(Wersja skodyfikowana)(Dz.U.UE L z dnia 21 czerwca 2008 r.)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 86 ust. 3,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Dyrektywa Komisji 88/301/EWG z dnia 16 maja 1988 r. w sprawie konkurencji na rynkach końcowych urządzeń telekomunikacyjnych(1) została znacząco zmieniona(2). Dla zapewnienia jasności i zrozumiałości powinna zostać ujednolicona.
(2) We wszystkich państwach członkowskich telekomunikacja całkowicie lub częściowo stanowiła monopol państwowy ogólnie przyznawany w postaci praw specjalnych lub wyłącznych jednemu lub większej liczbie podmiotów odpowiedzialnych za zapewnienie i obsługę infrastruktury sieci i związanych z nią usług. Jednakże prawa te często wykraczały poza świadczenie usług wynikających z użytkowania sieci i rozciągają się na dostawę końcowych urządzeń telekomunikacyjnych dla użytkowników w celu dołączania ich do sieci. W ostatnich dekadach nastąpił znaczny postęp techniczny w sieciach, a tempo jego rozwoju było szczególnie duże w dziedzinie końcowych urządzeń telekomunikacyjnych.
(3) Państwa członkowskie, w odpowiedzi na rozwój techniczny i gospodarczy, dokonały przeglądu przyznanych przez nie praw specjalnych lub wyłącznych w sektorze telekomunikacji. Rozprzestrzenianie rodzajów końcowych urządzeń telekomunikacyjnych i możliwość wielorakiego ich zastosowania, oznacza, że użytkownicy muszą mieć swobodę wyboru różnych rodzajów dostępnych urządzeń, jeżeli mają w pełni korzystać z postępu techniki dokonanego w sektorze.
(4) Istnienie wyłącznych praw skutkuje ograniczeniem wolnego przepływu końcowych urządzeń telekomunikacyjnych w zakresie przywozu i sprzedaży takich urządzeń (w tym satelitarnych), gdyż pewne wyroby nie są sprzedawane lub w zakresie przyłączania, uruchamiania lub konserwacji, gdyż ze względu na charakterystykę rynku, a w szczególności zróżnicowanie i techniczny charakter tych wyrobów, monopolista nie ma powodu do świadczenia tych usług w odniesieniu do wyrobów, których nie jest sprzedawcą ani importerem, ani do wyceny w oparciu o formuły kosztowe, gdyż nie ma zagrożenia konkurencyjnego ze strony nowych firm wchodzących na rynek. Uwzględniając fakt, iż na większości rynków urządzeń telekomunikacyjnych zazwyczaj występuje cała gama końcowych urządzeń telekomunikacyjnych wszelkie specjalne prawa bezpośrednio lub pośrednio ograniczają liczbę przedsiębiorstw uprawnionych do przywozu, sprzedaży, przyłączania, uruchamiania i konserwacji takich urządzeń, skutkując tak samo, jak nadanie wyłącznych praw. Takie wyłączne lub specjalne prawa są środkami skutkującymi tak samo, jak ograniczenia ilościowe, sprzeczne z art. 28 Traktatu. Tak więc niezbędne jest zniesienie wszelkich istniejących wyłącznych praw w odniesieniu do przywozu, sprzedaży, przyłączania, uruchamiania i konserwacji końcowych urządzeń telekomunikacyjnych, jak też praw skutkujących w podobny sposób - tj. wszelkich specjalnych praw z wyłączeniem praw polegających na uprzywilejowaniu w przepisach lub regulacjach prawnych, dotyczących jedynie możliwości innych przedsiębiorstw podejmowania działalności w wyżej wymienionych dziedzinach, na tym samym obszarze, na zasadniczo równych prawach.
(5) Prawa specjalne lub wyłączne odnoszące się do końcowych urządzeń telekomunikacyjnych są wykonywane w praktyce na niekorzyść urządzeń z innych państw członkowskich, mianowicie przez uniemożliwianie użytkownikom swobodnego wyboru urządzeń najlepiej odpowiadających ich potrzebom w zakresie ceny i jakości, niezależnie od ich pochodzenia. Wykonywanie takich praw jest zatem niezgodne z art. 31 Traktatu we wszystkich państwach członkowskich.
(6) Świadczenie usług instalacji i utrzymania jest kluczowym czynnikiem przy nabywaniu lub dzierżawie końcowych urządzeń telekomunikacyjnych. Zachowanie wyłącznych praw w tej dziedzinie byłoby równoznaczne z zachowaniem wyłącznego prawa do obrotu. Z tego powodu prawa takie muszą być również zniesione, jeżeli zniesienie wyłącznych praw przywozu i wyłącznych praw do obrotu ma mieć jakikolwiek praktyczny skutek.
(7) Utrzymywanie końcowych urządzeń telekomunikacyjnych jest usługą w rozumieniu art. 50 Traktatu. Dana usługa, której z handlowego punktu widzenia nie można odłączyć od obrotu końcowymi urządzeniami telekomunikacyjnymi, zgodnie z art. 49 Traktatu musi być świadczona swobodnie, w szczególności, gdy jest świadczona przez wykwalifikowanych operatorów.
(8) Sytuacja rynkowa wciąż prowadzi do naruszania reguł konkurencji ustanowionych w Traktacie. Ponadto negatywnie wpływa na rozwój handlu w takim zakresie, że prowadzi do sprzeczności z interesami Wspólnoty. Silniejsza konkurencja na rynku końcowych urządzeń telekomunikacyjnych wymaga wprowadzenia przejrzystych specyfikacji technicznych spełniających zasadnicze wymogi określone w dyrektywie 1999/5/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 marca 1999 r. w sprawie urządzeń radiowych i końcowych urządzeń telekomunikacyjnych oraz wzajemnego uznawania ich zgodności(3) i umożliwienia swobodnego przepływu końcowych urządzeń. Z drugiej strony taka przejrzystość pociąga za sobą publikację specyfikacji technicznych.
(9) Prawa specjalne lub wyłączne na przywóz i wprowadzanie do obrotu końcowych urządzeń powodują powstanie sytuacji sprzecznej z celem art. 3 lit. g) Traktatu, przewidującego ustanowienie systemu zapewniającego, aby konkurencja na rynku wewnętrznym nie była zakłócana, i wymagającego a fortiori, aby nie było możliwości wyeliminowania konkurencji. Państwa członkowskie są zobowiązane na mocy art. 10 Traktatu do wstrzymywania się od podejmowania wszelkich środków, które mogłyby zagrozić urzeczywistnieniu celów Traktatu łącznie z art. 3 lit. g). Prawa wyłączne końcowych urządzeń muszą być zatem uznane za niezgodne z art. 82 Traktatu w powiązaniu z art. 3, a przyznawanie i utrzymywanie takich praw przez państwo członkowskie jest zakazane na mocy art. 86 ust. 1 Traktatu.
(10) W celu umożliwienia użytkownikom dostępu do końcowych urządzeń telekomunikacyjnych według ich wyboru niezbędna jest znajomość i uczynienie przejrzystymi parametrów interfejsów sieci publicznych, do których ma być dołączane końcowe urządzenie telekomunikacyjne. Państwa członkowskie muszą zatem upewnić się co do opublikowania tych parametrów oraz co do umożliwienia użytkownikom dostępu do interfejsów sieci publicznych.
(11) W celu umożliwienia wytwórcom końcowych urządzeń wprowadzenia do obrotu ich produktów, muszą oni wiedzieć, jakie specyfikacje techniczne muszą być spełnione. Państwa członkowskie powinny zatem sformalizować i opublikować specyfikacje, o których projekcie muszą one powiadomić Komisję zgodnie z dyrektywą 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiająca procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego(4). Specyfikacje mogą być rozciągnięte na produkty przywożone z innych państw członkowskich jedynie w zakresie, w jakim są one niezbędne do zapewnienia zgodności z zasadniczymi wymaganiami, określonymi w art. 3 dyrektywy 1999/5/WE, które mogą być prawnie wymagane na mocy prawa wspólnotowego. Państwa członkowskie muszą w każdym przypadku postępować zgodnie z art. 28 i 30 Traktatu, na mocy których przywożące państwo członkowskie musi dopuścić końcowe urządzenia, legalnie wytworzone i wprowadzone do obrotu w innym państwie członkowskim, do przywozu na swoje terytorium.
(12) W celu zapewnienia, że specyfikacje będą stosowane w sposób przejrzysty, obiektywny i bez dyskryminacji, monitorowanie ich stosowania nie może być powierzone konkurentowi na rynku końcowych urządzeń ze względu na oczywisty konflikt interesów. Państwa członkowskie powinny zatem zapewnić, aby monitorowanie było powierzone podmiotowi niezależnemu od operatora sieci i od wszelkich innych konkurentów na danym rynku.
(13) Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku II, część B,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 20 czerwca 2008 r.
|
W imieniu Komisji |
|
José Manuel BARROSO |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. L 131 z 27.5.1988, s. 73. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 94/46/CE (Dz.U. L 268 z 19.10.1994, s. 15).
(2) Zob. załącznik II, część A.
(3) Dz.U. L 91 z 7.4.1999, s. 10. Dyrektywa zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, s. 1).
(4) Dz.U. L 204 z 21.7.1998, s. 37. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Rady 2006/96/WE (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, s. 81).
ZAŁĄCZNIKI
