(Sprawa C-14/23 1 , Perle 2 )(Odesłanie prejudycjalne - Polityka imigracyjna - Dyrektywa (UE) 2016/801 - Warunki wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w celu odbycia studiów - Artykuł 20 ust. 2 lit. f) - Wniosek o przyjęcie na terytorium państwa członkowskiego w celu odbycia studiów - Inne cele - Odmowa wydania wizy - Powody odrzucenia wniosku - Brak transpozycji - Zasada ogólna zakazu praktyk stanowiących nadużycie - Artykuł 34 ust. 5 - Autonomia proceduralna państw członkowskich - Prawo podstawowe do skutecznego środka prawnego przed sądem - Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej)
(C/2024/5771)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 7 października 2024 r.)
Sąd odsyłający
Conseil d'État
Strony w postępowaniu głównym
Strona inicjująca postępowanie przed sądem odsyłającym: XXX
Druga strona postępowania: État belge, zastępowany przez Secrétaire d'État à l'Asile et la Migration
Sentencja
1) Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/801 z dnia 11 maja 2016 r. w sprawie warunków wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych, odbycia studiów, szkoleń, udziału w wolontariacie, programach wymiany młodzieży szkolnej lub projektach edukacyjnych oraz podjęcia pracy w charakterze au pair, w szczególności z uwzględnieniem jej art. 3 pkt 3,
należy interpretować w ten sposób, że:
nie stoi ona na przeszkodzie temu, aby państwo członkowskie, mimo że nie dokonało transpozycji art. 20 ust. 2 lit. f) tej dyrektywy, odrzuciło - w wyniku zastosowania zasady ogólnej prawa Unii zakazującej praktyk stanowiących nadużycie - wniosek o przyjęcie na swoje terytorium w celu odbycia studiów z tego powodu, że obywatel państwa trzeciego złożył ten wniosek, nie mając rzeczywistego zamiaru odbycia studiów na terytorium tego państwa członkowskiego.
2) Artykuł 34 ust. 5 dyrektywy 2016/801 w świetle art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej
należy interpretować w ten sposób, że:
nie stoi on na przeszkodzie temu, by środek odwoławczy od wydanej przez właściwe organy decyzji o odrzuceniu wniosku o przyjęcie na terytorium państwa członkowskiego w celu odbywania studiów polegał wyłącznie na wniesieniu skargi o stwierdzenie nieważności, z zastrzeżeniem, że sąd rozpoznający tę skargę nie jest uprawniony do zastąpienia w razie potrzeby oceny właściwych organów swoją oceną lub do wydania nowej decyzji, o ile warunki, na jakich można skorzystać z tej skargi i w jakich w danym wypadku zostanie wykonany wyrok wydany w jej wyniku, będą pozwalały na wydanie nowej decyzji w krótkim terminie, w zgodzie z oceną zawartą w wyroku stwierdzającym nieważność, tak aby zachowujący się z wystarczającą starannością obywatel państwa trzeciego mógł korzystać z pełnej skuteczności praw, które wywodzi on z dyrektywy 2016/801.
