Ujawnienie, upłynnienie i zapobieganie tworzeniu się zbędnych i nadmiernych remanentów materiałów zaopatrzeniowych w urzędach, instytucjach i przedsiębiorstwach państwowych.

ZARZĄDZENIE

PRZEWODNICZĄCEGO PAŃSTWOWEJ KOMISJI PLANOWANIA GOSPODARCZEGO

z dnia 2 maja 1951 r.

w sprawie ujawnienia, upłynnienia i zapobiegania tworzeniu się zbędnych i nadmiernych remanentów materiałów zaopatrzeniowych w urzędach, instytucjach i przedsiębiorstwach państwowych.

W celu stworzenia warunków dla szybkiego, skutecznego i planowego przebiegu akcji ujawnienia i upłynnienia remanentów zbędnych i nadmiernych materiałów zaopatrzeniowych oraz w celu zapobieżenia tworzeniu się dalszych remanentów, na podstawie § 3 pkt 1 lit. e) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 kwietnia 1949 r. w sprawie zakresu działania Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (Dz. U. R. P. z 1949 r. Nr 26, poz. 190 i z 1950 r. Nr 22, poz. 188) zarządza się w porozumieniu z Ministrami Finansów oraz Handlu Wewnętrznego, co następuje:

§ 1. 1 Wartość materiałów zaopatrzeniowych nabywanych bieżąco przez urzędy, instytucje i przedsiębiorstwa państwowe nie może przekraczać wyznaczonych na ten cel kwot na dany kwartał w zatwierdzonych planach zaopatrzenia materiałowo-technicznego.

§ 2. 2 Urzędy i inne państwowe jednostki organizacyjne jak również przedsiębiorstwa państwowe, przedsiębiorstwa pod zarządem państwowym oraz spółki prawa cywilnego i handlowego, w których Skarb Państwa lub przedsiębiorstwa państwowe posiadają udział wynoszący ponad 50% kapitału zakładowego, obowiązane są ujawniać zbędne i nadmierne remanenty i postępować z tymi remanentami w sposób określony w instrukcji stanowiącej załącznik do zarządzenia.

§ 3. 3 Kto w ciągu 45 dni od daty zgłoszenia zużył lub rozdysponował zgłoszony do upłynnienia remanent zbędny lub nadmierny bez uprzedniego uzgodnienia tego z tą jednostką zbytu, do której zgłoszenie nastąpiło, obowiązany jest zapłacić na żądanie tej jednostki przysługującą jej marżę handlową.

§ 4. 4 Centrale handlowe i inne jednostki zbytu obowiązane są przyjmować zgłoszenia remanentów materiałów, których obrót należy do ich zakresu działania, i upłynniać te remanenty zgodnie z postanowieniami instrukcji stanowiącej załącznik do zarządzenia.

§ 5-7. 5 (uchylone).

§  8.

1. 6 Władze naczelne w stosunku do podległych im urzędów, departamenty i centralne zarządy zaopatrzenia właściwych ministerstw w stosunku do Centralnych zarządów branżowych, central handlowych i jednostek równorzędnych, a centralne zarządy branżowe, centrale handlowe i jednostki równorzędne w stosunku do podporządkowanych jednostek - obowiązane są sprawdzić wykonanie czynności przewidzianych w §§ 2 i 4, oraz ustalić konkretne zadania w zakresie akcji upłynnienia remanentów na podstawie analizy gospodarki materiałowej.

2. Zadania należy określić w formie pisemnej decyzji.

3. Decyzja powinna między innymi zawierać, co następuje:

1) 7 wartość zbędnych i nadmiernych remanentów w poszczególnych pozycjach jramowego planu kont i ewentualnie w poszczególnych branżach towarowych;

2) 8 wartość remanentów pozostawionych na planowe potrzeby na zużycie w określonym czasie;

3) wartość remanentów przeznaczonych do sprzedaży w trybie ustalonym w załączonej instrukcji;

4) terminy i sposób wykonania zleconych zadań.

§ 9. 9 (skreślony).

§ 10. 10

1. Traci moc obowiązującą zarządzenie Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego z dnia 20 października 1949 r. znak BI-I-10-106/93 w sprawie upłynnienia remanentów.

2. W odniesieniu do zbędnych i nadmiernych remanentów metali nieżelaznych pozostają w mocy przepisy instrukcji Nr 5 Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (Departament Bilansów Towarowych Artykułów Przemysłowych) z dnia 16 grudnia 1949 r. w sprawie upłynnienia surowców i półfabrykatów metali nieżelaznych i szlachetnych oraz instrukcji Nr 5a Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (Departament Bilansów Towarowych Artykułów Przemysłowych) z dnia 16 stycznia 1950 r. w sprawie upłynnienia wyrobów gotowych lub półgotowych metali nieżelaznych i szlachetnych - do czasu ukazania się odrębnych przepisów.

§  11.

1. 11 Zarządzenie niniejsze nie dotyczy urzędów, instytucji i przedsiębiorstw podległych Ministrowi Obrony Narodowej.

2. 12 Przepisy § 2 niniejszego zarządzenia nie dotyczą urzędów, instytucji i przedsiębiorstw podległych Ministrom Budownictwa Przemysłowego oraz Budownictwa Miast i Osiedli.

3. 13 (skreślony),

§ 12. 14 Zainteresowani ministrowie mogą w porozumieniu z Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego w zależności od potrzeb podległych im jednostek uregulować bardziej szczegółowo lub odmiennie (w całości lub częściowo) tryb postępowania w zakresie akcji ujawnienia, upłynnienia i zapobiegania tworzeniu się nadmiernych remanentów materiałów mających ważniejsze znaczenie dla gospodarki narodowej.

§ 13. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIK  ¹⁵

INSTRUKCJA W SPRAWIE ZASAD I TRYBU POSTĘPOWANIA W ZAKRESIE UJAWNIENIA, UPŁYNNIENIA I ZAPOBIEGANIA TWORZENIU SIĘ ZBĘDNYCH I NADMIERNYCH REMANENTÓW MATERIAŁÓW ZAOPATRZENIOWYCH W URZĘDACH, INSTYTUCJACH I PRZEDSIĘBIORSTWACH PAŃSTWOWYCH.

I.

Przepisy ogólne.

§  1.

1. Przepisy niniejszej instrukcji dotyczą zasad i trybu postępowania w sprawie ujawnienia, upłynnienia i zapobiegania tworzeniu się zbędnych i nadmiernych remanentów materiałów zaopatrzeniowych w urzędach, instytucjach państwowych, przedsiębiorstwach państwowych, przedsiębiorstwach pod zarządem państwowym oraz spółkach prawa cywilnego i handlowego, w których Skarb Państwa lub przedsiębiorstwa państwowe posiadają udział wynoszący ponad 50% kapitału zakładowego.

2. Instrukcja niniejsza nie narusza odrębnych przepisów o przekazywaniu składników majątku trwałego.

§  2.

1. Remanentem zbędnym w rozumieniu niniejszej instrukcji jest taki materiał zaopatrzeniowy, którego zakład pracy nie używa na własne potrzeby.

2. Remanentem nadmiernym w rozumieniu niniejszej instrukcji jest taka ilość materiału zaopatrzeniowego, która w poszczególnej grupie branżowej przekracza:

1) zatwierdzoną normę zapasu maksymalnego;

2) obliczoną przez zakład pracy własną normę zapasu maksymalnego, jeżeli brak jest normy zatwierdzonej przez jednostkę nadrzędną.

3. Remanentem nadmiernym nie jest zatwierdzony przez jednostkę nadrzędną zapas specjalny lub zapas sezonowy.

§  3.

1. Zakładem pracy w rozumieniu niniejszej instrukcji jest urząd, instytucja państwowa oraz przedsiębiorstwo lub inna jednostka gospodarcza pozostająca na wewnętrznym, pełnym rozrachunku gospodarczym.

2. Jednostką nadrzędną w rozumieniu niniejszej instrukcji jest branżowy centralny zarząd, centralny zarząd zaopatrzenia, branżowo właściwa centrala zaopatrzenia lub inna równorzędna branżowemu centralnemu zarządowi jednostka administracyjna nadzorująca zakłady pracy.

II.

Zasady ujawniania zbędnych i nadmiernych remanentów.

§  4.

1. Każdy zakład pracy powinien ujawnić wszystkie zbędne i nadmierne remanenty natychmiast po ich powstaniu.

2. Ujawnienie następuje przez wypełnienie karty ewidencyjnej stanowiącej załącznik nr 1 do niniejszej instrukcji.

§  5.

1. Magazynier lub inna osoba upoważniona powinni czuwać, aby zapasy materiałów zaopatrzeniowych nie przekraczały ilości określonych w obowiązujących normach zapasów maksymalnych.

2. Magazynier lub inna osoba upoważniona obowiązani są niezwłocznie zawiadomić komórkę zaopatrzenia zakładu pracy w sposób określony wewnętrzną instrukcją zakładu pracy o stwierdzonym powstaniu nadmiernego lub zbędnego remanentu.

§  6.

1. W przypadku stwierdzenia, że:

1) ujawniono zbędny remanent, który powstał wskutek realizacji zamówienia nieprzydatnego dla potrzeb zakładu pracy;

2) producent wykonał zamówienie nieprzydatne dla potrzeb zakładu pracy, ponieważ komórka zaopatrzenia zakładu pracy nie wycofała tego zamówienia we właściwym czasie

- kierownik zakładu pracy powinien w ciągu 3 dni zawiadomić o tym jednostkę nadrzędną.

2. Jednostka nadrzędna powinna zbadać sprawę i - w przypadku stwierdzenia winy komórki, zaopatrzenia zakładu pracy - postąpić zgodnie z przepisem § 66.

III.

Zasady upłynniania zbędnych i nadmiernych remanentów.

§  7.

1. Zbędne i nadmierne remanenty dzielą się na materiały: pełnowartościowe, niepełnowartościowe, małowartościowe i bezwartościowe.

2. Materiałem pełnowartościowym w rozumieniu niniejszej instrukcji jest materiał, który ma całkowitą wartość użytkową zgodnie ze swoim przeznaczeniem.

3. Materiałem niepełnowartościowym w rozumieniu niniejszej instrukcji jest materiał, który może być wykorzystany na cele, dla których został wyprodukowany, chociaż nie posiada całkowitej wartości użytkowej.

4. Materiałem małowartościowym w rozumieniu niniejszej instrukcji jest materiał, który może być wykorzystany na inne cele, niż te, dla których został wyprodukowany (zastępcze wykorzystanie), lub który ma tylko wartość złomu albo odpadku użytkowego.

5. Materiałem bezwartościowym w rozumieniu niniejszej instrukcji jest materiał, który nadaje się tylko na zniszczenie.

§ 8. Obowiązkiem zakładu pracy jest sklasyfikowanie każdego ujawnionego remanentu stosownie do przepisów § 7 i zamieszczenie o tym odpowiedniej wzmianki w karcie ewidencyjnej.

§  9.

1. Wszystkie ujawnione zbędne i nadmierne remanenty należy upłynnić.

2. Przez upłynnienie rozumie się:

1) gospodarczo celowe zużycie nadmiernego remanentu na pokrycie własnych, planowych potrzeb zakładu pracy;

2) zgłoszenie do sprzedaży remanentów zbędnych lub nadmiernych;

3) zgłoszenie do sprzedaży zbędnego remanentu zakwalifikowanego do kategorii odpadków użytkowych (np. złom itp.);

4) zakwalifikowanie i zniszczenie remanentów materiałów bezwartościowych.

§  10.

1. W przypadku przeznaczenia remanentu nadmiernego na pokrycie własnych, planowych potrzeb, zakład pracy powinien niezwłocznie wprowadzić odpowiednie zmiany do rocznego lub bieżącego planu zaopatrzenia, a w razie uprzedniego złożenia zamówień - zamówienia te anulować lub odpowiednio zmniejszyć.

2. Jeśli jednostka nadrzędna stwierdzi, że zakład pracy przeznaczył lub zużył posiadany remanent na pokrycie własnych, planowych potrzeb, realizując również bieżące zamówienie, postąpi zgodnie z przepisem § 66.

§  11.

1. Zgłoszenie remanentu do sprzedaży polega na przesłaniu wypełnionej karty ewidencyjnej.

2. Materiały małowartościowe posiadające tylko wartość złomu lub odpadków użytkowych należy przed zgłoszeniem do sprzedaży zakwalifikować komisyjnie jako złom lub jako odpadki użytkowe stosownie do przepisów rozdziału V.

3. Materiały bezwartościowe należy zniszczyć po dokonaniu komisyjnego zakwalifikowania stosownie do przepisów rozdziału V.

§  12.

1. Jednostka nadrzędna ma prawo - w granicach upoważnienia otrzymanego od właściwego ministra - udzielić całkowitego lub częściowego zwolnienia od obowiązku zgłoszenia remanentu do sprzedaży.

2. Zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, udzielić można tylko w tych przypadkach, gdy:

1) asortyment lub inne właściwości danego remanentu powodują, że jest on materiałem mało poszukiwanym;

2) istnieją trudne warunki transportu;

3) inne okoliczności dostatecznie uzasadniają możliwość zużycia remanentu przez posiadacza.

IV.

Sprzedaż remanentów zbędnych i nadmiernych.

A.

Zakład pracy.

§  13.

1. Zakład pracy powinien zgłosić do sprzedaży bezpośrednio do hurtowni branżowo właściwych central handlowych remanenty materiałów pełnowartościowych i niepełnowartościowych oraz te spośród materiałów małowartościowych, które mogą znaleźć zastępcze wykorzystanie.

2. Tryb zgłaszania ustalony w ust. 1 nie dotyczy materiałów zastrzeżonych.

3. Remanenty materiałów zastrzeżonych należy zgłaszać do dyspozycji jednostek nadrzędnych.

4. Materiałem zastrzeżonym są tylko te materiały zaopatrzeniowe, które umieszczono w "liście materiałów zastrzeżonych", sporządzonej przez jednostkę nadrzędną.

§ 14. Zakład pracy powinien zgłosić do sprzedaży bezpośrednio:

1) do zbiornicy złomu - remanenty materiałów małowartościowych zakwalifikowanych jako złom;

2) do zbiornicy odpadków użytkowych - remanenty materiałów małowartościowych zakwalifikowanych jako odpadki użytkowe.

§ 15. Zakład pracy może sprzedać posiadany remanent innemu zakładowi pracy w przypadku, gdy:

1) nie zgłosił jeszcze do sprzedaży danego remanentu (§ 13);

2) dany remanent nie jest materiałem rozdzielanym przez Państwową Komisję Planowania Gospodarczego (tzw. materiały ostro deficytowe).

§ 16. Jakiekolwiek dysponowanie zgłoszonym do sprzedaży remanentem bez uprzedniej i każdorazowej zgody tej jednostki, w której posiadaniu znajduje się karta ewidencyjna, jest zabronione.

§ 17. Zakład pracy ma obowiązek dbać o należyte przechowanie i zabezpieczenie przed zniszczeniem lub uszkodzeniem zgłoszonych do sprzedaży remanentów.

B.

Jednostka nadrzędna.

§  18.

1. Jednostka nadrzędna upoważniona jest do sporządzenia - za zgodą właściwego ministra - "listy materiałów zastrzeżonych" (§ 13).

2. W "liście materiałów zastrzeżonych" wolno zamieścić tylko takie materiały zaopatrzeniowe, które mają wyłączne lub prawie wyłączne zastosowanie w danym przemyśle lub w danym dziale gospodarki narodowej.

§  19.

1. Jednostka nadrzędna może polecić zakładowi pracy, który zgłosił remanenty materiałów zastrzeżonych, sprzedaż tych remanentów na pokrycie planowych lub doraźnych potrzeb innych, podległych zakładów pracy.

2. Polecenie sprzedaży, o którym mowa w ust. 1, może być wydane tylko w ciągu 30 dni od daty otrzymania karty ewidencyjnej; po upływie tego terminu niewykorzystane remanenty materiałów zastrzeżonych należy zgłosić do terenowych hurtowni właściwych central handlowych, zawiadamiając o tym jednocześnie wystawców kart ewidencyjnych.

§ 20. Jednostka nadrzędna powinna koordynować i kontrolować przebieg akcji ujawnienia, upłynnienia i zapobiegania tworzeniu się zbędnych i nadmiernych remanentów w podporządkowanych jej zakładach pracy.

C.

Jednostka zbytu.

§ 21. Po otrzymaniu zgłoszenia remanentu (§ 13 ust. 1) terenowa hurtownia powinna sprawdzić w karcie ewidencyjnej:

1) czy remanent został zgłoszony właściwie - branżowo i terenowo;

2) czy opis techniczny zgłoszonego remanentu jest wystarczający dla określenia jego rodzaju, gatunku, przeznaczenia itp.;

3) czy remanent został właściwie sklasyfikowany stosownie do przepisów § 8.

§  22.

1. Jeśli zgłoszenia dokonano nie do właściwej hurtowni lub jeśli opis techniczny remanentu jest niedostateczny, hurtownia powinna zwrócić kartę ewidencyjną wystawcy w ciągu 30 dni od daty jej otrzymania w celu dokonania odpowiednich poprawek lub w celu skierowania karty przez wystawcę do właściwej hurtowni.

2. Hurtownia powinna udzielić wystawcy wskazówek, jakie poprawki lub uzupełnienia należy wnieść do karty ewidencyjnej.

3. Jeśli poprawki lub uzupełnienia - mimo wskazówek hurtowni - okażą się także niewystarczające, hurtownia powinna zażądać próbki, a gdy to jest niemożliwe - sporządzić we własnym zakresie drogą bezpośrednich oględzin przez swego pracownika opis techniczny remanentu na koszt posiadacza.

4. Decyzja hurtowni co do dokonania analizy próbki, jak również co do sporządzenia opisu technicznego remanentu w sposób, o którym mowa w ustępie poprzedzającym, powinna być uzależniona od wartości tego remanentu.

5. Jeśli wystawca karty ewidencyjnej ma trudności z ustaleniem, do jakiej hurtowni należy zgłosić remanent, a jednostka nadrzędna nie może mu udzielić właściwej informacji, powinien zwrócić się o uzyskanie takiej informacji do Przedsiębiorstwa Upłynnienia Remanentów (PUR), a następnie skierować kartę ewidencyjną według jego wskazówek.

6. Jeśli hurtownia stwierdzi, że remanent został niewłaściwie sklasyfikowany (§ 8), powinna oznaczenie skorygować.

§  23.

1. Hurtownia przejmuje zgłoszony jej remanent do własnych magazynów lub pozostawia go u dotychczasowego posiadacza do czasu wskazania odbiorcy. Decyzja hurtowni w tym przedmiocie powinna być gospodarczo uzasadniona.

2. Odrębne przepisy ustalą, jakie remanenty powinny hurtownie niezwłocznie po zgłoszeniu przejąć do własnych magazynów.

§  24.

1. Hurtownia ma obowiązek sprzedać zgłoszone jej według właściwości remanenty materiałów pełnowartościowych i niepełnowartościowych oraz te spośród małowartościowych, na które może znaleźć nabywców.

2. Hurtownia powinna pokryć zapotrzebowania odbiorców przede wszystkim zgłoszonymi jej remanentami, a dopiero w następnej kolejności materiałami pochodzącymi z bieżącej produkcji.

§  25.

1. Hurtownia powinna w ciągu 30 dni przekazać do PUR-u karty ewidencyjne materiałów małowartościowych, na które nie znalazła nabywców.

2. O przekazaniu należy równocześnie zawiadomić wystawców kart ewidencyjnych.

3. Jeśli hurtownia stwierdzi, że zgłoszono jej materiały bezwartościowe lub materiały posiadające tylko wartość złomu albo odpadków użytkowych, powinna w terminie określonym w ust. 1 zwrócić karty ewidencyjne tych materiałów wystawcom z wnioskiem o komisyjne zakwalifikowanie stosownie do przepisów rozdziału V.

§  26.

1. Jeśli hurtownia otrzyma zgłoszenie remanentu w małej ilości (tzw. resztówka), powinna zlecić przejęcie go własnemu detalicznemu punktowi sprzedaży.

2. Przez resztówkę należy rozumieć taką ilość materiału, która, jest mniejsza od ilości, w której dany materiał lub dany sortyment materiału jest przedmiotem obrotu hurtowego.

§ 27. Hurtownia nie posiadająca własnych detalicznych punktów sprzedaży powinna zwrócić kartę ewidencyjną wystawcy z wnioskiem, aby materiał odstąpił miejscowemu uspołecznionemu punktowi sprzedaży detalicznej.

§ 28. Nadrzędne w stosunku do hurtowni jednostki zbytu (centrale handlowe, biura sprzedaży) powinny koordynować i kontrolować przebieg akcji upłynnienia remanentów w hurtowniach oraz udzielać hurtowniom wskazówek i pomocy w przypadkach powstania trudności, których rozwiązanie przekracza możliwości hurtowni.

D.

Przedsiębiorstwo upłynnienia remanentów (PUR).

§  29.

1. Do PUR-u należeć będzie zagospodarowanie tych remanentów:

1) które zostały przekazane mu przez hurtownie central handlowych jako materiały małowartościowe (§ 25 ust. 1);

2) których dystrybucja nie należy do kompetencji żadnej centrali handlowej (§ 22 ust. 5), np. nietypowe materiały poniemieckie;

3) które zostały wytworzone na specjalne zamówienie i dlatego ze względu na rozmiary, gatunek, skład chemiczny lub z jakichkolwiek innych przyczyn nie stanowią towarów rynkowych.

2. Remanenty zgłoszone przez hurtownie do dyspozycji PUR pozostają w magazynach dotychczasowych posiadaczy.

§  30.

1. PUR obowiązane jest ustalać racjonalny sposób wykorzystania zgłoszonych mu materiałów (np. zastępcze wykorzystanie, przerób, regeneracja itp.).

2. Wszystkie przedsiębiorstwa gospodarki uspołecznionej obowiązane są na żądanie PUR-u udzielać wyczerpujących i wiążących informacji w przedmiocie zaproponowanego przez PUR racjonalnego wykorzystania materiałów małowartościowych.

3. PUR dysponuje tylko tymi materiałami małowartościowymi, dla których ustaliło we własnym zakresie racjonalny sposób wykorzystania.

4. Dysponowanie materiałami regenerowanymi lub przerobionymi i ich rozprowadzenie należy do tej jednostki gospodarczej, która stwierdziła możliwość ich zbycia po dokonaniu regeneracji lub przerobu.

§ 31. W przypadku zdecydowania, że materiał małowartościowy ma być regenerowany lub przerobiony, PUR wskaże odpowiedni zakład pracy oraz powierzy mu dokonanie regeneracji lub przerobu.

§ 32. PUR nie powinno wydawać zlecenia co do wykonania regeneracji lub przerobu, jeżeli:

1) koszty regeneracji lub przerobu byłyby wyższe od kosztów produkcji takiego samego materiału wyrabianego w kraju;

2) brak jest stwierdzenia właściwej centrali handlowej lub innej jednostki gospodarczej co do możliwości zbycia regenerowanego lub przerobionego materiału.

§ 33. Jeżeli PUR nie znajdzie żadnej możliwości zastępczego wykorzystania materiału małowartościowego, lub jeżeli regeneracja albo przerób materiału małowartościowego jest niecelowy (§ 32), powinno zwrócić kartę ewidencyjną wystawcy z uzasadnionym wnioskiem o komisyjne zakwalifikowanie stosownie do przepisów rozdziału V.

V.

Kwalifikowanie na złom, na odpadki użytkowe lub na zniszczenie.

§ 34. Przeznaczenie na złom lub na odpadki użytkowe remanentów materiałów małowartościowych albo przeznaczenie na zniszczenie remanentów materiałów bezwartościowych wymaga:

1) uprzedniego komisyjnego orzeczenia w przypadku, gdy ich wartość przekracza 1.000 zł (w jednej pozycji wykazu);

2) decyzji kierownika zakładu pracy - w pozostałych przypadkach.

§  35.

1. Komisję kwalifikacyjną powołuje kierownik zakładu pracy w przypadkach określonych w § 11 ust. 2 i ust. 3, § 25 ust. 3 i w § 33.

2. Decyzja o powołaniu komisji kwalifikacyjnej powinna zawierać: skład członków, termin zwołania, uzasadnienie zwołania oraz cel zwołania komisji kwalifikacyjnej.

§  36.

1. W skład komisji kwalifikacyjnej wchodzą:

1) przedstawiciel kierownika zakładu pracy, w którego posiadaniu znajdują się materiały małowartościowe lub bezwartościowe - jako przewodniczący;

2) główny księgowy lub osoba przez niego upoważniona;

3) przedstawiciel kierownika technicznego (naczelnego inżyniera) lub handlowego w zależności od rodzaju zakładu pracy;

4) kierownik komórki zaopatrzenia lub osoba przez niego upoważniona;

5) przedstawiciel czynnika społecznego w zakładzie pracy, posiadającym małowartościowe lub bezwartościowe materiały.

2. W przypadku, gdy wiadomości fachowe członków komisji kwalifikacyjnej są niewystarczające dla wydania właściwego orzeczenia, a wartość materiału w inwentarzu (w jednej pozycji wykazu) przekracza kwotę 30.000 zł, komisja kwalifikacyjna uprawniona jest uchwałą zwykłej większości głosów swych członków powierzyć opracowanie opinii jednemu lub dwóm rzeczoznawcom.

§  37.

1. Do zadań komisji kwalifikacyjnej należy:

1) dokonanie oględzin materiałów, które należy zakwalifikować;

2) wydanie orzeczenia wraz z uzasadnieniem.

2. Uzasadnieniem nie jest w rozumieniu niniejszej instrukcji powołanie się na opinię hurtowni lub na opinię PUR albo na decyzję kierownika zakładu pracy.

§  38.

1. Komisja kwalifikacyjna z czynności swych sporządza protokół, który powinien zawierać: szczegółowy opis kwalifikowanego materiału, orzeczenie komisji kwalifikacyjnej, uzasadnienie orzeczenia oraz wynik głosowania.

2. Protokół powinien być sporządzony w 4 jednobrzmiących egzemplarzach i podpisany przez wszystkich członków komisji kwalifikacyjnej.

3. Zdania odrębne członków komisji kwalifikacyjnej należy wnieść do protokołu wraz z ich uzasadnieniem.

4. W przypadku uznania przez komisję kwalifikacyjną materiału za zdatny do wykorzystania (przerobu lub regeneracji) należy zamieścić w protokole konkretne i uzasadnione wnioski co do sposobu i trybu postępowania z tym materiałem.

§  39.

1. Protokół komisji kwalifikacyjnej otrzymują:

1) posiadacz materiału kwalifikowanego;

2) jednostka nadrzędna;

3) hurtownia lub PUR w zależności od tego, które z wymienionych przedsiębiorstw złożyło wniosek o komisyjne zakwalifikowanie materiału;

4) przewodniczący komisji kwalifikacyjnej.

2. Jeżeli komisja kwalifikacyjna została powołana bez uprzedniego wniosku hurtowni lub PUR-u, jeden egzemplarz protokołu należy przesłać zawsze do PUR-u (ust. 1 pkt 3).

§  40.

1. Orzeczenie komisji kwalifikacyjnej staje się prawomocne, jeśli w ciągu 2 tygodni nie zostanie zakwestionowane przez jedną z jednostek wymienionych w § 39 ust. 1 pkt 2, 3 i 4.

2. Przewodniczący komisji kwalifikacyjnej jest odpowiedzialny za wykonanie prawomocnych orzeczeń komisji.

§ 41. Jednostka, która zakwestionowała orzeczenie komisji kwalifikacyjnej, powinna w ciągu 30 dni powziąć decyzję co do sposobu zagospodarowania kwalifikowanego materiału i decyzję tę wykonać.

§ 42. W przypadku stwierdzenia, że:

1) opinia hurtowni lub opinia PUR-u albo decyzja kierownika zakładu pracy były błędne;

2) nie zostały wyczerpane możliwości zbycia materiału na cele zastępczego wykorzystania;

3) zaniechano przerobu lub regeneracji materiału importowanego z powodu nieopłacalności, gdy tymczasem materiał powinien być regenerowany lub przerobiony ze względu na swą ostrą deficytowość lub inne uzasadnione przyczyny

komisja kwalifikacyjna zgłasza PUR-owi wnioski w przedmiocie dalszego zagospodarowania kwalifikowanego materiału.

VI.

Zasady rozliczeń finansowych.

§  43.

1. Zakład pracy sprzedaje remanenty materiałów pełnowartościowych po cenach cennikowych; jeśli nabywcą remanentu jest hurtownia, cenę cennikową pomniejsza się o marżę handlową przysługującą tej hurtowni.

2. Jeśli zakład pracy nie zna ceny cennikowej, powinien zwrócić się o udzielenie informacji do właściwej hurtowni.

§ 44. Zakład pracy sprzedaje remanenty materiałów pełnowartościowych po cenie określonej w inwentarzu, jeżeli:

1) minął termin określający obowiązek wystawienia faktury (§ 46), a hurtownia w ciągu 7 dni nie udzieliła informacji co do obowiązującej ceny cennikowej;

2) hurtownia przysłała zawiadomienie, że remanent nie ma ceny cennikowej.

§ 45. Zakład pracy sprzedaje remanenty materiałów niepełnowartościowych i małowartościowych po cenach uzgodnionych z nabywcą lub po cenach określonych komisyjnie.

§  46.

1. Jeśli zakład pracy zgłosił remanent bezpośrednio do hurtowni branżowo właściwej centrali handlowej (§ 13 ust. 1), powinien najpóźniej 60 dnia od daty zgłoszenia wystawić fakturę na tę hurtownię. Terminu tego nie stosuje się w przypadku, gdy hurtownia we wcześniejszym terminie:

1) przejmie remanent do własnych magazynów;

2) wskaże nabywcę;

3) przekaże kartę ewidencyjną do PUR-u;

4) zwróci kartę ewidencyjną w celu wniesienia uzupełnień lub poprawek;

5) zwróci kartę ewidencyjną, ponieważ dystrybucja danego remanentu nie należy do jej właściwości;

6) zwróci kartę ewidencyjną, ponieważ materiał ma tylko wartość złomu lub odpadku użytkowego albo nadaje się tylko na zniszczenie;

7) uzasadni, że cena remanentu nie odpowiada jego rzeczywistej wartości.

2. Jeśli zgłoszenie remanentu do hurtowni branżowo właściwej centrali handlowej nastąpiło za pośrednictwem jednostki nadrzędnej (§ 19 ust. 2), termin 60-dniowy, wskazany w ust. 1, zaczyna biec dopiero od daty wysłania niewykorzystanej karty ewidencyjnej przez tę jednostkę.

3. W przypadkach, kiedy zakład pracy:

1) sprzedał remanent innemu zakładowi pracy (§ 15);

2) sprzedał remanent na podstawie dyspozycji sprzedaży wydanej przez jednostkę nadrzędną (§ 19);

3) sprzedał remanent hurtowni (ust. 1 pkt 1);

4) sprzedał remanent nabywcy wskazanemu przez hurtownię (ust. 1 pkt 2)

powinien on wystawić fakturę bezpośrednio na nabywcę najpóźniej 5 dnia od otrzymania potwierdzenia odbioru przesyłki, chyba że nabywca nie zgodził się na zaproponowaną cenę.

4. W przypadku przekazania remanentu do zbiornicy złomu lub do zbiornicy odpadków użytkowych fakturę należy wystawić na zbiornicę w terminie określonym w ust. 3.

5. Nie wolno wystawiać faktur na PUR.

§ 47. Jeśli nabywca uzasadni, że cena remanentu nie odpowiada jego rzeczywistej wartości, zostaje ona ustalona zgodnie przez obie strony. W razie braku zgody stron cenę ustala się na podstawie komisyjnej wyceny.

§  48.

1. W skład komisji wyceny wchodzą po jednym przedstawiciele: posiadacza remanentu, nabywcy remanentu, właściwej terenowo i branżowo hurtowni oraz czynnika społecznego.

2. Komisji wyceny przewodniczy przedstawiciel hurtowni.

3. Decyzje komisji wyceny zapadają zwykłą większością głosów.

4. W razie równej ilości głosów decyduje głos przewodniczącego.

5. Protokolarna decyzja komisji wyceny jest ostateczna.

§ 49. Koszty komisji wyceny, tzn. koszty podróży i diety likwidowane w ramach delegacji służbowej, pokrywa jedna lub obie strony w zależności od decyzji komisji wyceny.

§ 50. Jeżeli po uiszczeniu faktury remanent znajduje się w zakładzie pracy i został odstąpiony przez hurtownię nabywcy po zniżonej cenie na podstawie decyzji komisji wyceny, wówczas różnica pomiędzy ceną uznaną w fakturze a ceną faktycznie pobraną przez hurtownię obciąża ten zakład pracy.

§  51.

1. W terminie do dnia 30 września 1951 r. sprzedaż remanentów odbywać się będzie w relacji 100% ceny cennikowej albo ceny inwentarzowej, albo ceny uzgodnionej z nabywcą lub ceny określonej komisyjnie.

2. Po dniu 30 września 1951 r. fakturować się będzie:

1) w relacji 100% ceny cennikowej tylko te remanenty, które powstały z przyczyn uzasadnionych (np. zmiana planu produkcyjnego, polecenie przejęcia wydane przez władzę lub jednostkę nadrzędną itp.);

2) w relacji 100% ceny inwentarzowej albo ceny uzgodnionej z nabywcą lub ceny określonej komisyjnie - tylko te remanenty, które zgłoszono do sprzedaży przed dniem 1 października 1951 r.

3. Inne remanenty - zgłoszone do sprzedaży po dniu 30 września 1951 r. - należy fakturować w relacji 90% ceny cennikowej albo ceny inwentarzowej, albo ceny uzgodnionej z nabywcą lub ceny określonej komisyjnie.

4. Za właściwe stosowanie przepisów niniejszego paragrafu odpowiada główny księgowy zakładu pracy.

§ 52. Przedsiębiorstwa, zjednoczenia przemysłu, centralne zarządy, centrale zaopatrzenia, centrale handlowe, biura sprzedaży oraz PUR nie pobierają prowizji ani żadnych opłat z tytułu pośredniczenia przy upłynnieniu remanentów.

§  53.

1. Koszty magazynowania i konserwacji remanentów do czasu ich wysyłki, koszty opakowania, załadunku, ekspedycji i transportu (franco stacja odbiorcza) obciążają sprzedawcę tego remanentu.

2. Od zasad podanych w ust. 1 dopuszczalne są wyjątki w przypadkach i w zakresie, jaki ustali Państwowa Komisja Planowania Gospodarczego.

§  54.

1. Koszty regeneracji i przerobu materiałów małowartościowych pokrywa PUR z własnych środków finansowych.

2. Posiadacz remanentu zwraca koszty regeneracji lub przerobu PUR-owi po ukończeniu regeneracji lub przerobu.

§  55.

1. Przedsiębiorstwa budżetowe pokrywają różnice (zyski lub straty) wynikłe przy upłynnianiu remanentów z funduszów własnych.

2. Przedsiębiorstwa na rozrachunku gospodarczym wykazują różnice (zyski lub straty) wynikłe przy upłynnianiu remanentów na rachunku wyników.

§ 56. Wszelkie obroty w zakresie akcji upłynniania remanentów, dokonane za pośrednictwem hurtowni, wlicza się do planowych obrotów tych hurtowni.

VII.

Sprawozdawczość.

§ 57. Stan i ruch zbędnych i nadmiernych remanentów należy ewidencjonować na następujących drukach:

1) karta ewidencyjna (załącznik nr 1);

2) dziennik (załącznik nr 2);

3) arkusz zbiorczy (załącznik nr 3).

§  58.

1. Dziennik prowadzi się według "wykazu artykułów dla planowania zaopatrzenia" w układzie branżowym, tzn. na tej samej karcie dziennika umieszczać należy materiały należące do jednej branży.

2. Zapisy w dzienniku należy zamykać na ostatni dzień miesiąca i do otrzymanych z zamknięć sum dodawać wyniki miesięcy poprzednich.

3. Dziennik prowadzą zakłady pracy.

§ 59. Wszystkie zapisy w kartach ewidencyjnych i w dziennikach należy czynić bieżąco.

§  60.

1. Arkusze zbiorcze prowadzą zakłady pracy, jednostki nadrzędne oraz ministerstwa w podwójnym układzie:

1) branżowym - jak dziennik;

2) imiennym - według posiadaczy remanentów.

2. Odbitki arkuszy zbiorczych w obu układach służą jednocześnie jako sprawozdania miesięczne, które przesyłają:

1) zakłady pracy - jednostkom nadrzędnym w terminie do dnia 5 następnego miesiąca;

2) jednostki nadrzędne - właściwym ministerstwom w terminie do dnia 15 następnego miesiąca;

3) ministerstwa - Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego w terminie do dnia 25 następnego miesiąca.

3. W poszczególnych grupach branżowych arkusza zbiorczego należy wykazywać wyniki ujawnienia i upłynnienia remanentów od początku roku kalendarzowego do miesiąca sprawozdawczego włącznie.

§ 61. Jednostki zbytu prowadzą sprawozdawczość uproszczoną według wzoru stanowiącego załącznik nr 4, przesyłając sprawozdanie w sposób i w terminach określonych w § 60.

§ 62. PUR składa Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego miesięczne sprawozdania według wzoru stanowiącego załącznik nr 5.

§  63.

1. W ciągu miesiąca od daty wejścia w życie niniejszej instrukcji ministerstwa uzgodnią z Państwową Komisja Planowania Gospodarczego, jakie materiały wykazywane będą w miesięcznych sprawozdaniach także ilościowo.

2. Sprawozdania ilościowe sporządzać się będzie na arkuszach według wzoru stanowiącego załącznik nr 6 i przesyłać w sposób i w terminach określonych w § 60.

VIII.

Kontrola akcji ujawnienia i upłynnienia remanentów.

§  64.

1. Działalność zmierzająca do ujawnienia i upłynnienia remanentów powinna być na wszystkich szczeblach kontrolowana.

2. Prócz kontroli, o której mowa w ust. 1, informacje o stanie i przebiegu akcji ujawnienia i upłynnienia remanentów we wszystkich jednostkach gospodarki uspołecznionej zbierać będzie PUR.

3. Osoby, którym powierzono akcję ujawnienia i upłynnienia remanentów w jednostkach określonych w § 1, powinny ściśle współpracować z komórkami finansowymi tych jednostek w celu stałego kontrolowania stanu i przebiegu akcji ujawnienia i upłynnienia remanentów.

§ 65. Wszystkie kontrolowane jednostki gospodarki uspołecznionej powinny okazywać przedstawicielom PUR-u jak najdalej idącą pomoc w wykonaniu zleconych im czynności, a w szczególności:

1) udzielać im wszelkich potrzebnych sprawozdań, informacji i innych niezbędnych materiałów co do stanu i likwidacji remanentów;

2) udostępniać im przeprowadzanie inspekcji w magazynach i innych miejscach składowania, przeglądanie ksiąg magazynowych oraz uzyskanie informacji dotyczących gospodarki magazynowej.

IX.

Sankcje.

§ 66. W przypadkach naruszenia przepisów niniejszej instrukcji, a w szczególności przepisów: § 4 ust. 1, § 6 ust. 2, § 10 ust. 2, § 16 oraz § 17 należy wyciągać w stosunku do winnych konsekwencje służbowe, a jeżeli czyn ma charakter przestępstwa - kierować doniesienie do właściwego prokuratora w celu pociągnięcia winnych do odpowiedzialności stosownie do obowiązujących przepisów.

Załącznik  Nr 1

Zakład zgłaszający ............................................

STAN i RUCH REMANENTU

Nr indeksu materiałowego

............................................

KARTA EWIDENCYJNA Nr ...

Symbol branży towarowej

............................................ Stacja kolejowa i bocznica

Nazwa materiału ..........................

Wartość użytkowa %

Wyliczenie nadmiaru

Jednostka miary

Ewentualna specyfikacja

Zapas w magazynie

Zapotrzebowanie roczne

Nadmiar do upłynnienia

Uwagi:

zużycie roczne

normatyw

ilość

cena jednost.

wartość ogólna

Dokładna charakterystyka materiału (uszkodzenia, zanieczyszczenia, ewentualne zastosowanie i gdzie, opakowanie, pochodzenie itp.).

Dane ewidencyjne

Aprobata kierownika zakładu lub upoważnionej osoby

Wpisać do dziennika

Kartę wysłano

Data wystawienia karty

Podpis i stanowisko wystawcy

Nr tow.

poz.

data

data

Nr

Decyzja o pozostawieniu remanentu w magazynie ...............................

Ewidencja stanu i ruchu remanentu sprzedano lub zużyto

Data i Nr faktury

Nazwa nabywcy lub sposób zużycia

Ilość

Wartość

Pozostaje ilość

Remanent oferowano

Data

komu

Opinia hurtowni, CH, PUR Orzeczenie komisji kwalifikacyjnej Orzeczenie komisji wyceny*)

Stwierdza się ostateczną likwidację remanentu

...................................... Data

......................... Podpis

*) Niepotrzebne skreślić

Załącznik  Nr 2.

............................................. ............................................. Nazwa posiadacza remanentu				.......................................... .......................................... Nazwa grupy branżowej			Rok
							Miesiąc
							Karta
DZIENNIK STANU I RUCHU REMANENTÓW
Lp.	Dzień	Krótkie określenie materiału	Nazwa posiadacza lub odbiorcy oraz Nr karty ewidencyjnej i Nr faktury		Wartość remanentów
					ujawnionych	upłynnionych
						razem		w tym na potrzeby własne
1	2	3	4		5	6		7

Załącznik  Nr 3.

...................................... ...................................... Nazwa jednostki organizacyjnej		BRANŻOWY ARKUSZ ZBIORCZY STANU I RUCHU REMANENTÓW			Rok
					Miesiąc
					Arkusz
Lp.	Grupa branżowa		Wartość remanentów
			ujawnionych	upłynnionych
				razem		w tym na potrzeby własne
1	2		3	4		5
	I. Kopaliny
	II. Żelazo i stal
	III. Metale nieżelazne
	IV. Druty i wyroby z drutu
	V. Śruby, nity i nakrętki
	XXXI. Paliwo, produkty węglopochodne
	XXXII. Środki spożywcze
	XXXIII. Artykuły rolne
	Razem

Załącznik  Nr 3a

...................................... ...................................... Nazwa jednostki organizacyjnej		ARKUSZ ZBIORCZY STANU I RUCHU REMANENTÓW (zestawienie wg posiadaczy)			Rok
					Miesiąc
					Arkusz
Lp.	Nazwa posiadacza		Wartość remanentów
			ujawnionych	upłynnionych
				razem		w tym na potrzeby własne
1	2		3	4		5

Załącznik  Nr 4.

...................................... ...................................... Nazwa jednostki zbytu		SPRAWOZDANIE Z AKCJI UPŁYNNIENIA REMANENTÓW				Rok
						Miesiąc
						Arkusz
Lp.	Nazwa grupy branżowej		Wartość remanentów
			zgłoszonych do upłynnienia	sprzedanych	przekazanych do P.U.R.	zaopiniowanych do zakwalifikowania na złom
1	2		3	4	5	6
	Razem

Załącznik  Nr 5.

Sprawozdanie przedsiębiorstwa upłynnienia remanentów z działalności w m-cu .................... 195... roku.

Lp.	Nazwa jednostki	Ilość zlustrowanych zakładów pracy	Wartość remanentów+
			w zlustrowanych zakładach pracy			% wykonania planu	ujawnionego mienie bezpańskiego	materiałów małowartościowych zgłoszonych PUR-owi do upłynnienia	Uwagi
			ogólna bilansowa	zaplanowana do ujawnienia	ujawniona
1	2	3	4	5	6	7	8	9	10
1	Centrala w Warszawie
2	Ekspozyt. Warszawa 2
3	Ekspozyt. Wrocław
4	Ekspozyt. Katowice
5	Ekspozyt. Szczecin
6	Ekspozyt. Gdańsk
	Razem

Wartość remanentów upłynnionych za pośrednictwem PURu				Wartość remanentów oddanych do przerobu lub regeneracji (wg cen zaproponowanych przez właściciela	Wartość upłynnionych remanentów materiałów przerobionych lub regenerowanych		Ogólna wartość remanentów zaplanowanych do upłynnienia	% wykonania planu
spośród remanentów ujawnionych w zlustrowanych zakładach pracy	materiałów małowartościowych	mienia bezpańskiego	innych		wg cen zaproponowanych przez właściciela	wg cen zbycia
11	12	13	14	15	16	17	18	19

Załącznik  Nr 6.

Nazwa jednostki zbytu		SPRAWOZDANIE ILOŚCIOWE Z AKCJI UPŁYNNIENIA REMANENTÓW			Rok
					Miesiąc
					Arkusz
Lp.	Nazwa grupy branżowej lub materiału	Ilość remanentów
		ujawnionych kg, m*)	zgłoszonych do upłynnienia kg, m*)	upłynnionych kg, m*)	Uwagi
1	2	3	4	5	6
	stal
	metale nieżelazne
	łożyska toczne
	barwniki
	Razem

^*) Niepotrzebne skreślić.

1 § 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 zarządzenia z dnia 11 maja 1956 r. (M.P.56.40.509) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 15 maja 1956 r.

2 § 2 zmieniony przez § 1 pkt 1 zarządzenia z dnia 31 grudnia 1952 r. (M.P.53.A-3.34) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 19 stycznia 1953 r.

3 § 3 zmieniony przez § 1 pkt 2 zarządzenia z dnia 11 maja 1956 r. (M.P.56.40.509) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 15 maja 1956 r.

4 § 4 zmieniony przez § 1 pkt 2 zarządzenia z dnia 31 grudnia 1952 r. (M.P.53.A-3.34) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 19 stycznia 1953 r.

5 § 5-7 uchylone przez § 1 pkt 3 zarządzenia z dnia 31 grudnia 1952 r. (M.P.53.A-3.34) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 19 stycznia 1953 r.

6 § 8 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 4 lit. a) zarządzenia z dnia 31 grudnia 1952 r. (M.P.53.A-3.34) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 19 stycznia 1953 r.

7 § 8 ust. 3 pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt 3 lit. a) zarządzenia z dnia 11 maja 1956 r. (M.P.56.40.509) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 15 maja 1956 r.

8 § 8 ust. 3 pkt 2:

- zmieniony przez § 1 pkt 4 lit. b) zarządzenia z dnia 31 grudnia 1952 r. (M.P.53.A-3.34) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 19 stycznia 1953 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 3 lit. b) zarządzenia z dnia 11 maja 1956 r. (M.P.56.40.509) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 15 maja 1956 r.

9 § 9 skreślony przez § 1 pkt 4 zarządzenia z dnia 11 maja 1956 r. (M.P.56.40.509) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 15 maja 1956 r.

10 § 10 zmieniony przez § 1 zarządzenia z dnia 11 czerwca 1951 r. (M.P.51.A-51.685) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 19 czerwca 1951 r.

11 § 11 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 5 zarządzenia z dnia 11 maja 1956 r. (M.P.56.40.509) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 15 maja 1956 r.

12 § 11 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 5 zarządzenia z dnia 31 grudnia 1952 r. (M.P.53.A-3.34) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 19 stycznia 1953 r.

13 § 11 ust. 3 skreślony przez § 1 pkt 2 zarządzenia z dnia 20 września 1951 r. (M.P.51.A-87.1202) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 8 października 1951 r.

14 § 12 zmieniony przez § 1 pkt 3 zarządzenia z dnia 20 września 1951 r. (M.P.51.A-87.1202) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 8 października 1951 r.

15 Załącznik zmieniony przez § 1 pkt 4 zarządzenia z dnia 20 września 1951 r. (M.P.51.A-87.1202) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 8 października 1951 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

• Identyfikator: M.P.1951.A-46.602
• Rodzaj: Zarządzenie
• Tytuł: Ujawnienie, upłynnienie i zapobieganie tworzeniu się zbędnych i nadmiernych remanentów materiałów zaopatrzeniowych w urzędach, instytucjach i przedsiębiorstwach państwowych.
• Data aktu: 02/05/1951
• Data ogłoszenia: 08/06/1951
• Data wejścia w życie: 08/06/1951