a także mając na uwadze, co następuje:(1) Ważne jest zapewnienie, by systemy obrotu pozwalające na stosowanie handlu algorytmicznego posiadały wystarczające systemy i mechanizmy kontroli.
(2) Zgodnie z art. 18 ust. 5 dyrektywy 2014/65/UE przepisy niniejszego rozporządzenia powinny mieć zastosowanie nie tylko do rynków regulowanych, ale również do wielostronnych platform obrotu i zorganizowanych platform obrotu.
(3) Wpływ rozwoju technologicznego, a w szczególności handlu algorytmicznego, stanowi jeden z głównych czynników decydujących o określeniu wydajności oraz mechanizmów zarządzania systemami obrotu. Ryzyko wynikające z handlu algorytmicznego może wystąpić w każdym rodzaju systemu transakcyjnego wspieranego za pomocą środków elektronicznych. Należy zatem ustanowić szczegółowe wymogi organizacyjne w zakresie rynków regulowanych, wielostronnych platform obrotu i zorganizowanych platform obrotu pozwalających na stosowanie (lub wspierających stosowanie) w ramach ich systemów handlu algorytmicznego. Takimi systemami transakcyjnymi są te systemy, w których można stosować handel algorytmiczny, w odróżnieniu od tych, w których handel algorytmiczny nie jest dopuszczony, łącznie z systemami transakcyjnymi, w których transakcje są prowadzone w drodze negocjacji głosowych.
(4) Należy uregulować mechanizmy zarządcze, rolę komórki ds. nadzoru zgodności z prawem oraz kwestie personelu i outsourcingu jako część wymogów organizacyjnych, aby zapewnić odporność elektronicznych systemów transakcyjnych.
(5) Należy ustanowić wymogi w zakresie systemów wykorzystywanych przez systemy obrotu pozwalające na stosowanie (lub wspierające stosowanie) handlu algorytmicznego. Konkretne zastosowanie tych wymogów powinno się jednak wiązać z samooceną, którą ma przeprowadzić każdy system obrotu, w związku z tym, że nie wszystkie modele obrotu niosą za sobą takie samo ryzyko. Niektóre wymogi organizacyjne mogą zatem nie być właściwe dla niektórych modeli obrotu, mimo że ich systemy transakcyjne mogą być w pewnym stopniu wspierane za pomocą środków elektronicznych. Należy rozważyć zwłaszcza szczegółowe wymogi, które mają zostać ustanowione w odniesieniu do systemów zapytań o kwotowanie lub systemów hybrydowych, zgodnie z charakterem, wielkością i złożonością podjętej działalności związanej z handlem algorytmicznym. Systemy obrotu powinny również w stosownych przypadkach ustanowić bardziej restrykcyjne wymogi.
(6) Należy starannie uwzględnić ryzyko wynikające z handlu algorytmicznego, zwracając szczególną uwagę na ryzyko, które może wpłynąć na kluczowe elementy systemu transakcyjnego związane m.in. ze sprzętem komputerowym, oprogramowaniem i powiązanymi kanałami komunikacyjnymi, jakie wykorzystują systemy obrotu i członkowie, uczestnicy lub klienci systemów obrotu ("członkowie") w ramach prowadzonej przez siebie działalności, a także na każdy rodzaj systemów wykonawczych lub systemów zarządzania zleceniami obsługiwanych przez systemy obrotu, łącznie z algorytmami zestawiania zleceń.
(7) Szczegółowe wymogi organizacyjne dotyczące systemów obrotu należy określić za pomocą solidnej samooceny, w ramach której należy ocenić szereg parametrów. Wspomniana samoocena powinna obejmować wszelkie pozostałe okoliczności mogące wpływać na ich organizację, które nie zostały wyraźnie określone.
(8) Minimalny okres przechowywania zapisów dotyczących samooceny oraz badania due diligence członków do celów niniejszego rozporządzenia powinien być taki sam, jak okres ustanowiony w ogólnych wymogach w zakresie przechowywania zapisów określonych w dyrektywie 2014/65/UE.
(9) Jeżeli wymaga się, by systemy obrotu prowadziły monitorowanie w czasie rzeczywistym, konieczne jest, aby generowanie ostrzeżeń w następstwie monitorowania następowało najszybciej, jak to technicznie możliwe, czyli nie później niż w ciągu pięciu sekund, aby ostrzeżenia te były skuteczne. Z tego samego powodu wszelkie działania w następstwie tego monitorowania należy podjąć możliwie jak najszybciej, mając na uwadze rozsądny poziom wydajności i wydatków na systemy ze strony zainteresowanych osób.
(10) Instrumenty testujące oferowane przez systemy obrotu nie powinny stwarzać ryzyka dla prawidłowego obrotu. W tym celu należy wymagać, aby w ramach systemów obrotu ustanowione zostały odpowiednie zasady właściwego użytkowania oraz ścisły rozdział między środowiskiem testowym a środowiskiem produkcyjnym lub aby umożliwiono testowanie wyłącznie poza godzinami, w których prowadzi się obrót.
(11) Testy zgodności powinny zapewnić, aby najbardziej podstawowe elementy systemu lub algorytmów używanych przez członków działały poprawnie i zgodnie z wymogami systemu obrotu dotyczącymi m.in. zdolności do zgodnego z oczekiwaniami współdziałania z logiką zestawiania zleceń w systemie obrotu oraz właściwego przetwarzania przepływów danych do i z systemu obrotu. Testy dotyczące zakłóceń obrotu należy zaprojektować w taki sposób, by dotyczyły w szczególności reakcji algorytmu lub strategii na warunki, które mogą spowodować powstanie zakłóceń na rynku.
(12) Jeżeli systemy obrotu oferują mechanizmy służące do przeprowadzania testów algorytmów, oferując symbole testujące, ciążący na nich obowiązek dostarczenia instrumentów do przeprowadzania testów dotyczących zakłóceń obrotu należy uznać za spełniony. Aby umożliwić członkom skuteczne wykorzystywanie takich symboli testujących, systemy obrotu powinny publikować specyfikacje i cechy charakterystyczne symboli testujących o takim samym stopniu szczegółowości jak te opublikowane dla rzeczywistych umów produkcyjnych.
(13) Systemy obrotu powinny podlegać obowiązkowi zapewnienia środków ułatwiających przeprowadzanie testów dotyczących zakłóceń obrotu. Nie należy jednak wymagać od członków, by stosowali wspomniane środki. Otrzymanie przez systemy obrotu deklaracji od swoich członków, w której potwierdza się, że taki test miał miejsce, oraz określa się środki użyte do takiego testu, należy uznać za wystarczającą gwarancję, systemy obrotu nie powinny być jednak zobowiązane do walidacji adekwatności wspomnianych środków lub wyniku takiego testu.
(14) Należy wymagać od systemów obrotu i ich członków, by posiadali odpowiednie zdolności do anulowania niewykonanych zleceń w ramach środka nadzwyczajnego, jeżeli pojawią się nieprzewidziane okoliczności.
(15) Zapewnienie usługi bezpośredniego dostępu elektronicznego nieokreślonej liczbie osób może stworzyć ryzyko dla dostawcy wiążące się z tą usługą, a także dla odporności i wydajności systemów obrotu, do których przesyłane są zlecenia. Aby przeciwdziałać takiemu ryzyku w przypadku, gdy systemy obrotu zezwalają na subdelegację, dostawca usługi bezpośredniego dostępu elektronicznego powinien być w stanie zidentyfikować poszczególne przepływy zleceń od beneficjentów subdelegacji.
(16) Jeżeli system obrotu zezwala na dostęp sponsorowany, powinien on poddać potencjalnych klientów korzystających z dostępu sponsorowanego procedurze wydawania zezwoleń. Systemom obrotu należy także pozwolić na podjęcie decyzji, że świadczenie usług bezpośredniego dostępu do rynku przez ich członków podlega zezwoleniu.
(17) Systemy obrotu powinny określić wymogi, które ich członkowie powinni spełnić, aby móc zapewniać bezpośredni dostęp elektroniczny, oraz ustalić minimalne standardy, które powinni spełnić potencjalni klienci usługi bezpośredniego dostępu elektronicznego w badaniu due diligence. Wspomniane wymogi i standardy należy dostosować do ryzyka, jakie niesie za sobą charakter, wielkość i złożoność ich przewidywanego obrotu, oraz do świadczonej usługi. W szczególności powinny one zawierać ocenę przewidywanego poziomu obrotu, wolumenu zleceń oraz rodzaju oferowanego połączenia.
(18) Ze względów spójności oraz w celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania rynków finansowych konieczne jest, aby przepisy ustanowione niniejszym rozporządzeniem oraz powiązane przepisy krajowe transponujące dyrektywę 2014/65/UE były stosowane od tej samej daty.
(19) Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedstawiony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.
(20) Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwrócił się o opinię do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych powołanej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 2 ,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: