(2012/418/UE)(Dz.U.UE L z dnia 31 lipca 2012 r.)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 79 ust. 3, art. 91, 100, art. 192 ust. 1, art. 194, 207 i 209 w związku z art. 218 ust. 5,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Dnia 23 marca 2006 r. Rada upoważniła Komisję do wynegocjowania umowy o handlu i współpracy z Republiką Iraku.
(2) Dnia 27 października 2009 r. Rada zatwierdziła, na wniosek Komisji, zmiany w wytycznych negocjacyjnych, w celu podniesienia rangi umowy poprzez zastąpienie terminu "handel" terminem "partnerstwo" w tytule oraz poprzez ustanowienie Rady Współpracy na szczeblu ministerialnym.
(3) Umowa o partnerstwie i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Iraku, z drugiej strony (zwana dalej "Umową"), powinna zostać podpisana. Niektóre części Umowy powinny być stosowane tymczasowo, do czasu zakończenia procedur niezbędnych do jej zawarcia.
(4) Postanowienia Umowy objęte zakresem części trzeciej tytuł V Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej wiążą Zjednoczone Królestwo i Irlandię jako odrębne Umawiające się Strony, nie zaś jako część Unii Europejskiej, chyba że Unia Europejska wraz ze Zjednoczonym Królestwem lub Irlandią powiadomiły wspólnie Irak, że Zjednoczone Królestwo lub Irlandia są związane Umową jako część Unii Europejskiej, zgodnie z Protokołem nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, który załączony jest do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Jeżeli Zjednoczone Królestwo lub Irlandia przestaną być związane Umową jako część Unii Europejskiej zgodnie z art. 4a Protokołu nr 21, Unia Europejska wraz ze Zjednoczonym Królestwem lub Irlandią natychmiast poinformują Irak o wszelkich zmianach w swoim stanowisku, w którym to przypadku pozostaną indywidualnie związane postanowieniami Umowy. To samo stosuje się do Danii zgodnie z Protokołem nr 22 w sprawie stanowiska Danii, który jest załączony do tych Traktatów,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: