RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 123 ust. 4 zdanie trzecie,
uwzględniając wniosek Komisji (1),
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (2),
uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego (3),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 974/98 z dnia 3 maja 1998 r. w sprawie wprowadzenia euro przewiduje wprowadzenie do obiegu banknotów euro (4) przez Europejski Bank Centralny (EBC) i krajowe banki centralne (KBC) uczestniczących Państw Członkowskich, oraz wprowadzenie do obiegu monet euro przez uczestniczące Państwa Członkowskie począwszy od dnia 1 stycznia 2002 r.; dlatego system ochrony euro przed fałszowaniem musi zostać przyjęty szybko, aby mógł rozpocząć działanie przed wprowadzeniem do obiegu banknotów i monet euro.
(2) Ustalenia wprowadzone przez Akt Rady z dnia 26 lipca 1995 r. sporządzający Konwencję w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (Konwencja o Europolu) (5) i przez decyzję Rady z dnia 29 kwietnia 1999 r. rozszerzającą mandat Europolu na walkę z fałszowaniem pieniędzy i środków płatniczych (6) są tak przygotowane, aby zwalczać podrabianie w ogólności.
(3) W swojej decyzji ramowej z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie zwiększenia ochrony poprzez sankcje karne i inne sankcje przeciw fałszowaniu w związku z wprowadzeniem euro (7), Rada przyjęła przepisy mające na celu zapewnienie, że euro jest chronione we właściwy sposób przez skuteczne środki prawa karnego.
(4) Środki mające na celu ochronę euro przed podrabianiem dotyczą Wspólnoty jako część jej właściwości w odniesieniu do jednej waluty; prawna ochrona euro nie może być we właściwy sposób zapewniona wyłącznie przez pojedyncze Państwa Członkowskie, ponieważ banknoty i monety euro będą w obiegu poza terytoriami uczestniczących Państw Członkowskich. Wobec tego konieczne jest przyjęcie legislacji wspólnotowej określającej środki konieczne, aby obieg banknotów i monet euro odbywał się w odpowiednich warunkach, w celu zapewnienia ogólnie efektywnej i spójnej ochrony euro przed działaniami mogącymi zagrozić jego wiarygodności, a tym samym w celu przyjęcia właściwych środków, aby wszystko było gotowe we właściwym terminie przed 1 stycznia 2002 r.
(5) Do celów stosowania niniejszego rozporządzenia konieczne jest określenie lub przejęcie istniejących definicji niektórych pojęć, takich jak podrabianie euro, dane techniczne i statystyczne oraz organy krajowe właściwe do prowadzenia badań między innymi w celu gromadzenia i analiz danych dotyczących podrabiania, włącznie z centralnymi biurami przewidzianymi w art. 12 Konwencji Genewskiej.
(6) Należy zapewnić, aby dane techniczne i statystyczne zebrane przez właściwe organy krajowe dotyczące podrobionych banknotów i monet euro i w miarę możliwości niezatwierdzonych banknotów zostały przekazane do EBC, zezwalając jednocześnie właściwym organom krajowym oraz Komisji w ramach jej właściwości na dostęp do tych danych. Ponadto przewiduje się, że Europol będzie miał dostęp do tych danych na podstawie porozumienia zawartego między nim a EBC.
(7) Centrum Analiz Podrabiania (CAP) ustanowione i zarządzane pod auspicjami EBC zgodnie z jego wytycznymi (8), centralizuje klasyfikację i analizy danych technicznych odnoszących się do podrobionych banknotów.
(8) Techniczny program postępowania z podrobionymi monetami euro zaakceptowany przez Radę 28 lutego 2000 r. dokonuje odniesienia do systematycznego gromadzenia przez EBC informacji technicznych dotyczących podrabiania euro, ustanowienia na poziomie europejskim Europejskiego Centrum Technicznego i Naukowego (ECTN) dla analiz technicznych i klasyfikacji podrobionych monet euro i na poziomie krajowym Krajowych Centrów Analiz Monet (KCAM).
(9) Stworzony został przepis umożliwiający ustanowienie ECTN tymczasowo jako osobnej i niezależnej jednostki administracyjnej Mennicy Paryskiej na podstawie wymiany listów między Przewodniczącym Rady i francuskim Ministrem Finansów z dnia 28 lutego i dnia 9 czerwca 2000 r.; jego zadania muszą być określone w niniejszym rozporządzeniu; przyszły status i stała siedziba główna ECTN zostaną określone przez Radę w odpowiednim czasie.
(10) Konieczne jest zapewnienie, aby podrobione banknoty euro były przekazywane do identyfikacji krajowym centrom analiz - KCA; podrobione monety powinny być przekazywane do KCAM.
(11) Konieczne jest zapewnienie, aby instytucje kredytowe i wszelkie inne przedsiębiorstwa uczestniczące w sortowaniu i publicznym rozprowadzaniu banknotów i monet w ramach prowadzonej działalności zawodowej, włącznie z tymi, których działalność polega na wymianie banknotów i monet, takie jak kantory wymiany walut, były zmuszone do wycofania z obiegu banknotów i monet euro, o których wiedzą lub mają wystarczające powody podejrzewać, że zostały podrobione i przekazania ich właściwym organom krajowym. Dodatkowo konieczne jest zapewnienie, aby Państwa Członkowskie podjęły kroki w celu nałożenia sankcji, które uznają za właściwe w przypadku niewywiązania się powyższych przedsiębiorstw ze swoich obowiązków.
(12) Konieczne jest zorganizowanie ścisłej i regularnej współpracy między właściwymi organami krajowymi, Komisją i EBC w celu zapewnienia skutecznej i spójnej ochrony euro, w szczególności w odniesieniu do wymiany informacji z wyjątkiem danych osobowych, wzajemnej współpracy i pomocy między Wspólnotą a organami krajowymi, oraz wsparcia naukowego i kształcenia zawodowego. W tym celu Komisja, bez uszczerbku dla roli przydzielonej EBC w zakresie ochrony euro przed podrabianiem, w sposób regularny, w odpowiednim komitecie doradczym z wiodącymi uczestnikami walki z podrabianiem euro (włącznie z EBC, ECTN, Europolem i Interpolem), będzie kontynuowała konsultacje w sprawie poprawy warunków ogólnej ochrony euro, w oparciu o inicjatywy legislacyjne mające na celu wzmocnienie zapobiegania i zwalczania podrabiania.
(13) W celu zapewnienia wymiany pełnych, aktualnych i porównywalnych danych, należy przyjąć przepisy zapewniające krajową centralizację informacji strategicznych i operacyjnych, oraz obowiązek przekazywania danych. W tym celu należy przyjąć przepisy przewidujące, by Państwa Członkowskie podjęły konieczne kroki w celu umożliwienia urzędom centralnym wypełnienie ich misji zgodnie z Konwencją Genewską w celu zapewnienia wymiany informacji między nimi i krajowymi jednostkami Europolu.
(14) Uzupełniający charakter zadań różnych partnerów Wspólnoty, z pomocą, jakiej może udzielić Europol zgodnie z decyzją Rady z dnia 29 kwietnia 1999 r. musi zebrać razem wszystkie narzędzia wymagane do ochrony euro przed szkodliwymi konsekwencjami wynikającymi z nielegalnej działalności podrabiania. Europol wypełnia swoje funkcje bez uszczerbku dla kompetencji Wspólnoty Europejskiej; ściśle przestrzegając własnych kompetencji, Europol i Wspólnota Europejska powinny ustanowić formy współpracy umożliwiające im wykonywanie ich odpowiednich funkcji jak najskuteczniej; w tym celu należy dać pierwszeństwo organizacji ścisłej i regularnej współpracy na podstawie właściwych porozumień, które mają być zawarte między Europolem i EBC, z jednej strony, i między Europolem i Komisją, z drugiej strony, zgodnie z odpowiednimi postanowieniami Konwencji o Europolu.
(15) Biorąc pod uwagę, że euro będzie używane przez państwa trzecie jako waluta transakcji międzynarodowych, należy przyjąć przepisy dotyczące strukturalnej współpracy między wszystkimi istotnymi podmiotami w przypadku podrabiania w państwach trzecich.
(16) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu nie naruszają kompetencji Państw Członkowskich do stosowania krajowego prawa karnego do celów ochrony euro przed podrabianiem,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w Państwach Członkowskich zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską.Sporządzono w Luksemburgu, dnia 28 czerwca 2001 r.
|
W imieniu Rady |
|
B. ROSENGREN |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 337 E z 28.11.2000, str. 264.
(2) Opinia wydana w dniu 3 maja 2001 r. (dotychczas niepublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(3) Dz.U. C 19 z 20.1.2001, str. 18.
(4) Dz.U. L 139 z 11.5.1998, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2596/2000 (Dz.U. L 300 z 29.11.2000, str. 2.).
(5) Dz.U. C 316 z 27.11.1995, str. 1.
(6) Dz.U. C 149 z 28.5.1999, str. 16 i sprostowanie w Dz.U. C 229 z 12.08.1999, str. 14.
(7) Dz.U. L 140 z 14.6.2000, str. 1.
(8)Wytyczne Europejskiego Banku Centralnego z dnia 26 sierpnia 1998 r. w sprawie niektórych przepisów dotyczących banknotów euro, zmienione dnia 26 sierpnia 1999 r. (Dz.U. L 258 z 5.10.1999, str. 32).
(9) Dz.U. L 177 z 30.6.2006, s. 1.
(10) Zbiór Traktatów Ligi Narodów nr 2623 (1931), str. 372.
(11) Dz.U. C 316 z 27.11.1995, str. 2.
(12) Dz.U. L 319 z 5.12.2007, s. 1.
(13) Zob. ramowe zasady wykrywania fałszerstw oraz sortowania banknotów według jakości przez instytucje kredytowe i podmioty zawodowo zajmujące się obsługą gotówki, dostępne na stronie internetowej EBC pod adresem: http://www.ecb.europa.eu/euro/cashprof/html/index.pl.html
(14) Wykaz opublikowany przez EBC jest dostępny pod adresem: http://www.ecb.europa.eu/euro/cashprof/html/index.pl.html
(15) Wykaz opublikowany przez Komisję jest dostępny pod adresem: http://ec.europa.eu/anti_fraud/pages_EUR/EUR-coins/machines.pdf
1 Art. 2 lit. c) zmieniona przez art. 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia nr 44/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. (Dz.U.UE.L.09.17.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 stycznia 2009 r.
2 Art. 2 lit. g) dodana przez art. 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia nr 44/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. (Dz.U.UE.L.09.17.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 stycznia 2009 r.
3 Tytuł art. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia nr 44/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. (Dz.U.UE.L.09.17.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 stycznia 2009 r.
4 Art. 4 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia nr 44/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. (Dz.U.UE.L.09.17.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 stycznia 2009 r.
5 Art. 4 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. c) rozporządzenia nr 44/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. (Dz.U.UE.L.09.17.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 stycznia 2009 r.
6 Tytuł art. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia nr 44/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. (Dz.U.UE.L.09.17.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 stycznia 2009 r.
7 Art. 5 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia nr 44/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. (Dz.U.UE.L.09.17.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 stycznia 2009 r.
8 Art. 5 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. c) rozporządzenia nr 44/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. (Dz.U.UE.L.09.17.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 stycznia 2009 r.
9 Art. 5 ust. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. d) rozporządzenia nr 44/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. (Dz.U.UE.L.09.17.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 stycznia 2009 r.
10 Tytuł art. 6 zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. a) rozporządzenia nr 44/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. (Dz.U.UE.L.09.17.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 stycznia 2009 r.
11 Art. 6 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. b) rozporządzenia nr 44/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. (Dz.U.UE.L.09.17.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 stycznia 2009 r.
12 Art. 6 ust. 1a dodany przez art. 1 pkt 4 lit. c) rozporządzenia nr 44/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. (Dz.U.UE.L.09.17.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 stycznia 2009 r.
13 Art. 6 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. d) rozporządzenia nr 44/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. (Dz.U.UE.L.09.17.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 stycznia 2009 r.
14 Z dniem 1 stycznia 2002 r. stosowanie art. 1-11 nin. rozporządzenia zostało rozszerzone na Państwa Członkowskie, które nie przyjęły euro jako swojej jednej waluty, zgodnie z art. 1 rozporządzenia nr 1339/2001 z dnia 28 czerwca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.181.11).