DECYZJA RADY (UE) 2017/1249
z dnia 16 czerwca 2017 r.
w sprawie zawarcia, w imieniu Unii, Umowy między Unią Europejską a Królestwem Norwegii w sprawie przepisów dodatkowych dotyczących instrumentu na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, na lata 2014-2020
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 77 ust. 2 w związku z art. 218 ust. 6 lit. a),
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego 1 ,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Zgodnie z decyzją Rady (UE) 2017/479 2 Umowa między Unią Europejską a Królestwem Norwegii w sprawie przepisów dodatkowych dotyczących instrumentu na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, na lata 2014-2020 (zwana dalej "Umową") została podpisana przez Komisję w dniu 8 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie.
(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 515/2014 3 stanowi, że państwa uczestniczące we wdrażaniu, stosowaniu i rozwijaniu dorobku Schengen uczestniczą w instrumencie zgodnie z tym rozporządzeniem oraz że zawierane są porozumienia dotyczące wkładu finansowego tych państw oraz określane przepisy dodatkowe niezbędne dla takiego udziału, w tym postanowienia zapewniające ochronę interesów finansowych Unii i uprawnień kontrolnych Trybunału Obrachunkowego.
(3) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje. Ponieważ niniejsza decyzja ma na celu rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 tego protokołu Dania podejmuje w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu przez Radę niniejszej decyzji decyzję, czy dokona jej transpozycji do swego prawa krajowego.
(4) Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE 4 ; Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związane ani jej nie stosuje.
(5) Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE 5 ; Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.
(6) Umowa powinna zostać zatwierdzona,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
