KOMISJA EUROPEJSKA,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 1 , w szczególności jego art. 221 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) W okresie od sierpnia do października 2017 r. na Litwie, Łotwie, w Estonii i w południowej części Finlandii odnotowano intensywne opady deszczu, które spowodowały powodzie na znacznej części gruntów ornych wymienionych państw członkowskich. Łączny poziom opadów deszczu w okresie od sierpnia do października 2017 r. był znacznie wyższy od średniej. Takie nietypowe opady deszczu utrzymujące się w dłuższym okresie są bezprecedensowe. Ponadto wczesne nadejście zimy z opadami śniegu i niskimi temperaturami spowodowało wyjątkowo niekorzystne warunki siewu. W związku z tym znaczna część trwających i nadchodzących siewów zimowych na rok gospodarczy zbiorów 2018/2019 nie mogła zostać przeprowadzona.
(2) Wynikająca z tego w przyszłości utrata dochodów w przypadku rolników posiadających gospodarstwa na obszarach dotkniętych klęską, zarówno z hektarami gruntów niedostępnymi do siewu oraz już zasianymi i utraconymi w wyniku poważnych powodzi, spowodują znaczne i nadzwyczajne szkody dla poszkodowanych rolników na Litwie, Łotwie, w Estonii i Finlandii w nadchodzącym roku gospodarczym zbiorów 2018/2019. Stanowi to szczególny problem w rozumieniu art. 221 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. Tego szczególnego problemu nie można rozwiązać, stosując środki przyjęte na podstawie art. 219 lub 220 tego rozporządzenia, ponieważ nie jest on konkretnie związany z istniejącym zakłóceniem na rynku lub bezpośrednim zagrożeniem wystąpienia takiego zakłócenia ani związany ze środkami zwalczania rozprzestrzeniania się chorób zwierząt bądź utratą zaufania konsumentów wynikającą z istnienia zagrożeń dla zdrowia publicznego, zdrowia zwierząt lub roślin.
(3) Należy przewidzieć rekompensatę finansową w formie środka nadzwyczajnego w odniesieniu do kwalifikujących się hektarów na obszarach dotkniętych klęską w celu zrekompensowania przyszłych strat ekonomicznych związanych ze zbliżającym się rokiem gospodarczym zbiorów 2018/2019.
(4) Z perspektywy stabilności rynku unijnego w interesie Unii leży, aby środek miał zastosowanie wyłącznie do tych rolników, którzy utracą dochody w wyniku strat poniesionych na obszarach siewu zimowego. Ponadto pomoc należy ograniczyć do najbardziej poszkodowanych rolników. Rolnika należy uznać za najbardziej poszkodowanego, jeżeli odsetek strat poniesionych na obszarach siewu zimowego w jednym państwie członkowskim wynosi co najmniej 30 % jego łącznych obszarów siewu zimowego w tym państwie członkowskim. Ponadto w celu uniknięcia ryzyka nadmiernej rekompensaty należy ograniczyć kwotę pomocy na kwalifikujący się hektar, który nie może być wykorzystywany do siewu zimowego w związku z powodziami. Z tego powodu zainteresowane państwa członkowskie powinny ustalić kwotę pomocy na kwalifikujący się hektar na poziomie nieprzekraczającym średniej kwoty płatności bezpośrednich na hektar w roku kalendarzowym 2017 w tych państwach członkowskich. Łączna kwota pomocy i całkowity przydział środków budżetowych powinny opierać się na informacjach otrzymanych od zainteresowanych państw członkowskich w odniesieniu do liczby hektarów dotkniętych powodziami i intensywnymi opadami deszczu.
(5) W celu uniknięcia ryzyka podwójnego finansowania odnośna strata kwalifikowalnych hektarów nie może być stratą już zrekompensowaną w ramach pomocy krajowej lub ubezpieczenia, a pomoc powinna być ograniczona do kwalifikujących się hektarów, w odniesieniu do których nie otrzymano innego unijnego wkładu finansowego za tę samą stratę.
(6) Zainteresowane państwa członkowskie powinny mieć możliwość przyznania dodatkowego wsparcia na warunkach i w terminie określonych w niniejszym rozporządzeniu.
(7) Pomoc może zostać przyznana wyłącznie na podstawie wniosku złożonego zgodnie z metodami i terminami określonymi w prawie krajowym zainteresowanych państw członkowskich.
(8) Należy przewidzieć, by właściwe organy zastosowały wszelkie wymagane środki i przeprowadziły wszelkie wymagane kontrole oraz odpowiednio poinformowały o tym Komisję. W szczególności kontrole te powinny obejmować kontrole w odniesieniu do kwalifikowalności i poprawności wniosku o przyznanie pomocy. Liczbę kwalifikujących się hektarów należy skontrolować na podstawie wszelkich stosownych środków dostępnych dla właściwych organów, w tym na podstawie kontroli w gospodarstwach.
(9) Środek nadzwyczajny powinien być ograniczony do maksymalnego okresu 12 miesięcy, począwszy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(10) W celu zapewnienia należytego zarządzania budżetem tego środka i terminowych płatności na rzecz rolników jedynie płatności dokonane przez zainteresowane państwa członkowskie na rzecz beneficjentów najpóźniej do dnia 30 września 2018 r. powinny kwalifikować się do częściowego finansowania przez Unię. Art. 5 ust. 2 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 907/2014 2 nie powinien mieć zastosowania.
(11) Aby umożliwić Unii monitorowanie efektywności niniejszego środka nadzwyczajnego, zainteresowane państwa członkowskie powinny przekazywać Komisji szczegółowe informacje na temat jego wdrożenia. Aby umożliwić Unii przeprowadzenie kontroli finansowej, te państwa członkowskie powinny przekazać Komisji rozliczenie płatności.
(12) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
