RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 ust. 4 akapit pierwszy w związku z jego art. 218 ust. 9,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Układ Eurośródziemnomorski ustanawiający Stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Tunezyjską, z drugiej strony 1 (zwany dalej "Układem") został zawarty przez Unię na mocy decyzji Rady i Komisji 98/238/WE, EWWiS 2 . Układ zawiera protokół nr 4 dotyczący definicji pojęcia "produkty pochodzące" oraz metod współpracy administracyjnej (zwany dalej "protokołem nr 4").
(2) Zgodnie z art. 39 protokołu nr 4 Rada Stowarzyszenia, ustanowiona na mocy art. 78 Układu (zwana dalej "Radą Stowarzyszenia"), może zadecydować o dokonaniu zmian postanowień protokołu nr 4.
(3) Na swoim następnym posiedzeniu lub w drodze wymiany listów Rada Stowarzyszenia ma przyjąć decyzję dotyczącą zmiany Układu poprzez zastąpienie protokołu nr 4.
(4) Należy ustalić stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii w ramach Rady Stowarzyszenia, gdyż decyzja Rady Stowarzyszenia będzie wywierała skutki prawne.
(5) Regionalna konwencja w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia 3 (zwana dalej "Konwencją") została zawarta przez Unię na mocy decyzji Rady 2013/94/UE 4 i weszła w życie w odniesieniu do Unii w dniu 1 maja 2012 r. Republika Tunezji (zwana dalej "Tunezją") jest również umawiającą się stroną Konwencji.
(6) W Konwencji zawarto postanowienia dotyczące pochodzenia towarów będących przedmiotem wymiany handlowej na mocy odpowiednich umów zawartych między umawiającymi się stronami Konwencji, które to postanowienia mają zastosowanie bez uszczerbku dla zasad określonych w tych odpowiednich umowach.
(7) Art. 6 Konwencji stanowi, że każda z umawiających się stron podejmuje odpowiednie środki w celu zapewnienia skutecznego stosowania Konwencji. W tym celu Rada Stowarzyszenia powinna przyjąć decyzję o zawarciu w protokole nr 4 odesłania dynamicznego do Konwencji, tak aby odnosił się on zawsze do najnowszej obowiązującej wersji Konwencji.
(8) Decyzją (UE) 2019/2198 5 Rada poparła zmiany Konwencji przewidujące wprowadzenie nowego zbioru zmodernizowanych i bardziej elastycznych reguł pochodzenia (zwane dalej "zmianami Konwencji"). Zmiany Konwencji wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2025 r. W oczekiwaniu na wejście w życie zmian Konwencji Unia i Tunezja zadeklarowały wolę możliwie jak najszybszego rozpoczęcia dwustronnego stosowania tych zmienionych reguł jako alternatywy, równolegle do obecnych reguł.
(9) Podczas posiedzenia technicznego, które odbyło się w Brukseli w dniu 5 lutego 2020 r., większość umawiających się stron Konwencji zgodziła się wdrożyć - na zasadzie przejściowej i dwustronnej oraz w oparciu o zmianę Konwencji - alternatywny zbiór reguł pochodzenia (zwany dalej "regułami przejściowymi"). Reguły przejściowe obowiązują równolegle z regułami przewidzianymi w Konwencji w oczekiwaniu na wejście w życie zmiany Konwencji.
(10) Stosowanie reguł przejściowych zapewnia dostosowanie przepływów handlowych i praktyk celnych w oczekiwaniu na wejście w życie zmiany Konwencji.
(11) Od dnia 1 września 2021 r. między niektórymi umawiającymi się stronami Konwencji 6 wszedł w życie szereg dwustronnych protokołów w sprawie reguł pochodzenia, na podstawie których to protokołów, w oczekiwaniu na wejście w życie zmiany Konwencji, zastosowanie mają reguły przejściowe.
(12) W 2023 r. Unia przesłała Tunezji propozycję dotyczącą reguł przejściowych. Tunezja poinformowała Unię, że reguły przejściowe mogłyby zostać przyjęte pod warunkiem zapewnienia systemu "przenikalności" i włączenia do reguł przejściowych odstępstwa dla wyrobów włókienniczych. W świetle propozycji Tunezji pierwotna propozycja Unii stała się nieaktualna. Unia powinna zatem ustalić stanowisko, które ma być zajęte w Radzie Stowarzyszenia w odniesieniu do reguł przejściowych.
(13) Celem reguł przejściowych jest wprowadzenie mniej rygorystycznych reguł ułatwiających uzyskiwanie przez towary preferencyjnego statusu pochodzenia. Ponieważ reguły przejściowe są zasadniczo mniej restrykcyjne niż reguły określone w Konwencji, to towary spełniające reguły pochodzenia określone w Konwencji mogłyby również kwalifikować się jako produkty pochodzące na podstawie reguł przejściowych, z wyłączeniem niektórych produktów rolnych klasyfikowanych w działach 2, 4-15 i 16 (z wyjątkiem przetworzonych produktów rybołówstwa) oraz działach 17-24 nomenklatury Zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów w wersji z 2022 r., regulowanej przez Międzynarodową konwencję w sprawie zharmonizowanego systemu określania i kodowania towarów 7 , ze zmianami.
(14) Reguły przejściowe obowiązują równolegle z regułami pochodzenia przewidzianymi w Konwencji, tworząc dwie odrębne strefy kumulacji pochodzenia. Z tego względu w protokole nr 4 należy dodać postanowienie dotyczące ogólnego stosowania przenikalności między Konwencją a regułami przejściowymi.
(15) Stanowisko Unii Europejskiej w ramach Rady Stowarzyszenia powinno zatem opierać się na dołączonym projekcie decyzji,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
1 Dz.U. L 97 z 30.3.1998, s. 2.
2 Decyzja Rady i Komisji 98/238/WE, EWWiS z dnia 26 stycznia 1998 r. w sprawie zawarcia Układu Eurośródziemnomorskiego, ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi z jednej strony, a Republiką Tunezyjską z drugiej strony (Dz.U. L 97 z 30.3.1998, s. 1).
3 Dz.U. L 54 z 26.2.2013, s. 4.
4 Decyzja Rady 2013/94/UE z dnia 26 marca 2012 r. w sprawie zawarcia Regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia (Dz.U. L 54 z 26.2.2013, s. 3).
5 Decyzja Rady (UE) 2019/2198 z dnia 25 listopada 2019 r. w sprawie stanowiska, jakie ma zostać zajęte w imieniu Unii Europejskiej we wspólnym komitecie ustanowionym na mocy Regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia w odniesieniu do zmiany konwencji (Dz.U. L 339 z 30.12.2019, s. 1).
6 Unia Europejska, Islandia, Konfederacja Szwajcarska (w tym Liechtenstein), Królestwo Norwegii, Wyspy Owcze, Państwo Izrael, Jordańskie Królestwo Haszymidzkie, Palestyna (użycie tej nazwy nie może być interpretowane jako uznanie państwa Palestyna i pozostaje bez uszczerbku dla stanowisk poszczególnych państw członkowskich w tej kwestii), Republika Albanii, Bośnia i Hercegowina, Kosowo (użycie tej nazwy nie wpływa na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244/1999 oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa), Republika Macedonii Północnej, Republika Serbii, Czarnogóra, Gruzja, Republika Mołdawii i Ukraina.
7 Dz.U. L 198 z 20.7.1987, s. 3.
