a także mając na uwadze, co następuje:(1) Zgodnie z art. 9 ust. 2 lit. d) rozporządzenia (UE) 2015/760 europejskim długoterminowym funduszom inwestycyjnym (EDFI) zabrania się wykorzystywania finansowych instrumentów pochodnych, z wyjątkiem sytuacji, w których wykorzystanie takiego instrumentu służy jedynie zabezpieczeniu ryzyka związanego z innymi inwestycjami EDFI. Finansowymi instrumentami pochodnymi, które należy uznać za służące jedynie zabezpieczeniu ryzyka związanego z innymi inwestycjami EDFI, są instrumenty, których aktywa bazowe odpowiadają aktywom, na które EDFI ma lub mógłby mieć ekspozycje. W niektórych przypadkach mogą jednak nie istnieć finansowe instrumenty pochodne pozwalające na zabezpieczenie ekspozycji na określony składnik aktywów. W takim przypadku powinna istnieć możliwość zabezpieczenia tej ekspozycji za pomocą finansowego instrumentu pochodnego, którego aktywa bazowe należą do tej samej lub podobnej pod względem ekonomicznym klasy aktywów co finansowy instrument pochodny, którego aktywa bazowe odpowiadają aktywom, na które EDFI ma lub mógłby mieć ekspozycje. W celu zapewnienia, aby wykorzystanie finansowych instrumentów pochodnych służyło jedynie zabezpieczeniu ryzyka związanego z innymi inwestycjami EDFI, stosowane finansowe instrumenty pochodne powinny skutecznie ograniczać odnośne ryzyko. Ograniczenie ryzyka powinno być zatem możliwe do zweryfikowania za pomocą systemów identyfikujących ryzyko, które należy ograniczyć, oraz sposób, w jaki finansowy instrument pochodny ograniczałby takie ryzyko.
(2) Aktywa bazowe i ich profil płynności mogą mieć wpływ na EDFI i długoterminowy charakter EDFI. Konieczne jest zapewnienie dostosowania i spójności strategii inwestycyjnej EDFI z jego profilem płynności i polityką umarzania EDFI. Oceniając, czy okres działalności EDFI jest kompatybilny z cyklami życia każdego składnika aktywów EDFI, o czym mowa w art. 18 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2015/760, zarządzający EDFI powinien zatem wziąć pod uwagę profil płynności każdego składnika aktywów EDFI, profil płynności portfela EDFI na zasadzie ważonej, harmonogram nabycia tych składników aktywów oraz wycenę tych składników aktywów. Ponieważ umorzenia mogą mieć wpływ na aktywa i zobowiązania oraz na płynność EDFI, zarządzający EDFI, który przewiduje możliwość umorzenia w okresie działalności EDFI, powinien również wziąć pod uwagę politykę umarzania tego EDFI przy ocenie, czy okres działalności EDFI jest kompatybilny z cyklami życia każdego składnika aktywów EDFI.
(3) Zgodnie z art. 18 ust. 2 akapit pierwszy lit. b) rozporządzenia (UE) 2015/760 zarządzający EDFI musi być w stanie udowodnić organowi właściwemu dla EDFI, że EDFI ma odpowiednią politykę umarzania i narzędzia zarządzania płynnością, które są zgodne z długoterminową strategią inwestycyjną EDFI. Jednym ze sposobów osiągnięcia tego celu jest analiza wyników, założeń i danych wejściowych wykorzystywanych do testów warunków skrajnych dotyczących płynności, gdy są one przeprowadzane zgodnie z art. 15 ust. 3 lit. b) lub art. 16 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE 2 . Wyniki tej analizy powinny umożliwić zarządzającym EDFI wykazanie, czy i w jaki sposób, w pesymistycznych, ale prawdopodobnych scenariuszach, EDFI jest w stanie rozpatrzyć wnioski o umorzenie. Wyniki te powinny również umożliwić właściwym organom ocenę tych scenariuszy dotyczących aktywów i zobowiązań, w tym wstrząsów związanych z umorzeniem i zabezpieczeniami, oraz spadku wartości aktywów w tych scenariuszach warunków skrajnych.
(4) Ewentualny minimalny okres utrzymywania, o którym mowa w art. 18 ust. 2 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia (UE) 2015/760, zazwyczaj jest w stanie umożliwić EDFI zakończenie inwestycji wniesionych wkładów kapitałowych. Wynika z tego, że ewentualny minimalny okres utrzymywania powinien umożliwiać EDFI osiągnięcie tego celu. W rozporządzeniu (UE) 2015/760 nie określono jednak długości minimalnych okresów utrzymywania ani wymogu w tym zakresie i zobowiązano zarządzającego EDFI do ustalenia minimalnego okresu utrzymywania na podstawie zestawu określonych kryteriów. W związku z tym przy ustalaniu tego minimalnego okresu utrzymywania zarządzający EDFI powinien wziąć pod uwagę okoliczności dotyczące EDFI.
(5) W odniesieniu do EDFI, które przewidują możliwość umorzenia w ciągu swojego okresu działalności zgodnie z art. 18 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2015/760, w interesie pewności prawa EDFI i ich inwestorów należy zauważyć, że w niektórych państwach członkowskich polityka umarzania nie zawsze jest zawarta w dokumentach założycielskich. Wynika to z faktu, że w niektórych państwach członkowskich dokumenty założycielskie zazwyczaj określają cel spółki lub funduszu, siedzibę statutową, walne zgromadzenia, uprawnienia zarządu i inne szczegóły dotyczące utworzenia EDFI, ale nie określają polityki lub procedur wdrażanych przez osobę trzecią, w tym zarządzającego alternatywnym funduszem inwestycyjnym (ZAFI), który zarządza funduszem. W interesie przejrzystości i ochrony inwestorów zarządzający EDFI powinien przekazać organowi właściwemu dla EDFI pewne minimalne informacje wykazujące, że EDFI dysponuje odpowiednią polityką umarzania i narzędziami zarządzania płynnością, które są zgodne z długoterminową strategią inwestycyjną EDFI.
(6) Art. 16 ust. 1 dyrektywy 2011/61/UE zobowiązuje ZAFI, a tym samym również zarządzających EDFI, do stosowania odpowiedniego systemu zarządzania płynnością, do przyjęcia procedur umożliwiających im monitorowanie ryzyka utraty płynności oraz do zapewnienia dostosowania strategii inwestycyjnej, profilu płynności i polityki umarzania EDFI. W tym względzie zarządzający EDFI powinien mieć możliwość wyboru i wdrożenia, według własnego uznania, co najmniej jednego narzędzia zarządzania płynnością przeciwdziałającego rozmyciu lub innych narzędzi zarządzania płynnością. Ponieważ EDFI mogą być wprowadzane do obrotu wśród inwestorów detalicznych i aby zapewnić wysoki standard integralności rynku, w tym ostatnim przypadku zarządzający EDFI powinien przekazać organowi właściwemu dla EDFI, na wniosek tego organu, informacje na temat wyboru narzędzi zarządzania płynnością i ich adekwatności w kontekście EDFI.
(7) EDFI powinny mieć możliwość wdrażania strategii inwestycyjnych w zakresie aktywów długoterminowych, co wymaga możliwości określenia maksymalnej płynności oferowanej w EDFI oraz wymaga ograniczenia prawdopodobieństwa zawieszenia działalności EDFI. Z tego powodu zarządzający EDFI powinien wdrożyć ograniczenie umarzania określone w art. 18 ust. 2 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia (UE) 2015/760 w taki sposób, aby zapewnić ograniczenie umorzeń do części aktywów płynnych oraz unikanie niedopasowania płynności. Aby zapewnić skuteczną ochronę aktywów długoterminowych EDFI i wynikającą z tego ochronę interesów wszystkich inwestorów, stosowanie ograniczeń umarzania powinno odnosić się do szerokiego zakresu i różnych rodzajów sytuacji, w tym do skrajnych sytuacji rynkowych.
(8) Oceniając wartość procentową, o której mowa w art. 18 ust. 2 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia (UE) 2015/760, właściwe organy powinny uwzględnić między innymi różnorodność EDFI, ich profil płynności, ewentualny okres powiadomienia oraz częstotliwość umorzeń EDFI i oczekiwane przepływy pieniężne w ostrożny sposób. Właściwe organy powinny zatem brać pod uwagę oczekiwane dodatnie przepływy pieniężne jedynie w takim zakresie, w jakim istnieje wysoki stopień pewności, że te dodatnie przepływy pieniężne zrealizują się. Wynika z tego, że właściwe organy nie powinny uznawać za oczekiwane dodatnie przepływy pieniężne możliwości zbycia przez EDFI dopuszczalnych długoterminowych aktywów inwestycyjnych ani możliwości pozyskania przez EDFI kapitału w drodze nowych subskrypcji.
(9) Zarządzający EDFI powinien określić wartość procentową, o której mowa w art. 18 ust. 2 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia (UE) 2015/760, na podstawie częstotliwości umorzeń i maksymalnej długości okresu powiadomienia, który odpowiada okresowi powiadomienia, włącznie z ewentualnym przedłużeniem okresu powiadomienia, albo, alternatywnie, na podstawie częstotliwości umorzeń i minimalnej wartości procentowej aktywów płynnych. W obu przypadkach zarządzający EDFI może rozważyć wprowadzenie okresu powiadomienia w ramach polityki umarzania. Aby ułatwić zarządzającemu EDFI kalibrację parametrów płynności oraz skuteczny nadzór sprawowany przez właściwy organ, do określenia maksymalnej wartości procentowej aktywów, o której mowa w art. 18 ust. 2 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia (UE) 2015/760, należy zastosować aproksymację liniową, w przypadku gdy częstotliwość umorzeń lub okres powiadomienia nie odpowiadają parametrom określonym w tabelach kalibracji przekazanych zarządzającemu EDFI.
(10) W przypadku gdy kwota aktywów płynnych EDFI spadnie poniżej pewnych określonych progów, w szczególności ze względu na wahania wartości aktywów lub wpływ umorzeń, zarządzający EDFI powinien w odpowiednim czasie zastosować środki niezbędne do przywrócenia minimalnej wartości procentowej aktywów płynnych, z należytym uwzględnieniem interesów inwestorów EDFI i długoterminowej strategii inwestycyjnej EDFI.
(11) Aby zapewnić płynność i możliwość przenoszenia jednostek uczestnictwa lub udziałów EDFI, nie należy uznawać, że możliwość zestawiania wniosków o przeniesienie, o której mowa w art. 19 ust. 2a rozporządzenia (UE) 2015/760, zakazuje innych form wtórnego przenoszenia, pod warunkiem że regulamin lub dokumenty założycielskie EDFI nie zakazują takich przeniesień i pod warunkiem że taka możliwość jest wyraźnie uzgodniona przez przenoszących inwestorów.
(12) W odniesieniu do możliwości zestawiania wniosków o przeniesienie, o której mowa w art. 19 ust. 2a rozporządzenia (UE) 2015/760 i która do celów niniejszego rozporządzenia nie powinna być uznawana za system wielostronny, oraz w odniesieniu do możliwości umorzenia w okresie działalności EDFI, o której to możliwości mowa w art. 18 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2015/760, konieczne jest określenie niektórych wymogów dotyczących funkcjonowania zestawiania wniosków o przeniesienie.
(13) Aby zmniejszyć prawdopodobieństwo arbitrażu cenowego między wartością aktywów netto jednostek uczestnictwa lub udziałów EDFI będących przedmiotem obrotu na rynku wtórnym a wartością aktywów netto EDFI, które są zestawiane w drodze zestawiania wniosków o przeniesienie, w przypadku gdy cena wykonania nie opiera się na wartości aktywów netto EDFI, cenę wykonania należy ustalić poza datami wyceny EDFI.
(14) Zgodnie z art. 19 ust. 2a lit. b) rozporządzenia (UE) 2015/760 w przypadku wystąpienia rozbieżności między inwestorami wychodzącymi a potencjalnymi inwestorami zestawianie przeprowadza się na zasadzie proporcjonalności. Aby zapewnić skuteczne funkcjonowanie zestawiania wniosków i zaufanie inwestorów do tego procesu, inwestorzy powinni mieć możliwość przekształcenia swoich zleceń, zachowania pozostałych wniosków o zestawienie w oczekiwaniu na przyszłe zestawienie lub wycofania pozostałych lub zaległych wniosków o zestawienie.
(15) W niektórych państwach członkowskich regulamin lub dokumenty założycielskie zazwyczaj określają cel spółki lub funduszu, siedzibę statutową, walne zgromadzenia, uprawnienia zarządu i inne szczegóły dotyczące utworzenia podmiotu prawnego, ale nie określają zasad lub procedur wdrażanych przez osobę trzecią, taką jak ZAFI zarządzający funduszem. Ponadto umieszczenie wszystkich tych szczegółów w regulaminie lub aktach założycielskich EDFI w niektórych przypadkach nie byłoby możliwe, w szczególności w przypadku funduszy parasolowych z różnymi odmiennymi subfunduszami.
(16) Niezależnie od tego, w jaki sposób EDFI przewiduje możliwość pełnego lub częściowego zestawiania wniosków, w interesie wysokiego poziomu ochrony inwestorów polityka zestawiania wniosków wprowadzona przez zarządzającego EDFI powinna zawierać pewne informacje dotyczące formatu, procedur, warunków i terminu zestawiania.
(17) Konieczne jest zapewnienie wysokiego poziomu informacji na temat potencjalnego rynku i jego uczestników, którzy mogliby reprezentować potencjalnych nabywców aktywów zbywanych przez EDFI, które mogą być niepłynne i idiosynkratyczne. W ocenie rynku potencjalnych nabywców, o której mowa w art. 21 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) 2015/760, należy zatem uwzględnić ryzyko rynkowe, a tym samym ocenić między innymi, czy potencjalni nabywcy są zależni od uzyskania pożyczek od osób trzecich, czy istnieje ryzyko braku płynności aktywów przed sprzedażą, czy istnieje ryzyko związane ze zmianami politycznymi lub zmianami przepisów, w tym reformami podatkowymi, oraz czy istnieje ryzyko pogorszenia sytuacji gospodarczej na rynku, który jest istotny dla aktywów EDFI.
(18) Zdarzenia rynkowe mogą w istotny sposób zmienić wycenę aktywów EDFI, a tym samym wpływać na interesy inwestorów. Wycenę aktywów przeznaczonych do zbycia, o której mowa w art. 21 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (UE) 2015/760, należy zatem przeprowadzić w momencie wystarczająco zbliżonym do początku procesu zbycia aktywów. Aby uniknąć nadmiernych obciążeń dla EDFI i zapewnić racjonalne pod względem kosztów funkcjonowanie EDFI, z korzyścią dla wszystkich inwestorów EDFI, EDFI, który wycenił już te aktywa zgodnie z dyrektywą 2011/61/UE w momencie wystarczająco zbliżonym do początku procesu zbycia tych aktywów, nie powinien być zobowiązany do ponownej wyceny tych aktywów.
(19) Aby zapewnić wspólne podejście do ujawniania kosztów inwestowania w EDFI, takie ujawnianie kosztów powinno obejmować wszystkie koszty ponoszone bezpośrednio lub pośrednio przez inwestorów. Należy sprecyzować, że koszty dystrybucji powinny obejmować wszystkie koszty administracyjne i koszty wynikające z wymogów regulacyjnych, koszty profesjonalnej obsługi oraz koszty badania sprawozdań finansowych, które są związane z dystrybucją, oraz zapewnić wspólne definicje, metody obliczeniowe i formy prezentacji tych kosztów.
(20) Zgodnie z art. 2 akapit czwarty rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/606 3 EDFI, które uzyskały zezwolenie przed dniem 10 stycznia 2024 r., mogą postanowić, że chcą być objęte zakresem stosowania tego rozporządzenia. W związku z tym EDFI, które nie zdecydują się podlegać rozporządzeniu (UE) 2023/606, powinny nadal podlegać rozporządzeniu delegowanemu Komisji (UE) 2018/480 4 .
(21) Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.
(22) Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwrócił się o opinię do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych powołanej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 5 ,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: