UNIA EUROPEJSKA, zwana dalej "Unią",oraz
KRÓLESTWO NORWEGII, zwane dalej "Norwegią",
zwane dalej łącznie "Stronami",
UZNAJĄC, że ramy współpracy określone w Umowie pomiędzy Unią Europejską a Królestwem Norwegii o współpracy administracyjnej, zwalczaniu oszustw oraz odzyskiwaniu wierzytelności w dziedzinie podatku od wartości dodanej 1 (zwanej dalej "Umową"), która weszła w życie w dniu 1 września 2018 r., przyniosły bardzo pozytywne rezultaty,
MAJĄC NA UWADZE, rozporządzenie Rady (UE) nr 904/2010, zmienione rozporządzeniem Rady (UE) 2018/1541 2 , którym wprowadzono nowe narzędzia współpracy administracyjnej w prawodawstwie Unii Europejskiej,
UZNAJĄC, że państwa skorzystałyby na rozszerzeniu gamy narzędzi współpracy, które umożliwiłyby skuteczniejszą współpracę, w szczególności w zakresie wspólnie prowadzonych postępowań administracyjnych oraz działań następczych w ramach Eurofisc,
MAJĄC NA UWADZE cel zapewnienia skutecznego i efektywnego monitorowania podatku od wartości dodanej (VAT) nakładanego na transakcje transakcji transgraniczne, możliwość wspólnego prowadzenia dochodzeń administracyjnych, które umożliwiają urzędnikom z dwóch lub większej liczby państw utworzenie jednego zespołu i branie aktywnego udziału w prowadzonym wspólnie postępowaniu administracyjnym pomoże zapewnić właściwe egzekwowanie podatku VAT oraz uniknąć powielania pracy organów podatkowych i obciążeń administracyjnych dla przedsiębiorstw,
MAJĄC NA UWADZE, że do zwalczania najpoważniejszych oszustw transgranicznych konieczne jest wzmocnienie prac urzędników łącznikowych Eurofisc w zakresie szybkiego dostępu do wszystkich niezbędnych informacji, szybkiej wymiany, przetwarzania i analizowania takich informacji oraz koordynowania wszelkich działań następczych,
MAJĄC NA UWADZE, że odesłania do dyrektywy 95/46/WEParlamentu Europejskiego i Rady 3 powinny zostać zastąpione odesłaniami do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 4 ,
ODNOTOWUJĄC, że rozporządzenie (UE) 2016/679, które zostało włączone wraz z dostosowaniami do załącznika XI do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym 5 (zwanego dalej "Porozumieniem EOG"), podlega ramom instytucjonalnym Porozumienia EOG, a Norwegia dostosowała swoje praawodawstwo tak, aby było zgodne z tymi przepisami przynajmniej w obszarach objętych zakresem stosowania Porozumienia EOG,
ODNOTOWUJĄC, że rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2018/1725 6 ma zastosowanie do przetwarzania danych osobowych przez instytucje i organy Unii do celów Umowy,
fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. UE L 295 z 21.11.2018, s. 39).
UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE: