KOMISJA EUROPEJSKA,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 273/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie prekursorów narkotykowych 1 , w szczególności jego art. 15,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 111/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. określające zasady nadzorowania handlu prekursorami narkotyków pomiędzy Unią a państwami trzecimi 2 , w szczególności jego art. 30a,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 273/2004 i załącznik do rozporządzenia (WE) nr 111/2005 zawierają wykaz substancji sklasyfikowanych, które są przedmiotem szeregu zharmonizowanych środków kontroli i monitorowania przewidzianych w tych rozporządzeniach.
(2) Na mocy decyzji 60/12 i 60/13 Komisji ONZ ds. Środków Odurzających, przyjętych podczas sześćdziesiątej sesji w dniu 16 marca 2017 r., 4-anilino-N-fenetylopiperydyna (ANPP) i N-fenetylo-4-piperydon (NPP) zostały dodane do tabeli I w Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi z dnia 19 grudnia 1988 r. 3 ("konwencja ONZ z 1988 r.").
(3) Celem rozporządzenia (WE) nr 273/2004 i rozporządzenia (WE) nr 111/2005 jest wdrożenie w Unii art. 12 konwencji ONZ z 1988 r. Należy zatem dodać ANPP i NPP do załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 273/2004 i do załącznika do rozporządzenia (WE) nr 111/2005.
(4) Substancje sklasyfikowane wymienione w tych załącznikach dzielą się na kategorie, do których zastosowanie mają różne środki w celu osiągnięcia odpowiedniej równowagi między poziomem zagrożenia ze strony danej substancji a obciążeniem dla legalnego handlu. Najbardziej rygorystyczne środki kontroli i monitorowania mają zastosowanie do kategorii 1. Przykładowo substancje kategorii 1 muszą być przechowywane w zabezpieczonych pomieszczeniach, a od podmiotów mających styczność z substancjami wymaga się licencji.
(5) ANPP jest bezpośrednim prekursorem fentanylu i acetylofentanylu. NPP może być używany jako substancja wyjściowa dla ANPP, która następnie może zostać użyta do wytworzenia fentanylu, lub może być bezpośrednim prekursorem szeregu analogów fentanylu. Innymi słowy obie substancje można łatwo przekształcić w fentanyl lub analogi fentanylu.
(6) Niewłaściwe stosowanie i nadużywanie fentanylu i jego analogów stwarza poważne problemy społeczne i problemy zdrowia publicznego (zwłaszcza coraz więcej zgonów z przedawkowania) w niektórych regionach Unii. Istnieją przesłanki, że w Unii prowadzona jest na szeroką skalę nielegalna produkcja fentanylu z ANPP i NPP. Celem rozwiązania tego problemu należy wprowadzić kontrolę przywozu ANPP i NPP.
(7) Skala legalnej produkcji, handlu i stosowania ANPP i NPP w Unii jest bardzo mała. Sklasyfikowanie tych substancji w kategorii 1 wiązałoby się zatem jedynie z niewielkim dodatkowym obciążeniem administracyjnym dla podmiotów gospodarczych i właściwych organów w Unii. Ponadto konsultacje z przedsiębiorcami i państwami członkowskimi dowiodły, że wyraźnie preferują oni sklasyfikowanie obu substancji w kategorii 1 w rozporządzeniach.
(8) W świetle ustaleń przedstawionych w motywach 5, 6 i 7 ANPP i NPP powinny zostać sklasyfikowane jako substancje kategorii 1 w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 273/2004 i w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 111/2005.
(9) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 273/2004 oraz rozporządzenie (WE) nr 111/2005.
(10) Zważywszy, że w Unii istnieje pewien poziom legalnej produkcji, handlu i stosowania ANPP i NPP, należy przewidzieć odpowiedni okres czasu dla podmiotów gospodarczych i właściwych organów na dostosowanie się do zmian wprowadzonych niniejszym rozporządzeniem.
(11) Rozporządzenie (WE) nr 273/2004 i rozporządzenie (WE) nr 111/2005 razem wdrażają niektóre postanowienia konwencji ONZ z 1988 r. Ze względu na ścisły merytoryczny związek między tymi dwoma rozporządzeniami uzasadnione jest przyjęcie zmian w drodze jednego aktu delegowanego,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
1 Dz.U. L 47 z 18.2.2004, s. 1.
2 Dz.U. L 22 z 26.1.2005, s. 1.
3 Dz.U. L 326 z 24.11.1990, s. 57.
