a także mając na uwadze, co następuje:(1) Na podstawie rozdziału V rozporządzenia (UE) nr 508/2014 Europejski Fundusz Morski i Rybacki (EFMR) może przyznawać wsparcie na rekompensatę dodatkowych kosztów ponoszonych przez podmioty zajmujące się połowami, chowem i hodowlą, przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu niektórych produktów rybołówstwa i akwakultury z najbardziej oddalonych regionów Unii, o których mowa w art. 349 Traktatu.
(2) Aby utrzymać konkurencyjność niektórych produktów rybołówstwa i akwakultury, pochodzących z najbardziej oddalonych regionów Unii, względem podobnych produktów z innych regionów Unii, w 1992 r. Unia wprowadziła środki w celu rekompensaty powiązanych dodatkowych kosztów ponoszonych przez sektory rybołówstwa i akwakultury. Środki wyrównawcze na lata 2007-2013 zostały określone w rozporządzeniu Rady (WE) nr 791/2007 2 . Ze względu na sytuację strukturalną, społeczną i gospodarczą najbardziej oddalonych regionów Unii, dodatkowo utrudnioną przez ich oddalenie, charakter wyspiarski, niewielkie rozmiary, trudną topografię, zależność gospodarczą od niewielkiej liczby produktów, a także szczególne warunki klimatyczne, należy kontynuować przyznawanie wsparcia na rekompensatę dodatkowych kosztów połowów, chowu i hodowli, przetwarzania i wprowadzania do obrotu niektórych produktów rybołówstwa i akwakultury od dnia 1 stycznia 2014 r. Rekompensata dodatkowych kosztów ponoszonych przez podmioty w tych regionach rzeczywiście umożliwia im utrzymanie rentowności.
(3) Te dodatkowe koszty powinny być określone w planie rekompensat, o którym mowa w art. 72 rozporządzenia (UE) nr 508/2014.
(4) W celu zapewnienia zharmonizowanego i równego traktowania wszystkich zainteresowanych regionów, poprzez lepszą porównywalność między regionami w każdym kolejnym roku, a w szczególności w celu uniknięcia nadmiernej rekompensaty dodatkowych kosztów, należy określić kryteria obliczania dodatkowych kosztów wynikających ze szczególnych utrudnień występujących w najbardziej oddalonych regionach Unii. Stosowanie wspólnych kryteriów zagwarantuje korzystanie z jednolitej metody obliczania dodatkowych kosztów w odniesieniu do wszystkich zainteresowanych regionów.
(5) Referencyjne koszty produktów lub kategorii produktów ponoszone przez podmioty w kontynentalnej części państwa członkowskiego lub na terytorium Unii, na podstawie których określa się dodatkowe koszty, należy oszacować z zachowaniem szczególnej ostrożności w celu uniknięcia nadmiernej rekompensaty.
(6) Istnieją produkty lub kategorie produktów, dla których nie ma kryteriów porównawczych lub jednostek pomiaru w kontynentalnej części terytorium danego państwa członkowskiego. W takich przypadkach odniesienie dla obliczeń dodatkowych kosztów ustala się poprzez porównanie z kosztami równoważnego produktu lub kategorii produktów ponoszonymi przez podmioty z kontynentalnej części terytorium Unii.
(7) Ze względu na różne warunki rynkowe w regionach najbardziej oddalonych, wahania połowów i zasobów oraz popytu rynkowego należy pozostawić zainteresowanym państwom członkowskim określenie produktów rybołówstwa i akwakultury lub kategorii produktów kwalifikujących się do rekompensaty, ich odpowiednich maksymalnych ilości oraz poziomów kwot rekompensaty w ramach całkowitej kwoty przyznanej państwu członkowskiemu.
(8) Państwa członkowskie powinny ustalić kwotę rekompensaty na poziomie umożliwiającym odpowiednie zrównoważenie dodatkowych kosztów wynikających ze szczególnych utrudnień w regionach najbardziej oddalonych oraz unikanie nadmiernej rekompensaty. W tym celu kwota rekompensaty powinna również uwzględniać inne rodzaje interwencji publicznej, w tym wszelką pomoc państwa zgłoszoną na podstawie art. 108 ust. 3 Traktatu i art. 73 rozporządzenia (UE) nr 508/2014, mające wpływ na poziom dodatkowych kosztów.
(9) W celu zapewnienia zharmonizowanego przedstawiania dodatkowych kosztów należy podawać dodatkowe koszty na podstawie ton masy w relacji pełnej, zdefiniowanych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1224/2009 3 i rozporządzeniu Komisji (WE) nr 409/2009 4 , które ustanawia unijne współczynniki przeliczeniowe i kody postaci dla świeżych i świeżych solonych ryb przetworzonych, w celu przeliczenia masy ryb przechowywanych lub przetworzonych na masę ryb w relacji pełnej na potrzeby monitorowania połowów.
(10) W celu wykazania, że nadmierna rekompensata nie ma miejsca, państwa członkowskie powinny włączyć odpowiednie informacje na temat wdrażania mechanizmu rekompensaty do rocznego sprawozdania z realizacji określonego w art. 114 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 508/2014.
(11) Aby umożliwić szybkie zastosowanie środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, biorąc pod uwagę fakt, że wydatki kwalifikują się już do otrzymania wkładu z Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego od dnia 1 stycznia 2014 r. zgodnie z art. 65 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 5 , niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.Sporządzono w Brukseli dnia 28 lipca 2014 r.
|
W imieniu Komisji |
|
José Manuel BARROSO |
|
Przewodniczący |
