PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(1),
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(2),
a także mając na uwadze co następuje:
(1) Dodatki do żywności mogą zostać zatwierdzone do wykorzystania w środkach spożywczych, tylko jeśli spełniają wymagania załącznika II do dyrektywy Rady 89/107/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących dodatków do żywności dopuszczonych do użycia w środkach spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi(3).
(2) Dyrektywa 95/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 lutego 1995 r. w sprawie dodatków do żywności innych niż barwniki i substancje słodzące(4) ustanawia wykaz dodatków do żywności, które mogą być użyte we Wspólnocie i warunki ich używania.
(3) W dziedzinie dodatków do żywności nastąpił rozwój techniczny od czasu przyjęcia dyrektywy 95/2/WE. Dyrektywa ta powinna zostać dostosowana, aby uwzględnić ten rozwój.
(4) Dyrektywa Rady 88/388/EWG z dnia 22 czerwca 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do środków aromatyzujących przeznaczonych do użytku w środkach spożywczych i materiałów źródłowych służących do ich produkcji(5) przewiduje przyjęcie wykazu dodatków niezbędnych do składowania i użycia środków aromatyzujących oraz przyjęcie specjalnych warunków używania takich dodatków, które mogą być niezbędne dla ochrony zdrowia publicznego i zapewnienia uczciwej wymiany handlowej.
(5) Pożądane jest włączenie do dyrektywy 95/2/WE tych środków w sprawie dodatków niezbędnych do składowania i używania środków aromatyzujących, aby przyczynić się do przejrzystości i spójności prawodawstwa wspólnotowego oraz ułatwić dostosowanie do prawodawstwa wspólnotowego w sprawie dodatków do żywności przez producentów żywności, w szczególności przez małe i średnie przedsiębiorstwa. Dodatkowo, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającym ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującym Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności i ustanawiającym procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności(6), aromaty mieszczą się w definicji "żywności".
(6) Chociaż należy zatwierdzić użycie dodatków niezbędnych do zapewnienia bezpieczeństwa i jakości środków aromatyzujących oraz ułatwić ich składowanie i używanie, ich poziom w takich środkach aromatyzujących powinien być poziomem minimalnym wymaganym do osiągnięcia zamierzonego celu. Dodatkowo konsumenci powinni mieć zapewnioną właściwą, zadowalającą i niewprowadzającą w błąd informację dotyczącą użycia dodatków.
(7) Obecność dodatku w środku spożywczym, z powodu używania środka aromatyzującego, jest zazwyczaj mała i dodatek nie spełnia funkcji technologicznej w środku spożywczym. Jednak jeśli w pewnych okolicznościach dodatek pełni funkcję technologiczną w złożonym środku spożywczym, powinien być uważany za dodatek do wieloskładnikowego środka spożywczego, a nie za dodatek do środka aromatyzującego; wówczas powinny mieć zastosowanie właściwe przepisy odnoszące się do dodatku w szczególnym środku spożywczym, włączając przepisy dotyczące etykietowania ustanowione dyrektywą 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych(7).
(8) Zgodnie z dyrektywą 88/388/EWG producenci żywności powinni być poinformowani o stężeniu wszystkich dodatków w środkach aromatyzujących w celu umożliwienia im stosowania się do prawodawstwa wspólnotowego. Dyrektywa ta wymaga także, by etykietowano ilościowo każdy składnik podlegający ograniczeniu ilościowemu w środkach spożywczych. Ograniczenie ilościowe jest wyrażone liczbowo lub na zasadzie quantum satis.
(9) Zgodnie z zasadą proporcjonalności, w celu osiągnięcia podstawowego celu zapewnienia jednolitości rynku i wysokiego poziomu ochrony konsumentów, konieczne i właściwe jest ustanowienie zasad używania dodatków w środkach aromatyzujących. Niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co konieczne do osiągnięcia celów zgodnie z art. 5 akapit trzeci Traktatu.
(10) Zgodnie z wnioskiem Państw Członkowskich i opinią Komitetu Naukowego ds. Żywności, ustanowionego decyzją Komisji 97/579/WE z dnia 23 lipca 1997 r. ustanawiającą komitety naukowe w dziedzinie zdrowia konsumentów i bezpieczeństwa żywności(8), uwodorniony poli-1- deken zatwierdzony na poziomie krajowym, na mocy dyrektywy 89/107/EWG, powinien być zatwierdzony na poziomie wspólnotowym.
(11) Bifenyl (E 230), ortofenylofenol (E 231) i sól sodowa ortofenylofenolu (E 232) są wymienione jako substancje konserwujące w i na owocach cytrusowych w dyrektywie 95/2/WE. Jednakże wchodzą one w zakres definicji "środków ochrony roślin" w dyrektywie Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin(9). Dlatego nie powinny wchodzić w zakres dyrektywy 95/2/WE. Państwa Członkowskie i Komisja powinny podjąć wszelkie możliwe kroki w celu zapewnienia, że nie ma luki prawnej w odniesieniu do tych substancji. Pozwolenie na wprowadzenie do obrotu tych substancji jako środków ochrony roślin powinno być przygotowane tak szybko, jak to możliwe.
(12) Dnia 4 kwietnia 2003 r. Komitet Naukowy ds. Żywności stwierdził, że tymczasowa dopuszczalna dzienna dawka E 214 do E 219 estru metylowego kwasu p-hydroksybenzoesowego oraz jego soli sodowej powinna być wycofana, jeśli nie zostaną przedstawione dalsze dane dotyczące dawki i toksyczności.
(13) Dlatego dyrektywa 95/2/WE powinna zostać odpowiednio zmieniona.
(14) Dyrektywa Rady 67/427/EWG z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie wykorzystania określonych substancji konserwujących do zabezpieczenia powierzchni owoców cytrusowych oraz środków kontroli wykorzystywanych w jakościowej i ilościowej analizie substancji konserwujących w i na owocach cytrusowych(10) ustanawia środki kontroli substancji konserwujących w i na owocach cytrusowych. Ponieważ dyrektywa 95/2/WE zabrania stosowania substancji konserwujących w owocach cytrusowych, należy uchylić dyrektywę 67/427/EWG.
(15) Przyjęcie przepisów, które mogą mieć wpływ na zdrowie publiczne, konsultowane było z Komitetem Naukowym ds. Żywności, zgodnie z art. 6 dyrektywy 89/107/EWG,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 22 grudnia 2003 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
P. COX |
A. MATTEOLI |
Przewodniczący |
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 208 z 3.9.2003, str. 30.
(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 3 lipca 2003 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 1 grudnia 2003 r.
(3) Dz.U. L 40 z 11.2.1989, str. 27. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 94/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 237 z 10.9.1994, str. 1).
(4) Dz.U. L 61 z 18.3.1995, str. 27. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2003/52/WE (Dz.U. L 178 z 17.7.2003, str. 23).
(5) Dz.U. L 184 z 15.7.1988, str. 61. Dyrektywa zmieniona dyrektywą Komisji 91/71/EWG (Dz.U. L 42 z 15.2.1991, str. 25).
(6) Dz.U. L 31 z 1.2.2002, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1642/2003 (Dz.U. L 245 z 29.9.2003, str. 4).
(7) Dz.U. L 109 z 6.5.2000, str. 29. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2003/89/WE (Dz.U. L 308 z 25.11.2003, str. 15).
(8) Dz.U. L 237 z 28.8.1997, str. 18. Decyzja zmieniona decyzją 2000/443/WE (Dz.U. L 179 z 18.7.2000, str. 13).
(9) Dz.U. L 230 z 19.8.1991, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 806/2003 (Dz.U. L 122 z 16.5.2003, str. 1).
(10) Dz.U. 148 z 11.7.1967, str. 1.