a także mając na uwadze, co następuje:(1) W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń. W art. 10 tego rozporządzenia przewidziano ponowną ocenę dodatków dopuszczonych na mocy dyrektywy Rady 70/524/EWG 2 .
(2) Związki cynku - dwuwodny octan cynku, tlenek cynku, siedmiowodny siarczan cynku, jednowodny siarczan cynku, uwodniony aminokwasowy chelat cynku i uwodniony glicynowy chelat cynku - zostały dopuszczone bez ograniczenia czasowego rozporządzeniami Komisji (WE) nr 1334/2003 3 i (WE) nr 479/2006 4 zgodnie z dyrektywą 70/524/EWG. Produkty te zostały następnie wpisane do rejestru dodatków paszowych jako istniejące produkty zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.
(3) Zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 w związku z jego art. 7 złożono wnioski o ponowną ocenę dwuwodnego octanu cynku, tlenku cynku, siedmiowodnego siarczanu cynku, jednowodnego siarczanu cynku, uwodnionego aminokwasowego chelatu cynku i uwodnionego glicynowego chelatu cynku jako dodatków paszowych dla wszystkich gatunków zwierząt. Dodatkowo, zgodnie z art. 7 tego rozporządzenia, złożono wniosek dotyczący bezwodnego chlorku cynku jako dodatku paszowego dla wszystkich gatunków zwierząt. Wnioskodawcy wystąpili o sklasyfikowanie tych dodatków w kategorii "dodatki dietetyczne". Do wniosków dołączone zostały dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.
(4) W opiniach z dnia 1 lutego 2012 r. 5 , 8 marca 2012 r. 6 , 23 maja 2012 r. 7 , 15 listopada 2012 r. 8 , 12 września 2013 r. 9 i 12 marca 2015 r. 10 Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności ("Urząd") stwierdził, że w proponowanych warunkach stosowania dwuwodny octan cynku, bezwodny chlorek cynku, tlenek cynku, siedmiowodny siarczan cynku, jednowodny siarczan cynku, uwodniony aminokwasowy chelat cynku i uwodniony glicynowy chelat cynku nie mają negatywnego wpływu na zdrowie zwierząt ani ludzi, oraz że nie ma obaw o bezpieczeństwo użytkowników, pod warunkiem że zastosowane zostaną odpowiednie środki ochronne.
(5) Jeżeli chodzi o wpływ na środowisko, a w szczególności przenikanie i spływ cynku do wód powierzchniowych, w opinii z dnia 8 kwietnia 2014 r. 11 Urząd zalecił znaczne zmniejszenie maksymalnej zawartości cynku w mieszankach paszowych pełnoporcjowych dla kilku gatunków docelowych. Aby jednak nie narażać zwierząt, również w szczególnych okresach ich życia, na niezaspokojenie potrzeb fizjologicznych ani na jakiekolwiek inne negatywne skutki dla ich zdrowia, zmniejszenia zawartości cynku zalecanego przez Urząd nie należy wprowadzać jednorazowo. Mając na celu dalsze zmniejszanie, należy zachęcać podmioty działające na rynku pasz i instytuty badawcze do gromadzenia nowych danych naukowych na temat potrzeb fizjologicznych różnych gatunków zwierząt.
(6) Urząd stwierdził ponadto, że dwuwodny octan cynku, bezwodny chlorek cynku, tlenek cynku, siedmiowodny siarczan cynku, jednowodny siarczan cynku, uwodniony aminokwasowy chelat cynku i uwodniony glicynowy chelat cynku są bogatymi źródłami cynku. Ze względu na właściwości chemiczne aminokwasowego chelatu cynku Urząd zaleca podział tego związku na następujące dwie grupy: uwodniony aminokwasowy chelat cynku i chelat cynku z hydrolizatami białkowymi. Ponadto jeżeli chodzi o uwodniony glicynowy chelat cynku, oceniono dwie różne jego postaci - stałą i płynną. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu do obrotu. Urząd zweryfikował również sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatków paszowych w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione na mocy rozporządzenia(WE) nr 1831/2003.
(7) Ocena dwuwodnego octanu cynku, bezwodnego chlorku cynku, tlenku cynku, siedmiowodnego siarczanu cynku, jednowodnego siarczanu cynku, uwodnionego aminokwasowego chelatu cynku, chelatu cynku z hydrolizatami białkowymi, uwodnionego glicynowego chelatu cynku (postaci stałej) i uwodnionego glicynowego chelatu cynku (postaci płynnej) dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie tych substancji, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
(8) W wyniku przyznania niniejszym rozporządzeniem zezwolenia na stosowanie "dwuwodnego octanu cynku", "tlenku cynku", "siedmiowodnego siarczanu cynku", "jednowodnego siarczanu cynku", "uwodnionego aminokwasowego chelatu cynku" i "uwodnionego glicynowego chelatu cynku" pozycje dotyczące tych substancji w rozporządzeniach (WE) nr 479/2006 i (WE) nr 1334/2003 są nieaktualne i należy je skreślić.
(9) Rozporządzeniem Komisji (UE) nr 335/2010 12 oraz rozporządzeniami wykonawczymi Komisji (UE) nr 991/2012 13 i (UE) nr 636/2013 14 dopuszczono stosowanie kilku związków cynku jako dietetycznych dodatków paszowych. W celu uwzględnienia wniosków Urzędu zawartych w opinii z dnia 8 kwietnia 2014 r., które stanowiły również podstawę naukową przepisów dotyczących całkowitej zawartości cynku w mieszankach paszowych w odniesieniu do dodatków dopuszczonych niniejszym rozporządzeniem i które odnoszą się głównie do skutków środowiskowych wzbogacania paszy w cynk, należy dostosować maksymalną zawartość cynku określoną w rozporządzeniu (UE) nr 335/2010 i rozporządzeniach wykonawczych (UE) nr 991/2012 i (UE) nr 636/2013 do przepisów niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do zawartości cynku w mieszankach paszowych. Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 335/2010 oraz rozporządzenia wykonawcze (UE) nr 991/2012 i (UE) nr 636/2013.
(10) Ponieważ względy bezpieczeństwa nie wymagają natychmiastowego zastosowania zmian w warunkach zezwolenia na stosowanie dwuwodnego octanu cynku, tlenku cynku, siedmiowodnego siarczanu cynku, jednowodnego siarczanu cynku, uwodnionego aminokwasowego chelatu cynku i uwodnionego glicynowego chelatu cynku oraz związków cynku dopuszczonych rozporządzeniem (UE) nr 335/2010 i rozporządzeniami wykonawczymi (UE) nr 991/2012 i (UE) nr 636/2013, należy przewidzieć okres przejściowy, aby umożliwić zainteresowanym stronom przygotowanie się do spełnienia nowych wymogów wynikających z zezwolenia.
(11) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
1 Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 29.
2 Dyrektywa Rady 70/524/EWG z dnia 23 listopada 1970 r. dotycząca dodatków paszowych (Dz.U. L 270 z 14.12.1970, s. 1).
3 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1334/2003 z dnia 25 lipca 2003 r. zmieniające warunki zezwolenia na kilka dodatków paszowych, należących do grupy pierwiastków śladowych (Dz.U. L 187 z 26.7.2003, s. 11).
4 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 479/2006 z dnia 23 marca 2006 r. dotyczące dopuszczenia niektórych dodatków należących do grupy związków pierwiastków śladowych (Dz.U. L 86 z 24.3.2006, p. 4).
5 Dziennik EFSA 2012; 10(2):2572.
6 Dziennik EFSA 2012; 10(3):2621.
7 Dziennik EFSA 2012; 10(6):2734.
8 Dziennik EFSA 2012; 10(11):2970.
9 Dziennik EFSA 2013; 11(10):3369.
10 Dziennik EFSA 2015; 13(4):4058.
11 Dziennik EFSA 2014; 12(5):3668.
12 Rozporządzenie Komisji (UE) nr 335/2010 z dnia 22 kwietnia 2010 r. dotyczące zezwolenia na stosowanie chelatu cynku z hydroksyana-logiem metioniny jako dodatku paszowego dla wszystkich gatunków zwierząt (Dz.U. L 102 z 23.4.2010, s. 22).
13 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 991/2012 z dnia 25 października 2012 r. dotyczące zezwolenia na stosowanie hydroksy-chlorku cynku monohydratu jako dodatku paszowego dla wszystkich gatunków zwierząt (Dz.U. L 297 z 26.10.2012, s. 18).
14 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 636/2013 z dnia 1 lipca 2013 r. dotyczące zezwolenia na stosowanie chelatu cynkowego metioniny (1:2) jako dodatku paszowego dla wszystkich gatunków zwierząt (Dz.U. L 183 z 2.7.2013, s. 3).
15 Załącznik zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2022/1458 z dnia 2 września 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.229.16) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 września 2022 r.
