a także mając na uwadze, co następuje:(1) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 2 ustanawia obecnie przepisy dotyczące pojedynczego pozwolenia związanego z udziałem administracji celnych w więcej niż jednym państwie członkowskim jedynie w przypadku procedur celnych mających skutki gospodarcze i końcowego przeznaczenia.
(2) Biorąc pod uwagę strategię lizbońską, która ma na celu sprawienie, by UE była najbardziej konkurencyjną gospodarką na świecie, istotne jest stworzenie nowoczesnego i uproszczonego otoczenia zapewniającego warunki dla funkcjonowania rzeczywistego rynku wewnętrznego, na którym nastąpi wzrost konkurencyjności handlu i uniknie się zakłóceń w konkurencji między przedsiębiorstwami w różnych państwach członkowskich. Pojedyncze pozwolenia na stosowanie procedur uproszczonych oraz zintegrowane pojedyncze pozwolenia pozwalają przedsiębiorcom scentralizować i zintegrować funkcje księgowe, logistyczne i dystrybucyjne oraz uzyskać w ten sposób oszczędności w kosztach administracyjnych i transakcyjnych, i stanowią rzeczywiste uproszczenie. Dlatego właściwe jest, aby rozszerzyć zakres przepisów dotyczących pojedynczych pozwoleń na stosowanie zgłoszenia uproszczonego oraz na procedurę w miejscu.
(3) Stosownie do tego właściwe jest połączenie istniejących definicji "pozwolenia pojedynczego" odnoszącego się do procedur celnych mających skutki gospodarcze i końcowego przeznaczenia z definicjami odnoszącymi się do zgłoszenia uproszczonego oraz do procedur w miejscu, z uwagi na fakt, iż procedury te można w praktyce łączyć.
(4) W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1875/2006 3 zmieniającym rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 określono minimalny zakres danych, jakie mają być zgłaszane w ramach procedury zgłoszenia uproszczonego lub wpisane do ewidencji w ramach procedury w miejscu. W przypadku pojedynczego pozwolenia minimalny zakres danych, jakie mają być zgłaszane w ramach procedury zgłoszenia uproszczonego, powinny stanowić maksymalny zakres danych, które można udostępniać urzędowi celnemu w innym państwie członkowskim.
(5) Ze względu na fakt, że świadectwa AEO, zwłaszcza przeznaczone do celów uproszczeń celnych, będą często połączone z pojedynczymi pozwoleniami, właściwe jest uzgodnienie w możliwie jak najszerszym zakresie zasad związanych z udzielaniem, zawieszaniem i cofaniem obu rodzajów pozwolenia, łącznie z przepisami dotyczącymi ewidencji, co umożliwi prawidłowy audyt procedury.
(6) Przewoźnicy, spedytorzy oraz agenci celni posiadający świadectwo AEO mają łatwiejszy dostęp do uproszczeń procedur celnych, w tym do stosowania zgłoszenia uproszczonego i procedury w miejscu. Należy zatem przewidzieć, że pozwolenie na stosowanie zgłoszenia uproszczonego czy procedury w miejscu może zostać przyznane przedstawicielom pod warunkiem, że spełniają oni określone warunki i kryteria.
(7) W przypadku pojedynczego pozwolenia konieczne jest usprawnienie procedury składania wniosków i wydawania pozwoleń, poprzez skrócenie czasu przeznaczonego na wymianę informacji oraz poprzez opracowanie wspólnych zasad w celu uniknięcia opóźnień przy udzielaniu tego typu pozwoleń. Zasady te powinny umożliwiać organom celnym nadzorowanie i monitorowanie operacji dokonywanych na podstawie pojedynczego pozwolenia bez konieczności wprowadzania rozwiązań administracyjnych, które byłyby niewspółmierne do potrzeb ekonomicznych.
(8) Warunki i kryteria udzielania zarówno krajowego, jak i pojedynczego pozwolenia na stosowanie zgłoszenia uproszczonego i procedury w miejscu powinny być jednakowe w celu zapewnienia harmonizacji w ramach jednolitego rynku.
(9) Konieczne jest ustalenie wspólnych zasad w zakresie zmiany, zawieszenia i cofnięcia pozwoleń na stosowanie zgłoszenia uproszczonego i procedury w miejscu, w celu zapewnienia wspólnej praktyki na całym obszarze celnym Wspólnoty.
(10) Aby osiągnąć cel w zakresie usprawnienia procedur składania wniosków i wydawania pozwoleń, konieczne jest wprowadzenie elektronicznego systemu łączności i baz danych na potrzeby pojedynczych pozwoleń, który ma być wykorzystywany przy wymianie informacji i łączności między organami celnymi oraz do informowania Komisji i przedsiębiorców. System ten powinien stanowić rozszerzenie systemu teleinformatycznego przewidzianego na potrzeby przyznawania świadectw AEO.
(11) Po okresie przejściowym stosowanie zgłoszenia uproszczonego czy procedury w miejscu powinno być dopuszczalne wyłącznie w przypadku przedsiębiorców składających zgłoszenia celne lub powiadomienia drogą elektroniczną, zgodnie z wymogami dotyczącymi prostego, elektronicznego środowiska.
(12) Należy wyjaśnić, że zgłoszenie celne, za zgodą organu celnego lub organów celnych uczestniczących w procesie udzielania pozwolenia, może być składane w urzędzie celnym innym niż urząd, w którym towary są lub zostaną przedstawione bądź udostępnione do kontroli.
(13) Jeżeli chodzi o formalności tranzytowe, należy - do dnia zastosowania rozporządzenia (WE) nr 1875/2006 - przyjąć deklarację skróconą na podstawie "Komunikatu informującego wyprzedzająco o dostarczeniu towaru", jeżeli te formalności są wykonywane przy wykorzystaniu techniki elektronicznego przetwarzania danych.
(14) Zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2454/93 zmienionym rozporządzeniem Rady (WE) nr 837/2005 4 ustanawiającym obowiązek składania zgłoszeń tranzytowych przy wykorzystaniu techniki elektronicznego przetwarzania danych od dnia 1 lipca 2005 r., wszystkie podmioty gospodarcze powinny składać swoje zgłoszenia tranzytowe, wykorzystując do tego celu skomputeryzowany celny system tranzytowy. Ponadto należy umożliwić podróżnym składanie pisemnych zgłoszeń tranzytowych organom celnym, które powinny zagwarantować, że wymiana danych dotyczących tranzytu między organami celnymi odbywa się przy wykorzystaniu technologii informatycznych oraz sieci komputerowych.
(15) Konwencja z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej 5 została zmieniona zgodnie z wymogiem składania zgłoszeń tranzytowych w ramach zwykłej procedury z wykorzystaniem techniki elektronicznego przetwarzania danych, wobec czego należy dostosować odpowiednie przepisy należące do prawodawstwa Wspólnotowego.
(16) W związku z powyższym przepisy wykonawcze dotyczące procedury tranzytu wspólnotowego, których podstawowym założeniem jest składanie pisemnych zgłoszeń tranzytowych, w tym przepisy dotyczące dokumentów powiązanych ze zgłoszeniami, powinny zostać dostosowane zgodnie z wymogiem składania zgłoszeń tranzytowych w ramach zwykłej procedury z wykorzystaniem techniki elektronicznego przetwarzania danych.
(17) Z wyłączeniem podróżnych, korzystanie z pisemnych zgłoszeń i związanych z nimi dokumentów powinno być ograniczone do procedury awaryjnej umożliwiającej podmiotom dokonywanie operacji tranzytowych, w przypadku gdy skomputeryzowany celny system tranzytowy lub aplikacja upoważnionego nadawcy lub głównego zobowiązanego nie działają lub jeśli sieć łączności między wymienionymi wyżej podmiotami a organami celnymi nie funkcjonuje.
(18) Konieczne jest objęcie procedurami elektronicznego przetwarzania danych operacji TIR dokonywanych na obszarze celnym Wspólnoty w celu zagwarantowania skutecznej wymiany danych i jednolitego poziomu kontroli celnych przeprowadzanych w ramach wspólnotowej/wspólnej procedury tranzytowej.
(19) Operacje TIR na obszarze celnym Wspólnoty powinny zostać włączone do środowiska elektronicznego ustanowionego rozporządzeniem (WE) nr 1875/2006, które przewiduje przekazywanie drogą elektroniczną zgłoszeń poprzedzających przybycie i zgłoszeń poprzedzających wyprowadzenie.
(20) Wykorzystanie danych elektronicznych powinno wyeliminować konieczność zwracania odpowiedniego odcinka karnetu TIR nr 2 w obrębie obszaru celnego Wspólnoty w przypadku zastosowania systemu skomputeryzowanego, a w rezultacie powinno zmniejszyć liczbę niepotrzebnych postępowań poszukiwawczych. Powinno to również poprawić wydajność i bezpieczeństwo operacji TIR, ponieważ system skomputeryzowany usprawni nadzór nad nimi, co z kolei przyniesie wymierne korzyści zarówno władzom celnym, jak i przedsiębiorstwom.
(21) Należy ustanowić, iż posiadacz karnetu TIR przekazuje dane karnetu TIR urzędowi celnemu wyjścia lub urzędowi celnemu wprowadzenia w formie elektronicznej. Jednakże wszelkie skutki prawne wynikające z rozbieżności pomiędzy danymi karnetu TIR przekazanymi w formie elektronicznej a karnetem TIR powinny zgodnie z konwencją TIR opierać się na danych szczegółowych karnetu TIR. Formalności dotyczące podmiotów innych niż organy celne Wspólnoty powinny być nadal dopełniane na podstawie karnetu TIR, włącznie ze stosowaniem karnetu TIR jako dowodu istnienia międzynarodowej gwarancji.
(22) Zwolnienie z obowiązku przekazania danych karnetu TIR w formie elektronicznej powinno być dopuszczone jedynie w wyjątkowych przypadkach, gdy nie działa skomputeryzowany system tranzytowy organu celnego lub program stosowany przez posiadacza karnetu lub gdy nie działa połączenie sieciowe między tymi dwoma systemami.
(23) Dla celów przejrzystości w art. 453 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 należy dodać odesłanie do przepisu dopuszczającego określenie wspólnotowego statusu towarów w procedurze TIR.
(24) Szczegółowe postanowienia dotyczące danych, które należy wprowadzać do skomputeryzowanego systemu dla elektronicznego karnetu TIR, należy włączyć do zasad i kodów stosowanych dla elektronicznych zgłoszeń tranzytowych określonych w załącznikach 37a oraz 37c.
(25) Celem uproszczenia i przyspieszenia publikacji zmian w wykazie wyznaczonych przez państwa członkowskie biur koordynujących działania dotyczące naruszeń i nieprawidłowości związanych z karnetami ATA, ich publikacja powinna następować w oficjalnym portalu internetowym Unii Europejskiej.
(26) Regularny przegląd zawartego w załączniku 44c do rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 wykazu towarów o podwyższonym stopniu ryzyka wystąpienia nadużyć podczas tranzytu, przeprowadzany na mocy art. 340a tego rozporządzenia na podstawie informacji uzyskanych z państw członkowskich, wykazał, że pewne towary ujęte w wykazie nie powodują już podwyższenia stopnia ryzyka wystąpienia nadużyć. Dlatego należy odpowiednio dostosować wykaz zawarty w załączniku 44c.
(27) Załącznik 67 do rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 zawiera wspólny formularz wniosku i pozwolenia na stosowanie gospodarczej procedury celnej i na końcowe przeznaczenie. Formularz ten ma być stosowany zarówno w przypadku udziału jednej, jak i kilku administracji celnych. Zakres stosowania załącznika 67 należy rozszerzyć na przypadki, w których złożony jest wniosek o pozwolenie na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu, zarówno na poziomie krajowym, jak i wówczas, gdy wniosek obejmuje więcej niż jedną administrację celną.
(28) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (EWG) nr 2454/93.
(29) Ponieważ zmiany określone w decyzji nr 1/2008 Wspólnego Komitetu WE-EFTA ds. Wspólnego Tranzytu z dnia 16 czerwca 2008 r. zmieniającej Konwencję z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej stosuje się od dnia 1 lipca 2008 r. oraz 1 lipca 2009 r., odpowiednie przepisy określone w niniejszym rozporządzeniu należy stosować od tych samych dat.
(30) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: