RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 3281/94 z dnia 19 grudnia 1994 r. w sprawie stosowania czteroletniego planu ogólnych preferencji taryfowych (1995-1998) w odniesieniu do niektórych produktów przemysłowych pochodzących z krajów rozwijających się(1), w szczególności jego art. 12 ust. 3,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1256/96 z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie stosowania wieloletnich planów ogólnych preferencji taryfowych od dnia 1 lipca 1996 r. do dnia 30 czerwca 1999 r. w odniesieniu do niektórych produktów rolnych pochodzących z krajów rozwijających się(2), w szczególności jego art. 12 ust. 3,
uwzględniając wniosek Komisji(3),
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(4),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(5),
a także mając na uwadze, co następuje:
zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 3281/94 i rozporządzeniem (WE) nr 1256/96, Związek Myanamar (zwany dalej "Myanamarem"), jest beneficjentem ogólnych preferencji taryfowych;
artykuł 9 rozporządzenia (WE) nr 3281/94 i art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1256/96 przewidują, że preferencje te mogą zostać tymczasowo wycofane, w całości lub częściowo, w okolicznościach obejmujących praktykowanie jakiejkolwiek formy pracy przymusowej zgodnie z definicją zawartą w konwencjach genewskich z dnia 25 września 1926 r. i z dnia 7 września 1956 r. oraz w konwencjach Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) nr 29 i 105;
dnia 7 czerwca 1995 r. Międzynarodowa Konfederacja Wolnych Związków Zawodowych (ICFTU) i Europejska Konfederacja Związków Zawodowych (ETUC), na mocy art. 9 rozporządzenia (WE) nr 3281/94, złożyły Komisji wspólną skargę mającą na celu czasowe wycofanie Myanmaru z systemu wspólnotowych ogólnych preferencji taryfowych ze względu na stosowanie w tym kraju pracy przymusowej;
dnia 2 stycznia 1997 r. ICFTU i ETUC powiadomiły Komisję o rozszerzeniu zakresu wspólnej skargi złożonej na mocy rozporządzenia (WE) nr 3281/94, w celu uzyskania wycofania preferencyjnych uprawnień przyznanych Myanmarowi także na mocy rozporządzenia (WE) nr 1256/96;
Komisja zbadała skargę z dnia 7 czerwca 1995 r. w konsultacji z Komitetem Ogólnych Preferencji; dowody przedstawione przez skarżących zostały uznane za wystarczające do uzasadnienia wszczęcia dochodzenia, a Komisja zdecydowała w zawiadomieniu z dnia 16 stycznia 1996 r.(6), że dochodzenie powinno mieć miejsce;
władze Myanmaru zostały formalnie powiadomione o wszczęciu dochodzenia; zaprzeczyły że praktyki określone w skardze stanowią pracę przymusową odwołując się do wyjątków art. 2 ust. 2 Konwencji nr 29 MOP, twierdząc, że wyjątki te zawarte są w ustawie o miastach z 1907 r. i w ustawie o wsiach z 1908 r. zezwalają na nałożenie na ludność obowiązku wykonywania prac i usług; wykładnia ta została zakwestionowana przez MOP, której właściwe organy wezwały do niezwłocznego uchylenia tych ustaw w celu zapewnienia zgodności z literą i duchem Konwencji nr 29;
pisemne i ustne deklaracje zebrane przez Komisję w trakcie dochodzenia prowadzonego w konsultacji z Komitetem Ogólnych Preferencji potwierdzają zarzuty zawarte w skardze; wynika z nich, że władze Myanmaru systematycznie poprzez przymus i wielokrotne gwałtowne kroki odwetowe wykorzystują pracę przymusową, nie tylko w operacjach wojskowych, lecz również przy budowie infrastruktury do użytku cywilnego lub wojskowego;
w celu uzupełnienia informacji zebranych w trakcie dochodzenia, Komisja zażądała od władz Myanmaru współpracy w tym dochodzeniu, poprzez zezwolenie na wjazd do kraju grupy dochodzeniowej; żądanie to zostało odrzucone, a skoro warunki art. 11 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 3281/94 w ten sposób zostały spełnione, wyniki dochodzenia mogą zostać oparte na dostępnych informacjach;
dowody zebrane w trakcie dochodzenia Komisji w sprawie pierwotnej skargi ICFTU i ETUC, jak również wynikające z nich wnioski w wystarczającym zakresie zapewniają ważne podstawy do rozpatrzenia rozszerzonej skargi wniesionej przez te organizacje w dniu 2 stycznia 1997 r., co sprawia, że dodatkowe szczególne dochodzenie w odniesieniu do sektora rolnego nie jest konieczne; wymogi art. 9 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1256/96 i warunki ustanowione w art. 11 ust. 5 tego rozporządzenia w ten sposób zostały spełnione;
dostępne informacje stanowią wystarczające podstawy, by wnioskować, że uzasadnione jest wycofanie przyznanego Mayanmarowi dostępu do ogólnych preferencji taryfowych;
wyniki dochodzenia stanowiły przedmiot sprawozdania dla Komitetu Ogólnych Preferencji, zgodnie z art. 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 3281/94;
fakt, że zarzucane praktyki miały systematyczny charakter i szeroki zakres oznacza, że całkowite wycofanie dostępu do uzgodnień jest uzasadnione;
w świetle powyższego ogólne preferencje taryfowe mające zastosowanie do produktów przemysłowych i rolnych pochodzących z Maynmaru powinny zostać tymczasowo wycofane do czasu ustalenia, że dane praktyki zostały zakończone;
towary będące w trakcie wysyłki do Wspólnoty Europejskiej powinny zostać wyłączone z wycofania preferencji, pod warunkiem że zostały wysłane przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.Sporządzono w Brukseli, dnia 24 marca 1997 r.
|
W imieniu Rady |
|
H. VAN MIERLO |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. L 348 z 31.12.1994, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2948/95 (Dz.U. L 308 z 21.12.1995, str. 32).
(2) Dz.U. L 160 z 29.6.1996, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2448/96 (Dz.U. L 333 z 21.12.1996, str. 12).
(3) Dz.U nr C 35 z 4.2.1997, str. 14 oraz Dz.U. C 80 z 13.3.1997, str. 18.
(4) Opinia wydana dnia 14 marca 1997 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(5) Opinia wydana dnia 27 lutego 1997 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(6) Dz.U. C 15 z 20.1.1996, str. 3.
(7) Dz.U. L 211 z 6.8.2008, s. 1.
