a także mając na uwadze, co następuje:(1) Stosunki między Unią Europejską (zwaną dalej "Unią") a Republiką Tunezyjską (zwaną dalej "Tunezją") rozwijają się w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa (EPS). W dniu 17 lipca 1995 r. Tunezja, jako pierwsze państwo z regionu Morza Śródziemnego, podpisała układ o stowarzyszeniu 2 z Unią, który wszedł w życie z dniem 1 marca 1998 r. Na mocy tego układu w 2008 r. Tunezja zakończyła proces znoszenia ceł na wyroby przemysłowe, stając się pierwszym krajem śródziemnomorskim, który zawarł umowę o wolnym handlu z Unią. Dwustronny dialog polityczny i współpraca gospodarcza zostały następnie zacieśnione dzięki planom działania w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa, z których ostatni obejmuje lata 2013-2017.
(2) Po rewolucji i odsunięciu od władzy prezydenta Bena Alego w dniu 14 stycznia 2011 r., w dniu 23 października 2011 r. odbyły się w Tunezji pierwsze wolne i demokratyczne wybory. W styczniu 2014 r. przyjęto nową konstytucję, a w czwartym kwartale 2014 r. odbyły się wybory parlamentarne i prezydenckie, przy czym główne siły polityczne wspólnie dążyły do przeprowadzenia reform na rzecz pełnej demokracji.
(3) Oprócz przemian politycznych na gospodarkę Tunezji oddziałują ciągłe niepokoje wewnętrzne, brak stabilności w regionie (w tym wpływ konfliktu w Libii) oraz pogorszenie sytuacji na świecie (zwłaszcza w Unii, która jest głównym partnerem handlowym Tunezji). Te niekorzystne czynniki znacznie osłabiły wzrost, a także sytuację budżetową i bilans płatniczy w Tunezji.
(4) Od 2011 r., w następstwie zmian politycznych w Tunezji, Unia deklaruje jednoznaczne zaangażowanie na rzecz wspierania Tunezji w reformach gospodarczych i politycznych. Unia zwiększyła wsparcie finansowe na rzecz Tunezji, zacieśniając współpracę w wielu dziedzinach, między innymi w zakresie społeczeństwa obywatelskiego, systemu wyborczego, bezpieczeństwa, rozwoju regionalnego oraz reform społecznych i gospodarczych. Ponadto Unia zaproponowała zawarcie pogłębionej i kompleksowej umowy o wolnym handlu, a w październiku 2014 r. rozpoczęto negocjacje w tej sprawie.
(5) W obliczu wspomnianych trudności gospodarczych i finansowych władze Tunezji oraz Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) uzgodniły w kwietniu 2013 r. trzyletnią umowę promesy kredytowej o wartości 1 146 mln SDR (specjalnych praw ciągnienia) w celu wsparcia tunezyjskiego programu dostosowań i reform gospodarczych, który następnie przedłużono do końca 2015 r. Łącznie w ramach programu MFW wypłacono 1 500 mln USD po sześciu zakończonych przeglądach programu.
(6) W sierpniu 2013 r. Tunezja wystąpiła o dodatkową pomoc makrofinansową z Unii. W związku z tym w maju 2014 r. przyjęto decyzję o przyznaniu pomocy makrofinansowej (MFA-I) w wysokości 300 mln EUR w formie pożyczek 3 . Protokół ustaleń określający warunki polityczne związane z pomocą MFA-I wszedł w życie dnia 4 marca 2015 r. Po wdrożeniu uzgodnionych środków politycznych, w dniu 7 maja 2015 r. wypłacono pierwszą transzę MFA-I, a w dniu 1 grudnia 2015 r. drugą.
(7) W celu wsparcia programu reform gospodarczych i politycznych w Tunezji Unia udostępniła 524 mln EUR w formie dotacji na lata 2011-2015 w ramach programu regularnej współpracy. Ponadto w latach 2011-2013 Tunezji przyznano 155 mln EUR w ramach programu wsparcia na rzecz partnerstwa, reform i wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu (SPRING), a w latach 2014-2015 przyznano 122 mln EUR w ramach programu patronackiego. Ponadto od 2011 r. Europejski Bank Inwestycyjny udzielił Tunezji pożyczek w wysokości 1 338 mln EUR.
(8) W 2015 r. gospodarka Tunezji mocno ucierpiała w wyniku kilku ataków terrorystycznych, które wymierzone były w główne gałęzie gospodarki, takie jak turystyka i transport, i które miały zakłócić utrwalenie przemian politycznych. Ataki te negatywnie wpłynęły na ożywienie gospodarcze w Tunezji. Przy utrzymującym się braku stabilności w regionie (w tym wznowieniu konfliktu w Libii) i utrzymującej się niekorzystnej sytuacji gospodarczej w Europie i na świecie, wydarzenia te pogorszyły już i tak niestabilny bilans płatniczy i trudną sytuację budżetową Tunezji. W związku z tym powstały znaczne luki w finansowaniu zewnętrznym i w budżecie.
(9) W obliczu tych wyzwań Unia potwierdziła swoje zaangażowanie na rzecz wspierania Tunezji w reformach gospodarczych i politycznych. W szczególności wyrażono to zaangażowanie w konkluzjach z posiedzenia Rady Stowarzyszenia między Unią a Tunezją w marcu 2015 r., a także - po ataku terrorystycznym w pobliżu Sousse w czerwcu 2015 r. - w konkluzjach Rady z dnia 20 lipca 2015 r. Polityczne i gospodarcze wsparcie ze strony Unii dla procesu reform w Tunezji jest spójne z polityką Unii wobec krajów południowego regionu Morza Śródziemnego, określoną w ramach EPS.
(10) W związku z pogorszeniem sytuacji gospodarczej i finansowej w Tunezji, MFW i Tunezja rozpoczęły dyskusje nad kolejnym porozumieniem obejmującym wyższą kwotę, które mogłoby mieć formę instrumentu rozszerzonego wsparcia kredytowego (zwanym dalej "programem MFW") i prawdopodobnie objęłoby okres czterech lat, począwszy od wiosny 2016 r. Nowy program MFW ma rozwiązać krótkoterminowe problemy bilansu płatniczego Tunezji, a jednocześnie zachęcić do wdrożenia znaczących środków dostosowawczych.
(11) W sierpniu 2015 r., w związku z pogarszającą się sytuacją gospodarczą i prognozami gospodarczymi, Tunezja wystąpiła o dodatkową pomoc makrofinansową z Unii.
(12) Biorąc pod uwagę, że Tunezja jest objęta europejską polityką sąsiedztwa, należy ją uznać za państwo kwalifikujące się do otrzymania pomocy makrofinansowej z Unii.
(13) Pomoc makrofinansowa Unii powinna stanowić instrument finansowy stosowany w sytuacjach wyjątkowych, mający formę niewiązanego i nieukierunkowanego wsparcia bilansu płatniczego, służący zaspokojeniu pilnych potrzeb beneficjenta w zakresie finansowania zewnętrznego; pomoc ta powinna także stanowić podstawę realizacji programu dotyczącego polityki obejmującego solidne środki dostosowawcze i środki w zakresie reformy strukturalnej służącej poprawie pozycji bilansu płatniczego w perspektywie krótkoterminowej.
(14) Biorąc pod uwagę fakt, że w bilansie płatniczym Tunezji utrzymuje się znaczna pozostająca do pokrycia luka w finansowaniu zewnętrznym, przekraczająca zasoby udostępnione przez MFW i inne instytucje wielostronne, unijną pomoc makrofinansową, która ma zostać przyznana Tunezji, w obecnych nadzwyczajnych okolicznościach uznaje się, w powiązaniu z programem MFW, za właściwą odpowiedź na wniosek tego państwa o wsparcie stabilizacji gospodarczej. Unijna pomoc makrofinansowa stanowiłaby wsparcie dla stabilizacji gospodarczej oraz dla programu reform strukturalnych Tunezji, uzupełniając środki udostępnione w ramach porozumienia finansowego z MFW.
(15) Celem unijnej pomocy makrofinansowej powinno być wspieranie przywrócenia Tunezji trwałego finansowania zewnętrznego, a tym samym wsparcie jej rozwoju gospodarczego i społecznego.
(16) Kwota unijnej pomocy makrofinansowej jest ustalona na podstawie kompleksowej oceny ilościowej pozostających do zaspokojenia potrzeb Tunezji w zakresie finansowania zewnętrznego oraz uwzględnia zdolność tego państwa do finansowania się z zasobów własnych, w szczególności rezerwy międzynarodowe, którymi dysponuje. Unijna pomoc makrofinansowa powinna uzupełniać programy i środki udostępniane przez MFW i Bank Światowy. Przy ustalaniu kwoty pomocy uwzględnia się również spodziewane wkłady finansowe ze strony darczyńców będących podmiotami wielostronnymi oraz potrzebę zapewnienia sprawiedliwego podziału obciążeń między Unią a innymi darczyńcami, a także wcześniej uruchomione środki w Tunezji w ramach innych unijnych instrumentów finansowania zewnętrznego oraz wartość dodaną ogólnego zaangażowania Unii.
(17) Komisja powinna zapewnić zgodność prawną i merytoryczną unijnej pomocy makrofinansowej z głównymi zasadami, celami i środkami podejmowanymi w różnych obszarach działań zewnętrznych oraz z innymi stosownymi politykami Unii.
(18) Unijna pomoc makrofinansowa powinna wspierać politykę zewnętrzną Unii dotyczącą Tunezji. Służby Komisji i Europejska Służba Działań Zewnętrznych powinny ściśle współpracować przez cały okres udzielania pomocy makrofinansowej w celu koordynowania zewnętrznej polityki Unii i zapewnienia spójności tej polityki.
(19) Unijna pomoc makrofinansowa powinna wspierać zaangażowanie Tunezji w przestrzeganie wartości podzielanych przez to państwo i Unię, w tym demokracji, praworządności, dobrych rządów, poszanowania praw człowieka, zrównoważonego rozwoju i ograniczania ubóstwa, a także jej zaangażowanie w przestrzeganie zasad otwartego, regulowanego przepisami i uczciwego handlu.
(20) Warunkiem wstępnym przyznania unijnej pomocy makrofinansowej powinno być respektowanie przez Tunezję skutecznych mechanizmów demokratycznych, w tym wielopartyjnego systemu parlamentarnego i praworządności, oraz gwarantowanie poszanowania praw człowieka. Ponadto cele szczególne unijnej pomocy makrofinansowej powinny polegać na zwiększeniu skuteczności, przejrzystości i odpowiedzialności organów odpowiedzialnych za zarządzanie finansami publicznymi w Tunezji i wspieraniu reform strukturalnych mających na celu wsparcie trwałego i sprzyjającego włączeniu społecznemu wzrostu gospodarczego, tworzenie miejsc pracy i konsolidację budżetową. Komisja i Europejska Służba Działań Zewnętrznych powinny regularnie monitorować zarówno spełnienie warunków wstępnych, jak i realizację tych celów.
(21) W celu zapewnienia skutecznej ochrony interesów finansowych Unii, powiązanych z unijną pomocą makrofinansową, Tunezja powinna podjąć odpowiednie środki w zakresie zapobiegania nadużyciom finansowym, korupcji i wszelkim innym nieprawidłowościom związanym z tą pomocą oraz w zakresie zwalczania tych zjawisk. Należy również zapewnić kontrole przeprowadzane przez Komisję oraz przez Trybunał Obrachunkowy.
(22) Przekazanie unijnej pomocy makrofinansowej nie narusza uprawnień Parlamentu Europejskiego i Rady, jako władzy budżetowej.
(23) Kwoty przeznaczone na pomoc makrofinansową powinny odpowiadać środkom budżetowym przewidzianym w wieloletnich ramach finansowych.
(24) Unijną pomocą makrofinansową powinna zarządzać Komisja. Aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie możliwość śledzenia wykonania niniejszej decyzji, Komisja powinna regularnie informować wspomniane instytucje o rozwoju sytuacji w związku z pomocą i udostępniać im odpowiednie dokumenty.
(25) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszej decyzji należy przyznać Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 4 .
(26) Unijna pomoc makrofinansowa powinna być uzależniona od spełniania warunków dotyczących polityki gospodarczej, które mają zostać określone w protokole ustaleń. W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania i ze względu na efektywność Komisja powinna być uprawniona do negocjowania tych warunków z władzami Tunezji pod nadzorem komitetu przedstawicieli państw członkowskich zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 182/2011. Na mocy tego rozporządzenia procedura doradcza powinna, co do zasady, mieć zastosowanie we wszystkich przypadkach innych niż określone we wspomnianym rozporządzeniu. Mając na uwadze potencjalnie duży wpływ pomocy w kwocie większej niż 90 mln EUR, w odniesieniu do takich operacji należy stosować procedurę sprawdzającą. Mając na uwadze kwotę unijnej pomocy makrofinansowej dla Tunezji, w odniesieniu do przyjęcia protokołu ustaleń oraz do obniżenia, zawieszania lub anulowania pomocy zastosowanie powinna mieć procedura sprawdzająca,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
