a także mając na uwadze, co następuje:(1) Uwzględniając zmiany wprowadzone rozporządzeniem (WE) nr 247/2006 oraz zdobyte doświadczenie, należy w trosce o uproszczenie prawodawstwa uchylić rozporządzenia Komisji: (EWG) nr 388/92(2), (EWG) nr 2174/92(3), (EWG) nr 2233/92(4), (EWG) nr 2234/92(5), (EWG) nr 2235/92(6), (EWG) nr 2039/93(7), (EWG) nr 2040/93(8), (WE) nr 1418/96(9), (WE) nr 2054/96(10), (WE) nr 20/2002(11), (WE) nr 1195/2002(12), (WE) nr 43/2003(13), (WE) nr 995/2003(14), (WE) nr 14/2004(15), (WE) nr 188/2005(16) i zastąpić je jednym rozporządzeniem ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia (WE) nr 247/2006.
(2) Należy określić szczegółowe zasady stosowania w celu opracowywania i zmiany prognozowanego bilansu dostaw produktów, które mogą zostać objęte szczególnymi uzgodnieniami w sprawie dostaw.
(3) Niektóre produkty rolne zwolnione z należności przywozowych podlegają już obecnie obowiązkowi wydania pozwolenia na przywóz. Należy zatem w trosce o uproszczenie procedur administracyjnych wykorzystać pozwolenie na przywóz w systemie zwolnień z należności przywozowych.
(4) W odniesieniu do innych produktów rolnych, w stosunku do których nie jest wymagane okazanie pozwolenia na przywóz, konieczne okazuje się przyjęcie dokumentu, który może służyć jako podstawa w systemie zwolnienia z należności przywozowych. Należy w tym celu używać świadectwa zwolnienia sporządzonego na druku pozwolenia na przywóz.
(5) Konieczne jest ustanowienie szczegółowych zasad ustalania wysokości kwot pomocy w odniesieniu do dostaw produktów objętych szczególnymi uzgodnieniami w sprawie dostaw. Wyżej wymienione szczegółowe zasady powinny uwzględniać dodatkowe koszty wynikające z oddalenia i wyspiarskiego charakteru regionów najbardziej oddalonych, co stwarza obciążenia, które znacznie utrudniają ich sytuację. W celu utrzymania konkurencyjności produktów wspólnotowych pomoc ta musi uwzględniać ceny stosowane przy wywozie.
(6) W zarządzaniu programem pomocy przyznawanej produktom wspólnotowym należy posługiwać się świadectwem, zwanym "świadectwem pomocy", używając formularza pozwolenia na przywóz.
(7) Zarządzanie szczególnymi uzgodnieniami w sprawie dostaw wymaga ustanowienia szczegółowych zasad dotyczących wydawania świadectwa pomocy, wprowadzając odstępstwo od zwykłych zasad stosowanych w odniesieniu do pozwoleń na przywóz, ustanowionych rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiającym wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych(17).
(8) Zarządzanie szczególnymi uzgodnieniami w sprawie dostaw powinno pozwolić na realizację dwóch zadań. Z jednej strony, ułatwienie szybkiego wydawania pozwolenia, w szczególności dzięki zniesieniu powszechnego obowiązku uprzedniego złożenia zabezpieczenia, jak również sprawne wypłacanie kwot pomocy w przypadku dostawy produktów wspólnotowych. Z drugiej strony, należy zapewnić kierowanie i monitorowanie działań oraz wyposażyć organy zarządzające w odpowiednie instrumenty niezbędne do osiągnięcia celów określonych w szczególnych uzgodnieniach, a mianowicie zapewnienia regularnych dostaw niektórych produktów rolnych i zrekompensowania negatywnych skutków położenia geograficznego regionów najbardziej oddalonych poprzez rzeczywisty wpływ korzyści przyznanych przed wprowadzeniem do obrotu produktów przeznaczonych dla odbiorcy końcowego.
(9) Rejestracja podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w ramach szczegółowych uzgodnień w sprawie dostaw stanowi jeden z takich instrumentów. Rejestracja ta powinna upoważniać do korzystania ze szczegółowych uzgodnień w sprawie dostaw w zamian za wypełnianie obowiązków wynikających z przepisów wspólnotowych i krajowych. Rejestracja wnioskującego powinna dokonywać się automatycznie, jeżeli spełnia on pewną liczbę obiektywnych warunków dostosowanych do wymogów związanych z zarządzaniem szczegółowymi uzgodnieniami w sprawie dostaw.
(10) Szczegółowe zasady zarządzania szczególnymi uzgodnieniami w sprawie dostaw powinny zapewnić zarejestrowanemu podmiotowi, w ramach ilości ustanowionych w prognozowanych bilansach dostaw, otrzymanie pozwolenia w odniesieniu do produktów i ilości stanowiących przedmiot operacji handlowej, którą przeprowadza na własne konto, przedstawiając dokumenty zaświadczające o rzeczywistym charakterze operacji i o zgodności z wnioskiem o pozwolenie na przywóz.
(11) Monitorowanie operacji objętych szczególnymi uzgodnieniami w sprawie dostaw wymaga, między innymi, określenia okresu ważności pozwoleń, dostosowanej do uwarunkowań transportu morskiego lub lotniczego, spełnienia obowiązku szybkiego udowodnienia dokonania dostawy, której dotyczy pozwolenie, oraz wprowadzenia zakazu zbywania praw i obowiązków nabytych przez posiadacza pozwolenia.
(12) Świadczenia przyznane w formie zwolnienia z należności przywozowych i pomocy dla produktów wspólnotowych muszą wpływać na koszt produkcji i na poziom cen obowiązujących na etapie odbiorcy końcowego. Należy zatem kontrolować rzeczywiste skutki wspomnianych świadczeń.
(13) Rozporządzenie (WE) nr 247/2006 stanowi, że produkty korzystające ze szczególnych uzgodnień w zakresie dostaw nie mogą być wywożone do państw trzecich lub ponownie wysyłane do pozostałej części Wspólnoty. Rozporządzenie to przewiduje jednakże możliwość wprowadzenia ograniczonej liczby odstępstw od tej zasady, różnych w zależności od danego regionu. Należy przewidzieć szczegółowe zasady dotyczące przyznawania i kontroli wspomnianych odstępstw. Należy w szczególności ustalić ilości przetworzonych produktów będących przedmiotem tradycyjnego wywozu i wysyłki, jak też ilości produktów i miejsca przeznaczenia produktów wywożonych, pochodzących z przetwórstwa lokalnego, w celu wspierania handlu regionalnego.
(14) W celu ochrony konsumentów i interesów handlowych podmiotów najpóźniej przed pierwszym wprowadzeniem produktów do obrotu należy wykluczyć z objęcia szczególnymi uzgodnieniami w zakresie dostaw produkty nieposiadające solidnej, właściwej jakości handlowej w rozumieniu rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych(18) oraz przewidzieć właściwe środki na wypadek, gdyby wymóg ten nie został spełniony.
(15) W ramach procedury partnerstwa obowiązującej w regionach najbardziej oddalonych odpowiednie organy powinny określić szczegółowe przepisy administracyjne niezbędne do zarządzania i monitorowania szczególnych uzgodnień w sprawie dostaw. Ponadto w celu zapewnienia właściwego monitorowania wspomnianych uzgodnień należy sprecyzować przepisy dotyczące kontroli, jakie mają być przeprowadzane. Należy zatem określić rodzaj kar administracyjnych, których zadaniem będzie zapewnienie regularnego funkcjonowania stosowanych mechanizmów.
(16) W celu oceny realizacji wyżej wymienionych szczególnych uzgodnień właściwe organy powinny okresowo przekazywać Komisji informacje.
(17) W odniesieniu do każdego programu pomocy na rzecz lokalnej produkcji należy uzgodnić treść wniosku oraz określić wymagane do dołączenia dokumenty, potrzebne do oceny uzasadnienia wniosku o przyznanie pomocy.
(18) W przypadku gdy wnioski o przyznanie pomocy zawierają oczywiste omyłki, powinny móc podlegać korekcie w dowolnym momencie.
(19) Nieprzekraczalne terminy składania wniosków o przyznanie pomocy i dokonywania w nich zmian muszą być przestrzegane w celu umożliwienia organom krajowym planowania i następnie przeprowadzania skutecznych kontroli poprawności wniosków o przyznanie pomocy na rzecz produkcji lokalnej. Należy zatem ustalić terminy, poza którymi wnioski nie są przyjmowane. Ponadto w celu skłonienia podmiotów gospodarczych do przestrzegania terminów należy stosować mechanizm obniżki procentowej.
(20) Podmioty gospodarcze powinny mieć możliwość wycofania swoich wniosków o przyznanie pomocy lub ich części w dowolnym momencie, o ile właściwy organ jeszcze nie powiadomił ich o błędach zawartych we wnioskach o przyznanie pomocy lub przed powiadomieniem o kontroli na miejscu, ujawniającej błędy występujące w części wniosku, której dotyczy wycofanie.
(21) Należy skutecznie kontrolować zgodność z zasadami dotyczącymi programów pomocy zarządzanymi przy pomocy zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli. W tym celu oraz w celu osiągnięcia zharmonizowanego poziomu kontroli we wszystkich państwach członkowskich, należy w sposób szczegółowy ustalić kryteria i procedury techniczne w zakresie przeprowadzania kontroli administracyjnych i kontroli na miejscu. W odpowiednim przypadku państwa członkowskie powinny dołożyć starań w celu połączenia różnych kontroli przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu z kontrolami przewidzianymi w innych przepisach wspólnotowych.
(22) Należy ustalić minimalną liczbę producentów rolnych poddawanych kontrolom na miejscu w ramach różnych programów pomocy.
(23) Przy minimalnym poziomie kontroli na miejscu należy określić odpowiadający mu wycinek kontrolowanych podmiotów, częściowo na podstawie analizy ryzyka, a częściowo losowo. Należy wskazać główne czynniki brane pod uwagę przy analizie ryzyka.
(24) W razie stwierdzenia znacznych nieprawidłowości, w roku bieżącym i następnym, należy zwiększyć poziom kontroli na miejscu, w celu osiągnięcia wystarczającej gwarancji co do poprawności odpowiednich wniosków o przyznanie pomocy.
(25) Aby kontrole na miejscu były skuteczne, ważne jest, aby inspektorzy byli powiadamiani o powodach wyboru danych producentów rolnych do poddania ich kontroli na miejscu. Państwa członkowskie powinny przechowywać tego rodzaju informacje.
(26) W celu umożliwienia organom krajowym, jak i właściwym organom wspólnotowym prowadzenia monitorowania kontroli dokonanych na miejscu, szczegóły kontroli powinny być umieszczane w sprawozdaniu z kontroli. Producent rolny lub jego przedstawiciel powinni mieć możliwość podpisania sprawozdania. Jednakże w przypadku kontroli przy zastosowaniu teledetekcji należy zezwalać, aby państwo członkowskie korzystało z takiej możliwości jedynie w przypadkach gdy kontrola ujawnia nieprawidłowości. Ponadto niezależnie od rodzaju przeprowadzonej kontroli na miejscu, producent rolny powinien otrzymać kopię sprawozdania, jeżeli stwierdzono nieprawidłowości.
(27) W celu skutecznej ochrony interesów finansowych Wspólnoty należy przyjąć odpowiednie środki zwalczania nieprawidłowości i nadużyć.
(28) Redukcje i wykluczenia należy ustalać z uwzględnieniem zasady proporcjonalności oraz szczególnych problemów powstałych w przypadkach wystąpienia siły wyższej, okoliczności wyjątkowych oraz klęsk żywiołowych. Rodzaj popełnionej nieprawidłowości decyduje o wspomnianych obniżkach procentowych lub wykluczeniach, włącznie z całkowitym wykluczeniem z jednego lub kilku programów pomocy na rzecz produkcji lokalnej na określony okres.
(29) Z zasady obniżki procentowe i wykluczenia nie powinny być stosowane w przypadku gdy producent rolny przedstawił poprawne, oparte na faktach informacje lub gdy może wykazać, iż nie ponosi winy.
(30) Producenci rolni, którzy złożyli wnioski o przyznanie pomocy uznane przez właściwe organy krajowe za nieprawidłowe, nie powinni podlegać obniżkom procentowym lub wykluczeniom, niezależnie od przyczyny nieprawidłowości, pod warunkiem że dany producent rolny nie został poinformowany o zamiarze przeprowadzenia kontroli na miejscu przez właściwy organ oraz pod warunkiem że organ nie powiadomił producenta o jakiejkolwiek nieprawidłowości we wniosku. Ta sama zasada powinna obowiązywać w odniesieniu do nieprawidłowych danych zawartych w skomputeryzowanej bazie danych.
(31) W przypadku gdy w stosunku do tego samego producenta rolnego stosowane są różne obniżki procentowe, należy je stosować niezależnie. Ponadto obniżki procentowe i wykluczenia przewidziane na podstawie niniejszego rozporządzenia należy stosować bez uszczerbku dla kar dodatkowych z tytułu jakichkolwiek innych przepisów wspólnotowych lub ustawodawstwa krajowego.
(32) Jeżeli, w przypadku siły wyższej lub nadzwyczajnych okoliczności, producent rolny nie jest w stanie wypełnić obowiązków przewidzianych w szczegółowych zasadach realizacji programów pomocy, nie powinien on tracić swojego prawa do pomocy. Należy wskazać przypadki, które mogą być w szczególności uznane przez właściwe organy za okoliczności nadzwyczajne.
(33) W celu zapewnienia jednolitego stosowania zasady działania w dobrej wierze w całej Wspólnocie w przypadku odzyskiwania nienależnie wypłaconych kwot należy określić warunki, w których można się powoływać na tę zasadę, bez uszczerbku dla sposobu traktowania odnośnych wydatków w kontekście rozliczenia rachunków.
(34) Należy określić niezbędne szczegółowe zasady stosowania znaku graficznego, mającego na celu poprawę wiedzy na temat przetworzonych lub nieprzetworzonych produktów rolnych o wysokiej jakości, charakterystycznych dla regionów najbardziej oddalonych Wspólnoty oraz wspieranie ich konsumpcji.
(35) Warunki stosowania znaku graficznego, to znaczy opracowanie wykazu nieprzetworzonych lub przetworzonych produktów rolnych, które mogłyby być nim oznaczone, oraz zdefiniowanie cech dotyczących jakości, sposobu produkcji, opakowania lub wytwarzania w odniesieniu do produktów przetworzonych, powinno zostać zaproponowane przez organizacje zawodowe regionów najbardziej oddalonych. Należy zauważyć, że wymogi, o których mowa, powinny zostać określone zgodnie z zasadami istniejącymi w przepisach wspólnotowych lub, w razie ich braku, w przepisach międzynarodowych, lub również poprzez odniesienie do tradycyjnych sposobów uprawy i wytwarzania.
(36) W celu jak najpełniejszego wykorzystania tego szczególnego instrumentu promocji, udostępnionego producentom produktów o wysokiej jakości charakterystycznych dla regionów najbardziej oddalonych, oraz w trosce o uproszczenie i skuteczność zarządzania i kontroli wskazane jest przyznawanie prawa używania znaku graficznego podmiotom gospodarczym, które są bezpośrednio odpowiedzialne za produkcję, pakowanie przygotowujące wprowadzenie do obrotu i wytwarzanie omawianych produktów, mają swoją siedzibę w regionach najbardziej oddalonych oraz zobowiązują się do przestrzegania pewnych zobowiązań.
(37) Do obowiązków właściwych organów danego regionu należy ustanowienie uzupełniających przepisów administracyjnych, mających na celu zapewnienie prawidłowego działania wprowadzonych mechanizmów oraz kontrolę przestrzegania wspomnianych zobowiązań.
(38) Należy przewidzieć przekazywanie Komisji informacji niezbędnych do zapewnienia pełniejszej harmonizacji warunków stosowania znaku graficznego w różnych regionach najbardziej oddalonych.
(39) W celu zwolnienia z opłat celnych tytoniu przywożonego na Wyspy Kanaryjskie należy określić okres roczny do obliczenia maksymalnej ilości produktów tytoniowych przewidzianych w art. 22 rozporządzenia (WE) nr 247/ 2006 oraz określić definicję terminu "lokalne wytwarzanie produktów tytoniowych". W celu stworzenia bardziej elastycznych warunków należy również dopuścić, aby ilość ogólna surowca tytoniowego odżyłowanego mogła być wykorzystana przy przywozie innych produktów, z zachowaniem współczynnika równoważności zależnego od potrzeb przemysłu lokalnego.
(40) Państwa członkowskie powinny zasadniczo podejmować wszelkie dodatkowe środki niezbędne do zapewnienia należytego wykonania niniejszego rozporządzenia.
(41) W odpowiednich przypadkach Komisja powinna być powiadamiana o wszelkich środkach przyjętych przez państwa członkowskie w celu wprowadzenia w życie programów pomocy przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu. Aby umożliwić Komisji prowadzenie skutecznej kontroli, państwa członkowskie powinny systematycznie przesyłać jej niektóre dane statystyczne dotyczące programów pomocy.
(42) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Płatności Bezpośrednich,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w Brukseli, dnia 12 kwietnia 2006 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Mariann FISCHER BOEL |
|
Członek Komisji |
______(1) Dz.U. L 42 z 14.2.2006, str. 1.
(2) Dz.U. L 43 z 19.2.1992, str. 16. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1526/2001 (Dz.U. L 202 z 27.7.2001, str. 6).
(3) Dz.U. L 217 z 31.7.1992, str. 64. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1802/95 (Dz.U. L 174 z 26.7.1995, str. 27).
(4) Dz.U. L 218 z 1.8.1992, str. 100. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1802/95.
(5) Dz.U. L 218 z 1.8.1992, str. 102. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1194/2002 (Dz.U. L 174 z 4.7.2002, str. 9).
(6) Dz.U. L 218 z 1.8.1992, str. 105. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1742/2004 (Dz.U. L 311 z 8.10.2004, str. 18).
(7) Dz.U. L 185 z 28.7.1993, str. 9.
(8) Dz.U. L 185 z 28.7.1993, str. 10.
(9) Dz.U. L 182 z 23.7.1996, str. 9.
(10) Dz.U. L 280 z 31.10.1996, str. 1.
(11) Dz.U. L 8 z 11.1.2002, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 127/2005 (Dz.U. L 25 z 28.1.2005, str. 12).
(12) Dz.U. L 174 z 4.7.2002, str. 11.
(13) Dz.U. L 7 z 11.1.2003, str. 25. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 261/2005 (Dz.U. L 46 z 17.2.2005, str. 34).
(14) Dz.U. L 144 z 12.6.2003, str. 3.
(15) Dz.U. L 3 z 7.1.2004, str. 6. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2022/2005 (Dz.U. L 326 z 13.12.2005, str. 3).
(16) Dz.U. L 31 z 4.2.2005, str. 6.
(17) Dz.U. L 152 z 24.6.2000, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 410/2006 (Dz.U. L 71 z 10.3.2006, str. 7).
(18) Dz.U. L 102 z 17.4.1999, str. 11. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 671/2004 (Dz.U. L 105 z 14.4.2004, str. 5).
(19) Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1.
(20) Dz.U. L 302 z 19.10.1992, str. 1.
(21) Dz.U. L 42 z 16.2.1990, str. 6.
(22) Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 1.
(23) Dz.U. L 141 z 30.4.2004, str. 18.
(24) Dz.U. L 205 z 3.8.1985, s. 5.
(25) Dz.U. L 228 z 1.9.2009, s. 3.
(26) Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1.
1 Art. 5 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 1242/2007 z dnia 24 października 2007 r. (Dz.U.UE.L.07.281.5) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 2007 r., jednakże zmieniony przepis stosuje się w każdym zainteresowanym państwie członkowskim od dnia powiadomienia przez Komisję o zatwierdzeniu przez nią programu ogólnego danego państwa członkowskiego zgodnie z art. 24 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 247/2006.
2 Art. 7 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 1242/2007 z dnia 24 października 2007 r. (Dz.U.UE.L.07.281.5) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 2007 r., jednakże zmieniony przepis stosuje się w każdym zainteresowanym państwie członkowskim od dnia powiadomienia przez Komisję o zatwierdzeniu przez nią programu ogólnego danego państwa członkowskiego zgodnie z art. 24 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 247/2006.
3 Z dniem 17 czerwca 2009 r. od stosowania art. 27 wprowadzono odstępstwo zgodnie z art. 1 rozporządzenia nr 511/2009 z dnia 16 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.153.5).
4 Art. 29 zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 1242/2007 z dnia 24 października 2007 r. (Dz.U.UE.L.07.281.5) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 2007 r., jednakże zmieniony przepis stosuje się w każdym zainteresowanym państwie członkowskim od dnia powiadomienia przez Komisję o zatwierdzeniu przez nią programu ogólnego danego państwa członkowskiego zgodnie z art. 24 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 247/2006.
5 Rozdział III dodany przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 408/2009 z dnia 18 maja 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.123.62) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2010 r.
6 Art. 46a skreślony przez art. 1 rozporządzenia nr 1112/2010 z dnia 1 grudnia 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.316.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2010 r.
7 Art. 47 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 408/2009 z dnia 18 maja 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.123.62) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 22 maja 2009 r.
8 Art. 47 ust. 3 dodany przez art. 2 pkt 1 rozporządzenia nr 666/2012 z dnia 20 lipca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.194.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 2012 r.
9 Art. 48 ust. 3 dodany przez art. 2 pkt 2 rozporządzenia nr 666/2012 z dnia 20 lipca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.194.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 2012 r.
10 Art. 49:- zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 1242/2007 z dnia 24 października 2007 r. (Dz.U.UE.L.07.281.5) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 2007 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 408/2009 z dnia 18 maja 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.123.62) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 22 maja 2009 r.
11 Art. 50 zmieniony przez art. 1 pkt 5 rozporządzenia nr 1242/2007 z dnia 24 października 2007 r. (Dz.U.UE.L.07.281.5) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 2007 r.
12 Art. 52a dodany przez art. 1 rozporządzenia nr 852/2006 z dnia 9 czerwca 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.158.9) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2006 r.
13 Załącznik I zmieniony przez art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 519/2013 z dnia 21 lutego 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.158.74) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2013 r.
14 Załącznik VIIIa dodany przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 408/2009 z dnia 18 maja 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.123.62) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 22 maja 2009 r.
15 Załącznik VIIIb dodany przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 408/2009 z dnia 18 maja 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.123.62) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 22 maja 2009 r.