a także mając na uwadze, co następuje:(1) Żywe zwierzęta oraz żywność pochodzenia zwierzęcego znajdują się w wykazie załącznika I do Traktatu. Hodowla żywego inwentarza oraz wprowadzanie do obrotu żywności pochodzenia zwierzęcego stanowią dla rolników istotne źródło dochodu. Wdrożeniu środków weterynaryjnych ukierunkowanych na podniesienie poziomu zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt we Wspólnocie towarzyszy racjonalny rozwój sektora rolnego.
(2) Ochrona zdrowia ludzi przed chorobami i infekcjami przenoszonymi bezpośrednio lub pośrednio między zwierzętami i ludźmi (choroby odzwierzęce) ma znaczenie fundamentalne.
(3) Choroby odzwierzęce przenoszone przez żywność mogą być przyczyną cierpienia ludzi, jak również strat gospodarczych zrówno w zakresie produkcji żywności jak i w przemyśle rolno-spożywczym.
(4) Przedmiotem obaw są także choroby odzwierzęce przenoszone przez źródła inne niż żywność, w szczególności przez populacje dzikich zwierząt i zwierząt domowych.
(5) Aby zapewnić osiągnięcie celów niniejszego rozporządzenia, konieczne jest odpowiednie zwalczanie chorób odzwierzęcych występujących na poziomie produkcji pierwotnej. Niemniej jednak, w przypadku produkcji pierwotnej prowadzącej do bezpośrednich dostaw małych ilości produktów pierwotnych przez przedsiębiorstwa żywnościowe wytwarzające te produkty do konsumentów końcowych lub lokalnych sklepów, zdrowie publiczne powinno podlegać ochronie na mocy prawa krajowego. W takim przypadku isnieje bliski związek między producentem i konsumentem. Produkcja taka nie powinna znacznie przyczyniać się do średniego rozpowszechnienia chorób odzwierzęcych w populacji zwierząt we Wspólnocie jako całości. Wymagania ogólne w zakresie pobierania próbek i analizy mogą być niepraktyczne lub niewłaściwe dla producentów z bardzo małą liczbą zwierząt, którzy mogą znajdować się w regionach podlegających szczególnym ograniczeniom geograficznym.
(6) Dyrektywa Rady 92/117/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. dotycząca środków ochrony przed określonymi chorobami odzwierzęcymi i odzwierzęcymi czynnikami chorobotwórczymi u zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego, w celu zapobieżenia zakażeniom i zatruciom przenoszonym przez żywność 4 przewidywała ustanowienie systemów monitorowania niektórych chorób odzwierzęcych oraz kontrole niektórych stad drobiu w odniesieniu do salmonelli.
(7) Na mocy wspomnianej dyrektywy Państwa Członkowskie były zobowiązane przedłożyć Komisji krajowe środki podjęte dla osiągnięcia celów dyrektywy, oraz opracować plany monitorowania salmonelli u drobiu. Niemniej jednak, na mocy dyrektywy Rady 97/22/WE 5 zmieniającej dyrektywę 92/117/EWG, przedmiotowy wymóg został odroczony do czasu przeglądu przewidzianego w art. 15a dyrektywy 92/117/EWG.
(8) Kilka Państw Członkowskich przedłożyło już swoje plany monitorowania salmonelli, które zostały zatwierdzone przez Komisję. Ponadto, z mocą od dnia 1 stycznia 1998 r., wszystkie Państwa Członkowskie zobowiązane były wypełniać minimalne środki ustanowione w odniesieniu do salmonelli w sekcji I załącznika III do dyrektywy 92/117/EWG oraz ustanowić przepisy określające środki, jakie mają zostać podjęte celem uniknięcia wprowadzenia salmonelli do gospodarstwa.
(9) Te środki minimalne koncentrowały się na monitorowaniu i zwalczaniu salmonelli w stadach hodowlanych gatunku Gallus gallus. Dyrektywa 92/117/EWG ustanawia szczególne środki w odniesieniu do zwalczania infekcji w przypadku wykrycia w pobranych próbkach serotypów Salmonella enteritidis lub Salmonella typhimurium i potwierdzenia ich występowania.
(10) Inne prawodawstwo wspólnotowe przewiduje nadzór i zwalczanie niektórych chorób odzwierzęcych w populacjach zwierząt. W szczególności dyrektywa Rady 64/432/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy bydłem i trzodą chlewną 6 odnosi się do gruźlicy i brucelozy bydła. Dyrektywa Rady 91/68/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt regulujących handel wewnątrzwspólnotowy owcami i kozami 7 dotyczy brucelozy owiec i kóz. Niniejsze rozporządzenie nie powinno niepotrzebnie powielać istniejących już wymagań.
(11) Ponadto, przyszłe prawodawstwo wspólnotowe dotyczące higieny żywności powinno obejmować szczególne elementy niezbędne do zapobiegania, zwalczania i monitorowania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych, a także szczególne wymagania w odniesieniu do mikrobiologicznej jakości żywności.
(12) Dyrektywa 92/117/EWG przewidywała gromadzenie danych o występowaniu chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych w paszach, u zwierząt, w żywności i u ludzi. Pomimo braku harmonizacji i wynikającego stąd braku możliwości dokonania porównania między Państwami Członkowskimi, system gromadzenia danych zapewnił podstawę dla oceny bieżącej sytuacji w zakresie chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych we Wspólnocie.
(13) Wyniki otrzymane z systemu gromadzenia danych wskazują, że niektóre odzwierzęce czynniki chorobotwórcze, a mianowicie Salmonella spp. i Campylobacter spp., stanowią przyczynę występowania większości chorób odzwierzęcych u ludzi. Wydaje się, że liczba przypadków występowania salmonellozy u ludzi, szczególnie tych wywołanych przez Salmonella enteritidis i Salmonella typhimurium, wykazuje tendencję spadkową, odzwierciedlając tym samym skuteczność odpowiednich środków kontroli podjętych we Wspólnocie. Niemniej jednak, zakłada się, że wiele przypadków nie zostało zgłoszonych i dlatego zgromadzone dane niekoniecznie dają pełny obraz sytuacji.
(14) W opinii przyjętej dnia 12 kwietnia 2000 r., Komitet Naukowy ds. Środków Weterynaryjnych odnoszących się do Zdrowia Publicznego uznał stosowane wówczas środki zwalczania zakażeń odzwierzęcych przenoszonych przez żywność za niewystarczające. Ponadto uznał, że dane epidemiologiczne gromadzone przez Państwa Członkowskie były niekompletne i nie w pełni porównywalne. W konsekwencji, Komitet zalecił udoskonalone uzgodnienia w zakresie nadzoru oraz określił opcje zarządzania ryzykiem.
(15) W związku z powyższym, zachodzi konieczność udoskonalenia istniejących systemów kontroli w odniesieniu do określonych odzwierzęcych czynników chorobotwórczych. Jednocześnie, przepisy ustanowione w dyrektywie 2003/99/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie monitorowania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych, zmieniającej decyzję Rady 90/424/EWG i uchylającej dyrektywę Rady 92/117/EWG 8 zastąpią systemy monitorowania i gromadzenia danych ustanowione na mocy dyrektywy 92/117/EWG.
(16) W zasadzie kontrole powinny objąć cały łańcuch pokarmowy, począwszy od gospodarstwa, a skończywszy na stole.
(17) Zasadami regulującymi kwestie przedmiotowych kontroli powinny być ogólnie te ustanowione na mocy prawodawstwa wspólnotowego w sprawie pasz, zdrowia zwierząt i higieny żywności.
(18) W odniesieniu do niektórych chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych należy jednak ustanowić szczególne wymagania w zakresie kontroli.
(19) Te szczególne wymagania powinny opierać się na celach ukierunkowanych na ograniczenie rozpowszechniania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych.
(20) Cele w odniesieniu do chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych w populacjach zwierząt powinny zostać ustanowione z uwzględnieniem w szczególności częstotliwości ich występowania i tendencji epidemiologicznych w populacjach zwierząt i ludzi, w paszach i żywności, zagrożenia dla ludzi, potencjalnych konsekwencji gospodarczych, opinii naukowych i istnienia właściwych środków dla ograniczenia ich rozprzestrzeniania. W miarę potrzeby, można ustanowić cele w odniesieniu do innych elementów łańcucha pokarmowego.
(21) Dla zapewnienia osiągnięcia tych celów w odpowiednim czasie, Państwa Członkowskie powinny opracować szczególne programy kontroli podlegające zatwierdzeniu przez Wspólnotę.
(22) Podstawowa odpowiedzialność za bezpieczeństwo żywności powinna spoczywać na przedsiębiorstwach paszowych i żywnościowych. Dlatego też, Państwa Członkowskie powinny wspierać działania na rzecz opracowania programów kontroli obejmujących całą branżę.
(23) W ramach programów kontroli, Państwa Członkowskie oraz przedsiębiorstwa paszowe i żywnościowe mogą chcieć stosować szczególne metody kontroli. Niemniej jednak, niektóre metody mogą zostać nie zaakceptowane, w szczególności jeżeli stoją na przeszkodzie w osiągnięciu ogólnego celu, kolidują z niezbędnymi systemami badawczymi lub stanowią potencjalne zagrożenie dla zdrowia publicznego. Dlatego też, powinny zostać ustanowione właściwe procedury umożliwiające Wspólnocie podejmowanie decyzji o niewłaściwości stosowania niektórych metod kontroli w ramach programów kontroli.
(24) Dopuszczalne jest także istnienie lub opracowanie metod kontroli, które jako takie nie są objęte żadnym szczególnym prawodawstwem wspólnotowym w sprawie zatwierdzania produktów, lecz pomogłyby osiągnąć cele polegające na ograniczeniu rozprzestrzeniania określonych chorób odzwierzęcych bądź odzwierzęcych czynników chorobotwórczych. Dlatego też, powinna istnieć możliwość zatwierdzania stosowania takich metod na poziomie wspólnotowym.
(25) Zapewnienie, aby zapasy uzupełniano zwierzętami ze stad lub pogłowia poddanych kontroli zgodnie z wymogami niniejszego rozporządzenia będzie miało zasadnicze znaczenie. W przypadku obowiązywania szczególnego programu kontroli, wyniki badań powinny zostać przekazane podmiotom nabywającym zwierzęta. W tym celu, prawodawstwo wspólnotowe dotyczące handlu wspólnotowego oraz przywozu z państw trzecich, w szczególności w odniesieniu do żywych zwierząt i jaj wylęgowych, powinno zostać uzupełnione o szczególne wymagania. W związku z tym dyrektywa 64/432/EWG, dyrektywa Rady 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych i inspekcji weterynaryjnej przy przywozie z państw trzecich bydła, trzody chlewnej i świeżego mięsa 9 oraz dyrektywa Rady 90/539/EWG z dnia 15 października 1990 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt regulujących handel wewnątrzwspólnotowy i przywóz z państw trzecich drobiu i jaj wylęgowych 10 , powinny zostać zmienione.
(26) Przyjęcie niniejszego rozporządzenia nie powinno mieć wpływu na dodatkowe gwarancje uzgodnione w odniesieniu do Finlandii i Szwecji w chwili ich przystąpienia do Wspólnoty oraz potwierdzone na mocy decyzji Komisji 94/968/WE 11 , 95/50/WE 12 , 95/160/WE 13 , 95/161/WE 14 , 95/168/WE 15 , a także na mocy decyzji Rady 95/409/WE 16 , 95/410/WE 17 oraz 95/411/WE 18 . Niniejsze rozporządzenie powinno ustanawiać procedurę udzielania gwarancji na okres przejściowy każdemu Państwu Członkowskiemu posiadającemu zatwierdzony narodowy program kontroli, który wykracza poza minimalne wymagania wspólnotowe w odniesieniu do salmonelli. Wyniki badań przeprowadzonych na żywych zwierzętach i jajach wylęgowych będących przedmiotem handlu z takim Państwem Członkowskim powinny spełniać kryteria ustanowione w jego narodowym programie kontroli. Przyszłe prawodawstwo wspólnotowe dotyczące zasad higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego powinno ustanawiać podobną procedurę w stosunku do mięsa i jaj konsumpcyjnych.
(27) Państwa trzecie dokonujące wywozu do Wspólnoty zobowiązane są wdrożyć równoważne środki w odniesieniu do kontroli chorób odzwierzęcych równorzędnie z wprowadzeniem środków we Wspólnocie.
(28) W odniesieniu do kontroli salmonelli, na podstawie dostępnych informacji można stwierdzić, że produkty drobiowe stanowią podstawowe źródło salmonellozy u ludzi. Dlatego też należy zastosować środków kontroli do wytarzania tych produktów, a więc rozszerzenia środków wprowadzonych na mocy dyrektywy 92/117/EWG. W odniesieniu do produkcji jaj konsumpcyjnych, istotne jest ustanowienie szczególnych środków dotyczących wprowadzania do obrotu produktów pochodzących ze stad, które nie zostały poddane badaniom z wynikiem wskazującym na brak występowania salmonelli. W odniesieniu do mięsa drobiowego celem jest wprowadzanie do obrotu mięsa z uzasadnionym zapewnieniem, że jest ono wolne od salmonelli. Konieczne jest przyznanie przedsiębiorstwom z branży żywnościowej okresu przejściowego, umożliwiającego dostosowanie przewidzianych środków, które mogą podlegać dalszym dostosowaniom, w szczególności w świetle naukowej oceny ryzyka.
(29) Właściwe jest wyznaczenie krajowych i wspólnotowych laboratoriów referencyjnych, które udzielałyby rady i pomocy w kwestiach objętych zakresem niniejszego rozporządzenia.
(30) Dla zapewnienia jednolitego stosowania niniejszego rozporządzenia, wskazane jest ustanowienie przepisów w celu organizacji audytów i kontroli wspólnotowych, zgodnie z pozostałym prawodawstwem wspólnotowym w tej dziedzinie.
(31) Wskazane jest ustanowienie właściwych procedur w celu zmieniania niektórych przepisów niniejszego rozporządzenia, by uwzględnienić postęp naukowo-techniczny oraz procedur w zakresie przyjmowania środków wykonawczych i przejściowych.
(32) By uwzględnienić postępu naukowo-techniczny, wskazane jest zapewnienie ścisłej i efektywnej współpracy między Komisją a Państwami Członkowskimi, w ramach stałego komitetu powołanego na mocy rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności i ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności 19 .
(33) Środki niezbędne w celu wykonania niniejszego rozporządzenia powinny być przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
1 Dz.U. C 304 E z 30.10.2001, str. 260.
2 Dz.U. C 94 z 18.4.2002, str. 18.
3 Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 15 maja 2002 r. (Dz.U. C 180 E z 31.7.2003, str. 160), wspólne stanowisko Rady z dnia 20 lutego 2003 r. (Dz.U. C 90 E z 15.4.2003, str. 25) oraz stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 19 czerwca 2003 r. (dotychczas niepublikowane w Dzienniku Urzędowym). Decyzja Rady z dnia 29 września 2003 r.
4 Dz.U. L 62 z 15.3.1993, str. 38. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem Rady (WE) nr 806/2003 (Dz.U. L 122 z 16.5.2003, str. 1).
5 Dz.U. L 113 z 30.4.1997, str. 9.
6 Dz.U. 121 z 29.7.1964, str. 1977/64. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1226/2002 (Dz.U. L 179 z 9.7.2002, str. 13).
8 Dz.U. L 325 z 12.12.2003, str. 31.
9 Dz.U. L 302 z 31.12.1972, str. 28. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem Komisji (WE) nr 807/2003 (Dz.U. L 122 z 16.5.2003, str. 36).
11 Dz.U. L 371 z 31.12.1994, str. 36.
12 Dz.U. L 53 z 9.3.1995, str. 31.
13 Dz.U. L 105 z 9.5.1995, str. 40. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 97/278/WE (Dz.U. L 110 z 26.4.1997, str. 77).
14 Dz.U. L 105 z 9.5.1995, str. 44. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 97/278/WE.
15 Dz.U. L 109 z 16.5.1995, str. 44. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 97/278/WE.
16 Dz.U. L 243 z 11.10.1995, str. 21. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 98/227/WE (Dz.U. L 87 z 21.3.1998, str. 14).
17 Dz.U. L 243 z 11.10.1995, str. 25. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 98/227/WE.
18 Dz.U. L 243 z 11.10.1995, str. 29. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 98/227/WE.
19 Dz.U. L 31 z 1.2.2002, str. 1.
20 Z dniem 3 kwietnia 2009 r. od stosowania art. 1 ust. 2 wprowadzono odstępstwo zgodnie z art. 1 rozporządzenia Komisji nr 199/2009 z dnia 13 marca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.70.9). Odstępstwo wygasa z dniem 13 marca 2012 r.
21 Art. 4 ust. 1 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.188.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2009 r.
22 Art. 4 ust. 6 lit. a) zmieniona przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.188.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2009 r.
23 Art. 4 ust. 7 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.188.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2009 r.
24 Art. 5 ust. 6 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.188.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2009 r.
25 Art. 5 ust. 7:- zmieniony przez art. 1 ust. 1 tiret piąte rozporządzenia Rady nr 1791/2006 z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2007 r.
- zmieniony przez art. 1 ust. 1 lit. f) rozporządzenia Rady nr 517/2013 z dnia 13 maja 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.158.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2013 r.
26 Art. 8 ust. 1 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.188.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2009 r.
27 Art. 9 ust. 3 zmieniony przez art. 273 rozporządzenia nr (UE) 2016/429 z dnia 9 marca 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.84.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 kwietnia 2021 r.
28 Decyzja Komisji 2003/644/WE z dnia 8 września 2003 r. ustanawiająca dodatkowe gwarancje dotyczące salmonelli przy przesyłkach drobiu hodowlanego i jednodniowych kurcząt do Finlandii i Szwecji w celu włączenia ich do stad drobiu hodowlanego lub stad drobiu użytkowego. (Dz.U. L 228 z 12.9.2003, s. 29).
29 Decyzja Komisji 2004/235/WE ustanawiająca dodatkowe gwarancje dotyczące salmonelli przy przesyłkach kur niosek do Finlandii i Szwecji (Dz.U. L 72 z 11.3.2004, s. 86).
30 Art. 9 ust. 4 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.188.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2009 r.
31 Art. 10 ust. 5 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.188.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2009 r.
32 Art. 11 ust. 2 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.188.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2009 r.
33 Art. 11 ust. 4 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.188.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2009 r.
34 Art. 12 ust. 3 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.188.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2009 r.
35 Art. 13 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.188.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2009 r.
36 Art. 14 ust. 3 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.188.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2009 r.
37 Art. 17 ust. 2 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.188.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2009 r.
38 Załącznik I zmieniony przez art. 3 rozporządzenia Komisji nr 1003/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. wdrażającego rozporządzenie (WE) nr 2160/2003 w odniesieniu do celu wspólnotowego ograniczenia powszechnego występowania niektórych serotypów salmonelli w stadach hodowlanych gatunku Gallus gallus oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 2160/2003 (Dz.U.UE.L.05.170.12) z dniem 1 lipca 2005 r.
39 Załącznik II:- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 1237/2007 z dnia 23 października 2007 r. (Dz.U.UE.L.07.280.5) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 października 2007 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 213/2009 z dnia 18 marca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.73.5) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2010 r.
- zmieniony przez art. 3 rozporządzenia Komisji nr 517/2011 z dnia 25 maja 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (WE) nr 2160/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do unijnego celu ograniczenia częstości występowania niektórych serotypów salmonelli w stadach kur niosek gatunku Gallus gallus oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 2160/2003 i rozporządzenie Komisji (UE) nr 200/2010 (Dz.U.UE.L.11.138.45) z dniem 29 maja 2011 r.
- zmieniony przez rozporządzenia Komisji nr 1086/2011 z dnia 27 października 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.281.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 grudnia 2011 r.
40 Dz.U. L 170 z 1.7.2005, s. 12.
41 Dz.U. L 162 z 21.6.2008, s. 3.
42 Dz.U. L 273 z 10.10.2002, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 808/2003 (Dz.U. L 117 z 13.5.2003, str. 1).
43 Dz.U. L 132 z 24.5.2007, str. 5.
44 Dz.U. L 338 z 22.12.2005, s. 1.