Dyrektywa 84/568/EWG dotycząca wzajemnych zobowiązań organizacji ubezpieczeń kredytów eksportowych Państw Członkowskich działających w imieniu danego Państwa lub przy jego wsparciu lub w imieniu urzędów publicznych działających w zastępstwie tych organizacji, w przypadku wspólnych gwarancji w odniesieniu do umów obejmujących jedną lub większą liczbę umów o podwykonawstwo w jednej lub większej liczbie Państw Członkowskich Wspólnot Europejskich

DYREKTYWA RADY

z dnia 27 listopada 1984 r.

dotycząca wzajemnych zobowiązań organizacji ubezpieczeń kredytów eksportowych Państw Członkowskich działających w imieniu danego Państwa lub przy jego wsparciu lub w imieniu urzędów publicznych działających w zastępstwie tych organizacji, w przypadku wspólnych gwarancji w odniesieniu do umów obejmujących jedną lub większą liczbę umów o podwykonawstwo w jednej lub większej liczbie Państw Członkowskich Wspólnot Europejskich

84/568/EWG

(Dz.U.UE L z dnia 4 grudnia 1984 r.)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100 i 113,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze co następuje:

ubezpieczenia i finansowanie wywozu wywierają wpływ na międzynarodowy przepływ handlowy i stanowią potężny instrument polityki handlowej;

w rezultacie rosnącej współzależności gospodarki Państw Członkowskich, pojawia się tendencja do coraz częstszego podejmowania działań eksportowych na zasadzie współpracy między szeregiem przedsiębiorstw w różnych Państwach Członkowskich;

współpraca taka w sposób istotny, a nawet decydujący, wpływa na konkurencyjność wywozu wspólnotowego na rynkach państw trzecich;

w tym kontekście należy wspierać taką współpracę, w szczególności w dziedzinie podwykonawstwa;

różnice między funkcjonującymi obecnie w Państwach Członkowskich systemami gwarancji i finansowania wywozu, mogą utrudnić realizację takich działań eksportowych;

wspólne ubezpieczenie stanowi tę formę współpracy między instytucjami ubezpieczającymi kredyty w różnych Państwach Członkowskich, która umożliwia przedsiębiorstwom w tych Państwach Członkowskich współpracę w prowadzeniu działań eksportowych;

w tej sytuacji istotną sprawą jest ustanowienie i rozszerzenie sprawnej realizacji tej formy współpracy między instytucjami ubezpieczającymi kredyty;

działające w Państwach Członkowskich systemy gwarancji i finansowania mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie wspólnego rynku, a zatem korzystne byłoby wprowadzenie tej formy współpracy również w dziedzinie handlu wewnątrzwspólnotowego; wykonanie niniejszej dyrektywy nie pociąga jednak za sobą konieczności zmiany przepisów prawnych w Państwach Członkowskich, a więc konsultacje z Parlamentem Europejskim nie są obowiązkowe,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

1. Państwa Członkowskie zapewnią, że organizacje ubezpieczające kredyty eksportowe, działające w imieniu bądź przy poparciu państwa, lub urzędy publiczne działające w zastępstwie takich organizacji, przestrzegają przepisów załączonej w Załączniku wzorcowej umowy, w odniesieniu do ich wzajemnych zobowiązań w przypadku gdy decydują się one, wspólnie z organizacją lub urzędem publicznym w innym Państwie Członkowskim, udzielić gwarancji dotyczących umowy obejmującej jedną lub więcej umów o podwykonawstwo, w jednym lub większej liczbie Państw Członkowskich.

2. Załączone przepisy nie wykluczają przyjęcia przez organizacje czy urzędy określone w ust. 1, dodatkowych przepisów, które nie mają wpływu na zakres załączonych przepisów do niniejszej dyrektywy, gdy te ostatnie stosowane są w odniesieniu do określonego działania.

Artykuł  2

Dwa lata po wejściu w życie niniejszej dyrektywy, Komisja przedłoży sprawozdanie na temat zdobytych doświadczeń związanych ze stosowaniem przepisów załączonych do niniejszej dyrektywy.

Komisja może w dowolnym czasie przedłożyć propozycje dotyczące zmiany tych przepisów.

Artykuł  3

Państwa Członkowskie przedstawią środki niezbędne w celu zapewnienia zgodności z przepisami zawartymi w Załączniku, w ciągu sześciu miesięcy od notyfikacji⁽¹⁾ niniejszej dyrektywy i poinformują o nich Komisję.

Artykuł  4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 27 listopada 1984 r.

	W imieniu Rady
	P. BARRY
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Niniejsza dyrektywa została ogłoszona Państwom Członkowskim dnia 3 grudnia 1984 r.

ZAŁĄCZNIK

WZÓR UMOWY

Artykuł  1

Zakres

Celem niniejszej Umowy jest uregulowanie wzajemnych zobowiązań ubezpieczycieli kredytów eksportowych z Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej w przypadku gdy:

– przedsiębiorstwo (zwane dalej "głównym wykonawcą") podzleca jednemu lub większej liczbie przedsiębiorstw (zwanych dalej "podwykonawcami"), z jednego lub większej liczby Państw Członkowskich Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, wykonanie umowy eksportowej której główny wykonawca jest jedynym posiadaczem i który został zawarty przez głównego wykonawcę z przedsiębiorstwem (zwanym dalej "nabywcą") usytuowanym:

– albo w kraju nienależącym do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej,

– albo w Państwie Członkowskim Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej innym niż państwo w którym usytuowany jest główny wykonawca i podwykonawca(-cy);

– główny wykonawca zobowiązał się przekazać podwykonawcy(-com) należną jemu (im) część z sum zapłaconych głównemu wykonawcy przez nabywcę, oraz załatwić wszelkie formalności konieczne dla przelania tej części zapłaty dokonanej przez nabywcę, która należy się podwykonawcy(-com);

– podwykonawcy(-ców) nie łączą żadne więzi prawne z nabywcą;

– ubezpieczyciel kredytowy głównego wykonawcy (zwany dalej "głównym ubezpieczycielem") oraz ubezpieczyciel(-e) kredytowy(-i) podwykonawcy(-ców) (zwany(-mi) dalej "współubezpieczycielem(-ami)"), gotowi są udzielić gwarancji, każdy zgodnie ze zwykłymi warunkami oferowanych przez siebie polis, na tę część transakcji, która jest realizowana w ich krajach dla ryzyk określonych przez nich w każdej odrębnej umowie.

Umowa, jaką zawierają wyżej wspomniani ubezpieczyciele kredytów eksportowych, w każdym indywidualnym przypadku dotycząca kwestii wspólnych gwarancji dla głównego wykonawcy oraz dla jednego lub większej liczby podwykonawców, jest regulowana przez poniższe przepisy.

Artykuł  2

Zobowiązania głównego ubezpieczyciela

Główny ubezpieczyciel, na którym spoczywa wyłączna odpowiedzialność za zarządzanie ryzykiem, z elementem podzleconym włącznie, zobowiąże się do:

a) ubezpieczenia głównego wykonawcy, wyłącznie w części umowy jego dotyczącej, od ryzyk, jakie określi on w każdej poszczególnej umowie;

b) nie akceptowania żadnej modyfikacji któregokolwiek warunku wykonania umowy (kwota, dostawa, płatność itp.), bądź któregokolwiek warunku umowy między głównym wykonawcą i podwykonawcą(-cami), zawartej na wykonanie umowy, jeżeli nie zostanie ona uzgodniona z współubezpieczycielem(-ami);

c) nie uchylania się od odpowiedzialności w ramach warunków polisy wydanej głównemu wykonawcy, w następstwie jakiegokolwiek niedotrzymania warunków ze strony głównego wykonawcy bez powiadomienia o tym współubezpieczyciela(-i);

d) nie deklarowania, że polisa straciła ważność bez powiadomienia o tym współubezpieczyciela(-i);

e) powiadamiania współubezpieczyciela(-i) o każdym fakcie, o którym się dowiaduje i który może zmienić charakter lub rozmiary ryzyka, bądź prowadzić do straty;

f) w przypadku straty lub groźby straty, zasięgania opinii współubezpieczyciela(-i) odnośnie do kroków jakie należy podjąć; decyzje o uznaniu straty są, o ile to możliwe, podejmowane drogą wzajemnego porozumienia, przy czym kwota odszkodowania i metoda płatności ma być ustalona zgodnie z warunkami każdej polisy;

g) w przypadku straty, podejmowania niezbędnych kroków lub zobowiązania głównego wykonawcy do podjęcia niezbędnych kroków w celu ściągnięcia niezapłaconych kwot, zwrócenia współubezpieczycielowi należnej jemu części z odzyskanej sumy, oraz dopełnienia wszelkich formalności niezbędnych do przelania tej części. Koszty poniesione w celu ściągnięcia należności przez głównego ubezpieczyciela są dzielone między ubezpieczycieli, proporcjonalnie do ich udziału w ubezpieczonej umowie;

h) w przypadku anulowania gwarancji udzielonej głównemu wykonawcy, podjęcia wszelkich możliwych starań w celu wypełnienia zobowiązań określonych w niniejszym artykule.

Artykuł  3

Zobowiązania każdego z współubezpieczycieli

Każdy z współubezpieczycieli w swoim zakresie zobowiąże się do:

a) ubezpieczenia podwykonawcy w jego kraju, wyłącznie w części transakcji dotyczącej danego podwykonawcy, od ryzyk jakie określi on w każdej poszczególnej umowie;

b) nie akceptowania jakiejkolwiek modyfikacji umowy zawartej między głównym wykonawcą i podwykonawcą na wykonanie umowy zawartej z nabywcą, z wyjątkiem sytuacji, gdy taka modyfikacja zostanie uzgodniona drogą wspólnego porozumienia z głównym ubezpieczycielem;

c) nie uchylania się od odpowiedzialności w ramach warunków polisy wydanej podwykonawcy, w następstwie jakiegokolwiek niedotrzymania warunków ze strony tego podwykonawcy bez powiadomienia o tym głównego ubezpieczyciela;

d) nie deklarowania, że polisa straciła ważność bez powiadomienia o tym głównego ubezpieczyciela;

e) powiadamiania głównego ubezpieczyciela o każdym fakcie, o którym się dowiaduje i który może zmienić charakter lub rozmiary ryzyka, bądź prowadzić do straty;

f) w przypadku anulowania gwarancji udzielonej podwykonawcy, podjęcia wszelkich możliwych starań w celu wypełnienia zobowiązań określonych w niniejszym artykule.

Artykuł  4

Konsolidacja

W przypadku umowy o skonsolidowaniu długu kraju-nabywcy, główny ubezpieczyciel i współubezpieczyciel(-e) skonsultują się w sprawie sposobów i środków rozwiązania konkretnych problemów, jakie pojawiły się w następstwie zawarcia takiej umowy o konsolidacji.

Artykuł  5

Transakcje obejmujące kredyt dla nabywcy

Ubezpieczyciele kredytów ze Wspólnoty, którzy zgodzą się, co do tego, że ich systemy kredytów dla nabywcy są dostatecznie do siebie zbliżone, mogą następnie zgodzić się na wprowadzenie lub ubezpieczenie jednego kredytu dla nabywcy w odniesieniu do całej umowy, wówczas stosuje się odpowiednio przepisy niniejszej Umowy.

Artykuł  6

Arbitraż

Wszelkie spory wynikające z niniejszej Umowy, których nie można rozstrzygnąć polubownie, są przedstawiane Komisji Arbitrażowej składającej się z trzech arbitrów. Każda z zaangażowanych stron wyznaczy po jednym arbitrze. Trzeci arbiter zostanie wyznaczony przez prezesa Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich i pełni on funkcję przewodniczącego Komisji Arbitrażowej. Postępowanie Komisji prowadzone jest zgodnie z Zasadami Postępowania Pojednawczego i Arbitrażowego Międzynarodowej Izby Handlu.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1984.314.24
• Rodzaj: Dyrektywa
• Tytuł: Dyrektywa 84/568/EWG dotycząca wzajemnych zobowiązań organizacji ubezpieczeń kredytów eksportowych Państw Członkowskich działających w imieniu danego Państwa lub przy jego wsparciu lub w imieniu urzędów publicznych działających w zastępstwie tych organizacji, w przypadku wspólnych gwarancji w odniesieniu do umów obejmujących jedną lub większą liczbę umów o podwykonawstwo w jednej lub większej liczbie Państw Członkowskich Wspólnot Europejskich
• Data aktu: 27/11/1984
• Data ogłoszenia: 04/12/1984
• Data wejścia w życie: 03/12/1984, 01/05/2004