a także mając na uwadze, co następuje:(1) Rozporządzenie (EWG) nr 2821/71 upoważnia Komisję do stosowania art. 101 ust. 3 Traktatu w drodze rozporządzenia do niektórych kategorii porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych, wchodzących w zakres stosowania art. 101 ust. 1 Traktatu, mających na celu specjalizację, włączając w to porozumienia niezbędne do jej osiągnięcia.
(2) W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1218/2010 3 określono kategorie porozumień specjalizacyjnych, które zdaniem Komisji zwykle spełniają warunki określone w art. 101 ust. 3 Traktatu. Rozporządzenie to traci moc z dniem 30 czerwca 2023 r. W związku z ogólnie pozytywnymi doświadczeniami zgromadzonymi podczas stosowania tego rozporządzenia oraz w świetle wyników oceny tego rozporządzenia należy przyjąć nowe rozporządzenie w sprawie wyłączeń grupowych.
(3) Niniejsze rozporządzenie ma na celu zapewnienie skutecznej ochrony konkurencji oraz zagwarantowanie przedsiębiorstwom odpowiedniego poziomu pewności prawa. Aby osiągnąć te cele, należy wziąć pod uwagę potrzebę możliwie jak największego uproszczenia nadzoru administracyjnego i ram legislacyjnych.
(4) Na potrzeby stosowania art. 101 ust. 3 Traktatu w drodze rozporządzenia nie jest konieczne określanie, jakie porozumienia mogą wchodzić w zakres stosowania art. 101 ust. 1 Traktatu. Przy indywidualnej ocenie porozumień na podstawie art. 101 ust. 1 Traktatu należy uwzględnić kilka czynników, w szczególności strukturę rynku właściwego.
(5) Przywilej wyłączenia ustanowiony w niniejszym rozporządzeniu powinien być ograniczony do porozumień, w przypadku których można z wystarczającą pewnością założyć, że spełniają one warunki, o których mowa w art. 101 ust. 3 Traktatu. Na potrzeby stosowania art. 101 ust. 3 Traktatu można zasadniczo przyjąć, że poniżej pewnego poziomu władzy rynkowej pozytywne skutki porozumień specjalizacyjnych będą przeważać nad ich negatywnym wpływem na konkurencję.
(6) Niniejsze rozporządzenie powinno stosować się do porozumień dotyczących wytwarzania towarów i przygotowywania usług. Przygotowywanie usług odnosi się do działań prowadzonych na etapie poprzedzającym świadczenie usług na rzecz klientów (np. współpracy przy tworzeniu lub obsłudze platformy, za pośrednictwem której świadczona będzie usługa). Świadczenie usług na rzecz klientów nie wchodzi w zakres niniejszego rozporządzenia z wyjątkiem sytuacji, w których strony uzgadniają wspólne świadczenie usług przygotowanych w ramach porozumienia specjalizacyjnego.
(7) Największe szanse na to, że porozumienia specjalizacyjne przyczynią się do poprawy wytwarzania towarów lub przygotowywania usług oraz dystrybucji tych towarów lub usług, będą wówczas, gdy strony wniosą uzupełniające się umiejętności, aktywa lub działania, ponieważ w takim przypadku porozumienie pozwoli im skoncentrować się na wytwarzaniu określonych towarów lub przygotowywaniu określonych usług, a przez to działać efektywniej i oferować produkty po niższej cenie. Przy założeniu istnienia efektywnej konkurencji, konsumenci najprawdopodobniej otrzymają słuszną część korzyści płynących z takiej sytuacji.
(8) Takie korzyści mogą wynikać po pierwsze z porozumień, na mocy których co najmniej jedna strona całkowicie lub częściowo rezygnuje z wytwarzania określonych towarów lub przygotowywania określonych usług na korzyść innej strony lub innych stron ("specjalizacja jednostronna"), po drugie z porozumień, na mocy których co najmniej dwie strony całkowicie lub częściowo rezygnują z wytwarzania określonych, ale różnych towarów lub przygotowywania określonych, ale różnych usług na korzyść innej strony lub innych stron ("specjalizacja wzajemna"), oraz, po trzecie, z porozumień, na mocy których co najmniej dwie strony zobowiązują się wspólnie wytwarzać niektóre towary lub przygotowywać niektóre usługi ("wspólna produkcja").
(9) Zastosowanie niniejszego rozporządzenia do porozumień o specjalizacji jednostronnej i specjalizacji wzajemnej powinno być ograniczone do sytuacji, w których strony działają na tym samym rynku produktowym. Niekoniecznie jednak muszą one działać na tym samym rynku geograficznym. Ponadto pojęcia specjalizacji jednostronnej i specjalizacji wzajemnej nie powinny wymagać od stron ograniczenia zdolności produkcyjnej - wystarczy, że ograniczą one wielkość swojej produkcji.
(10) Aby specjalizacja przyniosła korzyści, nie pociągając za sobą całkowitego opuszczenia przez jedną ze stron rynku niższego szczebla niż produkcja, porozumienia o specjalizacji jednostronnej i specjalizacji wzajemnej powinny wchodzić w zakres stosowania niniejszego rozporządzenia tylko wtedy, gdy obejmują zobowiązania do dostaw i zakupów. Zobowiązania do dostaw i zakupów mogą mieć charakter wyłączny, ale nie jest to konieczne.
(11) Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do porozumień o wspólnej produkcji zawieranych przez strony, które działają już na tym samym rynku produktowym, ale także przez strony, które dopiero chcą wejść na dany rynek produktowy dzięki porozumieniu o wspólnej produkcji. Pojęcie porozumienia o wspólnej produkcji nie powinno wymagać, aby strony ograniczyły swoją indywidualną działalność w zakresie wytwarzania towarów lub przygotowywania usług wykraczających poza zakres przewidywanego wspólnego porozumienia.
(12) Można zakładać, że jeżeli udział stron we właściwym rynku produktów będących przedmiotem porozumienia specjalizacyjnego nie przekracza określonego poziomu, takie porozumienie zasadniczo przyniesie ze sobą korzyści gospodarcze w postaci korzyści skali lub zakresu lub też lepszych technologii produkcji, umożliwiając również konsumentom uzyskanie słusznej części wynikających z tego korzyści.
(13) W przypadku gdy produkty objęte porozumieniem specjalizacyjnym są produktami pośrednimi, które co najmniej jedna ze stron całkowicie lub częściowo wykorzystuje na użytek własny jako produkty wejściowe do własnej produkcji produktów rynku niższego szczebla, które następnie sprzedaje na rynku, wyłączenie przysługujące na mocy niniejszego rozporządzenia powinno zależeć również od tego, czy udział stron we właściwym rynku tych produktów rynku niższego szczebla nie przekracza określonego poziomu. W tym przypadku uwzględnienie udziału stron w rynku jedynie na poziomie produktów pośrednich prowadziłoby do przeoczenia potencjalnego ryzyka zamknięcia dostępu konkurentów do produktów wejściowych na poziomie produktów rynku niższego szczebla lub podniesienia cen na takie produkty.
(14) Nie zakłada się, że w przypadku przekroczenia określonego w niniejszym rozporządzeniu progu udziału w rynku lub niespełnienia innych warunków, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, porozumienia specjalizacyjne zostają objęte zakresem art. 101 ust. 1 Traktatu albo nie spełniają warunków art. 101 ust. 3 Traktatu. W takich przypadkach konieczne jest przeprowadzenie indywidualnej oceny porozumienia specjalizacyjnego na podstawie art. 101 Traktatu.
(15) Wyłączenie ustanowione w niniejszym rozporządzeniu nie powinno stosować się do porozumień zawierających ograniczenia, które nie są niezbędne do osiągnięcia pozytywnych skutków płynących z porozumień specjalizacyjnych. Co do zasady porozumienia zawierające pewne rodzaje poważnych ograniczeń konkurencji, takie jak ustalanie cen stosowanych wobec osób trzecich, ograniczanie produkcji lub sprzedaży oraz podział rynków lub konsumentów, powinny być wykluczone z przywileju wyłączenia ustanowionego w niniejszym rozporządzeniu bez względu na udział stron w rynku.
(16) Dzięki zastosowaniu progu udziału w rynku, nieobejmowaniu wyłączeniem niektórych porozumień oraz warunkom przewidzianym w niniejszym rozporządzeniu zasadniczo zadbano o to, by porozumienia, do których stosuje się wyłączenie grupowe, nie dawały stronom możliwości wyeliminowania konkurencji w odniesieniu do istotnej części danych towarów lub usług.
(17) Niniejsze rozporządzenie powinno wskazywać typowe sytuacje, w których można uznać za właściwe cofnięcie przywileju wyłączenia ustanowionego w niniejszym rozporządzeniu, zgodnie z art. 29 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 4 .
(18) W celu ułatwienia zawierania porozumień specjalizacyjnych, które mogą wpływać na strukturę stron, okres obowiązywania niniejszego rozporządzenia powinien wynosić 12 lat,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.Sporządzono w Brukseli dnia 1 czerwca 2023 r.
