RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 113,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego 1 ,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 2 ,
stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Art. 19 rozporządzenia Rady (UE) nr 389/2012 3 zobowiązuje państwa członkowskie do prowadzenia elektronicznych rejestrów zezwoleń przyznanych podmiotom gospodarczym i składom uczestniczącym w przemieszczaniu wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy.
(2) Dyrektywa Rady (UE) 2020/262 4 rozszerza zastosowanie skomputeryzowanego systemu określonego w decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/263 5 , wykorzystywanego obecnie do nadzoru nad przemieszczaniem wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, na nadzór nad wyrobami akcyzowymi dopuszczonymi do konsumpcji na terytorium jednego państwa członkowskiego i następnie przemieszczanymi na terytorium innego państwa członkowskiego w celu dostarczenia do celów handlowych.
(3) Aby umożliwić należyte funkcjonowanie skomputeryzowanego systemu poprzez zapewnienie przechowywania kompletnych, aktualnych i prawidłowych danych, należy zmienić zakres art. 19 rozporządzenia (UE) nr 389/2012 w celu uwzględnienia dwóch nowych kategorii podmiotów gospodarczych: certyfikowanych wysyłających, którzy są zarejestrowani jako wysyłający wyroby akcyzowe już dopuszczone do konsumpcji, i certyfikowanych odbiorców, którzy są zarejestrowani jako odbiorcy wyrobów akcyzowych już dopuszczonych do konsumpcji.
(4) Zgodnie z art. 22 dyrektywy Rady (UE) 2020/262 w przypadku przemieszczania produktów energetycznych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy drogą morską lub wodami śródlądowymi właściwe organy państwa członkowskiego wysyłki mogą zezwolić wysyłającemu na pominięcie w momencie wysyłki danych dotyczących odbiorcy w projekcie elektronicznego dokumentu administracyjnego, o którym mowa w art. 20 ust. 2 tej dyrektywy. Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 389/2012 jedynie uprawnieni prowadzący skład mają umieszczać te informacje w rejestrze elektronicznym. Konieczne jest, aby również zarejestrowani wysyłający mieli możliwość wprowadzania do elektronicznego rejestru informacji o tym, że w momencie wysyłki mogą pominąć dane odbiorcy.
(5) Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, a mianowicie poszerzenie zakresu elektronicznego rejestru w celu uwzględniania podmiotów gospodarczych przemieszczających wyroby akcyzowe dopuszczone do konsumpcji, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, ale możliwe jest - w celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania skomputeryzowanego systemu i ułatwienia walki z oszustwami - jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.
(6) Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności z prawem do ochrony danych osobowych. W świetle ograniczeń ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu przetwarzanie takich danych w ramach niniejszego rozporządzenia nie wykracza poza to, co jest niezbędne i proporcjonalne do celów ochrony uzasadnionych interesów fiskalnych państw członkowskich.
(7) Zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych 6 .
(8) Aby dostosować datę rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia do daty rozpoczęcia stosowania przepisów dyrektywy (UE) 2020/262 w sprawie automatyzacji przemieszczania wyrobów akcyzowych, które to wyroby zostały dopuszczone do konsumpcji na terytorium jednego państwa członkowskiego i są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego w celu dostarczenia do celów handlowych na terytorium tego innego państwa członkowskiego, oraz aby dać państwom członkowskim wystarczającą ilość czasu na przygotowanie się do zmian wynikających z niniejszego rozporządzenia, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie od dnia 13 lutego 2023 r.
(9) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 389/2012,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: