „uzasadniona obawa”. WSA zaznaczył, że w ustawie zostały jedynie wskazane szczególne sytuacje, co świadczy o otwartym charakterze katalogu przesłanek uzasadniających zastosowanie zabezpieczenia.
9 stycznia br. Naczelny Sąd Administracyjny (I FSK 1548/17) oddalił skargę kasacyjną podatnika. NSA wskazał, że należyta staranność i dobra wiara mają znaczenie dopiero w postępowaniu wymiarowym. Natomiast do zastosowania zabezpieczenia wystarczy, gdy organy podatkowe uprawdopodobnią samą obawę o uregulowanie należności. W tym przypadku sama przypuszczalna wartość zobowiązania w wysokości miliona złotych i przeciętna sytuacja finansowa podatnika stanowiły uzasadnioną obawę. Tym samym słusznym było zastosowanie zabezpieczenia na majątku.
