RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 192 ust. 1 w związku z art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a),
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego 1 ,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Zgodnie z decyzją Rady (UE) 2017/938 z dnia 23 września 2013 r. 2 Konwencja z Minamaty w sprawie rtęci (zwana dalej "Konwencją") została podpisana w dniu 10 października 2013 r. w imieniu Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie.
(2) Konwencja została przyjęta w Kumamoto w dniu 10 października 2013 r. Konwencja określa ramy kontroli i ograniczenia stosowania rtęci oraz antropogenicznych emisji rtęci i związków rtęci do atmosfery, wody i gruntu celem ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska naturalnego.
(3) Rtęć jest substancją, której działanie ma charakter transgraniczny. W celu zapewnienia ochrony osób i środowiska w Unii konieczne są zatem działania o globalnym zasięgu, które mogłyby stanowić uzupełnienie środków stosowanych na jej terytorium.
(4) W siódmym programie działań w zakresie środowiska 3 ustanowiono cel długoterminowy, jakim jest nietoksyczne środowisko naturalne i stwierdzono, że w związku z tym konieczne jest wprowadzenie działań mających na celu minimalizację istotnych negatywnych skutków chemikaliów dla zdrowia ludzkiego i dla środowiska do 2020 r.
(5) Strategia Wspólnoty w zakresie rtęci z 2005 r., zrewidowana w 2010 r., ma na celu zmniejszenie emisji rtęci, obniżenie podaży oraz popytu na rtęć, ochronę przed narażeniem na działanie rtęci i wspieranie międzynarodowych działań w zakresie rtęci.
(6) Rada potwierdziła swoje zaangażowanie, co wyraziła w konkluzjach z dnia 14 marca 2011 r., w realizację ogólnego celu, jakim jest ochrona zdrowia człowieka i środowiska przed uwolnieniami rtęci i jej związków, realizowana poprzez ograniczenie i, jeżeli to możliwe, całkowite wyeliminowanie globalnego antropogenicznego uwalniania rtęci do atmosfery, wody i gruntu. Konwencja przyczynia się do osiągnięcia tych celów.
(7) Zgodnie z art. 30 ust. 3 Konwencji Unia powinna w swoim instrumencie zatwierdzenia określić zakres swoich kompetencji w odniesieniu do spraw uregulowanych w Konwencji.
(8) Konwencja powinna zostać zatwierdzona,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
