Czy faktura za rozmowy telefoniczne może stanowić koszt podatkowy, jeśli wystawiona jest imiennie, a nie na firmę podatnika?

Faktura dokumentującą nabycie usług telekomunikacyjnych zawierająca NIP oraz imię i nazwisko podatnika, bez nazwy jego firmy, może stanowić podstawę ujęcia kosztu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Pytanie

Prowadzę działalność gospodarczą, rozliczam się na podstawie PKPiR i nie jestem zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.
Czy w przypadku faktury za np. rozmowy telefoniczne, wystawionej na moje imię i nazwisko bez nazwy firmy, ale z numerem NIP mam prawo ująć tą fakturę w koszty?
Czy muszę wystawić notę korygującą?

Odpowiedź

Faktura dokumentującą nabycie usług telekomunikacyjnych zawierająca NIP oraz imię i nazwisko podatnika, bez nazwy jego firmy, może stanowić podstawę ujęcia kosztu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Uzasadnienie

Według § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475, z późn. zm.), podstawą zapisów w księdze są m.in. faktury VAT odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach.

Zgodnie z przepisami § 5 ust. 1 pkt 3 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), faktura powinna zawierać imię i nazwisko lub nazwę nabywcy towarów lub usług oraz jego adres, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku.

Jeśli więc podatnik otrzymał fakturę dokumentującą nabycie przez niego usług telekomunikacyjnych zawierającą jego imię i nazwisko oraz NIP, są to wystarczające dane dla uznania poprawności faktury. Bowiem faktura taka może, lecz nie musi zawierać nazwy firmy osoby fizycznej.