a także mając na uwadze, co następuje:(1) Wskaźniki referencyjne odgrywają istotną rolę przy ustalaniu cen licznych instrumentów finansowych i w ramach licznych umów finansowych oraz stosowane są do pomiaru wyników wielu funduszy inwestycyjnych. Przekazywanie danych na potrzeby ustalenia wskaźników referencyjnych i administrowanie wskaźnikami referencyjnymi jest w wielu przypadkach podatne na manipulację, a osoby zaangażowane często znajdują się w sytuacji konfliktu interesów.
(2) Aby wskaźniki referencyjne mogły odgrywać swoją rolę gospodarczą, muszą być reprezentatywne dla rynku bazowego lub sytuacji gospodarczej, które odzwierciedlają. Jeżeli dany wskaźnik referencyjny, taki jak międzybankowe oferowane stopy procentowe, przestaje być reprezentatywny dla danego rynku bazowego, istnieje ryzyko wystąpienia negatywnych skutków dla między innymi integralności rynku, finansowania gospodarstw domowych (pożyczki i kredyty hipoteczne) i przedsiębiorstw w Unii.
(3) Ryzyko dla użytkowników, rynków i gospodarki UE ogólnie wzrasta, gdy całkowita wartość instrumentów finansowych, umów finansowych i funduszy inwestycyjnych opartych na konkretnym wskaźniku referencyjnym jest wysoka. W rozporządzeniu (UE) 2016/1011 ustanowiono zatem różne kategorie wskaźników referencyjnych i przewidziano dodatkowe wymogi zapewniające rzetelność i solidność niektórych wskaźników referencyjnych uznawanych za kluczowe, w tym uprawnienie właściwych organów do nakładania, pod pewnymi warunkami, wymogu przekazywania danych na potrzeby ustalenia kluczowego wskaźnika referencyjnego lub administrowania nim.
(4) W rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2016/1368 2 ustanowiono wykaz kluczowych wskaźników referencyjnych stosowanych na rynkach finansowych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011.
(5) Zgodnie z art. 20 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1011 Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów wykonawczych w celu sporządzenia wykazu kluczowych wskaźników referencyjnych i dokonywania co najmniej co dwa lata ich przeglądu.
(6) Zgodnie z art. 20 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2016/1011 wskaźniki referencyjne mogą zostać włączone do wykazu kluczowych wskaźników referencyjnych, w przypadku gdy wskaźniki te, między innymi, pochodzą od podmiotów przekazujących dane, z których większość stanowią podmioty mające siedzibę lub miejsce zamieszkania w jednym państwie członkowskim, i wskaźniki te uznane są za kluczowe przez to państwo członkowskie.
(7) W dniu 22 stycznia 2018 r. właściwy organ szwedzki ("Finansinspektionen") powiadomił Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych ("ESMA") o swoim wniosku dotyczącym uznania sztokholmskiej międzybankowej stopy procentowej (Stockholm Interbank Offered Rate, "STIBOR") za kluczowy wskaźnik referencyjny zgodnie z art. 20 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2016/1011, ponieważ ma ona kluczowe znaczenie w Szwecji, a jej podstawą są dane pochodzące od podmiotów przekazujących dane, z których większość stanowią podmioty mające siedzibę lub miejsce zamieszkania w Szwecji.
(8) STIBOR jest stopą referencyjną opartą na średnich stopach procentowych, po których określona liczba banków działających na szwedzkim rynku pieniężnym jest gotowa udzielić sobie niezabezpieczonych pożyczek o różnych terminach zapadalności. W dniu 22 stycznia 2018 r. w panelu STIBOR wzięło udział siedem banków, z których sześć miało siedzibę w Szwecji, a jeden w Danii.
(9) W swojej ocenie przedłożonej ESMA Finansinspektionen stwierdził, że zaprzestanie stosowania STIBOR lub opracowywanie tej stopy referencyjnej w oparciu o dane wejściowe lub dane pochodzące od panelu podmiotów przekazujących dane, które to dane nie są już reprezentatywne dla rynku bazowego lub realiów gospodarczych, może mieć istotny negatywny wpływ na funkcjonowanie rynków finansowych w Szwecji.
(10) Z oceny dokonanej przez Finansinspektionen wynika, że STIBOR jest stosowana jako stopa referencyjna w wycenie instrumentów pochodnych stopy procentowej będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, denominowanych w koronach szwedzkich ("SEK"), o pozostającej nominalnej kwocie należnej w wysokości 3 500 mld EUR. Blisko jedna czwarta obligacji denominowanych w SEK opiera się na STIBOR, STIBOR jest też stosowana przy wycenie 75 % łącznej kwoty wszystkich kredytów udzielanych szwedzkim gospodarstwom domowym i instytucjom niefinansowym. Całkowita wartość instrumentów finansowych i umów finansowych opartych na STIBOR jest około ośmiokrotnie większa niż produkt narodowy brutto Szwecji. W związku z tym STIBOR ma zasadnicze znaczenie dla stabilności finansowej i integralności rynku w Szwecji. We wspomnianej ocenie stwierdzono, że zaprzestanie opracowywania STIBOR lub niewiarygodność tej stopy referencyjnej mogłyby mieć istotny negatywny wpływ na funkcjonowanie rynków finansowych w Szwecji oraz na przedsiębiorstwa i konsumentów, ponieważ wskaźnik ten jest wykorzystywany w pożyczkach, kredytach konsumenckich i funduszach inwestycyjnych.
(11) W dniu 23 lutego 2018 r. ESMA przekazała Komisji swoją opinię, w której stwierdziła, że szwedzki Finansinspektionen wziął pod uwagę wszystkie elementy i kryteria określone w art. 20 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/1011 oraz przedstawił dane ilościowe na poparcie uznania STIBOR za kluczowy wskaźnik referencyjny, jak również przedstawił analityczne uzasadnienie wskazujące na kluczową rolę STIBOR w gospodarce szwedzkiej.
(12) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2016/1368.
(13) Mając na uwadze kluczowe znaczenie stopy STIBOR, jej powszechne wykorzystanie oraz jej rolę w alokacji kapitału w Szwecji, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w trybie pilnym.
(14) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Europejskiego Komitetu Papierów Wartościowych,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
