Odpowiedź:

Moim zdaniem pogląd zaprezentowany w pytaniu jest prawidłowy jednak w praktyce problemem może okazać się wyżywienie, które zdaniem organów, ale i NSA (wyrok z 5 października 2016 r.), winno być opodatkowane w wartości przewyższającej dietę (co w wielu okolicznościach faktycznych jest poglądem nie do zaakceptowania).

Uzasadnienie:

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 77(5) § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r.  poz. 1666 z późn. zm.) pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Wobec powyższego, ponad wszelką wątpliwość, w okolicznościach opisanych w pytaniu, prezes odbywa podróże służbowe.

To oznacza, że w ramach takich podróży prezes może korzystać z noclegów na koszt spółki lub otrzymywać zwrot wydatków do wysokości kwoty stwierdzonej fakturą.

Gorzej jest z wyżywieniem. Osobiście uważam, że jeżeli w czasie takich wyjazdów i na ich potrzeby prezes korzysta z wyżywienia to nie uzyskuje wraz z nim przychodu podatkowego.

Chodzi tutaj o wyżywienie, które nabywane jest przez spółkę („na fakturę”) a jest związane z podróżą i wykonywaną pracą (np. spotkania z kontrahentami, ale i również śniadanie w hotelu).
Niestety, organy podatkowe wmawiają podatnikom i płatnikom, że wartość takiego wyżywienia stanowi przychód podatkowy, który korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), tj. do wysokości diety należnej pracownikowi wg przepisów dotyczących podróży pracowników sfery budżetowej.

Co gorsze, w 2016 r. pogląd taki zaprezentował NSA w wyroku z dnia 5 października 2016 r. II FSK 2521/14. Pozostaje mieć nadzieję, że twierdzenie takie nie będzie potwierdzane w kolejnych wyrokach – zwłaszcza, że wyrok pierwszej instancji był korzystny dla płatnika i zawierał bardzo racjonalne uzasadnienie (WSA uznał, że przychód nie występuje - wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2014 r., III SA/Wa 31/14).  
 
Trudno bowiem zaakceptować pogląd, że jeżeli przebywający w podróży służbowej  pracownik skorzysta z posiłku np.  ramach spotkań służbowych, miałby uzyskiwać z tego tytułu przychód podatkowy. 

Radosław Kowalski autor współpracuje z publikacją Vademecum Głównego Księgowego
Odpowiedzi udzielono  9.01.2017 r.
 

Vademecum Głównego Księgowego
Artykuł pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego
Już dziś wypróbuj funkcjonalności programu. Analizy, komentarze, akty prawne z interpretacjami