RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 26 ust. 2 i art. 31 ust. 1,
uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) W dniu 13 grudnia 2003 r. Rada Europejska przyjęła europejską strategię bezpieczeństwa określającą pięć kluczowych wyzwań, z którymi ma się zmierzyć Unia: terroryzm, rozprzestrzenianie broni masowego rażenia, konflikty regionalne, upadek państwowości i przestępczość zorganizowana. Skutki nielegalnej produkcji i transferu broni konwencjonalnej, w tym broni strzeleckiej i lekkiej (dalej zwanej "BSiL") oraz obrotu tą bronią, a także jej nadmierne gromadzenie i niekontrolowane rozprzestrzenianie leżą u podstaw czterech z pięciu powyższych wyzwań. Zwiększają one poczucie braku bezpieczeństwa w Afryce Subsaharyjskiej, na Bliskim Wschodzie i w wielu innych regionach świata, pogłębiając konflikty i podkopując proces budowania pokoju po zakończeniu konfliktu, tym samym stanowiąc poważne zagrożenie dla pokoju i bezpieczeństwa.
(2) W dniach 15-16 grudnia 2005 r. Rada przyjęła strategię UE w zakresie zwalczania nielegalnego gromadzenia BSiL i amunicji do tych rodzajów broni oraz handlu nimi (zwaną dalej "strategią UE dotyczącą BSiL"), która określa wytyczne działań UE w dziedzinie BSiL. W strategii UE dotyczącej BSiL podkreślono, że BSiL przyczynia się do pogłębienia zjawiska terroryzmu i do wzrostu przestępczości zorganizowanej oraz jest głównym czynnikiem wyzwalającym konflikty i powodującym ich rozprzestrzenianie się, jak również upadek struktur państwowych.
(3) W strategii UE dotyczącej BSiL stwierdza się również, że Unia powinna wzmacniać i wspierać mechanizmy monitorowania sankcji oraz wspierać zaostrzenie kontroli wywozu, a także promować wspólne stanowisko Rady 2008/944/WPZiB 1 m.in. poprzez propagowanie środków zwiększania przejrzystości.
(4) Wraz z przygotowanym przez ONZ programem działania na rzecz zapobiegania nielegalnemu handlowi bronią strzelecką i lekką, zwalczania i eliminowania go we wszystkich aspektach (dalej zwanym "Programem działania ONZ"), przyjętym w dniu 20 lipca 2001 r., wszystkie państwa członkowskie ONZ zobowiązały się do zapobiegania nielegalnemu handlowi BSiL w tym jej przenikaniu do nieupoważnionych odbiorców, a w szczególności do uwzględniania - w procesie rozpatrywania wniosków o wydanie pozwolenia na wywóz -ryzyka przenikania BSiL do nielegalnego handlu.
(5) W dniu 8 grudnia 2005 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło międzynarodowy instrument umożliwiający państwom terminowe i rzetelne identyfikowanie i śledzenie nielegalnej BSiL.
(6) Podczas drugiej konferencji przeglądowej programu działania ONZ, która odbyła się w 2012 r., wszystkie państwa członkowskie ONZ potwierdziły swoje zaangażowanie na rzecz zapobiegania nielegalnemu handlowi BSiL, w tym jej przenikaniu do nieupoważnionych odbiorców, oraz swoje zawarte w programie działania ONZ zobowiązania dotyczące oceny wniosków o wydanie pozwolenia na wywóz.
(7) W dniu 2 kwietnia 2013 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło tekst Traktatu o handlu bronią. Celem tego traktatu jest wprowadzenie jak najsurowszych wspólnych międzynarodowych norm regulujących międzynarodowy handel bronią konwencjonalną lub poprawiających regulacje dotyczące międzynarodowego handlu bronią konwencjonalną, zapobieganie nielegalnemu handlowi bronią konwencjonalną i zwalczanie takiego handlu, jak również zapobieganie przenikaniu takiej broni. Unia powinna wspierać wszystkie państwa członkowskie ONZ we wdrażaniu skutecznych środków kontroli transferu broni, by zapewnić jak największą skuteczność Traktatu o handlu bronią, w szczególności w odniesieniu do wdrażania jego art. 11.
(8) Poprzednio Unia udzieliła wsparcia spółce Conflict Armament Research Ltd. (CAR) decyzją Rady 2013/698/WPZiB 2 .
(9) Unia pragnie finansować drugą fazę globalnego mechanizmu raportowania w zakresie nielegalnej BSiL i innej nielegalnej broni konwencjonalnej oraz amunicji by zmniejszyć ryzyko nielegalnego handlu nimi, a co za tym idzie, nadal przyczyniać się do realizacji powyższych celów,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: