Międzynarodowa Konwencja w sprawie odpowiedzialności i rekompensaty za szkody związane z przewozem morzem substancji niebezpiecznych i szkodliwych z 1996 roku (Konwencja SNS). Londyn.1996.05.03.

MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA

W SPRAWIE ODPOWIEDZIALNOŚCI I REKOMPENSATY ZA SZKODY ZWIĄZANE Z PRZEWOZEM MORZEM SUBSTANCJI NIEBEZPIECZNYCH I SZKODLIWYCH Z 1996 ROKU (KONWENCJA SNS)

PAŃSTWA STRONY NINIEJSZEJ KONWENCJI,

ŚWIADOME niebezpieczeństw stwarzanych przez ogólnoświatowy przewóz morzem substancji niebezpiecznych i szkodliwych,

PRZEKONANE o konieczności zapewnienia odpowiedniej, szybkiej i skutecznej rekompensaty dla osób, które ponoszą szkodę w wyniku incydentów związanych z przewozem morzem takich substancji,

PRAGNĄC przyjąć jednolite, międzynarodowe zasady i procedury ustalania kwestii odpowiedzialności i rekompensaty w stosunku do takiej szkody,

ZWAŻYWSZY, że konsekwencje ekonomiczne szkody powstałej w związku z przewozem morzem substancji niebezpiecznych i szkodliwych powinny ponosić solidarnie przedsiębiorstwa przewozowe i właściciele ładunków,

UZGODNIŁY, co następuje:

ROZDZIAŁ  I

PRZEPISY OGÓLNE

Definicje

Artykuł  1

Do celów niniejszej Konwencji:

1. "Statek" oznacza morską jednostkę pływającą każdego typu.

2. "Osoba" oznacza osobę fizyczną lub prawną albo organizację bez osobowości prawnej, w tym państwo i wszystkie jego agendy.

3. "Właściciel" oznacza osobę lub osoby zarejestrowane jako armator lub, w przypadku braku rejestracji, osobę lub osoby, których własnością jest statek. Jednakże w przypadku statku będącego własnością państwa i eksploatowanego przez spółkę, która zarejestrowana jest w tym państwie jako podmiot eksploatujący statek, "właściciel" oznacza taką spółkę.

4. "Odbiorca" oznacza:

a) osobę, która fizycznie odbiera ładunek będący podstawą wpłaty wyładowany w portach i terminalach Państwa Strony; jeżeli w czasie odbioru osoba, która fizycznie odbiera ładunek, występuje jako agent innej osoby, która podlega jurysdykcji któregokolwiek Państwa Strony, wówczas za odbiorcę uważać się będzie mocodawcę, jeżeli agent poda dane mocodawcy Funduszowi SNS; lub

b) osobę w Państwie Stronie, którą zgodnie z prawem krajowym tego Państwa Strony uważa się za odbiorcę ładunku będącego podstawą wpłaty wyładowanego w portach i terminalach Państwa Strony, o ile całość ładunku będącego podstawą wpłaty odebranego zgodnie z takim prawem krajowym jest zasadniczo taka sama, jak ładunek, który zostałby odebrany na podstawie litery a).

5. "Substancje niebezpieczne i szkodliwe" (SNS) oznaczają:

a) wszelkie substancje, materiały i artykuły przewożone na pokładzie statku jako ładunek, określone w punktach i)-vii) poniżej:

i) oleje przewożone luzem, wymienione w dodatku I do załącznika I do Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczeniu morza przez statki z 1973 roku, zmienionej odnoszącym się do niej Protokołem z 1978 roku, z późniejszymi zmianami;

ii) szkodliwe substancje ciekłe przewożone luzem, wymienione w dodatku II do załącznika II do Międzynarodowej Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczeniu morza przez statki z 1973 roku, zmienionej odnoszącym się do niej Protokołem z 1978 roku, z późniejszymi zmianami, oraz substancje i mieszanki tymczasowo zaklasyfikowane do kategorii zanieczyszczeń A, B, C lub D zgodnie z regulacją 3 ustęp 4 wspomnianego załącznika II;

iii) niebezpieczne substancje ciekłe przewożone luzem, wymienione w rozdziale 17 Międzynarodowego kodeksu budowy i wyposażania statków przewożących niebezpieczne chemikalia luzem z 1983 roku, z późniejszymi zmianami, oraz niebezpieczne produkty, dla których wstępne, odpowiednie warunki przewozu zostały określone przez Administrację i zarządy zaangażowanych portów zgodnie z paragrafem 1.1.3 Kodeksu;

iv) substancje niebezpieczne i szkodliwe, materiały i artykuły w opakowaniach, objęte Międzynarodowym kodeksem morskim dla towarów niebezpiecznych, ze zmianami;

v) skroplone gazy, wymienione w rozdziale 19 Kodeksu budowy i wyposażania statków przewożących skroplone gazy luzem z 1983 roku, z późniejszymi zmianami, oraz produktów, dla których wstępne, odpowiednie warunki przewozu zostały określone przez Administrację i zarządy zaangażowanych portów zgodnie z paragrafem 1.1.6 Kodeksu;

vi) substancje ciekłe przewożone luzem, o temperaturze zapłonu nieprzekraczającej 60 °C (mierzonej w tyglu zamkniętym);

vii) materiały stałe masowe, stanowiące zagrożenie chemiczne wymienione w dodatku B do Kodeksu bezpiecznej praktyki dla masowych ładunków stałych, ze zmianami, w takim zakresie, w jakim substancje te podlegają również postanowieniom w przypadku przewozu w opakowaniach; oraz

b) pozostałości po poprzednim przewozie luzem substancji określonych w literze a) punkty i)-iii) oraz v)-vii) powyżej.

6. "Szkoda" oznacza:

a) utratę życia lub uszkodzenie ciała na pokładzie lub poza statkiem przewożącym niebezpieczne i szkodliwe substancje, spowodowane przez te substancje;

b) utratę lub uszkodzenie mienia poza statkiem przewożącym niebezpieczne i szkodliwe substancje, spowodowane przez te substancje;

c) stratę lub szkodę przez zanieczyszczenie środowiska spowodowaną przez niebezpieczne i szkodliwe substancje, jeżeli rekompensata za pogorszenie stanu środowiska, oprócz rekompensaty za utracone zyski w wyniku takiego pogorszenia, ogranicza się do kosztów uzasadnionych środków przywrócenia stanu poprzedniego faktycznie podjętych lub zamierzonych; oraz

d) koszty środków zapobiegawczych oraz dalsze straty lub szkody wyrządzone przez środki zapobiegawcze.

Tam, gdzie nie jest możliwe oddzielenie szkody spowodowanej niebezpiecznymi i szkodliwymi substancjami od szkody spowodowanej innymi czynnikami, wszystkie szkody uważa się za spowodowane niebezpiecznymi i szkodliwymi substancjami, z wyjątkiem przypadku i w takim zakresie, kiedy szkoda spowodowana przez inne czynniki stanowi szkodę typu określonego w artykule 4 ustęp 3. W niniejszym ustępie sformułowanie "spowodowane przez te substancje" oznacza spowodowane przez niebezpieczny lub szkodliwy charakter tych substancji.

7. "Środki zapobiegawcze" oznaczają wszelkie uzasadnione środki podjęte przez jakąkolwiek osobę po wystąpieniu incydentu, aby zapobiec szkodzie lub ją zminimalizować.

8. "Incydent" oznacza jakiekolwiek zdarzenie lub serię zdarzeń mających to samo pochodzenie, które powoduje szkodę lub stwarza bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania szkody.

9. "Przewóz morzem" oznacza okres od momentu wprowadzenia substancji niebezpiecznych i szkodliwych do jakiejkolwiek części wyposażenia statku, po załadunku, do momentu ustania ich obecności w jakiejkolwiek części wyposażenia statku, po wyładunku. Jeżeli nie wykorzystuje się żadnego wyposażenia statku, wówczas ten okres zaczyna się i kończy odpowiednio po przekroczeniu przez substancje niebezpieczne i szkodliwe nadburcia statku.

10. "Ładunek będący podstawą wpłaty" oznacza wszelkie substancje niebezpieczne i szkodliwe przewożone morzem jako ładunek do portu lub terminalu na terytorium Państwa Strony oraz wyładowywane w tym państwie. Ładunek w tranzycie, który jest przekazywany, bezpośrednio lub za pośrednictwem portu lub terminala, z jednego statku na drugi, w całości lub częściowo, w trakcie przewozu z portu lub terminala pierwotnego załadunku do portu lub terminala miejsca przeznaczenia, uważa się za ładunek będący podstawą wpłaty wyłącznie w odniesieniu do odbioru w miejscu przeznaczenia.

11. "Fundusz SNS" oznacza Międzynarodowy Fundusz Substancji Niebezpiecznych i Szkodliwych utworzony na mocy artykułu 13.

12. "Jednostka rozliczeniowa" oznacza Prawo Specjalnego Ciągnienia według definicji Międzynarodowego Funduszu Walutowego.

13. "Państwo rejestracji statku" oznacza w przypadku zarejestrowanego statku państwo rejestracji statku, a w przypadku niezarejestrowanego statku - państwo, pod którego banderą statek ma prawo pływać.

14. "Terminal" oznacza każde miejsce przeznaczone do składowania substancji niebezpiecznych i szkodliwych odebranych z transportu wodnego, włączając każdy obiekt usytuowany na lądzie i połączony z takim miejscem rurociągiem.

15. "Dyrektor" oznacza dyrektora Funduszu SNS.

16. "Organizacja" oznacza Międzynarodową Organizację Morską.

17. "Sekretarz generalny" oznacza sekretarza generalnego Organizacji.

Załączniki

Artykuł  2

Załączniki do niniejszej Konwencji stanowią integralną część niniejszej Konwencji

Zakres obowiązywania

Artykuł  3

Załączniki do niniejszej Konwencji mają zastosowanie wyłącznie do:

a) każdej szkody wyrządzonej na terytorium, w tym na morzu terytorialnym, Państwa Strony;

b) szkody poprzez zanieczyszczenie środowiska, wyrządzonej w wyłącznej strefie ekonomicznej Państwa Strony, utworzonej zgodnie z prawem międzynarodowym, lub, jeżeli Państwo Strona nie utworzyło takiej strefy, w obszarze poza i przyległym do morza terytorialnego tego państwa, ustalonym przez państwo zgodnie z prawem międzynarodowym, i rozciągającym się nie dalej niż 200 mil morskich od linii podstawowej, od której mierzy się szerokość jego morza terytorialnego;

c) szkody, innej niż szkody poprzez zanieczyszczenie środowiska, wyrządzonej poza terytorium, w tym poza morzem terytorialnym, każdego państwa, jeżeli szkoda została spowodowana przez substancję przewożoną na pokładzie statku zarejestrowanego w Państwie Stronie lub, w przypadku niezarejestrowanego statku, na pokładzie statku uprawnionego do pływania pod banderą Państwa Strony; oraz

d) środków zapobiegawczych, kiedykolwiek zostaną podjęte.

Artykuł  4

1. Niniejsza Konwencja ma zastosowanie do roszczeń, z wyjątkiem roszczeń wynikających z jakiegokolwiek kontraktu na przewóz towarów i pasażerów, w odniesieniu do szkody powstałej w wyniku przewozu morzem substancji niebezpiecznych i szkodliwych.

2. Niniejsza Konwencja nie ma zastosowania, o ile jej postanowienia nie są zgodne z przepisami obowiązującego prawa dotyczącego rekompensat pracowniczych lub systemów zabezpieczenia społecznego.

3. Niniejsza Konwencja nie ma zastosowania do:

a) szkody wyrządzonej przez zanieczyszczenie zgodnie z definicją Międzynarodowej konwencji w sprawie odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przez zanieczyszczenie ropą z 1969 roku, z późniejszymi zmianami, niezależnie od tego, czy na postawie tej konwencji wypłacane jest odszkodowanie czy nie; oraz

b) szkody wyrządzonej przez skażenie materiałem radioaktywnym klasy 7 określonym albo w Międzynarodowym kodeksie morskim dla towarów niebezpiecznych, ze zmianami, lub w dodatku B do Kodeksu bezpiecznej praktyki dla masowych ładunków stałych, ze zmianami.

4. Z wyjątkiem postanowienia w ustępie 5 postanowienia niniejszej Konwencji nie mają zastosowania do okrętów wojennych, jednostek pomocniczych marynarki wojennej lub innych jednostek będących własnością lub eksploatowanych przez państwo i czasowo wykorzystywanych wyłącznie w niekomercyjnej służbie państwowej.

5. Państwo Strona może zdecydować się na stosowanie niniejszej Konwencji do swoich okrętów wojennych i innych jednostek określonych w ustępie 4, w którym to przypadku poinformuje o tym sekretarza generalnego określając warunki takiego stosowania.

6. W stosunku do statków będących własnością Państwa Strony i wykorzystywanych do celów komercyjnych, każde państwo podlega pozwaniu w jurysdykcjach określonych w artykule 38 i zrzeka się wszelkich argumentów obrony w oparciu o swój status suwerennego państwa.

Artykuł  5

1. Państwo może, w trakcie ratyfikacji, akceptacji, zatwierdzenia lub przystąpienia do niniejszej Konwencji, lub w jakimkolwiek późniejszym terminie, oświadczyć, że niniejsza Konwencja nie ma zastosowania do statków:

a) które nie przekraczają 200 ton brutto;

b) które przewożą substancje niebezpieczne i szkodliwe wyłącznie w opakowaniach; oraz

c) w czasie rejsów pomiędzy portami lub obiektami tego państwa.

2. Jeżeli dwa sąsiadujące państwa uzgodnią, że niniejsza Konwencja nie stosuje się również do statków objętych ustępem 1 litery a) i b) w trakcie rejsów pomiędzy portami lub obiektami tych państw, zainteresowane państwa mogą oświadczyć, że wyłączenie ze stosowania niniejszej Konwencji zgłoszone w ramach ustępu 1 obejmuje również statki określone w niniejszym ustępie.

3. Każde państwo, które złożyło oświadczenie na podstawie ustępu 1 lub 2, może wycofać takie oświadczenie w każdym czasie.

4. Oświadczenie złożone na podstawie ustępu 1 lub 2 oraz wycofanie złożonego oświadczenia na podstawie ustępu 3 należy dostarczyć sekretarzowi generalnemu, który po wejściu w życie niniejszego Protokołu przekaże je dyrektorowi.

5. Jeżeli państwo złożyło oświadczenie na podstawie ustępu 1 lub 2 i nie wycofało go, substancji niebezpiecznych i szkodliwych przewożonych na pokładzie statków objętych tym ustępem nie będzie uważać się za ładunek będący podstawą wpłaty do celów stosowania artykułów 18, 20, artykułu 21 ustęp 5 i artykułu 43.

6. Fundusz SNS nie jest zobowiązany do wypłaty rekompensaty za szkodę wyrządzoną przez substancje przewożone statkiem, do którego Konwencja nie ma zastosowania zgodnie z oświadczeniem złożonym na podstawie ustępu 1 lub 2, o ile:

a) szkoda określona w artykule 1 ustęp 6 litera a), b) lub c) została spowodowana:

i) na terytorium, w tym na morzu terytorialnym, państwa, które złożyło oświadczenie, lub w przypadku państw sąsiadujących, które złożyły oświadczenie na podstawie ustępu 2, któregokolwiek z nich; albo

ii) w wyłącznej strefie ekonomicznej lub na obszarze wspomnianym w artykule 3 litera b), państwa lub państw, określonych w punkcie i);

b) szkoda obejmuje środki podjęte w celu jej zminimalizowania.

Obowiązki Państw Stron

Artykuł  6

Każde Państwo Strona zapewni wypełnienie wszelkich zobowiązań wynikających z niniejszej Konwencji oraz podejmie właściwe środki przewidziane w swoim prawie, w tym nakładanie sankcji, jakie uzna za konieczne, w celu skutecznej realizacji każdego z takich zobowiązań.

ROZDZIAŁ  II

ODPOWIEDZIALNOŚĆ

Odpowiedzialność właściciela

Artykuł  7

1. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 2 i 3 osoba będąca właścicielem w czasie incydentu odpowiada za szkodę wyrządzoną przez niebezpieczne i szkodliwe substancje w związku z ich przewozem morzem na pokładzie statku, z tym, że jeżeli incydent składa się z serii zdarzeń o tym samym pochodzeniu, odpowiedzialność ponosi osoba będąca właścicielem w czasie pierwszego z tych zdarzeń.

2. Właściciel nie ponosi żadnej odpowiedzialności, jeżeli dowiedzie, że:

a) szkoda jest wynikiem wojny, działań wojennych, wojny domowej, powstania lub zjawiska przyrodniczego o wyjątkowym, niemożliwym do przewidzenia i przemożnym charakterze; lub

b) szkoda została spowodowana w całości przez działanie lub zaniechanie z zamiarem spowodowania szkody przez stronę trzecią; lub

c) szkoda została spowodowana w całości przez zaniedbanie lub inne szkodliwe działanie któregokolwiek rządu lub innego organu odpowiedzialnego za utrzymanie latarni morskich lub innych pomocniczych urządzeń nawigacyjnych w wykonywaniu tej funkcji; lub

d) nieprzekazanie informacji przez nadawcę lub inną osobę o niebezpiecznym i szkodliwym charakterze wysłanych substancji

i) przyczyniło się do powstania szkody, w całości lub w części; lub

ii) spowodowało nieuzyskanie przez właściciela ubezpieczenia zgodnie z artykułem 12; pod warunkiem że ani właściciel, ani jego pracownicy lub agenci nie wiedzieli lub nie mogli wiedzieć o niebezpiecznym i szkodliwym charakterze wysłanych substancji.

3. Jeżeli właściciel dowiedzie, że szkoda wyniknęła w całości lub częściowo albo z działania lub zaniechania z zamiarem spowodowania szkody przez osobę, która poniosła szkodę, albo z zaniedbania takiej osoby, właściciel może zostać w całości lub częściowo zwolniony z odpowiedzialności wobec takiej osoby.

4. W stosunku właściciela można wystąpić z roszczeniem o wynagrodzenie szkody wyłącznie zgodnie z niniejszą Konwencją.

5. Z zastrzeżeniem ustępu 6, nie można wystąpić z roszczeniem o wynagrodzenie szkody na mocy niniejszej Konwencji lub na mocy innych przepisów w stosunku do:

a) pracowników lub agentów właściciela albo członków załogi;

b) pilota lub innych osób, które nie będąc członkami załogi wykonują usługi dla statku;

c) jakiegokolwiek czarterującego (niezależnie od jego określenia, w tym czarterującego pusty statek), zarządzającego lub eksploatującego statek;

d) jakiejkolwiek osoby wykonującej czynności ratownicze za zgodą właściciela lub na zlecenie właściwych władz publicznych;

e) jakiejkolwiek osoby podejmującej środki zapobiegawcze; oraz

f) pracowników lub agentów osób określonych w literach c), d) i e);

chyba że szkoda jest wynikiem ich osobistego działania lub zaniechania popełnionego z zamiarem spowodowania szkody lub wynikiem nieostrożności przy świadomości, że może powstać taka szkoda.

6. Postanowienia niniejszej Konwencji dotyczą wszelkich istniejących praw regresu właściciela w stosunku do jakiejkolwiek strony trzeciej, w tym, ale nie wyłącznie, nadawcy lub odbiorcy substancji będącej przyczyną szkody lub osoby wskazanej w ustępie 5.

Incydenty z udziałem dwóch lub więcej statków

Artykuł  8

1. Jeżeli szkoda jest wynikiem incydentu z udziałem dwóch lub więcej statków, z których każdy przewozi substancje niebezpieczne i szkodliwe, każdy właściciel, o ile nie został zwolniony na mocy artykułu 7, ponosi odpowiedzialność za szkodę. Właściciele będą wspólnie i solidarnie ponosić odpowiedzialność za wszystkie szkody, których w uzasadniony sposób nie można wyodrębnić.

2. Jednakże właściciele będą uprawnieni do ograniczeń odpowiedzialności w stosunku do każdego z nich mocy artykułu 9.

3. Postanowienia niniejszego artykułu dotyczą wszelkich praw regresu właściciela w stosunku do innego właściciela.

Ograniczenie odpowiedzialności

Artykuł  9

1. Właściciel statku będzie uprawniony do ograniczenia odpowiedzialności na mocy niniejszej Konwencji w odniesieniu do każdego poszczególnego incydentu do wysokości łącznej kwoty obliczonej jak następuje:

a) 10 milionów jednostek rozliczeniowych dla statku nieprzekraczającego 2.000 jednostek tonażowych; oraz

b) dla statku o większym tonażu, następującej kwoty ponad kwotę określoną w literze a):

– dla każdej jednostki tonażowej od 2.001 do 50.000 jednostek tonażowych, 1.500 jednostek rozliczeniowych;

– dla każdej jednostki tonażowej ponad 50.000 jednostek tonażowych, 360 jednostek rozliczeniowych;

jednakże w żadnym przypadku nie więcej niż 100 milionów jednostek rozliczeniowych.

2. Właściciel nie będzie uprawniony do ograniczenia odpowiedzialności na mocy niniejszej Konwencji, jeżeli zostanie dowiedzione, że szkoda powstała w wyniku osobistego działania lub zaniechania właściciela, popełnionego z zamiarem spowodowania szkody lub w wyniku nieostrożności przy świadomości, że może powstać taka szkoda.

3. W celu skorzystania z ograniczenia określonego w ustępie 1 właściciel utworzy fundusz dla całej kwoty reprezentującej ograniczenie odpowiedzialności, ustalone zgodnie z ustępem 1, w sądzie lub innym właściwym organie któregokolwiek z Państw Stron, w którym wytoczone zostało powództwo na mocy artykułu 38, lub, jeżeli nie toczy się powództwo, w sądzie lub innym właściwym organie któregokolwiek z Państw Stron, w którym może zostać wytoczone powództwo na mocy artykułu 38. Fundusz można utworzyć albo poprzez zdeponowanie danej kwoty, albo przedstawienie gwarancji bankowej lub innej, możliwej do zaakceptowania w świetle prawa Państwa Strony, gdzie tworzony jest fundusz, i uznanej za odpowiednią przez sąd lub inny właściwy organ.

4. Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 11 fundusz zostanie podzielony pomiędzy osoby występujące z roszczeniem proporcjonalnie do kwoty ich ustalonych roszczeń.

5. Jeżeli przed podziałem funduszu właściciel lub którykolwiek z pracowników lub agentów właściciela lub osoby udzielającej właścicielowi ubezpieczenia lub innego zabezpieczenia finansowego, w wyniku przedmiotowego incydentu, wypłacił rekompensatę za szkodę, taka osoba, która dokonała wypłaty, nabędzie przez subrogację prawa, jakie na mocy niniejszej Konwencji miałaby osoba, która otrzymała wypłatę.

6. Prawo subrogacji przewidziane w ustępie 5 może również zostać nabyte przez osobę inną niż osoby wymienione w tym ustępie w odniesieniu do każdej kwoty rekompensaty za szkodę, jaką ta osoba ewentualnie wypłaciła, ale tylko w zakresie, w jakim subrogacja dozwolona jest na mocy obowiązującego prawa krajowego.

7. Jeżeli właściciele lub inne osoby ustalają, że w późniejszym terminie mogą być zmuszone do wypłaty, w całości lub częściowo, jakiejkolwiek kwoty rekompensaty, w odniesieniu do której prawo subrogacji mogłoby być realizowane na mocy ustępu 5 lub 6, gdyby rekompensata została wypłacona przed podziałem funduszu, sąd lub inny właściwy organ państwa, gdzie fundusz został utworzony, może nakazać tymczasowe wydzielenie wystarczającej kwoty, aby umożliwić takiej osobie wyegzekwowanie roszczenia wobec funduszu w późniejszym terminie.

8. Roszczenia dotyczące uzasadnionych wydatków lub uzasadnionych ofiar poniesionych dobrowolnie przez właściciela w celu zapobieżenia szkodzie lub jej zminimalizowania będą posiadać jednakową rangę z innymi roszczeniami wobec funduszu.

9. a) Kwoty określone w ustępie 1 zostaną przeliczone na walutę krajową na podstawie wartości tej waluty poprzez odniesienie do Specjalnych Praw Ciągnienia w dniu utworzenia funduszu określonego w ustępie 3. Wartość waluty krajowej, w Specjalnych Prawach Ciągnienia, Państwa Strony będącego członkiem Międzynarodowego Funduszu Walutowego, zostanie obliczona zgodnie z obowiązującą w danym dniu metodą wyceny stosowaną przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy dla swoich operacji i transakcji. Wartość waluty krajowej, w Specjalnych Prawach Ciągnienia, Państwa Strony, które nie jest członkiem Międzynarodowego Funduszu Walutowego, oblicza się w sposób ustalony przez to państwo.

b) Tym niemniej Państwo Strona, które nie jest członkiem Międzynarodowego Funduszu Walutowego i którego prawo nie zezwala na stosowanie postanowień ustępu 9 litera a), może, w trakcie ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do niniejszej Konwencji lub w jakimkolwiek późniejszym terminie, oświadczyć, że jednostka rozliczeniowa określona w ustępie 9 litera a) będzie równa 15 frankom w złocie. Frank w złocie wspomniany w niniejszym ustępie odpowiada sześćdziesięciu pięciu i pół miligramom złota próby dziewięćset. Przeliczenie franka w złocie na walutę krajową odbywa się zgodnie z prawem zainteresowanego państwa.

c) Obliczenie wymienione w ustępie 9 litera a) zdanie ostatnie i metoda przeliczania wymieniona w ustępie 9 litera b) są używane w taki sposób, aby wyrazić w walucie krajowej Państwa Strony możliwie tę samą realną wartość dla kwot z ustępu 1, która wynikłaby z zastosowania ustępu 9 litera a) zdania pierwsze i drugie. Państwa Strony informują sekretarza generalnego o sposobie obliczania na mocy ustępu 9 litera a) lub wyniku przeliczenia w ustępie 9 litera b), stosownie do przypadku, w chwili składania dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do niniejszej Konwencji i w każdym przypadku, gdy w którymkolwiek z nich następuje zamiana.

10. Do celów niniejszego artykułu tonaż statku to tonaż brutto obliczony zgodnie z regulacjami dotyczącymi pomiaru tonażu zawartymi w załączniku I do Międzynarodowej konwencji w sprawie pomiaru tonażu statków z 1969 roku.

11. Ubezpieczyciel lub inna osobą udzielająca zabezpieczenia finansowego jest uprawniona do tworzenia funduszu zgodnie z niniejszym artykułem na tych samych warunkach i z tymi samymi skutkami, jak gdyby został utworzony przez właściciela. Taki fundusz może zostać utworzony nawet wówczas, gdy, na mocy postanowień ustępu 2, właściciel nie jest uprawniony do ograniczenia odpowiedzialności, ale w takim przypadku jego utworzenie nie będzie miało wpływu na prawa jakiejkolwiek osoby występującej z roszczeniem wobec właściciela.

Artykuł  10

1. Jeżeli po incydencie właściciel utworzył fundusz zgodnie z artykułem 9 i jest uprawniony do ograniczenia odpowiedzialności:

a) żadna osoba posiadająca roszczenie za szkodę wynikającą z tego incydentu nie jest uprawniona do wykonywania jakiegokolwiek prawa w stosunku do pozostałego majątku właściciela w odniesieniu do takiego roszczenia; oraz

b) sąd lub inny właściwy organ któregokolwiek Państwa Strony nakażą zwolnienie każdego statku lub innego mienia należącego do właściciela, które zostało zajęte w odniesieniu do roszczenia za szkodę wynikającą z tego incydentu, oraz podobnie nakaże zwrot jakiejkolwiek kaucji lub innego zabezpieczenia wniesionego w celu uniknięcia takiego zajęcia.

2. Jednakże powyższe ma zastosowanie wyłącznie, jeżeli osoba występująca z roszczeniem ma dostęp do sądu administrującego funduszem, a fundusz jest faktycznie dostępny w związku z roszczeniem.

Śmierć i uszkodzenie ciała

Artykuł  11

Roszczenia w związku ze śmiercią lub uszkodzeniem ciała mają pierwszeństwo w stosunku do innych roszczeń, chyba że łączna wysokość takich roszczeń jest większa od dwóch trzecich ogólnej kwoty ustalonej zgodnie z artykułem 9 ustęp 1.

Ubezpieczenie obowiązkowe właściciela

Artykuł  12

1. Właściciel statku zarejestrowanego w Państwie Stronie i faktycznie przewożącego substancje niebezpieczne i szkodliwe musi posiadać ubezpieczenie lub inne zabezpieczenie finansowe, takie jak gwarancja banku lub podobnej instytucji finansowej, w kwocie ustalonej poprzez zastosowanie limitów odpowiedzialności określonych w artykule 9 ustęp 1, w celu pokrycia odpowiedzialności za szkodę na mocy niniejszej Konwencji.

2. Świadectwo ubezpieczenia obowiązkowego potwierdzające, że ubezpieczenie lub inne zabezpieczenie finansowe jest ważne, zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji zostanie wydane dla każdego statku po ustaleniu przez właściwy organ Państwa Strony, że zostały spełnione wymogi określone w ustępie 1. W odniesieniu do statku zarejestrowanego w Państwie Stronie takie świadectwo ubezpieczenia obowiązkowego zostanie wystawione lub uwierzytelnione przez właściwy organ państwa rejestracji statku; w odniesieniu do statku niezarejestrowanego w Państwie Stronie świadectwo może zostać wydane lub uwierzytelnione przez właściwy organ któregokolwiek Państwa Strony. To świadectwo ubezpieczenia obowiązkowego będzie posiadać formę wzoru podanego w załączniku I i będzie zawierać następujące dane szczegółowe:

a) nazwę statku, wyróżniający go numer lub litery oraz port rejestracji;

b) nazwę i siedzibę przedsiębiorstwa właściciela;

c) numer identyfikacyjny Międzynarodowej Organizacji Morskiej;

d) rodzaj i okres ważności zabezpieczenia;

e) nazwę i siedzibę ubezpieczyciela lub innej osoby udzielającej zabezpieczenia oraz miejsce działalności gospodarczej, gdzie ubezpieczenie lub zabezpieczenie jest ustanowione; oraz

f) okres ważności świadectwa, który nie powinien być dłuższy niż okres ważności ubezpieczenia lub innego zabezpieczenia.

3. Świadectwo ubezpieczenia obowiązkowego sporządza się w urzędowym języku, lub językach, wydającego państwa. Jeżeli wykorzystany język nie jest językiem angielskim, francuskim lub hiszpańskim, tekst powinien zawierać tłumaczenie na jeden z tych języków.

4. Świadectwo ubezpieczenia obowiązkowego przechowuje się na pokładzie statku, a kopię należy złożyć w organie prowadzącym rejestr statku albo, jeżeli statek nie jest zarejestrowany w Państwie Stronie, w organie państwa wydającego lub uwierzytelniającego świadectwo.

5. Ubezpieczenie lub inne zabezpieczenie finansowe nie zaspokaja wymogów niniejszego artykułu, jeżeli jego ważność wygasa, z innych powodów niż upływ okresu ważności ubezpieczenia lub zabezpieczenia określonego w świadectwie na podstawie ustępu 2, przed upływem trzech miesięcy od dnia powiadomienia o jego rozwiązaniu organów określonych w ustępie 4, chyba że świadectwo ubezpieczenia obowiązkowego zostało wydane we wspomnianym okresie. Powyższe postanowienia będą podobnie miały zastosowanie do wszelkich zmian, w wyniku których ubezpieczenie lub zabezpieczenie przestaje spełniać wymogi niniejszego artykułu.

6. Państwo rejestracji statku określa, z zastrzeżeniem postanowień niniejszego artykułu, warunki wydania i ważności świadectwa ubezpieczenia obowiązkowego.

7. Świadectwa ubezpieczenia obowiązkowego wydane lub uwierzytelnione z upoważnienia Państwa Strony zgodnie z ustępem 2 są akceptowane przez pozostałe Państwa Strony do celów niniejszej Konwencji i są uważane przez pozostałe Państwa Strony za posiadające tę samą moc, co świadectwa ubezpieczenia obowiązkowego wydane lub uwierzytelnione przez nie, nawet jeżeli zostały wydane lub uwierzytelnione w stosunku do statku niezarejestrowanego w Państwie Stronie. Państwo Strona może w każdym czasie zażądać konsultacji z państwem, które wystawiło lub uwierzytelniło świadectwo, jeżeli uzna, że ubezpieczyciel lub poręczyciel wymieniony w świadectwie ubezpieczenia obowiązkowego nie posiada finansowych możliwości wypełnienia zobowiązań nałożonych przez niniejszą Konwencję.

8. Każde roszczenie o wypłatę rekompensaty za szkodę może zostać wniesione bezpośrednio w stosunku do ubezpieczyciela lub innej osoby wnoszącej finansowe zabezpieczenie odpowiedzialności właściciela za szkodę. W takim przypadku pozwany może, nawet jeżeli właściciel nie jest uprawniony do ograniczenia odpowiedzialności, skorzystać z limitu odpowiedzialności określonego zgodnie z ustępem 1. Pozwany może również przywołać argumenty obrony (inne niż upadłość lub likwidację właściciela), do których przywołania byłby uprawniony właściciel. Poza tym pozwany może przywołać argument obrony, że szkoda była wynikiem celowego działania właściciela, ale pozwany nie przywoła żadnego innego argumentu obrony, który mógłby przywołać pozwany w postępowaniu sądowym wytoczonym przez właściciela przeciwko pozwanemu. W każdym przypadku pozwany ma prawo żądać od właściciela włączenia się w postępowanie sądowe.

9. Wszelkie kwoty wynikające z ubezpieczenia lub innego zabezpieczenia finansowego złożonego zgodnie z ustępem 1 będą dostępne wyłącznie w celu zaspokojenia roszczeń na mocy niniejszej Konwencji.

10. Państwo Strona nie dopuści do obrotu handlowego statku pływającego pod jego banderą, do którego ma zastosowanie niniejszy artykuł, o ile nie zostanie wydane świadectwo na mocy ustępu 2 lub 12.

11. Z zastrzeżeniem postanowień niniejszego artykułu każde Państwo Strona zapewni, na mocy swojego prawa krajowego, że każdy statek, niezależnie od miejsca rejestracji, wchodzący do portu na jego terytorium lub opuszczający go, albo przybijający lub odbijający od oddalonego od brzegu obiektu na jego morzu terytorialnym posiada ważne ubezpieczenie lub inne zabezpieczenie w kwotach określonych w ustępie 1.

12. Jeżeli statek, którego właścicielem jest Państwo Strona, nie posiada ubezpieczenia lub innego zabezpieczenia finansowego, postanowienia niniejszego artykułu dotyczące takiego ubezpieczenia lub zabezpieczenia nie będą mieć zastosowania wobec takiego statku, ale statek będzie posiadać świadectwo ubezpieczenia obowiązkowego wydane przez właściwy organ państwa rejestracji statku stwierdzające, że statek jest własnością tego państwa i że odpowiedzialność statku jest pokryta w ramach limitu ustanowionego zgodnie z ustępem 1. Takie świadectwo ubezpieczenia obowiązkowego będzie w formie jak najbliższej wzorowi określonemu w ustępie 2.

ROZDZIAŁ  III

REKOMPENSATA PRZEZ MIĘDZYNARODOWY FUNDUSZ SUBSTANCJI NIEBEZPIECZNYCH I SZKODLIWYCH (FUNDUSZ SNS)

Utworzenie Funduszu SNS

Artykuł  13

1. Niniejszym tworzy się Międzynarodowy Fundusz Substancji Niebezpiecznych i Szkodliwych (Fundusz SNS) o następujących celach:

a) zapewnienie rekompensaty za szkodę w związku z przewozem morzem substancji niebezpiecznych i szkodliwych, jeżeli ochrona udzielona na mocy rozdziału II jest niewystarczająca lub niedostępna; oraz

b) nadanie mocy prawnej zadaniom określonym w artykule 15.

2. Fundusz SNS jest w każdym Państwie Stronie uznawany za osobę prawną zdolną w świetle prawa tego państwa do przyjęcia praw i obowiązków oraz bycia stroną w postępowaniu przed sądami tego państwa. Każde Państwo Strona uznaje dyrektora za prawnego przedstawiciela Funduszu SNS.

Rekompensata

Artykuł  14

1. Do celów wypełniania swojej funkcji na mocy artykułu 13 ustęp 1 litera a) Fundusz SNS wypłaca rekompensatę każdej osobie, która poniosła szkodę, jeżeli taka osoba nie mogła otrzymać pełnej i wystarczającej rekompensaty za szkodę na warunkach rozdziału II:

a) ponieważ na mocy rozdziału II nie wynika żadna odpowiedzialność za szkodę;

b) ponieważ właściciel odpowiedzialny za szkodę na mocy rozdziału II nie posiada możliwości finansowych wypełnienia w pełni zobowiązań na mocy niniejszej Konwencji, a żadne zabezpieczenie finansowe, jakie może być udzielone na podstawie rozdziału II, nie pokrywa lub nie jest wystarczające do zaspokojenia roszczeń o rekompensatę za szkodę; właściciel traktowany jest za nieposiadającego finansowych możliwości wypełnienia tych zobowiązań, a zabezpieczenie finansowe jest traktowane za niewystarczające, jeżeli osoba, która poniosła szkodę, nie była w stanie uzyskać pełnej kwoty rekompensaty należnej jej na podstawie rozdziału II po podjęciu uzasadnionych kroków w celu wykorzystania dostępnych, prawnych środków zaradczych;

c) ponieważ szkoda przekracza odpowiedzialność właściciela zgodnie z warunkami rozdziału II.

2. Do celów niniejszego artykułu uzasadnione wydatki lub uzasadnione ofiary poniesione dobrowolnie przez właściciela w celu zapobieżenia szkodzie lub jej zminimalizowania traktuje się jako szkodę.

3. Fundusz SNS nie zaciągnie żadnych zobowiązań na mocy poprzednich ustępów, jeżeli:

a) dowiedzie, że szkoda powstała w wyniku wojny, działań wojennych, wojny domowej lub powstania i była spowodowana substancjami niebezpiecznymi i szkodliwymi pochodzącymi z okrętu wojennego lub innego statku będącego własnością państwa lub eksploatowanego przez państwo i wykorzystywanego, w czasie incydentu, wyłącznie w niekomercyjnej służbie państwowej; lub

b) osoba występująca z roszczeniem nie może dowieść, że istnieje uzasadnione prawdopodobieństwo, iż szkoda jest wynikiem incydentu z udziałem jednego lub więcej statków.

4. Jeżeli Fundusz SNS dowiedzie, że szkoda była, w całości lub częściowo, wynikiem działania lub zaniechania dokonanym z zamiarem spowodowania szkody przez osobę, która poniosła szkodę, lub zaniedbania tej osoby, Fundusz SNS może zostać, w całości lub częściowo, zwolniony ze zobowiązania wypłaty rekompensaty tej osobie. W każdym przypadku Fundusz SNS będzie zwolniony w takim zakresie, w jakim mógłby zostać zwolniony właściciel na mocy artykułu 7 ustęp 3. Jednakże Fundusz SNS nie zostanie zwolniony z odpowiedzialności w odniesieniu do środków zapobiegawczych.

5. a) Z zastrzeżeniem postanowienia w literze b), łączna kwota rekompensaty wypłacona przez Fundusz SNS na mocy niniejszego artykułu w odniesieniu do jednego incydentu będzie ograniczona w taki sposób, aby suma tej rekompensaty i jakiejkolwiek rekompensaty faktycznie wypłaconej na podstawie rozdziału II za szkodę w dziedzinie zastosowania niniejszej Konwencji określonej w artykule 3 nie przekroczyła 250 milionów jednostek rozliczeniowych.

b) Łączna kwota rekompensaty wypłaconej przez Fundusz SNS na mocy niniejszego artykułu za szkodę wynikającą ze zjawiska przyrodniczego o wyjątkowym, nieuniknionym i przemożnym charakterze nie przekroczy 250 milionów jednostek rozliczeniowych.

c) Ewentualne odsetki naliczone w stosunku do funduszu utworzonego zgodnie z artykułem 9 ustęp 3 nie będą brane pod uwagę przy obliczaniu maksymalnej rekompensaty wypłacanej przez Fundusz SNS na mocy niniejszego artykułu.

d) Kwoty określone w niniejszym artykule są przeliczane na walutę krajową na podstawie wartości tej waluty w odniesieniu do Specjalnego Prawa Ciągnienia w dniu podjęcia decyzji przez zgromadzenie Funduszu SNS w sprawie pierwszego terminu wypłaty odszkodowania.

6. Jeżeli kwota ustalonych roszczeń wobec Funduszu SNS przekracza łączną kwotę rekompensaty, jaka przypada do wypłacenia na podstawie ustępu 5, dostępna kwota zostanie podzielona w taki sposób, aby proporcja pomiędzy każdym ustalonym roszczeniem a kwotą rekompensaty faktycznie uzyskaną przez osobę występującą z roszczeniem na mocy niniejszej Konwencji była taka sama dla wszystkich osób występujących z roszczeniem. Roszczenia dotyczące śmierci lub uszkodzenia ciała mają jednakże pierwszeństwo przed innymi roszczeniami, chyba że łączna wysokość takich roszczeń jest większa od dwóch trzecich ogólnej kwoty ustalonej zgodnie z ustępem 5.

7. Zgromadzenie Funduszu SNS może podjąć decyzję, że w wyjątkowych przypadkach rekompensata zgodnie z niniejszą Konwencją może zostać wypłacona nawet wówczas, gdy właściciel nie utworzył funduszu zgodnie z rozdziałem II. W takich przypadkach odpowiednio ma zastosowanie ustęp 5 litera d).

Pozostałe zadania Funduszu SNS

Artykuł  15

W celu wypełniania swoich funkcji na mocy artykułu 13 ustęp 1 litera a) Fundusz SNS ma następujące zadania:

a) rozpatrywanie roszczeń wobec Funduszu SNS;

b) sporządzanie prognoz w postaci budżetu na każdy rok kalendarzowy obejmującego:

Wydatki

i) koszty i wydatki administracji Funduszu w danym roku lub wszelkie niedobory z operacji w roku poprzednim; oraz

ii) wypłaty z Funduszu SNS w danym roku;

Dochody

iii) nadwyżki środków z operacji w poprzednim roku, w tym odsetki;

iv) wpłaty wstępne do zapłacenia w ciągu roku;

v) wpłaty roczne, jeżeli wymagane do zrównoważenia budżetu; oraz

vi) wszelkie inne dochody;

c) wykorzystanie, na żądanie Państwa Strony, jego dobrych usług koniecznych do udzielenia pomocy temu państwu w szybkim zabezpieczeniu personelu, materiałów i usług, jakie są niezbędne, aby umożliwić temu państwu podjęcie środków w celu zapobieżenia lub złagodzenia szkody wynikającej z incydentu, w stosunku do którego Fundusz SNS może zostać wezwany do wypłaty rekompensaty na mocy niniejszej Konwencji; oraz

d) udzielanie, na warunkach ustanowionych w przepisach wewnętrznych, udogodnień kredytowych w celu podjęcia środków zapobiegawczych w odniesieniu do szkody wynikającej z incydentu, w stosunku do którego Fundusz SNS może zostać wezwany do wypłaty rekompensaty na mocy niniejszej Konwencji.

Przepisy ogólne dotyczące wpłat

Artykuł  16

1. Fundusz SNS posiada konto ogólne, które jest podzielone na sektory.

2. Fundusz SNS posiada również, z zastrzeżeniem artykułu 19 ustępy 3 i 4, odrębne konta w odniesieniu do:

a) ropy naftowej, jak określono w artykule 1 ustęp 5 litera a) punkt i) (konto ropy naftowej);

b) skroplonych gazów ziemnych składających się z lekkich węglowodorów, w których główny składnik stanowi metan (LNG) (konto LNG); oraz

c) skroplonych gazów ziemnych składających się z lekkich węglowodorów, w których główny składnik stanowią propan i butan (LPG) (konto LPG).

3. Wprowadza się wpłaty wstępne i w razie potrzeby wpłaty roczne na Fundusz SNS.

4. Wpłat na Fundusz SNS dokonuje się na konto ogólne zgodnie z artykułem 18, na konta odrębne zgodnie z artykułem 19 oraz na konto ogólne lub na konta odrębne zgodnie z artykułem 20 lub artykułem 21 ustęp 5. Z zastrzeżeniem artykułu 19 ustęp 6, konto ogólne jest dostępne w celu wynagradzania szkód wyrządzonych przez niebezpieczne i szkodliwe substancje objęte tym kontem, a konto odrębne jest dostępne w celu wynagradzania szkody wyrządzonej przez niebezpieczną i szkodliwą substancję objętą tym kontem.

5. Do celów artykułu 18, artykułu 19 ustęp 1 litera a) punkty i) i ii) oraz ustęp 1 litera c), artykułu 20 i artykułu 21 ustęp 5, jeżeli ilość danego rodzaju ładunku będącego podstawą wpłaty, odebranego na terytorium Państwa Strony przez każda osobę w roku kalendarzowym, po dodaniu do ilości tego samego rodzaju ładunku odebranego w tym samym Państwie Stronie w tym samym roku przez osobę lub osoby stowarzyszone przekracza limit, określony w odpowiednich ustępach, osoba taka dokona wpłaty w odniesieniu do faktycznej ilości odebranej przez tę osobę niezależnie od tego, czy ta ilość przekracza odpowiedni limit.

6. "Osoba stowarzyszona" oznacza każdy podmiot zależny lub wspólnie kontrolowany. Kwestię, czy dana osoba spełnia wymogi tej definicji, rozstrzyga prawo krajowe zainteresowanego państwa.

Przepisy ogólne dotyczące wpłat rocznych

Artykuł  17

1. Wpłaty roczne na konto ogólne i na każde z kont odrębnych pobiera się wyłącznie wówczas, gdy jest to konieczne w celu dokonania wypłat z danego konta.

2. Wpłaty roczne dokonywane w zastosowaniu artykułu 18, 19 i artykułu 21 ustęp 5 ustala zgromadzenie i oblicza się je zgodnie z tymi artykułami na podstawie jednostek odebranego ładunku będącego podstawą wpłaty lub, w odniesieniu do ładunków wspomnianych w artykule 19 ustęp 1 litera b), wyładowanych w ciągu poprzedniego roku kalendarzowego lub innego roku wybranego przez zgromadzenie.

3. Zgromadzenie ustali łączną kwotę wpłat rocznych pobieranych na konto ogólne i na każde z kont odrębnych. Po podjęciu tej decyzji, w odniesieniu do każdego Państwa Strony, dyrektor obliczy dla każdej osoby zobowiązanej do wnoszenia wpłat zgodnie z artykułem 18, artykułem 19 ustęp 1 i artykułem 21 ustęp 5 wysokość wpłaty rocznej wnoszonej przez tę osobę na każde konto, na podstawie stałej kwoty za każdą jednostkę ładunku będącego podstawą wpłaty zgłoszoną w odniesieniu do tej osoby w ciągu poprzedniego roku kalendarzowego lub innego roku wybranego przez zgromadzenie. Dla konta ogólnego wyżej wspomnianą, stałą kwotę za jednostkę ładunku będącego podstawą wpłaty dla każdego sektora oblicza się w zastosowaniu przepisów zawartych w załączniku II do niniejszej Konwencji. Dla każdego konta odrębnego stałą kwotę za jednostkę ładunku będącego podstawą wpłaty, określonej powyżej, oblicza się dzieląc całość wpłaty rocznej, jaka ma zostać wniesiona na to konto, przez całkowitą ilość ładunku będącego podstawą wpłaty, za który wnosi się wpłatę na to konto.

4. Zgromadzenie może również wprowadzić wpłaty roczne na pokrycie kosztów administracyjnych i ustalić podział takich kosztów pomiędzy sektorami konta ogólnego i kontami odrębnymi.

5. Zgromadzenie ustala również podział pomiędzy odpowiednie konta i sektory kwot wypłaconych tytułem rekompensaty za szkodę wyrządzoną przez dwie lub więcej substancji objętych różnymi kontami lub sektorami, na podstawie prognozy zakresu, w jakim każda z tych substancji przyczyniła się do szkody.

Wpłaty roczne na konto ogólne

Artykuł  18

1. Z zastrzeżeniem artykułu 16 ustęp 5, wpłat rocznych na konto ogólne dokonuje w odniesieniu do każdego Państwa Strony każda osoba, która występowała jako odbiorca w tym państwie w poprzednim roku kalendarzowym, lub w innym roku wybranym przez zgromadzenie, łącznej ilości ponad 20.000 ton ładunku będącego podstawą wpłaty, substancji innych niż wymienione w artykule 19 ustęp 1, które objęte są następującymi sektorami:

a) masowe materiały stałe określone w artykule 1 ustęp 5 litera a) punkt vii);

b) substancje określone w ustępie 2; oraz

c) inne substancje.

2. Wpłaty roczne wnoszone są również na konto ogólne przez osoby, które byłyby zobowiązane do wniesienia wpłat na konto odrębne zgodnie z artykułem 19 ustęp 1, gdyby jego funkcjonowanie nie zostało odroczone lub zawieszone zgodnie z artykułem 19. Każde konto odrębne, którego funkcjonowanie zostało odroczone lub zawieszone na mocy artykułu 19, będzie tworzyć odrębny sektor w ramach rachunku ogólnego.

Wpłaty roczne na konta odrębne

Artykuł  19

1. Z zastrzeżeniem artykułu 16 ustęp 5, wpłat rocznych na konta odrębne dokonuje się w odniesieniu do każdego Państwa Strony:

a) w przypadku konta ropy naftowej,

i) przez każdą osobę, która występowała jako odbiorca w tym państwie w poprzednim roku kalendarzowym, lub w innym roku wybranym przez zgromadzenie, łącznej ilości ponad 150.000 ton ropy naftowej będącej podstawą wpłaty jak określono w artykule 1 ustęp 3 Międzynarodowej konwencji w sprawie utworzenia międzynarodowego funduszu rekompensat za szkody wynikające z zanieczyszczeń ropą naftową z 1971 roku, z późniejszymi zmianami, i która jest lub byłaby zobowiązana do wnoszenia wpłat na Międzynarodowy Fundusz Kompensacyjny w przypadkach zanieczyszczeń ropą naftową zgodnie z artykułem 10 tej Konwencji; oraz

ii) przez każdą osobę, która występowała jako odbiorca w tym państwie w poprzednim roku kalendarzowym, lub w innym roku wybranym przez zgromadzenie, łącznej ilości ponad 20.000 ton innych olejów przewożonych luzem, wymienionych w dodatku I do załącznika I do Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczeniu morza przez statki z 1973 roku, zmienionej dotyczącym jej Protokołem z 1978 roku, z późniejszymi zmianami;

b) w przypadku konta LNG, przez każdą osobę, która w poprzednim roku kalendarzowym, lub innym roku wybranym przez zgromadzenie, bezpośrednio przed wyładunkiem, posiadała tytuł własności do ładunku LNG wyładowanego w porcie lub terminalu tego państwa;

c) w przypadku konta LPG, przez każdą osobę, która w poprzednim roku kalendarzowym, lub innym roku wybranym przez zgromadzenie, była odbiorcą w tym państwie łącznej ilości ponad 20.000 ton LPG.

2. Z zastrzeżeniem ustępu 3, funkcjonowanie kont odrębnych określonych w ustępie 1 powyżej rozpoczyna się w tym samym terminie, co funkcjonowanie konta ogólnego.

3. Początkowe funkcjonowanie konta odrębnego określonego w artykule 16 ustęp 2 jest odroczone do czasu przekroczenia następujących poziomów przez ładunek będący podstawą wpłaty w odniesieniu do tego konta w okresie poprzedzającego roku kalendarzowego, lub innego roku wybranego przez zgromadzenie:

a) 350 milionów ton ładunku będącego podstawą wpłaty w odniesieniu do konta ropy naftowej;

b) 20 milionów ton ładunku będącego podstawą wpłaty w odniesieniu do konta LNG; oraz

c) 15 milionów ton ładunku będącego podstawą wpłaty w odniesieniu do konta LPG.

4. Zgromadzenie może zawiesić funkcjonowanie konta oddzielnego, jeżeli:

a) ilości ładunku będącego podstawą wpłaty w odniesieniu do tego konta w poprzednim roku kalendarzowym kształtują się poniżej odpowiednich poziomów określonych w ustępie 3; lub

b) jeżeli po upływie sześciu miesięcy od terminu płatności łączna kwota wpłat niewniesionych na to konto przekracza dziesięć procent ostatniej należnej wpłaty na to konto zgodnie z ustępem 1.

5. Zgromadzenie może przywrócić funkcjonowanie konta odrębnego, które zostało zawieszone zgodnie z ustępem 4.

6. Każda osoba, która byłaby zobowiązana do wniesienia wpłat na konto odrębne, którego funkcjonowanie zostało odroczone zgodnie z ustępem 3 lub zawieszone zgodnie z ustępem 4, wpłaci na konto ogólne wpłaty należne od tej osoby w odniesieniu do tego konta odrębnego. Do celów obliczania przyszłych wpłat, odroczone lub zawieszone konta odrębne będą tworzyć nowy sektor w ramach konta ogólnego i będą podlegać systemowi punktowemu SNS określonemu w załączniku II.

Wpłaty wstępne

Artykuł  20

1. W odniesieniu do każdego Państwa Strony wpłaty wstępne wnoszone są w kwocie, którą dla każdej osoby zobowiązanej do wnoszenia wpłat zgodnie z artykułem 16 ustęp 5, artykułami 18, 19 i artykułem 21 ustęp 5 oblicza się na podstawie stałej kwoty, równej dla konta ogólnego i poszczególnych kont odrębnych, dla jednostki ładunku będącego podstawą wpłaty odebranego lub, w przypadku LNG, wyładowanego w tym państwie, w ciągu roku kalendarzowego poprzedzającego rok, w którym niniejsza Konwencja wchodzi w życie dla tego państwa.

2. Stała kwota i jednostki dla różnych sektorów w ramach konta ogólnego, jak również dla poszczególnych kont odrębnych określonych w ustępie 1, zostaną ustalone przez zgromadzenie.

3. Wpłaty wstępne zostaną wniesione w terminie trzech miesięcy od daty wystawienia faktur przez Fundusz SNS w odniesieniu do każdego Państwa Strony osobom zobowiązanym do wniesienia wpłat zgodnie z ustępem 1.

Sprawozdania

Artykuł  21

1. Każde Państwo Strona zapewni, że każda osoba zobowiązana do wnoszenia wpłat zgodnie z artykułami 18, 19 lub ustępem 5 niniejszego artykułu zostanie umieszczona na wykazie, jaki zostanie utworzony i uaktualniany przez dyrektora zgodnie postanowieniami niniejszego artykułu.

2. Do celów określonych w ustępie 1 każde Państwo Strona przekaże dyrektorowi, w terminie i w sposób określone w wewnętrznych przepisach Funduszu SNS, nazwę (nazwisko) i adres każdej osoby, która w odniesieniu do tego państwa jest zobowiązana do wniesienia wpłaty zgodnie z artykułami 18, 19 lub ustępem 5 niniejszego artykułu, jak również dane na temat odpowiednich ilości ładunku będących podstawą wpłaty, za które ta osoba jest zobowiązana do wniesienia wpłaty w odniesieniu do poprzedniego roku kalendarzowego.

3. Do celów upewnienia, w każdym terminie, kim są osoby zobowiązane do wnoszenia wpłat zgodnie z artykułami 18, 19 lub ustępem 5 niniejszego artykułu i ustalenia, w razie potrzeby, ilości ładunku, jaką należy uwzględnić dla każdej osoby przy ustalaniu kwoty wpłaty, wykaz będzie stanowić świadectwo zawartych w nim faktów.

4. Jeżeli Państwo Strona nie wypełni swojego obowiązku przekazania dyrektorowi informacji określonych w ustępie 2, w wyniku czego Fundusz SNS poniesie stratę finansową, to Państwo Strona jest zobowiązane do wynagrodzenia takiej straty Funduszowi SNS. Na podstawie zalecenia dyrektora zgromadzenie zdecyduje, czy Państwo Strona ma zapłacić taką rekompensatę.

5. W odniesieniu do ładunku będącego podstawą wpłaty przewożonego z jednego portu lub terminalu Państwa Strony do innego portu lub terminalu usytuowanego w tym samym państwie i tam wyładowanego, Państwa Strony posiadają opcję przedstawienia Funduszowi SNS sprawozdania na temat łącznej ilości rocznej dla każdego konta obejmującego wszystkie odbiory ładunku będącego podstawą wpłaty, w tym wszelkie ilości, w odniesieniu do których wpłaty wnoszone są na podstawie artykułu 16 ustęp 5. Przedstawiając sprawozdanie Państwo Strona:

a) poinformuje Fundusz SNS, że to państwo wpłaci łączną kwotę przypadającą do wpłaty na poszczególne konta w odniesieniu do danego roku jednorazowo ryczałtem na rzecz Funduszu SNS; lub

b) zleci Funduszowi SNS pobranie łącznej kwoty przypadającej do wpłaty na poszczególne konta poprzez wystawianie faktur indywidualnym odbiorcom lub, w przypadku LNG, posiadaczowi tytułu, który wyładowuje gaz w ramach jurysdykcji tego Państwa Strony, na kwotę przypadającą do zapłacenia przez każdego z nich. Osoby te zostaną zidentyfikowane zgodnie z prawem krajowym zainteresowanego państwa.

Niewniesienie wpłat

Artykuł  22

1. Od kwoty każdej wpłaty należnej na mocy artykułów 18, 19, 20 lub artykułu 21 ustęp 5, której termin upłynął, będą naliczane odsetki według stopy ustalonej zgodnie z wewnętrznymi przepisami Funduszu SNS, z tym, że dla różnych okoliczności można ustalać różne stopy odsetkowe.

2. Jeżeli osoba, która jest zobowiązana do wniesienia wpłaty zgodnie z artykułami 18, 19, 20 lub artykułem 21 ustęp 5 nie wypełnia zobowiązań w odniesieniu do każdej takiej wpłaty lub jej części i zalega z ich zapłatą, dyrektor podejmuje właściwe działanie, w tym skierowanie sprawy na drogę sądową, wobec takiej osoby w imieniu Funduszu SNS w celu windykacji należnej kwoty. Jednakże jeżeli zalegający z wpłatą jest w sposób ewidentny niewypłacalny lub zachodzą inne okoliczności, zgromadzenie może, na podstawie zalecenia dyrektora, podjąć decyzję o niewszczynaniu lub niekontynuowaniu postępowania wobec takiej osoby.

Fakultatywna odpowiedzialność Państw Stron za wnoszenie wpłat

Artykuł  23

1. Bez uszczerbku dla postanowień artykułu 21 ustęp 5 Państwo Strona może w czasie składania dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia lub w jakimkolwiek terminie późniejszym oświadczyć, że przyjmuje na siebie zobowiązania, nałożone niniejszą Konwencja na każdą osobę zobowiązaną do wnoszenia wpłat zgodnie z artykułami 18, 19, 20 lub artykułem 21 ustęp 5 w odniesieniu do substancji niebezpiecznych i szkodliwych odebranych lub wyładowanych na terytorium tego państwa. Takie oświadczenie zostanie złożone na piśmie i będzie określać, które zobowiązania zostają przyjęte.

2. Jeżeli oświadczenie jest złożone na mocy ustępu 1 przed wejściem w życie niniejszej Konwencji zgodnie z artykułem 46, zostaje ono dostarczone sekretarzowi generalnemu, który po wejściu w życie niniejszej Konwencji przekaże oświadczenie dyrektorowi.

3. Oświadczenie złożone na mocy ustępu 1 po wejściu w życie niniejszej Konwencji zostaje dostarczone dyrektorowi.

4. Oświadczenie złożone zgodnie z niniejszym artykułem może zostać wycofane przez odpowiednie państwo na podstawie pisemnego powiadomienia o tym dyrektora. Takie powiadomienie staje się skuteczne po upływie trzech miesięcy od odebrania go przez dyrektora.

5. Każde państwo związane oświadczeniem złożonym na mocy niniejszego artykułu, w każdym postępowaniu sądowym wytoczonym przeciwko niemu przed właściwym sądem w odniesieniu do każdego zobowiązania określonego w oświadczeniu, zrzeka się wszelkich immunitetów, na jakie w innym przypadku mogłoby przywołać.

Organizacja i administracja

Artykuł  24

Fundusz SNS posiada zgromadzenie i sekretariat, na którego czele stoi dyrektor.

Zgromadzenie

Artykuł  25

Zgromadzenie składa się ze wszystkich Państw Stron niniejszej Konwencji.

Artykuł  26

Funkcje zgromadzenia obejmują:

a) wybór na każdym posiedzeniu zwyczajnym przewodniczącego i dwóch wiceprzewodniczących, których kadencja będzie trwać do następnego posiedzenia zwyczajnego;

b) określenie własnego regulaminu, z zastrzeżeniem postanowień niniejszej Konwencji;

c) opracowanie, stosowanie i dokonywanie przeglądu przepisów wewnętrznych i finansowych odnoszących się do celów Funduszu SNS określonych w artykule 13 ustęp 1 litera a) oraz zadań Funduszu SNS wymienionych w artykule 15;

d) mianowanie dyrektora oraz przyjęcie postanowień dotyczących mianowania innych niezbędnych pracowników, oraz ustalenie warunków zatrudnienia dyrektora i pozostałego personelu;

e) przyjęcie budżetu rocznego przygotowanego zgodnie z artykułem 15 litera b);

f) rozważenie i ewentualne zatwierdzenie wszelkich zaleceń dyrektora dotyczących zakresu definicji ładunku będącego podstawą wpłaty;

g) mianowanie rewidentów i przyjęcie sprawozdań finansowych Funduszu SNS;

h) zatwierdzenie uregulowania roszczeń wobec Funduszu SNS, podejmowanie decyzji w sprawie podziału między osobami występującymi z roszczeniami dostępnej kwoty rekompensaty zgodnie z artykułem 14 oraz ustalanie warunków tymczasowych wypłat w stosunku do roszczeń w celu zapewnienia jak najszybszych rekompensat osobom poszkodowanym;

i) utworzenie Komitetu ds. Roszczeń dotyczących Rekompensat, obejmującego nie mniej niż siedmiu i nie więcej niż 15 członków oraz tymczasowy lub stały organ pomocniczy, jaki uzna za niezbędny, określenie zakresu jego kompetencji i przyznanie mu uprawnień niezbędnych do wykonywania powierzonych mu funkcji; przy mianowaniu członków takiego ciała zgromadzenie będzie dążyć do zapewnienia odpowiedniej geograficznej struktury członków oraz zapewnienia, że Państwa Strony są odpowiednio reprezentowane; w pracy takiego organu pomocniczego można stosować regulamin wewnętrzny zgromadzenia, z wszelkimi niezbędnymi zmianami;

j) ustalenie, które państwa niebędące stronami niniejszej Konwencji, którzy członkowie stowarzyszeni Organizacji oraz które rządowe i pozarządowe organizacje międzynarodowe zostaną dopuszczone do uczestnictwa, bez prawa głosu, w posiedzeniach zgromadzenia i organów pomocniczych;

k) wydawanie poleceń dotyczących administrowania Funduszem SNS dyrektorowi i organom pomocniczym;

l) nadzorowanie prawidłowej realizacji niniejszej Konwencji i własnych decyzji;

m) co pięć lat przegląd realizacji niniejszej Konwencji, ze szczególnym uwzględnieniem funkcjonowania systemu obliczania wpłat i mechanizmu wnoszenia wpłat w handlu wewnętrznym; oraz

n) wykonywanie innych funkcji powierzonych mu na mocy niniejszej Konwencji lub które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania Funduszu SNS.

Artykuł  27

1. Zwyczajne posiedzenia zgromadzenia odbywają się raz w roku kalendarzowym i są zwoływane przez dyrektora.

2. Nadzwyczajne posiedzenia zgromadzenia są zwoływane przez dyrektora na wniosek co najmniej jednej trzeciej członków zgromadzenia lub z własnej inicjatywy po konsultacji z przewodniczącym zgromadzenia. Dyrektor powiadamia członków o takich posiedzeniach co najmniej z trzydziestodniowym wyprzedzeniem.

Artykuł  28

Większość członków zgromadzenia stanowi kworum na jego posiedzeniach.

Sekretariat

Artykuł  29

1. Sekretariat składa się z dyrektora i pracowników niezbędnych do administrowania Funduszem SNS.

2. Dyrektor jest prawnym przedstawicielem Funduszu SNS.

Artykuł  30

1. Dyrektor jest głównym administratorem Funduszu SNS. Z zastrzeżeniem poleceń wydawanych przez zgromadzenie, dyrektor będzie wypełniać te funkcje, jakie powierzają dyrektorowi niniejsza Konwencja, wewnętrzne przepisy Funduszu SNS i zgromadzenie.

2. Dyrektor, w szczególności:

a) mianuje personel niezbędny do administrowania Funduszem SNS;

b) podejmuje wszystkie właściwe środki niezbędne do prawidłowego administrowania majątkiem SNS;

c) pobiera wpłaty należne na mocy niniejszej Konwencji, przestrzegając w szczególności postanowień artykułu 22 ustęp 2;

d) w zakresie niezbędnym do obsługi roszczeń wobec Fundusz SNS oraz wypełniania innych funkcji Funduszu SNS korzysta z usług ekspertów w dziedzinie prawa, finansów itp.;

e) podejmuje wszystkie właściwe środki niezbędne do obsługi roszczeń wobec Fundusz SNS, w granicach i na warunkach ustanowionych w wewnętrznych przepisach Funduszu SNS, w tym ostateczne rozliczenie roszczeń bez uprzedniej zgody zgromadzenia, jeżeli stanowią tak wyżej wspomniane przepisy;

f) przygotowuje i przedstawia zgromadzeniu sprawozdania finansowe i projekt budżetu na każdy rok kalendarzowy;

g) sporządza, w porozumieniu z przewodniczącym zgromadzenia, i publikuje sprawozdanie na temat działalności Funduszu SNS w poprzednim roku kalendarzowym; oraz

h) przygotowuje, zbiera i rozpowszechnia dokumenty i informacje, jakie mogą być niezbędne w pracy zgromadzenia i organów pomocniczych.

Artykuł  31

Wykonując swoje obowiązki, dyrektor oraz personel i eksperci mianowani przez dyrektora nie zwracają się o udzielenie ani nie przyjmują żadnych poleceń jakiegokolwiek rządu lub organu zewnętrznego w stosunku do Funduszu SNS. Powstrzymują się od wszelkich czynności, które mogą w negatywnym świetle przedstawić ich pozycję jako urzędników międzynarodowych. Każde Państwo Strona ze swej strony zobowiązuje się do poszanowania wyłącznie międzynarodowego charakteru obowiązków dyrektora oraz pracowników i ekspertów mianowanych przez dyrektora oraz nie będzie dążyć do wywierania na nich wpływu w wypełnianiu ich obowiązków.

Finanse

Artykuł  32

1. Każde Państwo Strona ponosi wydatki związane z wynagrodzeniem, kosztami podróży itp. swojej delegacji na zgromadzenie oraz swoich przedstawicieli w organach pomocniczych.

2. Wszelkie inne wydatki poniesione w ramach funkcjonowania Funduszu SNS ponosi Fundusz SNS.

Głosowanie

Artykuł  33

Do głosowania na zgromadzeniu stosuje się następujące postanowienia:

a) każdy członek posiada jeden głos;

b) z zastrzeżeniem postanowień artykułu 34, decyzje zgromadzenia podejmowane są większością głosów członków obecnych i biorących udział w głosowaniu;

c) decyzje, do podjęcia których wymagana jest większość dwóch trzecich głosów, będą podejmowane większością dwóch trzecich głosów obecnych członków; oraz

d) do celów niniejszego artykułu wyraz "członkowie obecni" oznacza "członkowie obecni na posiedzeniu w czasie głosowania", a wyraz "członkowie obecni i biorący udział w głosowaniu" oznacza "członków obecnych i oddających głos tak lub nie". Członków wstrzymujących się od głosu uważać się będzie za niebiorących udziału w głosowaniu.

Artykuł  34

Następujące decyzje zgromadzenia wymagają większości dwóch trzecich głosów:

a) decyzja zgodna z artykułem 19 ustęp 4 lub ustęp 5 dotycząca zawieszenia lub przywrócenia funkcjonowania konta odrębnego;

b) decyzja zgodna z artykułem 22 ustęp 2 dotycząca wstrzymania się od podjęcia lub kontynuowania postępowania wobec osoby zobowiązanej do wniesienia wpłaty;

c) mianowanie dyrektora na mocy artykułu 26 litera d);

d) tworzenie organów pomocniczych na mocy artykułu 26 punkt i) oraz sprawy odnoszące się do ich tworzenia; oraz

e) decyzja zgodna z artykułem 51 ustęp 1, że niniejsza Konwencja w dalszym ciągu obowiązuje.

Zwolnienia podatkowe i przepisy walutowe

Artykuł  35

1. Fundusz SNS, jego majątek, dochody, w tym wpłaty, oraz inne mienie niezbędne do wykonywania jego funkcji określonych w artykule 13 ustęp 1 korzystają we wszystkich Państwach Stronach ze zwolnienia ze wszystkich podatków bezpośrednich.

2. Kiedy Fundusz SNS dokonuje poważnych zakupów mienia ruchomego i nieruchomego, albo usług niezbędnych do wykonywania swojej służbowej działalności w celu osiągnięcia swoich celów określonych w artykule 13 ustęp 1, których koszt obejmuje podatki pośrednie lub podatek z tytułu sprzedaży, rządy Państw Stron podejmą, w każdym przypadku, gdy będzie możliwe, właściwe środki w kierunku umorzenia lub zwrotu kwoty tych podatków. Nabytych w ten sposób towarów nie wolno sprzedawać ani oddawać bezpłatnie, chyba że dokonuje się tego zgodnie z warunkami zatwierdzonymi przez rząd państwa, które udzieliło umorzenia lub zwrotu.

3. Nie przewiduje się żadnych zwolnień w stosunku do podatków lub innych obciążeń, które wchodzą w skład należności za usługi użyteczności publicznej.

4. Fundusz SNS korzysta ze zwolnień ze wszystkich należności celnych, podatków i innych obciążeń nakładanych na towary przez niego lub w jego imieniu wwiezione lub wywiezione, przeznaczone do służbowego wykorzystania. Wwiezionych w ten sposób artykułów nie można przekazywać dalej za opłatą lub bezpłatnie na terytorium kraju, do którego zostały wwiezione, z wyjątkiem przypadków, gdy odbywa się to na warunkach zatwierdzonych przez rząd tego kraju.

5. Osoby wnoszące wpłaty na rzecz Funduszu SNS, jak również osoby poszkodowane i właściciele otrzymujący rekompensatę z Funduszu SNS, będą podlegać przepisom podatkowym państwa, w którym podlegają opodatkowaniu i nie korzystają w tym względzie z żadnych specjalnych zwolnień lub innych ulg.

6. Niezależnie od istniejących lub przyszłych regulacji walutowych lub dotyczących transferów, Państwa Strony zezwolą na transfer i wnoszenie wpłat na rzecz Funduszu SNS oraz wypłaty rekompensat przez Fundusz SNS bez żadnych ograniczeń.

Poufność informacji

Artykuł  36

Informacje dotyczące poszczególnych osób wnoszących wpłaty przekazane do celów niniejszej Konwencji nie będą ujawniane poza Funduszem SNS, z wyjątkiem takich przypadków, w których może to być ściśle niezbędne w celu umożliwienia Funduszowi SNS wykonywania swoich funkcji, w tym występowania w charakterze powoda lub pozwanego w postępowaniu sądowym.

ROZDZIAŁ  IV

ROSZCZENIA I POWÓDZTWA

Przedawnienie roszczeń

Artykuł  37

1. Prawa do rekompensaty na mocy rozdziału II wygasają, chyba że zostanie wniesione powództwo w ciągu trzech lat od dnia, w którym osoba, która poniosła szkodę, dowiedziała się lub powinna dowiedzieć się o powstaniu szkody i tożsamości właściciela.

2. Prawa do rekompensaty na mocy rozdziału III wygasają, chyba że zostanie wniesione powództwo lub zostało przekazane powiadomienie na podstawie artykułu 39 ustęp 7, w ciągu trzech lat od dnia, w którym osoba, która poniosła szkodę, dowiedziała się lub powinna dowiedzieć się o powstaniu szkody.

3. Jednakże w żadnym przypadku nie można wnieść powództwa po upływie 10 lat od daty incydentu, który spowodował szkodę.

4. Jeżeli incydent składa się z serii zdarzeń, okres dziesięcioletni, określony w ustępie 3, rozpoczyna bieg od daty ostatniego z takich zdarzeń.

Jurysdykcja w przypadku wniesienia powództwa przeciwko właścicielowi

Artykuł  38

1. Jeżeli incydent spowodował szkodę na terytorium, w tym na morzu terytorialnym lub obszarze określonym w artykule 3 litera b), jednego lub więcej Państw Stron, lub środki zapobiegawcze zostały podjęte w celu zapobieżenia szkodzie lub jej zminimalizowania na takim terytorium, w tym na morzu terytorialnym, lub na takim obszarze, z powództwem o rekompensatę można wystąpić przeciwko właścicielowi lub innej osobie udzielającej finansowego zabezpieczenia odpowiedzialności właściciela wyłącznie do sądów tych Państw Stron.

2. Jeżeli incydent spowodował szkodę wyłącznie poza terytorium, włączając morze terytorialne, któregokolwiek państwa i zostały spełnione warunki stosowania niniejszej Konwencji określone w artykule 3 litera c) lub zostały podjęte środki zapobiegawcze w celu zapobieżenia szkodzie lub jej zminimalizowania, z powództwem o rekompensatę można wystąpić przeciwko właścicielowi lub innej osobie udzielającej finansowego zabezpieczenia odpowiedzialności właściciela wyłącznie do sądów:

a) Państwa Strony, w którym statek jest zarejestrowany albo, w przypadku niezarejestrowanego statku, Państwa Strony, pod którego banderą statek ma prawo pływać; lub

b) Państwa Strony, w którym właściciel posiada miejsce stałego pobytu lub w którym usytuowane jest główne miejsce prowadzenia działalności właściciela; lub

c) Państwa Strony, w którym został utworzony fundusz zgodnie z artykułem 9 ustęp 3.

3. Pozwanemu zostanie doręczone właściwe powiadomienie o każdym postępowaniu sądowym wszczętym na podstawie ustępów 1 lub 2.

4. Każde Państwo Strona zapewni, że jego sądy posiadają odpowiednią właściwość do rozpatrywania powództwa o rekompensatę na mocy niniejszej Konwencji.

5. Po utworzeniu funduszu na mocy artykułu 9 przez właściciela albo przez ubezpieczyciela lub inną osobę wnosząca zabezpieczenie finansowe zgodnie z artykułem 12, sądy państwa, w którym utworzony jest fundusz, posiadają wyłączną jurysdykcję w zakresie rozstrzygania wszystkich spraw odnoszących się do przeznaczenia i podziału funduszu.

Jurysdykcja w przypadku powództwa wniesionego przeciwko Funduszowi SNS lub przez Fundusz SNS

Artykuł  39

1. Z zastrzeżeniem kolejnych postanowień niniejszego artykułu jakiekolwiek powództwo przeciwko Funduszowi SNS o rekompensatę na mocy artykułu 14 zostanie wniesione wyłącznie przed sądem właściwym na mocy artykułu 38 w odniesieniu do powództwa przeciwko właścicielowi, który ponosi odpowiedzialność za szkodę spowodowaną incydentem, lub przed sądem w Państwie Stronie, który byłby sądem właściwym, gdyby właściciel ponosił odpowiedzialność.

2. W przypadku niezidentyfikowania statku przewożącego substancje niebezpieczne lub szkodliwe, który spowodował szkodę, do powództwa przeciwko Funduszowi SNS zastosowanie mają, z wszelkimi niezbędnymi zmianami, postanowienia artykułu 38 ustęp 1.

3. Każde Państwo Strona zapewni, że jego sądy posiadają właściwość do rozpatrywania powództwa przeciwko Funduszowi SNS, jak określono w ustępie 1.

4. Jeżeli powództwo o wynagrodzenie szkody zostało wniesione przed sądem przeciwko właścicielowi lub poręczycielowi właściciela, ten sam sąd będzie posiadać wyłączną jurysdykcję w stosunku do jakiegokolwiek powództwa przeciwko Funduszowi SNS o rekompensatę na mocy postanowień artykułu 14 w odniesieniu do tej samej szkody.

5. Każde Państwo Strona zapewni, że Fundusz SNS ma prawo występować jako strona w każdym postępowaniu sądowym wszczętym zgodnie z niniejszą Konwencją przed właściwym sądem tego państwa przeciwko właścicielowi lub poręczycielowi właściciela.

6. Z zastrzeżeniem postanowienia ustępu 7 Fundusz SNS nie będzie związany żadnym orzeczeniem lub wyrokiem wydanym w postępowaniu sadowym, w którym nie był stroną, ani żadną ugodą, której nie jest stroną.

7. Bez uszczerbku dla postanowień ustępu 5, jeżeli powództwo na mocy niniejszej Konwencji o wynagrodzenie szkody zostało wniesione przeciwko właścicielowi lub poręczycielowi właściciela przed właściwym sądem w Państwie Stronie, każda strona w postępowaniu będzie uprawniona na mocy prawa krajowego tego państwa do powiadomienia Funduszu SNS o toczącym się postępowaniu sądowym. Jeżeli takiego powiadomienia dokonano zgodnie z formalnościami wymaganymi prawem sądu, przed którym toczy się postępowanie, oraz w takim czasie i w taki sposób, że Fundusz SNS miał faktyczną możliwość wystąpienia jako strona w postępowaniu, każde orzeczenie wydane przez sąd w wyniku takiego postępowania sądowego, po uprawomocnieniu i uzyskaniu klauzuli wykonalności w państwie, gdzie orzeczenie zostało wydane, staje się wiążące dla Funduszu SNS w tym sensie, że fakty i ustalenia podane w tym orzeczeniu nie mogą być kwestionowane przez Fundusz SNS, nawet jeżeli Fundusz SNS faktycznie nie uczestniczył w postępowaniu sądowym.

Uznawanie i wykonanie

Artykuł  40

1. Każde orzeczenie wydane przez sąd o właściwości zgodnej z artykułem 38, które jest wykonalne w państwie, w którym zostało wydane, gdzie już nie podlega rewizji w trybie zwyczajnym, jest uznawane w każdym Państwie Stronie, z wyjątkiem następujących przypadków:

a) orzeczenie zostało uzyskane w wyniku oszustwa; lub

b) pozwany nie otrzymał właściwego powiadomienia i nie miał godziwej możliwości przedstawienia obrony.

2. Orzeczenie uznane na mocy ustępu 1 podlega wykonaniu w każdym Państwie Stronie bezzwłocznie po dopełnieniu formalności wymaganych przez to państwo. Formalności te nie pozwolą na merytoryczne wznowienie sprawy.

3. Z zastrzeżeniem wszelkich decyzji dotyczących podziału określonego w artykule 14 ustęp 6, każde orzeczenie wydane przeciwko Funduszowi SNS przez właściwy sąd zgodnie z artykułem 39 ustępy 1 i 3, w momencie uzyskania klauzuli wykonalności w państwie, w którym zostało wydane i gdzie już nie podlega rewizji w trybie zwyczajnym, zostaje uznane i staje się wykonalne w każdym Państwie Stronie.

Subrogacja i regres

Artykuł  41

1. W odniesieniu do każdej kwoty rekompensaty wypłaconej tytułem wynagrodzenia szkody przez Fundusz SNS zgodnie z artykułem 14 ustęp 1 Fundusz SNS nabywa przez subrogację prawa, które mogłaby posiadać wobec właściciela lub poręczyciela właściciela osoba, która uzyskała rekompensatę.

2. Postanowienia niniejszej Konwencji mają pierwszeństwo w stosunku do wszelkich praw regresu lub subrogacji Funduszu SNS wobec jakiejkolwiek osoby, w tym osób określonych w artykule 7 ustęp 2 litera d), z wyjątkiem osób określonych w poprzednim ustępie, w takim zakresie, w jakim ograniczają one ich odpowiedzialność. W żadnym przypadku prawo Funduszu SNS do subrogacji wobec takich osób nie będzie mniej korzystne, niż prawo ubezpieczyciela lub osoby, której wypłacona została rekompensata.

3. Bez uszczerbku dla wszelkich innych praw subrogacji lub regresu wobec Funduszu SNS, jakie mogą zaistnieć, Państwo Strona lub jego agenda, która wypłaciła rekompensatę za szkodę zgodnie z przepisami prawa krajowego nabywa przez subrogację prawa, które mogłaby na mocy niniejszej Konwencji posiadać osoba, która uzyskała rekompensatę.

Klauzula dotycząca zastąpienia

Artykuł  42

Niniejsza Konwencja zastępuje wszelkie konwencje obowiązujące lub otwarte do podpisu, ratyfikacji lub przystąpienia w dniu otwarcia do podpisu niniejszej Konwencji, jednakże tylko w takim zakresie, w jakim te konwencje byłyby z nią sprzeczne; jednakże nic, co powiedziano w niniejszym artykule nie zmienia zobowiązań Państw Stron wobec państw niebędących Stronami niniejszej Konwencji wynikających na mocy takich konwencji.

ROZDZIAŁ  V

POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE

Informacje na temat ładunku będącego podstawą wpłaty

Artykuł  43

Składając dokument określony w artykule 45 ustęp 3, a następnie corocznie do chwili wejścia w życie niniejszej Konwencji dla danego państwa, to państwo przekazuje sekretarzowi generalnemu dane dotyczące odpowiednich ilości ładunku będącego podstawą wpłaty, odebranych lub, w przypadku LNG, wyładowanych w tym państwie w poprzednim roku kalendarzowym w odniesieniu do konta ogólnego i każdego z kont odrębnych.

Pierwsze posiedzenie zgromadzenia

Artykuł  44

Sekretarz generalny zwołuje pierwsze posiedzenie zgromadzenia. Posiedzenie odbywa się w najwcześniejszym możliwym terminie po wejściu w życie niniejszej Konwencji, a w żadnym wypadku nie później niż w ciągu 30 dni po jej wejściu w życie.

ROZDZIAŁ  VI

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie i przystąpienie

Artykuł  45

1. Niniejsza Konwencja będzie otwarta do podpisu w Centrali Organizacji od dnia 1 października 1996 roku do dnia 30 września 1997 roku, a następnie pozostanie otwarta do przystąpienia.

2. Państwa mogą wyrazić swoją zgodę na związanie niniejszą Konwencją poprzez:

a) podpis bez zastrzeżeń odnośnie do ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia; lub

b) podpis do potwierdzenia przez ratyfikację, przyjęcie lub zatwierdzenie, po którym następuje ratyfikacja, przyjęcie lub zatwierdzenie; lub

c) przystąpienie.

3. Ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia dokonuje się poprzez złożenie odpowiedniego dokumentu sekretarzowi generalnemu.

Wejście w życie

Artykuł  46

1. Niniejsza Konwencja wchodzi w życie 18 miesięcy po dacie spełnienia następujących warunków:

a) co najmniej 12 państw, w tym cztery państwa posiadające nie mniej niż 2 miliony jednostek tonażowych brutto każde, wyraziło swoją zgodę na związanie Konwencją; oraz

b) sekretarz generalny otrzymał informację, zgodnie z artykułem 43, że osoby w tych państwach, które byłyby zobowiązane do wnoszenia wpłaty na podstawie artykułu 18 ustęp 1 litery a) i c), w poprzednim roku kalendarzowym odebrały łączną ilość co najmniej 40 milionów ton ładunku będącego podstawą wpłaty na konto ogólne.

2. Dla państwa, które wyraża swoją zgodę na związanie niniejszą Konwencją po spełnieniu warunków wejścia w życie, taka zgoda nabiera mocy po upływie trzech miesięcy od daty jej wyrażenia lub daty wejścia w życie niniejszej Konwencji zgodnie z ustępem 1, jeżeli jest ona późniejsza.

Rewizja i zmiany

Artykuł  47

1. Konferencję do celów rewizji lub zmiany niniejszej Konwencji może zwołać Organizacja.

2. Sekretarz generalny zwołuje konferencję Państw Stron niniejszej Konwencji w celu rewizji lub zmiany Konwencji, na wniosek sześciu Państw Stron lub jednej trzeciej Państw Stron, o ile jest to liczba większa.

3. Każdą zgodę na związanie niniejszą Konwencją wyrażoną po dacie wejścia w życie zmian do niniejszej Konwencji uważa się za dotyczącą Konwencji w zmienionej wersji.

Zmiany limitów

Artykuł  48

1. Bez uszczerbku dla postanowień artykułu 47 specjalna procedura określona w tym artykule ma zastosowanie wyłącznie do celów zmiany limitów wymienionych w artykule 9 ustęp 1 i artykule 14 ustęp 5.

2. Na żądanie co najmniej połowy, ale w żadnym przypadku nie mniej niż sześciu, Państw Stron, każdy wniosek dotyczący zmiany limitów określonych w artykule 9 ustęp 1 i artykule 14 ustęp 5 zostanie rozesłany przez sekretarza generalnego do wszystkich członków Organizacji i wszystkich Umawiających się Państw.

3. Każda zmiana wnioskowana i rozpowszechniona zgodnie z powyższym jest przedstawiana Komitetowi Prawnemu Organizacji (Komitet Prawny) do rozpatrzenia w terminie co najmniej sześciu miesięcy po jego rozpowszechnieniu.

4. Wszystkie Umawiające się Państwa, niezależnie od tego, czy są członkami Organizacji, mają prawo uczestniczyć w pracach Komitetu Prawnego związanych z rozpatrzeniem i przyjęciem zmiany.

5. Zmiany zostają przyjęte większością dwóch trzecich głosów Umawiających się Państw obecnych i biorących udział w głosowaniu na posiedzeniu Komitetu Prawnego, rozszerzonego zgodnie z postanowieniem ustępu 4, pod warunkiem obecności co najmniej połowy Umawiających się Państw w czasie głosowania.

6. Działając na podstawie wniosku o zmianę limitów, Komitet Prawny bierze pod uwagę doświadczenie związane z incydentami, w szczególności wartość wynikających z nich szkód, zmiany wartości pieniężnych oraz wpływ proponowanej zmiany na koszty ubezpieczenia. Komitet weźmie również pod uwagę relację pomiędzy limitami ustanowionymi w artykule 9 ustęp 1 a limitami określonymi w artykule 14 ustęp 5.

7. a) Żadnej zmiany limitów na mocy niniejszego artykułu nie można rozpatrywać przed upływem pięciu lat od dnia, w którym niniejsza Konwencja została otwarta do podpisu, ani przed upływem pięciu lat od dnia wejścia w życie poprzedniej zmiany na mocy niniejszego artykułu.

b) Limitu nie można zwiększyć do wysokości przekraczającej kwotę odpowiadającą limitowi ustanowionemu w niniejszej Konwencji zwiększanemu o sześć procent rocznie, obliczanej metodą procentów składanych od dnia, w którym niniejsza Konwencja została otwarta do podpisu.

c) Limitu nie można zwiększyć do wysokości przekraczającej kwotę odpowiadającą limitowi ustanowionemu w niniejszej Konwencji pomnożonemu przez trzy.

8. O każdej zmianie przyjętej zgodnie z ustępem 5 Organizacja poinformuje wszystkie Umawiające się Państwa. Zmianę uważa się za zaakceptowaną po upływie 18 miesięcy od daty notyfikacji, chyba że w ciągu tego okresu nie mniej niż jedna czwarta państw stanowiących Umawiające się Państwa w czasie przyjęcia zmiany poinformuje sekretarza generalnego, że nie akceptuje zmiany, w którym to przypadku zmiana jest odrzucana i nie wchodzi w życie.

9. Zmiana zaakceptowana zgodnie z ustępem 8 wchodzi w życie 18 miesięcy po jej akceptacji.

10. Zmiana będzie wiążąca dla wszystkich Umawiających się Państw, chyba że wypowiedzą one niniejszą Konwencję zgodnie z artykułem 49 ustęp 1 i ustęp 2 co najmniej sześć miesięcy przed wejściem w życie zmiany. Takie wypowiedzenie staje się skuteczne po wejściu zmiany w życie.

11. Jeżeli zmiana została przyjęta, ale nie upłynął jeszcze osiemnastomiesięczny okres jej akceptacji, po wejściu w życie zmiana będzie wiążąca dla państwa, które zostanie Umawiającym się Państwem w ciągu tego okresu. Dla państwa, które zostanie Umawiającym się Państwem po upływie tego okresu, wiążącą będzie zmiana zaakceptowana zgodnie z ustępem 8. W przypadkach określonych w niniejszym ustępie zmiana staje się wiążąca dla państwa z chwilą wejścia w życie lub z chwilą wejścia w życie niniejszej Konwencji dla tego państwa, o ile ma to miejsce w terminie późniejszym.

Wypowiedzenie

Artykuł  49

1. Każde Państwo Strona może wypowiedzieć niniejszą Konwencję w każdym czasie po dacie, w której wchodzi ona w życie dla tego Państwa Strony.

2. Wypowiedzenia dokonuje się poprzez złożenie dokumentu wypowiedzenia sekretarzowi generalnemu.

3. Wypowiedzenie staje się skuteczne po upływie 12 miesięcy lub dłuższego okresu, określonego w dokumencie wypowiedzenia, od jego złożenia sekretarzowi generalnemu.

4. Niezależnie od wypowiedzenia przez Państwo Stronę na mocy niniejszego artykułu, w dalszym ciągu mają zastosowanie wszelkie postanowienia niniejszej Konwencji dotyczące zobowiązań wnoszenia wpłat na mocy artykułów 18, 19 lub artykułu 21 ustęp 5 w odniesieniu do wypłat rekompensat zatwierdzonych przez zgromadzenie w odniesieniu do incydentu, który wydarzył się przed wypowiedzeniem.

Nadzwyczajne posiedzenia zgromadzenia

Artykuł  50

1. W ciągu 90 dni po złożeniu dokumentu wypowiedzenia, w wyniku którego według Państwa Strony znacznie wzrośnie poziom wpłat przypadających na pozostałe Państwa Strony, każde Państwo Strona może wystąpić z wnioskiem do dyrektora o zwołanie posiedzenia nadzwyczajnego zgromadzenia. Dyrektor zwołuje posiedzenie zgromadzenia na dzień przypadający nie wcześniej niż po upływie 60 dni od otrzymania wniosku.

2. Dyrektor może zwołać posiedzenie nadzwyczajne zgromadzenia z własnej inicjatywy na dzień przypadający nie wcześniej niż po upływie 60 dni od złożenia dokumentu wypowiedzenia, jeżeli dyrektor uzna, że w wyniku takiego wypowiedzenia znacznie wzrośnie poziom wpłat przypadających na pozostałe Państwa Strony.

3. Jeżeli na posiedzeniu nadzwyczajnym, zwołanym zgodnie z ustępami 1 lub 2, zgromadzenie uzna, że w wyniku wypowiedzenia znacznie wzrośnie poziom wpłat przypadających na pozostałe Państwa Strony, każde z tych państw może, nie później niż w ciągu 120 dni przed terminem, w którym takie wypowiedzenie staje się skuteczne, wypowiedzieć niniejszą Konwencję ze skutkiem w tym samym terminie.

Wygaśnięcie

Artykuł  51

1. Niniejsza Konwencja traci moc:

a) w dniu, w którym liczba Państw Stron spada poniżej sześciu; lub

b) 12 miesięcy po terminie, w którym dane dotyczące poprzedniego roku kalendarzowego zostały przekazane dyrektorowi zgodnie z artykułem 21, jeżeli dane te pokazują, że łączna ilość ładunku będącego podstawą wpłaty na konto ogólne zgodnie z artykułem 18 ustęp 1 litery a) i c) odebranego w Państwach Stronach w poprzednim roku kalendarzowym wyniosła mniej niż 30 milionów ton.

Bez względu na postanowienie w literze b), jeżeli łączna ilość ładunku będącego podstawą wpłaty na konto ogólne zgodnie z artykułem 18 ustęp 1 litery a) i c) odebranego w Państwach Stronach w poprzednim roku kalendarzowym wyniosła mniej niż 30 milionów ton, ale więcej niż 25 milionów ton, zgromadzenie, jeżeli uzna, że jest to wynikiem wyjątkowych okoliczności i istnieje małe prawdopodobieństwo, iż się to powtórzy, może przed upływem wyżej wspomnianego okresu dwunastomiesięcznego podjąć decyzję, że Konwencja będzie nadal obowiązywać. Zgromadzenie może podjąć taką decyzję nie więcej niż w ciągu dwóch kolejnych lat.

2. Na dzień przed terminem utraty mocy przez niniejszą Konwencję państwa nią związane umożliwią Funduszowi SNS wykonanie jego funkcji określonych w artykule 52 i wyłącznie dla tego celu pozostaną związane niniejszą Konwencją.

Likwidacja Funduszu SNS

Artykuł  52

1. Jeżeli niniejsza Konwencja straci moc, Fundusz SNS będzie jednakże:

a) spełniał swoje zobowiązania w odniesieniu do każdego incydentu, jaki wydarzył się przed utratą mocy przez niniejszą Konwencję; oraz

b) uprawniony do wykonywania swoich praw w stosunku do wpłat w takim zakresie, w jakim wpłaty te są niezbędne do wypełnienia jego zobowiązań na mocy litery a), w tym pokrycia niezbędnych do tego celu kosztów administracyjnych Funduszu SNS.

2. Zgromadzenie podejmuje wszystkie właściwe środki w celu zakończenia likwidacji Funduszu SNS, w tym sprawiedliwego podziału wszelkiego pozostałego majątku między te osoby, które wniosły wpłaty do Funduszu SNS.

3. Do celów niniejszego artykułu Fundusz SNS pozostaje sobą prawną.

Depozytariusz

Artykuł  53

1. Niniejsza Konwencja i wszelkie zmiany przyjęte na mocy artykułu 48 zostaną złożone sekretarzowi generalnemu.

2. Sekretarz generalny:

a) przekaże do wiadomości wszystkich państw, które podpisały niniejszą Konwencję lub do niej przystąpiły, oraz wszystkich członków Organizacji następujące informacje dotyczące:

i) każdego złożenia dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia i jego daty;

ii) daty wejścia w życie niniejszej Konwencji;

iii) każdego wniosku o zmianę limitów kwoty rekompensaty złożonego zgodnie z artykułem 48 ustęp 2;

iv) każdej zmiany przyjętej zgodnie z artykułem 48 ustęp 5;

v) każdej zmiany uważanej za przyjętą na mocy artykułu 48 ustęp 8, wraz z datami wejścia w życie tych zmian zgodnie z ustępami 9 i 10 tego artykułu;

vi) złożenia każdego dokumentu wypowiedzenia niniejszej Konwencji wraz z datą jego otrzymania i datą, w której wypowiedzenie staje się skuteczne; oraz

vii) wszelkich innych informacji wymaganych jakimkolwiek artykułem niniejszej Konwencji; oraz

b) przekaże uwierzytelnione kopie niniejszej Konwencji wszystkim państwom, które podpisały niniejszą Konwencję lub do niej przystąpiły.

3. Niezwłocznie po wejściu w życie niniejszej Konwencji jej uwierzytelniona kopia zostanie przekazana przez depozytariusza Sekretariatowi Narodów Zjednoczonych w celu rejestracji i opublikowania zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych.

Języki

Artykuł  54

Niniejsza Konwencja zostaje sporządzona w oryginale w językach arabskim, chińskim, angielskim, francuskim, rosyjskim i hiszpańskim, przy czym wszystkie teksty są na równi autentyczne.

SPORZĄDZONO w Londynie w dniu trzeciego maja tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego szóstego roku.

NA DOWÓD CZEGO niżej podpisani, należycie w tym celu umocowani przez swoje rządy, podpisali niniejszą Konwencję.

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  I

grafika

ZAŁĄCZNIK  II

REGULACJE DOTYCZĄCE OBLICZANIA ROCZNYCH WPŁAT NA KONTO OGÓLNE

Regulacja  1

1. Stała kwota, określona w artykule 17 ustęp 3, zostanie ustalona dla każdego sektora zgodnie z niniejszymi regulacjami.

2. Jeżeli niezbędne jest obliczenie wpłat na konto ogólne dla więcej niż jednego sektora, dla każdego z następujących sektorów, zgodnie z potrzebą, oblicza się oddzielną kwotę dla jednostki ładunku będącego podstawą wpłaty:

a) materiały stałe luzem określone w artykule 1 ustęp 5 litera a) punkt vii);

b) ropa naftowa, jeżeli funkcjonowanie rachunku dla ropy naftowej zostało odroczone lub zawieszone;

c) LNG, jeżeli funkcjonowanie rachunku dla LNG zostało odroczone lub zawieszone;

d) LPG, jeżeli funkcjonowanie rachunku dla LPG zostało odroczone lub zawieszone;

e) pozostałe substancje.

Regulacja  2

1. Dla każdego sektora stała kwota dla jednostki ładunku będącego podstawą wpłaty stanowi iloczyn kwoty przypadającej na jeden punkt SNS pomnożonej przez współczynnik dla danego sektora.

2. Kwota przypadająca na jeden punkt SNS jest równa łącznej wielkości wpłat wnoszonych na konto ogólne podzielonej przez całkowitą ilość punktów SNS dla wszystkich sektorów.

3. Łączna liczba punktów SNS dla poszczególnych sektorów stanowi iloczyn całkowitej wielkości ładunku będącego podstawą wpłaty, mierzoną w tonach metrycznych, dla danego sektora pomnożonej przez współczynnik dla danego sektora.

4. Zgodnie z niniejszą regulacją współczynnik dla sektora oblicza się jako arytmetyczną średnią ważoną wskaźnika roszczeń do wielkości ładunku dla tego sektora dla danego roku i dla dziewięciu lat poprzednich.

5. Z zastrzeżeniem postanowienia w ustępie 6, wskaźnik roszczeń do wielkości ładunku dla każdego z tych lat oblicza się następująco:

a) ustalone roszczenia, mierzone w jednostkach rozliczeniowych przeliczonych z waluty roszczenia po kursie obowiązującym w dniu wydarzenia się danego incydentu, za szkodę wyrządzoną przez substancje, w odniesieniu do których należne są wpłaty do Funduszu SNS za dany rok; podzielone przez

b) wielkość ładunku będącego podstawą wpłaty dotyczącą danego roku.

6. W przypadkach kiedy niedostępne są informacje wymagane w punkcie 5 litery a) i b), dla obliczenia wskaźnika roszczeń do wielkości ładunku dla lat, dla których brakuje danych, stosuje się następujące wartości:

a) materiały stałe luzem określone w artykule 1 ustęp 5 litera a) punkt vii); 0

b) ropa naftowa, jeżeli funkcjonowanie rachunku dla ropy naftowej zostało odroczone lub zawieszone; 0

c) LNG, jeżeli funkcjonowanie rachunku dla LNG zostało odroczone lub zawieszone; 0

d) LPG, jeżeli funkcjonowanie rachunku dla LPG zostało odroczone lub zawieszone; 0

e) pozostałe substancje 0,0001

7. Średnią arytmetyczną z 10 lat waży się według zmniejszającej się skali liniowej, w której wskaźnik na dany rok posiada wagę 10, rok poprzedni do danego roku wagę 9, poprzedni rok wagę 8 itd., a rok dziesiąty posiada wagę 1.

8. Jeżeli funkcjonowanie konta odrębnego zostało zawieszone, odpowiedni współczynnik dla sektora oblicza się zgodnie z tymi postanowieniami niniejszej regulacji, które zgromadzenie uzna za właściwe.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2002.337.57
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Międzynarodowa Konwencja w sprawie odpowiedzialności i rekompensaty za szkody związane z przewozem morzem substancji niebezpiecznych i szkodliwych z 1996 roku (Konwencja SNS). Londyn.1996.05.03.
• Data aktu: 03/05/1996
• Data ogłoszenia: 13/12/2002
• Data wejścia w życie: 01/01/1970