KOMISJA EUROPEJSKA,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2033 z dnia 27 listopada 2019 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla firm inwestycyjnych oraz zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, (UE) nr 575/2013, (UE) nr 600/2014 i (UE) nr 806/2014 1 , w szczególności jego art. 7 ust. 5 akapit trzeci, a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Aby określić szczegóły dotyczące zakresu konsolidacji ostrożnościowej grupy firm inwestycyjnych, o której to konsolidacji mowa w art. 7 rozporządzenia (UE) 2019/2033, należy określić, na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE 2 , powiązania, na podstawie których przedsiębiorstwa usług pomocniczych, instytucje finansowe, firmy inwestycyjne i agenci powiązani z konkretną firmą inwestycyjną, inwestycyjną spółką holdingową lub finansową spółką holdingową o działalności mieszanej powinni być objęci tym zakresem.
(2) Aby zapewnić skuteczność i neutralność nadzoru na zasadzie skonsolidowanej, konieczne jest określenie dla właściwych organów kryteriów ustalania przypadków, w których istnieją powiązania między jednostką dominującą a jednostką zależną w odniesieniu do wszystkich grup firm inwestycyjnych w całej Unii.
(3) Aby uwzględnić powiązania na potrzeby nadzoru skonsolidowanego, przedsiębiorstwa usług pomocniczych, instytucje finansowe, firmy inwestycyjne i agenci powinni zostać objęci zakresem konsolidacji ostrożnościowej unijnej jednostki dominującej w przypadku ustanowienia kontroli, wywierania dominującego wpływu lub stwierdzenia zarządzania według jednolitych zasad lub powiązań horyzontalnych.
(4) W celu poszanowania zasady proporcjonalności, a w szczególności uwzględnienia różnej wielkości jednostek i skali ich działalności, unijna jednostka dominująca powinna mieć możliwość wyłączenia małych jednostek z zakresu konsolidacji ostrożnościowej.
(5) Zgodnie z art. 22 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2013/34/UE zakres konsolidacji ostrożnościowej grupy firm inwestycyjnych obejmuje przypadki, w których podmiotami grupy firm inwestycyjnych zarządza się według jednolitych zasad. Aby stwierdzić, że takimi podmiotami zarządza się według jednolitych zasad, właściwe organy powinny dysponować konkretnymi dowodami na istnienie skutecznej koordynacji polityki finansowej i operacyjnej takich podmiotów.
(6) Zgodnie z art. 22 ust. 7 lit. a) i b) dyrektywy 2013/34/UE zakres konsolidacji ostrożnościowej grupy firm inwestycyjnych obejmuje przypadki powiązań horyzontalnych, w których dwa podmioty są powiązane, przy czym jeden podmiot nie jest jednostką zależną drugiego, a zatem nie jest możliwe ustalenie unijnej jednostki dominującej. W takich przypadkach właściwy organ lub, w stosownych przypadkach, organ sprawujący nadzór nad grupą zdefiniowany w art. 3 ust. 1 pkt 15 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2034 3 powinien określić podmiot, który ma przeprowadzić konsolidację i przyjąć rolę unijnej jednostki dominującej.
(7) Aby zapewnić skuteczne stosowanie wymogów ostrożnościowych na poziomie skonsolidowanym, jako ogólną zasadę należy stosować pełną konsolidację wszystkich podmiotów objętych zakresem konsolidacji ostrożnościowej. W przypadku gdy dwie jednostki są powiązane, o czym mowa w art. 22 ust. 7 dyrektywy 2013/34/UE, należy stosować konsolidację zgodnie z art. 22 ust. 8 i 9 dyrektywy 2013/34/UE ("metoda agregacji").
(8) Należy zapobiec wielokrotnemu wykorzystywaniu składników, które kwalifikują się na potrzeby obliczania funduszy własnych. Przy obliczaniu skonsolidowanego stałego minimalnego wymogu kapitałowego dla grupy firm inwestycyjnych unijne jednostki dominujące powinny zatem dodać indywidualne stałe minimalne wymogi kapitałowe dla poszczególnych firm inwestycyjnych do kapitału założycielskiego tych instytucji finansowych, które podlegają temu rodzajowi wymogu kapitałowego, w szczególności spółek zarządzania aktywami, instytucji płatniczych i instytucji pieniądza elektronicznego.
(9) Skonsolidowane dane liczbowe dotyczące wydatków wynikające ze stosowania odpowiednich standardów rachunkowości nie istnieją w każdym przypadku. Aby określić wymóg dotyczący skonsolidowanych stałych kosztów pośrednich do celów konsolidacji ostrożnościowej, unijna jednostka dominująca powinna zatem obliczać kwotę wydatków potrzebnych grupie firm inwestycyjnych poprzez zsumowanie wydatków unijnej jednostki dominującej i podmiotów objętych konsolidacją ostrożnościową w grupie firm inwestycyjnych oraz, o ile nie zostały one jeszcze uwzględnione w kosztach firm inwestycyjnych, kosztów agentów.
(10) Zmiany, w tym zmiany modeli biznesowych lub połączenia i przejęcia, mogą skutkować znacznymi wahaniami prognozowanych stałych kosztów pośrednich. W celu określenia wymogów w zakresie funduszy własnych na podstawie stałych kosztów pośrednich konieczne jest zatem ustanowienie obiektywnych progów prognozowanych stałych kosztów pośrednich.
(11) Do celów obliczania skonsolidowanych współczynników K należy uwzględnić również te rodzaje działalności i usługi, które są wymienione w załączniku I do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE 4 , lub powiązane rodzaje działalności i usługi, niezależnie od tego, czy te rodzaje działalności i usługi są prowadzone lub świadczone przez firmy inwestycyjne lub inne podmioty należące do grupy firm inwestycyjnych. Przy obliczaniu skonsolidowanych współczynników K należy zatem uwzględnić rodzaje działalności i usługi, o których mowa w art. 6 ust. 3 lit. a), art. 6 ust. 3 lit. b) pkt (i) oraz art. 6 ust. 3 lit. b) pkt (ii) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE 5 oraz w art. 6 ust. 4 lit. a), art. 6 ust. 4 lit. b) pkt (i), art. 6 ust. 4 lit. b) pkt (ii) oraz art. 6 ust. 4 lit. b) pkt (iii) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE 6 , które są prowadzone lub świadczone przez dowolne podmioty należące do grupy firm inwestycyjnych objęte konsolidacją.
(12) Zgodnie z definicją "sytuacji skonsolidowanej" określoną w art. 4 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia (UE) 2019/2033 instytucje finansowe są objęte zakresem konsolidacji grupy firm inwestycyjnych. Nie wszystkie rodzaje działalności prowadzone przez różne instytucje finansowe przyczyniają się jednak do obliczenia skonsolidowanych wymogów dotyczących współczynnika K. Należy zatem określić, które rodzaje działalności tych instytucji finansowych są istotne w odniesieniu do konkretnych współczynników K.
(13) Należy zatem unikać podwójnego liczenia składników, które kwalifikują się na potrzeby obliczania funduszy własnych. Usługi i transakcje wewnątrzgrupowe należy zatem wyłączyć przy obliczaniu niektórych skonsolidowanych wymogów dotyczących współczynnika K, a w szczególności przy obliczaniu współczynników K "aktywa zabezpieczone i objęte administrowaniem" (K-ASA), "obsługiwane zlecenia klientów" (K-COH) oraz "dzienne przepływy transakcyjne" (K-DTF).
(14) Firma inwestycyjna może przekazać zarządzanie aktywami innemu podmiotowi należącemu do tej samej grupy firm inwestycyjnych. Aby uniknąć podwójnego liczenia, konieczne jest określenie sposobu ujmowania tych aktywów w całkowitej kwocie zarządzanych aktywów przy obliczaniu skonsolidowanego współczynnika K "zarządzane aktywa" (K-AUM).
(15) Środki pieniężne klientów przechowywane przez podmioty objęte konsolidacją mogą pochodzić z usług i rodzajów działalności, o których mowa w załączniku I do dyrektywy 2014/65/UE, lub z innych usług i rodzajów działalności, które podmioty należące do grupy firm inwestycyjnych wykonują zgodnie z prawem. Konieczne jest zatem zapewnienie, aby przy obliczaniu współczynnika K "przechowywane środki pieniężne klientów" (K-CMH) nie uwzględniano środków pieniężnych klientów pochodzących z usług i rodzajów działalności innych niż wymienione w załączniku I do wspomnianej dyrektywy. W tym kontekście "przechowywane środki pieniężne klientów" (CMH) grupy firm inwestycyjnych powinny stanowić sumę CMH wszystkich podmiotów należących do grupy objętych konsolidacją innych niż instytucje płatnicze i spółki zarządzania aktywami.
(16) Aby zapewnić proporcjonalność i uniknąć podwójnego liczenia, przy obliczaniu współczynnika K-COH należy wyłączyć wewnątrzgrupowe rodzaje działalności i usługi uwzględniane przy obliczaniu współczynnika K-AUM grupy firm inwestycyjnych.
(17) Zawieranie transakcji na własny rachunek i świadczenie usług gwarantowania emisji lub plasowania wiąże się z takim samym ryzykiem, gdy jest wykonywane przez podmioty należące do grupy firm inwestycyjnych objęte konsolidacją, niezależnie od tego, czy podmioty te są firmami inwestycyjnymi czy instytucjami finansowymi. Z tego powodu przy obliczaniu skonsolidowanego współczynnika K "pozycja ryzyka netto" (K-NPR) unijne jednostki dominujące powinny uwzględniać wszystkie takie rodzaje działalności i usługi, uwzględniając również art. 325b rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 7 , zgodnie z którym wykorzystywanie pozycji w jednym podmiocie należącym do grupy w celu kompensowania pozycji w innym podmiocie należącym do tej grupy jest dozwolone tylko wtedy, gdy unijna jednostka dominująca uzyskała zezwolenie odpowiedniego właściwego organu.
(18) Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego.
(19) Europejski Urząd Nadzoru Bankowego przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwrócił się o opinię do Bankowej Grupy Interesariuszy powołanej na podstawie art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 8 ,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: