(notyfikowana jako dokument nr C(2013) 7340)(2013/734/UE)
(Dz.U.UE L z dnia 21 grudnia 2013 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory 1 , w szczególności jej art. 4 ust. 2 akapit trzeci,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Makaronezyjski region biogeograficzny, o którym mowa w art. 1 lit. c) ppkt (iii) dyrektywy 92/43/EWG, obejmuje archipelagi Azorów i Madery (Portugalia) oraz Wyspy Kanaryjskie (Hiszpania) na Oceanie Atlantyckim, zgodnie z kartą biogeograficzną zatwierdzoną dnia 20 kwietnia 2005 r. przez komitet powołany na mocy art. 20 tej dyrektywy, zwany dalej "komitetem ds. siedlisk".
(2) W kontekście procesu zapoczątkowanego w 1995 r. niezbędne są dalsze postępy w tworzeniu sieci Natura 2000, która jest podstawowym elementem ochrony różnorodności biologicznej w Unii.
(3) Wstępny wykaz terenów mających znaczenie dla Wspólnoty składających się na makaronezyjski region biogeograficzny w rozumieniu dyrektywy 92/43/EWG oraz pierwsze trzy zaktualizowane wykazy tych terenów zostały przyjęte decyzjami Komisji 2002/11/WE 2 , 2008/95/WE 3 , 2009/1001/UE 4 i decyzją wykonawczą 2013/25/UE 5 . Zgodnie z art. 4 ust. 4 oraz art. 6 ust. 1 dyrektywy 92/43/EWG zainteresowane państwa członkowskie możliwie najszybciej, nie później niż w ciągu sześciu lat, muszą wyznaczyć tereny wymienione w wykazie terenów mających znaczenie dla Wspólnoty składających się na makaronezyjski region biogeograficzny, jako specjalne obszary ochrony, ustalając priorytety w zakresie ochrony oraz konieczne działania ochronne.
(4) W świetle szybkiego dostosowywania sieci Natura 2000 wykazy terenów mających znaczenie dla Wspólnoty podlegają przeglądowi. Konieczna jest zatem aktualizacja wykazu terenów mających znaczenie dla Wspólnoty składających się na makaronezyjski region biogeograficzny.
(5) Po pierwsze, aktualizacja wykazu terenów mających znaczenie dla Wspólnoty składających się na makaronezyjski region biogeograficzny jest konieczna w celu włączenia dodatkowych terenów, które państwa członkowskie zaproponowały od 2011 r. jako tereny mające znaczenie dla Wspólnoty składające się na makaronezyjski region biogeograficzny w rozumieniu art. 1 dyrektywy 92/43/EWG. W odniesieniu do tych dodatkowych terenów zobowiązania wynikające z art. 4 ust. 4 i art. 6 ust. 1 dyrektywy 92/43/EWG należy spełnić możliwie jak najszybciej, nie później niż w ciągu sześciu lat od daty przyjęcia niniejszej decyzji.
(6) Po drugie, aktualizacji wykazu terenów mających znaczenie dla Wspólnoty składających się na makaronezyjski region biogeograficzny należy dokonać także w celu uwzględnienia ewentualnych zmian w informacjach dotyczących tych terenów, przekazanych przez państwa członkowskie po przyjęciu wstępnego wykazu unijnego i pierwszych trzech zaktualizowanych wykazów. W związku z tym zaktualizowany wykaz terenów mających znaczenie dla Wspólnoty składających się na makaronezyjski region biogeograficzny stanowi skonsolidowaną wersję wykazu terenów mających znaczenie dla Wspólnoty składających się na makaronezyjski region biogeograficzny. Należy podkreślić, że w odniesieniu do terenów uwzględnionych w niniejszej decyzji zobowiązania wynikające z art. 4 ust. 4 i art. 6 ust. 1 dyrektywy 92/43/EWG należy spełnić możliwie jak najszybciej, nie później niż w ciągu sześciu lat od daty przyjęcia wykazu terenów mających znaczenie dla Wspólnoty, w którym po raz pierwszy umieszczono dany teren.
(7) Na potrzeby makaronezyjskiego regionu biogeograficznego wykazy terenów zaproponowanych jako tereny mające znaczenie dla Wspólnoty w rozumieniu art. 1 dyrektywy 92/43/EWG zostały przekazane Komisji przez zainteresowane państwa członkowskie w okresie od listopada 1997 r. do października 2012 r., zgodnie z art. 4 ust. 1 tej dyrektywy.
(8) Do wykazów zaproponowanych terenów dołączone zostały informacje dotyczące każdego terenu. Od roku 2012 informacje były dostarczane w formacie ustalonym decyzją wykonawczą Komisji 2011/484/UE z dnia 11 lipca 2011 r. w sprawie formularza zawierającego informacje o terenach Natura 2000 6 .
(9) Informacje te obejmują mapę terenu przekazaną przez dane państwo członkowskie, nazwę terenu, jego położenie i wielkość oraz dane uzyskane przez zastosowanie kryteriów określonych w załączniku III do dyrektywy 92/43/EWG.
(10) Na podstawie projektu wykazu opracowanego przez Komisję w porozumieniu z każdym z zainteresowanych państw członkowskich, który określa także priorytetowe typy siedlisk przyrodniczych lub priorytetowe gatunki, powinien zostać przyjęty zaktualizowany wykaz terenów wybranych jako tereny mające znaczenie dla Wspólnoty składających się na makaronezyjski region biogeograficzny.
(11) Wiedza o istnieniu i rozmieszczeniu typów siedlisk przyrodniczych i gatunków stale się rozwija w wyniku nadzoru prowadzonego zgodnie z art. 11 dyrektywy 92/43/EWG. W związku z powyższym oceny i wyboru terenów na poziomie unijnym dokonano na podstawie najlepszych dostępnych informacji.
(12) Niektóre państwa członkowskie nie zaproponowały wystarczającej liczby terenów, pozwalającej spełnić wymogi dyrektywy 92/43/EWG dotyczące pewnych typów siedlisk i gatunków. W związku z tym sieci Natura 2000 nie można uznać za kompletną w odniesieniu do tych typów siedlisk i gatunków. Biorąc pod uwagę opóźnienie w otrzymaniu informacji i osiągnięciu porozumienia z państwami członkowskimi, należy przyjąć zaktualizowany wykaz terenów, który będzie musiał zostać uaktualniony zgodnie z art. 4 dyrektywy 92/43/EWG.
(13) Zważywszy, że wiedza o istnieniu i rozmieszczeniu niektórych typów siedlisk przyrodniczych wymienionych w załączniku I oraz gatunków wymienionych w załączniku II do dyrektywy 92/43/EWG pozostaje niepełna, nie można stwierdzić ani kompletności ani niekompletności sieci Natura 2000. W razie konieczności wykaz należy aktualizować zgodnie z przepisami art. 4 dyrektywy 92/43/EWG.
(14) W celu zapewnienia jasności i przejrzystości przepisów należy zatem uchylić decyzję wykonawczą 2013/25/UE.
(15) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ds. siedlisk,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
