a także mając na uwadze, co następuje:(1) Procedura uznawania kontrahentów centralnych (dalej "CCP") z siedzibą w państwach trzecich określonych w art. 25 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 ma umożliwić CCP mającym siedzibę i posiadającym zezwolenie w państwach trzecich, których standardy regulacyjne są równoważne standardom ustanowionym we wskazanym rozporządzeniu, świadczenie usług rozliczeniowych na rzecz członków rozliczających lub systemów obrotu mających siedzibę w Unii. Przewidziana w tym rozporządzeniu procedura uznawania kontrahentów oraz decyzja o równoważności przyczyniają się do osiągnięcia nadrzędnego celu rozporządzenia (UE) nr 648/2012, jakim jest zmniejszenie ryzyka systemowego poprzez rozszerzenie zakresu wykorzystania bezpiecznych i solidnych CCP do rozliczania kontraktów na instrumenty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym również wówczas, gdy dani CCP mają swoją siedzibę i uzyskali zezwolenie na prowadzenie działalności w państwie trzecim.
(2) Aby system prawny państwa trzeciego mógł zostać uznany za równoważny systemowi prawnemu Unii w odniesieniu do CCP, istotne skutki obowiązujących rozwiązań prawnych i nadzorczych powinny być równoważne z wymogami Unii pod względem osiąganych celów regulacyjnych. Celem niniejszej oceny równoważności jest zatem sprawdzenie, czy rozwiązania prawne i nadzorcze Dubai International Financial Centre (Międzynarodowego Centrum Finansowego w Dubaju, dalej "DIFC") gwarantują, że kontrahenci centralni mający siedzibę w tym centrum i posiadający zezwolenie wydane przez to centrum nie narażają członków rozliczających lub systemów obrotu mających siedzibę w Unii na wyższy poziom ryzyka niż ten, na jaki mogliby być oni narażeni w przypadku korzystania z usług kontrahentów centralnych posiadających zezwolenie w Unii, a co za tym idzie, że nie powodują niedopuszczalnego poziomu ryzyka systemowego w Unii. Należy zatem w szczególności wziąć pod uwagę znacznie niższy poziom ryzyka związanego z działalnością rozliczeniową prowadzoną na rynkach finansowych, które są mniejsze od rynku finansowego Unii.
(3) Zgodnie z art. 25 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, aby funkcjonujące w państwie trzecim rozwiązania prawne i nadzorcze dotyczące CCP, którzy uzyskali zezwolenie w tym państwie trzecim, zostały uznane za równoważne z rozwiązaniami ustanowionymi w tym rozporządzeniu, muszą być spełnione trzy warunki.
(4) Po pierwsze CCP, którzy uzyskali zezwolenie w państwie trzecim, muszą spełniać prawnie wiążące wymogi równoważne wymogom ustanowionym w tytule IV rozporządzenia (UE) nr 648/2012.
(5) Na prawnie wiążące wymogi DIFC w odniesieniu do CCP, którzy uzyskali zezwolenie w tym centrum, składają się: ustawa regulacyjna (Regulatory Law) z 2004 r. i ustawa o rynkach (Markets Law) z 2012 r. ("regulacje DIFC"). Ich uzupełnienie stanowi zbiór przepisów Urzędu Regulacji Rynków Finansowych w Dubaju (Dubai Financial Services Authority, dalej "DFSA"), który zawiera moduł dotyczący posiadających zezwolenie instytucji rynkowych (Authorised Market Institutions, dalej "AMI").
(6) CCP posiadający siedzibę w DIFC muszą uzyskać zezwolenie DFSA na prowadzenie działalności jako AMI. Niniejsza decyzja dotyczy wyłącznie systemu mającego zastosowanie do AMI, które świadczą objętą zezwoleniem usługę finansową polegającą na prowadzeniu izby rozliczeniowej w DIFC. Aby uzyskać zezwolenie na prowadzenie działalności rozliczeniowej, AMI muszą spełniać szczegółowe wymagania określone przez DFSA oraz zawarte w zbiorze przepisów DFSA. AMI muszą świadczyć usługi rozliczeniowe w bezpieczny i skuteczny sposób oraz ostrożnie zarządzać ryzykiem związanym z prowadzoną działalnością i realizowanymi operacjami. Muszą również posiadać wystarczające zasoby finansowe, ludzkie i systemowe.
(7) Regulacje DIFC w pełni wdrażają międzynarodowe standardy określone w zasadach dotyczących infrastruktury rynku finansowego (dalej "PFMI") wydanych w kwietniu 2012 r. przez Komitet ds. Systemów Płatności i Rozrachunku 2 (dalej "CPSS") oraz Międzynarodową Organizację Komisji Papierów Wartościowych (dalej "IOSCO").
(8) Regulacje DIFC zobowiązują również AMI do przyjęcia zasad i procedur wewnętrznych, które gwarantują spełnienie wszystkich istotnych wymogów i które są konieczne, aby prawidłowo uregulować świadczone przez nie usługi rozliczeniowe i rozrachunkowe. Przepis 5.6 dotyczący AMI przewiduje wymóg, zgodnie z którym zasady i procedury wewnętrzne muszą zawierać szczegółowe zapisy, w tym dotyczące przypadków niewykonania zobowiązania. Te zasady i procedury wewnętrzne, jak również wszelkie ich zmiany - zanim zostaną wdrożone - muszą zostać przedłożone DFSA. DFSA może odrzucić proponowane zasady lub zobowiązać AMI do wprowadzenia w nich zmian. Zgodnie z regulacjami DIFC wewnętrzne zasady AMI są prawnie wiążące i mogą być egzekwowane wobec członków i innych uczestników.
(9) Struktura prawnie wiążących wymogów mających zastosowanie do AMI, które uzyskały zezwolenie w DIFC, jest zatem dwupoziomowa. Podstawowe zasady zawarte w zbiorze przepisów DFSA oraz w regulacjach DIFC wyznaczają wysokie standardy, których AMI muszą przestrzegać, aby uzyskać zezwolenie na świadczenie usług rozliczeniowych w DIFC (łącznie "zasady naczelne"). Te zasady naczelne stanowią pierwszy poziom prawnie wiążących wymogów obowiązujących w DIFC. Aby wykazać zgodność z zasadami naczelnymi, AMI zobowiązane są - na mocy przepisu 5.6 dotyczącego AMI "Zasady prowadzenia działalności" - do sformułowania swoich zasad i procedur wewnętrznych i przedłożenia ich DFSA celem zatwierdzenia, zanim zostaną wdrożone, przy czym DFSA może zapobiec ich wdrożeniu lub je odrzucić. Wspomniane zasady i procedury wewnętrzne stanowią drugi poziom wymogów obowiązujących w DIFC.
(10) Ocena równoważności rozwiązań prawnych i nadzorczych mających zastosowanie do AMI w DIFC powinna również uwzględniać skutki tych rozwiązań w zakresie ograniczania ryzyka, tj. poziom ryzyka, na jakie narażeni są członkowie rozliczający i systemy obrotu z siedzibą w Unii w związku z udziałem w tych podmiotach. Na skutki w zakresie ograniczania ryzyka ma wpływ zarówno poziom ryzyka związanego z działalnością rozliczeniową danych CCP, który zależy od wielkości rynku finansowego, na którym ci kontrahenci prowadzą działalność, jak i adekwatność mających do nich zastosowanie rozwiązań prawnych i nadzorczych służących obniżeniu poziomu tego ryzyka. Aby zapewnić równoważne skutki w zakresie ograniczania ryzyka, wymogi w tym zakresie w odniesieniu do CCP prowadzących działalność na większych rynkach finansowych, gdzie poziom ryzyka jest wyższy, muszą być bardziej surowe niż wymogi w odniesieniu do CCP prowadzących działalność na mniejszych rynkach finansowych, gdzie poziom ryzyka jest niższy.
(11) Rynek finansowy, na którym AMI posiadające zezwolenie w DIFC prowadzą działalność rozliczeniową, jest znacznie mniejszy niż rynek, na którym prowadzą działalność CCP mający siedzibę w Unii. W okresie od 2011 r. obrót instrumentami pochodnymi lub rozliczanie tych instrumentów na tym rynku miały miejsce na niewielką skalę. W związku z tym dla członków rozliczających i systemów obrotu z siedzibą w Unii udział w CCP posiadających zezwolenie w DIFC wiąże się ze znacznie niższym ryzykiem niż w przypadku udziału w CCP posiadających zezwolenie w Unii.
(12) Rozwiązania prawne i nadzorcze mające zastosowanie do CCP posiadających zezwolenie w DIFC można zatem uznać za równoważne w zakresie, w jakim pozwalają należycie ograniczać ów niższy poziom ryzyka. Zasady naczelne mające zastosowanie do tych CCP, których uzupełnienie stanowią obowiązujące w tych CCP zasady i procedury wewnętrzne, które przewidują wymóg zapewnienia zgodności z PFMI, ograniczają niższy poziom ryzyka w DIFC oraz zapewniają skutki w zakresie ograniczania ryzyka równoważne skutkom przewidzianym w rozporządzeniu (UE) nr 648/2012.
(13) Należy zatem uznać, że rozwiązania prawne i nadzorcze DIFC gwarantują, że AMI, które uzyskały zezwolenie w tym centrum, spełniają prawnie wiążące wymogi równoważne wymogom ustanowionym w tytule IV rozporządzenia (UE) nr 648/2012.
(14) Zgodnie z drugim warunkiem określonym w art. 25 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 rozwiązania prawne i nadzorcze DIFC dotyczące CCP posiadających zezwolenie w tym centrum muszą przewidywać prowadzony na bieżąco skuteczny nadzór nad tymi CCP oraz prowadzone na bieżąco egzekwowanie prawa wobec tych CCP.
(15) DFSA, jako organ sprawujący nadzór nad AMI, monitoruje AMI w DIFC, aby zapewnić przestrzeganie obowiązujących przepisów. DFSA przysługują wszechstronne uprawnienia do udzielania zezwoleń AMI oraz nakładania na nie kar, w tym m.in. uprawnienie do cofania zezwoleń udzielonych AMI oraz uprawnienie do nakładania na nie sankcji. Bieżący nadzór prowadzi DFSA. DFSA stosuje cykl nieprzerwanego zarządzania ryzykiem obejmujący identyfikację, ocenę, hierarchizację i ograniczanie ryzyka. Ustawa regulacyjna z 2004 r. przyznaje DFSA duże uprawnienia w zakresie egzekwowania ustanowionych przez ten urząd przepisów i zasad. DFSA jest uprawniony do prowadzenia dochodzeń w sprawie podejrzeń naruszenia ustanowionych przez niego zasad oraz przysługuje mu prawo prowadzenia kontroli, uzyskiwania - w trybie przymusowym - wglądu do ksiąg rachunkowych i dokumentacji oraz zobowiązywania osób fizycznych do udziału w przesłuchaniach pod przysięgą lub przyrzeczeniem. DFSA może m.in. nakładać kary finansowe, udzielać publicznych nagan oraz zakazywać osobom podejmowania działalności na terenie DIFC.
(16) Należy zatem stwierdzić, że AMI posiadające zezwolenie w DIFC podlegają skutecznemu bieżącemu nadzorowi i egzekwowaniu prawa.
(17) Zgodnie z trzecim warunkiem określonym w art. 25 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 rozwiązania prawne i nadzorcze DIFC muszą przewidywać skuteczny równoważny system uznawania CCP, którzy uzyskali zezwolenie w ramach systemów prawnych państw trzecich (dalej "CCP z państw trzecich").
(18) CCP z państw trzecich, którzy pragną rozliczać instrumenty pochodne w DIFC, muszą złożyć do DFSA wniosek o uznanie. Kryteria i przebieg procedury uznawania określono w module dotyczącym uznawania.
(19) Aby uzyskać uznanie, jurysdykcja, w której CCP ma siedzibę, musi posiadać wystarczająco solidny system regulacyjny, podobny do rozwiązań prawnych i nadzorczych mających zastosowanie w DIFC. Ponadto warunkiem pozytywnego rozpatrzenia wniosku CCP z państwa trzeciego wymagane jest uprzednie zawarcie porozumienia o współpracy między DIFC a właściwymi organami danego państwa trzeciego.
(20) Należy zatem stwierdzić, że rozwiązania prawne i nadzorcze DIFC przewidują skuteczny równoważny system uznawania CCP z państw trzecich.
(21) Podstawę niniejszej decyzji stanowią prawnie wiążące wymogi dotyczące AMI mające zastosowanie w DIFC na dzień przyjęcia niniejszej decyzji. Komisja powinna, we współpracy z ESMA, w dalszym ciągu regularnie monitorować zmiany ram prawnych i nadzorczych dotyczących AMI oraz spełnianie warunków, na podstawie których podjęto niniejszą decyzję.
(22) Regularny przegląd rozwiązań prawnych i nadzorczych mających zastosowanie w DIFC do CCP posiadających zezwolenie w tym centrum nie powinien wykluczać możliwości przeprowadzenia przez Komisję szczegółowego przeglądu w dowolnym czasie poza terminem ogólnego przeglądu, w przypadku gdy rozwój sytuacji powoduje konieczność przeprowadzenia przez Komisję ponownej oceny równoważności stwierdzonej niniejszą decyzją. Taka ponowna ocena może prowadzić do uchylenia niniejszej decyzji.
(23) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Europejskiego Komitetu Papierów Wartościowych,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
