a także mając na uwadze, co następuje:(1) We wspólnym oświadczeniu dotyczącym polityki rozwojowej Unii Europejskiej zatytułowanym: "Konsensus europejski" 2 oraz we wspólnym oświadczeniu "Konsensus europejski w sprawie rozwoju" 3 Rada i przedstawiciele rządów państw członkowskich zebranych w Radzie, Parlament Europejski i Komisja dostrzegły związek między bezpieczeństwem a rozwojem.
(2) Przyjęta uchwałą Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych dnia 25 września 2015 r. agenda na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 uwypukliła znaczenie promowania pokojowych i inkluzywnych społeczeństw zarówno w ramach realizacji szesnastego celu zrównoważonego rozwoju, jak i dla osiągnięcia innych efektów polityki rozwojowej. Cel zrównoważonego rozwoju 16.a zawiera konkretny postulat "wzmocnienia właściwych instytucji krajowych, w tym poprzez współpracę międzynarodową, oraz budowania zdolności na wszystkich szczeblach, w szczególności w krajach rozwijających się, na rzecz zapobiegania przemocy oraz zwalczania terroryzmu i przestępczości".
(3) Głównym celem unijnej polityki rozwojowej jest ograniczenie, a w perspektywie długoterminowej, likwidacja ubóstwa.
(4) W komunikacie z posiedzenia wysokiego szczebla z dnia 19 lutego 2016 r., Komitet Pomocy Rozwojowej (DAC) Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) zaktualizował wytyczne dotyczące sprawozdawczości z zakresu oficjalnej pomocy rozwojowej w dziedzinie pokoju i bezpieczeństwa. Finansowanie działań podjętych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem stanowi oficjalną pomoc rozwojową, jeżeli spełnia kryteria określone we wspomnianych wytycznych sprawozdawczych lub innych późniejszych wytycznych sprawozdawczych, które Komitet Pomocy Rozwojowej będzie w stanie uzgodnić.
(5) Wspieranie podmiotów sektora bezpieczeństwa w państwach trzecich, w tym w nadzwyczajnych okolicznościach wojska w kontekście zapobiegania konfliktom, zarządzania kryzysowego lub stabilizacji ma zasadnicze znaczenie, aby zapewnić odpowiednie warunki dla zwalczania ubóstwa i dla rozwoju. Dobre rządy, skuteczna kontrola demokratyczna i nadzór cywilny nad systemem bezpieczeństwa, w tym wojskowym, a także przestrzeganie praw człowieka i zasad praworządności są zasadniczymi cechami dobrze funkcjonującego państwa w każdym kontekście i należy je propagować poprzez wspieranie państw trzecich w szerszej reformie sektora bezpieczeństwa.
(6) W swoich konkluzjach z 19-20 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (WPBiO), Rada Europejska podkreśliła znaczenie wspierania krajów partnerskich i organizacji regionalnych poprzez zapewnianie w odpowiednich przypadkach, szkolenia, doradztwa, sprzętu i zasobów, tak by w coraz większym stopniu podmioty te mogły samodzielnie zapobiegać kryzysom lub zarządzać w sytuacjach kryzysowych.
(7) We wspólnym komunikacie z dnia 28 kwietnia 2015 r. zatytułowanym "Budowanie zdolności na rzecz bezpieczeństwa i rozwoju - Umożliwienie partnerom zapobiegania kryzysom i zarządzania nimi" Komisja i Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa potwierdzili, że aby osiągnąć cele rozwoju, potrzebne są stabilne i bezpieczne społeczeństwa.
(8) Zgodnie z kompleksowym podejściem UE oraz w celu maksymalnego zwiększenia wpływu, skuteczności i spójności wsparcia Unii, w swoich konkluzjach z dnia 18 maja 2015 r. w sprawie WPBiO Rada zwróciła się do Komisji i Wysokiego Przedstawiciela do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa o opracowanie, w porozumieniu z państwami członkowskimi, ogólnounijnych ram strategicznych w celu wsparcia reformy sektora bezpieczeństwa. Ta koncepcja polityczna skupia narzędzia WPBiO i wszystkie inne odpowiednie narzędzia z dziedziny Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa (WPZiB), a także instrumenty współpracy na rzecz rozwoju, z poszanowaniem ich odpowiednich podstaw prawnych, głównych celów i procedur decyzyjnych.
(9) Zdolności podmiotów wojskowych w państwach trzecich należy budować w ramach unijnej polityki współpracy na rzecz rozwoju, gdy prowadzi to głównie do realizacji celów z dziedziny rozwoju, oraz w ramach unijnej WPZiB, gdy prowadzi to głównie do realizacji celów z dziedziny pokoju i bezpieczeństwa, zgodnie z art. 40 Traktatu o Unii Europejskiej. Niniejsze rozporządzenie zapewnia poszanowanie stosowania procedur oraz zakresu uprawnień instytucji w ramach unijnej polityki współpracy na rzecz rozwoju i unijnej WPZiB.
(10) Na mocy niniejszego rozporządzenia pomoc Unii może obejmować realizację programów budowania zdolności na rzecz rozwoju i bezpieczeństwa służącego rozwojowi, w tym szkolenia, mentoring i doradztwo, na przykład w zakresie praw człowieka, sprawowania rządów i praworządności, ochrony kobiet i dzieci, cywilnego reagowania kryzysowego, zarządzania zasobami ludzkimi i współpracy technicznej.
(11) Komisja powinna ściśle monitorować środki podejmowane na mocy niniejszego rozporządzenia. Komisja powinna należycie informować Parlament Europejski, w odpowiednim czasie, o wdrażaniu pomocy Unii na mocy niniejszego rozporządzenia. Nie później niż dnia 30 czerwca 2020 r. Komisja powinna dokonać oceny wpływu, skuteczności i spójności środków na mocy niniejszego rozporządzenia z szesnastym celem zrównoważonego rozwoju. W tym celu Komisja powinna włączyć w proces oceny wszystkie właściwe zainteresowane strony, w tym organizacje społeczeństwa obywatelskiego i władze lokalne, zapewniając, by podmioty te odgrywały w nim istotną rolę. Komisja powinna przeprowadzać, w stosownych przypadkach, wspólne oceny z państwami członkowskimi. Wyniki mają pomóc w opracowywaniu przemyślanych programów i w przydziale zasobów oraz jeszcze bardziej zwiększyć spójność i komplementarność działań zewnętrznych Unii.
(12) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 230/2014 4 ,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: