a także mając na uwadze, co następuje:(1) Rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2019/934 2 ustanowiono przepisy uzupełniające rozporządzenie (UE) nr 1308/2013 dotyczące obszarów uprawy winorośli, w przypadku których zawartość alkoholu może być zwiększona, dozwolonych praktyk enologicznych i ograniczeń mających zastosowanie do produkcji i konserwowania produktów sektora win, minimalnej zawartości alkoholu w odniesieniu do produktów ubocznych oraz ich usuwania, a także publikacji dokumentów Międzynarodowej Organizacji ds. Winorośli i Wina (OIV).
(2) W części A załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934 zawarto wykaz dozwolonych praktyk enologicznych i ograniczeń mających zastosowanie do produkcji i konserwowania produktów sektora wina objętych zakresem części II załącznika VII do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, o których mowa w art. 80 ust. 1 tego rozporządzenia. W tabeli 1 w części A załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934 określono dozwolone procesy enologiczne oraz warunki i ograniczenia ich stosowania. W tabeli 2 w tej samej części określono dozwolone związki enologiczne oraz warunki i ograniczenia ich stosowania. Tabele 1 i 2 należy zmienić w celu uwzględnienia postępu technicznego, w szczególności w odniesieniu do rezolucji przyjętych przez OIV w latach 2022 i 2023. Ponadto niektóre informacje przedstawione w tabelach 1 i 2 powinny zostać doprecyzowane.
(3) W pozycji 2 tabeli 1 w części A w załączniku I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934 określono warunki stosowania obróbki cieplnej. Wskazano, że pojęcie "obróbek cieplnych" w kolumnie 1 tej pozycji nie jest jasne, ponieważ może obejmować kilka różnych zabiegów. W celu zwiększenia przejrzystości należy dodać przypis w tabeli 1 w celu wyszczególnienia szerokich kategorii obróbki cieplnej, o których mowa w dokumentach OIV wymienionych w kolumnie 2 wiersza 2. Tę samą kwestię poruszono w odniesieniu do obróbki na zimno, o której mowa w kolumnie 1 pozycji 2a tej tabeli 1. Podobnie jak w przypadku obróbki cieplnej, w tabeli 1 należy dodać przypis w celu określenia szerokich kategorii obróbki na zimno objętych dokumentacją OIV, o której mowa w kolumnie 2 w pozycji 2a wiersza.
(4) W rezolucji OIV-OENO 708-2022 zmieniono przepisy dokumentu OIV 2.1.14 dotyczące flotacji poprzez skreślenie odniesienia do dwutlenku węgla i dodanie odniesienia do argonu. Należy zatem odpowiednio zmienić kolumnę 2 pozycji 8 w tabeli 1 oraz kolumnę 3 pozycji 8.1, 8.2 i 8.3 tabeli 2 w części A załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934.
(5) Wdrażanie niektórych praktyk enologicznych wymienionych w części A załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934 ma być nadzorowane przez enologa lub wykwalifikowanego lub wyspecjalizowanego technika ze względu na ich ważną rolę w zapewnianiu bezpieczeństwa operatorów oraz bezpieczeństwa i jakości żywności. Dotyczy to praktyk, o których mowa w tabeli 1, pozycje 6, 10, 12-18 i 20 oraz w tabeli 2, pozycje 6.5, 6.6, 6.9 i 6.12. W przypadku niektórych z tych praktyk nadzór jest wyraźnie przewidziany w tym rozporządzeniu delegowanym za pośrednictwem odpowiednich dodatków do części A załącznika I. W przypadku innych praktyk nadzór jest wymagany na podstawie odpowiednich dokumentów zawartych w Kodeksie praktyk enologicznych OIV, a zatem nie są one wyraźnie wymienione w tym rozporządzeniu delegowanym. Właściwe byłoby jednak uczynienie tego wymogu bardziej przejrzystym. Należy zatem odpowiednio zmienić pozycje 13, 14, 15, 17, 18 i 20 tabeli 1 oraz pozycję 6.12 tabeli 2.
(6) W 2014 r. na mocy rezolucji OIV-OENO 504-2014 OIV zezwoliła na obróbkę win za pomocą technologii membranowej połączonej z węglem aktywnym w celu ograniczenia nadmiaru 4-etylofenolu i 4-etyloglikolu. Obróbka ta jest regulowana w części A tabela 1 pozycja 18 załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934 oraz w dodatku 10 do tego załącznika. W 2023 r. w rezolucji OIV-OENO 657-2023 rozszerzono zakres tej obróbki, zezwalając na stosowanie adsorbcyjnego styren-diwinylobenzenu w postaci kulek oprócz węgla aktywnego i obejmując wszystkie lotne fenole. Takie zmiany pomogłyby unijnym producentom wina w dalszym korygowaniu wad organoleptycznych ich wina. Należy zatem wprowadzić je do prawodawstwa Unii dotyczącego praktyk enologicznych. Należy zatem odpowiednio zmienić pozycję 18 tabeli 1 w części A załącznika I do tego rozporządzenia delegowanego. Ponadto należy skreślić dodatek 10 do tej części, ponieważ jego zakres stał się bardziej ograniczony niż zmieniona pozycja 18 tabeli 1. Wymóg zgodności membran z przepisami unijnymi i krajowymi określony w tym dodatku należy jednak utrzymać i przenieść do kolumny 2 pozycji 18 tabeli 1.
(7) Art. 9 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934 stanowi, że wymogi dotyczące czystości i tożsamości substancji stosowanych w praktykach enologicznych określono w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 231/2012 3 . Jeżeli nie określono w tym rozporządzeniu, zastosowanie mają specyfikacje Międzynarodowego kodeksu praktyk enologicznych OIV, o których mowa w części A tabela 2 kolumna 4 załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934. Kolumna 4 tabeli 2 zawiera obecnie odpowiednie dokumenty Kodeksu OIV w odniesieniu do wszystkich substancji wymienionych w tej tabeli, w tym substancji objętych rozporządzeniem (UE) nr 231/2012, co może prowadzić do nieporozumień. W związku z tym, aby zwiększyć przejrzystość, należy usunąć dokument w kodeksie OIV z kolumny 4 tabeli 2 w odniesieniu do substancji, których specyfikacje mają być zgodne ze specyfikacjami określonymi w rozporządzeniu (UE) nr 231/2012. Dotyczy to pozycji 1.1 do 1.6, 1.10, 2.1 do 2.7, 4.1, 4.3, 5.10, 5.16, 5.17, 5.18, 6.1, 6.3, 6.5, 6.7, 6.8, 6.11, 6.13, 8.1 do 8.4 oraz 11.3.
(8) Zgodnie z częścią A tabela 2 pozycja 2.6 kolumna 7 w załączniku I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934 kwas askorbinowy może być stosowany w maksymalnej dawce 250 mg/l dla każdej obróbki, a jego maksymalna zawartość w winie poddanym obróbce i wprowadzanym do obrotu wynosi 250 mg/l. Ta maksymalna dawka odpowiada maksymalnej dawce zalecanej w dokumentach OIV 1.11, 2.2.7 i 3.4.7, o których mowa w kolumnie 3 tej pozycji 2.6. Jednakże maksymalna zawartość kwasu askorbinowego wymieniona w kolumnie 7 tej pozycji wiersza różni się od zawartości zalecanej w dokumencie OIV 3.4.7, która wynosi 300 mg/l. Biorąc pod uwagę, że kwas askorbinowy może być naturalnie obecny w winie lub być wynikiem reakcji chemicznych, jego obróbka w dawce 250 mg/l może prowadzić do obecności do 300 mg/l w winie wprowadzanym do obrotu. Należy zatem przewidzieć maksymalną zawartość kwasu askorbinowego w winie wynoszącą 300 mg/l, zgodnie z zaleceniami OIV. Należy zatem skreślić warunki stosowania określone w kolumnie 7 pozycji 2.6 tabeli 2, tak aby miały zastosowanie przepisy zawarte w dokumentach OIV 1.11, 2.2.7 i 3.4.7.
(9) W rezolucji OIV-OENO 684 A-2022 zmieniono zalecenia zawarte w dokumencie OIV 3.4.20 dotyczące stosowania włókien roślinnych o właściwościach selektywnych w winie. W rezolucji OIV-OENO 684B-2022 rozszerzono ich zastosowanie do moszczu. Należy zatem odpowiednio zmienić pozycję 3.2 tabeli 2 w części A załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934.
(10) Kolumna 7 pozycji 4.1 tabeli 2 w części A załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934 stanowi, że specyfikacje celulozy mikrokrystalicznej muszą być zgodne ze specyfikacjami określonymi w załączniku do rozporządzenia (UE) nr 231/2012. Te warunki stosowania są zbędne w związku z art. 9 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934. Należy zatem je usunąć.
(11) Wodorofosforan diamonu nosi numer INS 342 w międzynarodowym systemie numeracji dodatków do żywności. Nie ma on odpowiedniego numeru E w prawodawstwie UE, ponieważ nigdy nie został dopuszczony do obrotu jako dodatek do żywności na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 4 . Numer E 342 został błędnie umieszczony w części A tabela 2 pozycja 4.2 kolumna 2 załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934. Należy zatem go usunąć.
(12) W rezolucji OIV-OENO 633-2019 dodano tzw. celulozę spożywczą do wykazu aktywatorów fermentacji wymienionych w dokumencie OIV 2.3.2. Ustanawiając specyfikacje dla sproszkowanej celulozy (E 460(ii)), w rezolucji OIV-OENO 681-2022 wyjaśniono, że sproszkowana celuloza i celuloza spożywcza są jedną i tą samą substancją. Ze względu na to wyjaśnienie należy dodać tę substancję do sekcji dotyczącej aktywatorów fermentacji alkoholowej i jabłkowo-mlekowej w tabeli 2 w części A załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934.
(13) W rezolucjach OIV-OENO 675 A-2022, OIV-OENO 675B-2022, OIV-OENO 675C-2022 i OIV-OENO 675D-2022 przyjęto specjalne monografie dla podklas tanin enologicznych, a mianowicie, odpowiednio, procyjanidyn/ prodelfinidyn, elagitanin, galotanin i profisetynidyn/prorobitenidyn. Ponieważ monografie te są istotne dla tanin, o których mowa w części A tabela 2 pozycje 5.12 i 6.4 załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934, należy je włączyć do kolumny 4 tych pozycji. Sekcja 1 tych monografii jest jednak obecnie zmieniana w OIV. Do czasu zakończenia tej zmiany właściwe jest, aby jedynie sekcja 2 tych monografii miała zastosowanie w Unii. Należy zatem odpowiednio zmienić kolumnę 7 tabeli 2 w pozycjach 5.12 i 6.4.
(14) W rezolucji OIV-OENO 689-2022 zmieniono zalecenia zawarte w dokumencie OIV 3.3.6 dotyczącym obróbki gumą arabską. Należy odpowiednio zmienić pozycję 6.8 tabeli 2 w części A załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934.
(15) Warunki i ograniczenia stosowania, o których mowa w kolumnie 7 w pozycjach 7.2-7.12 tabeli 2 w części A załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934, są szersze niż wymagania dotyczące odpowiednich dokumentów OIV wskazanych w kolumnie 3 tych pozycji wierszy. Z technicznego punktu widzenia nie jest jednak uzasadnione dopuszczenie szerszych warunków stosowania enzymów w Unii niż w OIV. Należy zatem skreślić szczegółowe warunki stosowania wymienione w pozycjach 7.2-7.12 kolumna 7, tak aby miały zastosowanie zalecenia OIV.
(16) Pozycja 7.5 tabeli 2 w części A załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934 stanowi, że specyfikacje stosowane do hemicelulazy muszą być zgodne ze specyfikacjami określonymi w dokumencie COEI- 1-ACTGHE Międzynarodowego kodeksu praktyk enologicznych OIV. W rezolucji OIV-OENO 682-2021 usunięto jednak monografię COEI-1-ACTGHE z kodeksu OIV. Należy zatem skreślić odniesienie do niej w kolumnie 4 pozycji 7.5 tabeli 2. Jedynym enzymem o aktywności hemicelulazy obecnie dopuszczonym w OIV jest ksylanaza. Należy zatem dostosować pozycję 7.5 tabeli 2 poprzez wprowadzenie w niej prawidłowych odniesień do ksylanazy, a mianowicie jej nazwy, numeru EC i odpowiedniego dokumentu Międzynarodowego kodeksu praktyk enologicznych OIV. Jednocześnie w kolumnie 1 tabeli 2 należy wyjaśnić, że ksylanaza jest hemicelulazą w celu powiązania z aktami Kodeksu praktyk enologicznych OIV, które odnoszą się jedynie do ogólnego terminu "hemicelulaza".
(17) Specyfikacje betaglukanazy oznaczonej numerem EC 3.2.1.58 określono w dokumentach COEI-1-BGLUCA, COEI- 1-PRENZY i COEI-1-ACTGLU Międzynarodowego kodeksu praktyk enologicznych OIV. Brakuje dokumentu COEI- 1-ACTGLU, w związku z czym należy go dodać w kolumnie 4 pozycji 7.7 tabeli 2 w części A załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934. Ponadto kodeks praktyk enologicznych OIV umożliwia stosowanie betaglukanazy zarówno w moszczach, jak i w winach w celu klarowania, filtrowania i rozpuszczania związków drożdży. Jednakże kolumna 3 pozycji 7.7 tabeli 2 odnosi się wyłącznie do dokumentu OIV 3.2.10, którego celem jest wyłącznie poprawa rozpuszczania związków drożdżowych w winie. W celu dostosowania prawodawstwa Unii do zaleceń OIV dotyczących betaglukanazy należy dodać dokumenty OIV 2.1.4, 2.1.18, 3.2.8, 3.2.11 i 3.5.7 w kolumnie 3 pozycji 7.7. Należy również odpowiednio zmienić kolumnę 8 w tej pozycji.
(18) W maju 2022 r. OIV wprowadziła zmiany redakcyjne w celu zgłoszenia COEI-1-ACTGLU do Międzynarodowego kodeksu praktyk enologicznych. W szczególności skreślono odniesienie do glikozydazy (EC 3.2.1.20), która jest specyficzną glikozydą niestosowaną w produkcji wina. Należy zatem usnąć pozycję 7.8 z tabeli 2 w części A załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934.
(19) Kodeks praktyk enologicznych OIV umożliwia stosowanie betaglukanazy (p1-3, p1-6) zarówno w moszczach, jak i w winach w celu klarowania, filtrowania i rozpuszczania związków drożdży. Kolumna 3 pozycji 7.10 tabeli 2 w części A załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934 odnosi się jednak wyłącznie do dokumentu OIV 3.5.7, który ma na celu wyłącznie poprawę klarowania i filtrowalności wina. W celu dostosowania prawodawstwa Unii do zaleceń OIV dotyczących betaglukanazy (p1-3, p1-6), należy dodać dokumenty OIV 2.1.4, 2.1.18, 3.2.8, 3.2.10 i 3.2.11 w kolumnie 3 pozycji 7.10. Należy również odpowiednio zmienić kolumnę 8 w tej pozycji.
(20) Pozycja 11.3 tabeli 2 w części A załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934 dopuszcza stosowanie dodatków E 150a, E 150b, E 150c i E 150d w produkcji win likierowych. Dodatki te są oznaczone nazwą zwyczajową "karmel" w kolumnie 1 tej pozycji wiersza. Rozporządzenie (WE) nr 1333/2008 przewiduje jednak indywidualne oznaczenie każdej wersji E 150. E 150a oznacza się jako czysty karmel, E 150b jako karmel siarczynowy, E 150c jako karmel amoniakalny i E 150d jako karmel amoniakalno-siarczynowy. W celu dostosowania rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934 do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 należy ustanowić cztery oddzielne pozycje dla dodatków E 150a, E 150b, E 150c i E 150d oraz oznaczyć je jak określone w rozporządzeniu (WE) nr 1333/2008.
(21) W części B sekcja A pkt 2 lit. c) tiret drugie załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934 wymieniono szereg win białych z Francji uprawnionych do chronionej nazwy pochodzenia, w przypadku których maksymalna zawartość dwutlenku siarki może zostać zwiększona do 300 mg/l. Wina objęte chronioną nazwą pochodzenia "Corrèze", które mogą być opatrzone tradycyjnym określeniem "Vin de paille", charakteryzują się wysoką zawartością cukrów resztkowych, co wymaga stosowania dwutlenku siarki do 300 mg/l w celu zapewnienia ich konserwacji. Należy zatem odpowiednio zmienić ten tiret.
(22) Zgodnie z pkt 3 lit. a) części II załącznika VII do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 zmienionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/2117 5 rzeczywista zawartość alkoholu w winach likierowych o długim okresie leżakowania może wyjątkowo wynosić nie mniej niż 14 % obj. zamiast nie mniej niż 15 % obj. Zgodnie z tym przepisem Komisja jest uprawniona do ustanowienia wykazu win likierowych korzystających z tego odstępstwa. Hiszpania wystąpiła z wnioskiem o dodanie do tego wykazu kilku hiszpańskich win likierowych. Komisja oceniła ten wniosek i stwierdziła, że należy zatem dodać nowy punkt w sekcji B załącznika III do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934 oraz dodać nową sekcję w dodatku 1 do tego załącznika w celu uwzględnienia tego wniosku.
(23) W celu wprowadzenia do obrotu wina likierowe muszą mieć m.in. całkowitą zawartość alkoholu nie mniejszą niż 17,5 % obj., chyba że korzystają z odstępstwa, o którym mowa w części II pkt 3 lit. b) załącznika VII do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, w sekcji B pkt 5 lit. b) załącznika III do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934 oraz w sekcji B dodatku 2 do tego załącznika III. Takie odstępstwo jest obecnie możliwe tylko wtedy, gdy przepisy krajowe mające do niego zastosowanie przed dniem 1 stycznia 1985 r. wyraźnie tak przewidywały. Metody produkcji win likierowych zmieniały się jednak z biegiem czasu, a nowe chronione nazwy pochodzenia, które mogłyby potencjalnie skorzystać z tego odstępstwa, zostały zarejestrowane od 1985 r. W konsekwencji to ograniczenie czasowe nie wydaje się już uzasadnione. Należy zatem skreślić odniesienie do dnia 1 stycznia 1985 r. w odpowiednich przepisach załącznika III do tego rozporządzenia delegowanego.
(24) W rozporządzeniach wykonawczych Komisji (UE) 2024/217 6 i (UE) 2023/2887 7 zatwierdzono zmiany określeń tradycyjnych odpowiednio "vino generoso" i "vino generoso de licor". W związku z tym pkt 8 i 10 sekcji B załącznika III do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934 stały się nieaktualne i w związku z tym należy je skreślić. Ponadto w sekcji B pkt 9 tego załącznika powtórzono te same przepisy, co w streszczeniu definicji/ warunku stosowania określenia tradycyjnego "vinho generoso" w unijnym rejestrze określeń tradycyjnych "e-Ambrosia". Aby uniknąć powielania takich przepisów, należy skreślić ten punkt.
(25) W części II pkt 3 załącznika VII do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 upoważniono Komisję do sporządzania wykazów win likierowych o nazwie pochodzenia lub oznaczeniu geograficznym, które mogą korzystać z odstępstw przewidzianych w tym punkcie. Komisja nie jest jednak uprawniona do dalszego opisywania produktów objętych tymi odstępstwami. Informacje te powinny natomiast stanowić część specyfikacji nazw pochodzenia lub oznaczeń geograficznych. Na tej podstawie Hiszpania zmieniła specyfikacje odpowiednich nazw pochodzenia w celu wyjaśnienia, które produkty mogą korzystać z odstępstw, o których mowa w sekcji A dodatku 1 do załącznika III do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934, w sekcji B pkt 4, 5 i 6 tego dodatku oraz w sekcji B dodatku 2 do załącznika III do tego rozporządzenia delegowanego. W związku z tym prawa kolumna tabel pod nagłówkiem "HISZPANIA" w tych dodatkach stała się nieaktualna i powinna zostać usunięta. Ponadto same tabele nie służą już żadnemu celowi. Należy je zastąpić wykazami win o chronionej nazwie pochodzenia.
(26) Hiszpania poinformowała Komisję, że producenci win objętych chronioną nazwą pochodzenia "Lebrija" zwrócili się o możliwość produkcji swoich win, korzystając z odstępstwa przewidzianego w części II pkt 3 lit. f) ppkt (ii) załącznika VII do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, w sekcji B pkt 2 załącznika III do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934 oraz w sekcji B pkt 1 dodatku 1 do tego załącznika III. Komisja oceniła ten wniosek i stwierdziła, że należy dodać nazwę "Lebrija" do wykazu chronionych nazw pochodzenia z Hiszpanii w sekcji B pkt 1 tego dodatku.
(27) Ponadto ze względu na proces produkcji, wina likierowe "Lebrija" charakteryzują się bardzo niską zawartością cukru redukującego i nie mogą osiągnąć minimalnej 17,5 % objętościowo całkowitej zawartości alkoholu wymaganej dla win likierowych. W celu wprowadzenia do obrotu takie wina musiałyby korzystać z odstępstwa, o którym mowa w części II pkt 3 lit. b) załącznika VII do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 oraz w sekcji B pkt 5 lit. b) załącznika III do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934 oraz w sekcji B dodatku 2 do tego załącznika III. W sekcji B dodatku 2 do załącznika III do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934 należy zatem dodać nazwę "Lebrija" pod nagłówkiem "HISZPANIA".
(28) Specyfikacja chronionej nazwy pochodzenia "Porto - Port" stanowi, że wino likierowe opisane jako "branco leve seco" może korzystać z odstępstwa przewidzianego w części II pkt 3 lit. b) załącznika VII do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, w sekcji B pkt 5 lit. b) załącznika III do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/934 oraz w sekcji B dodatku 2 do tego załącznika III. Wzmianka o "branco leve seco" w tabeli "PORTUGALIA" w tej sekcji stanowi zatem powtórzenie tego samego przepisu w specyfikacji produktu. Aby uniknąć takiego powtórzenia, należy skreślić tę tabelę i zastąpić ją chronioną nazwą pochodzenia "Porto - Port".
(29) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2019/934,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
