KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych ("rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku")(1), w szczególności jego art. 113 ust. 1 lit. a) i art. 121 lit. a) w związku z jego art. 4,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Należy wyjaśnić, że nazwa, pod którą sprzedawane są oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn z oliwek, powinna być jedną z nazw określonych przez wspólną organizację rynków rolnych. Dodatkowe informacje dotyczące każdej z określonych kategorii oliwy powinny również być umieszczone na etykiecie, ale niekoniecznie w pobliżu nazwy, pod którą produkt jest sprzedawany. W odniesieniu do towarów zawierających oliwę z oliwek nie należy wymagać ani umieszczania na etykiecie opisu, ani, co za tym idzie, dodatkowych informacji.
(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1019/2002(2) ustaliło uzgodnienia fakultatywne dotyczące oznaczania pochodzenia oliwy z oliwek, mimo że jego celem był system obejmujący obowiązkowe oznaczanie pochodzenia ekstra oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia i oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia, aby odzwierciedlić fakt, że na skutek tradycji rolniczych oraz lokalnych praktyk wyciskania i sporządzania mieszanek wspomniane oliwy mogą mieć zupełnie inny smak i jakość, w zależności od ich geograficznego pochodzenia. Wprowadzone od tego czasu uzgodnienia fakultatywne okazały się niewystarczające, aby uniknąć wprowadzania konsumentów w błąd co do rzeczywistych cech charakterystycznych oliwy z oliwek w tym względzie. Ponadto od 2002 r. rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności(3) ustanowiło zasady dotyczące możliwości monitorowania mające zastosowanie od dnia 1 stycznia 2005 r. Doświadczenia zdobyte w tym zakresie przez podmioty gospodarcze i organy administracyjne umożliwiają wprowadzenie obowiązkowego oznaczania pochodzenia ekstra oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia i oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia.
(3) We Wspólnocie znaczne ilości ekstra oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia i oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia składają się z mieszanek oliwy pochodzącej z różnych państw członkowskich i krajów trzecich. Należy ustanowić proste przepisy dotyczące oznaczania pochodzenia takich mieszanek. Takie proste przepisy umożliwiłyby uchylenie wcześniejszych przepisów w sprawie "dominującego pochodzenia", które są skomplikowane w stosowaniu, trudne do skontrolowania i potencjalnie wprowadzają w błąd.
(4) Niektóre terminy dotyczące właściwości organoleptycznych odnoszących się do smaku lub zapachu ekstra oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia i oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia zostały niedawno zdefiniowane przez Międzynarodową Radę ds. Oliwy z Oliwek (IOOC) w jej zweryfikowanej metodzie oceny organoleptycznej oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia. Stosowanie tych terminów na etykietach ekstra oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia i oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia powinno być zarezerwowane dla oliwy, która została oceniona zgodnie z odpowiednimi metodami analizy. Potrzebna jest procedura przejściowa dla niektórych podmiotów gospodarczych stosujących w chwili obecnej zarezerwowane terminy.
(5) Wiele państw członkowskich utrzymało krajowe przepisy zakazujące produkcji mieszanek oliwy z oliwek z innymi olejami z nasion do celów wewnętrznej konsumpcji, aby zachować swoje tradycje i pewną jakość produkcji na poziomie krajowym. Przepisy rozporządzenia (WE) nr 1019/2002 nie mają zastosowania do tuńczyka i sardynek objętych odpowiednio rozporządzeniem Rady (EWG) nr 1536/92 z dnia 9 czerwca 1992 r. ustanawiającym wspólne normy handlowe w odniesieniu do konserwowanego tuńczyka i bonito(4) oraz rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2136/89 z dnia 21 czerwca 1989 r. ustanawiającym wspólne normy handlowe w odniesieniu do konserwowanych sardynek(5). Celem zachowania jasności wspomniane aspekty powinny być wyraźnie wymienione w rozporządzeniu (WE) nr 1019/2002.
(6) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1019/2002.
(7) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w Brukseli, dnia 6 marca 2009 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Mariann FISCHER BOEL |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.
(2) Dz.U. L 155 z 14.6.2002, s. 27.
(3) Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1.
(4) Dz.U. L 163 z 17.6.1992, s. 1.
(5) Dz.U. L 212 z 22.7.1989, s. 79.