PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 47 ust. 2,
uwzględniając wniosek Komisji,
po konsultacji z Europejskim Komitetem Ekonomiczno-Społecznym,
uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego(1) , stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(2),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Dyrektywa 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych(3) wprowadza wszechstronny system regulacyjny w celu zapewnienia wysokiej jakości realizacji transakcji inwestorskich.
(2) Dyrektywa 2004/39/WE stanowi, że Państwa Członkowskie przyjmą przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do jej wykonania do dnia 30 kwietnia 2006 r. W celu zapewnienia jednolitego stosowania tej dyrektywy w Państwach Członkowskich znaczną liczbę jej złożonych przepisów należy uzupełnić o środki wykonawcze, które zostaną przyjęte przez Komisję w okresie przewidzianym dla Państw Członkowskich na transpozycję. Ponieważ Państwa Członkowskie nie mogą w pełni przygotować i przyjąć krajowych przepisów, zanim nie zostanie jasno określona treść środków wykonawczych, mogą one mieć trudności z dotrzymaniem aktualnie obowiązującego terminu transpozycji.
(3) W celu spełnienia wymogów dyrektywy 2004/39/WE oraz zapewnienia zgodności z krajowymi przepisami wykonawczymi przedsiębiorstwa inwestycyjne oraz inne podmioty regulowane mogą być zmuszone do wprowadzenia nowych systemów technologii informacyjnej, nowych struktur organizacyjnych oraz procedur sprawozdawczych i procedur dotyczących dokumentowania danych lub też do wprowadzenia istotnych zmian do już istniejących systemów i praktyk. Możne to nastąpić jedynie wówczas, gdy ustalona jest już treść środków wykonawczych, które mają zostać przyjęte przez Komisję, oraz krajowych przepisów prawnych transponujących dyrektywę.
(4) W celu osiągnięcia pełnego skutku przez niniejszą dyrektywę konieczne jest, aby dyrektywa 2004/39/WE oraz jej środki wykonawcze zostały przetransponowane do prawa krajowego jednocześnie lub zostały jednocześnie bezpośrednio zastosowane w Państwach Członkowskich.
(5) Właściwe jest zatem przedłużenie terminu, w którym Państwa Członkowskie muszą dokonać transpozycji dyrektywy 2004/39/WE do prawa krajowego. Podobnie powinno się przesunąć termin obowiązujący przedsiębiorstwa inwestycyjne i instytucje kredytowe w zakresie spełnienia nowych wymogów na okres po zakończeniu transpozycji dyrektywy do prawa krajowego przez Państwa Członkowskie.
(6) Biorąc pod uwagę współzależność pomiędzy różnymi przepisami dyrektywy 2004/39/WE, właściwe jest, aby każde przedłużenie powyższych terminów miało zastosowanie do wszystkich przepisów tej dyrektywy. Każde przedłużenie terminów transpozycji i terminów stosowania powinno być proporcjonalne do potrzeb Państw Członkowskich i podmiotów regulowanych i nie powinno wykraczać poza te potrzeby. W celu uniknięcia fragmentacji, która mogłaby stanowić przeszkodę w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego w zakresie papierów wartościowych, Państwa Członkowskie powinny stosować przepisy dyrektywy 2004/39/WE w tym samym czasie.
(7) W swojej rezolucji z dnia 5 lutego 2002 r. w sprawie wdrożenia przepisów prawnych w zakresie usług finansowych(4) Parlament Europejski wnosił o przyznanie jemu i Radzie równorzędnej roli w nadzorowaniu sposobu, w jaki Komisja sprawuje swoją funkcję wykonawczą, w celu odzwierciedlenia uprawnień legislacyjnych Parlamentu Europejskiego w ramach art. 251 Traktatu. Wuroczystym oświadczeniu złożonym tego samego dnia przed Parlamentem Europejskim przez jej Przewodniczącego Komisja poparła ten wniosek. W dniu 11 grudnia 2002 r. Komisja zaproponowała poprawki do decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(5), a następnie w dniu 22 kwietnia 2004 r. przedłożyła zmieniony wniosek. Parlament Europejski jest zdania, że wniosek ten nie zapewnia ochrony jego prerogatyw ustawodawczych. W opinii Parlamentu Europejskiego Parlament Europejski i Rada powinny mieć możliwość oceny przyznania uprawnień wykonawczych Komisji w ciągu ustalonego okresu. Dlatego też właściwe jest ograniczenie okresu, w którym Komisja może przyjąć środki wykonawcze.
(8) Parlament Europejski powinien dysponować trzymiesięcznym terminem od pierwszego przekazania projektu zmian i środków wykonawczych w celu ich rozpatrzenia i wydania opinii. Jednakże w pilnych i odpowiednio uzasadnionych przypadkach powinno być możliwe skrócenie tego terminu. Jeżeli w tym terminie Parlament Europejski przyjmie rezolucję, Komisja powinna ponownie rozpatrzyć projekt zmian lub środków.
(9) Dalsze wynikające stąd zmiany są konieczne w celu odroczenia terminu uchylenia dyrektywy Rady 93/22/ EWG z dnia 10 maja 1993 r. w sprawie usług inwestycyjnych w zakresie papierów wartościowych(6) oraz terminu dotyczącego przepisów przejściowych ustanowionych w dyrektywie 2004/39/WE, a także dostosowania harmonogramu dotyczącego obowiązków sprawozdawczych nałożonych na Komisję.
(10) Ze względu na to, że termin wykonania obowiązku transpozycji dyrektywy 2004/39/WE do prawa krajowego przez Państwa Członkowskie oraz termin spełnienia przez firmy inwestycyjne i instytucje kredytowe nowych wymogów są różne, przepisy dyrektywy 2004/ 39/WE nie będą stosowane do dnia 1 listopada 2007 r.; właściwe jest zatem uchylenie dyrektywy 93/22/EWG z dniem 1 listopada 2007 r.
(11) Dyrektywa 2004/39/WE powinna zatem zostać odpowiednio zmieniona,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Strasburgu, dnia 5 kwietnia 2006 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
J. BORRELL FONTELLES |
H. WINKLER |
Przewodniczący |
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 323 z 20.12.2005, str. 31.
(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 13 grudnia 2005 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 10 marca 2006 r.
(3) Dz.U. L 145 z 30.4.2004, str. 1.
(4) Dz.U. C 284 E z 21.11.2002, str. 115.
(5) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.
(6) Dz.U. L 141 z 11.6.1993, str. 27. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2002/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. U. L 35 z 11.2.2003, str. 1).