a także mając na uwadze, co następuje:(1) W dniu 30 czerwca 2020 r. Rada przyjęła zalecenie (UE) 2020/912 w sprawie tymczasowego ograniczenia innych niż niezbędne podróży do UE oraz ewentualnego zniesienia takiego ograniczenia 1 .
(2) Kryteria określone w zaleceniu Rady (UE) 2020/912 odnoszą się do średniego unijnego 14-dniowego wskaźnika łącznych zgłoszonych przypadków z dnia 15 czerwca 2020 r. W zaleceniu Rady w sprawie skoordynowanego podejścia do ograniczania swobodnego przepływu w odpowiedzi na pandemię COVID-19, przyjętym w dniu 13 października 2020 r., zastosowano dodatkowe kryteria odzwierciedlające najnowsze opinie naukowe 2 .
Nowe warianty wirusa SARS COV-2 są poważnym powodem do obaw. Wydaje się, że warianty te są w 50-70 % bardziej zakaźne 3 , co zwiększa obciążenie systemów opieki zdrowotnej.
Należy zatem zaktualizować kryteria i progi określone w zaleceniu Rady (UE) 2020/912.
(3) W dniu 22 grudnia 2020 r. Komisja odpowiedziała na pojawienie się jednego z takich wariantów, przyjmując zalecenie w sprawie skoordynowanego podejścia do podróży i transportu w odpowiedzi na wariant SARS-COV-2 zaobserwowany w Zjednoczonym Królestwie 4 .
(4) W dniu 19 stycznia 2021 r. w swoim komunikacie w sprawie wspólnego frontu do walki zCOVID-19 Komisja wezwała do podjęcia pilnych działań, aby ograniczyć ryzyko pojawienia się potencjalnie poważniejszej trzeciej fali zakażeń.
(5) W tym samym komunikacie Komisja podkreśliła również, że należy zdecydowanie zniechęcać do wszelkich podróży innych niż niezbędne, szczególnie do obszarów o wysokim stopniu ryzyka i z takich obszarów, aż do momentu znacznej poprawy sytuacji epidemiologicznej.
(6) W dniu 21 stycznia 2021 r. Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób opublikowało najnowszą ocenę ryzyka związanego z rozprzestrzenianiem się nowych budzących obawy wariantów SARS-CoV-2 w UE/EOG 5 , w której zaleca przyjęcie bardziej rygorystycznych środków oraz wskazówek dotyczących unikania podróży innych niż niezbędne, czego celem ma być spowolnienie przywożenia i rozprzestrzeniania budzących obawy wariantów SARS-CoV-2. Oprócz zaleceń dotyczących podróży innych niż niezbędne oraz ograniczeń w podróżowaniu osób zakażonych należy utrzymać środki dotyczące podróży, takie jak testowanie i objęcie kwarantanną podróżnych, w szczególności w odniesieniu do osób podróżujących z obszarów, na których częstotliwość występowania budzących obawy wariantów jest większa. Jeżeli sekwencjonowanie - zgodnie z wytycznymi Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób dotyczącymi sekwencjonowania genomu - jest nadal niewystarczające, aby wykluczyć możliwość większej częstotliwości występowania nowych wariantów, należy również rozważyć proporcjonalne środki dotyczące podróży z obszarów, w których utrzymuje się wysoki poziom przenoszenia zakażenia w społeczności.
(7) W ustnych konkluzjach sporządzonych po wideokonferencji członków Rady Europejskiej, która odbyła się 21 stycznia 2021 r., przewodniczący Rady Europejskiej stwierdził, że aby powstrzymać rozprzestrzenianie się wirusa, mogą być potrzebne środki ograniczające podróże inne niż niezbędne do UE oraz na terenie UE, i wezwał Radę do dokonania przeglądu jej zaleceń co do podróży wewnątrzunijnych oraz podróży innych niż niezbędne do UE z uwagi na ryzyko związane z nowymi wariantami wirusa.
(8) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do TFUE, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego zalecenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje. Ponieważ niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 wspomnianego protokołu Dania - w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu przez Radę niniejszego zalecenia - podejmuje decyzję, czy je zrealizuje.
(9) Niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE 6 ; Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jego przyjęciu i nie jest nim związana ani go nie stosuje.
(10) W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Układu zawartego przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, które to przepisy wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji Rady 1999/437/WE 7 .
(11) W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia tego państwa we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, które to przepisy wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji 1999/437/WE 8 w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE 9 .
(12) W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, które to przepisy wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt A decyzji 1999/437/WE 10 w związku z art. 3 decyzji 2011/350/UE 11 ,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ZALECENIE:
W zaleceniu (UE) 2020/912 wprowadza się następujące zmiany:
