a także mając na uwadze, co następuje:(1) W ramach Europejskiego Zielonego Ładu określonego w komunikacie Komisji z dnia 11 grudnia 2019 r. zapoczątkowano nową unijną strategię na rzecz wzrostu, której celem jest przekształcenie Unii w sprawiedliwe i dobrze prosperujące społeczeństwo żyjące w nowoczesnej, zasobooszczędnej i konkurencyjnej gospodarce. W strategii tej potwierdzono, że ambicją Komisji jest, by do 2050 r. Europa stała się pierwszym kontynentem neutralnym dla klimatu i wolnym od zanieczyszczeń, a celem strategii jest również ochrona zdrowia i dobrostanu obywateli przed zagrożeniami i negatywnymi skutkami związanymi ze środowiskiem, przy jednoczesnym zapewnieniu inkluzywnej, uczciwej i sprawiedliwej transformacji, tak by nikt nie został wykluczony. Ponadto Unia zobowiązała się do zapewnienia pełnego wdrożenia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1119 3 oraz 8. programu działań w zakresie środowiska ustanowionego decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/591 4 , a także do realizacji Agendy ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 i określonych w niej celów zrównoważonego rozwoju.
(2) Warstwa ozonowa chroni ludzi i inne żywe istoty przed szkodliwym promieniowaniem ultrafioletowym (UV) emitowanym przez Słońce. Naukowo dowiedziono, że ciągłe emisje substancji zubożających warstwę ozonową powodują znaczną szkodę w warstwie ozonowej, co prowadzi do znaczącego niekorzystnego wpływu na zdrowie ludzkie, ekosystemy i biosferę, a także do poważnych skutków gospodarczych, jeżeli nie zostaną podjęte odpowiednie działania.
(3) Decyzją Rady 88/540/EWG 5 Unia stała się stroną Konwencji wiedeńskiej o ochronie warstwy ozonowej 6 oraz Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową 7 (zwanego dalej "Protokołem"). Protokół i późniejsze decyzje jego stron stanowią zbiór wiążących w skali światowej środków kontroli mających na celu zwalczanie problemu zubożenia warstwy ozonowej.
(4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1005/2009 8 zapewnia między innymi przestrzeganie Protokołu przez Unię. W ocenie tego rozporządzenia Komisja stwierdziła, że ustanowione w nim środki kontroli pozostają co do zasady adekwatne do przewidzianego celu, są skuteczne i znacząco przyczyniają się do odbudowy warstwy ozonowej w stratosferze oraz do ograniczenia ocieplenia klimatu.
(5) Istnieją wyraźne dowody na zmniejszenie zawartości substancji zubożających warstwę ozonową w atmosferze i na odbudowę ozonu w stratosferze. Niemniej jednak zgodnie z ostatnimi ocenami odbudowa warstwy ozonowej nadal jest bardzo niepewna, a powrót do poziomu stężeń sprzed 1980 r. nie jest przewidywany przed połową XXI wieku. Dlatego zwiększone promieniowanie UV nadal stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia i środowiska. Uniknięcie ryzyka dalszych opóźnień w odbudowie warstwy ozonowej jest nadal zależne od zapewnienia pełnego wdrożenia istniejących obowiązków, od nasilenia działań w odniesieniu do pozostałych źródeł emisji w celu ograniczenia emisji oraz od wprowadzenia niezbędnych środków w celu szybkiego i skutecznego reagowania na wszelkie przyszłe wyzwania.
(6) Większość substancji zubożających warstwę ozonową ma również wysoki współczynnik globalnego ocieplenia (GWP) i przyczynia się do wzrostu temperatury na naszej planecie. Zważywszy na istotne ustalenia zawarte w sprawozdaniu specjalnym Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu z 2021 r., niniejsze rozporządzenie powinno zapewnić podjęcie wszelkich możliwych starań zmierzających do redukcji emisji substancji zubożających warstwę ozonową. Redukcja emisji przyczynia się do osiągnięcia celu porozumienia paryskiego przyjętego na mocy Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) (zwanego dalej "porozumieniem paryskim") 9 , a mianowicie do ograniczenia wzrostu średniej temperatury globalnej w bieżącym stuleciu do poziomu znacznie niższego niż 2 °C powyżej poziomu przedindustrialnego oraz do podejmowania wysiłków z myślą o ograniczeniu wzrostu temperatury do 1,5 °C.
(7) Aby lepiej informować o GWP cechującym substancje zubożające warstwę ozonową, należy w niniejszym rozporządzeniu podać oprócz ich potencjału niszczenia ozonu (ODP) również ich odpowiednie GWP.
(8) W rozporządzeniu (WE) nr 1005/2009 i wcześniejszych aktach prawnych Unii ustanowiono bardziej rygorystyczne środki kontroli niż te wymagane na mocy Protokołu, ustanawiając bardziej restrykcyjne zasady dotyczące przywozu i wywozu.
(9) Na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1005/2009 produkcję i wprowadzanie do obrotu substancji zubożających warstwę ozonową wycofano w odniesieniu do niemal wszystkich zastosowań. Zakazano również wprowadzania do obrotu produktów i urządzeń, które zawierają substancje zubożające warstwę ozonową lub których działanie jest zależne od tych substancji, z wyjątkiem niektórych przypadków, w których stosowanie takich substancji jest nadal dozwolone. Nawet po wycofaniu substancji zubożających warstwę ozonową - pod pewnymi warunkami - konieczne jest dalsze zezwalanie na wyłączenia dla niektórych zastosowań, w przypadku których rozwiązania alternatywne nie są jeszcze dostępne.
(10) Produkcja substancji zubożających warstwę ozonową w Unii była wyższa w 2021 r. niż w ciągu poprzednich 10 lat, a w 2021 r. - o 27 % wyższa niż w 2020 r. Według sprawozdania Europejskiej Agencji Środowiska pt. "Ozone- Depleting Substances 2022" [Substancje zubożające warstwę ozonową - 2022 r.] 90 % wzrostu wynika ze stosowania substratów. Stosowanie substratów w 2021 r. wzrosło o 11 % w porównaniu z 2020 r. Chociaż odstępstwo dotyczące substancji zubożających warstwę ozonową stosowanych jako substraty w produkcji chemicznej niektórych towarów, w tym produktów farmaceutycznych, jest uzasadnione niskimi wskaźnikami emisji i brakiem możliwych do wykonania rozwiązań alternatywnych, należy regularnie oceniać dostępność rozwiązań alternatywnych, a także rzeczywiste poziomy emisji z obecnych zastosowań substratów. Komisja powinna, w stosownych przypadkach, przyjmować akty delegowane w celu stworzenia wykazu procesów produkcji chemicznej, w których zakazane jest stosowanie jako substratów substancji zubożających warstwę ozonową wymienionych w załączniku I. Akty delegowane powinny uwzględniać dostępność możliwych do wykonania pod względem technicznym i ekonomicznym rozwiązań alternatywnych, na podstawie ocen technicznych prowadzonych zgodnie z Protokołem, w szczególności sprawozdań czteroletnich i innych sprawozdań technicznych przygotowywanych przez panele oceniające zgodnie z Protokołem, obejmujących oceny dostępnych rozwiązań alternatywnych wobec obecnych zastosowań substratów i oceny poziomów emisji z obecnych zastosowań substratów, a które to sprawozdania stanowią wystarczającą podstawę do podjęcia decyzji, czy zakazać określonych zastosowań substratów. Jeżeli takie oceny przeprowadzone zgodnie z Protokołem nie są dostępne, Komisja powinna przeprowadzić własną ocenę na podstawie danych technicznych dotyczących obecnych zastosowań substratów, związanych z nimi emisji i ich wpływu na warstwę ozonową i klimat oraz na dostępność możliwych do wykonania pod względem technicznym i ekonomicznym rozwiązań alternatywnych, a także powinna przyjąć, w stosownych przypadkach i na podstawie tej oceny, akt delegowany w celu stworzenia wykazu procesów produkcji chemicznej, w których zakazane jest stosowanie jako substratów substancji zubożających warstwę ozonową wymienionych w załączniku I. Wykaz ten może być aktualizowany na podstawie wyników sprawozdań czteroletnich przygotowywanych przez panele oceniające na podstawie Protokołu lub na podstawie własnej oceny Komisji.
(11) Biorąc pod uwagę niewielkie ilości substancji zubożających warstwę ozonową faktycznie stosowane do celów nieodzownych zastosowań laboratoryjnych i analitycznych, należy ustanowić proporcjonalny środek kontroli w tym zakresie. Obowiązek rejestracji przewidziany w rozporządzeniu (WE) nr 1005/2009 należy zastąpić wymogiem prowadzenia dokumentacji w celu zapobiegania stosowaniu niezgodnemu z prawem oraz monitorowania rozwoju rozwiązań alternatywnych.
(12) Wprowadzanie do obrotu i stosowanie halonów powinno być dozwolone wyłącznie w przypadku zastosowań krytycznych, które należy określić z uwzględnieniem dostępności alternatywnych substancji lub technologii oraz rozwoju norm międzynarodowych.
(13) Ustanowiona na mocy Protokołu Komisja Zamienników Halonów wskazała, że od 2030 r. zapasy halonów niepier- wotnych do zastosowań krytycznych mogą być niewystarczające do zaspokojenia potrzeb globalnych. Aby uniknąć konieczności produkcji nowych halonów w celu zaspokojenia przyszłych potrzeb, należy wprowadzić środki służące zwiększeniu dostępności zapasów halonu odzyskanego z urządzeń oraz zapewnić odpowiednie ich monitorowanie.
(14) Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1005/2009 wyłączenie dotyczące wszystkich zastosowań krytycznych bromku metylu, w tym do celów kwarantanny i przed wysyłką, wygasło w dniu 18 marca 2011 r. Protokół zawiera postanowienia regulujące stosowanie w nagłych przypadkach. Przepisy te nie były dotychczas stosowane w Unii. Jest zatem mało prawdopodobne, aby były potrzebne jakiemukolwiek uczestnikowi rynku w Unii. Ponieważ jednak nie można wykluczyć przyszłych sytuacji nadzwyczajnych, a także aby dostosować niniejsze rozporządzenie do Protokołu, należy pozostawić możliwość przyznania odstępstwa w sytuacjach nadzwyczajnych, mianowicie w razie nieprzewidzianego gwałtownego rozprzestrzeniania się szkodników lub chorób, kiedy takie stosowanie w nagłych przypadkach jest dozwolone na podstawie rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 10 i (UE) nr 528/2012 11 . W takim wypadku należy określić środki przyjęte w celu minimalizacji emisji, takie jak stosowanie nieprzepuszczalnych folii przy fumigacji gleby.
(15) Coraz większe zaniepokojenie budzi wpływ światowych emisji niektórych nowych substancji zubożających warstwę ozonową, które nie są kontrolowane na podstawie Protokołu, wymienionych w załączniku II, w tym wzrost stężenia dichlorometanu w atmosferze, co może znacznie opóźnić odbudowę warstwy ozonu w stratosferze. W 2021 r. produkcja unijna tych substancji zubożających warstwę ozonową w tonach metrycznych była około czterokrotnie wyższa niż produkcja substancji kontrolowanych objętych Protokołem. W przeliczeniu na tony ODP produkcja ta była jednak około czterokrotnie niższa niż produkcja substancji zubożających warstwę ozonową wymienionych w załączniku I. Konieczne są dalsze środki ograniczania emisji, ważne jest też wzmocnione monitorowanie, w tym za pomocą przepisów dotyczących odzysku lub niszczenia, naprawiania nieszczelności i zapobiegania niezamierzonemu uwalnianiu substancji zubożających warstwę ozonową, które nie są kontrolowane na podstawie Protokołu.
(16) Ograniczenia określone w niniejszym rozporządzeniu w odniesieniu do produktów i urządzeń zawierających substancje zubożające warstwę ozonową powinny również obejmować produkty i urządzenia, których działanie jest zależne od tych substancji, tak aby zapobiec obchodzeniu tych ograniczeń.
(17) Ważne jest zapewnienie, aby substancje zubożające warstwę ozonową mogły być wprowadzane do obrotu do celów regeneracji w Unii. Należy również zezwolić na wprowadzanie do obrotu substancji zubożających warstwę ozonową oraz produktów i urządzeń, które zawierają te substancje lub których działanie jest zależne od tych substancji, do celów niszczenia z wykorzystaniem technologii zatwierdzonej przez strony Protokołu lub technologii, która nie została zatwierdzona przez strony Protokołu, lecz która jest zgodna z prawem Unii i prawem krajowym.
(18) Należy zakazać stosowania pojemników na substancje zubożające warstwę ozonową nienadających się do ponownego napełnienia, ponieważ po opróżnieniu tych pojemników nieuchronnie pozostaje w nich pewna ilość czynnika chłodniczego, który następnie jest uwalniany do atmosfery. W niniejszym rozporządzeniu należy zakazać ich wywozu, przywozu, wprowadzania do obrotu, późniejszego dostarczania, udostępniania na rynku oraz stosowania, z wyjątkiem nieodzownych zastosowań laboratoryjnych i analitycznych. Aby zapewnić ponowne napełnianie i nie- wyrzucanie pojemników na substancje zubożające warstwę ozonową nadających się do ponownego napełniania, należy wymagać od podmiotów, aby przy wprowadzaniu do obrotu przedstawiali deklarację zgodności potwierdzającą, że zorganizowany jest zwrot pojemników nadających się do ponownego napełnienia w celu ich ponownego napełnienia.
(19) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 12 przewiduje oznakowanie substancji sklasyfikowanych jako substancje zubożające warstwę ozonową oraz oznakowanie mieszanin zawierających takie substancje. Ponieważ możliwym jest dopuszczanie do swobodnego obrotu substancji zubożających warstwę ozonową produkowanych do zastosowań w charakterze substratów, czynników ułatwiających procesy chemiczne oraz do nieodzownych zastosowań laboratoryjnych i analitycznych, substancje te należy odróżnić od substancji produkowanych do innych zastosowań.
(20) W wyjątkowych przypadkach należy udzielić autoryzacji na wywóz produktów i urządzeń zawierających wodoro- chlorofluorowęglowodory, jeżeli korzystniejszym może być umożliwienie zakończenia naturalnego okresu użytkowania tych produktów i urządzeń w państwie trzecim niż ich likwidacja i unieszkodliwienie w Unii.
(21) Ponieważ proces produkcji niektórych substancji zubożających warstwę ozonową może prowadzić do emisji fluorowanego gazu cieplarnianego, trifluorometanu, jako produktu ubocznego, niszczenie tak emitowanego gazu stanowiącego produkt uboczny lub jego odzysk do późniejszego stosowania powinny być warunkiem wprowadzania substancji zubożających warstwę ozonową do obrotu. Producenci i importerzy powinni być zobowiązani do dokumentowania środków łagodzących przyjętych w celu zapobiegania emisjom trifluorometanu w procesie produkcji oraz do przedstawiania dowodów na zniszczenie tych produktów ubocznych lub ich odzysk do późniejszego zastosowania zgodnie z najlepszymi dostępnymi technikami. W chwili wprowadzania substancji zubożającej warstwę ozonową do obrotu należy przedłożyć deklarację zgodności.
(22) Aby ułatwić kontrole celne, należy określić informacje, które mają być przekazywane organom celnym w państwach członkowskich (zwanymi dalej "organami celnymi") w przypadkach przywozu lub wywozu substancji zubożających warstwę ozonową, produktów i urządzeń objętych niniejszym rozporządzeniem, a także należy określić zadania organów celnych i, w stosownych przypadkach, organów nadzoru rynku, gdy wdrażają one zakazy i ograniczenia dotyczące przywozu lub wywozu takich substancji, produktów i urządzeń. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1020 13 , które zawiera przepisy dotyczące nadzoru rynku i kontroli produktów wprowadzanych na rynek Unii, ma zastosowanie do substancji, produktów i urządzeń objętych niniejszym rozporządzeniem w zakresie, w jakim nie istnieją przepisy szczególne regulujące bardziej szczegółowo określone aspekty nadzoru rynku i egzekwowania przepisów. Jeżeli w niniejszym rozporządzeniu ustanawia się przepisy szczególne, na przykład dotyczące kontroli celnych, te bardziej szczegółowe przepisy mają pierwszeństwo i uzupełniają w ten sposób przepisy określone w rozporządzeniu (UE) 2019/1020. Aby zapewnić ochronę środowiska, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do wszystkich form dostaw substancji zubożających warstwę ozonową objętych niniejszym rozporządzeniem, w tym do sprzedaży na odległość, o której mowa w art. 6 rozporządzenia (UE) 2019/1020.
(23) Aby uniknąć nielegalnego handlu zakazanymi substancjami, produktami i urządzeniami objętymi niniejszym rozporządzeniem, ustanowione w nim zakazy, jak również wymogi dotyczące wydawania licencji handlowych, powinny obejmować nie tylko wprowadzanie towarów na obszar celny Unii w celu dopuszczenia do swobodnego obrotu, lecz także czasowe składowanie i wszystkie inne procedury celne ustanowione w unijnym prawie celnym. Należy zezwolić na ułatwienia w wydawaniu licencji w przypadku towarów objętych procedurą czasowego składowania, aby uniknąć niepotrzebnych obciążeń dla operatorów i organów celnych.
(24) System wydawania licencji na przywóz i wywóz substancji zubożających warstwę ozonową jest podstawowym wymogiem wynikającym z Protokołu w odniesieniu do monitorowania handlu i zapobiegania nielegalnej działalności w tym zakresie. Autoryzacje powinny być ograniczone czasowo, tak aby zapewnić regularne prowadzenie przez podmioty przeglądów stosowania rozwiązań alternatywnych. Aby zapewnić automatyczne kontrole celne w czasie rzeczywistym podczas wysyłki, a także elektroniczną wymianę i przechowywanie informacji przedstawionych organom celnym na temat wszystkich wysyłek substancji, produktów i urządzeń objętych niniejszym rozporządzeniem, należy ustanowić wzajemne połączenie elektronicznego systemu wydawania licencji dotyczących substancji zubożających warstwę ozonową z unijnym środowiskiem jednego okienka w dziedzinie ceł ustanowionym rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2399 14 . Z uwagi na to wzajemne połączenie z unijnym środowiskiem jednego okienka w dziedzinie ceł nieproporcjonalne byłoby wprowadzenie w Unii systemu wydawania licencji na wysyłki.
(25) Dla zapewnienia, aby objęte niniejszym rozporządzeniem substancje, produkty i urządzenia, które przywieziono nielegalnie na rynek Unii, nie zostały ponownie wprowadzone na ten rynek, właściwe organy państw członkowskich powinny skonfiskować lub zająć te substancje, produkty i urządzenia w celu ich unieszkodliwienia. W każdym razie należy zakazać ponownego wywozu substancji, produktów i urządzeń niezgodnych z niniejszym rozporządzeniem.
(26) Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby pracownicy urzędu celnego lub inne upoważnione osoby zgodnie z przepisami krajowymi przeprowadzający kontrole na podstawie niniejszego rozporządzenia posiadali odpowiednie zasoby i wiedzę, na przykład przez udostępnianie im szkoleń, oraz byli w wystarczającym stopniu przygotowani do zajmowania się przypadkami nielegalnego handlu substancjami zubożającymi warstwę ozonową, produktami i urządzeniami objętymi niniejszym rozporządzeniem. Państwa członkowskie powinny wyznaczyć urzędy celne lub inne miejsca, które spełniają te warunki i w związku z tym są upoważnione do przeprowadzania kontroli celnych przywozu, wywozu i w przypadkach tranzytu.
(27) Współpraca i wymiana niezbędnych informacji między wszystkimi właściwymi organami państw członkowskich zaangażowanymi w wykonywanie niniejszego rozporządzenia, mianowicie organami celnymi, organami nadzoru rynku, organami ds. ochrony środowiska i wszelkimi innymi właściwymi organami odpowiedzialnymi za kontrolę, między państwami członkowskimi i z Komisją, ma ogromne znaczenie dla zwalczania naruszeń niniejszego rozporządzenia, w szczególności nielegalnego handlu. Ze względu na poufny charakter wymiany informacji związanych z ryzykiem celnym należy w tym celu wykorzystywać system zarządzania ryzykiem celnym.
(28) W wykonywaniu zadań powierzonych Komisji na mocy niniejszego rozporządzenia oraz w celu promowania współpracy i odpowiedniej wymiany informacji między właściwymi organami a Komisją w przypadku kontroli zgodności i w przypadku nielegalnego handlu substancjami zubożającymi warstwę ozonową Komisja powinna skorzystać z pomocy Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) ustanowionego decyzją Komisji 1999/352/WE, EWWiS, Euratom 15 . OLAF powinien mieć dostęp do wszystkich niezbędnych informacji ułatwiających mu wykonywanie zadań.
(29) W celu zapewnienia zgodności z Protokołem należy zakazać przywozu i wywozu substancji zubożających warstwę ozonową oraz produktów i urządzeń, które zawierają te substancje lub których działanie jest od nich zależne, do i z państw niebędących stroną Protokołu.
(30) Celowe uwalnianie do atmosfery substancji zubożających warstwę ozonową, w przypadku gdy takie uwalnianie jest niezgodne z prawem, stanowi poważne naruszenie niniejszego rozporządzenia i powinno być wyraźnie zakazane. Podmioty powinni wprowadzić wszelkie możliwe do wykonania środki, aby zapobiec niezamierzonemu uwalnianiu do atmosfery substancji zubożających warstwę ozonową, biorąc również pod uwagę GWP cechujący te substancje. Konieczne jest zatem ustanowienie przepisów dotyczących odzysku używanych substancji zubożających warstwę ozonową z produktów i urządzeń oraz zapobiegania wyciekom takich substancji. W celu zmaksymalizowania redukcji emisji obowiązki w zakresie odzysku należy również rozszerzyć na właścicieli budynków i na przedsiębiorców budowlanych w przypadku usuwania niektórych pianek z budynków.
(31) Wymóg odzysku substancji zubożających warstwę ozonową z pianek w materiałach budowlanych może pobudzać innowacyjność i działalność badawczo-rozwojową w dziedzinie technologii rozbiórki, regeneracji i recyklingu oraz pozytywnie wpływać na zatrudnienie z uwagi na pracochłonność procesu likwidacji oraz potrzebę większej zdolności do przetwarzania tego rodzaju odpadów. Ważne jest zatem, aby udostępnić odpowiednie programy szkoleniowe, które odpowiadają zapotrzebowaniu na osoby fizyczne, które są odpowiednio wykwalifikowane w zakresie odzysku substancji zubożających warstwę ozonową zawartych w piankach.
(32) Konieczne jest ustanowienie przepisów dotyczących substancji zubożających warstwę ozonową, które nie są kontrolowane na podstawie Protokołu, wymienionych w załączniku II, z uwagi na ilości produkowane i stosowane w Unii, a także wpływ emisji tych substancji na ozon w stratosferze. Istnieją inne uznane problemy wpływające na odbudowę warstwy ozonowej w sektorach nieobjętych niniejszym rozporządzeniem. Do problemów tych należy stosowanie podtlenku azotu, który z uwagi na wielkość emisji wyrażoną ODP, jest jedną z najbardziej znaczących substancji zubożających warstwę ozonową, która pozostaje. Podtlenek azotu stanowi główną część antropogenicznych emisji pochodzących z działalności rolniczej, w którym to obszarze Komisja zobowiązała się osiągnąć wyznaczony cel zgodnie ze swoim komunikatem z dnia 20 maja 2020 r. pt. "Strategia »od pola do stołu« na rzecz sprawiedliwego, zdrowego i przyjaznego dla środowiska systemu żywnościowego". Kolejnym problemem są intensywne pożary roślinności, którym należy zapobiegać, gdyż mogą one znacznie zwiększyć ilość aerozolu w stratosferze, a tym samym potencjalnie negatywnie wpłynąć na ozon w stratosferze.
(33) Państwa członkowskie powinny informować Komisję o przypadkach nielegalnego handlu wykrytych przez właściwe organy, w tym o nałożonych karach.
(34) Należy dopuścić stosowanie halonów wyłącznie do zastosowań krytycznych określonych w niniejszym rozporządzeniu. Państwa członkowskie powinny przekazywać informacje na temat ilości halonów zainstalowanych lub wykorzystywanych do zastosowań krytycznych lub przechowywanych po zastosowaniach krytycznych, a także na temat środków ograniczających emisje tych substancji oraz na temat postępów w określaniu rozwiązań alternatywnych. Informacje te są potrzebne do poznania ilości halonów nadal dostępnych do zastosowań krytycznych w Unii, a także do monitorowania postępu technologicznego w tym obszarze w celu ustalenia, kiedy halon nie jest już konieczny do danych zastosowań.
(35) Protokół wymaga składania sprawozdań dotyczących handlu substancjami zubożającymi warstwę ozonową. Producenci, importerzy i eksporterzy substancji zubożających warstwę ozonową powinni zatem co roku przekazywać informacje na temat handlu substancjami zubożającymi warstwę ozonową. Należy również przekazywać informacje na temat handlu substancjami zubożającymi warstwę ozonową, które nie są kontrolowane na podstawie Protokołu, wymienionymi w załączniku II, tak aby można było ocenić potrzebę objęcia również tych substancji niektórymi lub wszystkimi środkami kontroli mającymi zastosowanie do substancji zubożających warstwę ozonową wymienionych w załączniku I.
(36) W imieniu Unii Komisja co roku składa Sekretariatowi Ozonowemu sprawozdania dotyczące przywozu i wywozu substancji zubożających warstwę ozonową kontrolowanych na podstawie Protokołu. Chociaż państwa członkowskie odpowiadają za zgłaszanie produkcji i niszczenia takich substancji, Komisja powinna przedstawiać wstępne dane dotyczące tych działań, aby ułatwić Sekretariatowi Ozonowemu wczesne obliczanie zużycia w Unii. W razie braku powiadomień przedłużających stosowanie klauzuli dotyczącej regionalnej organizacji integracji gospodarczej Komisja powinna kontynuować sporządzanie sprawozdań rocznych, a jednocześnie zapewnić państwom członkowskim wystarczający czas na przegląd przekazanych przez siebie wstępnych danych w celu uniknięcia niespójności.
(37) Właściwe organy państw członkowskich, w tym organy ds. ochrony środowiska, organy nadzoru rynku i organy celne, powinny przeprowadzać kontrole przy zastosowaniu podejścia opartego na analizie ryzyka, aby zapewnić zgodność z niniejszym rozporządzeniem. Takie podejście jest konieczne do ukierunkowania kontroli na te rodzaje działalności, które wiążą się z największym ryzykiem nielegalnego handlu substancjami zubożającymi warstwę ozonową objętymi niniejszym rozporządzeniem lub ich niezgodnego z prawem uwalniania. Ponadto właściwe organy powinny przeprowadzać kontrole, jeżeli dysponują dowodami lub innymi istotnymi informacjami dotyczącymi potencjalnych przypadków niezgodności. W stosownych przypadkach i w miarę możliwości informacje takie należy przekazywać organom celnym, aby organy te dokonały analizy ryzyka przed przeprowadzeniem kontroli zgodnie z art. 47 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 16 . W przypadku stwierdzenia przez właściwe organy naruszeń niniejszego rozporządzenia ważne jest zapewnienie, aby właściwe organy odpowiedzialne za działania następcze po nałożeniu kar były o tych naruszeniach informowane, tak aby mogły w razie potrzeby dokonać ich egzekucji.
(38) Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby naruszenia niniejszego rozporządzenia przez podmioty podlegały skutecznym, proporcjonalnym i odstraszającym karom.
(39) Państwa członkowskie powinny mieć możliwość ustanowienia przepisów dotyczących sankcji karnych lub administracyjnych bądź obu tych rodzajów sankcji za te same naruszenia. Jeżeli państwa członkowskie nakładają zarówno sankcje karne, jak i administracyjne za to samo naruszenie, sankcje te nie powinny prowadzić do naruszenia prawa do niebycia ponownie sądzonym lub karanym w postępowaniu karnym za ten sam czyn zabroniony (ne bis in idem) zgodnie z wykładnią Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
(40) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do:
- ustalenia wykazu podmiotów, które mogą stosować substancje zubożające warstwę ozonową jako czynniki ułatwiające procesy chemiczne, a także określenia maksymalnych ilości, które można stosować do uzupełniania instalacji lub do wykorzystania, oraz maksymalnych poziomów emisji dla każdego z podmiotów;
- określenia nieodzownych zastosowań laboratoryjnych i analitycznych, w przypadku których produkcja i przywóz są dozwolone w danym okresie, oraz określenia autoryzowanych użytkowników;
- przyznawania odstępstw od dat końcowych i dat granicznych ustalonych w odniesieniu do zastosowań krytycznych halonów;
- autoryzacji na tymczasową produkcję, wprowadzania do obrotu, późniejszej dostawy i stosowania bromku metylu w nagłych przypadkach;
- autoryzacji na wywóz produktów i urządzeń zawierających wodorochlorofluorowęglowodory;
- szczegółowych warunków dotyczących deklaracji zgodności dla fabrycznie napełnionych urządzeń i weryfikacji;
- dowodów, które należy przedstawić, dotyczących niszczenia lub odzysku do późniejszego stosowania trifluoro- metanu wyprodukowanego jako produkt uboczny podczas produkcji substancji zubożających warstwę ozonową;
- formy i treści wymogów dotyczących oznakowania;
- autoryzacji na handel z podmiotami nieobjętymi Protokołem;
- formatu przekazywania przez państwa członkowskie informacji na temat zastosowań krytycznych halonów i na temat nielegalnego handlu; oraz
- formatu i sposobu przekazywania informacji przez podmioty, w szczególności na temat produkcji, przywozu, wywozu, stosowania jako substrat i niszczenia.
Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 17 .
(41) W celu uzupełnienia lub zmiany niektórych elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do:
- procesów, w których substancje zubożające warstwę ozonową mogą być stosowane jako czynniki ułatwiające procesy chemiczne, oraz maksymalnej dozwolonej ilości w przypadku takich zastosowań, w tym emisji tych substancji w Unii;
- warunków dotyczących wprowadzania do obrotu i dalszej dystrybucji substancji zubożających warstwę ozonową do nieodzownych zastosowań laboratoryjnych i analitycznych;
- ram czasowych określonych w załączniku V dla zastosowań krytycznych halonów;
- funkcjonowania systemu wydawania licencji dotyczących substancji zubożających warstwę ozonową;
- dodatkowych środków służących do wskazania, co właściwe organy państw członkowskich muszą uwzględniać, prowadząc kontrole, a także dodatkowych środków służących do monitorowania substancji, produktów i urządzeń objętych niniejszym rozporządzeniem podlegających procedurze czasowego składowania i innym procedurom celnym;
- zasad dotyczących dopuszczania do swobodnego obrotu produktów i urządzeń przywożonych z lub wywożonych do dowolnego podmiotu nieobjętego Protokołem;
- ustanowienia wykazu produktów i urządzeń, w przypadku których odzysk substancji zubożających warstwę ozonową i ich niszczenie są możliwe do wykonania pod względem technicznym i ekonomicznym, oraz określenia technologii, którą należy stosować;
- zmiany załączników I i II;
- aktualizacji GWP i ODP cechujących substancje zubożające warstwę ozonową;
- wymogów w zakresie sprawozdawczości państw członkowskich na temat zastosowań krytycznych halonów i nielegalnego handlu; oraz
- wymogów w zakresie sprawozdawczości podmiotów, w szczególności na temat produkcji, przywozu, wywozu, stosowania jako substrat i niszczenia.
Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa 18 . W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.
(42) Kwestie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez państwa członkowskie reguluje rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 19 , a kwestie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez Komisję reguluje rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 20 , w szczególności w odniesieniu do wymogów dotyczących poufności i bezpieczeństwa przetwarzania, przekazywania danych osobowych z Komisji do państw członkowskich, zgodności przetwarzania z prawem oraz praw osób, których dane dotyczą, do informacji, dostępu do swoich danych osobowych oraz ich sprostowania.
(43) Zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2018/1725 skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, który przedłożył uwagi formalne w dniu 20 maja 2022 r.
(44) Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zadaniem sądów państw członkowskich jest zapewnienie ochrony sądowej praw osób na mocy prawa Unii. Ponadto art. 19 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) zobowiązuje państwa członkowskie do ustanowienia środków niezbędnych do zapewnienia skutecznej ochrony prawnej w dziedzinach objętych prawem Unii. W związku z tym państwa członkowskie powinny zapewnić społeczeństwu, w tym osobom fizycznym lub prawnym, dostęp do wymiaru sprawiedliwości zgodnie z obowiązkami, które państwa członkowskie podjęły na podstawie Konwencji o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska z dnia 25 czerwca 1998 r. 21 (zwanej dalej "konwencją z Aarhus").
(45) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia - a mianowicie zajęcie się problemem zubożenia warstwy ozonowej, a tym samym przyczynienie się do odbudowy ozonu w stratosferze, do ograniczenia globalnego ocieplenia i do zapewnienia zgodności z Protokołem - nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na transgraniczny charakter poruszanych problemów środowiskowych i skutki niniejszego rozporządzenia dla handlu wewnątrzunijnego i zewnętrznego możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 TUE. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
(46) Do rozporządzenia (WE) nr 1005/2009 należy wprowadzić szereg zmian. Dla celów jasności rozporządzenie to należy uchylić i zastąpić niniejszym rozporządzeniem,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
