a także mając na uwadze, co następuje:(1) Decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/591 3 dotyczącej ogólnego unijnego programu działań w zakresie środowiska do 2030 r. ustanowiono, jako jeden z sześciu celów tematycznych Unii na okres do dnia 31 grudnia 2030 r., dążenie do osiągnięcia zerowego poziomu emisji zanieczyszczeń, w tym w odniesieniu do szkodliwych substancji chemicznych, aby uzyskać nietoksyczne środowisko, w tym powietrze, wodę, glebę, a także w odniesieniu do zanieczyszczenia świetlnego i zanieczyszczenia hałasem, oraz ochrony zdrowia i dobrostanu ludzi, zwierząt i ekosystemów przed zagrożeniami i negatywnymi skutkami związanymi ze środowiskiem.
(2) Europejski Zielony Ład, przyjęty w komunikacie Komisji w dniu 11 grudnia 2019 r., to unijna strategia zapoczątkowania transformacji mającej na celu osiągnięcie- najpóźniej do 2050 r. - celu, jakim jest neutralna dla klimatu i czysta gospodarka o obiegu zamkniętym, z optymalizacją gospodarowania zasobami i minimalizacją zanieczyszczenia, przy jednoczesnym uznaniu konieczności realizacji polityk głębokiej transformacji. Unia jest również zaangażowana w realizację Agendy Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 oraz jej celów zrównoważonego rozwoju. Strategia na rzecz zrównoważonej i inteligentnej mobilności, przyjęta przez Komisję w grudniu 2020 r., oraz plan działania UE na rzecz eliminacji zanieczyszczeń wody, powietrza i gleby, który Komisja przyjęła w maju 2021 r., dotyczą konkretnie aspektów Europejskiego Zielonego Ładu związanych z zanieczyszczeniem powodowanym przez transport. Inne szczególnie ważne środki dla tej inicjatywy to na przykład wniosek Komisji dotyczący przekształcenia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE 4 , nowa strategia przemysłowa dla Europy, przedstawiona przez Komisję w marcu 2020 r., zmiana - za pomocą rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/851 5 - norm emisji CO2 określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/631 6 dla samochodów osobowych i dostawczych, a także wniosek w sprawie zmiany norm emisji CO2 określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1242 7 dla nowych pojazdów ciężkich.
(3) Rynek wewnętrzny to obszar, na którym ma zostać zapewniony swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału. W tym celu rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/858 8 wprowadzono kompleksowy system homologacji typu i nadzoru rynku pojazdów silnikowych i przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do takich pojazdów.
(4) Wymogi techniczne w zakresie homologacji typu pojazdów silnikowych, silników i części zamiennych w zakresie emisji (dalej zwanej "homologacją typu w zakresie emisji") powinny zostać zharmonizowane, aby zapewnić prawidłowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego, a także wysoki poziom ochrony środowiska i zdrowia we wszystkich państwach członkowskich.
(5) Pomyślne przejście na mobilność bezemisyjną wymaga zintegrowanego podejścia oraz odpowiedniego sprzyjającego środowiska, aby pobudzić innowacje oraz utrzymać wiodącą pozycję Unii w dziedzinie technologii w sektorze transportu drogowego. Środowisko takie obejmuje publiczne i prywatne inwestycje w badania naukowe i innowacje, wzrost podaży pojazdów bezemisyjnych i niskoemisyjnych, rozwój infrastruktury ładowania i tankowania, integrację z systemami energetycznymi, a także zrównoważone dostawy materiałów i zrównoważoną produkcję, ponowne wykorzystywanie oraz recykling akumulatorów w Unii. Stworzenie takiego środowiska wymaga spójnych działań na poziomie unijnym, krajowym, regionalnym i lokalnym.
(6) Aby wspierać przechodzenie na czystą mobilność, a jednocześnie reindustrializować Unię i wspierać jej obywateli, konieczne jest utrzymanie przystępnych dla nich i dla przedsiębiorstw cen pojazdów prywatnych i użytkowych. Przyczyni się to do podtrzymania jakości życia, konkurencyjności przemysłowej i innowacji, a także pomoże tworzyć miejsca pracy i rozwijać umiejętności w sektorze.
(7) Przejście na mobilność bezemisyjną powinno być społecznie akceptowalne i sprawiedliwe. Ważne jest zatem uwzględnienie skutków społecznych takiego procesu w całym łańcuchu wartości w przemyśle motoryzacyjnym oraz proaktywne działania wobec jego wpływu na zatrudnienie. W ramach mechanizmu sprawiedliwej transformacji należy zatem utworzyć na poziomie unijnym, krajowym i regionalnym, w ścisłym porozumieniu z partnerami społecznymi i właściwymi organami, ukierunkowane programy - takie jak plany sprawiedliwej transformacji dla regionów zależnych od przemysłu motoryzacyjnego - w zakresie przekwalifikowania, podnoszenia kwalifikacji i przenoszenia pracowników, a w regionach i społecznościach dotkniętych negatywnymi skutkami transformacji - inicjatywy związane z kształceniem i poszukiwaniem pracy. Jako element tej transformacji należy zwiększyć zatrudnienie kobiet oraz równość szans w tym sektorze.
(8) Niniejsze rozporządzenie stanowi oddzielny akt regulacyjny do celów procedury homologacji typu UE określonej w załączniku II do rozporządzenia (UE) 2018/858. Pełne zastosowanie mają przepisy administracyjne rozporządzenia (UE) 2018/858, w tym przepisy dotyczące sankcji, a także jego solidny mechanizm egzekwowania zgodności z przepisami.
(9) Uzasadnione skargi składane przez osoby fizyczne lub prawne mogą stanowić ważne źródło informacji zarówno dla organów nadzoru rynku, jak i dla organów udzielających homologacji. W związku z tym ustanowienie prostych i proporcjonalnych procedur umożliwiających osobom fizycznym i prawnym składanie odpowiednim organom uzasadnionych skarg, w przypadku gdy mają powody, by sądzić, że niniejsze rozporządzenie nie jest przestrzegane, może przyczynić się do stosowania i egzekwowania niniejszego rozporządzenia. Skargi te powinny być uznawane przez organy krajowe za czynnik ryzyka przy podejmowaniu decyzji dotyczących nadzoru rynku lub działań w zakresie zgodności eksploatacyjnej.
(10) W niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić wspólne przepisy administracyjne oraz wymogi dotyczące emisji z pojazdów i trwałości akumulatora, natomiast elementy techniczne należy określić w aktach wykonawczych przyjmowanych zgodnie z procedurą sprawdzającą.
(11) Wymogi techniczne w zakresie homologacji typu pojazdów silnikowych, silników i części zamiennych pod kątem emisji są obecnie określone w dwóch rozporządzeniach, które dotyczą homologacji typu w zakresie emisji dla pojazdów lekkich i ciężkich - odpowiednio w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 715/2007 9 oraz w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 595/2009 10 .
(12) Ujęcie w jednym rozporządzeniu wymogów określonych w rozporządzeniach (WE) nr 715/2007 i (WE) nr 595/2009 zapewniłoby wewnętrzną spójność systemu homologacji typu w zakresie emisji zarówno dla pojazdów lekkich, jak i ciężkich, pozwalając jednocześnie na ustanowienie różnych dopuszczalnych wartości emisji i procedur badawczych dla tych pojazdów.
(13) Ponadto obecne dopuszczalne wartości emisji dla pojazdów ciężkich zostały przyjęte w 2009 r. na podstawie dostępnej wówczas technologii. Od tamtego czasu nastąpił postęp technologiczny, a poziom emisji, który można osiągnąć dzięki połączeniu obecnych technologii, jest znacznie niższy niż ponad 15 lat temu. Ten postęp technologiczny powinien znaleźć odzwierciedlenie w dopuszczalnych wartościach emisji dla wszystkich istotnych zanieczyszczeń, opartych na najnowszej istniejącej technologii i wiedzy na temat kontroli emisji zanieczyszczeń.
(14) W Unii liczba cząstek stałych (PN) w przypadku emisji cząstek stałych powyżej 23 nanometrów (PN23) w spalinach jest kontrolowana od 2011 r. w przypadku pojazdów lekkich i od 2013 r. - w przypadku pojazdów ciężkich. Ponieważ istniejące technologie oraz ogólnoświatowy regulamin techniczny ONZ nr 15 umożliwiają pomiar liczby cząstek w przypadku emisji cząstek stałych już od 10 nanometrów (PN10), należy do PN10 zastosować dopuszczalne wartości emisji w odniesieniu do wszystkich pojazdów objętych niniejszym rozporządzeniem. Określenie po raz pierwszy konkretnych dopuszczalnych wartości emisji PN10 będzie bodźcem do harmonizacji podwyższonego poziomu kontroli i pomiaru emisji PN na świecie, a Unia powinna zachęcać Światowe Forum ONZ na rzecz Harmonizacji Przepisów dotyczących Pojazdów (WP.29 ONZ) do odpowiedniego dostosowania stosownych regulaminów ONZ dotyczących pojazdów.
(15) Można wprowadzić uproszczenia dzięki wyeliminowaniu badań, które nie są potrzebne, odwoływaniu się do norm zawartych w istniejących regulaminach ONZ, w stosownych przypadkach, oraz zapewnieniu spójnego zestawu procedur i badań dla poszczególnych faz homologacji typu w zakresie emisji.
(16) Aby zapewnić ograniczenie emisji zarówno z pojazdów lekkich, jak i ciężkich w warunkach rzeczywistych, konieczne jest badanie pojazdów w rzeczywistych, statystycznie istotnych warunkach jazdy, przy minimalnej liczbie ograniczeń, granic i innych wymogów dotyczących jazdy. Takie badania drogowe powinny odbywać się w normalnych warunkach jazdy oraz wykluczać niestandardowe prowadzenie pojazdu.
(17) Rozporządzenia (WE) nr 715/2007 i (WE) nr 595/2009 wymagają, aby pojazdy spełniały dopuszczalne wartości emisji przez określony czas, który nie odpowiada przeciętnemu okresowi eksploatacji pojazdów. Należy zatem ustanowić wymogi dotyczące trwałości, które będą odzwierciedlały średni przewidywany okres eksploatacji pojazdów w Unii.
(18) Zachęca się państwa członkowskie do opracowania i wdrożenia strategii zachęcających do odnawiania parku pojazdów, aby ułatwić stopniowe wprowadzanie do floty pojazdów o obniżonych emisjach, przyczyniając się do czystszego i bardziej zrównoważonego ekosystemu transportowego.
(19) Obecnie istnieją i są powszechnie stosowane na całym świecie technologie ograniczające emisje par lotnych związków organicznych podczas użytkowania i postoju pojazdów benzynowych. Dopuszczalne wartości emisji takich lotnych związków organicznych należy zatem ustalić na niższym poziomie.
(20) Emisje inne niż spaliny składają się z cząstek emitowanych przez opony i hamulce pojazdów. Szacuje się, że emisje z opon są największym źródłem mikrodrobin plastiku uwalnianych do środowiska. Z oceny skutków wynika, że do 2050 r. emisje inne niż spaliny będą stanowić do 90 % wszystkich cząstek emitowanych przez transport drogowy, ponieważ ilość cząstek pochodzących ze spalin zmniejszy się dzięki elektryfikacji pojazdów. Należy zatem dokonać pomiarów tych emisji innych niż spaliny oraz określić dla nich wartości dopuszczalne. Komisja powinna zachęcać WP.29 ONZ do prowadzenia prac w celu terminowej realizacji jej celów, z zachowaniem wysokiego poziomu ambicji opartego na solidnych podstawach naukowych i technicznych, oraz określenia dopuszczalnych wartości ścieralności opon na podstawie najnowocześniejszych metod. W przypadku gdy WP.29 ONZ nie przyjmie jednolitych przepisów dotyczących dopuszczalnych wartości ścieralności opon klasy C1 do dnia 1 lipca 2026 r., opon klasy C2 - do dnia 1 kwietnia 2028 r. lub opon klasy C3 - do dnia 1 kwietnia 2030 r., Komisja powinna przyjąć akt delegowany, aby osiągnąć cel Unii, jakim jest ograniczenie uwalnianych do środowiska mikrodrobin plastiku o 30 % do 2030 r., w oparciu o najnowocześniejsze dopuszczalnych wartości ścieralności. Podczas przygotowywania tego aktu delegowanego należy ocenić szczególne cechy pojazdów wyposażonych w akumulatory trakcyjne, w tym pojazdów hybrydowych typu plugin i pojazdów elektrycznych o napędzie akumulatorowym.
(21) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2144 11 reguluje kwestię sygnalizatorów zmiany biegów (GSI), których głównym celem jest minimalizacja zużycia paliwa przez pojazd, gdy kierowca stosuje się do ich wskazań. W niniejszym rozporządzeniu należy jednak uwzględnić wymogi dotyczące emisji zanieczyszczeń w warunkach rzeczywistych, w tym przy stosowaniu się do GSI.
(22) Pojazdy z akumulatorami trakcyjnymi, w tym pojazdy hybrydowe typu plug-in i pojazdy elektryczne o napędzie akumulatorowym, przyczyniają się do obniżenia emisyjności sektora transportu drogowego. W celu zdobycia i zwiększenia zaufania konsumentów do takich pojazdów, powinny one mieć wysokie wyniki i dużą trwałość. Dlatego ważny jest wymóg, aby akumulatory trakcyjne zachowały po wielu latach użytkowania znaczną część swojej początkowej pojemności. Taki wymóg miałby szczególne znaczenie dla nabywców używanych pojazdów elektrycznych, ponieważ zapewniałby dalsze funkcjonowanie pojazdu zgodnie z oczekiwaniami. W związku z tym wszystkie pojazdy korzystające z akumulatorów trakcyjnych powinny być wyposażone w urządzenia mierzące stan zdrowia tych akumulatorów. Ponadto należy wprowadzić minimalne wymogi w zakresie trwałości akumulatora w samochodach osobowych i lekkich pojazdach użytkowych, biorąc pod uwagę ogólnoświatowy regulamin techniczny ONZ nr 22.
(23) Pokładowe układy monitorujące (OBM) oraz pokładowe przyrządy monitorujące zużycie paliwa i energii elektrycznej (OBFCM) wykorzystują dane generowane przez pojazd do celów monitorowania zgodności z niniejszym rozporządzeniem. W stosownych przypadkach dane te powinny podlegać rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/2854 12 .
(24) Dobrze znanym problemem jest ingerencja w pojazdy w celu usunięcia lub dezaktywacji części układów kontroli emisji zanieczyszczeń. Taka praktyka prowadzi do niekontrolowanej emisji, dlatego należy jej zapobiegać oraz stosować skuteczne, proporcjonalne i odstraszające sankcje. Ingerencja w drogomierz skutkuje fałszywym wskazaniem licznika przebiegu oraz utrudnia prawidłową kontrolę eksploatacyjną pojazdu. Dlatego niezwykle ważne jest zagwarantowanie najwyższej możliwej ochrony tych układów, wraz z certyfikatami bezpieczeństwa i odpowiednią ochroną przed ingerencją, aby zapewnić uniemożliwienie ingerencji zarówno w układy kontroli emisji zanieczyszczeń, jak i w drogomierz pojazdu.
(25) Aby środki zapobiegające ingerencji w sposób nieuzasadniony nie ograniczały konkurencji, niniejsze rozporządzenie powinno nadal umożliwiać niezależnym podmiotom opracowywanie, dystrybucję, instalowanie i aktywowanie nieoryginalnych części zamiennych. W związku z tym producenci nie powinni odmawiać niezależnym podmiotom dostępu do informacji, narzędzi i procesów, które są absolutnie niezbędne do opracowania i instalacji takich części zamiennych. Zatwierdzanie i autoryzacja niezależnych podmiotów w zakresie dostępu do zabezpieczeń pojazdu powinny odbywać się zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/858.
(26) Osiągnięcie celów Unii w zakresie jakości powietrza wymaga nieustannych wysiłków na rzecz zmniejszania emisji z pojazdów. Niniejszym rozporządzeniem należy zakazać stosowania urządzeń manipulacyjnych, a także strategii manipulacyjnych. Zakaz ten ma zasadnicze znaczenie dla osiągnięcia tych celów. Oceniając sytuacje, które mogłyby wiązać się z użyciem urządzeń manipulacyjnych lub strategii manipulacyjnych, należy dokonać szerokiej oceny i interpretacji tych sytuacji, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dotyczącym urządzeń ograniczających skuteczność działania w kontekście rozporządzenia (WE) nr 715/2007. Przy ustalaniu, czy istnieją urządzenia manipulacyjne lub strategie manipulacyjne, należy uwzględniać wszelkie urządzenia lub strategie, które zmniejszają skuteczność dopuszczalnych wartości emisji spalin i emisji innych niż spaliny oraz skuteczność wymogów dotyczących warunków badania na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz powodują, że pojazd niezgodny z wymogami wydaje się z nimi zgodny lub że wyniki badań są fałszywe. Projektowanie, budowa i montaż pojazdów z takimi urządzeniami lub strategiami manipulacyjnymi powinny podlegać sankcjom.
(27) Zainstalowane w pojazdach czujniki są już wykorzystywane w pokładowych układach diagnostycznych (OBD) do wykrywania nieprawidłowości w emisjach i uruchamiania odpowiednich napraw. Stosowany obecnie układ OBD nie wykrywa jednak nieprawidłowości precyzyjnie i w odpowiednim czasie ani nie wymaga wystarczająco szybkich napraw. W związku z tym możliwe jest, że pojazdy emitują zanieczyszczenia na poziomach znacznie wyższych od dozwolonych. Czujniki stosowane dotychczas w OBD można również wykorzystać do stałego monitorowania i kontrolowania emisji spalin za pomocą OBM. OBM będzie również ostrzegał użytkownika o ewentualnej konieczności przeprowadzenia napraw silnika lub układów kontroli emisji zanieczyszczeń. W związku z tym należy wprowadzić wymóg zainstalowania takiego układu oraz uregulować jego wymogi techniczne. Środki wynikające z tych układów nie powinny prowadzić do zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego.
(28) Producenci mogą zdecydować się na produkcję pojazdów zawierających opcje zaawansowane, takie jak geofencing. Inną opcją dostępną dla producentów jest produkcja pojazdów "Euro 7ext", które są pojazdami kategorii N2 o masie maksymalnej od 3,5 do 5 ton wywodzącymi się z pojazdu typu kategorii N1, dla których homologacja typu w zakresie emisji N2 może zostać udzielona na wniosek producenta, jeżeli pojazd spełnia wymogi dla pojazdu typu kategorii N1. Konsumenci i organy krajowe powinni mieć możliwość identyfikacji takich pojazdów dzięki odpowiedniej dokumentacji.
(29) Dane środowiskowe poszczególnych typów pojazdów powinny być udostępniane użytkownikom pojazdów. W związku z tym w odniesieniu do każdego pojazdu należy sporządzać środowiskowy paszport pojazdu (EVP). Użytkownicy pojazdów powinni również mieć dostęp do aktualnych informacji o zużyciu paliwa, stanie zdrowia akumulatorów trakcyjnych, emisji zanieczyszczeń oraz do innych odpowiednich informacji generowanych przez układy pokładowe i urządzenia mierzące.
(30) W przypadku gdy Komisja przedstawi wniosek dotyczący rejestracji po 2035 r. nowych pojazdów lekkich napędzanych wyłącznie paliwami neutralnymi pod względem emisji CO2 poza zakresem norm CO2 dla parków pojazdów, zgodny z prawem Unii oraz unijnym celem neutralności klimatycznej, niniejsze rozporządzenie będzie musiało zostać zmienione w celu uwzględnienia możliwości udzielania homologacji typu takich pojazdów.
(31) Emisje z pojazdów sprzedawanych przez drobnych producentów stanowią mało istotną część emisji w Unii. W związku z tym należy dopuścić pewną elastyczność w odniesieniu do niektórych wymogów dla takich producentów. Drobni producenci powinni mieć możliwość zastąpienia niektórych badań podczas homologacji typu deklaracjami zgodności, natomiast bardzo drobni producenci powinni mieć możliwość stosowania badań laboratoryjnych opartych na losowo wybranych rzeczywistych cyklach jazdy.
(32) Średni poziom emisji CO2 unijnego parku nowych pojazdów silnikowych regulują rozporządzenia (UE) 2019/631 i (UE) 2019/1242. Homologacja typu w zakresie emisji powinna objąć procedury i metody dokładnego określania emisji CO2, zużycia paliwa i energii elektrycznej oraz zasięgu pojazdu przy zasilaniu energią elektryczną i mocy poszczególnych pojazdów przy zasilaniu energią elektryczną, w tym aktualizację i opracowanie narzędzia do obliczania poziomu zużycia energii przez pojazd (VECTO), w celu lepszego uwzględnienia, między innymi aspektami, efektywności energetycznej cięższych zespołów pojazdów.
(33) Chociaż pojęcie "stan zdrowia" (SOH) jest powszechnie stosowane w odniesieniu do stanu akumulatora trakcyjnego w danym momencie jego eksploatacji, pojęcie to nie ma powszechnie stosowanej definicji i jest określane za pomocą różnych metod, takich jak określenie poziomu energii w porównaniu z energią określoną podczas certyfikacji oraz zasięgu w porównaniu z zasięgiem określonym podczas certyfikacji. Oba wskaźniki pokazują odsetek określonego podczas certyfikacji poziomu energii lub zasięgu pojazdu przy zasilaniu energią elektryczną, jaki pozostał w danym momencie.
(34) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do:
- obowiązków producentów w ramach homologacji typu oraz procedur, badań i metod, które mają być stosowane w odniesieniu do deklaracji zgodności, sprawdzenia zgodności produkcji, sprawdzenia zgodności eksploatacyjnej, nadzoru rynku oraz EVP;
- wymogów, badań, metod i środków naprawczych dotyczących trwałości pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, a także możliwości zapisywania i przekazywania informacji przez OBM, w tym do celów okresowych kontroli technicznych i sprawdzania zdatności do ruchu drogowego;
- metod i badań pozwalających: (i) zmierzyć emisje spalin w laboratorium i na drodze oraz stosować przenośne systemy pomiaru emisji do weryfikacji emisji zanieczyszczeń w rzeczywistych warunkach jazdy; (ii) określić emisje CO2, zużycie paliwa i energii elektrycznej, zasięg pojazdu przy zasilaniu energią elektryczną i moc silnika pojazdu; (iii) określić efektywność energetyczną przyczep kategorii O3 i O4; (iv) zmierzyć emisje ze skrzyni korbowej, emisje par i emisje z hamulców; (v) ocenić zgodność z minimalnymi wymogami w zakresie trwałości akumulatora; (vi) ocenić zgodność eksploatacyjną silników i pojazdów; (vii) ocenić działanie, skuteczność, regenerację i trwałość oryginalnych i zamiennych układów kontroli emisji zanieczyszczeń; (viii) zapewnić i ocenić środki dotyczące urządzeń manipulacyjnych i strategii manipulacyjnych, w tym analizę luk i ochronę przed ingerencją; (ix) ocenić funkcjonowanie typów pojazdów homologowanych na podstawie konkretnych oznaczeń; (x) ocenić przestrzeganie wymogów dotyczących homologacji typu w zakresie emisji mających zastosowanie do pojazdów zbudowanych przez drobnych i bardzo drobnych producentów; (xi) stwierdzić brak urządzeń manipulacyjnych i strategii manipulacyjnych; oraz (xii) zmierzyć ścieralność opon;
- metod, wymogów i badań, w tym progów zgodności, mających na celu zapewnienie działania przyrządów OBFCM oraz OBD i OBM, oraz czujników tych urządzeń i układów, a także przekazywanie danych zarejestrowanych przez te przyrządy i układy poza pojazd;
- metod, wymogów i specyfikacji dotyczących GSI;
- cech i parametrów układów ostrzegania kierowcy oraz metod wymuszających reakcję, a także metod oceny ich prawidłowego działania;
- wymogów dotyczących działania sprzętu badawczego;
- specyfikacji paliw wzorcowych;
- formatu EVP i danych na jego potrzeby oraz sposobu przekazywania tych danych;
- wymogów i informacji, które powinni dostarczyć producenci pojazdów, w tym pojazdów budowanych wieloetapowo; a także
- elementów technicznych, wymogów administracyjnych i wymogów dotyczących dokumentacji do celów homologacji typu w zakresie emisji oraz sprawdzeń w ramach nadzoru rynku, sprawdzeń zgodności eksploatacyjnej i zgodności produkcji, a także obowiązków sprawozdawczych.
(35) Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 13 . W celu zapewnienia ciągłości w odniesieniu do niektórych istniejących obowiązków prawnych dotyczących metod pomiaru emisji zanieczyszczeń z typów pojazdów kategorii M1 i N1 metody pomiaru emisji spalin i par powinny odzwierciedlać metody określone w rozporządzeniu (UE) 2017/1151 w wersji mającej zastosowanie w momencie przyjęcia aktu wykonawczego.
(36) W celu zmiany lub uzupełnienia, w stosownych przypadkach, elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do: warunków badania na podstawie danych zebranych podczas badania pojazdów, hamulców lub opon pod kątem zgodności z normą Euro 7; wymogów dotyczących badań, w szczególności z uwzględnieniem postępu technicznego i danych zebranych podczas badania pojazdów pod kątem zgodności z normą Euro 7; wprowadzania dla producentów dodatkowych opcji i oznaczeń pojazdów opartych na innowacyjnych technologiach; określania dopuszczalnych wartości emisji cząstek stałych z hamulców, dopuszczalnych wartości formaldehydu dla pojazdów kategorii M2, M3, N2 i N3 oraz warunków badania pojazdów kategorii M2, M3, N2 i N3 oraz - pod pewnymi warunkami - dopuszczalnych wartości ścieralności różnych typów opon, a także minimalnyc, h wymogów w zakresie wydajności akumulatorów i mnożników trwałości na podstawie danych zebranych podczas badania pojazdów pod kątem zgodności z normą Euro 7; określania szczególnych przepisów dotyczących drobnych producentów pojazdów kategorii M2, M3, N2 i N3; oraz stosowania wymogów dotyczących badań i deklaracji. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa 14 . W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.
(37) Unia jest Umawiającą się Stroną Porozumienia z dnia 20 marca 1958 r. dotyczącego przyjęcia jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być stosowane w tych pojazdach, oraz wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymagań 15 Wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu powinny, w stosownych przypadkach, być zgodne z normami określonymi w regulaminach ONZ lub we wszelkich późniejszych zmianach tych regulaminów ONZ, o ile takie istnieją, w szczególności w odniesieniu do dopuszczalnych wartości emisji cząstek stałych z hamulców, dopuszczalnych wartości ścieralności różnych typów opon oraz ustanowienia minimalnych wymogów dla akumulatorów.
(38) W związku z tym, w przypadku gdy takie dopuszczalne wartości lub wymogi zawarte w propozycji regulaminu ONZ lub zmiany regulaminu ONZ zostały zatwierdzone zgodnie z art. 218 ust. 9 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) oraz zgodnie z decyzją Rady 97/836/WE 16 , te dopuszczalne wartości lub wymogi należy włączyć do niniejszego rozporządzenia. Należy więc przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów w tym celu zgodnie z art. 290 TFUE.
(39) Mając na uwadze przejrzystość, racjonalność i uproszczenie, należy uchylić rozporządzenia (WE) nr 595/2009 i (WE) nr 715/2007 i zastąpić je niniejszym rozporządzeniem ponieważ przepisy dotyczące homologacji typu w zakresie emisji pojazdów silnikowych i silników oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów są aktualizowane i konsolidowane w niniejszym rozporządzeniu.
(40) Mając na uwadze przejrzystość, racjonalność i uproszczenie, niniejsze rozporządzenie powinno uchylić następujące akty przyjęte na podstawie rozporządzeń (WE) nr 715/2007 i (WE) nr 595/2009: rozporządzenie Komisji (UE) nr 582/2011 17 , rozporządzenie Komisji (UE) 2017/1151 18 , rozporządzenie Komisji (UE) 2017/2400 19 i rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2022/1362 20 .
(41) W każdym przypadku gdy środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu wiążą się z przetwarzaniem danych osobowych, przetwarzanie to powinno odbywać się zgodnie z rozporządzeniami Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 21 i (UE) 2018/1725 22 oraz z odpowiednimi przepisami prawa krajowego przyjętymi zgodnie z tymi rozporządzeniami.
(42) Ważne jest, aby zapewnić państwom członkowskim, organom krajowym i podmiotom gospodarczym wystarczającą ilość czasu na przygotowanie się do stosowania nowych zasad wprowadzonych na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz aktów wykonawczych i delegowanych przyjętych na jego podstawie. Należy zatem odroczyć datę rozpoczęcia stosowania oraz określić różne daty rozpoczęcia stosowania dla typów nowych i istniejących. O ile w przypadku pojazdów lekkich data rozpoczęcia stosowania powinna być możliwie najszybsza z technicznego i ekonomicznego punktu widzenia, w przypadku pojazdów ciężkich i przyczep data rozpoczęcia stosowania może zostać opóźniona, ponieważ przejście na pojazdy bezemisyjne będzie w przypadku pojazdów ciężkich trwać dłużej.
(43) W odniesieniu do pojazdów kategorii M2 i M3, dla których w rozporządzeniu (UE) 2019/1242 ustanowiono cel polegający na osiągnięciu pełnej bezemisyjności pojazdów od okresu sprawozdawczego za 2030 r., w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić środki przejściowe, aby zapewnić spójność z obowiązkami określonymi w rozporządzeniu (UE) 2019/1242, a także zapewnić proporcjonalność wymaganych nakładów inwestycyjnych.
(44) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie ustanowienie wspólnych wymogów technicznych i przepisów administracyjnych dotyczących homologacji typu w zakresie emisji dla pojazdów kategorii M i N oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów, a także zapewnianie wysokiego poziomu ochrony środowiska i zdrowia, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na ich rozmiary i skutki możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: