(82/528/EWG)(Dz.U.UE L z dnia 9 sierpnia 1982 r.)
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,
uwzględniając dyrektywę Rady 76/895/EWG z dnia 23 listopada 1976 r. odnoszącą się do ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w owocach i warzywach oraz na ich powierzchni(1), ostatnio zmienioną dyrektywą 81/36/EWG(2), w szczególności jej art. 5,
uwzględniając wniosek Komisji(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
artykuł 5 dyrektywy 76/895/EWG określa, że zawartość załączników będzie regularnie zmieniana oraz że przy wprowadzaniu zmian uwzględnia się postęp naukowo-techniczny, jak również wymogi zdrowia i rolnictwa;
od kiedy wystarczające jest identyfikowanie pozostałości pestycydów przy pomocy ich powszechnie stosowanych nazw i wzorów chemicznych, wydaje się pożądane odpowiednie uproszczenie załącznika II do niniejszej dyrektywy;
pestycydy aramit i chlorofenson nie posiadają już znaczenia gospodarczego, a wystąpienie ich pozostałości w środkach spożywczych jest mało prawdopodobne; dlatego właściwe jest skreślenie ich z niniejszego załącznika II;
w świetle postępu naukowo-technicznego niezbędna jest zmiana przepisów, szczególnie w zakresie najwyższych dopuszczalnych poziomów, określonych w załączniku II, odnoszących się do atrazyny, azynofosu etylowego, azynofosu metylowego, barbanu, binapakrylu, karbarylu, chlorodibenzolu, dialatu, endosulfanu, lindanu, parationu wraz z paraoksonem i folpetem;
z tych samych powodów wydaje się być pożądane uaktualnienie dyrektywy poprzez dodanie przepisów odnoszących się do innych pestycydów, których pozostałości mogą wystąpić w owocach i warzywach, a mianowicie bromoetylu, bromopropylu, kaptafolu, chloroprofamu, chlorobufamu, chlorfenwinfosu, chloromekwatu, DDT, diazinonu, dwuchlorofluanidu, dichlorfosu, dikofolu, dioksationu, dikwatu, fentionu, bromku metylu, parakwatu, piretryny, trialatu, wamidotionu i chinometionatu;
wydaje się być także pożądane, zgodnie z obecnymi normami międzynarodowymi, zastąpienie najwyższych dopuszczalnych poziomów dotyczących amitrolu, endryny i TEPP, dotychczas określanych jako "zero", ostatecznymi poziomami ustalonymi na niższej granicy oznaczenia lub około niej;
uwzględniając błędy, szczególnie w pobieraniu próbek i analizie, właściwe dla kontroli najwyższych dopuszczalnych poziomów, poziomy powinny być wyrażone właściwą liczbą znaczących cyfr; poziomy odnoszące się do chlorobenzenu i metyloparationu wraz z metyloparaoksonem powinny być z tego powodu skorygowane,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 19 lipca 1982 r.
|
W imieniu Rady |
|
B. WESTH |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. L 340 z 9.12.1976, str. 26.
(2) Dz.U. L 46 z 19.2.1981, str. 33.
(3) Dz.U. C 95 z 16.4.1982, str. 6.