KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 3508/92 z dnia 27 listopada 1992 r. ustanawiające zintegrowany system zarządzania i kontroli niektórych wspólnotowych systemów pomocy(1), ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 495/2001(2), w szczególności jego art. 12,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Zintegrowany system zarządzania i kontroli niektórych wspólnotowych systemów pomocy ustanowiony rozporządzeniem (EWG) nr 3508/92 (dalej nazywany "systemem zintegrowanym") okazał się efektywnym i skutecznym środkiem realizacji systemów płatności bezpośrednich, po raz pierwszy wprowadzonych w rezultacie reformy wspólnej polityki rolnej w 1992 r., a następnie rozwiniętych w ramach środków Agendy 2000; rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3887/92 z dnia 23 grudnia 1992 r., ustalające szczegółowe zasady stosowania zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli niektórych wspólnotowych systemów pomocy(3), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2721/2000(4), było od czasu wejścia w życie przy różnych okazjach zmieniane; co więcej, doświadczenie, w szczególności wprowadzenie narzędzi elektronicznych do administracji programami wykazało, że należy dokonać przeglądu wielu przepisów tego rozporządzenia; istnieje potrzeba wprowadzenia kolejnych zmian, rozporządzenie (EWG) nr 3887/92 powinno zostać zastąpione niniejszym rozporządzeniem, w interesie przejrzystości i racjonalizacji.
(2) Do celów skutecznej kontroli oraz zapobiegania przypadkom składania wielu wniosków o pomoc w różnych agencjach płatniczych na obszarze jednego Państwa Członkowskiego, Państwa Członkowskie powinny przewidzieć jednolity system identyfikacji rolników składających wnioski o pomoc z zastrzeżeniem systemu zintegrowanego. Jednakże Państwa Członkowskie powinny mieć przyznane okresy przejściowe dla wprowadzenia tego systemu.
(3) W świetle istnienia różnych systemów identyfikacyjnych w całej Wspólnocie, Państwa Członkowskie powinny zostać upoważnione do ustanowienia systemu identyfikacji obszarów z zastosowaniem innych jednostek niż działki rolne; możliwości takiej powinny towarzyszyć pewne obowiązki w celu zapewnienia rzetelności takiej identyfikacji; ponadto, każde Państwo Członkowskie, w celu zapewnienia skutecznego monitorowania, powinno ustalać minimalny rozmiar działki rolnej, jaka może zostać zgłoszona we wniosku o pomoc obszarową.
(4) Należy wyjaśnić pojęć "działka rolna" oraz "obszar uprawy paszowej", aby zapewnić właściwe zgłaszanie i identyfikację działek.
(5) Należy ustanowić przepis dotyczący treści wniosku o pomoc obszarową. W celu zapewnienia skutecznej kontroli, każdy rodzaj użytkowania ziemi powinien być zgłoszony we wniosku o pomoc obszarową. W przypadku gdy Państwa Członkowskie wprowadziły systemy zarządzania i kontroli dla pozostałych, odnoszących się do obszaru wspólnotowych systemów pomocy, które są zgodne z systemem zintegrowanym zgodnie z art. 9a rozporządzenia (EWG) nr 3508/92, Państwa Członkowskie powinny uzyskać możliwość odstępstw od tego wymogu.
(6) Istnieje potrzeba ustanowienia szczególnych przepisów dotyczących szczególnej sytuacji grup producentów w sektorze produkcji mięsa baraniego i koziego, zgodnie z definicją art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3493/90 z dnia 27 listopada 1990 r. ustanawiającego ogólne zasady przyznawania premii dla producentów mięsa baraniego i koziego(5), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 2825/2000(6).
(7) Wniosek o pomoc obszarową, składany jedynie w celu trwałych użytków zielonych, nie musi być koniecznie przedłożony właściwym władzom w tym samym terminie, co zwykłe wnioski o pomoc obszarową w szczególności, ponieważ zarządzanie programem kontroli trwałych użytków zielonych nie musi odbywać się według tego samego harmonogramu, co kontrola obszarów roślin uprawnych. Dlatego, Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość przewidzenia, dla wniosków o pomoc obszarową, składanie ich później niż w terminie ustalonym zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 3508/92. Jednakże data ustalana przez Państwo Członkowskie nie powinna być późniejsza niż dzień 1 lipca.
(8) Rolnicy powinni być uprawnieni do zmiany ich wniosków o pomoc obszarową do ostatecznego terminu zasiewu, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1251/1999 z dnia 17 maja 1999 r. ustanawiającego system wsparcia producentów niektórych roślin uprawnych(7), ostatnio zmienionym rozporządzeniem (WE) nr 1038/2001(8), o ile przestrzegane są wszystkie szczegółowe wymogi odpowiednich przepisów sektorowych, a właściwe władze nie poinformowały jeszcze rolnika o błędach zawartych we wniosku o pomoc ani nie powiadomiły o wynikach przeprowadzonej kontroli na miejscu ujawniającej błędy, w odniesieniu do części objętej zmianą.
(9) Rolnicy ubiegający się jedynie o pomoc, która nie jest powiązana z obszarem, powinni być zwolnieni z wymogu składania wniosku o pomoc obszarową.
(10) W celu ułatwienia zarządzania różnymi systemami pomocy w odniesieniu do inwentarza żywego należy ustanowić wspólne przepisy dotyczące szczegółów, które powinien zawierać wniosek o pomoc w odniesieniu do inwentarza żywego.
(11) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1760/2000 z dnia 17 lipca 2000 r. ustanawiające system identyfikacji i rejestracji bydła i dotyczące etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 820/97(9) wymaga od hodowców bydła przekazywania danych na temat tych zwierząt do skomputeryzowanej bazy danych. Artykuł 21 rozporządzenia Rady (WE) nr 1254/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny(10), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 1512/2001(11), stanowi, iż pomoc może być wypłacana jedynie dla zwierząt, które zostały odpowiednio zidentyfikowane i zarejestrowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1760/2000. Skomputeryzowana baza danych zyskała również daleko idące znaczenie w zakresie administracji danymi systemami pomocy. Rolnicy składający wnioski w ramach właściwych systemów pomocy powinni mieć we właściwym czasie zapewniony dostęp do odpowiednich informacji.
(12) Państwa Członkowskie powinny być upoważnione do korzystania z informacji zawartych w skomputeryzowanej bazie danych w celu wprowadzania uproszczonych procedur w zakresie składania wniosków pod warunkiem, że skomputeryzowana baza danych jest wiarygodna. Dlatego należy zapewnić, by informacje zawarte w skomputeryzowanej bazie danych mogły stanowić część wniosku o pomoc.
(13) Zgodnie z nowymi formami komunikowania się, Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość przyjmowania krajowych przepisów zezwalających na przekazywanie przez rolników informacji w ramach systemu zintegrowanego drogą elektroniczną.
(14) W przypadku gdy wnioski o pomoc zawierają oczywiste omyłki, powinna istnieć możliwość ich prostowania w każdym czasie.
(15) Niezbędne jest przestrzeganie terminów składania wniosków o pomoc oraz wprowadzania zmian we wnioskach o pomoc obszarową, aby umożliwić krajowym administracjom zaplanowanie a następnie przeprowadzanie skutecznych kontroli poprawności wniosków o pomoc. Dlatego należy ustanowić przepis dotyczący terminów, w których akceptowane są wnioski złożone po upływie terminu. Dodatkowo w celu zachęcenia rolników do przestrzegania terminów powinny być stosowane obniżki. W przypadku gdy rolnik musi jedynie zgłosić trwałe użytki zielone, i dlatego musi złożyć wniosek o pomoc obszarową, kontrole mogą być zaplanowane w inny sposób. W odniesieniu do takich sytuacji mogą być przewidziane mniejsze obniżki oraz powinny być przewidziane dłuższe terminy. W przypadku gdy Państwa Członkowskie korzystają z możliwości wyznaczenia późniejszego terminu składania wniosków o pomoc obszarową odnoszących się jedynie do trwałych użytków zielonych, złożenie wniosku po terminie wyznaczonym przez Państwo Członkowskie nie powinno już jednak być dopuszczalne.
(16) Rolnicy powinny mieć prawo do wycofania swoich wniosków o pomoc obszarową lub ich części w każdym czasie, o ile właściwe władze nie poinformowały jeszcze rolnika o błędach zawartych we wniosku o pomoc ani nie powiadomiły o przeprowadzonej na miejscu kontroli ujawniającej błędy w odniesieniu do części wniosku, której dotyczy wycofanie.
(17) Przestrzeganie przepisów dotyczących systemów pomocy zarządzanych w ramach systemu zintegrowanego powinno być skutecznie monitorowane W tym celu, a także po to aby zapewnić zharmonizowany poziom monitorowania we wszystkich Państwach Członkowskich, konieczne jest ustalenie szczegółowych kryteriów oraz procedur technicznych dotyczących przeprowadzania kontroli administracyjnych i kontroli na miejscu zarówno w odniesieniu do pomocy obszarowej jak i pomocy w odniesieniu do inwentarza żywego. W odpowiednim przypadku, Państwa Członkowskie powinny zobowiązać się do połączenia poszczególnych kontroli na mocy niniejszego rozporządzenia, jak również tych przewidzianych jednocześnie w pozostałych przepisach wspólnotowych.
(18) Powinna zostać określona minimalna liczba rolników obejmowanych kontrolą na miejscu w ramach różnych systemów pomocy. W odniesieniu do rolników ubiegających się o udzielenie pomocy w ramach różnych systemów w odniesieniu do bydła, należy przewidzieć zastosowanie jednolitego zintegrowanego systemu opartego na gospodarstwie.
(19) Minimalny rozmiar próbki podlegającej kontroli na miejscu powinien zostać opracowany częściowo w oparciu o analizy ryzyka, częściowo zaś opierać się na kontroli wyrywkowej. Należy wyznaczyć główne czynniki, jakie należy brać pod uwagę przy analizie ryzyka.
(20) Określenie znaczących nieprawidłowości powinno wymagać zwiększeniem poziomu kontroli na miejscu, w bieżącym i kolejnym roku, w celu osiągnięcia akceptowalnego poziomu pewności poprawności danych wniosków o pomoc.
(21) Kontrole na miejscu rolników składających wnioski o pomoc niekoniecznie muszą być przeprowadzane na indywidualnym zwierzęciu lub działce rolnej. W niektórych przypadkach mogą być przeprowadzane kontrole oparte na określonej próbce. Jednakże w przypadku gdy jest to dozwolone, próbka powinna być rozszerzona w takim stopniu, by gwarantować rzetelny i reprezentatywny poziom pewności. W niektórych przypadkach może zaistnieć konieczność rozszerzenia próbki w celu pełnej kontroli. Państwa Członkowskie powinny określić kryteria doboru próbki przeznaczonej do kontroli.
(22) W celu zapewnienia skuteczności kontroli na miejscu, istotne jest poinformowanie personelu przeprowadzającego kontrole o powodzie wyboru kontroli na miejscu. Państwa Członkowskie powinny prowadzić rejestr takich informacji.
(23) W celu umożliwienia władzom krajowym, jak i właściwym organom wspólnotowym, podjęcia działań wynikających z przeprowadzonych kontroli na miejscu, szczegóły kontroli powinny być rejestrowane w sprawozdaniach z kontroli. Rolnik lub przedstawiciel powinien mieć możliwość podpisania sprawozdania. Jednakże w przypadku kontroli za pomocą teledetekcji, Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość zapewnienia takiego prawa jedynie w przypadkach gdy kontrola wykazuje istnienie nieprawidłowości. Ponadto, niezależnie od rodzaju kontroli na miejscu, rolnik powinien, w przypadku wykrycia nieprawidłowości, otrzymać kopię sprawozdania.
(24) Kontrole na miejscu dotyczące obszaru składają się z dwóch części, z których pierwsza odnosi się do weryfikacji i dokonania pomiaru zgłoszonych działek rolnych na podstawie posiadanego materiału graficznego, zdjęcia lotniczego itd. Druga część obejmuje fizyczną inspekcję działek w celu weryfikacji zgłoszonej uprawy i jej jakości, jak również rzeczywistych rozmiarów działek rolnych. W razie konieczności powinno się przeprowadzić pomiary. Fizyczna inspekcja w polu może być przeprowadzona w oparciu o próbkę.
(25) Powinny zostać ustanowione szczegółowe zasady dotyczące określania obszarów oraz stosowanych metod pomiarowych. W odniesieniu do określania obszaru działek rolnych kwalifikujących się do płatności obszarowych, doświadczenie wykazało, iż konieczne jest określenie dopuszczalnej szerokości niektórych obiektów, w szczególności żywopłotów, rowów i murów. W związku z specyficznymi potrzebami środowiska, właściwym jest dopuszczenie elastyczności w granicach wziętych pod uwagę przy ustalaniu regionalnych plonów, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1251/1999.
(26) Powinny zostać ustanowione warunki wykorzystywania teledetekcji do kontroli na miejscu oraz należy ustanowić przepis dotyczący kontroli bezpośrednich w przypadkach, gdy fotointerpretacja zdjęć nie prowadzi do pewnych wyników.
(27) Rozkład i minimalny zakres kontroli na miejscu rolników ubiegających się o pomoc w odniesieniu do inwentarza żywego powinna być określone w celu zapewnienia zharmonizowanej kontroli na poziomie wszystkich Państw Członkowskich. W celu skutecznej kontroli prawidłowości deklaracji zawartych we wnioskach o pomocy, oraz informacji do skomputeryzowanej bazy danych, niezbędne jest przeprowadzenie głównej części takiej kontroli na miejscu o ile zwierzęta nadal muszą być utrzymywane w gospodarstwie, zgodnie ze zobowiązaniem do przetrzymania.
(28) Właściwa identyfikacja i rejestracja bydła stanowi warunek kwalifikacji na podstawie art. 21 rozporządzenia (WE) nr 1254/1999. Dlatego też należy zapewnić, by pomoc wspólnotowa była przyznawana jedynie w dla bydła zidentyfikowanego i zarejestrowanego zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1760/2000. Kontrole takie powinny być przeprowadzane również w odniesieniu do bydła jeszcze niewykazanego, ale które może być przedmiotem wniosku pomoc w przyszłości. Z powodu stworzenia kilku systemów pomocy w odniesieniu do bydła, bydło takie jest w wielu przypadkach ujmowane jedynie we wnioskach o pomoc po opuszczeniu przez nie gospodarstwa.
(29) Powinien zostać ustanowiony szczególny przepis dotyczący kontroli w ubojniach, w celu sprawdzenia czy zwierzęta wykazane we wnioskach o pomocy kwalifikują się oraz czy informacje zawarte w skomputeryzowanej bazie danych są prawidłowe. Państwa Członkowskie powinny zostać upoważnione do stosowania dwóch różnych podstaw wyboru ubojni do takich kontroli.
(30) Zależnie od premii ubojowej przyznawanej po wywozie danego bydła, konieczne są szczególne przepisy wraz ze wspólnotowymi przepisami kontrolnymi odnoszącymi się do wywozu w ogóle, z uwagi na różnice w zakresie celów kontroli.
(31) Przepisy kontrolne przewidziane dla pomocy w odniesieniu do inwentarza żywego powinny również, w odpowiednim przypadku, być stosowane w odniesieniu do płatności dodatkowych zgodnie z art. 15 rozporządzenia (WE) nr 1254/1999.
(32) W celu zapewnienia skutecznej ochrony interesów finansowych Wspólnoty, powinny zostać podjęte odpowiednie środki zwalczające nieprawidłowości i nadużycia finansowe. Z uwagi na odmienny charakter poszczególnych systemów pomocy odrębne przepisy powinny zostać wprowadzone dla systemów pomocy obszarowej z jednej strony, z drugiej strony systemów pomocy w odniesieniu do żywego inwentarza.
(33) Obniżki i wyłączenia powinny zostać ustanowione z uwzględnieniem zasady proporcjonalności oraz szczególnych problemów związanych z przypadkami siły wyższej jak również wyjątkowymi i zwykłymi okolicznościami. Takie obniżki i wyłączenia powinny zostać uszeregowane zgodnie z powagą nieprawidłowości oraz powinny przewidywać całkowite wyłączenie na określony czas z jednego lub kilku systemów pomocy.
(34) Przepisy dotyczące obniżek i wyłączeń powinny uwzględniać szczegóły różnych systemów pomocy z zastrzeżeniem zintegrowanego systemu. W odniesieniu do wniosków o pomoc obszarową nieprawidłowości zazwyczaj dotyczą części obszarów, a zawyżone zgłoszenia odnoszące się do jednej działki mogą zostać skompensowane zaniżonymi zgłoszeniami pozostałych działek z tej samej grupy upraw. Zależnie od danych wniosków o pomoc w odniesieniu do inwentarza żywego, stwierdzenie nieprawidłowości prowadzi do niekwalifikowania się danego zwierzęcia. W odniesieniu do wniosków o pomoc obszarową, w przypadku których stwierdzone zostały nieprawidłowości, należy przewidzieć możliwość, by w ramach pewnego marginesu tolerancji wnioski o pomoc powinny jedynie być poprawiane, a obniżki zaczynać się dopiero po przekroczeniu tego marginesu. W odniesieniu do wniosków o pomoc w odniesieniu do inwentarza żywego, powinny być przewidziane obniżki począwszy od pierwszego zwierzęcia, w przypadku którego stwierdzono nieprawidłowości, lecz niezależnie od poziomu obniżki należy zastosować łagodniejsze sankcje, w przypadku gdy wykryte nieprawidłowości dotyczą trzech lub mniejszej liczby zwierząt. We wszystkich pozostałych przypadkach dotkliwość sankcji powinna być uzależniona od procentu zwierząt ze stwierdzonymi nieprawidłowościami.
(35) Przepisy szczególne muszą uwzględnić szczegóły dotyczące rolników ubiegających się o pomocy w odniesieniu do inwentarza żywego i zgłaszających w tym celu obszar uprawy. Jeżeli zawyżone zgłoszenie takich obszarów nie prowadzi do zwiększenia wysokości płatności dla inwentarza żywego, nie powinno się przewidywać żadnych sankcji.
(36) Rolnicy powinni mieć możliwość dokonywania zamiany krów mamek, jałówek i krów mlecznych w dozwolonych granicach na podstawie odpowiednich przepisów sektorowych.
(37) W związku z systemami pomocy w odniesieniu do bydła oraz zgodnością z systemem identyfikacji i rejestracji bydła ustanowionego w rozporządzeniu (WE) nr 1760/2000, należy wprowadzić przepisy z jednej strony w odniesieniu do bydła, które zostało już wykazane we wnioskach o pomocy a z drugiej strony do bydła, które nie zostało jeszcze wykazane, ale może stać się przedmiotem wniosków o pomoc w przyszłości. Bydło nie wykazane dotychczas we wnioskach o pomoc stanowi potencjalne ryzyko dla Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR). Z uwagi na strukturę systemów pomocy jeśli zwierzęta takie są przedmiotem wniosku o pomoc, niezgodność z systemem może często nie zostać wykryta. Ponadto zgodność z systemem identyfikacji i rejestracji bydła ma kluczowe znaczenie w celu wprowadzenia uproszczonych procedur składania wniosków opartych na skomputeryzowanej bazie danych. Zgodność z systemem przed rzeczywistym złożeniem wniosku o pomoc jest dlatego ważne aby zapewnić skuteczną ochronę finansowych interesów Wspólnoty. Zasada umożliwiająca prostowanie oczywistych omyłek w każdym czasie powinna jednakże być stosowana również do błędnych powiadomień lub błędnych wprowadzeń do elementów tego systemu.
(38) W przypadku gdy rolnik, z uwagi na zwykłe okoliczności, nie jest w stanie wypełnić zobowiązań przetrzymania wynikających z przepisów sektorowych, obniżki i wyłączenia nie powinny być stosowane.
(39) Z uwagi na znaczenie ubojni dla sprawnego funkcjonowania niektórych systemów pomocy w odniesieniu do bydła, powinien również zostać wprowadzony przepis odnoszący się do przypadków wydawania przez ubojnię na skutek rażącego niedbalstwa lub świadomie, fałszywych zaświadczeń lub deklaracji.
(40) Zależnie od nieprawidłowości dotyczących płatności dodatkowych, przewidzianych w art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1254/1999, Państwa Członkowskie powinny przewidzieć sankcje będące równoważne tym przewidzianym w odniesieniu do systemów pomocy obszarowej lub w odniesieniu do zwierząt, chyba że jest to niewłaściwe. W takim przypadku Państwa Członkowskie powinny przewidzieć odpowiednie równoważne sankcje.
(41) Co do zasady obniżek i wyłączeń nie powinno się stosować w przypadku gdy rolnik przedstawił informacje rzeczywiście prawidłowe lub w przypadku gdy może wykazać, iż nie ponosi winy.
(42) Rolnicy powiadamiający, w każdym czasie, właściwe władze krajowe, o nieprawidłowych wnioskach o pomoc, niezależnie od przyczyny nieprawidłowości nie powinni być objęci obniżkami lub wyłączeniami, pod warunkiem że rolnik nie został wcześniej powiadomiony o zamiarze właściwych władz przeprowadzenia kontroli na miejscu oraz właściwe władze nie poinformowały go jeszcze o wykryciu żadnej nieprawidłowości we wniosku. To samo powinno dotyczyć nieprawidłowych danych zawartych w skomputeryzowanej bazie danych.
(43) W przypadku gdy w stosunku do tego samego rolnika muszą być zastosowane różne obniżki, powinny być one stosowane w sposób od siebie niezależny i indywidualny. Ponadto obniżki i wyłączenia przewidziane niniejszym rozporządzeniem powinny być stosowane bez uszczerbku dla dodatkowych sankcji zgodnych z wszystkimi pozostałymi przepisami prawa wspólnotowego lub krajowego.
(44) Zarządzanie niewielkimi kwotami stanowi jest uciążliwym zadaniem dla właściwych władz Państw Członkowskich. Dlatego też właściwe jest upoważnienie Państw Członkowskich do niewypłacania kwot pomocy poniżej niektórych minimalnych limitów oraz nieżądania zwrotu nienależnie wypłaconych kwot, gdy dotyczy to kwot minimalnych.
(45) W przypadku gdy rolnik, na skutek działania siły wyższej lub innych wyjątkowych okoliczności, nie jest w stanie wypełnić obowiązków wynikających z przepisów sektorowych, nie powinien tracić prawa do wypłaty pomocy. Należy w szczególności określić, jakie przypadki mogą być uznane przez właściwe władze za wyjątkowe okoliczności.
(46) W celu zapewnienia jednolitego stosowania na obszarze Wspólnoty zasady dobrej wiary, w przypadku gdy nienależnie wypłacone kwoty są odzyskiwane, warunki, w których można powoływać się na tę zasadę, powinny zostać ustanowione bez uszczerbku dla traktowania danego wydatku w kontekście rozliczania rachunków zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1258/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej(12).
(47) Należy ustanowić zasady określające, kto jest uprawniony do pomocy w niektórych przypadkach przekazania gospodarstwa.
(48) Co do zasady Państwa Członkowskie powinny podejmować wszelkie dalsze działania niezbędne dla sprawnego funkcjonowania niniejszego rozporządzenia. Państwa Członkowskie powinny udzielać sobie w miarę potrzeby wzajemnej pomocy.
(49) Komisja powinna, w odpowiednim przypadku, być informowana o wszelkich środkach podejmowanych przez Państwa Członkowskie w celu wprowadzeniu zmian w stosowaniu systemu zintegrowanego. W celu umożliwienia Komisji skutecznego monitorowania zintegrowanego systemu, Państwa Członkowskie powinny przesyłać jej niektóre roczne kontrolne statystyczne.
(50) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Funduszu,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.Sporządzono w Brukseli, dnia 11 grudnia 2001 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Franz FISCHLER |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 355 z 5.12.1992, str. 1.
(2) Dz.U. L 72 z 14.3.2001, str. 6.
(3) Dz.U. L 391 z 31.12.1992, str. 36.
(4) Dz.U. L 314 z 14.12.2000, str. 8.
(5) Dz.U. L 337 z 4.12.1990, str. 7.
(6) Dz.U. L 328 z 23.12.2000, str. 1.
(7) Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 1.
(8) Dz.U. L 145 z 31.5.2001, str. 16.
(9) Dz.U. L 204 z 11.8.2000, str. 1.
(10) Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 21.
(11) Dz.U. L 201 z 26.7.2001, str. 1.
(12) Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 103.
(13) Dz.U. L 355 z 5.12.1992, str. 32.
(14) Dz.U. L 281 z 4.11.1999, str. 30.
(15) Dz.U. L 245 z 1.10.1993, str. 99.
(16) Dz.U. L 312 z 20.11.1998, str. 1.
(17) Dz.U. L 354 z 30.12.1997, str. 23.
(18) Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 48.
(19) Dz.U. L 341 z 22.12.2001, str. 3.
(20) Dz.U. L 341 z 22.12.2001, str. 105.
(21) Dz.U. L 312 z 23.12.1995, str. 1.