a także mając na uwadze, co następuje:(1) Rozporządzeniem (UE) nr 1308/2013 uchylono i zastąpiono rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 3 . W części II tytuł II rozdział I sekcja 2 i 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 ustanowiono przepisy dotyczące nazw pochodzenia, oznaczeń geograficznych, określeń tradycyjnych oraz etykietowania i prezentacji produktów w sektorze wina. W sekcji 2 i 3 powierzono również Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych i wykonawczych w tym zakresie. W celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania rynku wina w nowych ramach prawnych niektóre przepisy muszą zostać przyjęte w drodze takich aktów. Należy zastąpić tymi aktami przepisy rozporządzenia Komisji (WE) nr 607/2009 4 , które uchyla się rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2019/33 5 .
(2) Doświadczenie zdobyte w wyniku stosowania rozporządzenia (WE) nr 607/2009 wykazało, że obecne procedury rejestracji, zmian i unieważniania nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych są często zawiłe, uciążliwe i czasochłonne. Rozporządzenie (UE) nr 1308/2013 spowodowało powstanie próżni prawnej, w szczególności w odniesieniu do procedury, której należy przestrzegać podczas składania wniosków o zmianę w specyfikacji produktu. Regulamin postępowania dotyczący nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych w sektorze wina jest niespójny z przepisami prawa Unii mającymi zastosowanie do systemów jakości w sektorach środków spożywczych, napojów spirytusowych i win aromatyzowanych. Powoduje to niespójności pod względem sposobu wdrażania tej kategorii praw własności intelektualnej. Rozbieżności te należy zlikwidować w świetle prawa do ochrony praw własności intelektualnej ustanowionego w art. 17 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. W niniejszym rozporządzeniu należy zatem uprościć, wyjaśnić, uzupełnić i zharmonizować odpowiednie procedury. Procedury te powinny opierać się, na ile to możliwe, na skutecznych i sprawdzonych procedurach ochrony praw własności intelektualnej związanych z produktami rolnymi i środkami spożywczymi ustanowionych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 6 , rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 664/2014 7 i rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 668/2014 8 oraz być odpowiednio dostosowane, aby uwzględnić specyfikę sektora wina.
(3) Nazwy pochodzenia i oznaczenia geograficzne są nierozerwalnie związane z terytorium państw członkowskich. Organy krajowe i samorząd terytorialny dysponują największą wiedzą fachową na temat istotnych faktów. Sytuacja ta powinna znaleźć odzwierciedlenie w odpowiednich regulaminach postępowań, mając na uwadze zasadę pomocniczości określoną w art. 5 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej.
(4) W trosce o zachowanie jasności należy szczegółowo określić pewne etapy procedury regulującej składanie wniosku o objęcie ochroną nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego w sektorze wina.
(5) Należy ustanowić dodatkowe przepisy dotyczące wspólnych wniosków odnoszących się do większej liczby terytoriów państw niż jedno.
(6) Aby zapewnić jednorodność i porównywalność jednolitych dokumentów, konieczne jest określenie minimalnej treści, jaką należy zawrzeć w tych dokumentach. W przypadku nazw pochodzenia szczególny nacisk należy położyć na opis związku między jakością i właściwościami produktu a szczególnym środowiskiem geograficznym. W przypadku oznaczeń geograficznych szczególny nacisk należy położyć na określenie związku między szczególną jakością, reputacją lub innymi właściwościami a pochodzeniem geograficznym produktu.
(7) Wyznaczony obszar geograficzny nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych, w odniesieniu do których występuje się o ochronę, należy opisać w specyfikacji produktu szczegółowo, precyzyjnie i jednoznacznie, aby umożliwić producentom, właściwym organom i jednostkom certyfikującym prowadzenie działalności w oparciu o pewne, jednoznaczne i wiarygodne podstawy.
(8) Aby zapewnić sprawne funkcjonowanie systemu, należy ustanowić jednolite przepisy dotyczące etapu odrzucenia w ramach procedury obowiązującej w odniesieniu do wniosków o objęcie ochroną. Konieczne jest również wprowadzenie jednolitych przepisów dotyczących treści wniosków o zmiany na poziomie Unii, zmiany standardowe i tymczasowe zmiany, a także jednolitych przepisów dotyczących treści zgłoszeń w sprawie unieważnienia.
(9) Ze względu na pewność prawa niezbędne jest ustalenie terminów dotyczących procedury zgłaszania sprzeciwu i ustanowienie kryteriów ustalania dat rozpoczęcia ich biegu.
(10) Aby zapewnić stosowanie jednolitych i skutecznych procedur, należy stworzyć formularze na potrzeby składania wniosków, zgłaszania sprzeciwu, wprowadzania zmian i unieważniania ochrony.
(11) Aby zapewnić przejrzystość i jednolitość we wszystkich państwach członkowskich, należy przyjąć przepisy dotyczące treści i formy elektronicznego rejestru chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych ustanowionego na mocy art. 104 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 ("rejestr"). Rejestr to publicznie dostępna elektroniczna baza danych przechowywana w systemie informatycznym. Wszystkie dane związane z chronionymi nazwami pochodzenia i chronionymi oznaczeniami geograficznymi zawarte we wcześniejszym rejestrze utworzonym w elektronicznej bazie danych "E-Bacchus", o którym mowa w art. 18 rozporządzenia (WE) nr 607/2009, należy wprowadzić do rejestru w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(12) Istniejące przepisy dotyczące powielania symboli unijnych odnoszących się do chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych produktów rolnych i środków spożywczych, ustanowione w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 668/2014, należy powielić, aby umożliwić konsumentom rozpoznanie wina opatrzonego chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym.
(13) Wartość dodana chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego opiera się na gwarancjach wartości udzielonych konsumentom. System jest wiarygodny wyłącznie wówczas, gdy towarzyszą mu skuteczna weryfikacja, kontrola i audyt obejmujące system kontroli na wszystkich etapach produkcji, przetwórstwa i dystrybucji, którymi zarządzają właściwe organy wyznaczone przez państwa członkowskie zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady 9 . W tym kontekście konieczne jest wzięcie pod uwagę przepisów dotyczących kontroli i audytów przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 i dostosowanie ich do działań dotyczących chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych w sektorze wina.
(14) Należy ustanowić przepisy dotyczące kontroli, które należy przeprowadzić w odniesieniu do win opatrzonych chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym dotyczącym obszaru geograficznego w państwie trzecim.
(15) Akredytacja jednostek certyfikujących powinna odbywać się zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 10 i powinna być zgodna z normami międzynarodowymi opracowanymi przez Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN) i Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO). W ramach swoich działań akredytowane jednostki certyfikujące powinny stosować się do tych norm.
(16) Aby zapewnić Republice Cypryjskiej wystarczająco dużo czasu na dostosowanie systemu kontroli do przepisów rozporządzenia (WE) nr 765/2008 i ujednolicenie tego systemu, należy przyznać temu państwu zwolnienie z wymogu zgodności z normami ISO dotyczącymi jednostek certyfikujących na okres dwóch lat od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(17) Państwa członkowskie powinny mieć możliwość pobierania od podmiotów gospodarczych opłat w celu pokrycia kosztów ponoszonych w związku z ustanowieniem i działaniem systemu kontroli.
(18) Aby zapewnić spójną ochronę nazw zawartych w rejestrze przed nieuczciwym wykorzystaniem i w celu zapobiegania praktykom, które mogłyby wprowadzić w błąd konsumentów, we wszystkich państwach członkowskich należy ustanowić jednolite warunki dotyczące działań, które należy wdrożyć w tym względzie na szczeblu państw członkowskich.
(19) Państwa członkowskie powinny przekazać Komisji nazwy i adresy właściwych organów i jednostek certyfikujących. Aby ułatwić koordynację i współpracę między państwami członkowskimi w odniesieniu do funkcjonujących systemów kontroli chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych, Komisja powinna podać do wiadomości publicznej nazwy i adresy właściwych organów i jednostek certyfikujących. Właściwe organy państw trzecich powinny przesłać Komisji informacje dotyczące kontroli obowiązujących w tych państwach w odniesieniu do nazw, które objęto ochroną w Unii, w celu sprawdzenia jednolitości systemu kontroli.
(20) Aby zapewnić jasność i przejrzystość oraz w celu zapewnienia spójnego stosowania prawa Unii, konieczne jest ustanowienie, poza przepisami dotyczącymi współpracy między państwami członkowskimi w tym zakresie, szczegółowych przepisów technicznych dotyczących charakteru i przedmiotu kontroli, które należy przeprowadzać co roku, w szczególności poprzez odniesienie do przepisów rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/273 11 .
(21) W celu zapewnienia, by określenia tradycyjne, w odniesieniu do których występuje się o ochronę, spełniały warunki określone w rozporządzeniu (UE) nr 1308/2013, oraz w celu zapewnienia pewności prawa należy ustanowić szczegółowe zasady dotyczące procedur składania wniosków o objęcie ochroną, zgłaszania sprzeciwu, wprowadzania zmian lub unieważnienia określeń tradycyjnych pewnych produktów sektora wina. W przepisach tych należy określić szczegóły w odniesieniu do treści wniosków, a także w związku z wymaganymi właściwymi informacjami dodatkowymi i dokumentami uzupełniającymi, terminami, których należy przestrzegać, i wymiany informacji między Komisją a stronami biorącymi udział w każdej procedurze.
(22) W celu umożliwienia konsumentom i podmiotom handlowym sprawdzenia, które określenia tradycyjne objęto ochroną w Unii, należy ustanowić szczególne przepisy dotyczące rejestracji i wprowadzania określeń tradycyjnych do unijnego rejestru. W celu zapewnienia ogólnej dostępności rejestru, należy go udostępnić w formie elektronicznej.
(23) Z uwagi na znaczenie gospodarcze określeń tradycyjnych oraz aby zapobiegać wprowadzaniu konsumentów w błąd, organy krajowe powinny podjąć działania przeciwko każdemu przypadkowi niezgodnego z prawem stosowania określeń tradycyjnych i zakazać wprowadzania do obrotu takich produktów.
(24) W celu skutecznego zarządzania administracyjnego oraz uwzględniając doświadczenie zdobyte podczas stosowania systemów informacji wdrożonych przez Komisję, należy uprościć wymianę informacji między państwami członkowskimi a Komisją oraz należy wymieniać informacje zgodnie rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2017/1183 12 i rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2017/1185 13 .
(25) Komisja wdrożyła system informacji "E-Ambrosia" na potrzeby zarządzania wnioskami o objęcie ochroną i o wprowadzenie zmian w specyfikacji produktu oznaczonego chronioną nazwą pochodzenia i oznaczeniem geograficznym w sektorze wina. Państwa członkowskie i Komisja powinny nadal korzystać z tego systemu do celów przekazywania informacji dotyczących procedur związanych z wnioskami o objęcie ochroną i w celu zatwierdzania zmian. Z uwagi na rygorystyczny system akredytacji nie należy jednak wykorzystywać tego systemu do celów przekazywania państwom członkowskim informacji dotyczących procedury zgłaszania sprzeciwu i zgłoszeń w sprawie unieważnienia, a także nie należy go wykorzystywać w celu przekazywania informacji państwom trzecim. Zamiast korzystać z systemu, w przypadku procedury zgłaszania sprzeciwu i zgłoszeń w sprawie unieważnienia państwa członkowskie, właściwe organy i reprezentatywne organizacje zawodowe państw trzecich, a także osoby fizyczne lub prawne, które mają uzasadniony interes na podstawie niniejszego rozporządzenia, powinny porozumiewać się Komisją za pośrednictwem poczty elektronicznej.
(26) Wnioskami o rejestrację, zmianę lub unieważnienie określeń tradycyjnych nie zarządza się jeszcze za pośrednictwem scentralizowanego systemu informacji. Wnioski te należy w dalszym ciągu przesyłać pocztą elektroniczną, korzystając z formularzy określonych w załącznikach VIII-XI. Każdy inny rodzaj przekazywania informacji lub wymiana informacji dotyczących określeń tradycyjnych również powinny odbywać się za pośrednictwem poczty elektronicznej.
(27) Należy określić sposób, w jaki Komisja udostępnia opinii publicznej informacje dotyczące chronionych nazw pochodzenia, chronionych oznaczeń geograficznych i określeń tradycyjnych w sektorze wina.
(28) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: