RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 113 i 115,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego 1 ,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 2 ,
stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Poważne zagrożenia dla zdrowia publicznego i inne utrudnienia spowodowane pandemią COVID-19, jak również środki izolacji wprowadzone przez państwa członkowskie, aby pomóc w zapobieganiu rozprzestrzeniania się pandemii, mają znaczący negatywny wpływ na zdolność prowadzenia działalności gospodarczej i organów podatkowych państw członkowskich do wykonywania niektórych z ich obowiązków wynikających z dyrektywy Rady 2011/16/UE 3 .
(2) Szereg państw członkowskich i osób zobowiązanych do przekazywania informacji właściwym organom państw członkowskich na podstawie dyrektywy 2011/16/UE zwróciło się o odroczenie niektórych terminów określonych w tej dyrektywie. Terminy te dotyczą automatycznej wymiany informacji o rachunkach finansowych, których beneficjenci są rezydentami do celów podatkowych w innym państwie członkowskim, a także o podlegających zgłoszeniu uzgodnieniach transgranicznych, które obejmują co najmniej jedną z cech rozpoznawczych określonych w załączniku IV do dyrektywy 2011/16/UE (zwanych dalej "podlegającymi zgłoszeniu uzgodnieniom transgranicznym").
(3) Wywołane pandemią COVID-19 poważne zakłócenia w działalności wielu instytucji finansowych i osób zobowiązanych do przekazywania podlegających zgłoszeniu uzgodnień transgranicznych utrudniają terminowe spełnianie obowiązków sprawozdawczych wynikających z dyrektywy 2011/16/UE. Instytucje finansowe stoją obecnie przed pilnymi zadaniami związanymi z pandemią COVID-19.
(4) Ponadto instytucje finansowe i osoby zobowiązane do przekazywania informacji borykają się z poważnymi zakłóceniami pracy, przede wszystkim z powodu warunków pracy zdalnej ze względu na środki izolacji wprowadzone w większości państw członkowskich. Ma to również negatywny wpływ na zdolność organów podatkowych państw członkowskich do gromadzenia i przetwarzania danych.
(5) Sytuacja ta wymaga natychmiastowej oraz, w miarę możliwości, skoordynowanej reakcji w Unii. W tym celu konieczne jest zapewnienie państwom członkowskim możliwości odroczenia terminu wymiany informacji o rachunkach finansowych, których beneficjenci są rezydentami do celów podatkowych w innym państwie członkowskim, aby państwa członkowskie mogły dostosować swoje krajowe terminy przekazywania takich informacji przez raportujące instytucje finansowe. Ponadto państwom członkowskim należy również zapewnić możliwość odroczenia terminów przekazywania i wymiany informacji o podlegających zgłoszeniu uzgodnieniach transgranicznych.
(6) Odroczenie terminów (zwane dalej "odroczeniem") ma na celu uwzględnienie wyjątkowej sytuacji i nie powinno zakłócać struktury ustanowionej dyrektywą 2011/16/UE ani jej funkcjonowania. W związku z tym konieczne jest ograniczenie odroczenia i zachowanie proporcjonalności w stosunku do spowodowanych pandemią COVID-19 praktycznych trudności w zakresie przekazywania i wymiany informacji.
(7) W związku z obecną niepewnością co do rozwoju pandemii COVID-19 oraz zważywszy na fakt, że okoliczności, które uzasadniają przyjęcie niniejszej dyrektywy, mogłyby się utrzymywać przez jakiś czas, należy przewidzieć możliwość jednokrotnego opcjonalnego przedłużenia okresu odroczenia. Takie przedłużenie powinno mieć miejsce tylko wtedy, gdy spełnione są warunki określone w niniejszej dyrektywie.
(8) Mając na uwadze znaczący wpływ zakłóceń gospodarczych spowodowanych pandemią COVID-19 na budżety, zasoby ludzkie i funkcjonowanie organów podatkowych państw członkowskich, Rada powinna być uprawniona do jednomyślnego podjęcia decyzji - na wniosek Komisji - o przedłużeniu okresu odroczenia.
(9) Jakiekolwiek odroczenie nie powinno mieć wpływu na istotne elementy obowiązku przekazywania i wymiany informacji wynikającego z dyrektywy 2011/16/UE; należy także zapewnić, aby żadne informacje, które będą podlegać zgłoszeniu w okresie odroczenia, nie pozostały nieprzekazane lub niewymienione.
(10) Z uwagi na pilny charakter wynikający z wyjątkowych okoliczności spowodowanych przez pandemię COVID-19, związany z nią kryzys zdrowia publicznego oraz jej skutki społeczne i gospodarcze, uznano za stosowne wprowadzenie wyjątku od terminu ośmiu tygodni, o którym mowa w art. 4 Protokołu nr 1 w sprawie roli parlamentów narodowych w Unii Europejskiej, załączonego do Traktat o Unii Europejskiej, do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i do Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej.
(11) Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2011/16/UE.
(12) Mając na uwadze fakt, że państwa członkowskie muszą podjąć działania w bardzo krótkim czasie w celu odroczenia terminów, które w przeciwnym razie miałyby zastosowanie zgodnie z dyrektywą 2011/16/UE, niniejsza dyrektywa powinna wejść w życie w trybie pilnym,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
