Wspomniany przepis w interpretacji podanej w niniejszym okólniku stosuje się również do tych państwowych przedsiębiorstw przemysłowych, które zgodnie z § 15 pkt 3 lit. b) uchwały Nr 62 Rady Ministrów z dnia 3 lutego 1951 r. w sprawie podatku obrotowego od jednostek gospodarki uspołecznionej (Monitor Polski Nr A-12, poz. 175) obowiązane są do płacenia podatku obrotowego w wysokości różnicy pomiędzy ceną zbytu a kosztami własnymi, zwiększonymi o zysk, określony w procencie planowym.W państwowych przedsiębiorstwach przemysłowych, spłacających podatek obrotowy w tej formie, rozmiary zysku bilansowego są wprost proporcjonalne do kosztów własnych realizacji. Stąd przedsiębiorstwa, które wykonały zadanie w zakresie obniżenia kosztów bądź je przekroczyły, mogą osiągnąć niższe wyniki bilansowe od zaplanowanych.
Przedsiębiorstwa, o których mowa wyżej, przeprowadzają odpisy na fundusz zakładowy według stawek ustalonych w obowiązujących przepisach dla zysku planowego i ponadplanowego pod warunkiem, że akumulacja rzeczywista danego okresu (podatek obrotowy plus zysk) osiągnie lub przekroczy wskaźnik procentowy, wynikający z zatwierdzonego planu finansowego.
Przez wskaźnik procentowy, wynikający z planu finansowego, rozumie się wyrażony w procentach stosunek akumulacji do realizacji. Wskaźnik procentowy danego kwartału oblicza się analogicznie przyjmując dla wyliczeń liczby rzeczywiste, wynikające ze sprawozdawczości finansowej danego kwartału.
Jeżeli akumulacja rzeczywista danego okresu osiągnie lub przekroczy wskaźnik procentowy, wynikający z zatwierdzonego planu finansowego, obliczenie podstawy odpisów na fundusz zakładowy danego okresu następuje przez odjęcie od sumy realizacji tego okresu następujących elementów:
